Bijles voor een hoger schooladvies

Hier wel bijles, alleen niet voor een hoger advies

De bijles bestond uit citotoetsen doornemen. De reden was dat jongste erg slordig werkte en niet overtuigd van bepaalde methoden om iets te doen. Hij kon tijdens de toets bedenken dat het ook anders kon.
Ik heb hem eerst een hele citotoets laten maken, nagekeken en op basis daarvan gekeken welke onderdelen we zouden oefenen.
En daarna elk onderdeel net zolang geoefend tot het goed ging. Goed was in zijn geval maximaal 10% fout. Inhoudelijk was maar soms hulp nodig, beetje bijschaven.
Hij kon niet meer wegduiken op school, hij kon niet meer samenwerken zoals op school, begrip was niet genoeg zoals op school. Hij moest gewoon aan de bak.
Het resultaat was uitstekend, zijn scores werden constant en passend bij zijn intelligentie.

Hij zit nu in de tweede klas Atheneum. Het gaat goed maar wel met een stok achter de deur. Wij grijpen gelijk in als hij onvoldoendes begint te halen. Hij blijft geregeld proberen of het ook met veel minder moeite kan.
Ook hier geldt nauwelijks inhoudelijke hulp, behalve aan begin van brugklas voor bijvoorbeeld het formuleren van volledige antwoorden.

Ik denk

dat het uiteindelijk uit het kind zelf moet komen, vroeg of laat, of misschien wel helemaal niet.
Als een kind echt slecht is in een vak, bijv. rekenen of taal op de bs. Of een hoofdvak waar je niet omheen kunt op het VO (NL, Engels, wiskunde, en uiteraard ook rekenen), dat bijles zinvol kan zijn. Maar het kind moet wel gemotiveerd zijn. Dat kun je stimuleren uiteraard, maar het kind moet zich uiteindelijk wel willen inzetten. Maar bijles puur om het niveau (iets) op te krikken: nee. Als je iets echt niet begrijpt of kan, maar het wel belangrijk ik daar een voldoende voor te halen: prima.

En als het het kind niet zo boeit?

Mijn dochter gaat graag naar school maar het schoolwerk boeit haar niet zo. Zelfs nu, op haar 10e, haalt ze haar schouders op over een 1 vanwege het niet maken van huiswerk want dat haalt ze toch wel weer op met twee dictees. Voor topo heeft ze nu een paar keer een 2 gehaald, dus ik heb nu een paar keer met haar geoefend. Het cijfer heeft ze nog niet, maar ik merkte al op de tweede avond (eerste avond een kwartiertje geoefend) dat ze 90% al kende. Best een aardig rendement dus, maar ik weet dat we het niet zouden volhouden om dag in dag uit zo bezig te gaan. Dat terwijl we misschien wel van haar II's een I zouden kunnen maken.

Motivatie kan overal vandaan komen

Mijn jongste wil graag in de klas blijven waar hij sinds de brugklas in zit. Dat motiveert hem om in ieder geval genoeg te doen om over te gaan. Dat is zijn lange termijn doel (eind van het schooljaar). Zijn korte termijn doel is zo min mogelijk onvoldoendes te halen met zo min mogelijk inzet, net genoeg dat wij hem niet op de nek zitten.

II's zijn goed genoeg Katniss. Behalve als jij/je dochter een doel kan vinden waarvoor ze gemotiveerd is. Heeft ze geen vriendin die naar het vwo wil? Dat ze dan ook wil?

Helpen of pushen?

Een kind helpen dat geholpen wil worden is zeker de moeite waard.
Bij een kind dat niet "meer" wilt, wordt het pushen. Ik heb geen zin in iedere dag gedoe over schoolwerk, laat staan om een niveau hoger te komen.

