Dochter is het pispaaltje
Helaas is mijn dochter een te lief en onzeker kind. Nu in groep 7. Vorig jaar was een rotjaar met een juf die pesten nou niet bepaald aanpakte. Zij vond dat mijn dochter te snel ging huilen. En was ook zo slim om dit tegen haar te zeggen in de klas, met de anderen kinderen erbij.
Nu heeft ze gelukkig wel een lieve juf, maar kinderen zijn zo sneaky, die hebben echt wel door als de juf niet kijkt.
Dus wordt mijn dochter helaas nog steeds gepest.
Er is wel een pestprotocol; kanjertraining. Maar ik heb het idee dat in dat programma nog steeds de "schuld" voor een groot deel bij het slachtoffer wordt gelegd; die moet maar weerbaarder worden.
Wat mij dochter mij vertelde maakte me zo boos. Van de popi kinderen mag ze niet meedoen omdat ze sloom is. En niet slim (beide slaat nergens op).
En ik ken deze kinderen omdat ik nogal eens hielp op school. Echt van die goed gelukte verwende krengen die met de nieuwste smartphone lopen te pronken. En omdat ze er zo leuk gelukt uitzien krijgen ze zoveel aandacht van iedereen; ook van volwassenen. Hadden met de kerstmusical ook alledrie een hoofdrol. Mijn dochter had vrijwel geen rol (werd ze ook weer om gepest). Dit word door drie moeders gedaan, en die zullen de situatie wel niet goed kennen, maar dit was zo niet slim om te doen.
Deze dames hebben nu sinds de kerst dus echt de macht over de kinderen uit de klas, en verbieden anderen om met mijn dochter te spelen!
De juf heeft dit inmiddels wel besproken in de klas (nadat ik met haar had gesproken) maar nu zijn die drie dus weer met dreigementen naar mijn dochter gestapt. Dit weet de juf nu ook.
Overigens is mijn dochter niet het enige slachtoffer en ik weet dat er meer kinderen rondlopen die bang zijn voor dit 3 tal. Maar de meesten lopen mee en mijn dochter vertikt dat (wat ik heel knap vind van haar). Dus nu is zij de pispaal.
Hoe kun je dit stoppen? Heeft iemand de gouden tip?
Ik heb vorig jaar al met een van die moeders gesproken, maar zij schoot meteen in de verdediging en beweerde dat haar dochter dat soort dingen echt niet doet. Wat dacht ik wel niet!
mijden
Het zou leuk zijn als kinderen elkaar konden mijden. Maar ze zitten nou eenmaal urenlang met elkaar in een lokaal. Denk je dat ouders van gepeste kinderen niet allang hebben gedaan wat jij opnoemt, Jippox? Tuurlijk heb ik mijn dochter ook gezegd dat die meiden niet belangrijk waren en dat ze waarschijnlijk zelf erg ongelukkig waren. Anders doe je niet zo onaardig. Verder sovatraining, kindercoach, noem maar op. Alles om haar sterker te maken.
Intussen kwam ze iedere week met verwondingen thuis. Eén van die 'slecht opgevoede meisjes' had haar armen opengekrast met een scherpe steen, terwijl een paar anderen haar vasthielden. Mijn kind was vast een watje, een softie, een sloompie, een wereldvreemd kind, een roze regenboog/my little pony/elfenstof/feeën meisje. Vind ik prima om te zeggen. Maar meiden van 10 weten heus wel dat het niet okee is om met z'n allen één kind tot bloedens toe open te krassen. Dan zijn het krengetjes. En de juf of meester die er niets aan doet is wat mij betreft een grote idioot die het niet verdient om voor de klas te staan. En ik maar praten, praten, praten. Hoe had ik die rol nou eens anders moeten spelen, zodat mijn dochter wel met fatsoen zou zijn behandeld? Of in ieder geval met rust gelaten?
Overigens, ik heb mijn dochter wel eens in de klas zien zitten toen zij niet wist dat ik dat zag. Helemaal in elkaar gedoken en angstig. Zo kende ik haar helemaal niet! Er was zo vaak tegen haar gezegd dat ze niks waard was en dat ze ruimte in de klas innam die ze niet verdiende, dat ze probeerde in haar stoel te verdwijnen. De prinses van de klas, die achter haar zat, zat intussen met een passer in haar rug te prikken. Naast hen aan de muur hingen de 'tien gouden regels hoe we met elkaar omgaan'. Lachertje.
En trouwens...
Meehuilers, Jippox? Is dat wel okee?
