Gepest

Gesproken

We hebben juf na het gebeuren in de klas maar weer gebeld en er is gisteren met pestkopje gesproken. Tranen met tuiten, boordevol spijt en goede voornemens. IB-er is ook op de hoogte gesteld. We wachten af. Ik heb pestkopje overigens wel degelijk een aantal keer aangesproken en dan was ze weer een poosje poeslief en aardig. Het is net jojo-en. 't komt steeds erger terug.
Ben wel opgelucht dat nu geloofd wordt dat er echt iets gaande is, want ook op school hebben we regelmatig aangekaart wat er speelde en daar werd toch altijd wel wat ongelovig op gereageerd. We wachten af, maar toch wel eerst zien en dan geloven.
Onze dochter is trouwens in de ogen van school jong. (herfstkind op een school waar 2 jaar groep 1 voor herfstkindjes meer regel dan uitzondering is). Ik denk wel dat onze dochter hier ook als ze een klas lager had gezeten niet tegenop had gekund. Ik denk heel veel kinderen niet als je doelwit bent van dit soort acties. Nou, gisterenmiddag was pestkopje in ieder geval poeslief en aardig, dus we zullen zien. Als onze dochter zich er maar prettig bij voelt.
Pestkopje schijnt volgens juf trouwens vol complexen te zitten, maar hoe sneu ik dat ook voor haar vind, ik heb toch liever dat ze die onze dochter niet bezorgd. Moeder pestkopje vindt het vreselijk als haar dochter zo pest, aldus juf, dus wie weet. Ga straks het artikel van heksenvet opzoeken en lezen. Bedankt voor al jullie reacties. Groeten,
Jet.

Maria

Idd. heel mooi verwoord. Ik had gisteren al een reactie getypt maar weer weggehaald. HEt lukt me niet om het goed uit te leggen. Vooral wat ik van het artikel vond kreeg ik niet goed onder woorden. Maar ik sluit me helemaal bij je posting aan. Helemaal mee eens.

Stoepkrijt

Ik geloof dat onze meiden wel op elkaar lijken. Die van mij is ook geen haantje de voorste. Als pestkopje haar treitert met iets dat ze niet kan, snapt ze daar helemaal niets van. Pestkopje kan ook heel veel niet en daar pest ik haar toch ook niet mee, zegt ze dan. Kan ze echt niet bevatten. En ik dan steeds maar beamen dat dat heel goed van haar is, omdat de één nou eenmaal goed is in het één en de ander in iets anders. (En diep in mijn hart kan ik het dan niet uitstaan dat pestkopje die van mij wel kleineert en dat tot voor kort juf het idee had dat het allemaal wel mee zou vallen.)
Het meeste zorgen maak ik me toch wel over het feit dat pestkopje onmiddellijk werk gaat maken van kinderen waar mijn kind contact mee heeft, of die het voor ons kind opnemen. Ze worden zo bewerkt dat ze niet meer met onze dochter willen (of durven te) spelen. Ik kan me bijna niet voorstellen dat dat stopt, maar we wachten het af. Zal pestkopje er echt wel van doordrongen zijn dat dat ook pesten is?
Ben jij voor die coach naar de huisarts geweest? En duurde het lang voordat jouw dochter daar baat bij had?
Dat mopperen helpt natuurlijk inderdaad niet. Kind is zoals ze is, maar soms zou je willen dat ze eens flink haar mond open zou trekken. Nou ja, met die van jou is het ook goed gekomen, dus we houden hoop. Groeten,
Jet.

Maria, hoeft toch niet altijd

Mijn jongste heeft een vriendje die op de vorige school gepest is. Op deze school gaat het goed. Ze zitten in groep 8. Ze zitten in de klas met vier jongens bij elkaar. Sinds dit vriendje erbij zit, gaat het niet meer zo goed. Vriendje doet erg irritant en de andere jongens hebben last van hem.
Ik heb vriendje drie keer in verschillende groepjes meegemaakt (in mijn auto) en ja, hij doet erg irritant. Alles heeft hij beter en mooier meegemaakt, hij kraakt klasgenoten enorm af (die er niet bij zijn), geeft geen enkele ruimte aan een ander, levert veel kritiek.

