10 minuten gesprek alleen vanuit docent

Filmpje

Daar zal heel wat gebeurd zijn op die school. Maar ik denk dat je als school zelf toch ook echt wel wat gemist hebt als je dit denkt te kunnen doen. .

Beroepsdeformatie

Waarom denk je dat tsjor?

Als we het even beperken tot deze context, namelijk het contact zoeken of willen hebben met school over de voortgang van het kind, dan is juist een vrij algemene klacht dat ouders veel te weinig "betrokken" zouden zijn. Er zijn van overheidswege miljoenen uitgetrokken zodat ouders zich juist meer laten horen en zien op school.

En dat gaat dan niet over het soort van contact dat jij in #54 voorstelt (beste ouderraad).
De ouderraad gaat daar helemaal niet over. Zelfs de Mr gaat er niet over. Er bestaat helemaal geen kanaal om dit soort voorstellen te doen. Het is werkelijk waar dat de organisatie van oudercontact een éénrichtingsgebeuren is. Hooguit met wat input van andere beleidsmakers, zie dat protocol van NJI

tsjor "Nogmaals: telefoontjes en mails van ouders beantwoorden zit niet in het takenpakket en niet in de voorbereidingsuren"
Op sommige scholen wel. Dat is per school anders geregeld. Het ligt er helemaal aan hoe de school het contact met ouders heeft georganiseerd. Dat dat vanuit de school georganiseerd moet zijn is een wettelijke verplichting. Hoe dat gebeurt is aan de school.

Ondertussen is het natuurlijk zo dat er veel contact is met ouders, maar dat komt niet omdat ouders zo zeuren maar omdat het er zoveel zijn.
Een full time vo leerkracht heeft zomaar 300 leerlingen. Als al die ouders keurig gespreid ook maar één keer per schooljaar contact opnemen, dan gaat gemiddeld elke schoolweek 1,5 keer de telefoon (mail..etc)

En ja, dan zijn er natuurlijk ook nog uitzonderingen die extra veel aandacht vragen.

Ik vind dat filmpje een typisch voorbeeld van beroepsdeformatie. Er wordt gedaan alsof er alleen maar lastige klanten bestaan. Zoals middenstanders kunnen klagen. Tja. Die kom je wel iedere dag tegen, maar je kunt daar de rest van je klanten niet mee lastig vallen.

Ik denk dat Undyne binnenkort de weg wel zal weten. Het staat in de schoolgids. Er is over nagedacht. Ze zal heus haar uitleg wel krijgen.

Tsjor

Wat probeer je nou te zeggen? Dat alle kinderen hetzelfde zijn? Dat ouders niet weten hoe hun kinderen zijn, ook niet als er experts zijn geraadpleegd? Of dat ouders hun kinderen maar moeten inleveren en verder nederig moeten afwachten tot ze ze 14 jaar later - hopelijk met diploma - weer terug krijgen?

Ik zie teveel ellende (die te voorkomen was geweest) bij kinderen van ouders die zich laten overbluffen. Zelf kom ik linksom of rechtsom wel voor mijn kinderen op, maar ik doe het graag op de formeel juiste manier. Op dit moment speelt er niks, maar ik wil weten waar ik aan toe ben voor het geval dat.

Een beetje school weet heus wel een nette manier te bedenken om de onzin eruit te filteren zonder dat het docenten teveel belast. En docenten zijn ook niet van suiker, want dan hielden ze het niet lang vol. Maar als onze school zo'n "lollig" (maar in feite huilerig) bandje zou gebruiken, zouden er uiteindelijk advocaten aan te pas komen. En terecht. Grow up, doe je werk.

Na dit weekend begint de school weer. Ik ben benieuwd wat ik dan te horen krijg - en òf ik iets te horen krijg.

Niet leuk

"Dat kun je doorbreken door aan te kaarten dat er een gemeenschappelijk probleem is, dat wel op de agenda moet komen. "
Dit vind ik gek.
Er is een probleem met gewoon contact met kleine vragen over je kind, maar dan zou de school wel toegankelijk/ontvankelijk zijn voor een fluwelen revolutie? Ik vind dat niet zo waarschijnlijk.
Het lijkt me dat je als eenling met zoveel hooi op de vork (er is een gezamenlijk probleem) dringend doch beleefd aan de kant geschoven wordt (nee hoor er is niks gezamenlijk, het is helemaal uw probleem).

