Kan ik diagnose kind delen met leerkracht zonder dat het in dossier komt?

Nou precies dat dus

Ja, geef ze dat rapport. Dat willen ze graag, hebben ze nodig en volstaat. En zorg dat het er snel is, als dat kan. Jij vindt het onzin maar dat is volstrekt onbelangrijk in deze (sorry). Je geeft het, je zegt iets van 'sorry, ik dacht dat mijn woord voldoende was maar hier alsnog het rapport. Ik besefte niet dat ..'. Geen haan die er nog naar kraait en je hebt alles glad gestreken. Ik zou daar geen uitleg bij geven, serieus niet, eigenlijk. Je wilt namelijk zo min mogelijk in het dossier. Je weet namelijk ook niet wat de toekomst brengt en waarin er nog wat gesteggel gaan komen (schooladvies of inhoud dossier VO). Elke zin die van jou in het dossier staat wordt in een ander daglicht gezet op een manier die school goed uitkomt.

Wat Flanagan zegt over AMK etc.. dat is waar. Jij vindt het onzin maar school ervaart dat heel anders. Ze zien in jou een moeder die maar aan de bel blijft rammelen (of zou kunnen blijven rammelen) en dat daarmee hun reputatie in het veld, bij het bestuur, inspectie, andere scholen, ouders etc te grabbel wordt gegooid. Je zet ze voor gek, vinden zij dan. In die contacten zijn zij heer en meester maar die reputatie is zo naar de maan. Zo iemand moet je bij voorbaat 'kalt stellen'. Daarin kan men redelijk ver gaan als zo'n moeder niet ophoudt en niet netjes in het gareel blijft lopen. Zo gaat dat ook in de gezondheidszorg.

Kijk, jij wilt iets van school. Hoe klein jij het ook vindt, jij wilt iets. Je zoon was tot nu toe een rustige leerling. Maar dan laat je hem toch iets doen waar hij helemaal niet rustig van wordt? Lullig? Ja, maar zo gebeurt dat. Als je van een kind af wil op school, gaat het zo bijv. En zo toon je aan dat jouw zoon helemaal niet is zo lief, rustig etc is als jij beweert. Zo haal je moeder en zoon onderuit.

Je hebt ze verteld dat er een document is met een diagnose. Een document dat jij niet wilt geven en zij graag willen hebben. Je hebt je hierdoor uitgeleverd aan school, je hebt jezelf afhankelijk gemaakt. Als je had verteld dat eruit was gekomen dat hij bepaalde (kleine) dingen nodig heeft dmv een briefje van de diagnosesteller, had die hele diagnose niet ter sprake hoeven komen en had niemand zich belazerd hoeven voelen.

fruitella

Je bent in mijn ogen zwaar overtrokken bezig. Het kind zit in groep 7 nota bene!

Laat de ouders zelf bepalen hoe of wat met een dossier. Echt, je trekt het uit z'n proportie.

Want ik geloof zeker jouw uiteenzetting van hoe zaken procedureel er voor staan en ik geloof ook dat er veranderingen gaande zijn die maken dat ouders en scholen op een andere manier met elkaar om zullen gaan.

Maar hé het gaat over een kind zonder noemenswaardige belasting op de klas of de leerkracht én een dossier vol met zaken die losstaan van de klassituatie.

Het is toch geen speciaal onderwijs waar hij zit, of heb ik dat gemist?
En het is toch niet zo dat er opeens een ontzettend berg macht ligt waar je als individuele ouder niet mee om kunt gaan?
Dus nogmaals ik snap je verhaal wel, maar je moet elke zaak uniek beschouwen in omvang en in importantie. En de risico-afweging is nog altijd aan de ouders zelf.