Jippox
Iedereen heeft een duistere kant; ook kinderen. Bij sommige mensen (ook kinderen) overheerst die duistere kant wat. Er zijn toch voorbeelden genoeg van kinderen die gruwelijke dingen hebben gedaan? Veel seriemoordernaars en andere psychopaten waren als kind ook al verschrikkelijk. Denk bijvoorbeeld maar aan die twee jongens die James Bulgar hebben ontvoerd en vermoord.
De omgeving heeft natuurlijk wel (veel) invloed.
Een pestsituatie van meerdere kinderen tegen 1 kind en een groep meelopers ontstaat ook alleen als de school daar volop gelegenheid voor biedt.
Je kan inderdaad de pesters niet veranderen maar tegelijk kan een enkel kind ook niet op tegen een hele groep kinderen die pest of in elk geval net doet alsof ze pesten. Je kan proberen een kind minder kwetsbaar te maken maar veel meer kan je ook niet. Het probleem zit hem toch echt bij de pesters en bij de school.
Ik zou mijn tijd ook niet verdoen met de pesters verder maar alleen met de school zelf.
De hel van de puberteit
"Veel seriemoordernaars en andere psychopaten waren als kind ook al verschrikkelijk."
Als alle pesters seriemoordenaars werden was het menselijk ras waarschijnlijk uitgestorven.
De onprettige waarheid is dat dit verschijnsel vrij normaal is voor kinderen die hun plaats in de wereld zoeken/veroveren. Sommigen klimmen naar de top van de apenrots, niet zelden ten koste van anderen.
De school moet dat verschijnsel binnen redelijke grenzen houden, maar in de basis kunnen ze er niet veel aandoen. Subtiele uitsluiting en afkeurende blikken zijn al vreselijk voor zo'n kind en wat doe je daar aan?
Voor veel kinderen is het helemaal niet leuk om een puber te zijn. Maar meestal wordt het later beter.
I learned the truth at seventeen
That love was meant for beauty queens
And high school girls with clear skinned smiles
Who married young and then retired.
The valentines I never knew
The Friday night charades of youth
Were spent on one more beautiful
At seventeen I learned the truth.
And those of us with ravaged faces
Lacking in the social graces
Desperately remained at home
Inventing lovers on the phone
Who called to say come dance with me
and murmured vague obscenities
It isn't all it seems
At seventeen.
The brown eyed girl in handy-downs
Whose name I never could pronounce
said, Pity please the ones who serve
They only get what they deserve.
The rich relationed hometown queen
Married into what she needs
A guarantee of company
And haven for the elderly.
Remember those who win the game
Lose the love they sought to gain
Indebentures of quality
And dubious integrity.
Their small town eyes will gape at you
in dull surprise when payment due
Exceeds accounts received
At seventeen.
To those of us who know the pain
Of valentines that never came,
And those whose names were never called
When choosing sides for basketball.
It was long ago and far away
The world was younger than today
And dreams were all they gave for free
To ugly duckling girls like me.
We all play the game and when we dare
To cheat ourselves at solitaire
Inventing lovers on the phone
Repenting other lives unknown
That call and say, come dance with me
and murmur vague obscenities
At ugly girls like me
At seventeen.
ja, zeker anders
Achteraf gezien had ze van school moeten veranderen.
Dan had de pestervaring veel korter geduurd. En dan was de impact ook minder groot geweest.
Natuurlijk weet je nooit zeker wat er op een andere school gebeurt. Maar we hadden school en klas er wel op uit kunnen zoeken. Daar zitten grote verschillen in.
Wat ik voor mezelf vooral geleerd heb, is dat je jezelf uit een situatie moet halen die slecht voor je is, zeker als je de situatie niet of onvoldoende kunt beïnvloeden.
Volhouden / blijven vechten is niet altijd goed voor je.
nog een mama
Dat ben ik helemaal met je eens. Als er een bepaalde situatie is ontstaan is daar bijna niet meer uit te komen en dan kun je niets beter doen dan van school/omgeving veranderen.
En stoepkrijt: dat mijden van bepaalde mensen kan dus ook betekenen dat je zelf van omgeving (school/werk) veranderd. Die keus heb je wel.
