Groei particuliere scholen

Werken kan veel makkelijker zijn dan de basisschool

Als je gestudeerd hebt en een baan op een hoog denkniveau kan vinden, dan is dat veel beter te doen dan je elke dag vervelen op de basisschool.

Mocht die baan niet (direct) lukken, dan kan werken ook lastig worden. Maar op school heb je zo weinig persoonlijke ruimte om je dag in te vullen. Ook een baan op een gemiddeld denkniveau kan veel meer ruimte bieden dan een groep op school. Moet je natuurlijk wel weten waar je wel of niet past.

Natuurlijk kun je je als ouder realiseren dat de verveling net zo hard toe kan slaan. Maar daar heb je niets aan op het moment dat je nu keuzes moet maken voor het komende jaar. Die keuzes maak je op basis van de kennis van nu. Dat is al moeilijk genoeg.

Ja moni

Maar je zal ook moeten leren dat je er niet vanuit kan gaan dat je gehele dagbesteding op je gewenste niveau is. Dar kan je deels in je vrije tijd zelf bepalen en zoeken,, zowel gedurende je schooltijd ala daarna. Maar werk vinden dat helemaal bij je past is echt geen vanzelfsprekendheid. Her leven is nu eenmaal niet een 24 urige situatie die je helemaal naar eigen wens kunt invullen.

Fout werk aanbieden?

Als je mensen fout werk aanbiedt? Werk is gebaseerd op producten en diensten waar de maatschappij voor wil betalen, niet op hobbyisme van werkgevers.
Als aan jouw vaardigheden en eigenaardigheden geen behoefte is, moet je toch ander werk zoeken.

Welke school?

Evenzo, wat is een half particuliere school?

Ik ken een helemaal gesubsidieerde school die zich gedraagt als particuliere school en duizenden euro's per jaar in rekening brengt.
Ik heb deze school om de manier waarop zij leerlingen werven aangeklaagd bij de reclame code commissie en ik heb die zaak gewonnen. Het is een gesubsidieerde school. Die mag helemaal geen onderwijskorting in rekening brengen of de toelating afhankelijk stellen van een ouderbijdrage.
Vervolgens ben ik met die uitspraak gaan leuren bij de inspectie en het ministerie. Mijn vragen: hoe zorgt de Inspectie dat de school zich aan de wet houdt? Hoe kunnen ouders zien met welk type school ze te maken hebben? Hoe gaat er beschermd en gehandhaafd worden?

Daar werd met weinig enthousiasme en met veel tegenzin op gereageerd.
De aap kwam uit de mouw: het ministerie vond dat de school best die duizenden euro's in rekening mocht brengen, als er maar instemming van de MR was.

Inmiddels zijn er meer van dit soort scholen. Voor hoogbegaafden, voor sporters en nog even en gehandicapten worden alleen maar toegelaten als ze geld meenemen voor de nodige voorzieningen.

Half gesubsidieerde scholen bestaan niet. Ze zijn of gesubsidieerd, of niet.
100 % gesubsidieerde scholen die ook nog duizenden euro's in rekening brengen, bestaan.
Ik ben geen voorstander van die scholen.
Vooral niet voor hoogbegaafden omdat dat wat voor hen nodig is, voor veel meer kinderen nodig is.
Verveling, niet uitgedaagd worden, onderschat en klein gehouden worden, het is voor alle leerlingen eerder regel dan uitzondering.

Half particulier

Het is een school die zo'n 3000 euro ouderbijdrage in rekening brengt als je deel wilt nemen aan de speciale klassen. Dat is binnen de wet. Wil je dat niet, dan bieden ze namelijk ook goed onderwijs volgens de (veel te lage) normen van het miniterie. En dan mag het dus.

Ik ben het helemaal met je eens dat dit een zeer onwenselijke ontwikkeling is. Want er zijn inderdaad veel meer kinderen die dit nodig hebben. Zie wat ik in mijn eerdere post schreef. Halveer het ministerie, schrap al dat beleid en overbodige dure schoolbesturen en zet dat geld in aan de basis. Dan is er geld voor kleine klassen en iedereen een eigen leerlijn. Het beroep leraar krijgt dan meteen veel meer inhoud en je trekt dus betere mensen aan, die houden van initiatief nemen en zelf invloed hebben.

Maar ik ben dan weer niet zo principieel dat ik mijn kinderen de dupe ervan laat worden door reguliere school nummer drie te gaan proberen, na twee keer in de mooie verhalen van andere scholen te zijn getrapt. Het is namelijk vreselijk makkelijjk om zo'n mooi verhaal op te hangen, maar op het moment dat je kind niet de probleemloze, zelfstandige hb-er is die scholen graag hebben maar gewoon een extra zorgenkind dan blijkt er toch een hoop onvermogen, en onkunde en helaas soms ook onwil.

