Dagtaak aan prutswerk
Ik zet deze post maar even in ouders/school, het is eigenlijk veel breder.
Wat ik er aan kan doen? Geen idee. Hoe ik er mee om moet gaan? Geen idee...
Ik heb dus een dagtaak aan het prutswerk van derden, ik zie ook dagelijks een boel prutswerk en het is één grote ergernis die mij erg veel tijd kost
Een voorbeeldje om de keuze van dit topic te rechtvaardigen:
Lang verhaal in 't kort: dochterlief zit op school, groep 2 en vanaf dag 1 tot heden kunnen de juffen erg weinig met haar. Ze praat vrijwel niet met de juffen en andere kinderen, laat op school niet zien wat ze kan enz.
We zijn talloze van die hdgp gesprekken verder, zit je met 4 man aan tafel...een hoop geouwehoer en 0 resultaat.
Nu heb ik alvanaf dag 1 (en sindsdien zéér vaak) aangegeven dat ik het sterke vermoeden van hb heb. Hier is nooit wat mee gedaan en om o.a. die reden heb ik zeer recentelijk de stekker uit alle hulpvraag (oa die hdgop geprekken) getrokken en zelf maar aan de slag gegaan. In 1 week ben ik al vele malen verder gekomen dan 2 jaar en al die figuren met al die gesprekken samen. (eindresultaat: dinsdag bij een andere (hb)school kijken)
Of neem een vriend van me, momenteel al 5 weken in het ziekenhuis...als ik hoor wat daar mis gegaan is. En dat zijn dat de zgn "specialisten" waarbij de patient én revalidatieartsen het verhaal van die specialisten met veel succes onderuit vegen. (heb deze ervaringen zelf ook ondervonden)
Of neem zoonlief, was volgens de testen aan het linkeroor wat doof, bleek aan het slakkenhuis te liggen en pech: niet aan te doen. Later bleek niet het slakkenhuis maar het middenoor links het probleem te zijn...dan kon het probleem opeens weleens meevallen.
Laatst weer een test gehad, nu blijkt opeens het rechteroor ineens (ook) een probleem, over links wordt niet meer gesproken.
En zo zijn er tal van zaken, school, werk enz
Ik zie en hoor zoveel onzin, zie zoveel prutswerk...ik kan overal weer zelf achteraan, mag alles zelf oplossen.
Ben ik één van de weinigen die tegen dit probleem aanloopt? Ben ik (te) kritisch? Of vertrouwt iedereen elkaar maar en denkt dat het wel goed komt zonder er verder bij na te denken..want ja, het is hun werk en ze zullen 't wel weten?
Bestaan er nog wel mensen die hun werk serieus nemen en, veel belangrijker, écht wel weten waar ze mee bezig zijn? Ik tref die mensen nml niet tot zéééér zelden!
Mevrouw75 schreef op 28-01-2024 om 21:45:
[..]
Het kost heel veel mensen veel energie om strategisch te communiceren en beïnvloeden, want het ís nou eenmaal moeilijk voortdurend te kijken, voelen, luisteren en aanpassen aan de ander. Omdat de ander nou eenmaal…een ander is.
Het is echt een misvatting dat ‘die ander’ dat niet of vele malen minder hoeft te doen. Echt waar.
Helemaal eens.
Henricus schreef op 28-01-2024 om 18:37:
[..]
De quote was "
Of o.a. zwartwit denken een onderdeel van hb is? Ja, dát is één van de, sociaal gezien, mindere aspecten van hb. Ik heb er geen last van, andere mensen blijkbaar wel.
Ik heb er geen last van in de zin dat ik er geen belemmeringen van heb óf moeite mee heb, andere mensen hebben blijkbaar wél moeite met mijn denk/handelswijze.
dit klinkt als die man die in de auto zat en hoorde dat er opgelet moest worden, want er was een spookrijder gesignaleerd. Reactie van man: 1 spookrijder? ik zie er heel veel
Mevrouw75 schreef op 28-01-2024 om 21:45:
[..]