gr Angela

Fruitella

ik snap ook niet dat jij vindt dat het 'dus' niet meer terug te draaien is. Als dat dossier er niet komt bij school, dan komt het er niet.
En ja een vervelende IB-er is jammer, maar je mag hopen dat niet iedereen zo eng is als jij beschrijft. En ja ik heb ook ervaringen op deze manier. Maar ik heb dankzij OO vanaf het begin geweten dat ik nooit het dossier zou geven. Ik heb dus ook tegen school gezegd dat we in eigen beheer zouden laten testen en dat we graag de resultaten zouden delen.
Maar de vorm van het delen, die hebben wij bepaald.
En ja, er is nu zoiets als passend onderwijs, maar laten we eerlijk wezen, daar hoort ook passend risicomanagement en passend machtsvertoon bij.
Wij ouders spelen ook een rol in dit nieuwe proces, helaas hebben we minder invloed dan goed zou zijn, maar per individueel geval gaat het nog steeds om unieke situaties.
gr Angela

ja helaas

Al een paar jaar geleden maar wij hebben een soortgelijke ervaring.
Onderzoek mondeling toegelicht, uitgebreid zelfs.
Tot mijn grote verbazing stond in het dossier dat wij als ouders niet meewerkten. Enorm woedend was ik, hoewel dat enigzins overschaduwd werd door zorgen want het ging niet goed met zoon.
Gelukkig eigenlijk had ik toen niet zoveel besef van de gevaarlijke impact van die tekst in het dossier, ik had genoeg aan mijn hoofd.
Ik heb wel geëist dat het eruit gehaald werd. Heb die eis nog 3 keer moeten herhalen maar toen is het wel gebeurd.(en eisen, dat was absoluut niets voor mij)

Met die ervaring kan ik je alleen maar adviseren idd toch een (aangepaste versie van) verslag te geven. Maar dan wel ' riagg' zeer goed instrueren want zij geloven niet zo in de privacy van een kind, of hebben daar heel andere ideeën over.

Inhoud rapport

Wat je beschrijft over de inhoud zoals zwangerschappen, hoeft een school inderdaad niet te weten. Dat heeft niets met de prestaties op school op dit moment te maken.
Ik zou een gesprek aangaan met het riagg omdat dit een rapport is dat je niet kan inleveren. Ik vind dat het riagg hiermee de mist in gaat. Dat zijn persoonlijke gegevens. Het leidt tot een onaangename scheefstand omdat de school dat info weet over jullie persoonlijke obstakels in het leven. Een school hoeft toch niet te weten dat bv een moeder bij de bevallen een vastzittende placenta had en bijna dood bloedde. Heeft niets met werkhouding te doen.
De gegevens van een persoonlijkheids onderzoek en de scores op de factten van een IQ-test worden meestal wel gedeeld omdat die de werkhouding in de klas verklaren en daarop de adviezen zijn gebaseerd.

Vooralsnog een gesprek met een onafhankelijke medewerker van een OCO, is prettig omdat daar uitgelegd wordt wat je plichten en rechten zijn. Zij zijn je steun en toeverlaat en geven tips die aansluiten op de huidige protocollen en wetten. In kader van passend onderwijs.

Ps De opmerking van Angela dat iets overtrokken is, nu was dat maar waar. Je kunt echt tegen een team aanlopen dat beweerd pedagogisch onderlegd te zijn maar daar niets van merken. En dan druk ik mij heel fatsoenlijk uit.

Die andere bedoel ik

Wat een vreemde manier van doen om aan te bieden te komen praten met de eis dat het rapport mee moet. Zo zet je je client en zijn moeder gigantisch onder druk. Ik snap dat je besloot dat niet te willen maar nu heb je door het beestje bij de naam te noemen, de honden wakker gemaakt. Onze diagnose hebben wij gekregen bij een zelfstandig gevestigde en dat ging heel anders. De diagnose is daar nooit op tafel geweest. Wel ter sprake gekomen. Maar de ene school is de andere niet.

Nee, natuurlijk geef je het rapport wat jij hebt niet. Althans, het liefste niet! Maar ik ben bang dat de beer los is en dat je ze wel wat moet geven want je kan niet meer voorstellen om net doen alsof het niet is gebeurd. Het gaat niet meer om de diagnose, het gaat om het vertrouwen en de relatie met school. Het kan heel goed dat die een blijvende knauw krijgt. Dat ligt een beetje aan de ego's. Probeer dat te vermijden.

Geef ze dat dossier van het Riagg, zoals jij dat noemt: dat briefje met simpele tekst. Zou dat mogelijk zijn? Heb je ze verteld waar je de diagnose hebt gekregen? Heb je anders een goede band met je huisarts en kan je hem een verklaring laten opstellen advh rapport? Heb je geen goede relatie met je huisarts, moet je even heel goed nadenken of je dit moet doen.. want als school en je huisarts vraagtekens bij je gaan zetten, ben je snel in de aap gelogeerd. Dan gaan dingen soms heel snel. En met je huisarts moet je wel helemaal open kaart spelen.

