Kan ik diagnose kind delen met leerkracht zonder dat het in dossier komt?

daarop wacht ik dus

ik wacht dus op de reactie vd onderwijsinspectie (ik heb gisteren de vraag gesteld) of het voor dergelijke niet-examen gerelateerde toetsverlengingen (of verkorte toets maken) ook ene verklaring nodig is die de inspectie moet kunnen zien.

Dat er bij examengerelateerde toetsen een half uur bij komt, kan alleen als het apart wordt aangevraagd, maar ook daar is dus de vraag of het niet gewoon voldoende is als de zorgcoordinator de verklaring heeft gezien en een vinkje heeft gezet.

Ik zal laten weten wat men mij terugkoppelt.

En nee in Magister kan dus niet gelukkig iedereen het zien . Alleen zorgcoordinator, onderbouwcoordinator en mentor. Maar als dat allemaal ook niet hoeft dan lijkt me dat nog beter.

gr Angela

Zo is dat Miriam

Het was een keer aan de decaan laten zien, ik weet niet of ze dat nog ergens opslaan, en daarna heeft hij gewoon voor elke toets, ongeacht de leerkracht dispensatie.

Zo is het niet

Fruitella, het klopt helemaal dat er weinig rechten gewaarborgd zijn, maar de ervaringen die jij hebt gehad zijn niet per definitie universeel.

Mijn ervaringen zijn anders hoewel ik, geloof me, gedonder genoeg heb gehad.
Mijn ervaring is dat als je je zo gedraagt dat je A; niet eisend overkomt -je verlangt niks, maar geeft ook niks-, B: de rechten van de school erkent -wat op school gebeurt mag de school (in hoge mate)zelf weten, ook als het over jouw kind gaat- dat er dan vanzelf beleefd geknikt wordt.

Daarmee wordt de school niet als je wil. Dat moet je doel ook niet zijn.

Tussen ouders en school gaat heel veel fout omdat veel ouders heel vanzelfsprekend aannemen dat ze op school wat te vertellen hebben en dat hun opvatting over de omgang met hun kind op een universele waarde rust die de leerkracht/school natuurlijk ook moet opvolgen.

Beleefd blijven

@ gunst Fruitella, na je info in # 64, ik dacht even dat we het over dezelfde school hadden. O nee, jullie hebben een andere methode taal.

Maar volgens Miriam ligt het dus aan de houding van de ouders. We hadden beleefd moeten knikken en wat hier wordt beschreven is zo on-universeel.

Sorry Miriam, maar wij zijn heel beleefd en begrijpend geweest, jarenlang. We hebben vaak klaar gestaan bij nevenactiviteiten om de juf wat lucht te geven bij nevenschoolactiviteiten. We boden samenwerking aan maar kregen nee te horen terwijl kind achterop raakte.
En dan van de lpa te horen krijgen dat we waren neer gezet als een stel tokkies. Nu een tokkie woont niet in een duur huis en maakt geen culturele rondreizen overzee is geen leesmoeder of begeleider bij schoolzwem.
Jouw ervaring zegt niets omdat jouw kinderen nu eenmaal op een andere school zaten. Je doet in #65 overkomen dat de ervaringen van Fruitella te wijten zijn aan de manier waarop ze zich opstelde. Dan ga je voorbij aan het feit dat Fruitella al een lange tijd prima weet hoe schoolschaak gespeeld wordt.

Het is jammer dat de bs van Fruitella niet dezelfde is als de bs hier; het betekent dat er nog meer scholen in Nederland zijn waar sprake is van een angstcultuur. Dat was de conclusie van onze adviseur waar wij onze situatie mee doornamen. Intussen is ook hier een zichtbare daling van het leerlingaantal vanaf de middenbouw en ook een daling in de citoscore.

Een iadh-kind kan het soms echt slecht treffen. De enige school hier in de buurt die meewerkte aan samenwerking in belang van kind, kende een lange wachtlijst (net als bij Fruitella.).

In het geval van Lunapiena is de houding van de IB-er bedenkelijk en ik hoop dat de direkteur er anders tegen aan kijkt.

pardon Flanagan?

Sorry maar nu bazel je.
Een tokkie woont niet in een duur huis? Maakt geen dure reizen? Helpt niet op school?
Volgens mij hebben wij een totaal verschillend beeld over wat een tokkie is.

Verder denk ik M Lavell, dat wat je zegt, je alleen maar kunt zeggen als je in de luxe positie zit dat aanpassingen op school niet absoluut noodzakelijk zijn. Soms zijn ze dat echter wel.
.

