ADHD staat fout in de kinderboeken
In het nieuws op dit moment de aanstaande publicatie van een onderzoek naar de manier waarop ADHD in kinderboeken beschreven wordt.
(zie bijvoorbeeld https://www.nu.nl/gezondheid/4994609/onvolledige-informatie-adhd-in-kinderboeken.html)
Zorgelijk, vinden de onderzoekers.
Citaat:"De kinderboeken zetten het kind en zijn hersenen steevast neer als de oorzaak voor de problemen die er zijn", waarschuwt dr. Laura Batstra. "Zo wordt kinderen met een diagnose ADHD ten onrechte aangepraat dat ze een chronische hersenziekte hebben waar ze pillen voor moeten slikken."
Ik geloof Laura Batstra onmiddellijk, maar ik ben wel benieuwd hoeveel volwassenen (ouders, leerkrachten) haar klacht en zienswijze herkennen.
Ik heb toch steeds maar de indruk dat de meeste mensen in het onderwijs menen dat er maar één oplossing is, en dat is Ritalin... vanwege die niet corrigeerbaarheid, vanwege die hersens...
Of is de gedachte dat ADHD slechts een stempel is voor druk en ongecontroleerd gedrag dat bijvoorbeeld ook sociale oorzaken kan hebben, gemeengoed?
Daar ben ik wel benieuwd naar
Ik kende hem niet en heb even gegoogled. Ik snap de link die gelegd wordt, maar zijn toon is heel anders. Veel genuanceerder en veel meer gericht op de patient. Ben inderdaad wel benieuwd wat hij hier over te zeggen heeft.
Aleid
Ja, ik snap hoe statistieken werken. Een politicus weet bijvoorbeeld dat 1.3000.000 mensen op hem gestemd hebben. Als hij bij een microfoon staat, zegt hij steevast "álle Nederlanders zijn het zat, iedereen is klaar met ... wat dan ook, ze willen niet wat jullie willen." Dat kan hij alleen niet hardmaken, want statistisch gezien, maar ook door gewoon 1,3 miljoen van 17 miljoen af te trekken, klopt die uitspraak niet. Er zijn namelijk nog steeds 15.700.000 mensen (minus iedereen die niet stemgerechtigd is) die het niet voldoende met hem eens waren om op hem te stemmen. Wat je wel kunt concluderen, is dat 1.3 miljoen mensen op hem gestemd hebben. Dat is een feit. Het is waar dat een grote groep mensen op hem gestemd heeft.
Als uit groot wetenschappelijk onderzoek naar voren komt dat er verschillen zichtbaar zijn tussen 'normale' hersenen en adhd-hersenen, is die bevinding waar, het is aangetoond. Dat je daarmee het hele 'probleem' in de kast kunt zetten met 'klaar nooit meer naar kijken', is niet aan de orde, want er is nog meer te zeggen over die verschillen. Er is nog héél veel onderzoek nodig.
Maar dan: Batstra zegt bij RTL Late Night: Het idee dat het een hersenaandoening is dat klopt niet, het is een naam voor gedrag waar wij in onze maatschappij moeite mee hebben en dat is wat ik beklemtoon, omdat ik me heel veel zorgen maken over de kinderen die de onterechte boodschap krijgen dat ze een hersenziekte hebben, terwijl dat niet zo is. ===
Ik val zelf over het woord hersenziekte, zo zie ik het totaal niet, maar goed, het draait om 'terwijl dat niet zo is', want dan komen we weer uit bij dat dat géén feit is. Ze heeft (nog) niet aantoonbaar gemaakt dat er géén verschillen zijn en dat het gedrag niet wordt veroorzaakt door een ontwikkelingsstoornis in de hersens. Bovendien vind ik het helemaal geen drama als kinderen horen dat ze iets hebben wat in de hersens zit. Er zit zoveel in de hersens, dat kan er ook nog wel bij.
Dat je er vervolgens wel een definitie op los kunt laten, afspraken kunt maken over wat kenmerken zijn die je aan adhd kunt toewijzen e.d., dat is wat mij betreft het punt niet.
Als ze het zou laten bij de definitie en "Het is gedrag waar wij in onze maatschappij moeite mee hebben.", zou ik het met haar eens zijn.
