Kan ik diagnose kind delen met leerkracht zonder dat het in dossier komt?

even een dingetje

Jij moet toestemming geven voor wat er in de papieren komt naar het VO dus dat onderdeeltje kun je in ieder geval tackelen.

Ik zou met de leerkracht gaan praten en voor je de diagnose zegt vraag je of wat jij wil mogelijk is en of je daar op kunt vertrouwen. Verder gaat het dan ook alleen over de papieren naar het VO want mondeling zullen ze het binnen het team altijd bespreken.

Wat is het voordeel dan voor hem?

Als hij die diagnose heeft, dan kan hij er in zijn schooltijd juist heel veel voordeel aan hebben. In zijn latere leven zal het hem alleen maar meer moeite kosten om bepaalde zaken geregeld te krijgen.

Wat is de reden dat je hem hebt laten testen? Het lijkt mij dat je dat hebt gedaan om hem beter te kunnen helpen met de zaken waar hij tegenaan loopt. Als jij nu wilt zorgen dat het niet bekent wordt bij school dan heeft hij er eigenlijk niets aan. Wat heeft dat testen en de diagnose dan voor zin?

Anders

Dat zou ik niet zo snel doen omdat een aantal redenen:

Met het (be)noemen van de diagnose

-) staat niet automatisch vast waar je kind tegen aan loopt
-) kan je er niet vanuit gaan dat een docent alle ins & outs van de diagnose kent of zal leren en daarmee dus iets praktisch voor dit specifieke kind kan doen.
-) kan je de docent in een lastig pakket brengen doordat je hem deelgenoot maakt van jouw geheim. Dat kan gaan tegenstaan.
-) kan de docent wel zeggen dat dit niet in het dossier terecht komt, maar zeker weten doe je dat niet. Bovendien weet je ook niet wat er bij een overdracht gezegd wordt (en of het dan wel of niet in het dossier komt).
-) heb je kans dat de docent verbaast is en je misschien niet geloofd omdat hij er niets van merkt in de klas. Als je kind thuis zo goed ondersteund wordt en op school weinig laat zien, heb je daar kans op. Dan wordt je van een moeder met een zorgenkind een overbezorgde moeder met een normaal kind. Dat krijg je heel lastig recht.

Wat je wel kan doen is benoemen wat lastig is voor je kind, hoe je dat ziet en merkt en wat ze in de klas voor je kind kunnen doen om het wat makkelijker te maken. Dat gebeurt hier, elk jaar, bij een nieuw schooljaar (en dito leerkracht), op papier. Niet alles staat er in maar de meest belangrijke dingen wel.

Vertrouwen - Jamie

Als je aan iemand vraagt of die te vertrouwen is, beaamt diegene dat. En niemand liegt want iedereen heeft een andere definitie van vertrouwen.

Als je niet wilt dat iets uitlekt, moet JIJ het vooral niet vertellen. Als het jou al niet lukt, waarom zou het een ander wel moeten lukken?

Ik raad je niet aan om jezelf in een positie te zetten waardoor je afhankelijk bent van een ander.

Verwacht niet dat een leerkracht of een IB-er veel van kennis ASS, ADD ed hebben. Op de opleiding komt dat summier aan bod en op school geen verplichte kost. Of zoals een kennis (IB-er) van me zei: ik wist alles over dyslexie maar sinds ik een stiefkind heb met een (ernstige) vorm ervan, weet ik pas echt wat het inhoudt.

zorg

Als ik het goed lees, dan heb je eigenlijk wel een zorg richting school. Je wilt dat zij zien/erkennen dat je zoon heel veel moeite moet doen om zich te handhaven. Toch?

Dan zou ik die zorg bij de leerkracht neerleggen.

'Ik zie dat Pietje veel moeite moet doen om zich op school te handhaven. Thuis merk ik dat aan .... gedrag. Ik vraag me af of jij Pietje zou kunnen helpen om het op school enigszins dragelijker te maken. Ik denk dan aan ... en ... en ....'

Daar hoeft volgens mij geen diagnose bij om dat te laten lukken.

