Niet eens over schoolkeuze
Onze dochter wordt volgend jaar 4, dus mijn man en ik hebben een aantal scholen bezocht. Uiteindelijk had mijn man een favoriete school, ik een andere. En we worden het maar niet eens.
We zitten momenteel in relatietherapie, met name omdat we gewoon niet kunnen communiceren. Ik heb daar voorgesteld om voor nu onze dochter op beide scholen in te schrijven, zodat we het even kunnen parkeren tot we beter naar elkaar kunnen luisteren. Mijn man weigert dat.
De school van mijn keuze is erg populair en er zijn nog maar twee plekken vrij. De school van zijn keuze bestaat al lang, maar is vorig jaar gestart met een heel nieuw gebouw met open klaslokalen en leerpleinen in het midden. Ik vond dat zelf heel onrustig en vind het geen fijn idee dat onze dochter in een heel nieuw systeem terecht komt, wat nog allerlei kinderziektes heeft. Bovendien zou het mij in de ochtend een kwartier extra kosten, omdat de locatie van de bso voor 'zijn' school ergens anders is dan het kdv van onze jongste dochter. Het kdv en de bso van 'mijn' school, zitten in hetzelfde gebouw. Mijn man moet al zo vroeg de deur uit voor zijn werk, dat ik de ochtenden alleen moet regelen. Die extra tijd, extra stress, komt dus bij mij terecht. Een kwartier lijkt niet veel, maar op een druk ochtendritueel met twee kinderen maakt dat een enorm verschil. Nog even los van het gedoe van twee keer de auto in en uit met de jongste.
Zijn voornaamste reden is dat er op 'zijn' school meer diversiteit is, 'mijn' school is te wit. Onze kinderen zijn half Marokkaans, en ook ik vind diversiteit belangrijk, maar niet doorslaggevend. Het soort leerlingen en ouders vind ik ook een rol spelen, en op 'zijn' school vind ik die ook minder prettig.
Hoe dan ook, het is een patstelling en er valt gewoon helemaal niet over te praten. Mijn man gaat echt niet zijn werktijden aanpassen zodat hij het probleem in de ochtend kan oplossen. Dat gooit hij gewoon op mijn bord. Ik zit in een burn-out en kan dit er nu niet bij hebben. Ik ben in staat om dan maar op eigen houtje op beide scholen in te schrijven, zodat we in ieder geval het plekje op 'mijn' school niet kwijtraken. Ik denk dat als we uiteindelijk op normale wijze alle voors en tegens naast elkaar zetten, we toch echt op 'mijn' school uitkomen.
Nou ik ben nogal van 'met het gestrekte been er in gaan' maar als ik de ochtendshift alleen zou moeten doen met twee kinderen dan vind ik dat ik het laatste woord heb. Als onderwijs mijn partner zo nauw aan het hart lag dan zou hij er wel wat voor over hebben (in verandering uren i.p.v. relatiecrisis). Ik zou dus op beide scholen inschrijven voor de vorm maar mijn poot stijf houden voor de meest praktische school.
Ik zou mij daar ook niet bezwaard over voelen want je schrijft in principe dat jouw man gewoon zijn keuze afdwingt. Hij weigert er over te praten en hij weigert dochter op beide scholen in te schrijven. Hij weigert ook rekening te houden met jou en de jongste.
Ik zou je dochter zo snel mogelijk in ieder geval op de school van jouw keuze inschrijven, gezien de populariteit. Ik ben geen ochtendmens dus voor mij zou dat kwartier (en gedoe want je moet naar twee plekken) echt veel uitmaken. Dan maar ruzie erover; als hij zich niet wil aanpassen heeft hij weinig te zeggen vind ik.
Verder wat Lemoos zegt.
Het niet eens zijn gaat soms over meer dan het onderwerp zelf. Zou dit niet een mooi relatietherapie sessie onderwerp zijn? Waar gaat het nou echt over?
Ik zou in ieder geval je kind meteen inschrijven anders is er geen keuze meer.
Dat je twee haal en breng adressen hebt en het kwartier extra elke dag zou voor mij ook reden zijn voor kiezen voor jouw school. Meer rust voor jou. En de kinderen. Daarnaast zit je in therapie, stel dat je relatie eindigt, wat dan?