Statistiek
Kaaskopje, het is duidelijk dat je statistiek niet snapt. En de Volkskrant ook niet 
. Die kop dekt de lading namelijk niet. Wat er gebeurt is dat ze heel veel data verzamelen van mensen met het etiket ADHD. En heel veel data van mensen zonder het etiket ADHD. En dan kijken of je uit al die data bij elkaar iets zinnigs kunt zeggen. En dat zegt dus niks over individuen.
Statisitiek gaat over kansen.
Vergelijk: mannen zijn langer dan vrouwen. Dat is zo'n algemene statistische uitspraak.
Stel dat je een heleboel pasfoto's van mannen en een heleboel pasfoto's van vrouwen in twee dozen doet. En jij mag uit allebei de dozen een pasfoto pakken. Wat jij doet met ADHD is dan zeggen: Die vrouw is de kleinste, kijk maar want ik heb haar foto uit de vrouwendoos gehaald. Dat is natuurlijk onzin. Je kunt aan iemands pasfoto niet zien hoe lang die persoon is. Je weet wel dat ze uit die bepaalde doos komt. Wat we weten van die doos is dat er gemiddeld een lengteverschil is. En dat er een bepaalde kans is dat die persoon dus kleiner is dan die andere. Er is natuurlijk ook een kans dat ze groter is, of even groot. Als je wilt weten hoe het echt zit, met die individuele mensen dan moet je gaan meten. Ofwel, dan moet je de persoon met het ADHD-etiket onder een scanner leggen. En die persoon zonder het etiket ook. Zolang dat niet gebeurt, is het enige dat je weet dat er een bepaalde kans is, dat degene met het etiket kleinere hersens heeft op bepaalde gebieden dan een gemiddeld persoon zonder dat etiket. En dat is het.
ADHD is dus een afspraak. Natuurlijk maken we die afspraak niet zomaar. Er is echte last. En er is een kans dat dat iets met hersens te maken heeft. Maar wat precies, daar hebben we nog geen idee van. Ook niet of het wel allemaal hetzelfde is. Om terug te keren op de dozen. Er zijn vrouwen die langer zijn dan de gemiddelde man. Ofwel, er zijn mensen het het etiket ADHD die grotere hersengebieden hebben dan het gemiddelde. Ook die mensen hebben echte last. Maar hoe dat dan zit met die hersenen? Geen idee dus.
Begin je het een beetje te begrijpen?
Nou
Dat neerbuigende toontje gaat ook niet helpen, kun je dat snappen Marianne?
Marianne
Dat ik niet jouw niveau heb op het gebied van statistiek, zegt niet dat ik een kleuter ben.
Zolang dat niet gebeurt, is het enige dat je weet dat er een bepaalde kans is, dat degene met het etiket kleinere hersens heeft op bepaalde gebieden dan een gemiddeld persoon zonder dat etiket.===
Kijk, hier ben ik al blij mee. "het enige dat je weet dat er een bepaalde kans is, dat degene met het etiket kleinere hersens heeft op bepaalde gebieden dan een gemiddeld persoon zonder dat etiket". Jij zegt dat er een bepaalde kans is. Dan ga je verder dan Batstra. Zij zegt: Het idee dat het een hersenaandoening is dat klopt niet.
Dat neerbuigende toontje lees je zelf. Statistiek is voor heel veel mensen lastig en er zijn een paar klassieke fouten die keer op keer gemaakt worden, onder andere in deze discussie. De uitspraak 'mensen met ADHD hebben kleinere hersenen, dat is wetenschappelijk bewezen is namelijk gewoon keihard fout.' En de uitspraak mensen met ADHD hebben gemiddeld kleinere hersenen en dus is ADHD een hersenafwijking is echt totale onzin, maar om dat te snappen moet je dus de basis van statistisch onderzoek snappen. Dat probeer ik op een eenvoudige manier uit te leggen, met een voorbeeld dat zo duidelijk is, dat de logica erachter echt goed te volgen is. Want ik zie dus totaal verkeerde interpretaties van statistiek hier langskomen.
