Help, we zijn de hb-fuik ingezwommen
Zoon van 7,5 (van oktober) loopt nogal voor. Heeft groep 4 overgeslagen en zit nu in groep 5 waar hij weer de beste van de klas is in zo ongeveer alles behalve gym en tekenen. De school heeft extra werk geregeld.
Zoon ligt goed in de groep, voor zover wij kunnen zien. Wel is hij de enige met zo'n serieuze voorsprong. Er is een meisje dat ook nogal slim is en met wie hij veel optrekt, en die gaat komend schooljaar verhuizen, wat erg jammer is.
Tijd terug een gesprek met de IB-er. Op enig moment besproken dat het enerzijds prima is dat zoon extra werk heeft, maar dat het anderzijds ook weer niet de bedoeling is dat hij in zijn eentje zijn eigen programma zit af te werken, geheel los van de rest van de klas - aldus de IB-er, maar daar ben ik het wel mee eens. IB-er oppert om eens te gaan praten bij een praktijk waar men verstand heeft van de begeleiding van meerbegaafde (was geloof ik het woord dat zij gebruikte) kinderen. Dat klinkt als een goed idee, dus wij stemmen toe en onlangs heeft dat gesprek plaatsgevonden. Aanwezig waren de mevrouw B van de praktijk (GZ-psycholoog/ orthopedagoog), de IB-er en wij ouders.
Mevrouw B schetst het risico dat onze zoon bedreigt als hem geen passende uitdagingen worden geboden, de kans is groot dat hij gaat onderpresteren. En dat hij niet leert leren wat dan grote problemen geeft. Waarop ik uiteenzet dat ik destijds ook de basisschool met twee vingers in de neus heb gedaan (en het VO met 1 vinger) en daar verder weinig hinder van heb ondervonden. Nee, dat waren andere tijden, aldus mevrouw B. Nu met al die nieuwe media kunnen kinderen zoveel zelf uitzoeken dat ze dan op school niets meer te leren hebben, en dan kan het erg misgaan.
Maar om te zien wat of er nu gebeuren moet, gaat mevrouw B na enige tijd verder, zou er eigenlijk getest moeten worden. Dan kan worden bekeken hoe slim zoon nu eigenlijk is. Gewoon behoorlijk slim, of hoogbegaafd. En wat of er dan nodig is. Of men het afkan met extra werk op zijn huidige school of dat er iets anders moet gebeuren.
Wat is dan dat andere dat er beschikbaar is? Geen Leonardo, in elk geval, want de enige Leonardoschool in de buurt (Badhoevedorp, waar wij toevallig vlakbij wonen) heeft een enorme wachtlijst. Daar hoeven we dus in elk geval niet over na te denken (komt mij mooi uit). Er is de Day a Week school (extra slimme kindertjes gaan een dag per week met vergelijkbare kindertjes bij elkaar zitten en extra ingewikkelde dingen doen). Maar niet voor ons, want onze school is niet aangesloten, dus dan zouden we m moeten overdoen naar de enige school bij ons in de buurt die wel is aangesloten maar dan is er nog geen garantie dat hij mag meedoen, plus nog de vraag hoe meneer op die ene dag op de juiste lokatie komt en weer wordt opgehaald. Er is een school met een aparte klas (maar dan weer geen Leonardo), die natuurlijk ook weer niet bij ons in de buurt ligt. Er is een speciaal hoogbegaafdenclubje op zaterdag.
Maar goed, er moet toch eerst maar eens getest worden... Nou, zegt de IB-er, school heeft nog budget voor 1 onderzoek en als dat niet dit schooljaar wordt gebruikt dan gaat het verloren.
Nou ja, testen lijkt eigenlijk wel een goed idee...
Dus nu is de opdracht gegeven, hebben wij als ouders een vragenlijst ingevuld en gaat het joch binnenkort door de molen bij mevrouw B.