Gelukkig zijn mijn zoon en de andere vrienden van goede wil. Ze zijn niet op zoek naar macht maar willen het graag gezellig hebben in de klas. Hun idee was eerst dat vriendje maar in een ander groepje moest gaan zitten. Daar heb ik een stokje voor gestoken.
Ik heb contact gezocht met moeder van vriendje en het gaat zeker goedkomen. En ja, vriendje voelt zich gepest door het groepje. Hij is erg gevoelig voor bepaalde opmerkingen, voelt zich snel buitengesloten en weet niet hoe hij zich moet gedragen in een groepje (zegt zijn moeder, hij heeft nooit in een groepje gezeten). Ik heb het artikel van Heksenvet doorgestuurd naar deze moeder. De aanpak die daar beschreven wordt, zou goed kunnen helpen bij onze situatie, maar dan niet met de hele klas maar alleen het groepje waar vriendje in zit.
Ik zie het als een mooie kans om in een relatief veilige omgeving te groeien (voor allemaal).

Gelukkig wist ik van zijn pestverleden en had ik zijn moeder al geregeld gesproken. En gelukkig vertelt mijn zoon dit soort dingen thuis. Anders had het ook fout kunnen aflopen. Op tijd ingrijpen zie ik als heel belangrijk. Helaas doen leerkrachten dat niet altijd.

Jet

Klinkt allemaal bekend wat je zegt. Gelukkig had dochter een paar vriendinnetjes waarvan de moeders wel zagen wat er gebeurden en dat ook met hun dochters bespraken. Dochter is daardoor nooit helemaal alleen geweest, maar haar vriendinnetjes durfden het ook niet goed tegen pestkopje op te nemen. Wat dochter ook nooit begreep is dat pestkopje haar steeds maar opzocht, terwijl dochter haar ontliep. 'Ik zit haar toch niet te irriteren en ik loop haar niet in de weg,' zei dochter, die maar niet begreep waarom pestkopje haar toch steeds moest hebben, terwijl dochter uit haar buurt bleef. Het verhaal van Moeder hierboven vind ik dan toch ook weer iets anders. Als een jongetje in de ogen van anderen irritant doet, ontstaat er een vervelende wisselwerking. Of er dan wordt gepest en door wie, dat is dan wat lastiger. Mijn dochter bleef vooral erg uit de buurt maar was toch steeds de pispaal.
Die coach hebben we via een vriendin van mij, die in de jeugdzorg zit en goede verhalen over hem had gehoord. Hij heeft een website: www.esencocoaching.nl. Dochter was nogal teruggetrokken naar vreemden toe, maar hem mocht ze meteen heel graag. Ze had er eigenlijk direct baat bij, hij gaf haar allemaal tips wat ze kon doen (niet wat ze kon zeggen, dat zou ze toch nooit doen). En hij gaf haar allemaal complimentjes tussen neus en lippen door, zodat ze zich best speciaal voelde (goed voor haar zelfvertrouwen). Hij kwam bij ons aan huis, dat vond hij beter omdat dochter dan in haar vertrouwde omgeving was.
Met mijn dochter is het inderdaad allemaal goedgekomen. De laatste anderhalf jaar op een andere basisschool deden al wonderen, daar werd veel meer gedaan aan sociale omgang met elkaar en de juf had alles feilloos in de gaten. In de eerste heeft ze het nog wel moeilijk gehad, met name doordat pestkopje alvast wat kinderen uit haar nieuwe klas had verteld hoe leuk het was geweest om dochter van school te pesten (je zou haar toch). Maar in de tweede en nu in de derde was/is er geen sprake meer van pesten. Dochter zal nooit zo'n haantje de voorste worden, maar ze zit lekker in haar vel en heeft leuke vriendinnen. En door wie haar niet leuk vindt wordt ze gewoon met rust gelaten.