Mocht de leerkracht gericht vragen naar een diagnose: 'Is hij weleens onderzocht?' Dan zou ik het zeggen, met het voorbehoud dat je het niet in zijn dossier wil. Ik zou erbij zeggen: 'Ik vertrouw erop dat dit niet zal gebeuren.' Ik zou er niet om liegen, want dan doorbreek je zelf het vertrouwen. Dan geef je zelf het verkeerde voorbeeld aan school.

Mijn basisschoolkinderen hebben allebei hoogstwaarschijnlijk adhd. Dat denken de leerkrachten ook. Maar omdat er verder geen zorgvraag is, (met de nodige aanpassingen redden ze het goed op school en thuis hebben we al helemaal geen problemen ermee,) laten we het zo. De leerkrachten vinden dat net zo goed als wij, dat er geen diagnose bij hoeft.

Ze staan gewoon te boek als: impulsief, druk, concentratieproblemen.

Daar kan een beetje leerkracht wel iets mee.

Wat het lastig maakt

Is dat leerkracht wéét dat zoon getest is. De leerkracht uit groep 6 had daarop aangedrongen, m.n. vanwege het onverklaarbare verschil tussen cito's en methodetoetsen. Maar ook zag ze dat hij overbelast was. Mijn zoon heeft in dit schooljaar (dus bij huidige docent, die hem niet opvallend vindt) een aantal maal moeten verzuimen vanwege het onderzoek. Dus die verwacht ws wel een uitslag. Ook zal zoon een TOM-training gaan volgen, wellicht deels onder schooltijd. Zal allemaal verklaard moeten worden.

Gedragsmatig is hij niet opvallend in de klas. Je moet héél goed kijken, of hem heel goed kennen, wil je merken dat hij toch anders is.
Mij heeft de diagnose in eerste instantie overvallen, en ik heb er eerder ook niet over nagedacht wat ik ermee richting school moest. Ik had nl eoa leerstoornis verwacht. Nu, achteraf, vallen heel veel dingen op zijn plaats.

Dus. Ik wil inderdaad, zoals Karmijn oppert, dat de leerkracht ziet en erkent (en er evt rekening mee houdt) dat mijn zoon eigenlijk overvraagd wordt, of tenminste op zijn tenen moet lopen. Ik vrees dat ik er met een beschrijving niet kom. Liegen wil ik niet. Dus ik kan kiezen tussen "Ik wil het niet zeggen", of "Ik wil het alleen in vertrouwen zeggen".
Dat ze er onderling in het team over spreken, maak ik me geen illusies over. Dat zal best. En met de beste bedoelingen. Juf van vorig jaar wil óók vast weten hoe het nu met hem is. Ik vind dat niet zo erg.
Maar ik wil niet dat het als vanzelfsprekend doorgegeven wordt aan het VO. Ik weet helemaal niet (in antwoord op Paddington) of er daar extra hulp nodig is. Ik ben zelf veel beschikbaar voor hem, en wie weet heeft hij daar tegen die tijd voldoende aan. Ik huiver voor de vooropgezette mening/vooroordelen die er heersen, en: eenmaal genoemd/gelezen kun je niet terug. Dan is hij op die school voor altijd de jongen met autisme. In elk geval wil ik daar zelf, samen met zoon, de controle over hebben.

In rea op Fruitella: ik zal natuurlijk niet volstaan met alleen benoemen van de diagnose. Ik zal juist beschrijven waar hij tegenaan loopt. En dan eventueel (als docent erom vraagt) ter verduidelijking de diagnose vertellen.

Jamie, bij mijn oudste heb ik niks gezien van wat er naar het VO ging. Helemaal niets. Is er dan niks verstuurd, of is dat gewoon vanzelf gedaan zonder mij in te lichten? Ik zou wel eens willen weten wat dáárin staat nl.
Verder zal ik inderdaad eerst vragen of ik het kan vertellen zonder dat hij het in het systeem zet. Misschien is hij dat wel verplicht en dan weet ik dat ik mijn mond moet houden.

Thuis

Had jij thuis dan echt problemen met je zoon? Uit jouw posting lees ik van niet. Het was een vraag van school. De problemen waren dus op school.