Klaar

Wat bazel jij? Waarom trek je het uit zijn verband alsof ik een ieder die niet in een duur huis woont en geen dure reizen etc bestempel als een tokkie.
Ik geef aan hoe men iemand meent neer te kunnen zetten, zwart maken als iemand de vinger op de gevoelige plek legt.
Fijn voor je begrip voor dergelijke behandeling.

tokkies

Ik vind het zeer vreemd dat jij vindt dat rijke mensen geen tokkies kunnen zijn. (Staat volledig los van dat het vervelend moet zijn dat jullie zo zijn weggezet)
Over het omgekeerde zeg ik niets, dat maak jij ervan.

Nou,

das toch wel onderdeel van het begrip tokkie. Dat heb je zo bij stereotypes.

Maar het ging niet over het begrip tokkie maar hoe je op een schandalige manier neer wordt gezet. Of je nu een tokkie bent of niet. Wat is het doel van zoiets? Je leerling heeft daar geen baat bij. Dat soort achterbaks gedrag kan natuurlijk alleen als iemand weet dat je er mee wegkomt.

Overigens

Ik heb het steeds in mijn hoofd maar vergeet het op het forum te zetten.

Soms zijn er IB-ers of leerkrachten die de diagnose van een kind als een tekortkoming van hun eigen voelsprieten ervaren. Zo van, hoe hebben wij dat niet gezien en dat zegt iets over ons en dat is niet fijn, dat rekenen we de drager van de diagnose (of moeder) aan. Nouja, ik weet niet of het zo werkt, maar het lijkt er op.

Verder, de dingen die jij aan de leerkracht vraagt, was voor die ene basisschool van ons dat veel geweest. Ze hadden sputterend toegezegd en vervolgens er niets aan gedaan. Voor onze huidige school is dat iets dat heel goed bespreekbaar is met de leerkrachten maar die worden ook niet allemaal doorgevoerd want het is best wat, wat je vraagt vanuit school gezien.

@Flanagan, andere methode: hoe bedoel je? Ik begin nu wel nieuwsgierig te worden.

Niet gevraagd

"Verder, de dingen die jij aan de leerkracht vraagt, was voor die ene basisschool van ons dat veel geweest."

Ik vind het ook heel erg fijn hoor, als de leerkracht rekening met hem wil houden. Maar ik heb zelf niets gevraagd, heb alleen willen uitleggen waarom hij zo moe is en überhaupt getest is. Leerkracht kwam spontaan met deze aanpassingen. Was ik dus heel blij mee (ik verwacht in principe idd weinig van school, dus alles is meegenomen). Alleen vervelend dat er een IB'er met een ego tussen is gekomen.

je plaats weten

klaar "Verder denk ik M Lavell, dat wat je zegt, je alleen maar kunt zeggen als je in de luxe positie zit dat aanpassingen op school niet absoluut noodzakelijk zijn"
De kwestie is dus dat jij en ik daar niet over gaan. De school bepaalt zelf of er aanpassingen nodig zijn.
Je opstellen alsof je er wel wat over te vertellen hebt, helpt niet. Het brengt je van de wal in de sloot.

Het Nederlandse onderwijs is georganiseerd als een kerk. Leerlingen zijn als kerkgangers te gast in het huis van De Waarheid die ter plaatse wordt waargenomen door de leerkrachten en de schooldirecteur/het schoolbestuur. Vervelend dingetje is wel dat je er verplicht heen moet anders krijg je de leerplichtambtenaar achter je aan.

Het enige dat je kunt doen is de school houden aan de waarheden die men zelf verkondigt.
In het geval van TS: school signaleert het verschil tussen methodetoetsen en cito toetsen en noemt dat een probleem. Nu dat dat kennelijk een probleem is, is het aan school om er een oplossing voor te verzinnen. TS mag niks doen, maar hoeft ook niks te doen.

Het is ondertussen onwaarschijnlijk dat de school een kundige en zinnige oplossing gaat verzinnen voor het kind van TS. TS doet er goed aan om die zelf buiten school te zoeken.
Op school heeft ze niets te vertellen. Maar ze is niet verplicht gegevens over gezondheid aan te leveren die niet relevant zijn voor het onderwijs.

Ze kan zich daar het best passief opstellen: Geen activistisch verweer voeren. Gewoon niks doen.

daar zeg je wat ML

ML: Fruitella, het klopt helemaal dat er weinig rechten gewaarborgd zijn, maar de ervaringen die jij hebt gehad zijn niet per definitie universeel.