Helemaal mee eens maria

Het verhaal in het artikel heeft gewoon niets te maken met het pesten wat veel van ons kennen. Echt pesten heeft niets te maken met verkeerd begrijpen of met de gepeste die anderen niet handig benaderen kan of teveel aandacht opeist.

Heel verkeerd voorbeeld wordt hier gegeven!

Woord inflatie

Ja P, dat is volgens mij ook een deel van het probleem. Jongste is ooit beschuldigd van pesten. Ik vond dat heel erg, maar: ik vond de moeder compleet ongeloofwaardig, juf wist echt van niets, zoon wist na meerdere gesprekken nog niet waar ik het over had, gaf aan het betreffende meisje heel aardig te vinden, en de incidenten die moeder aanhaalde vond ik absoluut geen pesten. Ze hadden meerdere conflicten gehad over schoolwerk en het lenen van pennen ed en zoon is stukken mondiger dan meisje en had haar dus de mond gesnoerd. Wat heus heel vervelend is voor dat meisje, dat snap ik wel. Maar het haalt het niet bij de hier aangehaalde voorbeelden. Ik voelde het wel als eens soort heksenjacht want ze ging overal rondvertellen dat mijn kind pestte. Dat woord is genoeg om iemand te brandmerken zonder hoor of wederhoor.

Vervolg

Ik denk echt dat pesten afschuwelijk is. En ik ben ook niet zo voor de zachte we-komen- er-samen-uit aanpak. Maar het woord is niet precies gedefinieerd en dat roept toch misverstanden op. Het wordt soms wel heel makkelijk gebruikt. Ik ben na deze ervaring wel wat argwanender geworden.

Heel bijzonder

Serieus, ik vind het echt heel bijzonder dat jullie het artikel wat ik aanhaalde, zo anders lezen dan ik het begreep, dan het waarschijnlijk bedoeld is.
Ieder pesten begint met iets kleins. Als een leerkracht dat hele kleine (misverstand, onaardigheid, afwijzing, etc.) kan herkennen, dan loopt het nooit zo grof uit de hand als bij kind van Jet, Stoepkrijt, en alle anderen waaronder beslist ook mijzelf.
Maar goed, als je alleen het pesten dat al grof ontspoort is, als écht pesten beschouwt, dan hoef je niks te doen aan die allereerste tekenen van pesterijen. Dus dan is de juf uit het artikel inderdaad verkeerd bezig. Ze had moeten wachten tot het joch compleet werd buitengesloten, compleet met mishandelingen. Toch?
Ik ben er voor om ook het -volgens jullie- minder echte pesten heel serieus te nemen, en kinderen direct te wijzen op de gevolgen van hun gedrag. Om ze te leren hoe het voelt bij een ander als ze erg onaardig zijn, iemand buitensluiten of treiteren. Dat is trouwens iets waar maar heel weinig mensen bij stilstaan, hoe je reactie voelt voor de ander.

Pesten/plagen

Ook de grens van pesten en plagen is een vaag iets. Ook daar werd op de basisschool hier al vroeg over gesproken. Opmerkingen die gebracht worden als plagerijtje kunnen voor de ander al kwetsend zijn. Daarom kon ik me ook wel vinden in dat artikel van Heksenvet. Een leerkracht die op tijd onrust, misverstanden, irritaties en conflicten signaleert kan erger voorkomen.
Dat hoeft ook niet altijd liefdevol of met een psychologisch gesprek. Soms moeten er stevige maatregelen genomen worden om te zorgen dat ieder kind zich in ieder geval veilig voelt op school.

Heksenvet

Tja, nergens staat in het artikel iets over het pesten wat gewoon de meerderheid onder pesten verstaat. Als er dan ook nog boven staat dat het de beste juf van Nederland is dan krab ik me toch achter mijn oren. Nergens staat dat ze zo pesten voorkomt maar dat dit al pesten is. Nee, ik zie dit als verkeerd begrijpen van elkaar en natuurlijk kun je daar voor zijn maar het begint gewoon heel vaak niet zo. Deze fase wordt meestal over geslagen als men echt jouw kind moet hebben. Dit gaat over kinderen die het moeilijk vinden om met anderen om te gaan, die daar hulp bij nodig hebben, die niet weten hoe ze bij anderen over komen en dat dus ook niet handig aanpakken. Daar kan pesten uit voortkomen wellicht maar hier gaat het gewoon om echt pesten. Ver voorbij dit stadium (waar dit stadium hoogstwaarschijnlijk nooit zichtbaar is geweest, als het er al is geweest).