En je moet vooral het één doen en het ander niet laten: vandaar wat ik aangeef: dat je ook moet werken aan weerbaarheid, aan het zelfbeeld. Wat kun je zèlf veranderen. Volgens mij is het zelden volkomen zwart-wit (dader en slachtoffer).
je moet het beestje toch een naam geven
Ik vind het bijzonder suf als je op een anoniem forum, waar je je frustraties kunt uiten, het niet zou mogen hebben over 'krengetjes', 'rotkinderen' of wat dan ook. Al is het maar om je ei kwijt te kunnen, of om het beestje een naam te geven. En ja, elke situatie heeft twee kanten, dat een kind een pester is, dat komt ook ergens door. Een kind dat bijzonder vervelend gedrag vertoont, kan daar ook niet altijd wat aan doen. Maar ze veroorzaken wel een hoop rottigheid en dat mag je best benoemen. En ik vind dat je op een forum ook best meehuilers mag zoeken. Je post hier toch ook berichten om even met iemand te praten, of niet dan.
Ik heb me er in een draadje van mezelf een tijdje terug ook best wel aan geërgerd dat er mensen waren hier het niet vond kunnen dat ik bepaalde klasgenoten 'rotkinderen' noemde. Hoe moet je ze dan noemen? "de kinderen die mijn dochter suicidale gedachtes bezorgen?" (in het geval van de topic-startster)?
Tja
Was het leven maar zo simpel: pikzwarte, sociopathische, potentieel levensgevaarlijke pestende monsters aan de ene kant en lieve, weerloze, schatjes aan de andere. Dan sloten we de eerste groep op (dat het "bitches" zijn zal met drie ook al wel duidelijk zijn) en kon de rest genieten van een probleemloos leven.
Zo zit het dus niet in elkaar. Suggeren dat in een pester wel eens een massamoordenaar zou kunnen schuilen is net zo bespottelijk als zeggen dat op basis van de schietpartij in Columbine gepeste kinderen juist gevaarlijk zijn. Het verdriet, de boosheid snap ik volkomen, vind ik ook legitiem. Maar ik kan niet inzien hoe de situatie beter wordt van het pikzwart maken van de ander, zeker voor het gepeste kind niet. Om de andere kant te laten zien: bij mij in de klas zat een verschrikkelijke pestkop. Hij maakte sommige medeleerlingen echt het leven zuur en was, schandalig genoeg, ook nog eens woest aantrekkelijk, droeg de mooiste kleding en was goed in sport. Het liep zo de spuigaten uit dat zelfs de conrector van mijn school (ze deden nooit wat tegen pesten) de ouders bij elkaar riep. De ouders van de jongen konden bijna niet geloven dat hij zich op school zo gedroeg: thuis had hij zich de afgelopen jaren voorbeeldig gedragen en was de liefst denkbare broer geweest voor zijn broertje met een hersentumor. Ik wil zijn gedrag niet goedpraten, maar hiermee wel zeggen dat hij, ondanks zijn slechte gedrag, geen slecht mens was. En dat dacht ik toen wel. Kortom, het gedrag moet worden aangepakt. Een school die daarin niet voortvarend te werk gaat, vind ik waardeloos. Heel rot als ouders ook niet mee willen werken. In geval van aanhoudend wangedrag, dat dus door niemand gecorrigeerd wordt, zou ik zeker een aangifte overwegen. Daarmee geef je het slachtoffer ook het signaal dat wat haar aangedaan is echt niet door de beugel kan. Een paardenmiddel voor de pester, maar als verder niemand in beweging te krijgen is, moet het maar.
Bedoel niet
Ik bedoel niet dat pesters seriemoordernaars worden. Ik bedoelde dat kinderen gewoon mensen zijn en dus ook een slechte kant hebben en dat die slechte kant bij sommige kinderen overheerst. En dat sommige mensen als kind al afschuwelijke dingen doen. Sommige kinderen zijn gewoon krengen; net als sommige volwassenen dat ook zijn. Je kan daar wel wat aan veranderen en bijschaven maar de ouders van de slachtoffers zijn natuurlijk geen autoriteitsfiguren in het leven van de pester dus die kunnen dat niet.
"Mening" geven
Ik denk dat de juf die het afkraken door pesters bij het beoordelen van een spreekbeurt vindt dat dat een "mening" is wel wonderlijk. Het is een "mening" die er helemaal op gebaseerd is dat degene die de spreekbeurt heeft een loser is. Een helemaal gekleurde mening die niet gebaseerd is op de inhoud van de spreekbeurt.
Alleen maar zeggen: "dit is de slechtste spreekbeurt die ik ooit heb gehoord" omdat je het leuk vindt dat de spreker gaat huilen, wat is dat nu voor een mening! Daar mag je het in de klas best over hebben, dat dit geen manier is van feedback geven.