Wij hebben het geluk dat we een alternatief hebben en dat we het kunnen betalen. Ik voorzie dat er alleen maar meer van dit soort initiatieven en dit soort constructies gaan komen.

@Yeti Als je je vaardigheden en eigenaardigheden kent, dan weet je ook veel beter in welke vormen van werk je tot je recht komt en dus de beste prestaties gaat leveren. Win-win.
Werk is veel meer dan geld alleen, het is een heel groot deel van je leven. Het gaat bij werk ook om voldoening, ontwikkeling en groei. Een ding is me inmiddels wel duidelijk. De mensen die meer uit werk willen halen, zijn niet de mensen die tegen heug en meug in bij dezelfde baas blijven hangen omdat het nou eenmaal geld opbrengt. Die kijken om zich heen als ze op de verkeerde plek zitten. Kijken wat zij willen van werk. En hoe ze daar komen. Soms is daar extra scholing voor nodig, soms is het niet het werk maar de plek die niet past. Of ze willen meer en nemen het risico om voor zichzelf te beginnen (hebben een paar vrienden van me bijvoorbeeld zeer succesvol gedaan).
Wat ik mijn kinderen nu meegeef is dat als een situatie slecht is, je altijd kunt kijken waar je zelf invloed uit kunt oefenen. Je hoeft je niet lijdzaam bij alles neer te leggen omdat je nou eenmaal kind bent/een hypotheek hebt/enz. Je bent er zelf bij.

@Bieb63: toch vreemd dat er altijd dezelfde argumenten komen 'maar ze zullen toch moeten leren dat....' Heb je eigenlijk wel gelezen wat ik schrijf wat deze school biedt? Is er iets mis met een school die wil dat kinderen leren werken, dat kinderen leren dat inzet loont, dat een werkhouding niet is om de juf een plezier te doen, maar iets dat nodig en nuttig is als je zelf iets wilt bereiken? Dat lijken mij heel belangrijke vaardigheden voor de toekomst en op een reguliere school komen die voor veel kinderen iet aan bod, dat is althans de pretentie. Of het waar is, geen idee.

Gewone gesubsidieerde school

Wat er feitelijk aan de hand is, is dat scholen het noodzakelijke aanbod niet willen bieden, tenzij er extra voor wordt betaald. Dat verschijnsel neemt hand over hand toe.
De manier waarop het georganiseerd wordt is een trucje dat gedoogd wordt. Het is niet binnen de wet want het gaat over onderwijs in onderwijstijd. Het is geen schoolreis.

Ja, er gaan steeds meer van dit soort constructies komen. Nog even en er is helemaal geen gratis onderwijs meer.

Ik weet niet zeker of ik zo principieel zou zijn. Hoewel ik wel ben uitgeweken naar een echte particuliere school. Niet naar eentje die doet alsof (had gekund, die waren er al wel).

Wat ik belangrijk vind is dat mensen weten wat ze doen. Jouw kind gaat naar een 100% gesubsidieerde school die extra geld vraagt voor passend onderwijs.

volgens mij loopt er nu van alles door elkaar heen

Vooropgesteld: voor kinderen met een geestelijke beperking (en dan bedoel ik niet alleen bijv. het syndroom van Down, maar ook autistische kinderen die niet in staat zijn in een 'gebruikelijke' (omgangs)sfeer te functioneren), moet m.i. het sbo fungeren. Ik ben dus zeker niet voor passend onderwijs in de huidige vorm.
Maar, en daar gaat het mij om, uitdaging, geprikkeld worden, kansen benutten enz enz, vind ik van een andere orde. Bijv. hb kinderen. Uiteraard heeft ieder kind en ieder volwassen mens het recht om dingen te willen en proberen te doen die bij hem/haar past. Maar die uitdaging en zoektocht is voor je zelf (en evt. in combinatie met ouders als het om kinderen gaat). Maar naast het 'uit het leven halen wat er in zit, wat je kunt en wat je wilt', is er ook gewoon de dagelijkse realiteit. Als hier wordt geopperd dat werken niet alleen om geld verdienen gaat, dan gaan mijn nekharen toch een beetje recht overeind staan. Ja natuurlijk, wil IEDEREEN het liefst een baan waar je je helemaal happy bij voelt, om welke reden dan ook. Of misschien wil je wel je broodnodige centen verdienen met kunst dat je maakt. Helemaal goed, als dat lukt. En als dat lukt (bijv. kunst maken), maar je verdient minimaal, maar dat vind je oke en je kunt voor je eigen minimale levensbehoeften voorzien: helemaal prima. Maar het wordt een ander verhaal als jij je alleen maar met je kunst bezig wilt houden (hoe belangrijk dat dan ook voor iemand is_, daarmee te weinig verdient om aan de minimale levensstandaard (dak boven je hoofd, eten enz) kunt voldoen én dus e.o.a. uitkering zou moeten hebben, gaat dat niet werken. Sterker nog: de uitkering wordt gekort of krijg je niet als je niet actief solliciteert naar een baan, ook al vindt je die baan helemaal niets. Streven naar iets, je best er voor doen, is meer dan prima, maar absoluut geen garantie. En tóch zul je je brood moeten verdienen.
Kortom: iedereen mag (en dat vind ik ook heel mooi) zijn wensen proberen te verwezenlijken. Super als dat lukt. Maar wat vanuit de overheid geregeld wordt is een basisopleiding, een basis inkomen (minimum inkomen, bijstand, ww enz), en verder zal je het toch echt zelf moeten doen, ook al lukt het niet om hetgeen te doen wat je het liefst wil.