Het klopt dat je niets hoeft naar het VO, maar de diagnose is er nu. Hij zou er nu voordeel van kunnen hebben. In zijn volwassene leven heeft hij er waarschijnlijk alleen maar last van. Op dat moment is de diagnose een blok aan zijn been.

Dat is in mijn ogen een nadeel aan een diagnose. Natuurlijk fijn dat jullie als ouders meer handvatten krijgen, maar het grootste voordeel is in mijn ogen: goede begeleiding op school. Het voor jezelf houden van de diagnose help je hem in mijn ogen juist niet mee.

Hier ook meerder kinderen met een diagnose, daarnaast een kind met alleen de plakker "dyslexie". Waarschijnlijk als ik haar laat testen komt er ook ass uit. Daar ik aan haar zie dat zij het zonder extra begeleiding (behalve voor haar dyslexie) wel red, laat ik haar niet testen. Een eventuele diagnose beperkt haar in haar toekomst meer dan haar nu kan helpen.

Jullie zoon heeft nu die diagnose, laat hem er dan gebruik van maken. Op dit moment kan het, later niet meer.

de andere kant.

Ik ben nu volwassen en heb sinds 10 jaar een ASS diagnose ( Asperger).
Nadat een kind in de familie ook die diagnose kreeg (toe ik 14 was) ben ik pas vragen gaan stellen over mijn gedrag. Ik wist niet dat ik anders was. Ik wist dat ik veel regels had en dat ik me heel erg moest aanpassen, maar ik dacht dat dit gold voor iedereen.

Als ik mijn moeder vroeg of ik ook niet zo'n test moest laten doen, vertelde ze me standaard dat iedereen in de familie wel een autistische tick had en dat het niet belangrijk was.

Als ik nu terug kijk op mijn school ervaringen, wou ik dat mijn moeder mij had laten testen toen ik jong was en dit ook op school had verteld.

Ik denk dat je het idee hebt, dat als het in zijn document komt, het echter is en dat het iets zal zijn dat zijn toekomst zal bepalen.

De diagnose bepaalt zowiezo zijn toekomst. En het beste wat je kan doen is ervoor zorgen dat hij alle support krijgt die hij nodig heeft zodat hij zijn scholen succesvol afrond.

Vertel het aan zijn leerkracht, zorg dat het voortgezet onderwijs het weet en hier rekening mee kan houden. Het is zo belangrijk.

Ik heb zelf heel veel moeite gehad op het voortgezet onderwijs (ik ging van Havo naar vbo, simpelweg omdat ik de school drukte niet aan kon) en op het Mbo.

Ik heb het MBO pas goed kunnen volgen nadat ik de diagnose had en dit op school heb kunnen vertellen. ze hebben er toen rekening mee gehouden.

Over het feit dat het een nadeel is in zijn latere leven: Dit hoeft helemaal niet.
Door de wetswijziging zal hij later op een gewone werkplek terecht komen, waar er aanpassingen gemaakt worden zodat hij daar gewoon kan functioneren. Dit betekent, dat er geen baan meer is die hij niet zou kunnen door zijn beperking.

Tussenweg?

Misschien is dit een tussenweg:
Als de leerkracht weet dat je kind getest is, is het ook een optie om te zeggen dat hij de diagnose niet heeft gekregen, maar kenmerken vertoont van...
En dan benoemen waar hij tegenaan loopt. Zo voorkom je in elk geval dat er een diagnose op papier komt, en misschien ook een beetje dat de leerkracht in die diagnose (en misschien zijn of haar vaste ideeen daarover) gaat denken?

Het is natuurlijk in werkelijkheid ook niet zo zwart of wit. Mensen kunnen in verschillende fasen van hun leven wel of niet in aanmerking komen voor een diagnose, afhankelijk van in hoeverre zij belemmerd worden in hun functioneren.