Dat artikel

Het valt me op dat de mensen die weinig met het artikel van K. Heksevet kunnen een heel ander kindsbeeld of mensbeeld hebben dan de auteur van dat artikel. Een pester is een pester, bewust en doortrapt. Een gepeste is een gepeste, niet doortrapt, naief en onschuldig. Die rollen staan vast.
Mijn oprechte vragen aan jullie zijn:
Zou je je kunnen voorstellen dat een pester ook ongelukkig is in zijn of haar rol? Het lijkt me erg vermoeiend om pester te zijn.
Hoe moet dat later, blijven pesters en gepesten dit voortzetten in de volwassenheid?
Wat moet je doen met kinderen die op hun negende al zulk gedrag vertonen, namelijk bewust manipuleren, liegen en bedriegen? Isoleren?
Hoe kun je de gepesten wapenen tegen pesters die ze later op de werkvloer tegenkomen als hun rol nog steeds gepeste is? ( Ik las dat iemand haar rustige en empatische dochter als kinderarts zag. Enig idee hoe het toegaat tijdens de selectie voor een opleidingsplaats? Ik wel, laat ik zeggen dat je het niet moet hebben van je fraaiste karaktertrekken)

Ik blijf het een boeiende materie vinden.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Niet herkend

P.:"Tja, nergens staat in het artikel iets over het pesten wat gewoon de meerderheid onder pesten verstaat."
Ik dacht eigelijk dat inmiddels wel duidelijk is dat veel pestslachtoffers niet herkend en verstaan worden, juist omdat de meerderheid pesten onvoldoende herkent. Dit "waar dit stadium hoogstwaarschijnlijk nooit zichtbaar is geweest, als het er al is geweest." raakt daarmee de kern van het probleem.
De juf uit het artikel ziet het wel of althans: ze neemt genoegen met dat wat moeder zegt en zoekt het uit. Samen met de klas komt ze er bovendien achter wat het is dat dat kind zo overstuur kan maken. Ze doet niet wat veel mensen (ook leerkrachten) wel doen in dit soort gevallen: tegen de ouder zeggen dat kind maar tegen een stootje moet kunnen en dat er nog lang geen sprake is van pesten.
Ik vrees dat juist dat ook het probleem is bij het kind van jet op school. Het pesten wordt niet gezien en als het er al is, wordt het niet ernstig genoeg gevonden. Ondertussen voelt het kind van jet zich gepest.
Ik ben het met Wil eens dat het geen zin heeft om over die pestkop in harde woorden te spreken. Doortrapt, manipulerend, etc.
Dat zijn emotionele termen en die kun je best voelen op het moment dat je ermee geconfronteerd wordt, maar wat pestkoppen bij uitstek doen is niets anders dan effectbejag in het moment.
Het allerergste: het is niet eens persoonlijk. Het is er niet op de dat ene kind naar beneden te trappen, het is er voor de pestkop om de eigen positie te bepalen.
Haal de gepeste weg en er volgt direct een ander slachtoffer.
De pestkop heeft geen andere strategie om zich anders te gedragen in een sociale omgeving. Precies daarom is het noodzakelijk om eerder al in te grijpen. Die pestkop moet wel andere strategieën leren. Kinderen moeten de effecten van hun gedrag herkennen voordat het een gewoonte wordt.
En dat is een leerproces.
Wachten tot je ver voorbij dat stadium bent, maakt dat je te laat bent.
Maar dan nog: tranentrekkende tv programma's te over waar een confrontatie tussen het pestslachtoffer en de klas vol daders, vooral tot verbazing leidt. "Jij, gepest? Daar kunnen wij ons niets van herinneren"
De pesters en vooral de meelopers (de herhaling!) hebben het niet herkend.
Groet,
Miriam Lavell

Nee miriam

Ik heb er eentje gezien waar een meisje met fiets en al een trap werd afgegooid naar de fietsenstalling waarna ze daarna riepen: ik weet niet meer dat ik je gepest heb. Dat is toch wel van een heel andere orde dan het voorbeeld uit dat artikel.