Bieb

Ik heb het hier al vaker geroepen, maar mijn kinderen hoeven echt niet uitgedaagd te worden op school. Dat is geen reële verwachting, dus daar heb ik ook nooit naar gestreefd.

Wél is het belangrijk dat ze in die 6 uur die ze dagelijks op school zitten niet dusdanig worden doodgeslagen dat ze na schooltijd alleen nog maar apathisch voor zich uit willen staren en in huilen uitbarsten als je alleen maar naar ze kijkt (beide hebben we hier in huis gehad). Dat is voor mij toch echt de grens, als een schoolsituatie het leven buiten school beheerst. Dan is er geen sprake mee van ontdekken en uitdaging na schooltijd. Er is slechts sprake van bijkomen en hopen de volgende schooldag weer door te komen.

Het is niet voor ieder kind even makkelijk om een veilige schoolsituatie te creëren. Daar hoef je niet autistisch voor te zijn, of Down te hebben, of hoogbegaafd zijn. Inderdaad wordt vanuit de overheid een "basisopleiding" aangeboden, maar dat zegt niet dat die basisopleiding niet schadelijk kan zijn voor kinderen, en dat we daar vervolgens genoegen mee moeten nemen als dat het geval is.

Overigens kunnen mijn beide kinderen inmiddels véél meer hebben qua verveling e.d. Daarvoor hebben ze echter wel een tijdje goed in hun vel moeten kunnen zitten om een reëel zelfbeeld kunnen opbouwen. Een keurslijf dat niet past is niet de weg naar stabiele, flexibele volwassenen krijgt. Het keurslijf van de "basisopleiding" is een middel, geen doel. Laten we dat het vooral ook niet maken.

Raison d'être

#41 jij haalt nu van alles door elkaar.
Geestelijke beperking is iets anders dan autisme; sbo is niet voor leerlingen met een geestelijke beperking; uitgedaagd worden heeft niks met kansen pakken te maken; uitdaging nodig hebben heeft niks met wensen realiseren te maken.
Last but not least: het onderwijs (de inhoud) wordt NIET van overheidswege verstrekt. Het is dan ook niet overal gelijk, er bestaat geen minimumkwaliteit waar enig recht of aanspraak op te maken is.

Uit het feit dat en de manier waarop je kunst in de discussie betrekt, blijkt eens te meer dat wat je beweert geen feitelijke betekenis heeft. Je hebt een mening. Kennelijk zie je geen enkelijk urgentie in kunst. De urgentie van geestelijke uitdaging zie je ook niet.
Dat kan. Jouw mening. Hou 'm alsjeblieft.

Ik ben het niet met je eens. Vooral niet met de manier waarop je kinderen - vanaf 4 jaar - zelf verantwoordelijk maakt voor dat wat urgent is in hun leven.
Dat je de kunstenaar zijn stipendium niet gunt en hem of haar zelf de broek op laat houden, desnoods ten koste van de kans dat te doen wat urgent is in een kunstenaarsbestaan, vind ik nog tot daar aan toe.
Ik vind dat kinderen dat soort keuzes niet hoeven maken.

Tja Miriam

Je haalt het totaal uit z'n verband. Jammer weer. Of autisme een geestelijke beperking is, t'is maar onder welke noemer je het brengt. Doet er ook niet toe. Het gaat om het feit dat een (meer ernstige) autist niet in staat is (zeker niet als kind) om in het 'gangbare' sociale spel mee te doen. Dat snap je zelf ook wel. Vandaar ook dat ik vind dat voor dergelijke kinderen sbo moet zijn (en nee, daar bedoel ik niet mee dat dat een lager niveau zou moeten zijn, sbo is (was) er ook op gewoon niveau. Niet alle kinderen op het sbo zijn zwakbegaafd, integendeel. Dat maak jij er van met het geen geestelijke beperking te willen noemen. Dat staat nl niet gelijk aan zwakbegaafd wbt intellect. Het gaat in het geval van autisten meestal om het sociale aspect en de aanpak).