Maar nog belangrijker: hoe is jouw kind? Welke methodiek wordt op de scholen gegeven? Hoe groot worden klassen? Wat past het beste? Wat adviseren de kdv medewerkers?
Wat Lemoos zegt. Wij waren het eerst ook niet eens, maar omdat het halen en brengen en de BSO op mij neer zal komen voor 90% van de tijd, woog dat allemaal wel zwaarder mee. Op zijn school zit een brug in de route die in de zomer 'altijd' open staat en is er maar 2 dagen BSO (op dagen die mij eigenlijk niet goed uitkomen) en op mijn school is de route zonder hinder én elke dag BSO mogelijkheden.
Rot dat jullie hier niet over kunnen communiceren.
Het combineren van het brengen van jongste en oudste is maar tijdelijk, afhankelijk van het leeftijdsverschil. Dat zou voor mij niet heel erg zwaar tellen. Even los van wie brengt, maar dat lijkt me onderdeel van een groter probleem tussen jou en je man. Ik zou de schoolkeuze daar geen inzet van maken.
Ik zou zelf kiezen voor de dichtstbijzijnde school, omdat ik heb gezien bij mijn eigen kinderen dat het heel fijn is om vriendjes in de buurt te hebben. Bovendien kunnen ze eerder zelfstandig naar school en naar vriendjes.
Kan het zijn dat je man bang is dat jullie kinderen gediscrimineerd worden op de witte school? Ik kan me best wel heel goed voorstellen dat hij diversiteit heel belangrijk vindt omdat hij misschien zelf vroeger de uitzondering was op school? Ik denk dat hij in dat geval zeker een punt heeft.
Ik verheug mij nu al op de puberteit van jullie kind. De rekening gaat komen voor jullie allebei, nu zelfs je kind een stokpaardje is geworden in jullie ruzies.
Hoe je kind leert en of het inderdaad goed zal gaan op de school van je keuze zal pas blijken over een paar jaar. Voor hetzelfde geld moet je dan toch weer naar de andere school (of de ene school natuurlijk). Dat compliceert de zaak en communicatie tussen jullie is van groot belang, maar dat schreef je al. Zolang er geen communicatie is zou ik die plek op de school van jouw keuze reserveren.
Vreemd trouwens dat hij eisen stelt aan dagelijkse organisatorische zaken maar jou daar volledig voor laat opdraaien. Doet hij dat in meer situaties? Of: wat is de onderliggende problematiek die bij jullie allebei speelt? Gaat het inderdaad alleen over de plek waar jullie kind gaat leren en een sociaal leven gaat krijgen?
En ook even praktisch: Ik vraag me af of dat wel kan, je kind op twee scholen laten inschrijven.
Diversiteit op scholen heeft een negatieve impact op het niveau in de klas, voornamelijk door de taalachterstand bij sommige van deze leerlingen. Dit hebben studies keer op keer aangetoond. Een Turks-Belgische vriendin van me wou haar kinderen om die reden op een wittere school (wel eentje met nog steeds diversiteit maar beperkter)
Als twee scholen prima zijn en je moet een keuze maken, zou ik altijd gaan voor de school waar een kind zelf veilig naar toe kan fietsen/lopen.
wij hebben met onze onze kinderen gezien hoe fijn dat was.
zelfstandigheid is fijn. Je kind tot groep 8 steeds halen en brengen met de auto is dat niet. Dat is ook heel onhandig met spelen met andere kinderen.
De ochtenden met kinderen op twee locaties zijn maar kort, zolang de jongste nog geen 4 is. Verder ben ik wel voor zo dichtbij mogelijk, een school op loopafstand.
Ik zou de plek op jouw school veilig stellen en dan deze casus bij de relatietherapie bespreken. Ik zou denken dat jij de doorslaggevende stem hebt omdat jij alles moet regelen. Dat lijkt me een probleem op zich overigens, en ook dat hij geen rekening lijkt te houden met jouw burn-out.
Maar hij heeft vast goede redenen voor zijn keuze, bijvoorbeeld angst voor discriminatie of buitensluiten. Daar moet je het over hebben. En ook wat hij op zijn werk kan regelen, zodat hij ook mee kan helpen in het ochtendritueel. Dat lijkt me een logische consequentie voor zijn keuze. Als alle kaarten op tafel liggen kun je samen met de therapeut een goede keuze maken.
