Onenigheid over school en psz

Accepteren

Probeer het toch maar te accepteren hoe je vrouw er in staat. Dat is voor jullie beiden lastig. En voor je dochter.
Maar je kunt een ander niet veranderen door boos op ze te worden.
Je legt het uit en anders heeft het maar consequenties.

Je kunt altijd nog zelf wat bemiddelen naar de PSZ en uitleggen dat je vrouw dochter nog het liefste zelf bij zich heeft.
En mocht de PSZ niet akkoord gaan alvast nadenken over een oppas op de dagen dat je nu werkt.
Eigenwijsheid kan vrij ver gaan en de kunst is om daar mee om te gaan met respect voor alle betrokkenen maar denk ook aan de consequenteis voor jezelf. Praktisch mee omgaan dus.

Bevestigen

Denk eraan dat je ook het idee, zelf laten spelen en leren, van je vrouw bevestigd, dat je begrijpt dat zij dat ideaal vind en dat je meedenkt hoe dat te realiseren, maar als dat niet kan heb jij er zelf geen moeite mee dat dochter gewoon meedraait want ze heeft er ook veel plezier van.

tja Anne

Dat geldt natuurlijk voor allebei. Degene met de grootste mond, die het meest manipuleert, die liegt, die gewoon tegen alles ingaat hoeft natuurlijk niet de meeste zeggenschap te hebben.
Ze houdt haar gewoon thuis en liegt er over. Dat gaat tegen alles in waar TS zo voor gevochten heeft voor dochter.
Vrouw van TS is me nogal een (sorry dat ik het zeg) eigenwijs op het gebied van kennis en hoe het moet en zij walst over TS heen als stond ze er niet eens.

Kun je niet later beginnen zodat je haar zelf brengt?
Of dat je haar laat ophalen door een andere moeder of vader?
Elk kind heeft recht op onderwijs. Nu spreek je hier nog niet van onderwijs, maar als ze het zo leuk vindt, waarom het haar dan ontnemen? Dat is egoistisch inderdaad.

De PS is het probleem niet. Het zit hem er in dat de ouders niet op 1 lijn liggen, waarbij de ene met gemak over de ander heen walst omdat zij het beter weet. En daar is een kind op een gegeven moment de dupe van, want beide ouders willen iets anders en dat wordt touwtje trekken.

Liegen en manipuleren

Zo zou ik het toch niet willen noemen. Ik begrijp het idee wel en je hoeft ook niet plat te gaan voor onderwijs en opvoeding waar je toch andere ideeen van hebt. Je kunt inderdaad beter mogelijkheden aanreiken waarop dat ideaal beter haalbaar wordt, realistischer, en dat er nog genoeg tijd over blijft, meer dan je lief is zou ik willen zeggen, om je thuis na psz en school nog uit te leven.
Ik heb wel respect voor mensen die gewoon niet meedoen.
Dat kan ook zorgen voor positieve veranderingen.
Vroeger op de kraam had je met name Turkse vrouwen die hun pasgeborene gewoon niet afstonden als de avondzuster de babies kwam ophalen om 's nachts in een babyzaal te slapen en en passant ook nog 's nachts gewassen werden zodat ze eenmaal thuis gewend waren om 's nachts een tijd wakker te zijn.
We komen er steeds meer achter dat je moeders en babies gewoon niet moet scheiden zo zeer zelfs dat een ziekenhuis in Friesland babies in de couveuse gewoon inroomt met ouders en al.
Je hoeft je niet te laten intimideren door schooldwang en wat passief verzet kan ook wonderen doen.

MamavanSenH

Misschien mag ik dit er helemaal niet bijhalen (vergeef me dan en beschouw het als niet geschreven ajb). Maar ik weet uit eerdere berichten van jou dat je vrouw niet gezond is en zelfs wellicht niet oud zal worden.
Kan dat hiermee te maken hebben? Dat ze het extra moeilijk vindt de kinderen los te laten en dat ze alle tijd die ze met hen heeft, ook samen met hen wil beleven? Niet dat dat nu direct iets oplost, maar mocht iets dergelijks spelen, is haar standpunt al beter te begrijpen.