"Kennelijk zie je geen enkele urgentie in kunst. De urgentie van geestelijke uitdaging zie je ook niet". Ook weer jouw interpretatie, die totaal niets te maken heeft met hetgeen ik aangeef. Het zou verschrikkelijk zijn als er geen kunst gemaakt zou worden, in de ruime zin van het woord. Niet alleen kunst in de zin van een schilderij, maar ook kunst in de zin van vormgeving of taal enz enz, in welke vorm dan ook. En van mij mag elke kunstenaar genoeg verdienen van zijn kunst om ervan te kunnen leven, of zelfs stinkend rijk te zijn. Helemaal prima. Dat is ook totaal niet wat ik bedoel. Wat ik bedoel is dat dit geheel los staat van de basisvaardigheden die ieder kind nodig heeft om verder te kunnen, verder te kunnen om een kans te hebben je boterham te verdienen. Die basis wordt aangeboden. Wat je daarnaast nog allemaal wil, kan of doet, doe je daarnaast. Ook naast je evt. saaie baan. Als je er je beroep van kunt maken, of het nou kunst is, of innovatieve dingen uitvinden, is helemaal geweldig, maar geen uitgangspunt. Als volwassene kun je daar keuzes in maken, als ouder kind zeker ook deels. En als heel jong kind: daar heb je ouders voor om dingen en ruimte aan te bieden.

Dank Miriam!

Helemaal eens. De basisschool hoeft je niet voor te bereiden op de werkende wereld van volwassenen. Rekenen, taal, studievaardigheden en wat sociale omgang lijkt me voldoende.
Helaas is het zo dat niet alle kinderen wat leren op de basisschool. Het niveau waarop school zich aanpast aan het kind is erg verschillend. Dat geldt voor allerlei kinderen.

Zelf vind ik het belachelijk als een erg slim kind geen cognitieve kennis opdoet op school. En dat een school geen idee heeft hoe ze kunnen zorgen dat zo'n kind wel wat leert.
Uitdaging, creativiteit, persoonlijke ontwikkeling, het zou mooi zijn maar dat verwacht ik niet van school.
Wat ik wel verwacht is dat mijn kind iets leert op school dat hij niet vanzelf al weet. En als kind al blijkt te weten wat dit schooljaar en soms ook schooljaar in de basisopleiding zit, dat school daar raad mee weet.
Al is het maar één dag per week!

Beledigend

#44 je stapelredeneert een mening op verkeerde aannmes. De manier waarop je dat doet wekt een bijzonder onzorgvuldige indruk. Het komt bovendien beledigend over, al ga ik ervan uit dat je het niet zo bedoelt maar dat je gewoon niet beter weet.

Ter informatie: "Mentale retardatie[1] (letterlijk geestelijke achterstand), in het verleden vaak oligofrenie genoemd, zwakzinnigheid, intellectuele stoornis, geestelijke/verstandelijke beperking of mentale handicap is een ontwikkelingsstoornis waarbij de verstandelijke vermogens zich niet met de normale snelheid ontwikkelen en meestal een gemiddeld niveau niet zullen bereiken."

Het helpt niet als jij op eigen houtje nieuwe definities gaat zitten verzinnen.

Ik herhaal:
Geestelijke beperking is iets anders dan autisme; sbo is niet voor leerlingen met een geestelijke beperking.

". Het gaat om het feit dat een (meer ernstige) autist niet in staat is (zeker niet als kind) om in het 'gangbare' sociale spel mee te doen. Dat snap je zelf ook wel. Vandaar ook dat ik vind dat voor dergelijke kinderen sbo moet zijn "

Waar heb je die wijsheid vandaan? Rain Man gezien?
Er is niks algemeens te zeggen over autisten op school en dat komt omdat autisten hemelbreed van elkaar verschillen, maar scholen ook.

Je vergelijking met kunst begrijp ik steeds minder. Wat is je probleem? Dat kinderen kunstonderwijs krijgen?
Verder is wat je beweert niet waar. Er is geen basis die wordt aangeboden. Alle scholen verzinnen zelf al ze aanbieden, in welke volgorde en in welke mate.

Uitdagend onderwijs bieden is geen disproportionele uitspatting.

aanvulling en correctie voor Bieb63

"En als kind al blijkt te weten wat dit schooljaar en soms ook schooljaar in de basisopleiding zit" moet zijn: En als kind al blijkt te weten wat dit schooljaar in de basisopleiding zit en soms ook het volgende schooljaar al beheerst....

Even een voorbeeld uit de praktijk. Mijn zoon is eind groep 3 doorgetoetst met de cito's. Hij bleek m.u.v. spelling op midden/eind groep 5 niveau te zitten voor rekenen, woordenschat en begrijpend lezen, alleen nog niet hetzelfde tempo. Met technisch lezen was hij avi-uit.
Wat moet er dan gebeuren volgens jou Bieb63?
Moet dit kind zich dan jaren vervelen zodat hij zich voorbereidt op de situatie als hij gaat werken? Heb je enig idee wat het betekent als dit kind zich vier jaar op de basisschool mag vervelen, elke dag weer?