Bijles voor een bepaald vak, extra uitleg, prima. Maar op de bs bijles om een niveau hoger uit te stromen is niet mijn keuze. Maar goed, die keuze kan wel gemaakt worden als je kind zelf erg streberig is.

angela

"Dat is wel een echt Hollandse redenering, beetje zoiets als 'ach huiswerk maken op de basisschool is zielig, ze moeten hun hele leven al zo hard werken'. Als je nou bijles wilt nemen/geven/hebben om van havo advies naar vwo advies te gaan, of gewoon om alles foutloos te kunnen waarom niet?"
Heb ik het over zielig o.i.d. gehad? En waarom zou je van havo advies naar vwo advies moeten? Mét bijles. Ik vind dat onzin. Ik vind dat je als ouder/school kunt verwachten dat kind gewoon normaal z'n best doet. En als er problemen ontstaan (zwak/slecht/niet begrijpen van belangrijke vakken), dan is bijles zeker zinvol, uiteraard. M.i. is bijles niet nodig als kind niet ergens vreselijk over struikelt. Als kind normaal les volgt, normaal huiswerk doet, dan is een 7 een 7. Ik vind het omzet om dat koste wat kost via bijles op te krikken naar een 8. Dan kan kind, als het wil, dan ook wel zelf. Zo niet, dan niet.

precies zoals wil40 het formuleert

niets aan toe te voegen

Wat is willen?

Nee, mijn zoon wilde op de basisschool helemaal niet dat wij hem gingen 'helpen'. Maar hij wilde wel graag in een klas komen op het VO met slimme kinderen omdat hij daar beter bij past.
Hij begreep wel waarom hij van ons moest oefenen. Maar als wij niet hadden gepusht, had hij het in zijn eentje niet gered. En school doet niet veel aan leren leren, zorgvuldigheid, inzet als de resultaten best aardig zijn.
En dan vind ik 10/11 jaar nog te jong om daar zelf beslissingen in te nemen. Op die leeftijd mag je best eisen dat een kind aan bepaalde verwachtingen voldoet, zoals inzet.

Ik heb naar hem vaak de vergelijking gemaakt met kinderen die leerproblemen hebben. Die moeten vaak erg hard werken om de stof te beheersen. Dan mag hij ook wel wat meer doen dan een beetje in de klas hangen.....

Tja

Ze wil momenteel later in een dierentuin gaan werken, als oppasser Ik had al geopperd dat dierenarts worden misschien wel leuk is, maar dat lijkt haar niets. Haar beste vriend gaat zeker niet naar het vwo, dus daar hoeft ze het ook al niet voor te doen.
Ze 'hoeft' van mij ook niet naar het vwo maar ik denk dat ze dat wel zou moeten kunnen, met een beetje meer moeite. Misschien denken de juffen daar wel heel anders over, daar mag pas over gesproken worden medio groep 8.

Mijn oudste wilde dolfijnentrainer worden

en dan hoefde ze echt niet te kunnen rekenen

Gelukkig gingen haar hersenen hun eigen weg.
Ze zit nu in 6 gym

Aan de andere kant van het spectrum

Jongste hangt aan de andere kant van het spectrum en dreigde zelfs naar praktijkschool verwezen te worden door de beoogde school. Nu in de brugklas basis van een school waar hij wel met open armen werd ontvangen laat ik niets aan het toeval over. Ik zit er bovenop en heb me net neergelegd bij al het maakwerk zoveel mogelijk op school afraffelen omdat ik zie dat hij er met het samen leren ook wel komt. Hij heeft mooie cijfers, iets wat die andere school nooit verwacht had. Hij heeft geen enkele moeite om met de klas mee te doen waar die andere school nog zei dat ze benieuwd waren hoe ze zijn achterstanden zouden gaan aanpakken. Niks achterstanden. Hij heeft nog de laagste cijfers voor alle praktijkvakken plus gym.

Als je met een kwartier per dag je kind een niveau hoger zou kunnen krijgen dan zou ik daar voor tekenen maar ik geloof daar niet zo in. Dat kan alleen als je kind daar hoort maar uitvalt op bepaalde onderdelen omdat daar een gat in is ontstaan (slecht les etc) of zoals Moni zegt.

Weerstand breken... ach ja, hoe zou je dat doen als je kind zoals die van mij naar echt een te laag niveau dreigt te gaan zonder veel kans op een baan en een echte plek in de samenleving terwijl je weet dat dat onzin is omdat je zelf (inclusief basisschool in dit geval) ook wel het niveau van je kind kan inschatten.

Ook bij leerproblemen als dyslexie moet je als ouders aan de bak en je kind thuis helpen maar als het echt weerstand breken wordt is het handig om iemand anders daarvoor in te huren.

eigen taal

http://media-dis-n-dat.blogspot.nl/2009/11/award-winning-spanish-actor-with-down.html

Als een kind daarvoor gemotiveerd is zou ik het bijles geven. Maar ik denk dat je eerst wel zelf/vind maar eens een goede educational diagnost, uit moet vinden waar je kind zich kan verbeteren en hoe je dat doet.