Verder praktisch: het is nu "nog maar" de psz, het is jammer voor je dochter maar geen ramp als ze regelmatig een ochtend mist. Misschien kan je vrouw, als jij standvastig en rustig je mening blijft verkondigen, langzaam wennen aan het feit dat haar dochter niet altijd meer thuis is. En zodoende toegroeien naar de basisschooltijd.

Ik snap haar

Ik snap haar zeker. Haar gevoel ook dat 3 jaar nog veel te jong is om ergens te zijn zonder mama erbij. Kan me best voorstellen dat zij dat zo voelt. Maar ik vind ook dat ze dat een beetje moet gaan leren loslaten. Als S er nou totaal geen behoefte aan had gehad, oké. Maar regelmatig vraagt ze wanneer ze weer naar "school" mag. Dan zeg ik bijvoorbeeld "morgen" of "over 2 nachtjes" en dan is ze dolenthousiast. En dan vervolgens word ze er niet heen gebracht. Ik vind dat zo zielig voor haar. Ze wil zo graag en het doet haar ook echt goed. Ze leeft helemaal op als ze daar geweest is.
Dus ik heb momenteel wel zoiets dat mijn vrouw een keer haar eigen gevoel een beetje opzij mag schuiven voor S haar plezier.

We hebben al de compromis van thuisonderwijs erbij, naast school. 's Middags, in de weekenden en in de vakanties kan ze straks doen wat ze wil met haar en alles op haar manier aan haar meegeven. Maar het is niet alleen dat, ze vind er dus ook niks aan om in zo'n vast schoolritme te zitten 5 dagen per week straks als ze naar groep 1 gaat. Wat ik ook wel begrijp, ik zie er zelf ook een beetje tegenop om elke ochtend te gaan haasten, kind op tijd eten en aankleden, op de fiets naar die school (dus ook als het pestweer is), dan weer op tijd terug zijn om haar op te halen. Niet meer spontaan op maandagochtend eens naar een binnenspeeltuin die dan lekker rustig is. Of een lekker dagje bankhangen als het buiten koud en grijs is. Ik snap haar echt wel. Maar het is nu eenmaal niet anders. Die school moet straks.

En ja Anneque, dat zal misschien meespelen.
En af en toe een ochtendje niet naar de psz is geen ramp inderdaad. Maar van de 7 dagdelen dat ze nu gegaan zou zijn deze maand is ze er 3 niet geweest. Dat vind ik wel veel.

Het ergste vind ik dus dat er gewoon niet over te praten valt. Want alles wat ik zeg is volgens haar nooit waar. Ik weet gewoon echt niet meer hoe we ooit op 1 lijn moeten gaan komen.

'Vroeger op de kraam had je met name Turkse vrouwen die hun pasgeborene gewoon niet afstonden als de avondzuster de babies kwam ophalen om 's nachts in een babyzaal te slapen en en passant ook nog 's nachts gewassen werden zodat ze eenmaal thuis gewend waren om 's nachts een tijd wakker te zijn.'

Waarom moet je baby's leren om 's nachts wakker te zijn?

mamavansenh

Ik heb erg met je te doen vooral omdat afspraken maken gewoon niet gaat. Ze zegt na een langdurige onenigheid ja maar doet vervolgens nee.