Groeten van KaatjeCato

Ja dat kan

Wij hebben dat ook gedaan met onze dochter, wel de diagnose doorgegeven maar ook gelijk gemeld dat we dit niet in het dossier wilden hebben. Onze dochter heeft na de diagnose medicatie gekregen en dat hielp (helpt) haar dusdanig dat ze geen extra zorg nodig heeft. Op het voortgezet onderwijs heeft het niet opnemen van de diagnose tot discussies geleid met de mentoren en de zorgcoördinator maar het staat niet in haar dossier. Pas wanneer er extra zorg nodig is door school moet het het dossier in omdat school anders geen aanspraak kan maken op extra geld voor die zorg. Jij kan dus op elk moment besluiten (of school kan aangeven dat het nodig is) dat je voor je zoon extra zorg wil maar dan zal het in het dossier opgenomen moeten worden.

Hoe het verder ging

Heb inmiddels een gesprek op school gehad. Het bleek niet mogelijk om in vertrouwen iets te vertellen; van alles wat tussen ouder en leerkracht besproken wordt, moet verslag gedaan worden. Heb besloten eind groep 8 dat dossier op te vragen en eruit te (laten) halen wat ik onwenselijk vind.

Leerkracht reageerde verder heel begripvol op diagnose.

Rechten ouders

Ik weet niet wat de rechten van ouders zijn voor wat betreft dossier op school en mogelijkheden tot informatie laten schrappen of vernietigen. Er staat me iets van bij dat ouders dat moeten vragen maar dat school dat niet hoeft in te willigen.

Ik denk dat in de basisschoolperiode alleen leerkrachten. directeur en personeel van de basisschool zelf toegang hebben tot zo'n dossier maar ik weet het niet zeker. Heeft het bestuur daar ook toegang toe of meoten ze dat vragen? En wat als meerdere scholen onder het bestuur vallen?

Ik zou dat toch even navragen, tzt in elk geval.

Jammer,

Dat de onderzoeker geen versie heeft geschreven voor het schooldossier met i.p.v. de vermelding van de diagnose een bespreking van de punten waar het onderwijs team rekening mee moet houden.

Dat eruit halen van info geschiedt alleen op basis van welwillendheid. Zo als TS beschrijft, mis ik die ruimte.
Met dank aan de leerkracht in groep 6.

Dus als je nog geen rapport hebt ingeleverd, vraag dan bij de onderzoeker om een versie zonder benoeming voor school. Anders blijven ze ' zeuren'.
Vraagstelling moet zijn ; ' Hoe gaat hij beter werken? i.p.v. Wat mankeert hij?.
Omzeil die laatste vraag door de aanbevelingen te bespreken als zijn de het doel van het gesprek in belang van je kind.

Flanagan

Toevallig heb ik net IB'er gesproken. Hij vroeg idd onmiddellijk om het rapport. Dat heb ik geweigerd: dat zijn 20 pagina's zeer vertrouwelijke informatie waarvan 99% niet relevant is voor school. Het rapport eindigt met algemene aanbevelingen voor school. Uiteraard kunnen ze die krijgen, al hebben we er weinig aan. De ene autist is de andere niet. Hij vond het duidelijk wat lastig, zou het "jammer vinden als er dingen werden achtergehouden". Pardon?? Denkt hij dat ik niet óók het belang van mijn kind voorop heb staan??

Gelukkig kan ik met de leerkrachten prima praktische oplossingen bespreken, dat heb ik ook al gedaan. Maar de vanzelfsprekendheid waarmee men maar gewoon rapporten opvraagt, bevreemdt me.
Een gecensureerde versie heb ik niet nodig, ik kan prima aan school vertellen waar mijn kind tegenaan loopt. Pasklare oplossingen zijn er tóch niet, het wordt een zoektocht. Zal mij benieuwen wanneer ze voor het eerst naar zijn exacte IQ gaan informeren (heb nu alleen de range aangegeven). Vind ik ook zo privé. Alsof kinderen geen recht op privacy hebben.

Op papier

Een ib-er neemt in het algemeen geen genoegen met de mondelinge uitspraak van een ouder. Een ib-er wilt een rapport welke is geschreven door een BIG-er zodat hij dat kan overleggen igv aanvraag voor een financiële tegemoetkoming ten behoeve van passend onderwijs, of als een inspectie de mate van zorg toetst.

Ik denk dat hij blijft hameren op dat rapport. De uitspraak dat hij het jammer vind als dingen worden achter gehouden vind ik argwanend en veelzeggend; met hem zul je nog wel een appeltje te schillen krijgen, ben ik bang.

