Dochter (16) is discriminatiezaak begonnen
Ik heb van de week een brief van het College voor de Rechten van de Mens uit de brievenbus gevist, die geadresseerd is aan mijn dochter. Sowieso krijgt mijn dochter nooit brieven dus een met deze afzender vond ik kortweg heel bijzonder. Toen ik mijn dochter vroeg waarom ze hier post van krijgt zei ze dat ze een zaak is gestart tegen de school wegens discriminatie. Ik heb haar hier nog nooit over gehoord. Zij zegt dat er twee leraren op haar school zijn die grapjes maken over onder meer haar afkomst en dat ze ook al eens de klas uit is gestuurd omdat ze zei dat ze dit niet accepteert. Ze heeft me nu ook mails hierover laten zien waarin ze zich bij de mentor, vertrouwenspersoon en de directie beklaagt over die twee leraren.
Ik vind het raar dat mijn dochter me niet vertelde dat ze werd gediscrimineerd (gepest) door twee leraren. Zij zegt dat ze dacht dat dit normaal is omdat ze als enige boos werd en andere leerlingen moesten lachen, en omdat de school niets eraan doet.
Ik vind ook wel dat ze een punt heeft met dat ze nu een zaak start, maar ze moet nog wel twee jaar naar die school. En dit gaat vast gehannes opleveren.
Hoe handel ik nu het beste? Dochter de zaak laten intrekken?
nee! Trots zijn op je dochter dat ze dit aangaat en haar steunen
Steun haar.
Ik ben al trots op haar als ik dit zo lees. Dat meisje komt er wel. Dus: laten gaan en haar steunen als dit tot nog meer vervelende dingen leidt op school. Desnoods (in samenspraak met haar) naar de pers stappen.
Steun haar.
Intrekken??
Ben je zelf niet boos dan??
Ik sluit me aan bij de rest: trots zijn op je dochter dat ze haar stem laat horen, en haar steunen!
Ik vind het ook vreemd dat ze dit niet vooraf met jou besproken heeft. Wat is daar de reden van zegt ze?
Ik snap verder wel wat je bedoelt met: ze moet nog twee jaar naar die school. Je wilt geen label, hoe oneerlijk ook zo werkt het vaak toch.
Aan de andere kant, moet ze echt nog twee jaar naar deze school? Is een andere school een optie?
Wat wil dochter zelf het liefst? Dat dit wordt opgelost intern of extern?
Hebben de mentor, vertrouwenspersoon en de directie er allemaal helemaal niks aan gedaan? Als dat zo is, dan zou ik ook boos zijn.
Tegelijk vind ik het wel zo eerlijk dat die mensen dus eerst wel de kans gekregen hebben om actie te ondernemen of het gesprek aan te gaan, voordat ze een zaak start.
heb je haar gevraagd waarom ze het je niet verteld heeft?
Ik zou ook kijken hoe je haar kan steunen. Welke rol je in kan nemen en wat zij daarin van je wil/verwacht. En samen een plan B bedenken: hoe haar school afmaken als dat op deze school niet houdbaar is?
trots zijn en steunen. Als het allemaal klopt, is het schandalig van school. Sowieso horen leraren geen grapjes te maken over leerlingen, zeker geen discriminerende.
Ik vind het een en ander nog onduidelijk. Wat is er gedaan naar aanleiding van haar mails naar de vertrouwenspersoon, mentor en directie? Zijn er gesprekken geweest met een of meer van de bovengenoemden en de twee docenten? Heeft dochter haar verhaal persoonlijk toe mogen lichten? Heeft school echt helemaal niks gedaan? Daarnaast vind ik het vreemd dat school jullie als ouders niet betrokken hebben. En wat is de reden dat dochter dit niet met jou besproken heeft? Ik vind het erg goed dat als er echt iets speelt dochter actie onderneemt, maar vind het wel vreemd (en persoonlijk niet ok) dat ze dit doet zonder dit met jullie te overleggen.
Als ze gediscrimineerd wordt en de school dit toestaat haar steunen. Het moet niet zo zijn dat een kind discrimerende grapjes moet accepteren uit angst voor gedoe.
Ik ben trots op haar, ze komt als zestienjarige op een zeer correcte wijze voor zichzelf op. Eerst via mentor, vertrouwenspersoon en directie en vervolgens college voor de rechten van de mens. Ik zou wel bespreken dat ze de volgende keer eerst met jou praat.
Ik denk ook dat je trots mag zijn op je dochter. Ze heeft dit goed uitgezocht en netjes aangepakt door de school eerst de kans te geven.
Natuurlijk ben je bang dat ze een ingewikkelde twee jaar tegemoet gaat en wil je een zo soepel mogelijk leven voor je dochter. En daar past dit natuurlijk niet in. Ben je het los van de angst op gedoe wel op de inhoud met haar eens? Er is een reële kans dat ze moet uitkijken naar een andere school, maar hoe erg is dat? Misschien levert het afleiding op en zal ze een extra jaar nodig hebben. Maar ze zal ook veel leren van dit traject.
Een praktische tip is om contact op te nemen met een antidiscriminatie organisatie in jullie regio. Elke regio in Nederland heeft zo'n bureau en zij kunnen je dochter kosteloos bijstaan. Zo staat ze er niet alleen voor en deze organisaties kunnen ook inzicht geven in wat nodig is voor een succesvolle zaak.
Verder vind ik het opvallend dat je dochter dit niet eerder met je heeft besproken. Het zal haar behoorlijk hebben bezig gehouden, voordat ze deze stap nam.
-edit, niet goed gelezen
Ik zou zeker achter je dochter blijven staan, maar er zijn nog tussenstappen die gezet kunnen worden.
Ik mis hier bijvoorbeeld de stap waarbij je als ouder het gesprek aangaat met de school. Het wordt niet duidelijk of je ook de reacties van de (personen in de ) school hebt gezien. Het lijkt mij zinvol om hier als ouder over in gesprek te gaan met de school.
Daarnaast maakt een school vaak onderdeel uit van een scholengroep en is er bijvoorbeeld ook een externe vertrouwenspersoon en klachtencommissie.