Ik denk dat ze haar tijd meer aan H moet besteden als S op de psz is. Wijs haar erop dat S twee jaar alleen had met haar moeders en H dat heeft gemist. Dat geeft niet maar het is dus helemaal niet gek om H extra aandacht te geven en leuke dingen met hem te doen als S weg is en mijn hemel het gaat om twee ochtendjes per week die ze graag wil. Ik vind het ook egoïstisch. School is er nu nog niet, er is nu psz, daar is het al weer bijna vakantie, kan ze zes weken lang alles doen wat ze wil. Nu moet S gewoon naar die psz vind ik en dan moedert ze maar extra op H.

argumenten

Wat kan gebeuren is dat de PSZ het plekje van S aan een ander kindje geeft. Dat is de consequentie van zonder opgaaf van reden je kind niet laten komen. En dat zou wel heel sneu zijn voor jullie dochter, die zo opleeft van het contact met leeftijdgenootjes. Zou dit helpen bij je vrouw? Dat ze jullie dochter het contact met leeftijdsgenootjes niet moet misgunnen.
En idd heeft ze nog een jong jochie in huis, die ook wel eens alleen de aandacht kan gebruiken, hij moet die immers altijd delen.

Sterkte, het lijkt me lastig, ook een cultuurdingetje waarschijnlijk. Het dwingt jou wel heel erg voor je eigen dingen op te komen. Goed dat je inmiddels werk hebt en bent verhuisd, trouwens!

Ik gooi het in de strijd

Zowel dat van tijd met alleen H als het plekje op de psz wat aan een ander kindje kan worden gegeven. En inderdaad, het is nog maar 3 keer tot de vakantie. En die moet ze ook echt wel gaan. Anders is inderdaad straks het plekje weg.

Relatieprobleem

Als ik het goed begrijp is dit meer een relatieprobleem dan een kinderprobleem, toch?

Jullie komen niet tot afspraken en gemaakte afspraken worden niet nageleefd? Waarbij jij haar iets wil laten begrijpen en zij jou iets?

Dan lijkt het mij gaan zitten, rustig naar elkaar luisteren en tot een compromis komen. Niet direct over hoe vaak naar de peuterspeelzaal praten, maar eerst veel meer algemeen. Wij willen beiden het beste voor de kinderen als uitgangspunt (ik neem aan dat jullie het daar over eens zijn), wij kijken anders aan tegen wat het beste is en gaan elkaar hier niet in lopen overtuigen, maar respecteren. En vanuit daar kijken waar het midden ligt. Als dat absoluut niet lukt zou ik er een derde bij halen. Mediator of psycholoog. Want zo zou ik niet samen willen leven en daar zou ik ook een breekpunt van maken bij zo iets belangrijks.

Dat is denk ik beter dan elkaar met argumenten om de oren slaan.

Ik ben wel benieuwd naar wat je vrouw beweegt trouwens. Ik kan mij zelf echt niet voorstellen dat ik een kind dingen zou ontzeggen omdat ik het bij mij wil houden. Wat is daar de achtergrond van? Geloven dat je zelf als enige goede zorg kan geven? Veiligheid bieden? Is het angst voor het kind? Angst om alleen te zijn? Angst dat het kind zich aan een ander hecht? Verlangen naar een band? Naar gezelschap? Heeft ze zelf gern werk of hobby's die ze in de tussentijd kan doen? Laat ze de kinderen wel bij jou of ook niet? Wat deed ze voor er kinderen waren?

Probeer de ander niet op waarden te overtuigen, maar te begrijpen. Dat geeft ruimte.

Zelf geniet ik er enorm van als ik mijn kind haar vleugels uit zie slaan in contact met andere kinderen of als een andere volwassene haar iets biedt wat ik niet te bieden heb. Ik zie dat echt als stapjes op weg naar haar toekomst. Waar ze altijd mijn kind is, maar hopelijk ook heel zelfstandig de wereld in kan. Maar dat is mijn opvatting, geen argument.

ik moest ook erg wennen

Ik vond het ook vervelend toen mijn kinderen op een leeftijd kwamen dat school verplicht werd. Psz was wel handig want dan gingen ze alleen op het moment dat ik toch moest werken, maar was ik een keer vrij, dan hield ik ze ook thuis. (kon zo van ze genieten en ik wist dat het moment van de lagere school (verplichting) er ook aan zat te komen.
Het eerste jaar lagere school (dus tot 5 jaar) heb ik ook regelmatig nog wat 'vrij' genomen met ze....en langzamerhand wende alles wel hoor.
Is je vrouw niet te overtuigen met de argumentatie dat ze daar andere kinderen kan zien, thuis niet?