Maar als je dat afhoudt van de boodschap: zo werkt statistiek en het is belangrijk voor deze discussie dat je begrijpt hoe statistisch ondeterzoek werkt, dan gooi je zelf het kind met het badwater weg. Da's dan triest en jammer, maar als je het niet wil weten dan houdt het op.
Drietje
In post #163 geef je aan dat jullie je jaren aangepast hadden aan kind, en dat kind daardoor wrs goed functioneerde.
Wat mij betreft is dát nu juist de kern vd discussie, en ook wel wat Batstra bedoelt.
Wat is daar mis mee, met, al dan niet intuïtief, rekening houden met zwakke punten van het kind?
En wát zou het voor je kind kunnen betekenen, als ook vo voldoende aangepast was geweest?
Kaaskopje
Zie boven.
Een bepaalde kans betekent nog steeds niet dat er ook een aandoening achter zit. Dan moetje namelijk weten hoe het komt dat die hersenen anders zijn. Is dat een oorzaak, of een gevolg van andere oorzaken, bijvoorbeeld externe. Dat is een.
Verder is er ook een kans dat iemand dus geen kleinere hersenen heeft. Sterker, als je op groepsniveau kijkt, zal een deel van de groep gewoonweg geen kleinere hersenen hebben, maar even grote of grotere. Die mensen hebben toch echt klachten. Maar ze voldoen dus niet aan het hersnene-criteriium. Die mensen hebben dus gewoon normale hersenen. Waarom zou je die mensen dan wijs willen maken dat ze een hersenaandoening hebben? Hoe gaat hen dat helpen? De echte oorzaak van hun klachten achterhalen is toch veel beter?
En dan zijn eer dus nog de mensen in de controlegroep die kleinere hersenen dan gemiddeld hebben. En die hebben dus geen etiket ADHD. Hebben ze dan wel een hersenaandoening? Is er iets met hun hersenen? Zonder dat ze problemen hebben? Dat is nogal iets om te zeggen.
Dus ja, Batstra heeft helemaal gelijk als ze zegt als mensen zeggen dat ADHD een hersenziekte is, dat een veel te sterke conclusie is. Sterker, we weten dat een deel van de mensen die het etiket krijgen helemaal geen abnormale hersenen heeft, voor zover we het nu kunnen onderzoeken.
je draait het om
"Ze heeft (nog) niet aantoonbaar gemaakt dat er géén verschillen zijn en dat het gedrag niet wordt veroorzaakt door een ontwikkelingsstoornis in de hersens."
Je draait het om.
De diagnose ADHD bestaat al heel lang.
Pas na het erkennen van ADHD als psychiatrische stoornis, is onderzoek naar 'de oorzaken' gestart. Een van de aanwijzingen is dat er iets in de hersenen is. En dat is nogal een eigen leven gaan leiden. Mensen hebben dit massaal omarmd als dé waarheid en verklaring. Terwijl er geen enkele wetenschapper is die zal beweren dat iedereen met ADHD iets afwijkend in zijn hersenen heeft, laat staan dat ADHD daardoor wordt veroorzaakt.
Jij hebt wel besloten dat de verklaring in de hersenen ligt. Bij jezelf, maar ook bij alle anderen die een zelfde diagnose hebben. Dat is jouw keuze (en die van nogal wat anderen), maar wetenschappelijk is er natuurlijk geen grond voor.
Het is een beetje gek dat je stelt dat Laura Batstra eerst maar eens moet bewijzen dat het GEEN hersenafwijking is. Dat is toch de omgekeerde wereld? Er is geen bewijs voor de hersenafwijking-theorie, dus ADHD is geen hersenafwijking (want het is een afspraak etc...).
Dat neemt niet weg dat er bij een deel van de mensen wel degelijk iets in de hersen aan de hand kan zijn. Mogelijk is dat de oorzaak, maar het kan ook het gevolg zijn van iets. En er is meer wetenschappelijk onderzoek, o.a. diverse onderzoeken die laten zien dat langdurige armoede tot concentratieproblemen en ontwikkelingsstoornissen kan leiden. Ook lijkte er een verband te zijn tussen voeding en concentratie- en gedragsproblemen. Voor een deel van de mensen met een ADHD-diagnose is dat wellicht de/een oorzaak.
