Dagtaak aan prutswerk

Wat heeft jouw kind de afgelopen jaren meegekregen van jouw zorgen over haar schoolcarrière gezien jouw negatieve ervaringen? Slim als ze is, heeft ze aan flarden van gesprekken tussen jou en je vrouw genoeg gehad.

Heeft ze dat misschien meegenomen en sluit ze zich daarom af op school?

Dit is een oprechte vraag. Ik wil je helpen en je niet de schuld geven. 

Ali schreef op 28-01-2024 om 22:04:

[..]

Bij hb’ers komt er wel degelijk een complicerende en vermoeiende factor bij, namelijk voortdurend checken waar die ander zit in je redenatie, of de ander je (nog) kan volgen, in de snelheid van denken en het stappen overslaan. Daar heb ik het over. Dat ontkennen is (een deel van) het wezen van hb’ers ontkennen.

De opluchting is enorm als ik met andere hb’ers ben, het gemak waarmee je gesprekken voert, elkaars gedachtensprongen kan volgen en de snelheid. In plaats van dat praten, ideeën uitwisselen etc. energie kost, geeft het energie. Voelt als omgaan met ‘soortgenoten‘.

Ik weet zeker dat heel veel mensen dit helemaal niet doen in de omgang met anderen, want die snappen elkaar gewoon direct. Die zien niet meteen 5 mogelijke antwoorden op een vraag.

Ik vind het juist wel een verfrissende reactie van Mevrouw75. Ik had er zo nog niet naar gekeken, maar ben het er wel mee eens. Iedereen is voortdurend aan het afstemmen met de ander. Natuurlijk zijn afstemmingsproblemen veel lager als je onder gelijkgestemden bent. Maar die groep 'niet HB'ers' zijn niet één grote groep gelijkgestemden. Het zou betekenen dat 98% van de bevolking altijd heerlijk 'onder elkaar' is als 'één grote groep die op dezelfde manier communiceert en elkaar daardoor heerlijk makkelijk begrijpt'. Zodra ik het getal '98%' zie, zie ik hoe belachelijk die gedachte is. (zelfs binnen de groep 2% HB'ers zit nog een enorme variatie waardoor 'gelijkgestemden' naar mijn idee ook daar niet eens altijd op gaat!) 

Dat omgang met gelijkgestemden prettig is, zal denk ik niemand ontkennen. Maar dat gaat dus óók op voor niet-hb'ers die ook nog steeds hun gelijkgestemden moeten vinden.

LydiaDietz schreef op 28-01-2024 om 21:29:

Ik mis nog steeds waar dochter zelf last van heeft? Dat ze waarschijnlijk hb is heb je duidelijk gemaakt. Maar zit het hb-stuk haar in de weg? Verveelt ze zich op school? Heeft ze thuis driftbuien? Is ze neerslachtig? Is het elke ochtend drama om haar naar school te brengen? Heeft ze buikpijn?

Ik ben hier ook benieuwd naar, maar er is nog steeds geen antwoord op gegeven. 

PhilDunphy schreef op 28-01-2024 om 22:46:

[..]

Ik vind het juist wel een verfrissende reactie van Mevrouw75. Ik had er zo nog niet naar gekeken, maar ben het er wel mee eens. Iedereen is voortdurend aan het afstemmen met de ander. Natuurlijk zijn afstemmingsproblemen veel lager als je onder gelijkgestemden bent. Maar die groep 'niet HB'ers' zijn niet één grote groep gelijkgestemden. Het zou betekenen dat 98% van de bevolking altijd heerlijk 'onder elkaar' is als 'één grote groep die op dezelfde manier communiceert en elkaar daardoor heerlijk makkelijk begrijpt'. Zodra ik het getal '98%' zie, zie ik hoe belachelijk die gedachte is. (zelfs binnen de groep 2% HB'ers zit nog een enorme variatie waardoor 'gelijkgestemden' naar mijn idee ook daar niet eens altijd op gaat!)

Dat omgang met gelijkgestemden prettig is, zal denk ik niemand ontkennen. Maar dat gaat dus óók op voor niet-hb'ers die ook nog steeds hun gelijkgestemden moeten vinden.

Uiteraard is iedereen steeds aan het afstemmen, dat schreef ik ook eerder al. En de groep niet-hb’ers is niet een homogene groep (wow 98% zo had ik het ook niet bekeken!), de groep hb’ers ook niet. Ben hb’ers tegengekomen met wie ik geen gesprek kon voeren, echt nergens over.