Ik weet niet hoe de leerprestaties zijn, maar in groep 7 komen de voorlopige schooladviezen. Pas op dat ze hem niet in de richting van een LWOO sturen als hij dat niet nodig heeft. Een leerling met een LWOO hoeft in principe geen cito te maken. Dat vind een bs bij een zwakke ll fijn wat dat scheelt weer op het gemiddelde citoscore.
Dus let op je rechten als je kind in die hoek zit.
De reactie van de IB-er die zeker een vinger in de pap heeft wat adviezen betreft, geeft aan dat je hem niet mee hebt
Ergens herken ik je situatie. Wij zijn uiteindelijk in een conflict beland, die ontstond door een ib-er die haar boekje te buiten ging tot een situatie waarin de school ons betichtte van wantrouwende ouders. Praat alleen met de leerkracht en geef alleen hem het gecensureerde rapport. Vermijd de IB-er, hij vind je lastig.

Dat IQ boeit hen alleen als het laag is, dan is het een bevestiging van hun visie voor een LWOO. Is het hoog, dan is niet interessant want een VO is ook meer geïnteresseerd in de werkhouding dan in een IQ. Helemaal als de IQ-Test bijna 2 jaar oud is. Een eventueel groot verschil tussen de VIQ en de PIQ wijst eerder op een probleem dan op het vermogen van het kind.

-----
De opmerking ' eruit halen van info' slaat op de info in zijn leerlingdossier.

Je hebt gelijk maar toch..

Inzake IB-er heb je gelijk maar je zal geen gelijk krijgen. Je bent nu een andere positie mbt school aan het krijgen: je wilt ondersteuning op maat. Je zou zeggen dat dat niet zo moeilijk is voor een school maar voor veel scholen is dat het wel! En het kost moeite. En ze zouden zo maar eens een precedent kunnen scheppen of laten zien dat ze het niet kunnen. Goede hulp en ondersteuning? daar kan een grote dosis gunnen bij zitten.

Er kan een heuse dans ontstaan: ouders willen begrip en bepaalde ondersteuning voor 't kind, school zegt dat ze wel wil (spreekt niet uit wat 't wel en niet wil of kan) maar zegt dat ze weinig kunnen omdat ze geen informatie krijgen van de ouders. Of niet genoeg. Eerst het hele rapport. Zoniet, ouders doen moeilijk. En daar moeten wij als school het maar mee doen. Slachtofferrol. Ga die discussie maar eens aan (en waar wil je die aangaan, directeur zal zijn IB-er waar jij bij bent, steunen). En 't is groep 7 he? Belangrijk jaar, je hebt input van school nodig en je switcht niet meer zo gemakkelijk van school. Dat weet school ook.

Stel nu dat je ter plekke die discussie wint dan kan een school de houding aannemen dat ze naar je luisteren maar verder niet zoveel voor je (kind) willen doen. Bezigheidstherapie. Dat zeggen ze niet, dat constateer je alleen na een (half) jaar of zo na de zoveelste kastje-muur ervaring. Daar kan je geen gesprek over aangaan want dan beschuldig je ze van slecht hun best doen of een spelletje spelen. Moeder vertrouwt school nog steeds niet. Zoek maar wat anders als je zoveel noten op je zang hebt. Klopt allemaal niet maar toon dat maar eens aan en verander dat maar eens. Niet te doen, natuurlijk.

Jij wilt iets van school maar school is niet verplicht dat te geven. Op vlakken dat ze het wel ze het wel zouden zijn, ligt de bewijslast bij jou en ondertussen (en erna) ben jij de veeleisende moeder die overal bovenop zit, het hele schoolsysteem overvraagt en bezig (blijft) houd(t)/(en) en geheimzinnig doet over een rapport.

Natuurlijk kan je eea met de leerkracht bespreken. En misschien laat de IB-er het daarbij. Maar als het een nauwkeurige is of een strebert, dan kom je 'm vast nog wel tegen. Nouja, het is groep 7, natuurlijk kom je die tegen. Of die IB-er blijkt heel erg professioneel en laat het alleen nu (vragen naar rapport met die fijntjes gemaakte opmerking) niet zien. Hmm, ik weet het niet.