Succes, het klinkt alsof er nog wel meer issues op te lossen zijn in jullie relatie.
Ik zou vooralsnu je kind op beide scholen inschrijven. Daarna vervolgens nogmaals rustig met je man het gesprek aangaan en de voordelen en nadelen op een rij zetten. Misschien samen met de therapeut erbij?
De periode dat je jongste naar het KDV gaat en de oudste naar school is waarschijnlijk relatief kort dus ik zou dat niet de belangrijkste rol laten spelen. Wel de afstand tussen school/werk/huis . Een school dichtbij huis is fijn, vriendjes in de buurt etc.
Verder zou ik in overweging nemen:
- leersysteem
-samenstelling schoolpopulatie
- leerkrachten - heel belangrijk. Zijn er genoeg? Werken ze graag op deze school? Is er veel doorstroom
Het een is niet perse beter dan het ander maar ik zou proberen zo objectief mogelijk deze keuze te maken
Fijn dat jullie een gespreksleider hebben. Ik zou in elk geval heel goed naar elkaar luisteren, ook in de schoolkeuzekwestie. Wat is daarin voor jou belangrijk, vooral ook de pratische haalbaarheid, en wat voor jou man, vooral de herkenbaarheid van ouders en kinderen op school.
Soms zit daar wel wat in. Bijvoorbeeld, vraag op de school van jou keuze of er ook ouders zijn die dat beeld dat jou man zoekt beantwoorden. Let goed op dat er geen onoverbrugbare verschillen zijn, maar andere ouder met een Marokkaanse migratieachtergrond kan een brug slaan. Vraag wat zij prettig vinden aan de school van jou keuze.
Overigens koos ik zelf voor een school met een grotere diversiteit. De 'witte' school had weinig tekst, het zou vooral 'leuk' zijn en de half 'zwarte' school had overal een idee of een uitleg bij en ik schatte zo in dat mijn kinderen dat nodig hadden. Ze bleken later autisme te hebben. Een school met impliciete regels, omdat de meeste witte mensen er vergelijkbare sociale regels op nahouden had niet handig geweest.
Ook had ik meer met moeder met een migratieachtergrond, bijvoorbeeld de ervaringen over de familievakanties in het land van herkomst, dan met 'witte' ouders die die ervaring niet hebben.
Het is best moeilijk om hier je weg in te vinden. Wij hadden nog Lawine, een organisatie voor vrouwen met een buitenlandse partner, maar ik zou niet weten waar je zoiets nu moet vinden.
Nou ja, het forum https://www.buitenlandsepartner.nl/forum.php
bestaat nog, ik weet niet hoe actief die zijn.
En wat je natuurlijk ook kunt doen is op zoek naar een mogelijkheid en boekjes om je kinderen de taal van je man op een leuke manier te leren, niet het 'standaardarabisch' of zo maar echt de moedertaal, al is het Tamazight. De bibliotheek kan je daar soms bij helpen.
Overigens was de leiding van de 'zwarte' school overwegend 'wit' en niet minder onnadenkend discriminerend dan de leuke 'witte' school.
'We praten hier Nederlands hoor!' - kind komt aanlopen met vader en ze spreken arabisch. Ze zien niet hoe knap dat is, en die keer dat dochter in het arabisch rechts haar naam onder haar werk neerzette, links haar naam met latijnse letters, ging er een grote rode streep door.
Veel onderwijsmensen kunnen nogal beperkt zijn in hun opvattingen. Een westerse taal spreken als engels of frans is superdeluxe en een complimentje waard, een minderheidstaal spreken is een teken van armoede en achterstand.
MIjn kinderen hadden in beide talen de grootste woordenschat van de klas. Misschien wel van de school. Zijn vader en ik zijn beiden universitair opgeleid.
Dus ik denk dat jou man ook bang is om in dit soort onbegrijpelijke en vernederende misverstanden terecht te komen. En dat is een terechte angst. Je hebt een rechte rug, humor en veel korrels zout nodig voor sommige onderwijsmensen.