De kans dat je een gelijkgestemde tegenkomt als je niet-hb bent, met gemiddelde intelligentie/denkvermogen/denksnelheid (of hoe je t ook noemt) hebt is veel groter.

De kans dat ik in mijn huidige werkomgeving (kenniscentrum) veel collega’s met hogere intelligentie tegenkom is heel groot. Dat zijn mensen die heel goed kunnen leren, slim zijn en van a naar b naar c denken en dan de conclusies trekken. Daar zijn er heel veel van bij mijn huidige opdrachtgever. Dat zijn óók niet de mensen van wie ik energie krijg, omdat ik heel erg mijn best moet doen om te proberen van a naar b naar c uit te leggen als ik een oplossing of denkrichting zie.

Ali schreef op 28-01-2024 om 23:11:

[..]

Uiteraard is iedereen steeds aan het afstemmen, dat schreef ik ook eerder al. En de groep niet-hb’ers is niet een homogene groep (wow 98% zo had ik het ook niet bekeken!), de groep hb’ers ook niet. Ben hb’ers tegengekomen met wie ik geen gesprek kon voeren, echt nergens over.

De kans dat je een gelijkgestemde tegenkomt als je niet-hb bent, met gemiddelde intelligentie/denkvermogen/denksnelheid (of hoe je t ook noemt) hebt is veel groter.

De kans dat ik in mijn huidige werkomgeving (kenniscentrum) veel collega’s met hogere intelligentie tegenkom is heel groot. Dat zijn mensen die heel goed kunnen leren, slim zijn en van a naar b naar c denken en dan de conclusies trekken. Daar zijn er heel veel van bij mijn huidige opdrachtgever. Dat zijn óók niet de mensen van wie ik energie krijg, omdat ik heel erg mijn best moet doen om te proberen van a naar b naar c uit te leggen als ik een oplossing of denkrichting zie.

Daar heb je hem, niet homogene groepen. Het lijkt of je alleen de indeling hb/niet-hb kan maken. 

Mevrouw75 schreef op 28-01-2024 om 23:18:

[..]

Daar heb je hem, niet homogene groepen. Het lijkt of je alleen de indeling hb/niet-hb kan maken.

Nee hoor, dat zie je verkeerd.

Ali schreef op 28-01-2024 om 22:56:

[..]

Ik krijg er toch wel een verdrietig gevoel van, als ik je verhaal lees. Het is voor hb’ers zo lastig om ‘gewoon’ zichzelf te worden en te mogen zijn. Is voor mij iig een levenslange uitdaging.

Ik voel me het prettigste bij echte creatieven, de originele denkers en doeners. Die staan vaak open voor andere invalshoeken en schrikken niet terug voor onconventionele richtingen. Ik vermoed jij ook?

Het is ook best lang best zwaar geweest. Maar dat hing nog met heel veel meer samen. We moeten allemaal leren leven met onze valkuilen. En hoe groter de afwijkingen (of hoe meer), hoe lastiger dat kan zijn. Niemand komt ongeschonden uit diens jeugd of opvoeding. Maar ik geloof wel dat het helpt je in de breedte ontwikkelen. Alleen focus op cognitieve ovtwikkeliny is wat mij betreft geen garantie voor een gelukkig leven. En met deze reistijd blijft er weinig anders over dan school en ouders. Daarmee doe je dochter mi echt tekort en gaan er op andere fronten issues ontstaan. Van balans is dan sowieso geen sprake. 

Dit topic escaleert wel snel zeg. Het roept in ieder geval heel wat reacties op.

Ik zou, als je hoogbegaafdheid vermoedt bij je dochter, juist wel laten testen. Ook nu al. Dan kan er vanuit dat testtraject ook een begeleidingstraject volgen. Vroeger bestond dat allemaal niet volgens mij, maar tegenwoordig heb je wel expertisecentra en organisaties die hb kinderen begeleiden. Ook als die naar reguliere scholen gaan.
Die kunnen dan ook handvatten geven aan school wat een kind nodig heeft.

