Ouders niet blij met studiekeuze, wat vinden jullie?
Beste ouders,
Ik zit op het moment in 5 VWO met een NT profiel. V6 komt steeds dichterbij, wat ook weer betekend dat ik een studiekeuze moet gaan maken. Hierbij mijn probleem: Ik heb altijd al interesse gehad in economie (ben er ook in mijn vrije tijd veel mee bezig) en politiek (meegedaan aan verschillende activiteiten en ook lid van een stichting), en heb op het moment ook veel interesse in de studie IBA (International Business Administration).
Echter willen mijn ouders niet dat ik een economische studie ga doen, maar liever geneeskunde/tandheelkunde of iets technisch (profielkeuze was ook door ouders eigenlijk gemaakt, maargoed). Ze hebben aangegeven dat ze weten dat ik het kan en dat ze erg teleurgesteld zouden zijn als ik zo'n keuze zou maken. Ik heb een goede band met mijn ouders, maar ik weet zelf ook dat ze het helemaal niet leuk gaan vinden als ik IBA zou gaan studeren en dat ik zonder hun support ook mezelf erg leeg zal voelen .
Op het moment sta ik 2 onvoldoendes, waarvan 1 voor wiskunde b. Ik wil eigenlijk als het kan wisselen naar wiskunde a, om zo tenminste een goede gemiddelde te hebben. Maar dit betekent wel dat ik mijn opties naar een technische studies sluit.
Ik zit hier erg mee en ik heb geen idee wat ik moet doen.
Dus beste ouders, ik zou graag willen weten wat jullie mening hierover is en wat ik het beste kan doen. Alvast bedankt voor jullie bijdrage.
tsjor schreef op 25-04-2023 om 12:31:
Het kan ook zijn dat TO een andere culturele achtergrond heeft. In de westerse cultuur is het 'ik' en zelfontplooiing de allerhoogste waarde. Dus natuurlijk zeggen wij allemaal: je moet kiezen wat je zelf wil.
Er zijn veel (heel veel meer) culturen waarin de groep, met name de familie de allerhoogste waarde heeft. Familie is de sociale structuur waarop mensen kunnen terugvallen (bij ons is dat: de overheid). Als er in een familie een arts en een advocaat is heb je in je familie al twee belangrijke dienstverleners binnen je bereik.
Ik heb veel te maken met mensen uit andere culturen en ik merk dat 'arts' of 'advocaat' bijna altijd genoemd worden als gewenst beroepen voor mensen zelf en/of voor kinderen.
Als ouders je studiekeuze dan niet steunen is dat zwaarder dan een ouder-kind-conflict, waarin je als kind voor jezelf moet kiezen. Het is eigenlijk hetzelfde als wanneer je uit de beschermende sociale structuur stapt. Mij viel op dat TO schreef: 'maar ik weet zelf ook dat ze het helemaal niet leuk gaan vinden als ik IBA zou gaan studeren en dat ik zonder hun support ook mezelf erg leeg zal voelen.'
Tsjor
Of lager opgeleide ouders (vaak samengaand met niet-westerse immigranten), die heel erg opkijken tegen een universitair diploma en dan vastomlijnde ideeën hebben dat je veel geld moet verdienen later als je de kans hebt. Dat heeft dan minder met de groep te maken, maar wel met een 'wij hebben ons opgeofferd zodat jij kunt studeren' en dan kan je niet zomaar alles doen wat je leuk lijkt. Dat was bij mijn ouders zo (ook al beweren ze van niet) en dat zie ik nog steeds wel bij jongeren tegenwoordig. Kiezen voor iets 'kansloos' als het conservatorium of culturele antropologie is ook een vorm van luxe.
Ongeacht je culturele achtergrond is het niet handig en niet wenselijk om een studie te gaan doen die je niet leuk vindt, die je niet licht en waarin je niet gelukkig gaat zijn met je werk. Zeker als die studie voor één specifiek beroep opleidt.
Als ouders kun je vragen stellen en twijfels hebben en die kunnen heel terecht zijn, het blijft wel de keuze van het kind. Je hebt ook het recht om een verkeerde keuze te maken, iets anders te gaan doen en te leren dat iets niet voor jou is weggelegd.
Je kunt als ouders de keuze maken om je kind wel of niet te steunen. Maar je kind in een keurslijf persen waar het niet in past, brengt niet zelden schade toe.
Je hebt voor een inschrijving geen toestemming van je ouders nodig. Dat heeft een reden.
MamaE, het is wellicht moeilijk voorstelbaar hoe anders dit kan liggen in een andere cultuur. 'Keuze', bijvoorbeeld; familie als 'keurslijf'; 'recht op...'. Behoeftenpiramide van Pinto ooit vergeleken met die van Maslov?
Tsjor
tsjor schreef op 26-04-2023 om 18:19:
MamaE, het is wellicht moeilijk voorstelbaar hoe anders dit kan liggen in een andere cultuur. 'Keuze', bijvoorbeeld; familie als 'keurslijf'; 'recht op...'. Behoeftenpiramide van Pinto ooit vergeleken met die van Maslov?
Tsjor
Ik begrijp dat ik me dat moeilijk kan voorstellen. Maar toch...het is en blijft een keuze; kies je voor het pleasen van je familie of kies je voor jezelf.
Waar ik bang voor ben als TS toch maar gaat studeren wat de familie wenst, dat het dan niet lukt vanwege wiskunde en/of gebrek aan motivatie en dat ze dan alsnog teleurgesteld zijn en het ook niet iets doet met je zelfvertrouwen en eigenwaarde.
Of dat je op een gegeven moment ongelukkig wordt van je werk, in een burnout raakt, jezelf helemaal kwijt bent en dan...is het dat waard?
tsjor schreef op 26-04-2023 om 18:19:
MamaE, het is wellicht moeilijk voorstelbaar hoe anders dit kan liggen in een andere cultuur. 'Keuze', bijvoorbeeld; familie als 'keurslijf'; 'recht op...'. Behoeftenpiramide van Pinto ooit vergeleken met die van Maslov?
Tsjor
De cultuurverschillen zijn bekend, maar dat doet toch niks af aan het feit dat TO blijkbaar iets anders wil dan wat de ouders voor ogen hebben?
Maw: het is niet zo zwart/wit dat de cultuur nou eenmaal anders is. Voor TO lopen die pyramides misschien wel door elkaar (geen idee of dat hier überhaupt meespeelt). Deze samenleving vereist zelfbeschikking en het maken van eigen keuzes. Ook in de 'Maslow-cultuur' is dat lang niet altijd vanzelfsprekend geweest.
jouw leven, volg je hart.
mijn oudste heeft ooit een studie gekozen die het volgens zijn omgeving het slimst zou zijn, mbt arbeidsplaatsen en toekomst.
Het werd natuurlijk geen succes, vervolgens de studie gedaan die hij altijd wilde, bijna klaar nu.
Als moeder vond ik het een genot om te zien dat hij op z’n plek zat, dat wens ik iedereen toe.
