Kind heeft 2 personaliteiten
Mijn dochter van 11 heeft raar gedrag thuis en anders op school. Ik snap het dat je op school anders gedraagt met vrienden en de juf, maar het is kwestie van luiheid.
Thuis als ik haar wat lichtere klusjes geef is zij zogenaamd heel vergeetachtig. Maar van de juf te horen doet ze op school alles pico-bello netjes en goed. Thuis geen motivatie, Alleen als ik zeg dat zij mag buitenspelen. Maar ik ga haar niet altijd belonen met buitenspelen.
Als ze haar zin niet krijgt wordt zij boos, stampen en verdrietig. Dan vraag ik mij af is zij 11 of 3. Enkele ouder misschien tips of ervaring?
IK zit met mijn handen in het haar
Je hebt al een diagnose: luiheid, heb je dan misschien ook een oplossing? Schop onder de kont of zo?
Lees eens een goed boek over opvoeding of screen hier eens wat, informeer jezelf.
Belonen en straffen, motiveren, routine, kinderen thuis en bij jou/ jij bent altijd 'veilig' voor haar bij de rest moet ze zich waarschijnlijk waarmaken of heeft het negatieve consequenties. Wil jij de rol van de juf? Dan moet je juf worden en geen moeder.
Uit wat ik lees maak ik niet op dat je dochter twee persoonlijkheden heeft. Ze is 11, ze test haar grenzen. Dat doet ze thuis, waar ze zich veilig voelt. Zo test ze ook jouw liefde. Houd je ook nog van haar als ze boos is? Dat is voor haar belangrijk om te weten.
En verder: lees alvast iets over puberbreinen. Heel interessant.
Hier was het altijd heel grappig op de 10 minuten gespreken. Kind op school voorbeeldig, goede concentratie en heel braaf. Thuis heel druk, niet op een stoel kunnen zitten, opstandig en overal tegen in gaan. We verbaasden ons altijd over de tegenstrijdige verhalen..... thuis durven ze nou eenmaal met zichzelf te zijn.
Add kan dit ook verklaren of een andere neurotransmitter-onbalans waarbij je onbewust heus wel weet wat je geacht wordt te doen of te laten maar het kost zo'n berg energie dat je dat niet in alle situaties kan opbrengen. En zeker niet als puberella die begint te ontdekken dat je ook iets eens niets kunt doen....
gr Angela
Het is gewoon een beginnende puber lijkt me. En in die periode ga je je thuis afzetten, heel logisch. Ik ken geen enkele (pre)puber die met plezier thuis klusjes doet. Als je wil dat ze iets doet, stel een vast schema op, zodat ze van tevoren weet wat ze moet doen. En ook dan zal ze misschien nog zeuren, schreeuwen etc. Straffen of belonen lijkt me hier niet zinvol. Wel op een rustig moment met haar in gesprek gaan. Hoe komt het dat het niet lukt om een klusje te doen, wat zou zij anders willen etc?
En inderdaad, lees een boek over opvoeding, puberteit etc. En benader het wat positiever, want meteen een stempel lui erop plakken maakt het echt niet beter.
Wees blij, die van mij is niet alleen thuis "lui", maar op school ook. Tel je zegeningen!
Een kind van 11 belonen of juist niet willen belonen met buitenspelen? Hoezo mag ze niet gewoon altijd buitenspelen wanneer ze dat wil?
Nu al je handen in t haar....berg je maar als t een puber wordt 
Das best normaal hoor, dat kinderen thuis anders zijn dan op school. En beter dit dan andersom toch? Buiten spelen is gezond, dat zou ik stimuleren. Maar van een kind van elf mag je ook verwachten dat het meehelpt met kleine klusjes in huis. Tafel dekken, vaatwasser in/uitruimen, afwassen, groenten snijden met koken, kamer opruimen, etc. Als je zegt 'ik wil dat je nu eerst je kamer opruimt en daarna mag je buitenspelen', is dat geen beloning, maar een verwachting. Er is iets dat moet gebeuren en dat moet eerst, daarna heeft ze de tijd aan haarzelf om te doen wat ze wil.
Is ze de helft vergeten, dan hup terug om het af te maken. Hoe sneller ze klaar is, hoe meer eigen tijd. Ik ben nogal immuun geworden voor kinderen die janken omdat ze hun zin niet krijgen. Als je daar in meegaat, leer je je kind dat dat gedrag helpt om alsnog je zin te krijgen en gaan ze ermee door.
Ik vind het niet raar dat een kind thuis anders is dan op school. Buiten spelen vind ik normaal en geen beloning. Taken doen in huis heb ik zelf nooit gehad als kind zijnde en mijn zoon hoeft dat ook niet maar ik moet er wel bij zeggen dat ik niet werk.
Wat heerlijk dat jouw kind wil buitenspelen!! Volgens mij kun je met alles belonen; als ze het maar graag genoeg willen!
Ik denk dat het vrij normaal gedrag is dat ze thuis anders is dan op school. Het enige wat je eventueel kunt doen om haar beter 'te helpen herinneren' is structuur aanbrengen en consequent zijn. Maar ja...herken je het zelf ook niet een beetje dat je op je werk strikter bent, goed werk levert, waar je thuis nog wel eens een beetje kan versloffen?
Op die leeftijd deden de kinderen wel klusjes op voorwaarde dat we het samen deden, weinig alleen. Misschien net aan de katten voeren of zo, of hun telefoon en sleutel bij de huistelefoon leggen en hun broodblik op het aanrecht. En als ze dat vergaten, deed ik dat. Vooral samen. We deden samen boodschappen.
Het is helemaal goed gekomen. Zoon stofzuigt en dweilt zijn eigen kamer en doet de ramen. Dochter doet de rest van het huis.
Je snapt niet hoe dat kan, maar het is zo.
We hebben ook veel samen groente en fruit gesneden en gekookt. Ze kunnen nu dus allebei, ook alleen, koken.
Maar op die leeftijd was het samen of het had veel kans om niet te gebeuren.
Ik vind het juist mooi dat een kind verschillende manieren van zijn kan uitproberen. Dochter was op school altijd heel stil, thuis kletste ze haar oudere broers onder de tafel. Wij lagen krom als we haar rapport lazen. Kan allebei.
Daarom is het goed dat ouders en school niet te dicht op elkaar zitten. Op school kan en mag een kind iets anders uitproberen dan thuis. Het is wel prettig om te weten dat ze wel weet hoe het moet (op school dan).
Tsjor
Gaat de energie niet op aan school waardoor het gedrag thuis anders is? Ik heb er hier ook eentje die thuis lastig is en op school de modelleerling.
