Green Card, thuisonderwijs
Het bericht was verwijderd, maar goed ik plaats hem nog een keer.
Ik had net mijn ex-vriend en dus ook de vader van onze zoon gesproken, en hij zei dat ze toch vaak naar de Amerikaanse ambassade in Berlijn moeten, niet in Amsterdam omdat het hele programma is gebaseerd op staatsburgerschap en hij geen Nederlander is, maar Duitser. Voor de gene die het nog niet weet, ze doen mee aan de Green Card loterij, een loterij waarmee je een permanente verblijfsvergunning kunt winnen voor de VS. Onze zoon gaat morgen naar de huisarts voor zijn eerste gesprek voor een diagnose, hij heeft er nog geen één, dit had ik wel toen gezegd omdat iedereen maar ging zeuren. Hij wil dus weten of je met een diagnose thuisonderwijs kunt volgen, ze denken ook dat het beter is om gewoon dit jaar thuisonderwijs te volgen. Onze zoon wordt ook op school gepest en heeft er alles aan gedaan om dit te laten stoppen, helaas is het niet gestopt. Hij is ook heel bekend op zijn school door zijn YouTube kanaal en andere sociale media, misschien zelfs wel de bekendste. Daarnaast heeft hij ook veel vijanden die zeggen dat ze hem iets aan gaan doen, dat komt door de filmpjes die hij vroeger plaatste, maar heeft er nu natuurlijk spijt van. Hierdoor voelt hij zich thuis veel veiliger. Voor zijn sociale en emotionele ontwikkeling spreekt hij regelmatig met vrienden af. Ik ga dit zeker aan de leerplichtambtenaar en/of teamleider van de school laten zien. Denkt iemand dat hij nu een grotere kans heeft op thuisonderwijs dan eerst? Ook als hij de Green Card niet zou winnen? We praten dus over pesten, bekendheid en mogelijk autisme. PS: sorry voor het lange bericht 
Het mag niet, reken daar maar op. Je komt gelijk met één oplossing voor een complex probleem. Ze zullen willen inzetten op deelproblemen en hem zoveel mogelijk naar school willen laten gaan, binnen zijn mogelijkheden.
Ingridtiem6 schreef op 14-05-2021 om 15:11:
Update: binnenkort gesprek met mentor. Ben benieuwd of het mag. Spannend! Ook in juni naar de psycholoog voor autisme voor mijn zoon.
Een advies voor dat gesprek: ga uit van het probleem (pesten, zoon voelt zich niet veilig in de klas), niet van de gewenste oplossing (thuisonderwijs). Als jullie starten met die wens, dan is de kans groot dat school met de hakken in het zand gaat. En misschien zijn er ook oplossingsrichtingen waar jullie nog niet goed over nagedacht hebben. Bij alle vervolgstappen: maak SMART afspraken.
skik schreef op 14-05-2021 om 15:18:
Even wat verwachtingsmanagement: het is onwaarschijnlijk dat een mentor zomaar even kan besluiten dat je zoon wel thuisonderwijs mag volgen.
maar ze moet toch ergens beginnen..
lijkt me goed om bij de mentor te beginnen aangezien zij hem ook kent, en met de mentor kunnen ze uiteindelijk samen bekijken hoe of wat.
Rachel. schreef op 14-05-2021 om 16:10:
[..]
maar ze moet toch ergens beginnen..
lijkt me goed om bij de mentor te beginnen aangezien zij hem ook kent, en met de mentor kunnen ze uiteindelijk samen bekijken hoe of wat.
zeker moet je bij de mentor beginnen. Dat hadden ze veel en veel eerder moeten doen.
Nu direct de wens / eis op tafel leggen van thuisonderwijs is niet handig.
Wat Skik al zegt: dan gaat school met de hakken in het zand. Thuiszitten is een noodgreep als al het andere is geprobeerd.
Er is een vermoeden autisme, geen diagnose, dat gaat zeker nog een aantal maanden duren als die er al komt.