Toch stel niemand dat ADHD een voedingsprobleem is. Of dat ADHD een armoede-probleem is. Dat zou ook veel te kort door de bocht zijn. De conclusie dat ADHD een hersenziekte/afwijking is, is net zo kort door de bocht.
"Bovendien vind ik het helemaal geen drama als kinderen horen dat ze iets hebben wat in de hersens zit. Er zit zoveel in de hersens, dat kan er ook nog wel bij."
Dat meen je toch niet serieus?
Ach Saar
Als.... en er is meer in het leven dan het vo. Er is ook een sociaal leven, je begeven onder mensen, je staande houden in een groep. Een wereld vol prikkels. En bovendien is het ook nog maar de vraag of je het onderwijs (bo en vo) dusdanig kunt aanpassen dat een kind prettig kan functioneren. In kleine huiselijke kring is alles anders. Het heeft geen nut om een klein deel uit een betoog uit te vergroten en dat als de nieuwe standaard te nemen.
Mijn ervaring is dat hoe ouder een kind wordt, hoe meer het tekort schiet. Als je gelukt hebt tot een bepaalde leeftijd en dan trekt het weer wat bij (mogelijk omdat het een ontwikkelingsstoornis is en er sprake is van een vertraagde ontwikkeling waardoor het verschil op latere leeftijd kleiner wordt)
En bovendien: waarom is het vo aanpassen bete4 dan medicatie? Een te meer omdat medicatie ook doorwerkt buiten school. Medicatie werkt, zoveel is duidelijk, dus waarom daaraan sleutelen?
Ga je de voedselproductie ook dusdanig aanpassen dat iedere diabeticus ook kan stoppen met medicatie? Waarom zou je dat willen?
Marianne, Ijsvogeltje,
Ik heb het gevoel dat er over het een en ander van mij heen gelezen wordt. Batstra zegt dat het géén hersenziekte is. En ja, dan ga ik het omdraaien. Er is door wetenschappers aangetoond dat er verschil te zien is. Alle informatie, die ik vind bij universiteiten, over ADHD is gebaseerd op wat aangetoond is. Als Batstra wil dat ik en anderen haar geloven, zal ze met meer moeten komen dan "het is geen hersenziekte". Ze is daarmee ook nog veel definitiever dan de wetenschappers. Ze sluit het uit. De wetenschappers van het onderzoek weten dat ze er nog niet zijn met hun resultaat, maar ze hebben al wel een stukje blootgelegd.
Marianne, dat ik het niet aan de hand van statistieken bespreek, lijkt mij geen ramp. Ik lees en luister en dat vergelijk ik. Daar moet ik toch op af kunnen gaan?
IJsvogeltje, ik vind de boodschap dat er, laat ik het voor jou op mogelijk houden, mogelijk is aangetoond dat ADHD-hersens iets anders zijn, niet zo vreselijk. Ook niet voor een kind. Het is maar hoe je het brengt. Met ADHD/ADD kun je gewoon gelukkig zijn, er zitten ook positieve kanten aan. Je hebt alleen een iets andere gebruiksaanwijzing. Wat mijn man heeft, niet aangeboren hersenletsel, vind ik erger.
Ik wil het afsluiten. Het hersendeel laat ik nu voor wat het is.
Saar
Daar is niets mis mee. Dat is precies wat ik wilde zeggen. Jammer dat het op het VO anders is, maar geen ramp. Zo leert hij omgaan met de maatschappij zoals ie nu is.
Kaaskopje
Jij zegt: "Er is door wetenschappers aangetoond dat er verschil te zien is. Alle informatie, die ik vind bij universiteiten, over ADHD is gebaseerd op wat aangetoond is."
Maar dat is het hem nu juist Kaaskopje: DAT KLOPT NIET! Lees nou eens wat we schrijven. Lees het nou eens echt en volg de logica. Wat jij aanneemt is dus NIET KLOPPEND. Er is slechts aangetoond dat als je Hele, hele grote groepen gaat vergelijken, er hele kleine verschillen zijn.