Wat ze met mij allemaal gedaan hebben kunnen ze best vergeten zijn (ze doen maar) maar dat was weldegelijk pesten en niet omdat ik hun niet begreep en zij mij niet.

Wat ze met mijn zoon doen heeft niets te maken met elkaar niet begrijpen! Als een kind in groep 7 een ander kind uitscheldt ben je daar al ver voorbij.

Wat hier gedaan wordt is groep 3 stuff!

Tja p.

Ik begrijp dat je het zwaar hebt met je eigen pestverleden, en (blijkbaar) de herhaling daarvan bij je eigen kind. Vanuit die emotie reageer je nu. En dus vanuit het beeld dat kinderen pesters of slachtoffers zijn. De kwaden en de goeden. Uitgekookt tegenover onschuldig.
Maar hoe was het gegaan met jou of je kind, als je bij de juf van het artikeltje in de klas had gezeten? Probeer je dat eens voor te stellen. En dan bedoel ik dus inclusief de pestkop.
Wat er in de klas van het artikel wordt gedaan, is geen groep 3 stuff. Hoe kom je daar nu bij? Ik denk dat veel volwassenen daar nog veel van kunnen leren. Hoeveel mensen kunnen hun eigen aandeel zien in de pijn van een ander? Zelfs op een forum als dit, is dat vaak nog nihil.
En nog een andere, maar wel oprechte vraag: hoe begeleid jij nu je zoon? Hoe help je hem? En hoe zorg je ervoor dat zijn leven veilig voor hem is? Want ik vind het heel verdrietig te lezen dat jouw kind in een situatie zit waarin hij gepest wordt.

Verdrietige moeder

Juf krijgt een verdrietige moeder aan de telefoon, haar kind wil niet meer naar school omdat het kind gepest wordt.
Dat is de beginsituatie uit het artikel. En de ouders hier op OO, bepalen dat er geen sprake is van een pestsituatie.
Jet trekt ook aan de bel op school. Die juf reageert echter niet direct. Ook niet goed.
Doen juffen het ooit wel goed, of kan de balans nooit positief uitpakken voor de juf?
Wel ingrijpen geeft een stroom aan kritiek, want het was geen pesten, en het is groep 3 stuff. Niet ingrijpen geeft ook een stroom aan kritiek. Juf negeert het pesten, juf neemt de ouders niet serieus.
Wat moet juf nou?

Definitiestrijd helpt niet

P. wat had die leerkracht in dat artikel dan wel moeten doen in reactie op dat telefoontje van die moeder?
Zeggen dat haar kind niet van suiker is en dat er geen sprake is van pesten?
En hoe moet dat nou met het kind van jet? Gaat juf daar pas wat doen als er bloed vloeit?
"Ik heb er eentje gezien waar een meisje met fiets en al een trap werd afgegooid naar de fietsenstalling waarna ze daarna riepen: ik weet niet meer dat ik je gepest heb."
Daar kun je grofweg twee theorieën over opbouwen: de eerste is dat deze pestkop dat heel goed weet en een Armstrong move doet, de tweede is dat de daad als zodanig niet als pesten wordt opgevat, maar als een dolletje.
Met andere woorden: de dader begrijpt de langdurige effecten van het eigen handelen niet. Ik denk dat dat aan de hand is.
Precies zo is het bijzonder waarschijnlijk dat jouw pesters dat zich niet als pesten herinneren. Dat wat toen gebeurde was toen en gaf op dat moment en die dag het beoogde effect bij de pesters.
Dat dat op jou langdurige effecten had en misschien heeft, is nooit de bedoeling geweest.
Ik denk dat daar de kern van het probleem zit.
Dat betekent dat niet de daad zelf, maar het effect bij het slachtoffer bepalend moet zijn voor dat wat pesten is. Die juf uit dat artikel neemt dat als uitgangspunt.
Ik hoop dat de juf van het kind van Jet dat ook doet. Dat er niet, zoals hier, een eindeloze discussie ontstaat of de incidenten wel voldoen aan de definitie 'pesten'. Dat is precies het punt dat het artikel wil maken: weg met de protocollen.
En als je met de klas goed kijkt naar het verloop van een schooldag, dan zien ook jonge kinderen heel goed welke gebeurtenissen voor een leerling een opstapeling van vervelend kunnen zijn.
Groet,
Miriam Lavell