Zelfs kinderen met ernstig autisme en comorbiditeiten als adhd moeten fysiek naar school.
Ik ben niet tegen thuisonderwijs maar zoals scholen nu zijn ingericht zijn ze daar niet voor toegerust om goed thuis onderwijs te geven met dezelfde kwaliteit als fysiek onderwijs.
Laat to, zoon en vader eerst de problemen die er zijn, het pesten, het geen hij op YouTube heeft geplaatst dat bedreigingen heeft uitgelokt, het vermoeden van autisme op tafel leggen bij school en dan SAMEN met school naar een oplossing zoeken. En niet openen met de wens /eis thuisonderwijs als enige mogelijkheid.
skik schreef op 14-05-2021 om 15:18:
Even wat verwachtingsmanagement: het is onwaarschijnlijk dat een mentor zomaar even kan besluiten dat je zoon wel thuisonderwijs mag volgen.
Ben ik het volledig mee eens, we gaan ook eventueel naar de directeur of teamleider. En zelfs de Leerplichtambtenaar eventueel.
Ingridtiem6 schreef op 14-05-2021 om 17:04:
[..]
Ben ik het volledig mee eens, we gaan ook eventueel naar de directeur of teamleider. En zelfs de Leerplichtambtenaar eventueel.
Je houdt veel te sterk vast aan het idee dat thuisonderwijs de oplossing is en dat je dat linksoms om rechtsom wel voor elkaar gaat krijgen.
Iedereen hier probeert tot je door te dringen dat dat geen handige insteek is. Begin met het probleem, en probeer dan samenet school en hulpverleners een acceptabele oplossing te vinden. Misschien is dat thuisonderwijs, maar zelfs dan sla je een hele hoop stappen over. En thuisonderwijs in Nederland is verdraaid ingewikkeld en duur. Wie gaat jouw zoon begeleiden, uitleg geven, motiveren, bij de les houden? En dan niet voor een paar weken of maanden, maar jarenlang.
De kinderen die in Nederland thuiszitten, zitten dat over het algemeen niet omdat ze graag thuisonderwijs krijgen. Die kúnnen (mogen) niet naar school omdat alle scholen hen weigeren wegens te complexe problematiek. Zij zijn slachtoffer van ons onderwijssysteem. Dat is echt niet wat je wil.
Vergeet je bedachte oplossing. Ooit leerde ik een gesprekstechniek die neerkomt op eerst begrijpen dan pas begrepen worden, en die kan jullie hier ook helpen.
Het betekent dat beiden (school en jullie) eerst elkaars probleem moeten snappen. Dat van hem hebben júllie keurig op een rijtje, want dat is het lijstje dat je hier ooit geplaatst hebt. Maar de mentor, die weet nog van niets. Probeer zo goed mogelijk uit te leggen wat het probleem is, dus hoe je zoon zich voelt en alles ervaart.
Het probleem van school is dat ze vinden dat op school het beste les wordt gegeven en leerlingen zo veel mogelijk aanwezig moeten zijn. Of zoiets. Geef ze ook ruimte om dat uit te leggen, want hun probleem moet je ook begrijpen alvorens verder te kunnen.
Pas als je elkaars problemen begrijpt, kun je samen nadenken over en nu. Jullie denken in de richting van autisme en zijn bezig met onderzoeken. Laat school nadenken wat zij nu kunnen doen, kunnen bijdragen aan het achterhalen van de oorzaak van de problemen.
Dan pas, als er volkomen begrip is, is het tijd om over oplossingen te praten. Ook hierbiJ: laat de heilige graal van thuisonderwijs los. Laat school meedenken. Het is best lastig om een oplossing die je ideaal lijkt los te laten, maar het is wel het beste om je kind te helpen. Wie weet wat school verzint.
Dat dit werkt, heb ik gezien bij mijn kinderen. Door vroegtijdig contact te zoeken en altijd open te zijn, heeft school bij beide meegedacht en creatieve oplossingen bedacht. Gelukkig!