Er zijn mensen:
Met ADHD met kleinere hrsengebieden dan normaal
Met ADHD met grotere hersengebieden dan normaal
Met ADHD met even grote hersengebieden als normaal
ER zijn mensen
zonder ADHD met kleinere hersengebieden dan normaal
zonder ADHD met even grote hersengebieden als normaal
zonder ADHD met grotere hersengebieden dan normaal
Het enige verschil is dat er bij de groep met ADHD meer van de kleinere groep zijn. Hoeveel meer? Statistisch significant. Als je dat in kansen wilt weten, dan moet je weten wat er afgesproken is over hoeveel procent statistisch significant is.
En dan nog zullen er mensen de diagnose ADHD krijgen die heel normal hersenen hebben en mensen die kleinere hersenen hebben die diagnose niet krijgen. Wil je dit niet weten?
Maar goed, je zegt zelf al dat je het afsluit, je hecht duidelijk alleen waarde aan onderzoekers aan universiteiten (Batstra is dat), die iets zeggen wat in jouw kraam te pas komt, en ik en anderen kunnen wel honderd keer zeggen dat je zo niet met statistiek om mag gaan omdat je dan gewoon conclusies zegt die niet waar zijn, maar dat is dus echt tegen dovemansoren. Het zal zijn redenen wel hebben dat je met alle geweld wetenschappelijk onderzoek zo uit zijn verband wil blijven trekken.
En jij mag het dan niet van belang vinden als kinderen voor niets te horen krijgen dat er iets mis is met hun hersenen omdat dat voor jou niet zo vreselijk is, voor anderen kan dat anders liggen. En dna hebben we het dus nog niet eens over de mensen met de diagnose ADHD waarbij niets aan de hand is met hun hersenen. Die zullen zolang de boodschap ADHD zit in de hersenen zo'n gemeengoed is geen adequate hulp krijgen. Want school en de maatschappij zegt: slik maar een pillejte. Doet het pilletje niks? Tja, dan hebben school en maatschappij zichzelf hulpeloos verklaard. Wat jammer van de bijwerkingen, kind gewoon pech.
Willen ouders kind niet aan de pil: dan moet dat gewoon van school en zijn er onder ander hier een heleboel ouders die roepen dat de ouders die dat niet willen slechte ouders zijn (zie ander draadje) want ADHD is immers een hersenziekte en dat moeten de ouders maar accepteren.....
Dat is dus hoe statistiek uit zijn verband rukken werkt.
statistiek
Marianne, jij schrijft: "Het enige verschil is dat er bij de groep met ADHD meer van de kleinere groep zijn. Hoeveel meer? Statistisch significant. Als je dat in kansen wilt weten, dan moet je weten wat er afgesproken is over hoeveel procent statistisch significant is."
Dat klopt niet. Statistisch significant zegt helemaal niets over hoeveel meer mensen in de groep met ADHD van de kleinere groep zijn. Het zegt iets over de kans dat de onderzoeksresultaten eigenlijk op toeval berusten.
Braam
Ja klopt. Je hebt helemaal gelijk.
Wat ik bedoelde is statistische relevantie.
Klinisch relevant natuurlijk
Ik ben nogn iet helemaal wakker geloof ik.
Batstra
En wat Batstra dus zegt is dat de verschillen zo klein zijn, dat het maar de vraag is of dat wel iets zinnigs zegt.
Wat dat betreft vond ik haar opmerking in het Volkskrantinterview heel interessant: 'Hoe beter de apparatuur wordt, hoe beter we zien hoe minimaal de verschillen zijn."
Daar zou ik graag meer van willen weten. Kunnen minimale verschillen toch grote resultaten hebben? Zijn die verschillen ook bij de groepen aan het uiteinnde van de curve nog steeds minimaal? Hoe zit het met de mensen die wel die minimale verschillen hebben en geen stempel? Hebbben die ook geen klachten? Waarom dan niet? etc. etc.
Maar ik vind deze vraag van Batstra ook heel interessant: waarom hebben wij als maatschappij zoveel moeite met bepaald gedrag? En daaraan vastgekoppeld die van mezelf? Waarom hebben wij de maatschappij zo ingericht dat mensen met bepaald gedrag zo makkelijk uit de boot vallen?
Dat komt omdat ik zelf hooggevoelig ben, en wat ik om me heen zie is dat wat voor mij heel erg belastend is, voor veel andere mensen ook niet gezond is. Wel draaglijker dan het voor mij is, maar nog steeds niet prettig. Toch maken wij keuzes die voor heel veel mensen niet prettig zijn en voor een deel ziekmakend. Waarom doen we dat? En waarom laten we het zo? Vreemd.