"Waar dan? Ik ken ze in elk geval in mijn omgeving niet"
Zie de schoolgids van de school van Undyne. Leerkrachten moeten daar in ieder geval iets met mailtjes.
Kijk eens in de schoolgidsen van de scholen die je kent.

"Maar een betaald extra uur, vast spreekuur voor een docent, en voor docenten de mogelijkheid om in dat uur vragen te beantwoorden per mail, telefoon of 10-minutengesprek, het zou veel helderheid verschaffen."
Dat is mogelijk een fantastische oplossing, maar het gaat nogal ver om als ouder op de stoel van de beleidsmaker te gaan zitten. Dus niet alleen: "ik wil contact over mijn kind" maar ook nog "en ik wil dat in een extra betaald uur voor de leerkracht"

Waar bemoeit u zich mee. Gaat u nu maar uw kind opvoeden.

"maar ik weet zeker dat ik veel vaker dan mijn moeder kontakt gezocht heb met scholen "

Ja, in deze tijd is het normaal dat ouders dichter op de huid van hun kind en het onderwijs aan hun kind zitten dan vroeger. Dat is een door vele partijen zeer gewenste en aangemoedigde ontwikkeling, zie bijvoorbeeld dat protocol van het NJI
Oudercontact is dan ook al enige tijd onderwerp van wetgeving. Scholen zijn verplicht dat te organiseren. Hoe, dat mogen ze zelf weten.

Ik ken de context van het filmpje niet anders dan die op youtube waar de indruk wordt gewekt dat de school het algemeen toegankelijke nummer van dit bandje voorzien heeft.
In die context vind ik het niet grappig omdat het doet alsof de school alleen maar lastige klanten heeft.

Tsjor

Dus jij hebt wel vaak het gesprek met school gezocht, maar een ander mag dat niet want dan is het onzin, of te belastend voor de leerkrachten? Vreemd.

Veel vaker niet

Undyne, ik zeg helemaal niet dat het niet mag!
En ik heb veel vaker niet het kontakt gezocht, terwijl mijn vingers jeukten. Mijn houding is in de loop van de tijd, door alle ervaringen, radikaal veranderd, van: ik vertrouw mijn kind toe aan de school' naar 'ík moet mijn kind beschermen tegen de school'.

Ik heb wel kontakt opgenomen toen het ging over:
- ernstige vorm van pesten (BO en VO)
- traumatiserende vorm van groepjes maken, kind had nachtmerries;
- schrijfonderwijs (alleen blokletters);
- manier waarop een jaar duits moest worden ingehaald bij overgang naar nieuwe school (copietjes en verder niks);
- verkeerd vervolg-schooladvies;
- school nam kontakt op met schoolarts buiten ouders om, nou goed, daar kregen we dan een brief over;

Ik heb geen kontakt opgenomen, terwijl mijn vingers jeukten, als het ging over:
- examenplanningen die niet bekend waren gemaakt, terwijl de examenweek al begonnen was;
- laag cijfer voor zelfgemaakt werkstuk, tegenover de werkstukken die zeer waarschijnlijk, bevestigd door kinderen, door ouders waren gemaakt;
- lesroosters die ter plekke werden omgegooid, waardoor kind van de ene lokatie naar de andere lokatie moest (25 km) in 30 minuten.

Ik heb nooit de behoefte gevoeld om kontakt op te nemen over cijfers van proefwerken, teveel huiswerk, teveel proefwerken of so'tjes in een week etc. Dat waren zaken die het kind zelf met de hele klas maar moest bespreken. Ik kan niet inschatten wat zo'n cijfer betekent in de gehele context, of het huiswerk een herhaling is of allemaal nieuw etc.

Zo'n communicatieprotocol gezamenlijk opstellen betekent ook dat over en weer de verwachtingen naar elkaar toe helderder worden: waar bemoei ik me wel mee en waar niet. Dat lijkt mij verhelderend werken.

Tsjor

Politiek en werkdruk

'Dat is mogelijk een fantastische oplossing, maar het gaat nogal ver om als ouder op de stoel van de beleidsmaker te gaan zitten. Dus niet alleen: "ik wil contact over mijn kind" maar ook nog "en ik wil dat in een extra betaald uur voor de leerkracht".