Het kost heel veel mensen veel energie om strategisch te communiceren en beïnvloeden, want het ís nou eenmaal moeilijk voortdurend te kijken, voelen, luisteren en aanpassen aan de ander. Omdat de ander nou eenmaal…een ander is.
Het is echt een misvatting dat ‘die ander’ dat niet of vele malen minder hoeft te doen. Echt waar.
Bij hb’ers komt er wel degelijk een complicerende en vermoeiende factor bij, namelijk voortdurend checken waar die ander zit in je redenatie, of de ander je (nog) kan volgen, in de snelheid van denken en het stappen overslaan. Daar heb ik het over. Dat ontkennen is (een deel van) het wezen van hb’ers ontkennen.
De opluchting is enorm als ik met andere hb’ers ben, het gemak waarmee je gesprekken voert, elkaars gedachtensprongen kan volgen en de snelheid. In plaats van dat praten, ideeën uitwisselen etc. energie kost, geeft het energie. Voelt als omgaan met ‘soortgenoten‘.
Ik weet zeker dat heel veel mensen dit helemaal niet doen in de omgang met anderen, want die snappen elkaar gewoon direct. Die zien niet meteen 5 mogelijke antwoorden op een vraag.
Ali schreef op 28-01-2024 om 22:04:
[..]
Bij hb’ers komt er wel degelijk een complicerende en vermoeiende factor bij, namelijk voortdurend checken waar die ander zit in je redenatie, of de ander je (nog) kan volgen, in de snelheid van denken en het stappen overslaan. Daar heb ik het over. Dat ontkennen is (een deel van) het wezen van hb’ers ontkennen.
De opluchting is enorm als ik met andere hb’ers ben, het gemak waarmee je gesprekken voert, elkaars gedachtensprongen kan volgen en de snelheid. In plaats van dat praten, ideeën uitwisselen etc. energie kost, geeft het energie. Voelt als omgaan met ‘soortgenoten‘.
Ik weet zeker dat heel veel mensen dit helemaal niet doen in de omgang met anderen, want die snappen elkaar gewoon direct. Die zien niet meteen 5 mogelijke antwoorden op een vraag.
Andere mensen zijn andere mensen. Sommigen herken je direct, anderen niet. Echt, ik herken je verhaal aan alle kanten.
Dat ontkennen is niet een deel van het wezen van een hb’er ontkennen, maar een deel van het wezen van de ánder ontkennen.
Zonne2017 schreef op 28-01-2024 om 21:45:
[..]
Wederzijds begrip dan graag, ook van HB-ers naar niet HB-ers.
Wat cynisch en pijnlijk dit, hb’ers (en ouders van hb’ers) doen niet anders. Vaak omzichtig te werk gaan, het woord niet noemen (eufemismen gebruiken als: ik leer anders, mijn hoofd werkt anders, snelle denker, etc) we moeten geduldig zijn, ons aanpassen, en het vooral niet beter weten, etc. En dat allemaal het liefst blijmoedig (jaja beetje cynisch)
Dat zie je al aan de vele negatieve reacties als je alleen al het woord hoogbegaafd noemt. Het is opscheppen, alle ouders vinden dat hun kind hb is, de fouten opnoemen die hb’ers maken, je bent niet uniek, waarom moet je hb benoemen.
Ik heb werkelijk nog nooit iemand horen zeggen: hee, wat tof/spannend/interessant of whatever positiefs dat je kind hoogbegaafd is. Dat jij hoogbegaafd bent. En oprechte nieuwsgierigheid: wat betekent dat dan voor jou, voor je kind? Ook nooit tegengekomen.
Ben ik er chagrijnig over? Nu wel even, maar over het algemeen niet.
Ali schreef op 28-01-2024 om 22:22:
[..]