Als een kind te weinig begrip heeft van een verhaal kan het ook zomaar zijn dat het beter is om ook de eigen taal beter te optimaliseren, en misschien is de achterstand wel ontstaan door te grote nadruk op het leren van Nederlands waar de eigen taal in begripsvorming en woordenschat achterbleef.

In de link een kind met het downsyndroom dat met ondersteuning van zijn ouders naar de universiteit ging en pleit voor het zien van de kansen op ontwikkeling in plaats van de focus op een laag niveau en beperkingen.

"Any professional who tells a parent that their Down's Syndrome child will only reach a certain mental age, is making the biggest mistake of their lives. No one ever stops learning. It's a lie," he says.

He advises parents to listen first and foremost to their intuition, and to learn from mistakes, which they will inevitably make. He says Down's children should make an effort to learn everything they can, understand their condition and overcome it.

Mr Pineda thinks people should stop seeing someone like him as having some sort of "deficit" and instead adopt an attitude that focuses on "ability""

vaak later toch een lager niveau

In mijn omgeving, vrienden en vriendinnen van mijn kinderen is het mij wel opgevallen dat de kinderen die met veel bijles toch havo vwo niveau haalden later toch een of twee niveau's zakten vanwege gebrek aan motivatie.
Bijles is heel goed om een kind uit een dip te helpen of een opgelopen achterstand weg te werken maar niet om een hoger niveau te bereiken. Sommige kinderen hebben gewoon geen ambitie of zijn laatbloeiers.
Op je 23ste helemaal afgestudeerd zijn is ook niet zaligmakend. Het is altijd nog mogelijk om via avondschool diploma's te halen. Studielening mag je ook later in je leven gebruiken dacht ik.

helpen

Mijn zoon wilt nu het liefste overval bijles voor omdat hij niet tevreden is met zijn eind advies hij wilt hoger.

Wij hebben hem uitgelegd dat hij wel tevreden moet zijn en dat hij zeker trots moet zijn met het advies wat hij heeft gekregen.

Maar ik denk dat als je je kind ergens mee helpt waar hij/zij moeite mee heeft dat dat wel zou helpen of dit nu echt zal leiden naar een hoger advies dat weet ik niet.

Ja natuurlijk

Ik zie niet in waarom bijles om een kind op een hoger niveau te krijgen een slecht idee is. Het voorbeeld wat AnneJ aanhaalt van kinderen met down syndroom is inderdaad heel goed. Kinderen met down syndroom kan je ontzettend veel leren door ze te stimuleren/helpen/begeleiden. Natuurlijk is ergens een plafond. Maar dat plafond is geen hard plafond en kan vaak nog wel wat extra omhoog met de juiste inspanning. Dat geldt voor kinderen zonder down syndroom ook. Of je van een praktijkschoolleerling een VWO'er kan maken is misschien niet zo realistisch maar van een havo'er een vwo'er maken is niet zo moeilijk met de juiste begeleiding. Door de juiste uitleg, veel oefenen en herhalen kan je uiteraard meer leren. Schoolniveau is net zoals iq geen statisch gegeven wat nooit kan veranderen. Het is juist iets waar je veel invloed op kan uit oefenen. En zelf gemotiveerd zijn is geweldig maar veel kinderen hebben die innerlijke motivatie nog niet. En dat vind ik best begrijpelijk want natuurlijk is buiten spelen en met lego bouwen vaak gewoon veel leuker dan sommen oefenen. Dat vind ik nog steeds en ik ben allang geen kind meer. Ik verwacht dat ook helemaal niet van mijn kinderen. Ik zorg er voor dat ze de juiste begeleiding krijgen om het hoogst haalbare niveau te halen.

slecht onderwijs op de basisschool komt veel meer voor dan je denkt. Ik vraag me altijd af waarom mensen toch zo'n vertrouwen hebben in de basisschool. Mijn kinderen hebben de belangrijkste dingen thuis of op bijles geleerd. Dat vind ik eigenlijk niet kunnen. En dan wordt er ook nog eens laag geadviseerd. Ik denk dat niet alleen mijn kinderen, maar alle kinderen van die school minstens een niveau hoger aan moeten kunnen dan ze nu doen. En ze stromen echt niet allemaal op. Dat moet je namelijk ook maar willen. Dan ben je net gewend in je klas, en je bent bang dat het te moeilijk is, want de basisschool zei toch dat..etc.