Nou ja, er ligt op dit moment een politiek probleem met leerkrachten: ze willen meer geld en ze klagen (terecht) over de werkdruk. Mijn 'fantastische oplossing' betekent, dat het 'meer geld' (wat er komt, alweer) ook direct resultaat kan hebben voor de werkdruk: een extra uur betaald voor ouderkontakten. Daarmee maak je zichtbaar dat het een substantieel onderdeel van het werk is en niet hap-snap-tussendoor erbij gedaan moet worden.

Ik vind het een zorgwekkend teken als leerkrachten menen dat een fulltime baan niet te doen is, en dus vrij massaal kiezen voor minder dan fulltime.

Overigens is het grootste probleem daarmee nog niet opgelost en dat is de administratieve druk.

Tsjor

Tsjor

En daar zit nou precies het verschil. Die ontbrekende examenplanningen, daar zou ik dan weer veel herrie over hebben geschopt op school, want mijn dochter gaat op die manier onherroepelijk de mist in, met nachtmerries en al.
Laten we er maar geen competitie van maken wie wel of wie niet om legitieme redenen contact opneemt met de school.

Ja maar.....

tsjor, ik begrijp de politieke problemen.

Maar als Clarissa de docent aardrijkskunde wil vragen hoe dat nou gekomen is met dat werkstuk van Fledder, dan is landelijke politiek bedrijven op geen enkele manier onderdeel van dat geheel.

Dit nog helemaal los van het feit dat de grootste problemen, eerder accuraat door IngridT beschreven, helemaal niet in salarisschalen of politieke besluitvorming zit, maar domweg in professionalisering van de organisatie binnen de school.

"Ik vind het een zorgwekkend teken als leerkrachten menen dat een fulltime baan niet te doen is, en dus vrij massaal kiezen voor minder dan fulltime."
Die mensen zijn niet goed bij hun hoofd. Maar ik durf te wedden dat ze over de sufheid van die keuze geen oudergesprek willen.

NJI

Het rapport van het NJI is typisch een rapport dat geschreven is vanuit scholen en beleidsmakers, maar zonder ouders. Ik heb ook de indruk dat het vooral gaat om het reguleren van het ZAT-team binnen alle overlegstromen van het onderwijs.
Het rapport heeft een uitgangspunt dat erg mooi klinkt, maar alle mogelijkheden geeft tot over-en-weer verwarring over wat je van elkaar mag verwachten.

Het uitgangspunt: 'Om leerlingen optimale ontwikkelingskansen te bieden is samenwerking tussen school en ouders van groot belang. Positief en regelmatig contact tussen school en ouders - een partnerschap - bevordert de ontwikkeling en het leren van jeugdigen. Onder dit partnerschap wordt verstaan: een proces waarin school en ouders er op uit zijn elkaar wederzijds te ondersteunen en waarin ze
proberen hun bijdrage aan de ontwikkeling van het kind op elkaar af te stemmen. Met als doel het leren, de motivatie en de ontwikkeling van het kind te bevorderen.'

Foute aannames hierin zijn:
- de ontwikkelingskansen van een kind worden slechts gedeeltelijk bepaald door de school, het andere deel doen ouders zelf;
- er zit een fundamenteel verschil in de relatie ouders-kind en school-kind, aangezien ouders staan voor 1 kind in de thuissituatie en school staat voor het kind in een groep van 30 (klas) tot 1800 (school); dat betekent dat wat ik wenselijk vind voor mijn kind (aaneengesloten handschrift leren) niet realiseerbaar kan zijn op een school, ook al ben ik ervan overtuigd dat het voor de ontwikkelingskansen van mijn kind veel beter zou zijn (evenals muzieklessen, balletlessen, voetbaltraining, etc.)
- wederzijdse ondersteuning tussen ouders en school is vrij beperkt uitvoerbaar. Moeten ouders bijvoorbeeld het speelgoed wassen in de vakantie, en komt de school dan ook het speelgoed thuis wassen? Moeten ouders het huiswerk van het kind weten? Juist door dit niet zo algemeen te stellen, maar te gaan specificeren kom je een stap verder als het gaat om de vraag wat kunnen ouders en school van elkaar verwachten.

Een beter uitgangspunt zou zijn als het NJI zou uitgaan van een eigen verantwoordelijkheid van de school, vanuit het besef dat dit slechts een bijdrage is aan de ontwikkeling van het kind, waarbij die ontwikkeling zich voor de rest elders afspeelt en onder de totale verantwoordelijkheid van de ouders valt.

Als je daarover meer helderheid wil krijgen zul je zo'n rapport moeten maken met ouders erbij. Nu begint het rapport mooi over samen, maar eindigt met: ouders zijn meestal niet aanwezig bij ZAT-vergaderingen (waar deskundigen praten over de problemen van een kind).