Dat beweer ik ook niet maar het geeft wel aan welke ruimte scholen hebben en in welke mate ze zich mogen misdragen. Als ouders heb je geen gereedschap om effectief tegen dit soort gedrag te strijden. (En niet dat je daarmee iets bereikt voor jezelf maar het zou een effect kunnen hebben op de gevallen die erna komen.) En ik denk dat dat heel belangrijk is om te beseffen. Daarbij, het is best een verhaal wat wij daar hebben meegemaakt, maar zo bijzonder is dat volgens mij niet. Er zijn veel ernstigere dingen mogelijk. Een paar daarvan heb ik ook daar zien gebeuren, maar niet met ons. Waarom? omdat wij beleefde maar mondige ouders zijn die de weg ook niet kennen in onderwijsland maar wel moeite doen om naar die wegen te vragen. Maar ach, als ouders niet zo mondig zijn of als ze het Nederlands niet goed beheersen, heb je er niet zoveel van te vrezen.

ML: Mijn ervaring is dat als je je zo gedraagt dat je A; niet eisend overkomt -je verlangt niks, maar geeft ook niks-, B: de rechten van de school erkent -wat op school gebeurt mag de school (in hoge mate)zelf weten, ook als het over jouw kind gaat- dat er dan vanzelf beleefd geknikt wordt.

Natuurlijk probeer je het eerst zo (brave meisjes komen per slot van rekening in de hemel, niet waar?). En dan kan je jaaaaren blijven volhouden, tot -in ons geval- er kwalijke dingen gebeurde waar school weigerde open over te zijn. Communiceren was een groot punt op school (gebeurde gewoon niet, de communicatiecommissie van ouders (met hun kennis, expertise en kunde op dat vlak), kwam niet van de grond omdat school maar niet wilde praten. Wat een mop, heerlijk.).

Wij als ouders hebben op een gegeven moment een mediator in de arm genomen met de vraag of die ons een spiegel wilde voorhouden voor wat betreft onze communicatie naar school. Wat doen wij fout? Vertel het ons. Die beste man raakte helemaal in de war en consulteerde zijn achterban en kwam terug met de naam en telefoonnummer van een bekend onderwijsjuriste. Hebben we niet gedaan want je gelijk kan je halen (hoewel dat heel moeilijk is), het helpt je kind niet door school heen. Liever hadden we gehad dat het aan ons lag (want dat kan je veranderen) maar toen besloten om weg te gaan.

Tja, veeleisend zijn (van jou uit geredeneerd) hangt nauw samen met overvraagd worden (vanuit de ander gezien) en wij waren niet veeleisend maar hadden niet door hoe school zich overvraagd voelde. En de verhoudingen waren al niet meer zo goed (zodra je niet in de pas loopt). De gun-factor (mi een ander woord voor onprofessioneel gedrag) was heel dun op een geven moment. School had het nl moeilijk voornamelijk omdat ze geen zin had (moet je moeite doen om zin te maken): moe van reorganisaties, moe van het installeren van een leerlingvolgsysteem (lang nadat het verplicht gesteld was), het bijhouden ervan, aanschaf van de (eerste) methodes (voorheen freubelde klaarblijkelijk elke leerkracht zelf een eigen iets in elkaar, wat ook weer zo lekker aansloot op de rest -maar niet heus). Er was geen ouder die dat wist en wat daar de impact van is en de gevolgen van zijn, want dat staat niet zo lekker in een schoolgids natuurlijk.

Maar ML, het is eigenlijk toch te gek dat ouders moeten leren hoe ze met school, de professional, moeten communiceren? Toppunt van arrogantie, naar mijn mening. Wat is er dan mis in de opleiding? Hoe verander je houdingen van scholen?

Dus van braaf, werd ik een vriendelijk, beleefd maar brutaal meisje. Brave meisjes mogen dan in de hemel komen: brutale meisjes komen overal.

Niet

Nogmaals: scholen zijn georganiseerd als kerken. Ze hebben hun eigen waarheid. Ze zijn hun eigen macht. Ze zijn bovendien daarin beschermd door de grondwet.
Ze doen niet alleen alsof ze alles weten en voor het zeggen hebben, dat is ook gewoon zo.
Bij wet en recht.

Ouders en leerlingen worden daarin niet genoemd. Die zijn onderwerp, geen onderdeel.

Systeem is scheef

ML: Tussen ouders en school gaat heel veel fout omdat veel ouders heel vanzelfsprekend aannemen dat ze op school wat te vertellen hebben en dat hun opvatting over de omgang met hun kind op een universele waarde rust die de leerkracht/school natuurlijk ook moet opvolgen.