reactie op Katniss

"Bij mijn eigen kind heb ik gemerkt dat een beetje hulp leidt tot aanzienlijke resultaten. Het zou dus heel goed kunnen dat ik haar met een kwartiertje oefenen per dag op een hoger niveau krijg. De vraag is of ik er zin in heb om door haar weerstand daartegen te breken (denk ik niet), en of dat ook zin heeft voor de toekomst. Je wilt tenslotte niet op het v.o. ook nog uren per week erin steken om haar op niveau te houden (lijkt me)."
ik vraag mij af of er nou echt een verband is tussen oefenen op de basisschool en daarna nog moeizaam door het VO moeten. Veel kinderen moeten "leren leren" en als je dat op de basisschool doet met ze, dan passen ze dat toe ook later, lijkt mij. Ik heb deze ervaring met mijn oudste kind, die vooral slordig werkte. Er is niks mis mee om het kind te leren hoe het minder slordig kan werken. Dit krikt cito scores omhoog, maar werkt ook door bij het maken van wiskunde sommetjes later. En door weerstand breken? Ja, sommige dingen moeten nu eenmaal in een kinderleven. Daar hoort naar school gaan bij, huiswerk maken, muziekinstrument oefenen etc. Zolang er genoeg ontspanningsmomenten tegenover staan, is daar weinig mis mee, lijkt mij.
Ergens vind ik het zonde om kinderen te laten "hangen" in inefficiënt leergedrag, terwijl het soms zo makkelijk (kwartiertje per dag!) bij te sturen is.

Dat zou iedereen moeten doen

Katniss "Bij mijn eigen kind heb ik gemerkt dat een beetje hulp leidt tot aanzienlijke resultaten."
Inderdaad. Dat is niet bij alle vaardigheden zo. Een vak als biologie laat zich niet zo makkelijk bijlessen. Het is ook niet altijd zo. Spelling woordjes Frans is gewoon echt oefenen.

Maar voor de basics, rekenen, taal en lezen, werkt een beetje extra aandacht of uitleg op een andere manier heel goed.

Nog steeds is afkomst (sociale klasse) een betere voorspeller voor de schoolcarriere dan de kwaliteit van de school. Dat zit 'm in die extra oefening, die overigens niet schools is. Scrabbel, galgje, trinominos, monopoly, woordgrapjes, voorlezen, etc. Dat is de standaard bijles die kinderen een voorsprong geeft.

Maar voor het - op schema - halen vam de refernrieniveaus is dat niet voldoende. Dat schema maakt ook dat een keertje, een maandje of een jaartje extre oefenen niet genoeg is. Het beeld dat de leerling moet laten zien moet consistent zijn. De stijgende lijn vanaf groep 6. Dat is een odeologisch dingetje trouwens: de goegemeente van onderwijzers is zo wantrouwend ten opzichte van onderwijs en toetsen, dat ze niet geloven in na oefening behaalde resultaten.

Het grote voordeel aan dat systematische is dat je kunt oefenen, dat je weet wat het kind moet weten, dat het om vaardigheden gaat die aardig beklijven (wie kan machtsverheffen verleert dat niet meer zo). Dat het om vaardigheden gaat die bovendien, tot en met het examenniveau vwo, in het basisonderwijs al verkregen kunnen worden.

Nee, niet door iedereen natuurlijk. Maar eigenlijk is extra oefening juist voor de leerlingen die dat niet zouden kunnen halen het meest opportuun. Zij hebben sowieso te weinig aan wat de basisschool doet.

Het is de bedoeling dat scholen door die systematische referentieniveaus beter onderwijs gaan geven. Systematischer. Intensiever. Met wat meer ambitie.

Maar dat gaat er niet van komen voorlopig. Vanwege het feit dat de goegemeente van de onderwijzenden zelf niet geloven in onderwijs. Men is de overtuiging toegedaan dat voor vaardigheden als spelling, rekenen en lezen, een kiem, een genetische aanleg aanwezig moet zijn . Dat een beetje water geven en liefde voldoende is om het tot bloei te laten komen. Dat als het niet vanzelf komt, het er ook niet in zit.