Samen?

Zou het kunnen helpen om je dochter even samen weg te brengen en er dan even bij te blijven? Misschien heeft ze wel schroom tegenover het psz omdat ze er zo anders over denkt. En door te blijven kan ze zien dat het ook leuk is en dat er zeker in de psz gewoon lekker zelf gespeeld kan worden.

Reactie

Sanne, dat klopt. Denk dat je mijn andere topics niet heb meegekregen. Er speelt/speelde veel meer, al sinds onze oudste geboren is. Mijn vrouw komt uit een hele andere cultuur dan hier en wil vooral de kinderen grootbrengen op de manier waarop zij zelf is grootgebracht. Dat gaat hier alleen niet. Kinderen gaan daar pas met 7 jaar naar school. Met 2 jaar naar de peuterspeelzaal vond zij dus veel te vroeg. Als compromis werd het uiteindelijk dus "pas" starten met 3 jaar. Maar dat blijkt ze dus toch ook echt nog te vroeg te vinden. Ze vind dat een kind van S haar leeftijd 24/7 bij haar moeder hoort te zijn en alles van haar moeder hoort te leren. Niet van een juf. En dus zeker niet weg van huis zonder moeder erbij. Dat de Nederlandse cultuur heel anders is weet ze, maar vind ze nog steeds heel moeilijk te accepteren. Daarnaast vind ze het hele systeem van onderwijs hier helemaal niks.

Praten hebben we dus ook al heel vaak gedaan. Ook met een mediator erbij. Het helpt tijdelijk, in de zin van dat zij zich erbij neerlegt dat bepaalde dingen in Nederland anders gaan dan zij gewend is. Maar dan zit het haar toch nog altijd dwars en dat komt er ook altijd weer uit. Nu dus in deze vorm: het niet willen wegbrengen van onze dochter naar de psz. Uiteindelijk komen we hier ook wel weer uit maar dan is er over een paar maanden weer wat anders waar ze tegenin gaat.

Sommige dingen gaan prima, dingen die ik normaal vind en zij niet, en andersom. Die kunnen we uiteindelijk combineren tot een manier waar we ons allebei goed bij voelen. Maar school is één van de dingen waarbij we die compromis maar niet kunnen vinden.

AnneJ, dat hebben we gedaan, de eerste dag. Ik denk dat ze ook echt wel ziet dat het leuk is voor S daar. Maar dat haar gevoel dat een kind van 3 bij haar moeder hoort te blijven toch sterker is.

Loslaten

In hoeverre kunt u dit loslaten? Kunt u uw vrouw haar visie begrijpen?

Persoonlijk zou ik de ontwikkeling van mijn kind als leidraad nemen. Hoe doet uw kind het sociaal? Komt uw in contact met andere kinderen? Dit zelfde op andere vlakken. Ik begrijp dat uw kind nog jong is en dat geeft ook niet. Maar voornamelijk met het oog op de toekomst.

Het zou inderdaad goed zijn om die paar dagen psz tot aan de vakantie door te zetten. Met het oog op behoud van een plek en dat het contact met andere kinderen niet verwatert. Misschien kun je in de vakantie je kind laten spelen met andere kinderen van de psz.

Tenslotte zou ik de vakantie gebruiken om een goed plan te maken voor het komende schooljaar. Met als doel eraan houden door beide partijen.

Ik wens u, uw vrouw en kind veel sterkte in deze lastige periode, maar hopelijk komen jullie er samen sterker uit!

Sorry

Ja, dan mis ik toch kennis voor de juiste reactie.