En weet je het gekke is dat naar mijn idee het eigenlijk niet zozeer om de inhoud van het rapport gaat alswel om de mogelijkheid van school om zich in te dekken cq te verklaren wat het doet en waarom het dat doet en zich er van te verzekeren dat er geen vreemde geheime konijnen uit hoeden komen en dat ze daarmee gigantisch voor paal staan. Ze willen kunnen zeggen dat ze het vertrouwen van ouders verdienen. Hoe minder professioneel de school, hoe meer dit op gaat. Reputatie is alles.

als ik dat zo lees

Als ik die adviezen aan jou zo lees, zou ik gewoon zelf iets verzinnen naar aanleiding van het rapport dat je kreeg en dat geven. Ik zou zonder veel slecht geweten met wat knip- en plakwerk een advies van het instituut verzinnen, een 'rapport aan school' wat zij dan helemaal niet echt zelf gemaakt hebben.
Dat gaan ze heus niet checken bij de onderzoeksorganisatie. En zo wel, dan zouden ze hun boekje te buiten gaan dus dan kunnen ze toch niks.
Ik zou het echt overwegen.

Adrienne

Een rapport is afgedrukt op officieel papier, met paginanummering en getekend en wel.
Vaak met een telefoonnummer.

Daarbij

zou dat valsheid in geschrifte zijn waarna je zeker een AMK-melding kan verwachten, als het uitkomt. En dan zal je net zien dat het uitkomt. Niemand die zich dan nog druk maakt om een school die haar boekje te buitn gaat bij het navragen en verifieren van een diagnose. En dan treedt het 'moeder is niet te vertrouwen'-mchanisme in werking en krijg je niets meer voor elkaar voor je kind (of een van je andere kinderen) op school, bij de opvang, bij de huisarts (en iedereen waar hij naar verwijst. Leer je opeens waarderen wat vrije artsenkeuze is). En dan nog afgezien van de mensen die iets hebben gehoord of hebben begrepen dat er iets aan de hand is ... En dan worden er veel grenzen overschreden waar je niets tegen kan doen.

Verwacht niet dat onprofessionele mensen zich aan ongeschreven en geschreven regels houden. Het hoort niet maar bewijs dat maar eens. Dat lukt je niet eens als de vingers niet naar jou wijzen.

Poeh

Slecht geslapen. Ik zet alles op een rij.
Ik houd jullie op de hoogte. Kan even duren.

De onderwijsconsulent

Ik zou als ik jou was eerst overleggen met een onderwijsconsulent.
En verder voorlopig aan school doorgeven dat je het overhandigen van het onderzoeksrapport niet ziet zitten want er staan teveel privegegevens in. Je overlegt met de onderwijsconsulent wat nu het beste is om te doen.

http://www.balansdigitaal.nl/stoornissen/pdd-nos/pdd-nos-op-school/
Verdiep je er vooral zelf in wat je kind op school nodig kan hebben. Dat is handig als het weer tot een gesprek komt.

Ga vooral uit van je zoon en waar hij tegenaan loopt. Bespreek dat ook met je zoon en zoek samen naar oplossingen die zijn schooltijd minder energie kosten. Dat kun je in elk geval aan de leerkracht meegeven.

Je kunt niet van school vragen wat ze niet kunnen geven, dat is trekken aan een dood paard.

Ik heb school wel de diagnoses van mijn kinderen gegeven maar geen dossier. Maar de eenvoudige aanpassingen die ik vroeg kon de basisschool toch niet geven in ons geval, zelfs niet met diagnose, en ik was dan ook blij dat het me uiteindelijk is gelukt om ze naar speciaal onderwijs te krijgen.

Maar nogmaals, ik denk dat het handiger is als je hier hulp bij kunt krijgen van onderwijsconsulenten. Die het ook vast heel druk hebben zodat het even kan duren.

Geef dat gewoon eerlijk aan bij school. Dat je hiermee worstelt en daarom onderwijsconsulenten inschakelt.