Het is precies daarom dat een beetje bijles al enorme resultaten oplevert.
Iedereen zou het moeten doen.

wat noem je bijles?

Even heel kort door de bocht: gefortuneerde ouders die veel geld spenderen aan bijlessen om hun dommerd toch maar op het vwo te krijgen, daar ben ik niet voor. Vroeger zat ik op een categoriaal gymnasium waar na de 1e klas maar 80% van de leerlingen overbleef en in de 2e klas stroomde weer een aanzienlijk deel af. Toen ik eindexamen deed was ongeveer de helft van de 1e klassers over, de rest was van school af of een (of twee) keer blijven zitten. Ik schat zo in dat het merendeel van die afstromers een (veel) te hoog vo-advies hadden gekregen. Ook heel veel klasgenoten gingen na schooltijd naar de peperdure huiswerkbegeleiding.

Maar wat Miriam zegt is waar: het gezin waarin je opgroeit bepaalt een hoop; als je het spelen van educatieve spelletjes met je kinderen, een museumbezoek etc. al bijles wil noemen, prima. En een kind overhoren voor topo of achter de vodden aanzitten voor een spreekbeurt/werkstuk, dat is ook prima. Maar dat zou ik eerder ondersteuning willen noemen dan bijles. En wat bieb noemt: als een kind ergens echt slecht in is, dat zou bijles ook wel rechtvaardigen.

Verder ben ik (alhoewel ik begrijp dat de praktijk anders is) voor gelijkheid. Als Anne-Sophie met (ik noem maar wat) citotraining wel een schaarse plek op het vwo in een grote stad bemachtigt ten koste van Fouzia, die het van zichzelf heel goed doet op school, dát vind ik erg onrechtvaardig.

dan maak je toch twee plekken Creabea

waarom mogen Anne-Sophie en Fouzia niet allebei naar het vwo? vind je dat zonde van je belastinggeld?
Misschien worden ze allebei wel thuisblijfmoeder, maar kunnen ze hun kroost tenminste bijles geven
gr Angela

Creabea

Je schrijft: "Als Anne-Sophie met (ik noem maar wat) citotraining wel een schaarse plek op het vwo in een grote stad bemachtigt ten koste van Fouzia, die het van zichzelf heel goed doet op school, dát vind ik erg onrechtvaardig."

Wat is daar onrechtvaardig aan? En al zou het onrechtvaardig zijn, wat wil je er aan doen dan? Verbieden dat ouders zelf investeren in de kansen van hun kind? Dit soort nivellering haalt het gemiddelde niveau van de leerlingen enorm omlaag. Gelijke kansen, iedereen even dom. Niet mijn keuze.

creabea

Als je op het hoogste niveau zit kún je alleen maar afstromen. Als je op het laagste niveau zit kún je alleen maar opstromen maar dan moet je die cijfers niet gaan vergelijken met de tussenniveau's.

Juist is het aantal VWO'ers gestegen de laatste 15 jaar dus ik verwacht ook dat er nu veel kinderen daar zitten die daar eigenlijk niet thuishoren of het niveau is verlaagd. Zo ook met mavo (veel minder kinderen op basis/kader) en havo (kinderen die eigenlijk mavo zouden moeten doen gaan naar havo).

Mijn dochter kreeg n.a.v. haar entreetoets mavo als voorlopig advies voornamelijk vanwege een percentiel van 1 voor spelling en een laag percentiel voor het rekenonderdeel cijferen. Begrijpend lezen, woordenschat, redactiesommen en schrijven waren op vwo-niveau. Ik dacht dat zij prima op haar plaats zou zijn op de havo. School deed niks, logopedie leidde van een D naar een E, dus ik heb een remediërend computerprogramma gekocht en heb daar van september tot aan de eindcito drie keer per week een kwartier geoefend. Ze haalde een mooie havoscore en zit nu in havo 4.

skik

Angela

Ik vermoed dat Fouzia geen scores heeft behaald die hoog genoeg zijn. Scores goed = VWO.

Als het gaat om het dénken dat kind VWO niet aan kan ivm weinig hulp thuis maar scores die hoog genoeg zijn dan zit de fout bij de basisschool die geen advies heeft gegeven op basis van de cijfers.

Overigens werd in onze situatie totaal niet gekeken naar de achtergrond van het kind maar gewoon ondanks het basisschooladvies verwezen naar praktijkschool. Kind krijgt juist alle begeleiding hier.

bijles?