Ik kan het me ook goed voorstellen, ik zou ook niet 1, 2, 3 van oovatting veranderen als ik ging emigreren. Dus in die zin kan ik me het wel voorstellen en ook jouw frustratie als ziet dat je dochtertje het leuk vindt.

Heeft je vrouw wel afspraken met vriendinnen of zussen misschien zelfs waar jouw kind andere kinderen ziet? Of kinderen uit de straat die bij jullie kunnen komen spelen?

zij moet het met jou doen

maar jij ook met haar..
Jullie hebben beide evenveel te zeggen, ik vraag me af of je partner zich genoeg gehoord voelt.
Klinkt alsof ze 'toegeeft' en dan passief probeert haar zin door te drijven. Ipv dat jullie, ipv strijd voeren, dichter bij elkaar proberen te komen.

Ik kan me goed inleven in je partner, toch harstikke hollands. Heb het op 'jouw' manier gedaan, achteraf zie ik dat het allemaal zo belangrijk niet is en had ik liever psz en groep 1 geskipt. De jaren met zo'n klein kind komen nooit meer terug. De jaren waarin een kind kan uitvliegen zijn eindeloos..

Ik zie het probleem niet. Jij hebt je zin want psz dus je kind komt in aanraking met andere kinderen. Je vrouw kiest er vaker voor tijd met kind doir te brengen en laat haar thuis. Haar goed recht, en wat is het probleem?
Ik zou haar juist 'zachtjes' laten wennen aan Nederlandse cultuur en mee zoeken naar manieren haar tegemoet te komen in haar belevingen en wensen. (waar heb je anders een relatie voor???) Kind is pas leerplichtig met 5 dus er is nog een hoop mogelijk.

(je partner imponeert als eigenwijs, zeker, maar jij toch ook?)

wel de lusten en niet de lasten?

Ik lees er ook een beetje in dat je vrouw wel de "lusten" wil van het wonen in Nederland (hele goede medische voorzieningen, waar ze afhankelijk van is en in haar thuisland niet heeft), maar niet de "lasten" (je kind mee laten draaien in de samenleving = naar psz en school laten gaan).

En hoe gevoelig zou ze zijn voor het argument dat ze echt één-op-één quality time heeft met H als S op de psz is?

hmmm

je zou toch moeten zorgen om op een lijn te komen, voor je je kind op de psz doet. Ik kan jullie beide wel begrijpen, zij dat ze haar kind nog bij zich wel hebben, en jij ziet dat je kind veel plezier heeft op de psz, maar zoals het nu gaat is niet goed. Het kan niet zo zijn dat je samen besluit naar de psz te gaan (ik neem aan dat 3 jaar een compromis was?) en dat dochter vervolgens niet gaat. Je vrouw houdt zich niet aan de afspraken, of jij hebt de psz erdoor gedrukt; het lijkt erop dat jullie niet zo goed met elkaar overweg kunnen wat betreft de opvoeding van de kinderen. Moeilijk, om zo samen een gezin te hebben lijkt me!

Ik kan me ook herinneren uit eerdere draadjes dat je vrouw moeite heeft met de nederlandse manier van kinderen opvoeden. Het lijkt me dat ze water bij de wijn moet doen, anders krijgen jullie geheid problemen met jeugdzorg e.d. Zeker als jullie dochter naar school gaat en zij gaat haar thuishouden omdat ze geen zin heeft om zich in een westers haastig ritme te voegen. Haar kinderen groeien op in Nederland, en zullen ook meemoeten met de Nederlandse maatschappij....