Pesten/ geheugen

Het kan echt zo zijn dat je geen idee meer hebt wie je gepest hebt en hoe erg het slachtoffer het heeft ervaren. Als ik een foto pak van de 1e klas VO weet ik van minstens de helft van de leerlingen de naam niet meer. Vraag me niet of er een pestkop inzat of iemand die gepest werd.
Met enkelen heb ik nu nog contact en ken ik ook hun huidige leven. Van de meeste weet ik geen naam, of ze opgroeiden in een standaard gezin of waar ze woonden.
Ik spreek nu soms nog oud leerlingen die mij vertellen dat de ganse schoolperiode in hun leven een drama was. Ik had geen idee en dacht dat dat allemaal best meeviel toch?
Ik weet dat de meeste klasgenoten van mijn zoon over 20 jaar ( of nog eerder ) zijn naam niet eens meer weten, terwijl hij er nu soms dagelijks tegenop moet boksen.

Hier wel goed

Herken veel in de verhalen. Dochter werd hier vanaf groep 6 ook zwaar door 1 meisje gepest. Dochter heeft eigen mening en steekt die niet onder stoelen of banken. Is ook slim en (teveel?)begaan met anderen. Door het pesten kreeg ze steeds minder speelkameraadjes op school. Ik hield dochter altijd voor erboven te staan. dat is haar wonderwel gelukt.
Leraren hier hebben het geweldig opgepakt. Er werd veel gepraat, iedere poging werd benoemt en onze dochter werd zeer gewaardeerd. Maar ook de pester bleef zeer gewaardeerd. Het heeft doorzettingsvermogen gekost, alles mailde/belde ik door, maar nu halverwegen groep 8 hebben ze een geweldig leuke groep. Met pester en dochter erin. Dochter heeft er nu veel gezelligheid van.
Blijf dus vooral benoemen wat er fout gaat en verwacht niet dat de pester een kopje kleiner gemaakt wordt maar dat er iedere keer weer over gepraat wordt. Afspraken worden gemaakt. Succes ermee. Als de school wil dan valt dit goed te maken.

Groet, An

Ik denk

dat we parallel aan elkaar lopen op verschillende paden....

Ik snap heus wel wat Heksenvet bedoelt en dat het goed is wat de juf doet maar heel vaak gaat het gewoon veel verder met echt uitgekookte types en meelopers en weet ik veel.

Met groep 3 stuff bedoel ik dat dit soort pesten vooral bij jonge kinderen voorkomt, hoe ouder ze worden hoe meer het pesten gebeurt in de zin van dat de pester echt wel weet dat hij/zij dit doet om de macht te houden in de klas. Dat gaat gewoon niet meer over elkaar niet begrijpen, zeker niet omdat er wel 6 verschillende situaties waren met verschillende kinderen. Echt pesten is vaak maar 1 of 2 tegen 1 andere met meelopers erom heen.

Ik ben vooral gepest volgens mijn definitie op het VO, dat kun je niet vergelijken met de situatie in het voorbeeld. Ik heb er al 20 jaar geen last meer van maar ik weet het natuurlijk wel. Of mijn pesters het nog weten dat weet ik niet, ik ga echt niet naar zo'n reünie.

Mijn zoon wordt niet zo gepest als ik op het VO maar meer een soort tussenvorm tussen die twee en natuurlijk zou ik blij zijn met zo'n juf als het voorbeeld maar de manier van aanpakken zoals die juf doet gaat echt niet lukken bij de situaties als van Stoepkrijt.