Het is al eerder gezegd: jeugdarts inschakelen.
De route mentor- directeur- leerplichtambtenaar gaat je niets opleveren als het gaat om afdwingen van thuisonderwijs.
Eerst zal de reden moeten worden vastgesteld en dat kan de jeugdarts, die een direct lijntje heeft met de leerplichtambtenaar (denk zelfs dat de leerplichtambtenaar zal doorverwijzen naar de jeugdarts)
MariaKoekkoek schreef op 14-05-2021 om 17:32:
Het is al eerder gezegd: jeugdarts inschakelen.
De route mentor- directeur- leerplichtambtenaar gaat je niets opleveren als het gaat om afdwingen van thuisonderwijs.
Eerst zal de reden moeten worden vastgesteld en dat kan de jeugdarts, die een direct lijntje heeft met de leerplichtambtenaar (denk zelfs dat de leerplichtambtenaar zal doorverwijzen naar de jeugdarts)
Jep, jeugdarts gaan we zeer waarschijnlijk inschaken.
Even een update over het soort thuisonderwijs: we hebben een heel online programma gevonden wat thuisonderwijs geeft. Dus wij ouders kunnen gewoon naar werk dan. Wij hoeven geen les te geven. Het gaat ongeveer zo: werk elke dag ongeveer 30 minuten per vak.
Ingridtiem6 schreef op 14-05-2021 om 22:14:
Even een update over het soort thuisonderwijs: we hebben een heel online programma gevonden wat thuisonderwijs geeft. Dus wij ouders kunnen gewoon naar werk dan. Wij hoeven geen les te geven. Het gaat ongeveer zo: werk elke dag ongeveer 30 minuten per vak.
Hij wil namelijk geen uitleg, gewoon gelijk aan de slag.
Je blijft stappen overslaan, daar houden scholen niet van. Deze volgorde gaat tegen je werken en pakt de onderliggende problemen niet aan. Het is een vlucht. Een vlucht die je zoon heeft bedacht en waar jullie als ouders op een onvolwassen en irreëele manier in mee gaan.
Op deze manier gaat school en ook de jeugdarts jullie niet serieus nemen. En zeker niet als gelijkwaardige gesprekspartners. Jullie staan niet 1 maar 5-0 achter.
Heeft je zoon nou wel of niet echt problemen? Of heeft hij gewoon geen zin meer in school en denkt hij dat hij wel zelf kan?
Het programma waar je nu mee komt klinkt namelijk niet goed. Hij wil geen uitleg maar gewoon gelijk aan het werk? Als je daarmee aan komt zetten op school dan zeggen ze direct nee.
Lees nou eens een heleboel draadjes terug de reactie van bijvoorbeeld M. Lavell. Als je zoon problemen heeft en daarom nu niet naar school kan dan is dat jullie uitgangspunt. Jullie denken blijkbaar dat jullie kunnen praten met school en dat die dan gelijk zegen natuurlijk jongen, blijf maar thuis met een thuisleerpakket. De insteek van school gaat zijn: hoe krijgen wij de zoon van Ingrid weer terug naar school. Wat moeten wij daarvoor doen en wat moet zoon van Ingrid daarvoor doen. Is dit jullie zoon wel duidelijk? Hij kan niet zelf bepalen wat hij gaat doen. Hij is 14 jaar.
Ingrid, zou je je zoon niet veel liever een zo veel mogelijk 'normaal' schoolleven gunnen? Waarom niet daarop inzetten?
Normaal bestaat niet, is hier het mantra. Ik moet er niet aan denken dat ons kind weer “normaal” naar school zou moeten gaan. De hel. Dus ik snap de uitvlucht naar thuisonderwijs als geen ander. Probleem is alleen dat je dat op regulier onderwijs niet voor elkaar gaat krijgen. Ik spreek uit ervaring.