En nu heb ik het gevoel dat we een fuik zijn ingezwommen. Vluchten kan niet meer 
, partner is wel voor testen. Ik ben niet per se tegen testen an sich, maar wel bang voor de gevolgen. Tenminste, als er een stempeltje 'hb' uitrolt. Dan 'moet' er ineens van alles. En dat terwijl er nu nog niets aan de hand is. Het gaat goed met zoon. Wel is het jammer dat hij geen "ontwikkelingsgelijken" (een woord van de IB-er) om zich heen heeft (een verschil met mijn situatie in het BO bijvoorbeeld, ik was niet de enige nerd)
Ik geloof die mevrouw B niet zo erg met haar doemscenario's. Maar goed, die mevrouw is natuurlijk orthopedagoog en ik niet, ik kan niet zomaar zeggen 'volgens mij kletst u uit uw nek met uw verhaal over de nieuwe media en de andere tijden' - ik word zelf ook wat kregel als mensen met een HTS-achtergrond mij voorhouden dat iets juridisch onmogelijk is terwijl ik reden heb om er anders over te denken . Aan de andere kant: beroepsdeformatie kennen we allemaal. Ook mevrouw B.
Is er informatie waaruit blijkt hoe het nou werkelijk zit met die risico's voor hoogbegaafde kinderen? Als je 'hoogbegaafd' in Google gooit dan krijg je vooral sites die benadrukken dat er toch serieus werk van gemaakt moet worden want dat anders... Ik zoek informatie die mijn idee 'zolang kind geen problemen ervaart is er eigenlijk niks aan de hand' ondersteunt. Weet iemand iets?
Weet iemand verder wat er zoal te koop is aan dingen voor extra slimme kindertjes in Amsterdam? Dat hb-clubje op zaterdag dat is genoemd klinkt als een redelijke optie, al zou het prettig zijn als het niet 3 uur per week was tegen 16,50 per uur (slimme kindertjes uit arme gezinnen kunnen het schudden, maar het is toch al net alsof die niet bestaan...). Er is vast meer. Ik kwam op een blog hb020, die club organiseert spelletjesmiddagen. Hun doelstelling is 'voltijds onderwijs voor hoogbegaafde kinderen' waar ik niet per se heel erg warm voor loop.
Is er nog meer/iets anders?
Overigens: er wordt hier vaak geopperd om het kind op muziekles te doen. Lijkt mij in principe best een goed idee, maar zoon loopt er eigenlijk helemaal niet warm voor.
Nou ja, ideeën en heldere inzichten worden op prijs gesteld. En ik heb een draadje van twee maanden terug teruggezocht waarin ik - op 5 april - nog aangaf er niet voor te zijn dat zoon getest zou worden. Jammer dat ik dat niet even helder voor ogen hield en tevoren goed met mijn partner doorsprak voordat we dat gesprek met die mevrouw B ingingen. Ik besef trouwens heel goed dat er vast bosjes ouders zijn die maar wat graag zouden zien dat school blijmoedig geld en tijd beschikbaar stelt voor dat soort dingen.
Groeten
Temet
Met 'tot en met verKnext' versus lucifershoutjes bedoelde ik dat je de kinderen een groot plezier doet door ze in grote hoeveelheden duur speelgoed te geven wat hun constructievermogen bevordert en stimuleert, maar dat hetzelfde ook bereikt kan worden zonder middelen. Daar ben ik aardig heilig van overtuigd.
Margje
Ps2
En ik doe mijn zoon tekort door hem hier neer te zetten als een luie donder die nooit iets doet. Hij heeft wel een extra vak en hij volgt ook "VWO extra", wat ook nog wel wat inhoudt.
Maar ik weet zeker dat hij veel harder had moeten werken als hij naar een categor(i)aal gymnasium was gegaan (ik schrijf steeds die i tussen haakjes omdat ik niet weet wat het moet zijn en het volgens mij allebei wel eens hoor), of als hij naar bepaalde andere middelbare scholen hier in de buurt gegaan was die de naam hebben dat ze hun leerlingen veel harder laten werken.
Bij mijn zoon heb ik zwaar de indruk dat het niet uitmaakt wat je hem voorschotelt, hij verstouwt het toch wel. Maar hij gaat zich niet uitsloven. En hij wordt er ook niet persé gelukkiger van als hij zich wél moet uitsloven. Hij slooft zich alleen uit voor dingen die hij zelf kiest.
Ik heb hem bezig gezien in de toetsweek: hij gamet de hele dag, komt even beneden, doet voor zijn doen gezellig (er was een verjaardag), herinnert zich om 8 uur 's avonds dat hij morgen twee toetsen heeft, waarvan een Grieks (ik hoef jou niet te vertellen hoeveel werk dat is), en ook dat andere vak was bijna 80 pagina's uit een boek wat hij nog niet open had gehad. Hij maakt zich even kwaad, zeg maar, werkt tot diep in de nacht, maar maakt beide toetsen en vandaag had hij ze terug: allebei (bijna) een 8.