Ik snap wel je probleem met dat het allemaal lang duurt en mensen niet durven te handelen, geen verantwoordelijkheid nemen etc. Die mensen doen hun werk en vast naar eer en geweten, maar ze zijn niet voltijds met alleen jouw kind bezig. Daarbij, als er allemaal mensen naar een stukje kijken en daardoor niks kunnen/willen/durven zeggen over het geheel, dan valt de verantwoordelijkheid daarvoor ook weg. Dat is vaak zo met gedeelde verantwoordelijkheid. Die ligt dan eigenlijk bij niemand. Ik snap de frustratie, alleen heb je op school wel een constructieve houding nodig om dingen gedaan te krijgen. Juffen zijn er niet om door hoepeltjes van ouders te springen en op aanvraag te doen wat jij aandraagt. 

Op de nieuwe school heb je een fijn gesprek gehad met iemand van de intake die er nu ook van overtuigd is dat je dochter hoogbegaafd is. Maar ze heeft je dochter nog niet gezien of gesproken. Dat was bij die andere mensen juist een probleem. 
Verder ben ik het wel eens met andere mensen dat de afstand erg groot is en de reistijd een flinke wissel op het gezin gaat trekken. Ook voor het sociale leven van je kind is dit verre van ideaal. Een andere school dichterbij met verstand van en extra aanbod voor hb leerlingen zou ik eerder overwegen. Je zit nog wel een aantal jaar vast aan een basisschool.

Verder klink je erg rigide in je gedachtengangen, dat kan soms best lastig zijn en niet altijd in jouw belang of dat van je dochter. Ook hele slimme mensen maken wel eens denkfouten. 

Er worden in dit topic meerdere dingen genoemd; hoogbegaafdheid, autisme, ambidextrie, kruisdominantie. 
Ik herken een aantal dingen van mezelf, ook in jou. Ik ben niet hoogbegaafd (wel intelligent), maar ik heb wel autisme. Mijn dochter idem dito. Dat schakelen naar de ander, dat heb ik ook en dat vind ik lastig. Ik kan niet inschatten hoe ik overkom op andere mensen. En ik leg soms hele niet voor de hand liggende bruggetjes of verbanden. Voor mij is autisme vooral dat ik op een andere frequentie functioneer dan 'normale' mensen en dat ik voor mijn gevoel continu moet schakelen, soms dingen compleet anders interpreteer dan ze bedoeld worden en andersom ook dat ik dingen niet lekker gecommuniceerd krijg. Dat is en dat blijft lastig. Ik blijk er heel moeilijk tot niet leerbaar in en dat accepteren is voor mij heel moeilijk.

Over ambidextrie en kruisdominantie; ik kan heel veel dingen met zowel links als rechts. Vaak net wat beter met rechts, maar soms juist met links. Ik betwijfel of dat echt onder ambidextrie/kruisdominantie valt, want mijn vader is linkshandig en sommige dingen die ik linkshandig doe heb ik van hem geleerd. Mijn dochter is wel tweehandig. Die schrijft en tekent ook afwisselend met links en rechts. Nog steeds, ze is nu 8,5. Dat vond school wel een beetje raar, maar ik geloof dat dit niet het grootste probleem in haar leven is.
Ik mis eerlijk gezegd ook de link met intelligentie en andere vormen van neurodiversiteit. 

Oh, en het leven is en blijft soms best een worsteling als je 'anders' bent. Dat is niet altijd leuk of fijn en soms best wel gedoe, verdrietig en frustrerend. En ik vrees dat daar ook niet altijd iets aan te doen is, al zou je het willen.
Je kind waar mogelijk zoveel mogelijk ruimte geven om zichzelf te zijn en zich op haar niveau en haar manier te ontwikkelen is waar je streven als ouder moet liggen denk ik.

Ali, jij reageerde op 

. Vliegen vang je met stroop, niet met azijn en die slimheid ontbreekt nog bij je.

Jammer dat je het ‘die slimheid‘ moet noemen, klinkt als een sneer namelijk. Iets wat mensen heel fijn vinden om te doen bij hb’ers: iets benoemen waar ze niet zo slim/goed in zijn.————-

Ik denk niet dat dit voor jou bedoeld is maar voor Henricus. In geen enkel bericht heeft hij een positief woord geschreven over anderen, alleen maar over zichzelf. Dat irriteert mensen. Verder snap ik niet waarom hij wel alle negatieve dingen van anderen mag benoemen en als dan iemand hem wijst op iets dat hij niet kan, jij je dat aantrekt. Diegene had het niet over alle hb’ers maar over Henricus.