Marianne (vandaag afsluiten dan maar ) )
Batstra zal in het ene interview net iets meer zeggen als in het andere interview, maar ik het laatste wat ik van haar geciteerd heb, heb ik letterlijk vanaf het fragment overgetypt. En daar zei ze: "Het idee dat het een hersenaandoening is dat klopt niet, ... enzovoorts." Dat horen mensen, dat zorgt voor verontwaardiging.
Ik begrijp helemaal wat je zegt over kansberekening e.d., statistiek e.d., uiteraard niet op wetenschappelijk niveau, maar goed ik ben ook naar school geweest. Ik ontken niet dat verschillen in de hersens niet altijd op adhd wijzen, ook niet dat er mensen zijn die zonder verschil in de hersens toch adhd-gedrag hebben. Het enige wat ik vind en in inmiddels teveel woorden heb gezegd is dat ik vind dat Batstra met haar stellige uitspraak verwarring zaait over iets waar zij ook totaal niet zeker van kán zijn en zij zelf ook gewoon niet kán ontkennen dat er een verschil aanwezig is in de hersens. Ze geeft die mogelijkheid de ruimte niet. Ze maakt het wel belachelijk door in bomen klimmende baby's erbij te halen.
Zoals ik schreef hebben de onderzoekers nu een stukje blootgelegd, ze konden door wat ze zagen een verband leggen tussen het gedrag en het (ja kleine) verschil in de hersens. De káns dat mensen een diagnose krijgen zonder dat verschil in de hersens, acht ik aannemelijk. Dus als we op die manier over het onderwerp praten ben ik niet zo zwart/wit. Maar door wat Batstra doet, heb ik het gevoel dat álles weer van voor af aan begint. Weer moeten ouders e.d. zich verdedigen omdat ze het gevoel krijgen dat ze kind niet de juiste aandacht geven, want het ligt immers aan de omgeving. En volwassen mensen die aan de definitie voldoen, gaan maar weer naar therapie omdat het te genezen zou zijn, dus geen argument om dingen net even anders te mogen doen.
Ik zie net als zij dat onze maatschappij weinig ruimte biedt voor gedrag wat niet standaard is. Ik ervaar dat zelf ook zo. Niet doordat ik nu opeens ook add blijk te hebben (wat wel een aha-erlebnis opleverde), maar ik loop zelf al zo'n 40 jaar tegen die muur aan door andere 'minpuntjes'. Ik vind dat héél erg, ik zou willen dat dat veranderde, maar dat de maatschappij opeens alle minpuntjes van 'de mens' in de armen zal sluiten en er totaal anders mee om zal gaan is niet realistisch. Als je ziet wat een drama het is om wat geld los te peuteren voor beter onderwijs, althans meer geld om de kwaliteiten van de leerkrachten beter te benutten en de kwaliteiten van de leerlingen alle ruimte te kunnen geven, dan heb ik er weinig vertrouwen in dat kinderen (en volwassenen) met bijvoorbeeld adhd/add ooit volledig tot hun recht zullen komen (en alle andere kinderen die meer aandacht nodig hebben uiteraard) zonder bijvoorbeeld een steuntje in de rug door methylfenidaat. Dus ik ben benieuwd naar hoe Batstra dat voor zich ziet.
prima, die verwarring
"Het enige wat ik vind en in inmiddels teveel woorden heb gezegd is dat ik vind dat Batstra met haar stellige uitspraak verwarring zaait over iets waar zij ook totaal niet zeker van kán zijn en zij zelf ook gewoon niet kán ontkennen dat er een verschil aanwezig is in de hersens. Ze geeft die mogelijkheid de ruimte niet."
Het is duidelijk hoor Kaaskopje, dat je dat vindt
Ik snap jouw manier van denken ook wel. Je bent ook niet de enige die zo denkt.
Dat ze verwarring zaait is denk ik goed. Jij bent namelijk sterk gaan geloven dat een ADHD-diagnose betekent dat je DUS een hersenafwijking hebt. Het is prima als die vanzelfsprekendheid ter discussie wordt gesteld.