En wat thuishouden van school betreft (lang)

Nu op de peuterspeelzaal is het nog simpel, kom je te vaak niet zonder afmelding dan gaat je plekje naar een ander.
In groep 1 met alleen ochtenden beginnen is heel normaal, en dan langzaam opbouwen. Maar onverwacht en zonder afmelding thuishouden zorgt voor een hoop irritatie bij de juf die in het schooldossier terecht komt onder het kopje van 'ongeoorloofd thishouden'.
Wij hebben een hoop gedoe gekregen met school omdat we onze zoon met zware hersenschudding eerst langzaam weer lieten opbouwen en soms thuishielden als het niet ging die dag. De juf sprak binnen 2 weken al van meldingen bij de leerplichtambtenaar en bij bjz. We hebben dat gelukkig met hulp van de ib-er kunnen voorkomen, bjz sloeg echt nergens op en de huisarts heeft tegen zijn zin medische gegevens met school gedeeld om dat te voorkomen (MRI scan en overdracht van de kinderarts met aanwijzingen voor flinke bedrust eerst en flinke rust later omdat er een hersenkneuzing te zien was). Juf heeft niet ingebonden en later bleek dat veilig thuis de huisarts had gebeld, de huisarts is uit z'n vel geploft. Kind zit ondertussen op een andere school.

Een vriendin van mij die zelf gezinsvoogd is bij bjz heeft me geholpen door dit wespennest heen te laveren. Ze heeft me ook verteld wanneer gezinnen makkelijk onder een vergrootglas komen te liggen en jullie situatie is er eentje waarbij je heel makkelijk onder een vergrootglas komt te liggen.
1. Een kind moet keurig naar het cb gaan en alle prikken op tijd krijgen, anders een vlaggetje
2. Een kind moet nederlands spreken thuis, meertaligheid wordt nog steeds met argwaan bekeken. Waar je ook heen gaat, benadruk dat er tweetaligheid is en dat kind in beide talen even vloeiend is.
3. Een kind moet naar school. Gaat een kind niet naar het kdv, dan op z'n minst naar de psz, en later naar school. Thuishouden van school wordt gezien als verwaarlozing (op z'n best) of kindermishandeling.
4. Een kind moet sporten. Is een kind op de leeftijd van 5 nog niet aan het sporten (kleuterballet, zwemles, ouder-kind zwemmen, kleutergym, voetbal) dan is dat ongebruikelijk en lichtelijk zorgelijk, op de leeftijd van 7 verwaarlozing, op de leeftijd van 9 kindermishandeling.
5. Een kind heeft een stabiel gezin nodig, iedere instabiliteit is een bedreiging voor het kind. Als instabiliteit wordt werkeloosheid van een van beide ouders gezien vooral na ontslag/faillisement, ernstige ziekte, echtelijke ruzies (zeker als het over het kind gaat), echtscheiding, enz.
6. Er mag geen sprake zijn van geweld in het gezin, niet fysiek en niet verbaal. Nou denk ik persoonlijk dat jullie voor je kinderen door het vuur gaan en van z'n levensdagen niet in een mishandelende relatie terecht zullen komen, maar goed.

Lesbische/homo relaties worden als minder stabiel gezien dan hetero-relaties en zijn in ieder geval ongebruikelijker.
(Een van beide) ouders uit het buitenland is ook een punt in je nadeel.

Normaal gesproken blijven de meeste gezinnen makkelijk onder de radar, ook al is er sprake van meerdere vinkjes. Maar als de relatie met school niet goed is en je treft een juf die zich 'zorgen' maakt, dan wordt het lijstje afgelopen.
Juffen, leidsters, artsen, etc worden zonder verdere controle van hun verhaal geloofd, zij zijn immers de professionals. Jullie als ouders krijgen gedwongen hulp of je bent je kinderen kwijt.

Laat je vrouw dit aub weten, dit is het nadeel van het nederlandse systeem maar een nadeel waar je het mee te doen hebt. Zorg dat je niet in de bemoeizorg terecht komt want daar komen jullie niet meer uit, jullie manier van opvoeden is heel goed maar niet mainstream en daar wordt wel op gestuurd, en dan verplicht op straffe van je kinderen nooit meer zien.