Kies jij nu de tussenweg en lever je het laatste stukje van het rapport in, heeft de IB-er bewijs dat jij moeilijk doet. Een gekrenkt ego laat het daar natuurlijk niet bij. Ga je daarna uiteindelijk overstag met een tussenoplossing (rapportversie voor school) heeft de IB-er bewijs dat je nog steeds iets achter houdt. Moeder, vertrouw je ons als school wel? Of moeder zit nog altijd in de ontkenning of moeder wil eigenlijk geen hulp of moeder maakt veel tam-tam om niets want wij twijfelen eraan of dit kind wel diagnose x heeft, zoals moeder beweert.

Ik denk dat je alsnog een schoolversie van het rapport moet vragen of jullie rapport moet delen met de IB-er. Misschien kom je er mee weg dat je 1 van de 2 laat lezen waar je bij blijft onder de voorwaarde dat ze er geen kopie van mogen maken. Zorg dat je die afspraak uiteindelijk wel zwart op wit hebt (bijv mail) met een bevestiging erbij (ook op de mail en niet in de wandelgang). Dat wil dan nog niet zeggen dat ze daarvan een verslag schrijft voor in 't dossier.

Ik denk niet dat er een weg terug is tenzij je het graag moeilijk voor jezelf maakt.

Oja, inzake dossier...

Weet iemand of er voor wat betreft dossiervorming op school en rechten van ouders nog iets veranderd is in de afgelopen 2 jaar?

Er is namelijk een bekend trucje. Je hebt als ouder recht tot inzage van het dossier. Maar bewijs maar eens dat je het hele dossier hebt mogen inzien. Daarbij. dossiers worden soms wel en soms niet goed bijgehouden. We zijn allemaal menselijk maar in sommige gevallen is het ook net wat uitkomt, natuurlijk. En scholen blijken soms ook zich bepaalde dingen opeens met terugwerkende kracht te herinneren of er is sprake van voortschrijdend inzicht, al dan niet achteraf. En stoppen dat ook in het dossier.

Wat scholen soms doen is in het dossier een mapje doen waar de stukken in zitten waarvan ze liever niet hebben dat de ouders die zien. Dat wordt er dan keurig uitgehaald als jij gebruik maakt van je recht tot inzage. Dat vertellen ze natuurlijk niet en bewijs maar eens dat het zo is. Zelfs bij een dossier dat altijd minutieus is bijgehouden en waar opeens stukken missen, lukt dat niet. Vraag dan in elk geval of dat het dossier is en niets dan het hele dossier. Op het moment dat iemand ooit eens dat mapje vergeet en toch meegeeft, heb je je mobiel bij je om foto's te maken (en dat is misschien sowieso wel een goed idee, bij bepaalde stukken).

Zo gaat dat wel eens.
Maar dan is er eigenlijk een onwerkbare situatie ontstaan en is het beter om een andere school te zoeken.

Reactie

Hmmm, ik wil het liever niet moeilijk voor mezelf maken, maar ik ga het ook niet uit de weg. Als het moet, dan moet het. Dat rapport gaat pertinent niet naar school, ik pieker er niet over. Er staat zoveel privacygevoelige informatie in over mijn kind die de school geen fluit aangaat, geen denken aan. En werkelijk, er staat niets in wat school nodig heeft, behalve: de uiteindelijke diagnose en een aanduiding van zijn intelligentie. En die heb ik al gegeven. Dus hameren op dat rapport zou kleinzielig zijn, en blijk geven van misplaatste geldingsdrang.

Ik verwacht verder niet zo veel van school, letterlijk: ik vraag niet veel van hen. Ik had een erg constructief gesprek met de leerkracht zelf, die een aantal kleine (geen geld kostende) aanpassingen voorstelde. Daarmee zou mijn kind wellicht al een eind geholpen zijn. Verder hoop ik zelf veel baat te hebben bij de ouderbegeleiding, maar dat staat los van school.