Wat cynisch en pijnlijk dit, hb’ers (en ouders van hb’ers) doen niet anders. Vaak omzichtig te werk gaan, het woord niet noemen (eufemismen gebruiken als: ik leer anders, mijn hoofd werkt anders, snelle denker, etc) we moeten geduldig zijn, ons aanpassen, en het vooral niet beter weten, etc. En dat allemaal het liefst blijmoedig (jaja beetje cynisch)Dat zie je al aan de vele negatieve reacties als je alleen al het woord hoogbegaafd noemt. Het is opscheppen, alle ouders vinden dat hun kind hb is, de fouten opnoemen die hb’ers maken, je bent niet uniek, waarom moet je hb benoemen.
Ik heb werkelijk nog nooit iemand horen zeggen: hee, wat tof/spannend/interessant of whatever positiefs dat je kind hoogbegaafd is. Dat jij hoogbegaafd bent. En oprechte nieuwsgierigheid: wat betekent dat dan voor jou, voor je kind? Ook nooit tegengekomen.
Ben ik er chagrijnig over? Nu wel even, maar over het algemeen niet.
Ik lees bij TO extreem weinig begrip voor anderen.
Ik vind jouw reacties anders ook niet getuigen van wederzijds begrip, Ali.
Mevrouw75 schreef op 28-01-2024 om 22:11:
[..]
Andere mensen zijn andere mensen. Sommigen herken je direct, anderen niet. Echt, ik herken je verhaal aan alle kanten.
Dat ontkennen is niet een deel van het wezen van een hb’er ontkennen, maar een deel van het wezen van de ánder ontkennen.
Dat klinkt als een politiek correct antwoord, en ook sympathiek. Maar ik geloof dat niet. Ik geloof dat de meeste mensen met ongeveer dezelfde intelligentie met veel minder inspanning met elkaar communiceren. Er zijn nu eenmaal gewoon veel meer mensen met dezelfde (gemiddelde) intelligentie en denkvermogen. Ik hang daar verder geen waardeoordeel aan.
Ik ontken nergens dat communiceren makkelijk is, er is altijd ruis, vooringenomenheid, etc.
Ik heb de andere pagina’s niet gelezen, maar ik vind het heeeeel herkenbaar. Ik mis overal professionaliteit. Het lijkt soms wel alsof scholen, zorg, gemeente en bedrijven helemaal niet gericht zijn op problemen oplossen.
Henricus schreef op 28-01-2024 om 16:50:
[..]
Inzake de rest van de reactie:
betreffende bijv. het verkeersverhaal: is het teveel gevraagd dat een kind wat kunde moet hebben van het verkeer? Zijn ouders niet makkelijker geworden (school/derden regelen het wel, ik hoef niks te doen?)
Ik zie bij ons nml (te)veel kinderen die naar school gebracht worden door een kinderopvang, opgehaald worden door dezelfde kinderopvang en 's avonds tegen etenstijd komen de koters even thuis om te eten, door naar bed en de volgende dag om 0700 uur weer naar de kinderopvang waarbij het proces zich 5 dagen per week herhaalt.
Gemak dient de mens, ík werd er raar op aangekeken dat die koters geen moer van verkeer weten en dat ik mijn verantwoordelijkheid daar niet voor neem als ik met die koters in het verkeer begeef.
Jij ziet 1 oorzaak voor het gebrek van verkeersinzicht van kleuters als de absolute veroorzaker van het probleem. Een oorzaak die je ook nog eens overdrijft want 5x per week vso&bso komt nauwelijks voor. Zelfs niet bij alleenstaande ouders.
Kleuters hebben over het algemeen een korte spanningsboog en moeite met oorzaak en gevolg. Dat zijn de hoofdredenen voor het gebrek aan verkeersinzicht bij een kleuter
Dat jij je niet senang voelt om met een groepje kleuters de straat op te moeten, begrijp ik. Ik vind het ook stressvol. Je wijst echter met je beschuldigende vinger de verkeerde kant op.
Jij geeft andere ouders de schuld en bent boos op ze terwijl je te weinig op de hoogte bent van de gemiddelde ontwikkeling van een kleuter.
Jouw kind is niet de norm. Ze is wel jouw referentiekader.
Zonne2017 schreef op 28-01-2024 om 22:26:
[..]