Eén tip alvast voor scholen: gebruik de richtlijnen voor 'eenvoudig communiceren', zeker in geschreven informatie, zodat je zo'n ingewikkeld toestemmingsformulier kunt vermijden.

In de week van de alfabetisering is een gratis boekje uitgegeven: eenvoudig communiceren' van Liesbeth den Heijer en Wietske Tip. Het is gratis te downloaden: 'https://www.alfa-college.nl/over-ons/nieuws/20171109-tips-voor-eenvoudig-communiceren.'

Verstandige tips, niet alleen voor de 30% mensen die moeite hebben met lezen, ook voor de veel-te-drukke ouders die te snel door alle berichten heen schieten en daardoor soms informatie missen.

Tsjor

Veel mensen niet goed bij hun hoofd

Afgelopen zaterdag liet Trouw zien hoeveel leerkrachten in het basisonderwijs minder dan fulltime werken. En hoe het lerarentekort snel wordt opgelost als die mensen iets meer gaan werken.
https://www.trouw.nl/home/deeltijddocent-kan-lerarentekort-oplossen~a25c728c/

Helaas staat het plaatje met de statistieken niet bij het artikel on line. Voor de volledigheid:
ruim 31.000 leerkrachten werken fulltime.
67.200 leerkrachten werken 4 dagen of minder.
21.600 leerkrachten werken 2,5 dag of minder.
Het gaat hier om basisschoolleerkrachten.

Met andere woorden: van de 119.000 leerkrachten zijn er 88.000 suffies.

Ik vermoed dat de cijfers voor het voortgezet onderwijs niet anders zijn.

Parttime werkende leerkrachten vangen het gebrek aan professionaliteit in een organisatie wel op, door extra werk te doen, in hun vrije tijd. Fulltimers hebben die mogelijkheid niet, dan moet de organisatie wel gaan professionaliseren.

Tsjor

Wat een leuk boekje tsjor

Dank voor de link. Ik ga het aan een paar mensen doorsturen.

Ingrid

Tsjor

Van die ZAT teams in die NJI folder kreeg ik ook de rillingen, daar heb je gelijk in. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat via school allerlei ongewenste elementen zich in je gezinsleven kunnen mengen. Het gaat er om dat de school er in principe voor de kinderen is (niet helemaal, er is ook een maatschappelijk belang) en dat kinderen in belangrijke zaken door hun ouders vertegenwoordigd worden totdat ze volwassen zijn. Dat betekent dat er contact mogelijk moet zijn, niet alleen vanuit school maar ook vanuit de ouders. En op tijd, dus niet als zaken al uit de hand zijn gelopen en de school al onomkeerbare beslissingen heeft genomen. Dat lijkt me een bescheiden wens.

Niets mis mee

Er is niets mis met die bescheiden wens. Maar er zijn blijkbaar wel problemen met de praktijk. De school van TS heeft daar een oplossing voor gezocht (zonder de problemen te communiceren, dat is altijd een lastig punt als je oplossingen communiceert).
Deze school heeft een andere oplossing: '"Hoewel wij de contacten toejuichen, ben ik er als directeur verantwoordelijk voor dat mijn leerkrachten niet overwerkt raken", zegt Schmidt. "Daarom heb ik gezegd: als je een afspraak maakt, dan nooit vóór schooltijd en uiterlijk om half vijf. Niet later. Want juffen hebben ook een eigen leven. En als de leerkracht een drukke week heeft, dan moet zo'n afspraak, als het even kan, wachten." Uit: https://www.trouw.nl/home/ouders-zijn-een-grote-factor-in-de-werkdruk-in-het-onderwijs~a7629e99/
Ik zou met bovengaand voorstel een probleem hebben, als ik zelf werk en dus niet voor 16.30 een gesprek kan inplannen.
Met andere woorden: ouders hebben de terechte wens om met school te kunnen communiceren; scholen hebben de terechte wens om de werkdruk in de hand te houden. Dat vraagt overleg, afspraken en helderheid over en weer.
Eenzijdige oplossingen vanuit school roepen, terecht, wrevel en antipathie op.
In dat artikel wordt overigens een gemiddelde van 2 uur per week (voor een basisschoolleerkracht) genoemd. Dan is mijn voorstel van één uur benoemd en betaald nog erg mild.

Tsjor