Hij is begin groep 4 versneld naar groep 5. Sociaal emotioneel was dat prima, een blijvende verbetering want hij paste beter bij oudere kinderen.
Cognitief hielp het een paar maanden. Hij had immers al het niveau van groep 5. Spelling, schrijven en tempo waren in een paar maanden bijgewerkt.
School kon niet meer bieden dan weer versnellen. Tja, hij zou net 11 zijn aan de start van het VO. Net 10 vonden wij echt te jong.

Wat dan Bieb63? Wat mag je dan verwachten van school, van die prachtige basisopleiding? Na al die uren verveling was er echt geen ruimte in nieuwe dingen leren thuis. Van die verveling raak je behoorlijk afgestompt..... Zoon ging richting depressie.
Onze verwachting was dat kind wat zou leren op school. Is dat te veel verwacht?

Miriam en moni

Miriam: je kan raaskallen wat je wil en je slaat de plant zo vreselijk mis, dat ik daar zelfs oprecht boos over wordt. Ik weet veel meer over autisme dan dat jij ook maar enigszins kan vermoeden. Dus wdb laat ik het richting jou echt hierbij,

En Moni: ik ben het helemaal eens dat een kind dat al weet (of meer weet) dan de reguliere lesstof op dat moment, zeker meer en verrijkend aangeboden moet worden. Absoluut. Raar als een bs dat niet aan zou kunnen, want dat moet niet zo heel ingewiikeld zijn.

mezelf als voorbeeld dan

ik kan me niet herinneren dat ik me echt heb verveeld op school, maar wel dat ik mijn werk ui-ter-ma-te goed verzorgde. Niemand had zulke mooie schriftjes als ik op school. Netjes schrijven, heel mooie tekeningen, oh.... klein foutje gemaakt: werkstuk maar weer overschrijven want anders is het niet netjes. Dit heb ik volgehouden tot ergens in de bovenbouw van het gymnasium en later op de universiteit opnieuw, toen was het studie-ontwijkend gedrag. Nog steeds kan ik mij wel eens verliezen in het 'netjes' maken van mijn werk, ten koste van de inhoud, als die saai is, of net te moeilijk om het direct na 1 keer lezen te begrijpen. Ik durf te stellen dat ik door te weinig uitdaging op school ontzettend perfectionistisch en faalangstig geweest ben, en ik heb ergens het vermogen om door te zetten niet meegekregen, op intellectueel gebied. Het moet me allemaal komen aanwaaien, anders haak ik af. Mede daardoor viel mijn studie - die écht écht makkelijk was, een veilige keus - vies tegen. Ik heb het met veel pijn en moeite wel afgemaakt (en er vervolgens niet meer zoveel mee gedaan). Momenteel mag ik mij stevig in de handjes knijpen met een partner die goed verdient, zodat ik niet van een geestdodend bijbaantje hoef rond te komen zoals een aantal van mijn (waarschijnlijk hoogbegaafde) vrienden en kennissen. Juist de slimmere medestudenten zijn afgehaakt of hebben hun studie met veel moeite afgemaakt; tenzij ze écht briljant waren en hun passie hadden gevonden in het vakgebied waarin ze studeerden. In mijn omgeving zie ik veel stelletjes waarvan de een succesvol is (cum laude gepromoveerd, postdocs aan Harvard of Cambridge, dat soort dingen) en de ander -die verder niet dommer is- heeft de studie niet afgemaakt en werkt zwaar onder zijn niveau of heeft geen betaalde baan.

Passend onderwijs is juist - hoe tegenstrijdig het ook klinkt - belangrijk om zeer intelligente kinderen te leren zich aan te passen aan de standaard, om later (enigszins) op niveau te kunnen functioneren.

Helaas is het wel ingewikkeld Bieb

Die hb-klassen zijn niet zomaar ontstaan. Dat is geen hobby van scholen of rijke ouders. Dat komt door het compleet vastlopen op school omdat ze niet kunnen bieden wat zo logisch lijkt. Het is blijkbaar wel ingewikkeld.
Er zijn reguliere scholen die dat wel kunnen maar die zijn er zeker niet overal.
Overigens is het niet zo makkelijk als het lijkt. Er zijn plusboeken maar die bieden ongeveer hetzelfde als het normale werk maar dan een beetje anders en een beetje moeilijker. Op papier lijkt het dan goed voor elkaar, in de praktijk stelt het niets voor. Als een kind een jaar voorsprong heeft, werkt het zeker niet.
Er zijn nog veel scholen waar slimme kinderen eerst al het gewone werk moeten doen voordat ze wat extra's mogen. Dat extra's is meestal meer van hetzelfde. Sommige scholen hebben geen idee wat het betekent om echt voor te lopen. Ja, en dan gaat school klagen dat die kinderen niet genoeg gemotiveerd zijn want ze willen het extra werk niet doen. Ze weten niet hoe ze werk op niveau moeten geven.