Is er nog een psycholoog in de zaal die weet hoe je zulke kinderen op straat (zich niet goed gedragen ten opzichte van de medemens) aan moet pakken? Op school kan je een klassegesprek proberen, de ouders erbij halen, etc. maar zo op straat? Er wat van zeggen is dikke lol voor de pesters (ns kijken hoeveel mensen er vandaag zich mee gaan bemoeien), er niks van zeggen is het impliciet goedkeuren, ook niet goed.
mamahippie e.a.
Natuurlijk mag je best meehuilers zoeken (met die term vind ik ook niets mis, het dekt precies de lading), maar op een openbaar forum kun je niet anders dan verwachten dat er ook tegengas komt. En misschien is dat nu net waar je uiteindelijk het meest aan hebt.
Ik zie het nut van polariseren niet. En dat doe je wanneer je in bepaalde termen over kinderen praat. Daarmee zie je het probleem niet onder ogen, maar schuif je het af.
Het probleem is dat hier een kind is dat te veel beïnvloed raakt door een paar andere kinderen. En die andere kinderen krijgen veel te veel invloed. Ze krijgen te veel invloed door de school, die abslouut niet goed optreedt, wellicht krijgen ze te veel invloed van hun ouders en van anderen in hun omgeving, maar ze krijgen óók te veel invloed door het kind dat gepest wordt.
Ergens in je leven moet je leren dat je zelf verantwoordelijk bent voor wat je denkt en voelt. Dat een ander daar niet over gaat. Dat je altijd zelf bepaald wat de woorden van een ander met je doen. In hoeverre je je laat raken. Sommigen mensen kunnen dit van nature, die worden ermee geboren. Anderen leren het nooit en laten steeds weer toe dat een ander ze kwetst. Steeds weer belanden ze in een slachtoffer rol, ze voelen zich machteloos, alles overkomt ze maar.
Hoe kwetsbaarder je kind is, hoe eerder je moet beginnen met het bijbrengen van deze kennis: JIJ bent de baas over je gedachten en gevoelens, niemand anders. Natuurlijk kan de mening van een ander er voor je toe doen, maar waarom zou je je negatief laten beïnvloeden door de mening van iemand die je niet eens aardig vindt? Dat is toch van de zotte?
In dit geval is de situatie al zover geëscaleerd dat ik denk dat het niet goed meer te doorbreken is. En dat het een goede keus is om weg te gaan. Maar daarmee ben je er nog niet. Als je niet ook werkt aan het zelfbeeld en aan bovenstaande kennis, dan is de kans groot dat je kind weer in precies zo'n zelfde situatie terecht komt.
Jippox
Iemand negeren die rot opmerkingen maakt is tot daar aan toe. Dat kan je inderdaad leren. Echter als een hele groep zich keert tegen 1 kind dan is dat een stuk moeilijker. Zeker als ze spullen zoek gaan maak, je gaan slaan of je bedreigen bijvoorbeeld. Het gaat er dan niet om of je ze macht geeft over je leven want ze hebben die macht. Het kind moet elke dag naar de omgeving toe waar de pesters zijn. En als die pesters niet worden gestopt door de school dan hebben ze dus inderdaad de macht. Het gepeste kind kan wel proberen ze te negeren maar als een hele meute zich op dat kind stort dan is negeren heel lastig. Je geeft ze helemaal niet de macht want die hebben ze allang en dat weten ze. Ze komen er immers elke dag mee weg.
serwe
Je leest niet goed. Ik zeg toch absoluut niet dat er op school niets moet gebeuren! Natuurlijk moet dat! En ik geef ook aan dat je in sommige gevallen niet anders kunt dan weggaan uit een situatie. Wat ik probeer over te brengen is, is dat dat niet het enige is wat er moet gebeuren.
in deze situatie
Ik denk dat er nog wel mogelijkheden zijn in deze situatie. Het ging vorig jaar fout, ze heeft nu een goede leerkracht maar door de stagiaire en invaller ging het fout en de juf is van goede wil. Ik zou dat nog wel afwachten. Met mijn zoon ging het ook constant fout vanaf groep 4 en het was altijd rustig bij een goede leerkracht. De eerste helft van groep 7 ging het ook heel goed met deze moeilijke klas maar daarna ging het mis, de ene na de andere invaller waaronder een heel jong exemplaar. School zag het en zat er bovenop en er is een goede oplossing gekomen voor na de meivakantie en nu in groep 8 hebben ze een steengoed koppel er op gezet. Ik zou dus nog wel een gesprek aangaan met de leerkracht en je dochter en het er nog een keer op wagen maar ik zit niet in de situatie. Mijn zoon mocht van mij ook naar een andere school maar hij wilde dat absoluut niet. Dat herken ik ook van mij zelf van vroeger, het idee van helemaal opnieuw beginnen elders is te moeilijk, ik zag dat ook bij mijn oudste in de brugklas toen we het hadden over een ander niveau en ik houd er ook weer rekening mee met de schoolkeuze van jongste na groep 8. Mijn kinderen moet je niet naar een andere klas/school sturen als dat niet echt echt echt nodig is.