De direkteur

Soms waant een ib-er zich als de mogelijke opvolger van de direkteur en lopen ze als hanen door de school te paraderen. Die ontmoeting met de ib-er zie ik zo voor me. Je kan dat machtsvertoon van die ib-er doorbreken door een gesprek aan te gaan met de direkteur.

Leg de direkteur uit hoe het gedrag van de ib-er bij jouw overkomt en hoe dit de goede band die je met school en zeker met de leerkrachten van je zoon beïnvloedt. Leg uit dat die pushende houding intimiderend overkomt omdat je wel degelijk resultaten wilt delen omdat dit in belang is met het welzijn van je zoon maar dat de onderzoeker zaken zoals borstvoeding en zwangerschap in de tekst had meegenomen en dat je hoopt dat de direkteur begrijpt dat je daarom moeite had met het delen en de werkwijze van de ib-er onnodig verkeerd uitpakte.
Geef aan dat je het jammer vond dat de ib-er je zo benaderde maar wel alle verrtrouwen hebt in de schoolleiding en de leerkrachten die in de gesprekken heel goed meedenken. ( veren in de kont).

Wij hadden dat toedertijd niet gedaan maar hadden achteraf misschien juist wel naar de direkteur moeten gaan. We hadden gedacht het zo klein te houden. In de tussentijd heeft de ib-er de direkteur een beeld kunnen schetsen van de ouders zoals dat haar uitkwam en bleven haar fouten onder het kleed.

Bespreek deze optie met een onderwijsconsulent want je zult dan wel enkele passages uit het rapport moeten laten tonen zodat de direkteur ziet wat jouw probleem is.

De les die je hieruit geleerd hebt is dat je nooit alle info over de prive kan delen met een zorgverlener omdat alles wordt gedocumenteerd. Een OCO-er documenteerd niets (en een vertrouwenspersoon wel).

Sterkte met je zoon want hij zal jouw onrust heus wel onbewust meekrijgen.

Eens

Eens met AnneJ en Flanagan.

Ik denk dat je school moet zien als een kind dat heel onzeker is en waar je de kritiek heel summier moet benoemen met ervoor of erna een compliment. Zoals Flanagan het zegt: jammer en vertrouwen uitspreken. Blijf het positieve benadrukken. Hou je er wel rekening mee dat de directeur voor jouw ogen zijn IB-er niet zal afvallen en misschien achter gesloten deuren ook wel niet. Of misschien dan wel afvalt maar wat niet wil zeggen dat de directeur partij kiest voor jouw kind of voor jullie zaak.

Een directeur kan het jou, zoals in ons geval, kwalijk nemen dat je je heil hoger op zoekt (bijv onderwijsconsultent). Dat vinden ze helemaal niet prettig. En dan is het handig als je dat zo zachtjes mogelijk kan laten landen bij de directeur.
Je kan bijvoorbeeld heel eerlijk zeggen dat je dit lastige materie vindt, en zeker nu je zelf ook nog midden in accepteren van en leren over de diagnose zit en daarom behoefte hebt aan een gesprek en advies. Het groeit je namelijk over het hoofd. Liever had je dat in school gehouden maar jij bent natuurlijk ook maar een simpele ouder en aangezien het niet met de IB-er lukte, moet je wel naar het volgende level. Dat is in dit geval dan dus de onderwijsconsulent.

Heel veel succes.

Jump van het andere draadje

Je hebt hier te maken met privacy wetgeving.
De wet bescherming persoonsgegevens

"Dit zijn 20 pagina's zeer intieme informatie over mijn kind dat nog niet zelf kan beslissen met wie het dat wil delen. Niets daarvan is relevant voor school. "

De WBP schrijft voor dat persoonsgegevens alleen beheerd mogen worden als ze relevant zijn (dus niet eens iemands telefoon- of huisnummer als dat niet nodig is). Voor gegevens over gezondheid gelden nog weer extra beperkende regels. Die mogen in principe helemaal niet, tenzij er een wet is die zegt dat het moet.

De bewijslast ligt bij de school.
Dus school krijgt niks/mag niks, tenzij school kan bewijzen dat het nodig is of moet.