Mijn oudste zorgde altijd dat ze niet te vroeg klaar was, dan kreeg ze alleen maar nog meer werk van hetzelfde niveau. Van compacten (minder opgaven) had school nog nooit gehoord. Een kind mag namelijk niets missen, er zou eens een tekort ontstaan......

Heel ingewikkeld

Ja, het is zo moeilijk. Want scholen verwachten is dat ze het kunnen zien Van die kinderen die meer willen, hoge cijfers halen en hard werken. Die zijn er. Er zijn ook kinderen die afhaken, dus fouten maken. En zie het verschil maar tussen fouten vanwege verveling en er echt niet meer je aandacht bij kunnen houden omdat het zo langzaaaaaaaaaaaaam gaat en je al veel verder bent of omdat je het nog niet kan. In een klas van 30. Als je er niet voor opgeleid bent. Om maar een van de problemen te noemen
En veel leerkrachten snappen echt, echt niet hoe makkelijk het kan zijn. En dat te makkelijk werk juist moeilijk is, omdat het heel veel vergt om je elke dag weer te concentreren als je je verveeeeeeelt omdat dit het nvieau was je een jaar geleden aan toe was. En dat je de slordigheidsfouten die een kind dan maakt er echt niet uitkrijgt met meer van hetzelfde.
Want hoe kan hij zich nou vervelen, hij zit al in het hoogste niveau? Hij krijgt toch verrijjking?
Je kunt als ouder praten als brugman, je komt er niet doorheen.
Faalangst op dat niveau, daar kunnen ze al helemaal niet mee omgaan. Laat staan dat ze een kind kunnen helpen met leren falen, met omgaan met fouten maken. Want het standaardrecept voor faalangst is succeservaringen, en da's nou net wat veel hb-kinderen gewend zijn. Meteen alles snappen, meteen alles goed kunnen.
Hulp buiten school dan maar? Werkte hier maar beperkt, want op school in die situatie blijven maakte dat het allemaal niet beklijfde. Kost ook klauwen, trouwens.

Maar ook dat sociale spel is voor veel hb kinderen ontzettend moeilijk omdat ze zich ook op dat gebied anders ontwikkelen. andere manier van denken.

Mijn oudste dacht toen hij klein was dat andere kinderen niet met hem wilden spelen. Want hij was al rolvast en zij nog niet. Dus liepen ze tijdens een spel zomaar weg en gingen wat anders doen. Tja, hoe leg je dat aan een kleuter uit? Zodat hij het ook echt snapt? Sociaal is hij gewoon ook ouder dan zijn kalenderleeftijd, maar wel een kind.
En om het helemaal makkelijk te maken, emotioneel is hij wel zijn kalenderleeftijd.
Hij ontwikkelde dus allerlei raar aanpassingsgedrag om er maar bij te horen en sloeg daarbij de plank regelmatig totaal mis. Conclusie school: sociaal-emotioneel jong, vooral niet versnellen....
Conclusie van oudste: ik ben raar en vreemd, lekker zelfbeeld....

Nu op deze school werkt het wel. Spelen ze in de pauzes wel met anderen, hebben ze vrienden. En leren ze dus dat er een verschil is tussen het nornale aanpassen wat je doet om samen iets mogelijk te maken en het jezelf geweld aandoen om maar contact te hebben, of anders alleen zijn. Ik zie mijn kinderen nu zo groeien, juist op sociaal gebied omdat er hier een basis gelegd kan worden wat tussen leeftijdsgenoten niet kon.

@Creabea ook in mijn omgeving heel herkenbaar wat je schrijft. Zelf ben ik er met een omweg gekomen, omdat ik vroeger dacht dat ik contactgestoord was. Ik liep tegen dezelfde dingen als mijn oudste aan. Dachtt dat ik contactgestoord was. Later ben ik erachter gekomen dat dat niet waar was, maar een schade dat dat gedaan heeft. En voor je daar weer uit bent. Ik gun mijn kinderne beter.

@four: ze bieden een stuk meer dan de kleinere klassen. Vanwege de kleinere klassen is er de eigen leerllijn, die echt voor ieder kind individueel is.
De stof wordt top down aangeboden, wat dus aansluit bij de leerstijl in plaats van bottom up zoals op de reguliere scholen. De leerkrachten hebben gewust gekozen voor deze doelgroep, en dat maakt een wereld van verschil.
Er is veel mindeer tijd voor de kernvakken, die tijd wordt ingeruimd door projecttijd. En ze zitten tussen ontwikkelingsgelijken en dat is voor mijn kinderen heel hard nodig.

De reguliere afdeling werkt overigens deels hetzelfde. Er wordt gewerkt met de laptop en met de programma's Taalzee en Rekentuin. Dat betekent dat de automatiseringsvakken voor elke kind op niveau zijn. De lesboeken zijn ook regulier top down als ik het goed heb.
Maar ja, het blijft dat als ouders het kunnen betalen er meer is dan als ouders dat niet kunnen. En hoe je dat uitlegt? Geen idee. Maar het daarom maar niet doen?