Wat is nou beter? Als hij naar een school was gegaan waar ze hem dwingen (lees: controleren) zich beter voor te bereiden had hij misschien hogere cijfers gehaald. Of meer Grieks geleerd. Of zichzelf betere studievaardigheden aangeleerd. Hoewel ik me dat laatste afvraag.
Nu haalt hij goede cijfers, en kan hij ook nog de hele dag gamen.
Ik weet wel zeker wat mijn zoon verkiest. En dat past blijkbaar ook heel erg bij mijn zoon, om het zo te willen.
Ik heb trouwens nog twee andere kinderen die weer een totaal ander verhaal zijn. Maar ook voor hen geldt volgens mij: wat er in zit komt er linksom of rechtsom uit. Met of zonder jouw hulp. En nogmaals: faciliteren moet. Maar ik ben bang dat je invloed daarmee ook werkelijk ophoudt.
Margje
De fuik van doe iets.
Wel of niet wat doen bij mogelijke hb lijkt vooral een ideologische kwestie. De hb-lobby die meent dat er voor de zekerheid iets moet, heeft politiek de wind mee gehad. Hierdoor is beleid voor hb lln inmiddels onderdeel van het Inspectietoezicht en passend onderwijs.
"Iets doen" is daarmee voor scholen ook een bureaucratische plicht.
De ellende van dit soort voorschriften is dat er erg veel mensen in het onderwijs werkzaam zijn die als een blok voor dat soort voorschriften vallen. Alsof het medische voorschriften zijn. Alsof het moet in het belang van het kind en meer.
De ruimte om een beetje te relativeren slibt rap dicht, niet in de laatste plaats omdat externe ondersteunende partijen (orthopedagoog, methodemaker) brood zien in dit soort 'plichten'.
De tools om iets te doen vliegen je om de oren. Bovendien ook nog precies tegen de prijs die het samenwerkingsverband gereserveerd heeft. Dan kan dat budget mooi op.. Zonde eigenlijk ook, om dat te laten liggen, zo meent men.
De werkwijze biedt geen soelaas voor die lln die volkomen verkeerd begrepen en ingeschat worden. Die diagnoses krijgen opgeplakt (autisme, zwak begaafd) omdat ze 'raar' doen in de ogen van de juf. Die in het kader van hun onderwijskundige 'behandeling' een aanbod van een veel te laag niveau krijgen. Dat overkomt leerlingen met normale tot (zeer) hoge begaafdheiden het kan zeer vernietigend uitpakken.
De kwestie is dat deze kinderen niet consistent uit zichzelf hoog scoren op toetsjes of proefwerken.
Zoals zo vaak is er bij een probleem een oplossing ontstaan die niet de werkelijke probleemgevallen een oplossing biedt, maar die de makkelijke gevallen nog verder vooruit helpt.
Leerling scoort hoog = hb = extra aandacht.
Groet,
Miriam Lavell
Dank
Iedereen dank voor de inzichten. En fijn, Margje, om te lezen dat jij ook niet weet of het nou categoraal of categoriaal gymnasium is
De test gaat gewoon door, overigens. Wij hebben het inmiddels zoon verteld (het woord hoogbegaafdheid is daarbij overigens niet gevallen) en hij verheugt zich er erg op (altijd in voor een nieuwigheidje 
). Daarna dan maar zien wat eruit komt en vervolgens erg goed op de tellen passen als mevrouw B of haar opvolger ons verder de fuik wil induwen. Ik ga tegen die tijd maar eens wat dingen van die Guldemond uitdraaien denk ik.
Olympiades zie ik zoon ondertussen niet doen. Tenzij er ergens een DS-Olympiade wordt gehouden, maar daar mag hij van ons dan niet naar toe
Nogmaals dank, en groeten,
Temet
Scherp miriam!
Wat een scherpe analyse en de spijker op z'n kop!
Heb je hier zelf ervaring mee? Ik wel en je hebt echt volkomen gelijk.
Ik stond er bij en keek er naar
Ik heb het zien gebeuren. Toen mijn kinderen naar school gingen bestond de hoogbegaafde nog niet. Zelfs niet die zonder problemen, laat staan die met. Van lieverlee is het een onderwerp van gesprek geworden met discussie en onderzoek.
Dat van Guldemond bijvoorbeeld. Maar dat is weggehoond door de lobby. Tegenwoordig zijn er Leonardo of plus klassen met toelatingseisen en soms zelfs verplichte stromen: wie hoog scoort moet meedoen (de fuik). Oh ja, en natuurlijk wel ook de rekening betalen voor al dat extra's.