Even terug gelezen

De school is onwetend. Wat er tussen ouders en leerkracht besproken wordt hoeft niet in een rapport. Het is nog sterker: ook leerkrachten hebben zwijgplicht.
Ik begrijp dat de diagnose kenbaar is geworden.
In beginsel zijn diagnoses niet relevant voor onderwijs, tenzij ze nodig zijn voor de uitvoering van het werk.
Dat is bijvoorbeeld zo als een kind allergisch is of astma heeft of epilepsie. Tijdens het werk kan zich een aanval voordoen. Het broze pottensyndroom (bestaat dat?) of hemofilie is ook wel handig om wel te vertellen want vallen of verwonden komt ook nog wel eens voor.

Als een leerkracht of schoolmedewerker op een andere manier, bijvoorbeeld in een gesprek, een diagnose te horen krijgt dan mag dat alleen maar in het dossier worden opgenomen als die diagnose voor de uitvoering van het onderwijs noodzakelijk is.

En dat is zelden het geval.

Zelfs bij onderwijs voor zieke leerlingen is niet relevant wat de leerling heeft.
Er is wel apart onderwijs voor dove of blinde kinderen. Maar over zo'n school hebben we het niet geloof ik.

Miriam

Dank je, ik ga in die wet verder zoeken.
De diagnose is in die zin enigszins relevant voor de leerkracht, omdat deze nu kleine aanpassingen kan doen (bijv mijn kind in een leegstaand lokaal een toets laten maken). Ws krijgt hij ook een aangepaste citotoets (wel zelfde niveau, maar rustiger bladspiegel, alle soorten opgaven bij elkaar ipv door elkaar etc). Ik neem aan dat dit onder uitvoering van het werk valt?

Achteraf gezien had ik dit misschien wel kunnen bewerkstelligen door alleen zijn bijzondere kenmerken (snel overprikkeld) te benoemen ipv de diagnose. Maar dan zat ik weer met het punt dat zoon zélf op de hoogte is en dat vast een keer gaat vertellen. Maar goed, het is gebeurd, en ik zal vanuit deze situatie verder moeten.

Maak je niet zo druk

Nog even gelezen. Pfoe.

Dit is een vervelende periode voor je en de manier waarop de onderzoeker en de school met je omgaat voelt bepaald niet veilig.

Maak je niet druk over AMK's.

Neem een formele houding aan. Dat kan ook vriendelijk.
Het meest vriendelijke is om het er niet meer over te hebben.
Als iemand erop terug komt kun je volstaan met een begripvol luisteren.
'Goh' is een prachtig woord in zo'n gesprek.

Als er op enig moment toch een heel direct verzoek komt (we willen het en we willen het nu), beloof dan dat je het rapport overhandigt zodra de school de wettelijke noodzaak aantoont.
Welke wet, welk artikel, waar staat dat?

Waarschijnlijk komt het niet zo ver.

Nee

"De diagnose is in die zin enigszins relevant voor de leerkracht, omdat deze nu kleine aanpassingen kan doen bijv mijn kind in een leegstaand lokaal een toets laten maken)."

Dat klopt niet.

tot voor kort was onderwijsbegeleiding afhankelijk van diagnoses. Er kwam alleen maar overheidsgeld voor kinderen met officieel iets.
Die financiering bestaat niet meer.

De school/juf moet een onderwijskundige oplossing zoeken voor de problemen die geconstateerd worden (verschil methodetoetsen - cito). Dat kan zijn het kind apart zetten tijdens de toets. Daar is geen (para) medische diagnose voor nodig. Het is geen (para) medische handeling.

De school heeft een probleem geconstateerd. Dat probleem moet benoemd worden in het dossier. Daar moet bovendien een plan van aanpak bij.

miriam

broze pottensyndroom (bestaat dat?)

Het broze Pottensyndroom bestaat niet voor zover ik weet ik denk dat je osteogenenis imperfecta bedoelt, de P is een B.

http://www.erfelijkheid.nl/ziektes/osteogenesis-imperfecta-oi

broze (ot)

ik las boze Potten syndroom
toch rare associaties
gr Angela

Doet er niet toe

Lol

Wat het ook is, op school hebben ze er niks mee te maken.