School gaat als het zo doorgaat het echt met gemak redden. De behoefte is enorm, er komen kinderen van voorbij Leiden en uit Rotterdam. Er zijn nu al meer dan 100 leerlingen, het overgrote deel op de hb afdeling. Dat dit school nummer 3 is, is vrij normaal, ik geloof soms zelfs school nummer 4.
Rijswijk zat er inderdaad niet op te wachten, en het idee dat je lokalen koopt voor kleine klassen schijnt ook nogal vreemd te zijn. Maar de lokalen zijn er, en het geld is er. Dus voorlopig kan school gewoon doorgroeien.

@bieb63 In mijn huidige werk kon ik ze regelmatig tegen, die mensen die kapotgegaan zijn in hun werk. Voor de tweede of de derde keer ovespannen. Of een bore out. Of depressief. Allemaal omdat ze niet op de goede plek zaten Wat denk je dat dat kost? En hoeveel denk je dat er dan voor de hypotheek of de huur binnenkomt?
Iets wat te voorkomeen zou zijn geweest als ze eerder stappen hadden gezet om op een voor hun geschiktere plek te komen. Waarom is dat vreemd? Dat je niet met het eerste het beste genoegen neemt voor de rest van je leven, maar je kwaliteiten leert kennen en gaat zoeken naar een plek waar je tot je recht komt? Dat doen echt heel veel mensen. En die mensen zijn over ehet algemeen een stuk gelukkiger. Al dan niet beter betaald.
Het vergt wel een omslag in denken, het idee dat je zelf wat in te brengen en zelf wat te kiezen hebt. Het levert een boel op.

Even zo

Die mensen die voor de tweede of derde keer vastlopen in hun werk, die kiezen er toch zelf voor om maar door te modderen in die goedbetaalde baan? Bij de eerste werkgerelateerde depressie of bore-out kunnen ze toch kiezen voor een baan met mindere status, minder inkomen, meer ruimte voor hun eigenheid? Voor veel mensen is één periode van uitval voldoende voor herbezinning. Waarom dan niet voor die mensen?

Dat snap ik AnneJ

Ik verbaas me er juist over dat EvenZo zo makkelijk praat over het vinden van een baan die recht doet aan je kwaliteiten en waarin je zo veel gelukkiger zou zijn. Heel veel mensen doen dat volgensd haar. Maar het is dus juist niet zo simpel, volgens mij. Niet alleen vanwege de inkomsten, maar ook omdat die prachtbaan wel eens een roteind weg kan zijn en je moetverhuizen, je kinderen van school moet laten wisselen, ...

ja maar

Ik begrijp heus wel dat er allerlei problemen zijn en kunnen onstaan én dat elk kind weer anders is, andere behoeften heeft enz. Als ik mijn dochter als voorbeeld neem. Daar heb ik nooit een 'diagnose' aan geplakt, of dat op enige manier laten uitzoeken. Ze is gewoon op bepaalde vlakken 'anders' en daardoor liep en loopt ze ook tegen dingen aan. Ze was een slimme en snelle (met in principe alles) baby en peuter. Wat i.i.g. heel opvallend was dat zij op peuter/kleuter leeftijd al een behoorlijk geweten had, iets wat normaliter nog niet echt is ontwikkeld op die leeftijd. Wij vonden dat op zich niet zo vreemd, want we wisten niet beter. Later kwam ik er achter, dat dat wél bijzonder was. Geeft niet, zou je denken, maar dat bleek wél te geven in haar omgang met de andere kinderen in de kleuterklas. Zij begreep er ook niets van als andere kinderen zomaar wegliepen, zoals in het voorbeeld hierboven. Begreep er ook niets van als mede kleuters zich niet aan afspraken hielden. Zij had daar last van. Daarbij is ze erg verlegen (en erg bewust van zich zelf) hetgeen het ook niet makkelijk maakte. De andere kant was, dat ondanks dat het een slim kind is, ze niet zo'n behoefte heeft aan leren. Ze was juist een kind dat erg van (buiten)spelen, voetballen, knutselen, ravotten enz hield. Helemaal prima, maar enigszins tegenstrijdig met haar andere karaktertrekken. Daarom ook vaak verkeerd ingeschat. De verwachting was dat ze redelijk fluitend de bs zou doorlopen met vwo advies. Dat ging anders. Ze maakte zich niet zo druk over het leren, geen zin om de tafels te stampen (en daardoor rekenen automatiseren), houdt niet van lezen (ging liever buiten spelen of met de lego o.i.d.) enz. Uiteindelijk werd het vmbo-tl/havo advies (zowel uit NIO eindtoets, CITO volgsysteem en advies van bs). Ook prima uiteraard. Maar toen op het VO. Ze snapte er niets van dat al die meiden ineens anders gingen doen. Zij was gewoon nog zichzelf, kind. Dus ze voelde zich absoluut niet fijn tussen haar klasgenoten (en aan school lag het niet), dat was gewoon zoals zij het ervoer. Door het zich niet prettig voelen op het VO (nogmaals aan de school en insteek van school lag het echt niet) én omdat ze nog steeds niet heel ijverig is, werd het uiteindelijk VMBO-Tl, waar ze inmiddels voor is geslaagd. Ook van de meeste, inmiddels 16 jarigen, om haar heen, snapt ze vaak niet veel van hun gedrag (links laten liggen van anderen, onaardig doen enz). Na de zomer gaat ze niet naar HAVO (wel genoeg punten), maar dat wil ze niet. Ze gaat een MBO4 opleiding doen, die ze zelf heeft uitgezocht (met dieren i.i.g.) en heeft daar zin in. Ik denk dat ze zich daar beter op haar plaats voelt met gelijkgestemden. En verder is ze natuurlijk uiteindelijk wel sterker geworden en meer zeker van zichzelf: ze mag zijn wie ze is en dat is zeker geen slecht mens.
Kortom: binnen de 'standaard' scholen, was zij zeker niet alledaags. Maar hoe zouden scholen daar mee om moeten gaan? Met al die verschillende individuen, ieder op z'n eigen manier, ieder met z'n eigen 'eigenaardigheden', karakters enz. Als al de 'standaard' anders zijnde kinderen (hb, adhd, autisme, muurbloempje, pestkop) een probleem zouden zijn, hoe dan met een kind dat dan wéér anders is. Ja, een heel specifieke aparte school, met hele kleine klassen en heel veel aandacht voor elk individu. Dat zou mooi zijn, maar m.i. nog steeds niet te realiseren. Buiten dat: ondanks dat mijn dochter het behoorlijk moeilijk heeft gehad, zeker op het VO, is ze er sterker uit gekomen. Weet ook beter wat wel en niet. En ik denk dat het niet anders is dan dat.