Tsja, huiswerk leren maken, topo overhoren, bij geschiedenis uitleggen waarom je sommige jaartallen toch echt moet weten, bij het werkstuk het even nalezen en helpen om de stukjes in een logische volgorde te krijgen. Als dat al bijles is ben ik schuldig. Dit vind ik niet meer dan je kind helpen om te leren. Straks in de brugklas zal ik ook meehelpen met leren plannen, woordjes overhoren, de klaagzang aanhoren dat woordjes leren zo saai is (en het er roerend mee eens zijn, maar erop staan dat het toch gebeurd).

Onder bijles versta ik hiaten in de stof opsporen en aanpakken, heel gericht, met het doel om het kind op het niveau te krijgen waar het hoort.
Er is niets mis met bijles, en wat een kind niet kan snappen, krijg je er echt niet in. Maar er is veel wat een kind wel kan leren, zeker als het even de tijd krijgt.
Ik heb mijn kind ook wel eens geholpen met het rekenhuiswerk toen ze het omrekenen van inhoudsmaten niet helemaal door had. Toen heb ik er voor haar nog een paar extra sommen bij geschreven en gecontroleerd of ze het door had.
Voor mij is dat bijles, en voor mij is het niet meer dan normaal dat je dat met je kind doet als de uitleg van de juf net niet geland is.

als thuisonderwijs niet mag . .

dan vul je toch gewoon de basisschoolleerkracht aan? Zo zie ik het.
Ik ben blij dat school er is, vind het ook een nuttige verplichting en goede besteding van m'n belastinggeld maar ik heb toevallig ook een mening over wat een kind moet weten aan het einde vd basisschool.
Dus als ik voor m'n belastinggeld niet die kwaliteit van leerkrachten krijg dan kan ik gelukkig zelf ook nog bijspijkeren. En ja ik probeer zodanig te stemmen dat kwaliteit van onderwijs belangrijker wordt gevonden maar die partij heb ik nog steeds niet echt gevonden. . . .
gr Angela

Geen toverkunst

Spellen, rekenen en begrijpend lezen zijn geen toverkunsten die je of wel of niet kan. Het zijn vaardigheden die je gewoon kan oefenen en hoe meer je oefent hoe beter je er in zal zijn. Dus als rekenen niet je sterkste kant is dan ga je daar gewoon wat meer in oefenen. Zit het probleem in een slechte uitleg dan zoek je iemand die het beter uit kan leggen. Snap je de uitleg eenmaal is het een kwestie van oefenen en oefenen.

Waarom niet

Mijn oudste heeft in groep 8 bijles gehad voor spelling. In groep 7 haalde hij c's voor spelling, voor alle andere onderdelen A's. Toen ik aan zijn meester vroeg waar dat in zat, kreeg ik het legendarische antwoord: dat weet ik niet, mijn duocollega neemt die toetsen af. Nou veeg mij dan maar op hoor dan zoek ik het wel buiten de deur. Een externe Remedial Teacher heeft hem getest en hij wist oa niet dat achter een korte klinker een dubbele medeklinker komt. Ook d's en t's waren heel slecht. Zij heeft dus alles opnieuw uitgelegd en hem oefenmateriaal mee gegeven voor thuis. De eerstvolgende cito in januari in groep 8, haalde hij een B op spelling ipv een C, genoeg voor een havo/vwo advies. Ook zijn eindcito was een 543, dankzij de opgehaalde spelling. No way dat ik hem op een lager niveau laat komen omdat de basisschool haar werk niet doet, dan maar bijles.
Zo kwam hij dus in een havo/vwo brugklas terecht. Inmiddels zit hij in 5 vwo. En inderdaad heb ik hem wel eens moeten helpen. Zo heb ik hem in de 2e door wiskunde moeten slepen als gevolg van een heel slechte wiskunde-leraar, dat was/is een algemeen bekend probleem op deze school. En in de 4e heeft hij bijles gehad van een buurjongen voor wiskunde B, nu gaat het weer goed. Is dat erg dan dat hij op deze manier het vwo door rolt? Ik vind het eerder erg dat het soms zo slecht met het onderwijs gesteld is en zo goed met het beschermen van niet functionerende werknemers, dat er totaal niet sprake is van gelijke kansen. Je moet of je kind zelf kunnen helpen of bijles kunnen betalen.