M Lavell/ tijdsverlening toetsen

Je schrijft iets interessants:
"tot voor kort was onderwijsbegeleiding afhankelijk van diagnoses. Er kwam alleen maar overheidsgeld voor kinderen met officieel iets.
Die financiering bestaat niet meer.
De school/juf moet een onderwijskundige oplossing zoeken voor de problemen die geconstateerd worden (verschil methodetoetsen - cito). Dat kan zijn het kind apart zetten tijdens de toets. Daar is geen (para) medische diagnose voor nodig. Het is geen (para) medische handeling."

Ik word nog teruggebeld door de Onderwijsinspectie, maar school van Oudste geeft aan dat voor tijdsverlenging bij toetsen, de inspectie een officiele diagnose eist.

Klopt dat dan ook niet of haal ik iets door elkaar?

Alvast bedankt,
Angela

Van wat?

Als dat waar is dan is daar een wet van.
Ik ken die wet niet.

Er zijn wat regels mbt examens en dyslexie.
Daarvoor is een dyslexieverklaring nodig.
Dat is volgens mij een orthopedagogische verklaring. Geen medische.

hmm

dan ben ik benieuwd naar de reactie vd onderwijsinspectie.

het is concreet de vraag of er een officiële dyslexie/add/etc verklaring moet zijn om niet-examen gerelateerde toetsen langer te laten duren.

men wilde de verklaring in magister hangen en het leek erop dat iedereen dat kon zien. dat is gelukkg niet zo (3 mensen kunnen dit zien) maar nu vraag ik me af waarom .

gr Angela

Ja, goede vraag

Men wilde toch van al die diagnoses af? Helaas kom je niet ver zonder in de praktijk.
Ook voor het HBO heeft zoon toetstijdverlenging en een rustig zaaltje bij toetsen gekregen als hij de diagnose liet zien. Zonder ging het echt niet.
Bij hem was het een herhalingsdiagnose met weinig privegegevens, op maat voor gebruik door scholen en zonder allerlei dramatische verhalen.
Dat is wel een beetje het probleem met een eerste diagnose. Dan wordt er vaak veel meer bijgehaald.

Veranderingen

Het is wel mooi dat in theorie onderwijsbegeleiding los gekoppeld is van de diagnoses, maar het is maar de vraag ofdit in de praktijk ook zo leeft. Werknemers die lange tijd op een bepaalde wijze een probleem hebben aangepakt, veranderen niet zo snel mee met de nieuwste regels. Zie maar de aanpak van de ib-er.

De vraag ' welke wet, waar staat dat?' Is een heel normale vraag, maar geeft aan dat je hun beweegredenen niet vertrouwt nu de draad gespannen staat.
Die spanning moet weg.

----
@Miriam, ' maak je niet druk over amk'. Toch heb ik het wel genoemd want het is ook een middel om lastige ouders ' koest' te houden. Misschien doet een Bjz er niets mee omdat er geen bewijzen zijn, maar ze zijn wel verplicht om een melding of uiting van zorg vanuit school, te onderzoeken. Dat hoeft je er dan echt niet bij.

Hier een kind dat onderzocht was en waar niets dan acceptatie dyslexie uit kwam tot groot ongenoegen van bs.
Later deden ze nog een poging om kind te laten onderzoeken maar dan wel bij bureau waar ze goede connecties mee hadden. Als we het niet deden zouden ze melding maken. Voor ons was dit de grootste vorm van intimidatie. Even later lag de bjz-brief op de mat. Door de weigering was er sprake van verwaarlozing. Zo smerig kan men het spel spelen. Gelukkig bleven we kalm en fatsoenlijk en werd het afgesloten.

Misschien is het beleid van bjz wat veranderd nu de gemeente betaalt en worden er minder meldingen positief afgerond. Het is maar de vraag of een bs ook is mee veranderd. Die halstarrigheid van TS in het niet meewerken, kan een valkuil zijn. Dus TS moet kalm blijven zodat ze laat zien dat er geen problemen zijn die haar onzeker maken.
Iemand die onzeker overkomt, is ook onzeker over de opvoeding. Signaal van zorg.