afstand
Als volwassene heb je ook een keus als je te maken krijgt met mensen die zich tegenover jou misdragen. Als je het op je werk niet op kunt lossen zoek je wel ander werk. En je kunt nog zo goed begrijpen dat een collega het niet zo bedoelt maar ik heb ook weleens geweigerd om op de kamer te zitten met een collega die de hele dag rotopmerkingen maakt en roddelt. Gewoon niet. Ik hoef niet overal tegen te kunnen.
Dat hoeven mijn kinderen ook niet. Soms moet je gewoon afstand houden van verziekte situaties.
Jippox
Citaat:"Ze krijgen te veel invloed door de school, die abslouut niet goed optreedt, wellicht krijgen ze te veel invloed van hun ouders en van anderen in hun omgeving, maar ze krijgen óók te veel invloed door het kind dat gepest wordt."
Weet je wel dat ik het hier wel heel erg mee oneens ben! Dit maakt me erg boos.
Je weet toch helemaal niet hoe de situatie is? Hoe kun je dit zo stellen?
De juf vorig jaar had weldegelijk de pik op haar. En die drie waren precies haar lieverdjes. Daarom ging het vorig jaar zo gruwelijk mis. Het leek wel of de juf ze juist aanmoedigden om mijn dochter te pesten.
En daarom vond de juf het goed dat ze de spreekbeurt van mijn dochter afkraakten.
Juf gaf bij een ouderavond ook al aan dat dochter haar niet zo lag. Te lief, te dromerig.
Dat brei je niet zomaar recht blijkt nu.
Het leek eigenlijk begin dit jaar god te gaan.
En nu bleek dus dat dochter in loop naar de kerst weer werd buitengesloten. En eigenlijk komt er nu ook uit dat het nooit helemaal weg was.
En hoe lok je het uit als je niet mee mag doen, je vriendinnen het wordt verboden om met je te praten en je het onmogelijk wordt gemaakt daardoor om samen een werkstuk te maken?
En daarom moet je huilen...
Eigen schuld? Goh dat zei de juf vorig jaar ook al.
Drie (met de pak hem beet 10 meelopers) tegen 1. Ik heb geen idee hoor? Moet ze dan maar hard worden?
Heb je enig idee Jippox? Zeg het maar hoor! Jij lijkt het te weten!
Mijn dochter is toevallig nogal sociaal, meevoelend, en komt voor anderen op. Allemaal karaktertrekken die normaal positief zijn (hoewel je in de praktijk meer aan een grote bek hebt geloof ik), maar door pestkoppen worden misbruikt. Bij een dood vogeltje op straat is ze al in tranen. Zo zit ze in elkaar.
Als zij een conflict ziet probeert ze het op te lossen en haalt er de juf bij. De juf van vorig jaar vond dit klikken (toen ze dat zei ben ik zo boos geworden op die juf). Die vond dat kinderen conflicten zelf moesten uitvechten.
Deze juf vindt dat gelukkig niet. Vindt het juist heel goed dat mijn dochter zich zo goed in anderen kan verplaatsen. Komt ook altijd op voor het gehandicapte meisje. Ook weer een aanleiding voor de pestkoppen. Ben jij ook een mongool?
Ik begreep dat ze nogal waren geschrokken op school. Ik heb net dochter weer afgemeld en toen belde de juf me terug.
Ik kon eigenlijk alleen maar huilen, dus een goed gesprek is er niet van gekomen.
Man en ik gaan vanmiddag na school weer praten, alleen met de juf (directie vindt dit niet haar zaak), maar eigenlijk staat onze beslissing al vast. Ondanks deze juf kan de school geen garantie geven op een veilige omgeving. Er zijn ook naast de pestkoppen teveel probleemkinderen in de klas die teveel aandacht krijgen.
Het pestprotocol (kanjertraining) is er alleen voor de sier bij veel leerkrachten. Directie grijpt niet in, dat moet de juf (of meester) regelen. Zelfs niet als het uit de hand loopt zoals nu.