Flanagan, je zegt: "Een ib-er wilt een rapport welke is geschreven door een BIG-er zodat hij dat kan overleggen igv aanvraag voor een financiële tegemoetkoming ten behoeve van passend onderwijs, of als een inspectie de mate van zorg toetst."

Dat geloof ik graag, maar ben ik ook verplicht om het te overleggen dan?

Liever was ik idd bij de IB'er weggebleven, maar hij wilde me spreken nav het hele verhaal. Heb hem dus gebeld en nu "moet" ik erheen. Vroeg me al af wat hij er überhaupt mee te maken had (het leek me verder iets tussen leerkracht, kind en mij), maar dat is waarschijnlijk een wat ouderwets-naïeve opvatting van hoe tegenwoordig een school georganiseerd i :-S

Lunapiena

Neem voor dat gesprek je man mee, dat helpt vaak! Moeders worden soms minder serieus genomen.

Maak het wat uit?

Dat geloof ik graag, maar ben ik ook verplicht om het te overleggen dan?

Rechtsom, linksom, het maakt niet uit. Je bent het wettelijk niet verplicht maar zij zijn niet verplicht iets te doen, wat het minimale ook is. Of ze doen opeens het tegenovergestelde. Waar het om gaat is dat school vindt dat jij de relatie met hen ondermijnt en dat jij hen in de weg staat om wel de juiste zorg te geven (dat natuurlijk alleen kan met inzage tot het hele rapport). Scholen vinden doorgaans niet dat een ander mag bepalen of het rapport al dan geen nuttige informatie bevat voor school. Dat bepalen zij zelf wel. Helaas, wel ja. Je kan gelijk hebben, je krijgt het niet.

Kortom, het gaat er niet om wat jij vindt maar wat school vindt, aangezien jij en jouw kind de vragende partij zijn. Je hebt nauwelijks rechten mbt school. Maakt niet uit welke minimale zorg of aanpassingen je kind nodig heeft. Je treft er ook bij die 'goed genoeg' ook goed vinden (vooraan de klas, achteraan de klas? wat maakt het uit, hij zit toch in de klas. Das goed genoeg).

Kennelijk zijn de dingen die je vraagt nodig anders vroeg je er niet om. Zet de relatie met school niet te grabbel, ookal hebben ze nog zo ongelijk of gedragen ze zich als hufters. Leer schoolschaak.

Is er bewijs dat er een rapport is

Je kunt toch beweren dat de verklaring vd diagnose het enige is?
En anders maak je datgene zwart wat je niet wilt laten lezen en maak je er pdf van.
Kijken wat er gebeurt.
En overigens zou ik eerst morgenochtend het spreekuur vh cpb bellen 0900 2001201.
Gewoon vragen wat verplicht is en niet.
Gr Angela

Spreekuur cpb

9:30 - 12:30

mag dat wel?

Volgens mij begreep ik uit de bijdragen van Miriam Lavell dat de school tegenwoordig helemaal geen diagnose (=medische info) mág hebben (of schriftelijk bewaren). Dit heb ik in mijn hoofd geprent - niet dat ik zeker weet dat zij gelijk heeft, en niet dat ik zelf een kind met diagnose heb, vooralsnog.
Maar zoek ook even op die manier.

Advies

Neem contact op met een onderwijsconsumentenorganisatie (OCO) in je buurt. Zij kunnen je rapport inzien en aangeven wat wel en niet in dossier mag staan.

Wat in mij afvraag is waarom die onderzoeker zelf niet is gekomen met een schoolversie. De onderzoeker had moeten weten hoe scholen vandaag de dag kunnen omgaan met hun machtspositie. Het klinkt heel zwaar maar in de reactie van Fruitella zit een heel belangrijke waarschuwing die ik goed herken. Je houding werkt niet in het voordeel van je kind, naar mijn mening. Ik hoop niet dat die school over gaat naar stappen die ze kunnen zetten om niet meewerkende ouders te dwingen alsnog mee te werken; categorie valse amk-meldingen. Of nog erger in kader van wederzijds wantrouwen kunnen ze volgens hun beleid die geschreven staat in de schoolgids zelfs een kind van school verwijderen. Dus wees gewaarschuwd.

