Green Card, thuisonderwijs

M Lavell schreef op 01-05-2021 om 17:45:

[..]

TS is een amateur. Er wordt op haar gereageerd door professionals en door amateurs die het beter weten.
Hoe warrig haar verhaal ook is... nee sterker nog, hoe warriger hoe noodzakelijker, zij verdient het om gehoord te worden. Het probleem dat speelt verdient analyse. Geen oordeel of veroordeling.

dan zitten wij op 1 lijn. Ik denk zeker ook dat ts iemand nodig heeft die naast haar kan staan om samen de situatie te bekijken. En of dat nou de jeugdarts is, de school of de leerplichtambtenaar. Dat maakt niet uit.

 Ik ageer tegen de adviezen om met een gestrekt been de school in te stappen. Daar los je dit probleem niet mee op. Samen kijken naar wat mogelijk is, geeft de meeste kans.

anomarie schreef op 01-05-2021 om 19:58:

[..]

dan zitten wij op 1 lijn. Ik denk zeker ook dat ts iemand nodig heeft die naast haar kan staan om samen de situatie te bekijken. En of dat nou de jeugdarts is, de school of de leerplichtambtenaar. Dat maakt niet uit.

Dat maakt vooralsnog heel erg uit. De school wil meestal niks weten van thuisonderwijs. De heersende opvatting is dat leerlingen die het schoolonderwijs niet aankunnen eerst moeten afstromen naar een ander niveau en desnoods net zo lang tot ze helemaal geen onderwijs meer krijgen. Dat overkomt duizenden leerlingen per jaar.

De leerplichtambtenaar kan ouders wel vervolgen voor verzuim, maar niet helpen aan een school die hen wil helpen. De laatste keer dat ik een ouder met deze route hielp had deze oude eerst te maken met een onwillige lpa die al met vervolging dreigde. Later, toen het plan met de jeugdarts eenmaal op de wagen was, kwam er een andere lpa. Eindelijk een behulpzame. Dat was voor het eerst in ruim 20 jaar.

De jeugdarts kan zowel de lpa als de school tot meewerken brengen.
Het maakt in de onderwijsverhoudingen nogal uit wie de vragen stelt. Een school is nauwelijks iets verschuldigd aan een individuele leerling, lpa’s zijn niet bevoegd om scholen tot iets te dwingen ( behalve tot het voeren van verzuimadministratie).

tsjor schreef op 02-05-2021 om 17:16:

'De school wil meestal niks weten van thuisonderwijs' Oke, meestal. Mijn nichtje kon niet meer naar school door ernstige rugproblemen. (Middelbare) school heeft toen goed meegewerkt: thuis onderwijs, vervangende opdrachte, kort naar school als het kon etc. Het heeft een paar jaar geduurd. Ze heeft wel haar VWO gehaald. Alles in goed overleg met school. Verschil is wel dat ze graag naar school wilde gaan. Dus 'meestal' is niet 'altijd'.

Tsjor

Scholen zouden altijd mee moeten werken. Niet in uitzonderlijke gevallen. Er is budget voor en er zijn organisaties die kunnen helpen met onderwijs op afstand. Dat gaat niet alleen op voor die gevallen waarin concreet sprake is van schoolverzuim door ziekte, maar ook voor al die gevallen waar leerlingen thuis wachten op een school die ze wel wil hebben. (Meer dan tienduizend tegenwoordig)
Maar het gebeurt niet. Meestal niet. 

Zelfs rugproblemen, acute hartkwalen of ernstige traumatische gebeurtenissen bieden geen zicht op een behulpzame school, zeker niet als de school alleen met de ouders en de leerling hoeft te werken.
Voor een arts (any arts, maar zeker een jeugdarts) is reinergratie, langzaam opbouwen, zo vanzelfsprekend in al die gevallen dat die wel oren heeft naar het verzoek. Die zal de twijfel bij school wegnemen. 
Overigens is een ernstige vorm van niet naar school willen een inmiddels erkende kinderkwaal (schoolangst), die verholpen kan worden met geleidelijkheid.