Sterkte
Heel veel sterkte voor vanmiddag. Ik heb het draadje eens gelezen en ik begrijp je helemaal. Natuurlijk is het niet verkeerd om je dochter ook wat handvaten te geven maar dat neemt niet weg dat dit een verschrikkelijke situatie is die je niet oplost door die meiden te negeren. En ik kan me zo goed die benaming van krengetjes voorstellen. Kom op zeg. Sommige kinderen weten precies wat ze doen en kunnen gewoon uitgekookt zijn. Ik weet niet of dat altijd aan de opvoeding ligt. Sommige kinderen zijn gewoon zo.
Nogmaals sterkte voor jullie en je dochter en een andere school lijkt mij de juiste keuze.
Zucht
Ik had hier nog een hele reactie geschreven, maar ik heb hem weer gewist. Het heeft geen zin. Ik vind het jammer dat je niet uit mijn berichten haalt wat ik bedoel. En ik bedoel het juist goed. Ik denk namelijk dat je meer voor je dochter zou kunnen doen dan je nu doet.
Sterkte ermee in ieder geval. Ik hoop van harte dat het op een andere school beter met haar zal gaan.
zuchten...
Zuchten helpt niet, Jippox. Ik ben zelf gelukkig alweer een hele tijd uit de situatie waarin Mama pestslachtoffer nu zit. Ik kan er met gepaste afstand op terugkijken. Ik zie ook wat ik zelf anders had kunnen doen. Maar ik denk niet dat ik daar op dat moment toe in staat was. Als ik er zelf niet emotioneel bij betrokken was geweest, had ik de school snoeihard aangepakt. Wijzen op het pestprotocol, dan aangifte doen, inspectie inlichten. Kind uit de situatie halen en een rel veroorzaken waar de media van zouden smullen. Maar als je in die situatie zit, doe je dat niet. Je blijft maar praten, praten, praten en het lost niets op.
Wat betreft iets doen voor je kind, dat zal ook Mama Pestslachtoffer met je eens zijn. Kinderen moeten leren omgaan met narigheid. Ik weet niet wat Mama Pestslachtoffer in dat kader met en voor haar dochter heeft gedaan. Ik weet wel wat ik allemaal heb gedaan aan trainingen, coaches, speltherapie enz. Weet je wat mijn dochter zei bij de zoveelste training? 'Het lijkt wel alsof je me niet goed genoeg vindt zoals ik ben.' Weer iemand die haar niet goed genoeg vond en dan nog wel haar eigen moeder. Natuurlijk heb ik haar uitgelegd dat ik dat alles alleen maar deed zodat zij zich gelukkiger kon voelen. Maar het enige wat zij wilde, was met rust gelaten worden. Zij vroeg er niet om gepest en mishandeld te worden. Zij hoefde geen vriendinnetjes te worden met die meiden die ik geen krengen mag noemen (terwijl ik wel meehuiler word genoemd, omdat dat de lading zo lekker dekt). Ze wilde met rust worden gelaten.
Het hele softe is er bij mijn dochter inmiddels wel een beetje af, maar gevoelig en zorgzaam zal ze altijd wel blijven. Ze weet dat nu in haar voordeel om te buigen. Ze past veel op en wordt werkelijk aanbeden door haar oppaskindjes. Ze weet mensen met haar grote hobby dansen letterlijk tot tranen toe te ontroeren (en het is een fantastische uitlaatklep voor haar). Op school heeft ze een groepje vriendinnen die net zo zijn als zij. Ze zijn niet populair, maar dat interesseert ze geen moer. Dochter wordt door de populaire kliek met rust gelaten, precies zoals ze wil.
Zo heeft ze haar eigen weg weten te vinden. Maar in groep 6 heb ik echt wel eens gedacht dat ze groep 8 niet levend zou halen. Dat is een wanhopig gevoel. Je wilt dan alleen maar zo hard om je heen slaan dat de Krengerige K*tkinderen (met hoofdletters) in een groot diep gat vallen en je dochter MET RUST LATEN. In die situatie zit Mama pestslachtoffer nu. Eerst moeten zij en haar dochter uit die situatie. Dan kan ze, samen met haar dochter, gaan kijken hoe het meisje wat gelukkiger kan worden en misschien wat steviger/weerbaarder. Dat heeft op dit moment echt geen zin.
Mama Pestslachtoffer, laat je man vanmiddag zo zakelijk mogelijk het woord doen. Huilende moeders - weet ik uit ervaring - worden totaal niet serieus genomen.