Doe aan schadebeperking en vraag de onderzoeker met spoed een schoolversie.
Ene, klagen bij de directie heeft geen zin, klagen heeft in het geheel geen zin.
Sorry, maar door die TOM training en de vrijstelling voor de onderzoeken, kan je niet doen alsof er niets aan de hand is.

Een troost, hij is niet de enige ll met een dossier waarin staat dat hij ASS heeft. Een VO heeft menig leerling in zijn bestand met een diagnose. Een goede VO gaat daar goed mee om. Focus je op een VO met een goede naam op de begeleiding van zorgleerlingen.

O sorry Fruitella/Flanagan

Ik zie nu dat ik jullie door elkaar haalde.

En verder

“Je houding werkt niet in het voordeel van je kind, naar mijn mening. Ik hoop niet dat die school over gaat naar stappen die ze kunnen zetten om niet meewerkende ouders te dwingen alsnog mee te werken; categorie valse amk-meldingen. Of nog erger in kader van wederzijds wantrouwen kunnen ze volgens hun beleid die geschreven staat in de schoolgids zelfs een kind van school verwijderen. Dus wees gewaarschuwd.”

Meen je dat werkelijk? Ik vind dit schokkend. Wederzijds wantrouwen? Omdat ik niet zomaar de hele ziel en zaligheid van mijn kind daar even op de deurmat gooi? Omdat ik de privacy van mijn zoon wil beschermen tegen nieuwsgierigheid van een IB’er die verder geen donder met mijn kind te maken hoeft te hebben? Ik vraag niet om aanpassingen (daar kwam leerkracht, begripvol meedenkend zelf mee – heel fijn). Hij hoeft niet naar speciaal onderwijs. Dus ze kunnen verder mijn rug op. Dit is overigens niet mijn basishouding jegens school. Ik ben nu boos.
Ik heb hen vnl verteld over mijn kind omdat ze idd wisten dat hij onderzocht werd. Omdat ik het netjes vind daarover terug te koppelen wat hen aangaat.
Misschien lijkt het alsof ik om het principe niet wil buigen. Dat is niet zo. Ik heb wel eens eerder iets met school aan de hand gehad en weet wanneer ik om pragmatische redenen beter iets kan slikken. Dat soort schoolschaak beheers ik wel. Maar dit is te belangrijk voor me.

Overigens val ik er nu niet zozeer over dat er ASS daar in de stukken staat. Een schoolversie heeft ook geen zin. Daar staat dan hooguit: “Jantje heeft ASS. Groeten van het RIAGG”. Nou, dat heb ik ze dus ook net meegedeeld. Meer gaat ze niet aan, echt niet. De algemene aanbevelingen kunnen ze krijgen, die zal ik netjes kopiëren met een uitleg van mijn kant erbij.

“Kennelijk zijn de dingen die je vraagt nodig anders vroeg je er niet om.” Klopt, maar dat is niet zo dichotoom natuurlijk. Ik vraag erom. Maar niet ten koste van alles. Als die minimale aanpassingen zouden betekenen dat dat rapport erheen moet, dan mogen ze hun aanpassingen daar steken waar de zon niet schijnt.Dan help ik hem zelf wel. Jee, wat kan ik hier pissig van worden. Een halfjaar geleden wist niemand van iets en toen piepte school ook niet. Sterker nog, hij wordt daar ervaren als een rustige, coöperatieve leerling.

Dank voor de tip van onderwijsconsulent, en allen voor de input natuurlijk.

Eh RIAGG?

Is er geen samenwerkingsverband sinds de gemeente voor d kosten opdraait? Als een school vind dat een kind ambulante zorg nodig heeft, kunnen ze dan niet via het riagg aan het rapport komen? Het rapport dat jij hen nu onthoudt? Vraagje waar ik zelf geen antwoord op weet.

Zelf delen eruit halen leidt tot argwaan.

Nee niet RIAGG

Het was het eerste wat zo snel even in me opkwam, het is een andere instelling. Ik heb daar ondertekend dat ze alleen na overleg met mij contact met school mogen opnemen. Ze weten ook dat ik dat rapport niet doorgestuurd wil hebben. Mag toch hopen dat de instelling zich daaraan houdt.