Wat is gebleven zijn leerlingen met problemen die niet uit zichzelf goed scoren en die bij wijze van 'behandeling' een lesaanbod krijgen dat veel te laag van niveau is.
Komt extra vaak voor bij allochtonen, maar ook bij gehandicapten (fysiek, doof, blind), kinderen die iets te veel autist* zijn om makkelijk mee te doen maar te weinig om autist* te zijn (*vul voor autist in wat je wil), laatbloeiers, kinderen met dyslexie (als je niet kunt spellen mag je ook niet rekenen), dyscalculie (andersom), en nog een eindeloze rij. Onder deze kinderen zijn er ook met een hoog iq. Zij zijn wat mij betreft een sprekend voorbeeld (kijk hem nou niet meer mogen doen dan vmbo met het iq van Einstein), maar het probleem is niet uniek voor hb.
Kinderen met down die niet mogen leren lezen omdat ze daar te dom voor worden geacht, zitten met hetzelfde probleem.
Groet,
Miriam Lavell
Hb is geen probleem
Google HB en de problemen vliegen je om de oren. Natuurlijk is het handig dat een juf snapt dat het niet prettig is om alles in hetzelfde programma mee te draaien.
Hier wel vergelijkbaar jongetje: versneld, ligt lekker in de groep, stijgt boven de rest uit. En ja, er zit meer in dan hij laat zien. Echt ergens moeite voor doen kent hij niet. So be it.
Als er geen probleem is, moet je ook geen probleem maken. Die hoogbegaafdenclubjes, schaakcursus en muziekles: waarom zou je er aan beginnen. Omdat er geen probleem is? Ons jongetje houdt gewoon van voetbal, vissen, computeren. Musea vindt hij maximaal twee keer per jaar 'wel leuk' maar ook niet meer dan dat. Ik zie hem zelfs niet eens naar het gym gaan; daar is het helemaal niet het jongetje voor.
Die orthopedagoog leeft van doemscenario's. Gewoon even in je achterhoofd houden.
Moet je dan iets?
Ik krijg bijna het idee dat ik een ouder ben die haar mogelijke hb-kind zwaar verwaarloost door het niet te laten testen of naar allerlei hb-clubjes te slepen.
Groep 2 heeft ze overgeslagen omdat ik problemen voorzag dat met nog een jaar wachten groep 3 wel heel saai zou worden en verder hebben we er niks meer aan gedaan.
Ze is nu over naar groep 6 met een 9,5 gemiddeld, leest met gemak volwassenboeken, tekent als een kind van 3-4 jaar ouder en is ook nog eens goed in sport.
Hoewel ze school met twee vingers in haar neus doet, heb ik verder eigenlijk helemaal geen actie ondernomen. Ze ligt nu goed in de klas en heeft het naar haar zin op school. Extra werkjes zijn door bezuinigingen weggevallen op ons dorpschooltje, dus daarvoor heeft testen ook geen zin.
Ze zou natuurlijk nog een klas over kunnen slaan, maar als er helemaal geen problemen zijn en op het moment ook niet te verwachten, waarom zou ze? Ze geeft buiten school ook helemaal niet aan dat ze hard op zoek is naar cognitieve uitdaging, maar gaat liever naar de trainingen van wedstrijdzwemmen.
Zou ik mijn kind nou zo tekort doen door niet allerlei hersenstimulerende activiteiten binnen en buiten de school te zoeken?
Persoonlijk denk ik dat het idee dat HB problemen geeft voornamelijk is gecreerd omdat natuurlijk vooral de kinderen die problemen ondervinden op intelligentie getest worden. Maar er zijn vast massa's kinderen die ook HB zijn, maar waarvan dat nooit getest is, omdat er geen problemen waren.
Problemen
Ik heb wel van ouders de vraag gehad waarom we ze hadden laten testen. Dat was toch alleen maar problemen maken. Ik heb toen gezegd hoe de situatie was. We hebben laten testen *omdat* er problemen waren. We wilden graag weten hoe we die het best konden aanpakken. Anders hadden wij verder ook niets bijzonders gedaan. Als ze er niet zijn hoef je ze ook niet te maken. Maar nevernooitniet zou ik via school laten testen. Dat is hier gewoon bij een particuliere gespecialiseerde psych gebeurd. Daardoor is het rapport ook van ons. Wij maken dus uit wie daar iets uit te zien krijgt. Het komt niet bij het EKD.