Ja. Ook ouders die denken dat ze de ultieme oplossing gevonden hebben (thuisonderwijs) en die daar ook eigenlijk niet meer vanaf willen, doen er goed aan toch deze weg te bewandelen. Dat levert namelijk vrij snel een verbetering op ( op zijn minst niet meer elke dag naar school ) terwijl het wel weer volledig naar school gaan misschien niet eens meer op gang komt.

Hoe oud zou de zoon van ts zijn? Op de dag dat ie 16 wordt, wordt het kiezen voor een alternatieve route nog makkelijker.

TS gaf in eerder draadje aan dat hij 2Havo doet.

We kunnen hier wel hele discussies houden over dat scholen en leerplichtambtenaren vaak niet meewerken en te weinig kennis hebben van psychische problemen etc. Maar feit is en blijft dat het begint bij communicatie met de school dat er problemen zijn en dat daarvoor een oplossing moet komen. Als school niet weet dat er een diagnosetraject loopt, dan kunnen ze daar ook geen rekening mee houden.
En natuurlijk zijn scholen niet voor thuisonderwijs. Dat is de allerlaatste optie als er echt niks anders mogelijk blijkt. Maar dan moet je die andere opties wel eerst verkennen en niet enkel mededelen dat thuisonderwijs dé oplossing is en dat zoon vanaf heden niet meer fysiek op school lessen zal bijwonen.

Als school wel weet dat er een diagnosetraject loopt heb je kans dat ze alles uit hun handen laten vallen en niets meer voor je kind doen. Het is altijd een strategische keuze om school bij dit soort dingen te betrekken. Hoe en in welk stadium.

En wie van de school je daarbij als eerste betrekt. Je eerst informeren via een diagnosetraject heb je ook meer tekst om het gesprek met school aan te gaan.

Het is vreemd maar leerkrachten die het wel kunnen hebben geen diagnose nodig en de leerkrachten die het niet kunnen hebben aan een diagnose vaak niet genoeg.

Natuurlijk moet je leerkrachten ook de kans geven. Maar als ouder heb je weinig invloed op de mogelijkheden van leerkrachten om rekening te houden met de beperkingen van je kind.

MamaE schreef op 02-05-2021 om 22:26:

We kunnen hier wel hele discussies houden over dat scholen en leerplichtambtenaren vaak niet meewerken en te weinig kennis hebben van psychische problemen etc. Maar feit is en blijft dat het begint bij communicatie met de school dat er problemen zijn en dat daarvoor een oplossing moet komen. Als school niet weet dat er een diagnosetraject loopt, dan kunnen ze daar ook geen rekening mee houden.
En natuurlijk zijn scholen niet voor thuisonderwijs. Dat is de allerlaatste optie als er echt niks anders mogelijk blijkt. Maar dan moet je die andere opties wel eerst verkennen en niet enkel mededelen dat thuisonderwijs dé oplossing is en dat zoon vanaf heden niet meer fysiek op school lessen zal bijwonen.

De ex vriend en vader van de zoon vraagt zich af of een diagnose een excuus zou kunnen geven voor thuisonderwijs. Dit in verband met veelvuldig naar Berlijn moeten reizen vanwege een loterij.

Ik heb dat bewust links laten liggen, vooral vanwege de reacties. Dat was bepaald geen communicatie. Het werkelijke probleem van ts is niet ter sprake gekomen.

Ik heb mij beperkt tot thuisonderwijs en dat wat mogelijk is en hoe het zou moeten werken. Een diagnose, anders dan die die de jeugdarst stelt, is niet nodig.

Thuisonderwijs is niet de laatste maar de eerste oplossing voor kinderen die niet naar school gaan. Dat overkomt alle leerlingen. Je moest eens weten hoeveel leerlingen er blijven zitten of niveau zakken vanwege een gebroken been, astma, pfeifer. 