En heb je uiteindelijk een nieuwe school gevonden, dan heb ik nog wel wat tips voor de overdracht. Bij ons heeft de oude directeur naar de nieuwe school gebeld om mij alvast even zwart te maken als over-emotionele zeikmoeder van een sloom schaapje.
Wat ook een leuke is om te doen: vraag inzage in het dossier. Je wilt niet weten wat ik er allemaal in gevonden heb aan bagger. Zeg tegen de directeur dat alleen de onderwijsgegevens naar de nieuwe school mogen, niet de onzin die ze zelf hebben verzonnen aan sociaal emotioneel geleuter. Beter nog, voer die discussie per email en cc de onderwijsinspectie. De directeur van mijn dochters school dacht mij te kakken te zetten door de hele school te cc-en. Iedereen was bang voor die man, dus ik werd meteen met de nek aangekeken. Ik heb dus een keurige reply all gedaan waarin ik zei dat het niet mijn idee was om te cc-en, maar dat ik dan nog wel wat mensen wist die ook maar beter op de hoogte konden zijn: bovenschools directeur, wethouder van onderwijszaken, enz. Viel niet zo goed 
Helemaal eens met je berichtje
Stoepkrijt. Vooral je laatste actie met die reply all. Geweldig! Maar aan de andere kant ook te triest voor woorden dat het zo moet gaan. Je zou toch zeggen dat die man uit zijn functie is ontheven. Gelukkig worden mijn dochters niet gepest maar het zijn wel gevoelige en kwetsbare meiden. Gelukkig heeft mijn oudste altijd bij rustige meiden in de klas gezeten en nu ook weer op het VO. Ik zelf ben vroeger ook gepest en dat heeft me toch wel getekend. Ik heb destijds wel eens een draadje van je gelezen over al dat gepest van je dochter en zo fijn te lezen dat je dochter nu zo lekker in haar vel zit.
Reactie
Sorry hoor Jippox, maar ik krijg bijna het gevoel dat je zelf een pestkop-kind hebt. Lijkt me ook vreselijk voor je.
En Stoepkrijt; heel erg veel dank voor je tips. Ik ben nu weer wat rustiger, gelukkig. Ik vind niet dat je meehuilt hoor, aan concrete tips heb ik meer dan op de vingers te worden getikt voor mijn taalgebruik.
Ik ben vroeger zelf ook naar allerlei therapieën gestuurd, en heb daardoor inderdaad het idee gekregen dat het aan mij lag. Totdat recentelijk (nou ja 3 jaar geleden ofzo) mijn psycholoog me erop wees dat het niet aan mij lag maar aan de pestkoppen!
En zo sta ik er ook tegenover ten opzichte van dochter. Heb haar wel een weerbaarheidstraining laten doen, maar niet gebracht als dat ze moest veranderen. Gewoon als leuke cursus.
Gelukkig kan dochter zich ook goed uitleven met haar sport. En kan ook heel goed met jonge kinderen overweg. Daar is ze zo lief voor. Laats werd ze door een kleuter van school spontaan geknuffeld in de supermarkt. Zo lief..
Op naar een betere toekomst!
Ik ga hier ook even afstand nemen van dit forum. Lijkt me echt beter voor mezelf.
Hier gedeeltelijk hetzelfde
Dochter werd ook gepest en buitengesloten door de populaire meiden met een heel goed gelukt buitengewoon goed gebekt exemplaar voorop.
Dochter wil ook niet meer bij de klas horen, het aan de zijlijn staan geeft haar rust en ze hoeft niet zo nodig vriendinnetjes te zijn met de popi-meiden. Dat het eenzaam is, neemt ze op de koop toe.
De juf die dochter nu heeft is heel goed in het de kop indrukken van meidenvenijn en dochter heeft ook heus wel geleerd om dingen van zich af te laten glijden. Maar als dochter komend jaar een andere leerkracht krijgt, houd ik mijn hart vast. Dochter is gewoon redelijk weerbaar, maar kan niet op tegen continu te horen krijgen dat je niet goed genoeg bent en buitengesloten te worden, en dat je spreekbeurt door alle jongens bejubeld werd en door de popi-meisjes de grond in geboord. Of dat je sjaal in de prullenbak ligt, je broodtrommeltje weg is, of wat ze allemaal nog meer kunnen verzinnen.
Dat gepest in de klas, dat meidenvenijn, als het op het werk zou voorkomen zou het volgens iedereen hier zo ernstig zijn dat er direct stappen ondernomen moesten worden, zou iedereen hier snappen dat je er beschadigd door raakt en dat de situatie ofwel snel moet veranderen of dat je uit de situatie moet zien te raken. Bij kinderen moet het kind eerst aan zichzelf werken...
jippox
ben je altijd zo rationeel? Ik moet zeggen dat als mijn kind gepest zou worden, niet het eerste wat ik denk is:"goh, hij laat zich pesten, z'n zelfbeeld is vast te laag." en "er is een verklaring voor het pestgedrag van de andere kinderen".