Kernelement

P, ik denk dat we elkaar best snappen.
Ik denk bovendien dat wat je in de praktijk doet met zo'n klas en hoe het verloop is, afhangt van wat de kinderen zelf aangeven. Dat zal in een klas met oudere kinderen waarbinnen er overduidelijk één opjager is, ongetwijfeld anders zijn dan in de klas uit het voorbeeld.
Ik ben trouwens niet zo zeker van je definitie (Echt pesten is vaak maar 1 of 2 tegen 1 andere met meelopers erom heen.)
De kwestie is vooral ook dat de rest van de groep zich ervan afkeert. Hooguit instemmend knikt als men toevallig in de buurt is, om zelf maar geen slachtoffer te worden. Ze zijn allemaal meelopers en ook allemaal bang.
Het is daarom ook wel degelijk iets dat de hele klas aangaat.
Om over te praten dus. Met de hele klas. En hoe je dat precies vorm geeft, is vers twee.
Groet,
Miriam Lavell

Pesten, intimidatie

Een van onze kinderen wordt gepest en er is sprake van intimidatie. Tot mijn schrik kwam ik er deze week achter dat het intimidatiedeel moeilijk over te brengen is, samen met het structurele karakter van het pesten. Daarom is ons nu aangeraden een dagboekje bij te houden over wat er gebeurt in de klas en buiten de klas om het zichtbaar te maken. Ook als er die dag niets is gebeurt of als het onzinnig lijkt. Misschien is het een idee voor jullie.

En de klas?

"Daarom is ons nu aangeraden een dagboekje bij te houden over wat er gebeurt in de klas en buiten de klas om het zichtbaar te maken."
Door wie is dat aangeraden?
Ik vind het zelf niet zo'n goede zet. Ik vrees dat het een opvattingen- of interpretatiestrijd oplevert (dat is geen pesten, daar ben je te gevoelig, zo was dat niet bedoeld, zo erg is dat niet). Je belandt in een soort bewijsdrift.
"Tot mijn schrik kwam ik er deze week achter dat het intimidatiedeel moeilijk over te brengen is"
Aan wie is dat moeilijk over te brengen? Waarom is 'kind voelt zich geintimideerd' niet genoeg?
Als de school geen andere oplossingsstrategie heeft dan het straffen van daders, dan beland je al snel in dit soort structuren. Straffen kunnen natuurlijk alleen volgen op daden waar geen twijfel over bestaat.
Laat je het straffen weg en gooi je het over een andere boeg, dan kun je veel meer. Uitgangspunt is dan dat een leerling zich gepest, geintimideerd en afgewezen voelt en wat de klas er samen met die leerling aan kan doen.
Zie dat artikel. Dat blijkt er zelfs ruimte te ontstaan om het over het gedrag van de leerling zelf te hebben (hij/zij is onhandig met.. roept irritatie op bij...).
Groet,
Miriam Lavell

Intimideren

Niks geen bewijslast aanvoeren. Gewoon een leerkracht die zegt: "bedankt voor het melden, we gaan extra opletten." Intimideren gebeurt als de leerkracht niet in de buurt is. In de pauzes en bij het buiten spelen en bij de overblijf. Het melden dat je kind zich geïntimideerd voelt moet genoeg zijn voor een leerkracht om extra alert te zijn. Het extra opletten geeft vaak al minder kans op intimidatie.
Het gaat niet om het straffen van de "dader", het moet gewoon stoppen.

Dagboekje

"Daarom is ons nu aangeraden een dagboekje bij te houden over wat er gebeurt in de klas en buiten de klas om het zichtbaar te maken."

Wie moet dat dagboekje dan bijhouden? Als ouder kan je dat toch niet? Je bent er niet bij als er gepest/geïntimideerd wordt? De leerkracht is op de hoogte, het is gemeld. Wat gaat die er, per direct, aan doen? Als eerste zorgen dat jou kind zich weer veilig voelt op school. Met of zonder "bewijzen".