Het enige (!) dat we zeker weten, is dat iedereen met een ADHD-diagnose op enig moment voldoende kruisjes op de lijst had. Verder is er niets algemeens te zeggen. Niet over oorzaken, niet over aanpak, niet over lijdenslast, niet over leerbaarheid, niet over hulp die je nodig hebt etc. etc. Iedere suggestie dat ADHD * dus * x of y betekent, is feitelijk onjuist. Dus nee, ADHD is geen hersenziekte. ADHD is ook geen armoedeprobleem, opvoedprobleem of voedingsprobleem. Want ADHD is een afspraak. Dat zegt overigens niets over individuen. Dat ADHD geen hersenziekte is, sluit niet uit dat een deel van de mensen wel degelijk iets aan zijn hersenen kan hebben.. Dat ADHD geen opvoedprobleem is, betekent niet dat de opvoeding bij sommigen wel degelijk een rol kan spelen. Dat ADHD geen armoedeprobleem is, betekent niet bij bij sommige kinderen de problemen mogelijk zijn toen te schrijven aan het opgroeien in armoede (onderzoek toont dat aan).
Dus nogmaals: je draait het om. Niemand hoeft te bewijzen dat er niets in de hersenen aan de hand is. Kom eerst maar met bewijzen dat het wél het geval is, pas dan moeten we het een hersenziekte gaan noemen. Niet andersom.
"Maar door wat Batstra doet, heb ik het gevoel dat álles weer van voor af aan begint. "
Hoezo dan?
Waarom maak je de hersen-theorie zo belangrijk?
Zijn ouders (en volwassen patiënten) werkelijk geholpen met het geloof in een (niet bewezen) hersen-theorie? Levert het je meer begrip, betere ondersteuning of meer hulp op? Of is het (en dat denk ik) vooral fijn als je zelf een duidelijke verklaring hebt?
Wat vind je ervan dat er scholen zijn die medicatie verplicht stellen voor kinderen met ADHD?
Waarom vind je dat we moeten doen alsof de omgeving niet belangrijk is, terwijl we met z'n allen toch weten hoe EXTREEM belangrijk de omgeving is voor het functioneren?
Wat vind je ervan dat Laura Batstra juist pleit voor een omgeving (school!) waar kinderen beter tot hun recht komen? Dat ze juist pleit voor meer begrip, voor minder lijntjes waar iedereen binnen zou moeten passen én voor laagdrempelige hulp aan ouders, kind en leerkrachten?
"...zonder bijvoorbeeld een steuntje in de rug door methylfenidaat. Dus ik ben benieuwd naar hoe Batstra dat voor zich ziet."
Laura Batstra is niet tegen medicatie, dat schrijft ze meermaals. Ze geeft aan dat medicatie voor sommige mensen wel degelijk een zegen kan zijn. Dat staat niet ter discussie. Wel de vanzelfsprekendheid. Diagnose = iets met de hersenen = medicatie.
IJsvogeltje
Dat ze verwarring zaait is denk ik goed. Jij bent namelijk sterk gaan geloven dat een ADHD-diagnose betekent dat je DUS een hersenafwijking hebt. Het is prima als die vanzelfsprekendheid ter discussie wordt gesteld.===
Als je de zin ervoor goed had gelezen, had je gezien dat je opmerking niet klopt:
Ik ontken niet dat verschillen in de hersens niet altijd op adhd wijzen, ook niet dat er mensen zijn die zonder verschil in de hersens toch adhd-gedrag hebben.
Kaaskopje
"Ik ontken niet dat verschillen in de hersens niet altijd op adhd wijzen, ook niet dat er mensen zijn die zonder verschil in de hersens toch adhd-gedrag hebben."
Je bent het dus gewoon met haar eens. Dan zal het met die verwarring toch ook wel meevallen?
IJsvogeltje
Nou, nee, ik ben het niet met haar eens wat de hersens betreft en hoe ze daarmee probeert te scoren door het belachelijk te maken. Voor de rest lijkt mij dat het doel hetzelfde is. Kinderen en volwassenen helpen, steunen, of wat dan ook, om er het beste mee en van te maken.
In dit draadje: fijne dag nog .