Ook bijna in de 'fuik'
wauw Temet, jouw zoon lijkt de onze wel, zowel wat betreft schoolprestaties, leeftijd en als wat hij in zijn vrije tijd graag doet Fijn om hier te lezen dat andere mensen ook enige scepsis hebben tegen de "HB-maffia" (die m.i. voor een deel samenvalt met de diagnosehandel en de prestatiedrang van tegenwoordig). Ik heb me een tijdje verdiept in HB, rondgekeken op het HB-forum en ik werd er niet blij van. Ook kreeg ik het onbehaaglijke gevoel dat ik mijn kind wel voldoende moest stimuleren omdat hij anders zou onderpresteren (en toen was hij nog maar 4!). IB-er op school heeft ook wel eens geopperd dat we kind moesten laten testen om te zien wat ze verder voor zoon konden doen op school. Problemen zijn er niet echt; hij werkt alleen nog wel eens te langzaam, en dat was voor school dan ook reden om hem te laten testen, want dan zou men erachter kunnen komen waarom zijn werktempo te laag is. Wat het leren leren betreft, dat leert hij nu inderdaad niet, maar ik zou ook niet weten waar dat wel moet worden geleerd; Plusklasjes, muziekles en schaakclubs zijn dingen waar hij geen ambities voor heeft dus dat zou een straf zijn om hem daarop te doen. Leonardoschool laat alleen probleemgevallen toe hier in de regio en is best wel duur, en bovendien in een andere woonplaats. (En wat dure buitenschoolse plusklasjes betreft, waar je alleen meer welgestelden aantreft: arme hb-kinderen bestaan heus wel! Ik ben er zelf ook een van en op school lopen er een paar van rond.)
Mamahippie
Het lijkt mij ook nogal wiedes dat arme HB-kinderen bestaan en ik vind het dan ook nogal ergerlijk dat het hele HB-gebeuren uit lijkt te gaan van ouders die kennelijk fors wat geld en behoorlijk wat tijd over te hebben.
Die speciale HB-klassen bijvoorbeeld: als je nog een kind op school hebt, hoe word je dan eigenlijk geacht je beide kinderen op tijd naar school te krijgen? Het busje wordt er namelijk niet bijgeleverd. Laat me duidelijk zijn, ik pleit er absoluut niet voor dat kinderen met een forse voorsprong per se leerlingenvervoer moeten krijgen. Maar hoe ik er nu voor ons particuliere geval tegenaan kijk - ik wil daarmee niets over andere gezinnen gezegd hebben - is dat ons een probleem wordt aangepraat, en dat de daarvoor gesuggereerde 'oplossingen' vervolgens ook weer hin eigen problemen meebrengen waarover dan bijzonder luchtig wordt gedaan. En dan hebben wij nog de mazzel dat we financieel niet krap zitten.
Groeten,
Temet
Temet
"Die speciale HB-klassen bijvoorbeeld: als je nog een kind op school hebt, hoe word je dan eigenlijk geacht je beide kinderen op tijd naar school te krijgen?"
Nou, dat heb ik de afgelopen twee jaar moeten doen. Twee scholen, vijf kilometer uit elkaar, met exact dezelfde schooltijden en kinderen die in het begin nog niet zelfstandig heen en weer konden. Dan komt het er op neer dat je de ene behoorlijk vroeg op het plein afzet en doorsjeest naar school twee, waar je dan net op het nippertje de ander voor het plein uit de auto kan zetten. Beiden kon ik nooit tot in de klas zelf brengen. Voor ophalen had ik voor de één geregeld dat zus, oma of buurvrouw hem kwam halen, de ander haalde ik zelf. Later konden ze, afhankelijk van het weer, soms zelf heen en weer waardoor ik af en toe mijn gezicht in het ene of andere klaslokaal kon laten zien. Als ik nog een kleutertje erbij had gehad, had het hele feest niet door kunnen gaan. Maargoed, ik had nog een keuze, en hulp van een netwerk. En een auto. Mijn vriendin met kleuter op regulier en wat ouder kind op cluster vier had dat allemaal niet. Dus moest haar kind zelfstandig naar de clusterschool lopen terwijl dat, met zijn diagnoses en bijbehorende beperkingen, eigenlijk hartstikke onverantwoord was. Maar zij had geen keuze.
skik