Denk niet 'zo'n vaart zal het wel niet lopen', ik heb het zelf meegemaakt, men wilde alleen de huisarts nog even spreken omdat anders de spoed-uithuisplaatsing zo makkelijk aangevochten kon worden. Terwijl wij handelden naar de instructies van de behandelend artsen en die instructies ook naar school gecommuniceerd waren, door de huisarts.

Denk niet 'die mensen van bjz zijn ook wel redelijk', mijn vriendin heeft meerdere collega's die al meer dan 10 jaar iedere zaak in een permanente uithuisplaatsing laten eindigen. Je wilt zoiemand als mijn vriendin, maar de kans is groter dat je een van haar collega's krijgt.

Denk hoe je binnen de geschreven en vooral ongeschreven regels hier in nederland zoveel mogelijk je eigen gang kunt gaan en je kinderen al het waardevolle van jullie beider achtergrond mee kunt geven.

Fransien (en MvS&H)

Ik val bijna van mijn stoel, en dan heb ik hier op OO al heel wat BJZ-verhalen gelezen. Ik pik er even dit uit:
4. Een kind moet sporten. Is een kind op de leeftijd van 5 nog niet aan het sporten (kleuterballet, zwemles, ouder-kind zwemmen, kleutergym, voetbal) dan is dat ongebruikelijk en lichtelijk zorgelijk, op de leeftijd van 7 verwaarlozing, op de leeftijd van 9 kindermishandeling.

Is dit bij wijze van spreken of letterlijk? Een kind van 9 dat niet buitenschools sport, wordt mishandeld? Krijgt in elk geval dat vinkje??

Verder heel nuttig bericht voor MvS&H lijkt me. Met deze info zou je je vrouw kunnen vertellen dat je weliswaar begrip hebt voor haar standpunt (culturele overwegingen, kinderen om diverse invoelbare redenen graag bij je houden), maar dat het in deze maatschappij ernstig tegen je kan werken en zo een averechts effect heeft op wat ze beoogt. Dan is het niet zozeer een zwartwitdiscussie tussen jullie twee, maar meer jullie twee "tegen" deze samenleving en haar moraliserende betuttelende regeltjes.

Zo zien

Natuurlijk heeft een kind het recht bij mama te verblijven en daar van te leren. Maar je kan het ook zo zien dat een kind behoefte heeft aan spelen met andere kinderen en volwassenen. Samen leren spelen met andere kinderen leren ze op school. Eerst naast elkaar dan ook echt samen spelen.

Loslaten is altijd moeilijk, dat is een feit. Toch hoort het bij het opgroeien.

Bij thuisscholing geven ontneem je een kind de interactie met derden maar dat is puur mijn mening.

@ AnneJ, ik ben een kind van de vrije school. Helaas heeft het mij niets gebracht. Merendeel van mijn klasgenoten hebben er ook weinig goede herinneringen aan overgehouden. Maar het minder toetsen heeft ook mijn voorkeur

Anneque (OT)

4. Een kind moet sporten. Is een kind op de leeftijd van 5 nog niet aan het sporten (kleuterballet, zwemles, ouder-kind zwemmen, kleutergym, voetbal) dan is dat ongebruikelijk en lichtelijk zorgelijk, op de leeftijd van 7 verwaarlozing, op de leeftijd van 9 kindermishandeling.

Is dit bij wijze van spreken of letterlijk? Een kind van 9 dat niet buitenschools sport, wordt mishandeld? Krijgt in elk geval dat vinkje??

Ja, het is geen officieel criterium maar het zijn de onofficiele criteria waarvan het bestaan glashard ontkend wordt maar wel de meetlat zijn, volgens mijn vriendin (gezinsvoogd bij bjz).

Met mijn post probeer ik inderdaad MvS&H handvaten te geven om hun kinderen zo te kunnen opvoeden als zij willen, met alle waardevolle bagage die ze beide kunnen meegeven, maar zonder dat ze met bemoeizorg en alle negatieve consequenties vandien te maken krijgen.
Er zijn ongeschreven regels die diepgaande impact kunnen hebben, wees je er bewust van en laveer om de klippen heen. Met een ramkoers leidt je schipbreuk.