Ik begrijp je wel, het zijn nuttige opmerkingen maar het is nogal vanuit de theorie geredeneerd. Als iemand zo'n emotioneel verhaal brengt Bovendien ben ik het er niet mee eens dat iemand 'eens gepest, altijd gepest' blijft. Natuurlijk heeft het zelfvertrouwen van het pestslachtoffer wel een knauw gekregen, maar misschien heeft ze op deze school of in deze klas gewoon pech en is ze niet overal een pispaaltje. Er bestaan nu eenmaal rotklassen en heel fijne klassen.
En zie nog steeds niet in waarom je het niet mag hebben over "krengetjes".
en mama pestslachtoffer
Heel veel succes met de nieuwe school! Het wordt vast beter!
Andere naam
Misschien moet je eens nadenken waarom je jezelf "mama pestslachtoffer' noemt. Is dat alles wat je dochter is, een slachtoffer? Ik weet zeker van niet! Ik wens jullie oprecht heel veel sterkte.
Goed gelukt
Grappig dat het blijkbaar normaal is om de queen bee's en gevolg 'goed gelukt' te noemen. Ik heb dat maar één keer gebruikt: met een groep jongensmoeders van een sport kijken we naar een leuk zeer sportief meisje met mooie staart in haar haar en verder heel normaal en leuk: die was 'goed gelukt' en die wilden we wel koppelen aan onze jongens.
Ik zou 'goed gelukt' nooit op jullie manier gebruiken, dat vind ik het die kinderen niet waard 
wat hier niet werkte
ook ik begrijp je gevoelens heel goed hoor Mama pestslachtoffer. Ik heb ook wel eens de behoefte gehad om naar het schoolplein te lopen en de pestkoppen eens (verbaal) flink onder handen te nemen. Maar dat doe je natuurlijk niet.
Wat hier (gelukkig!) niet werkte was mijn suggestie om eens van haar af te bijten en nog rottere dingen terug te zeggen. Het enige wat mijn dochter hierop zei was: 'mam, ik ben zo niet en zo wil ik ook niet worden'. Heel verstandig van haar!
Wat trouwens wel zo was is dat ze op het laatst alles als pesten ging zien. Bij een spelletje als eerste af zijn bijvoorbeeld (ik stond er bij en zag het, en ze was echt af), zag zij als een vorm van pesten, terwijl dat echt niet zo was. Maar haar beeld van die andere kinderen was al zo vertroebeld, dat ze alles als pesten zag.
Ook als het niet zo bedoeld was.
Geen kind
ongeachte welke reden dan ook verdient het om gepest te worden en ja, dan zijn het zeker wel slachtoffers. Misschien met goede bedoeling, maar het komt op mij ook over als kritiek op wat deze moeder doet en uit. Laten we er ook even rekening mee houden dat ze emotioneel is gezien de situatie....
Ik hoop dat je dochter terecht komt in de juiste klas en met de juiste begeleiding dit kan verwerken. Ik ken het maar al te goed en kan gelukkig zeggen dat school dit op en top heeft aangepakt. Het kan ook wel eens andersom...onze zoon kreeg te maken met een " minder goed gelukt kind" die extreem jaloers was op alles wat onze zoon deed en had. Sociaal niet vaardig, zo ook de ouders. wij vonden een briefje waaruit het pesten bleek...ik kan zeggen, van de tekst kleur je alle kleuren. Gelukkig heeft onze school een uitstekend pest protocol waar ook an gehouden wordt en is het pesten opgehouden. Jammer was wel dat zoonlief een jaar na dato nog in zijn bed plaste van het hele gebeuren.
Ik wens je echt veel wijsheid en sterkte...
Sterkte!
Heel veel sterkte tijdens het gesprek en daarna!
Mammahippie
Ik vind het eerlijk gezegd raar om te vragen waarom je kinderen geen "krengen", "krengetjes", "rotkinderen" of "bitches" zou mogen noemen. Het antwoord is toch vanzelfsprekend? In emotie flapt er wel eens wat uit, ik heb wel eens ergere dingen gezegd hoor. Maar ik vind het vreemd te lezen dat anderen het prima en normaal vinden zich in dit soort termen over kinderen uit te laten.