Bieb

'De verwachting was dat ze redelijk fluitend de bs zou doorlopen met vwo advies'

Van wie was die verwachting eigenlijk?

Yeti (ot)

"Die mensen die voor de tweede of derde keer vastlopen in hun werk, die kiezen er toch zelf voor om maar door te modderen in die goedbetaalde baan? Bij de eerste werkgerelateerde depressie of bore-out kunnen ze toch kiezen voor een baan met mindere status, minder inkomen, meer ruimte voor hun eigenheid? "

In elke baan kan je vastlopen, niet alleen goed betaalde statusbanen. Als productiemedewerker, bejaardenverzorgster, receptionist, postbode of kassière kan je een burn out of bore out krijgen, blijf je niet 'doormodderen' voor de status en een ander werk zoeken waar meer ruimte is voor eigenheid is een luxe die je vaak niet gegund is omdat je voor dat werk diploma's of vaardigheden nodig hebt die je niet hebt of echt te weinig oplevert om je in je basisbehoeften te voorzien.

skik

Yeti

Waar haal jij het vandaan dat het om mensen in goedbetaalde banen gaat? Die conclusie is geheel voor jouw rekening.
Mensen modderen door in banen omdat dat vaste contract (schijn)zekerheid geeft en omdat ze van thuis uit de boodschap 'weken is nou eenmaal niet leuk, je moet gewoon je brood verdienen en niet zeuren,' al la bieb63 meegekregen hebben. Eerder zien dat het niet ging, eerder rondkijken, eerker kiezen voor omscholing, moet je geen faalangst hebben.

@Bieb63: en wou je dochtero ok niet leren toen ze nog klein was? Had ze toen geen interesses die ook niet pasten bij de anderen? Want wat je schrijft is nou typisch iets dat gebeurt met veel slimme kinderen op de basisschool. Afhaken door verkeerd aanbod. Of niet herkende faalangst.

Skik

Precies. Het kan in elke baan. En omscholen kost geld, dat er soms niet is. Of iemand heeft leerproblemen waardoor dat niet lukt (conclusie is dan vaak ik ben te dom). Zo zijn er legio redenen waarom iemand vastloopt. Mensen hebben het ook vaak niet in de gaten, tot het echt mis is en ze thuis zitten.

Geldt nog steeds dat de mensen die ik het gelukkigst zie zijn in hun werk de mensen zijn die wel risico's durven nemen. Die voor zichzelf begonnen zijn, die zich omgeschoold hebben, die hetzelfde werk doen maar op een andere plek. Die ook in deze tijd zich realsieren dat het hun leven eis en dat zij zelf invloed daarop hebben. Ook in deze tijd zijn er vacatures. Geeft geen garanties. Maar de zekerste manier om als je je ongelukkig voelt in je werk dat te blijven is om niets te doen.