Dat is toch eigenlijk ook wel gek, in ons systeem: leerplicht maar je hebt niets te vertellen op of te eisen van school. Dat weten veel ouders niet. Dat ontdek je pas als je wat wilt of wat nodig hebt van school.

Ik vraag me af of het onderwijsniveau beter wordt als de afnemer ervan nauwelijks rechten en voornamelijk plichten heeft. Een school hoeft zich dus niet te verantwoorden ten overstaan van haar afnemers. Dat kan eigenlijk alleen als er verkiezingen zijn.

Als, zoals in ons geval, een school jaren lang wel met ons als ouders praat, vanalles uit zichzelf (!) toezegt en belooft, en niet doet (en daarover z'n schouders ophaalt) dan heb ik niet de indruk dat je druk bent met het onderwijs op je school. Dat is bezigheidstherapie, ouders aan het lijntje houden, hopen dat ze tzt moegestreden zijn.

Fruitella (ot)

Om uit te zoeken of we toevallig in dezelfde stad wonen, las ik je draadje over methode Staal.
Je info in #75 bevestigt dat we over verschillende scholen schrijven, maar de ellende niet plaats gebonden is.

Nestbevuiling

"Ik vraag me af of het onderwijsniveau beter wordt als de afnemer ervan nauwelijks rechten en voornamelijk plichten heeft."
Voor alle kinderen die helemaal geen onderwijs krijgen omdat geen school ze wil hebben, wordt het natuurlijk beter.

Voor elke leerling apart die te maken heeft met tekortkomingen, armoedige oplossingen en krakkemikkige adviezen is een basis recht en rechtszekerheid in het onderwijs van essentieel belang.

Ik denk zelfs dat het heel belangrijk is voor het geluk en de rest van je leven als dat leven begint met een klein beetje invloed en respect voor je persoonlijke belangen.

Maar voor het geheel maakt het niet uit.
Nederland is het enige beschaafde land waar het onderwijs op deze manier functioneert; zonder beschreven recht op onderwijs, zonder duidelijk beschreven verantwoordelijkheid van scholen naar individuele leerlingen. Toch steken de onderwijsresultaten van Nederland niet erbarmelijk af tegen die van de rest van de wereld.

De manier waarop ons onderwijs is georganiseerd en de onwil om dat, al is het maar voor de vorm, te veranderen zegt vooral iets over onze maatschappij en de plaats die wij kinderen en jongeren naar inkomen, afkomst, kleur en fysieke kenmerken daarin gunnen.
Het is de segregatiemachine.
Schoolbesturen zijn overigens de broedkamers voor politieke partijen. Dat is een belangrijke reden dat de politiek (links en rechts) niet graag wat wil veranderen. Dat zou op nestbevuiling lijken.

Hoe gaat ie?

Lunapenia, hoe gaat het in de tussentijd?

Ik heb een leestip http://demonitor.ncrv.nl/onderwijs/onderwijs-is-geen-administratieve-baan-onderwijs-is-omgaan-met-leerlingen-

Misschien kun jij daar ook een tip achterlaten.
Namelijk dat scholen niet alleen onnodig veel administreren, maar dat dat bovendien ook nog onrechtmatig gebeurt. Veel te veel en niet relevante zaken.

Miriam

Heb inmiddels gesprek op school gehad. Het viel me alleszins mee. Het verslag over mijn zoon eindigt met een aantal algemene aanbevelingen betreffende kinderen met ASS. Dat had ik gekopieerd, met een begeleidend schrijven (nog wat extra uitleg van mijn kant + alvast waarderende woorden over de extra tijd die ze hiervoor op school uittrekken) erbij. Het voegde allemaal niets toe, maar ik hoopte hiermee mijn goodwill te tonen. Ordinair stroop smeren eerlijk gezegd.
Hoe het ook zij: het gesprek verliep prima, er werd zelfs niet meer naar de rest van het rapport gevraagd. Eerlijk gezegd was het een herhaling van zetten (alle aanpassingen waren al door leerkracht voorgesteld en ingevoerd), maar blijkbaar moest de IB'er daar nog even zijn plasje over doen.
Ook al viel dit mee, ik blijf opletten. Ook van dit gesprek wordt nl weer een verslag gemaakt dat ik moet ondertekenen (?).
Over anderhalf jaar maar eens goed bekijken wat er allemaal in zijn dossier staat.

Dank voor de leestip, Miriam.

Lunapiena,

Fijn dat het zo prettig is afgelopen.