Dan hebben we het nog niet over verzuim door pesten, schaamte of thuisgehouden worden om te werken (of om een loterij te winnen)

Stel je voor in die laatste gevallen dat de school niks doet, of pas wat doet als er een diagnose is en de ouders bovendien de regelen van communicatie keurig weten te hanteren. 

Als het kind niet naar de school komt, moet de school baar het kind. Van daar uit kan er aan verbetering gewerkt worden.

Dan mag je je ook realiseren hoe lastig het is om 'hybride' les te moeten geven. Het is niet een kwestie van simpelweg de camera aanzetten. Je verdubbelt het takenpakket in feite.

Tsjor

Hoe kan je een onafhankelijke en onbevooroordeelde een analyse maken van een situatie als je start bij één oplossing? 

Als je er al vanuit gaat dat 1 betrokken partij niet zal gaan mee werken, lukt het sowieso niet onbevooroordeeld.

Hybride onderwijs is voor docenten echt heel lastig inderdaad. Dat is geen lange termijn oplossing. En thuisonderwijs is zeker niet de eerste oplossing voor de lange termijn. Ja, als een kind een been breekt in de tweede klas en tijdelijk niet naar school kan, valt het misschien wel te regelen dat het kind via een videoverbinding toch les kan volgen maar niet dat het kind daar dan automatisch recht op heeft tot en met het eindexamen. 
Ik verwacht zeker wel dat de school iets doet voor leerlingen met problemen, maar dan moet er wel gecommuniceerd worden. Je kunt niet zomaar melden dat je kind thuis blijft en dat is het dan. In sommige gevallen zal het inderdaad niet anders kunnen maar dan moeten wel alle andere opties onderzocht zijn. 

Het probleem van thuiszitters is echt wel groot en heel tragisch, maar veruit de meeste van die kinderen willen juist wél naar school.

het heeft voor mij ook met een instelling te maken: 

geloof ik in de welwillendheid van mensen of ga ik bij voorbaat vanuit dat mensen tegen zullen werken. 

kijk ik samen met betrokken naar mogelijke oplossingen of eis ik iets waarvan ik vind dat ik daar recht op heb. 

Het is juist niet nodig voor het kind dat een been breekt. Die kan gewoon thuis verder werken uit de boeken. En als de electronische leeromgeving op orde is met planning en toetsen ben je er al. Mentor leest de mail en antwoord op tijd.

Nou ja, voor sommige scholen lukt dat maar er zijn er genoeg waar dat al teveel gevraagd is maar goed.

Het gaat juist om die kinderen die de druk of allerlei gedoe, onbegrip en pesten, op school niet aankunnen of die overprikkeld raken.

Daar is deels of geheel afstandsonderwijs gewoon een goede oplossing of een rustig klasje tijdelijk, deels of geheel in de school zelf.

Het is stuitend zoals de cultuur antithuisonderwijs blijft en liever kinderen en ouders onder druk zet, bedreigt en terroriseert met instanties dan zorgt dat een kind een ongestoorde leerlijn heeft.

En daar gaat het uiteindelijk om. Als fysiek naar school gaan een groot probleem is of wordt zorg in elk geval dat een kind door kan gaan met leren, hoe dan ook, waar dan ook. Dat zou de prioriteit moeten zijn.

Want die kletsverhalen over de sociale en emotionele ontwikkeling, die gaat ook goed in de bush van Australie!, alsof dat goed komt als ze maar weer naar school gaan, dat deugt niet. Dat komt niet goed als alles op school hetzelfde blijft en een probleem voor sommige kinderen. Zonder oplossing op school en dat zie ik niet gebeuren dwing je ze gewoon weer de ellende in.

Je hoopt zo dat iets meer scholen/leerkrachten/onderwijspersoneel in gaan zien dat er echt wel wat meer mogelijk is met afstands- of thuisonderwijs. Nou ja, ik ben bang van niet want dan gaan ze weer 'achterstanden' roepen die ze zelf veroorzaken omdat afstandsonderwijs nou eenmaal andere inzet vraagt en daar is door sommigen heel goed op gereageerd maar door velen toch maar randjenetaan.