Serieus?

Al die punten? Wij voldoen aan meerdere punten niet en hebben daar nog nooit enig probleem mee gehad. Op school na is alles gewoon vrijwillig dus daar kan ook niemand een probleem van maken. Dat klopt niet met de Nederlandse wet. Dus daar maak ik me zeker geen zorgen over.

We moeten allebei aanpassen aan elkaar, dat is zeker. Zo pas ik me bij bepaalde dingen ook aan aan haar. S sliep tot 18 maanden bij ons in bed, H tot 13 maanden. Voor haar is dat normaal, in haar cultuur slapen alle kinderen bij hun ouders in bed. Daar ben ik in meegegaan. En zo heb ik nog wel wat voorbeelden waarin ik moeiteloos met haar mee ga omdat ik snap dat zij dat graag zo wil en soms zelfs overtuigd ben geraakt van haar mening.

En soms moet zij wat inleveren van haar idealen omdat het hier niet kan. Met 7 jaar starten met school bijvoorbeeld. Ja, het kan wel. Met heel veel moeite en gedoe kun je vrijstelling krijgen van de leerplicht. Maar wat dan? Wat kunnen wij nu echt de kinderen bieden thuis? Kunnen we genoeg bieden zodat ze in groep 4 kunnen instromen als ze 7 zijn? Wat mij betreft absoluut niet. Dus is dat gewoon geen optie.

Daarnaast had S wat dingetjes waardoor de psz een goede keuze voor haar zou zijn. Ze liep wat achter in haar taalontwikkeling (tot vlak voor haar 3e verjaardag alleen maar onverstaanbaar gebrabbel) en kwam ook sociaal niet mee, was vooral erg bang voor andere kinderen en liet makkelijk over zich heen lopen. Met 3 jaar naar de psz was een compromis tussen ons, omdat mijn vrouw 2 jaar echt te jong vond maar ik wel wilde dat S voor o.a. haar taalontwikkeling en sociale ontwikkeling wat dagdelen psz zou doen voor ze doorstroomt naar de basisschool. Daar waren we het uiteindelijk over eens geworden. Sterker nog, mijn vrouw heeft haar uiteindelijk aangemeld voor de psz. Niet ik. Maar nu blijkt het toch niet goed.

Nu moet ik straks weer aan het werk en S vanmiddag naar de psz. Ik heb gezegd dat ze vandaag gewoon echt moet gaan. Dinsdag is ze niet geweest en vorige week donderdag ook niet. Dus nu nog een dag thuis houden kan gewoon niet. Dan is het plekje weg.

Beertje OT

Ik deed mijn kinderen vast niet naar de Vrije School want volgens een antroposofische vriendin leerden ze daar pas vanaf het zevende jaar lezen! Dat leek me veel te laat.
Toch heeft een neefje met PDD-NOS juist gewoon naar school gekund dankzij de Vrije School waar schoonzus hem op zette nadat dit bekend werd.
En bovendien hebben mijn kinderen thuis leren lezen, lang voor hun zevende jaar. Dan denk je toch, dan hadden ze misschien niet naar het speciaal onderwijs gehoeven.

@AnneJ

Fijn van je neefje, dat is dan positief nieuws over een school waar ik niets positiefs over kan melden.En cool dat je ze thuis vroeg hebt leren lezen.

Ouder en kind peuterochtends

Is het een optie om je kind in plaats van naar een peuterspeelzaal naar een ouder peuterochtend te laten gaan?
Ik weet dat er bij ons in de wijkcentra zoiets is.
Voordeel is dat je kind dan toch in aanmerking komt met andere kinderen en je vrouw houd ze toch nog een beetje bij zich. H
Ik weet alleen niet of het jongste kind dan ook mee zou kunnen. En voor de basisschool lost het natuurlijk niets op.