Veilig thuis

Natuurlijk kan dat niet de reden zijn van het al dan niet een beroep doen op school. Maar de waarschuwing is terecht. Ik zie nog teveel ouders van kinderen in het speciaal onderwijs of met vragen in het regulier die opgezadeld zijn met zo'n figuur van jeugdzorg die echt niets weten van leer- en ontwikkelingsproblemen maar vervolgens wel aanschuiven bij alle gesprekken en daar gaan zitten domineren en afleiden.
En het voeren van zware gesprekken met jou en je kind, onder de dreiging van drang en dwang, gaat de situatie ook al niet vooruit helpen.
De kortste weg is zoeken wie er over gaat en wie je daarbij kan helpen. Zaken klein houden en niet vragen wat je toch niet krijgt ondanks de opgeklopte verhalen over ' passend onderwijs'. Dat is gewoon een politieke illusie.
En jezelf verdiepen in de regionale mogelijkheden. De onderwijsconsulenten zijn daarvan toch het beste op de hoogte. En gaan een stuk beter met je privacy om. Het zijn goede adviseurs al kunnen ze ook geen ijzer met handen breken.
Kijk vooral ook wat je zelf kunt doen. Meer rust bieden thuis bijvoorbeeld.
Uit school gaan mijn kinderen naar hun kamer om tot zichzelf te komen. Iets te eten en te drinken mee. Nog steeds. Dan moeten ze landen van de sociale drukte.
Daarna is het avondeten en huiswerk maken. Elke dag hetzelfde.
Kan je kind ergens rustig overblijven? Zoon ging in de bovenbouw van de basisschool naar huis tussen de middag. Om tot rust te komen.
Ik hielp de kinderen met het opvragen en uitvoeren van hun huiswerk omdat dat ook heel veel stress gaf doordat ze niet begrepen wat de bedoeling was.
En ik hielp ze de agenda bij te houden door daar steeds even in te kijken en die samen in te vullen.
En vooral in spannende tijden op de basisschool hielden we gesprekjes, vooral met dochter, wat er nu weer stressvol was of opgelost moest worden. Zodat ik ze kon inspreken wat te doen op school.
Kijk vooral ook wat je zelf kunt doen. School kan vaak niet zoveel, stralende uitzonderingen daargelaten. Die moet je weten te vinden, dus blijf daar attent op. Soms weten onderwijsconsulenten of anderen wie je moet hebben in school om de situatie van je kind te verbeteren.
Mijn dochter was in zoverre geholpen met de TOMtraining dat de juf en de IB-er ook meegingen naar de eerste instructie en de juf in de klas en op het schoolplein opdrachten maakte samen met dochter. Daardoor had ze iets meer begrip voor haar. Hield nog niet over maar ze pakten toch meer samen op.

Wat is het beleid?

"het is concreet de vraag of er een officiële dyslexie/add/etc verklaring moet zijn om niet-examen gerelateerde toetsen langer te laten duren."

Als het goed is heeft de school beleid mbt leerlingen die extra tijd of rust gegund wordt.
Dat moet beschreven staan. Heb je dat al gevonden? Wat staat daar?

"men wilde de verklaring in magister hangen"
Dat is onzin. Er hoeft alleen maar te staan dat er dispensatie verleend wordt. Meer hoeven leerkrachten niet te weten.

Het gebeurt vaker dat scholen zich achter inspectie verschuilen terwijl dat onzin is.
Maar het komt ook voor dat Inspecteurs een grotere broek aan trekken dan ze hebben en denken dat ze van alles kunnen bepalen.

Het is wel logisch dat eventuele toets aanpassingen bij dyslexie alleen worden toegepast als er een dyslexieverklaring is.

AnneJ "Ook voor het HBO heeft zoon toetstijdverlenging en een rustig zaaltje bij toetsen gekregen als hij de diagnose liet zien. "
Als je denkt dat je aanpassingen nodig hebt op grond van een medische indicatie of handicap, dan kun je daarvoor terecht bij een loket in het HBO. Daar bespreek je wat er gaande is (je diagnose natuurlijk), waarna je een dispensatie-indicatie van de school krijgt. In je dossier wordt niet je diagnose opgenomen. Wel kan er een verklaring worden opgenomen van de medewerker met naam en toenaam die op grond van art. zus en zo van het reglement van de school een dispensatie in de categorie y verleent.

Je hoeft dus niet bij elke leerkracht een diagnose te overleggen.