Ik lees bij TO extreem weinig begrip voor anderen.
Ja, dat snap ik.
Ik denk vooral veel frustratie te zien, en onvermogen, en zorgen om het kind.
Dweedledee schreef op 28-01-2024 om 22:27:
Ik vind jouw reacties anders ook niet getuigen van wederzijds begrip, Ali.
Nee? Waar niet?
Ali schreef op 28-01-2024 om 22:22:
[..]
Wat cynisch en pijnlijk dit, hb’ers (en ouders van hb’ers) doen niet anders. Vaak omzichtig te werk gaan, het woord niet noemen (eufemismen gebruiken als: ik leer anders, mijn hoofd werkt anders, snelle denker, etc) we moeten geduldig zijn, ons aanpassen, en het vooral niet beter weten, etc. En dat allemaal het liefst blijmoedig (jaja beetje cynisch)
dat herken ik wel hoor. UHB hier en mijn ouders hebben 40 jaar geleden (toen er nog veel minder bekend was en kon in het onderwijs) een tegengestelde keuze gemaakt dan TO nu overweegt. Namelijk me wel op de dorpsschool gehouden ipv met een busje een half uur verderop. Vanuit sociale overwegingen. Of het de juiste keuze was? Ik vraag het me regelmatig af. Ik heb het gered. Ik kreeg van mijn ouders ruimte om me te ontplooien zoals ik wilde en op de dorpsschool mocht ik op eigen tempo werken en heel veel lezen. Was prima. Het werd pas lastig toen we verhuisden en ik in een andere omgeving terecht kwam, waar conformeren een keiharde eis was. En dat kon ik niet zo goed. Ik heb het overleefd, school prima doorgekomen, veel gespijbeld, de uni was een verademing, want autonoom. Ik ben daar vooral veel naast gaan werken.
Mijn hoofd werkt anders. Ook anders dan die van veel andere hoogbegaafden. Ik praat er nauwelijks over. Houd het liever voor me. Ik doe namelijk ook domme dingen, maak fouten. Ben feilbaar. En eigen. En als ik het dan allemaal zo goed weet, moet ik me ook in anderen kunnen verplaatsen. Een mens is zoveel meer dan diens (vermeende) intelligentie.
Door je kind zover weg te plaatsen op school, ontneem je haar dat. Ik ben wel blij dat ik vooral sociaal “moest” oefenen. Dat was lastig en deed pijn, maar geloof wel dat ik daar op latere leeftijd heel veel vruchten van geplukt heb.
Ali schreef op 28-01-2024 om 22:37:
[..]
Ja, dat snap ik.Ik denk vooral veel frustratie te zien, en onvermogen, en zorgen om het kind.
Maar die zorgen zijn na 8 pagina’s nog altijd niet uitgesproken. Ik zou graag willen weten waar we het nou eigenlijk over hebben.
Ali schreef op 28-01-2024 om 22:34:
[..]
Dat klinkt als een politiek correct antwoord, en ook sympathiek. Maar ik geloof dat niet. Ik geloof dat de meeste mensen met ongeveer dezelfde intelligentie met veel minder inspanning met elkaar communiceren. Er zijn nu eenmaal gewoon veel meer mensen met dezelfde (gemiddelde) intelligentie en denkvermogen. Ik hang daar verder geen waardeoordeel aan.Ik ontken nergens dat communiceren makkelijk is, er is altijd ruis, vooringenomenheid, etc.
Communicatie hangt niet alleen af van intelligentie. Het hangt van zo ontzettend veel factoren af. Ik breng dit niet politiek correct in trouwens, vooral in dit topic lijkt het me juist helemaal niet politiek correct.
Het betekent trouwens niet dat iedereen moeite heeft met communicatie, er zijn er die ervoor geboren zijn, lijkt wel, maar er zijn er velen die moeilijk levelen met een ander. Of anderen met diegene, dat kan ook nog. Of kunnen wel levelen, maar gewoon niet zo goed communiceren en daar heel veel moeite in moeten steken, dag in dag uit.
