Snel gefrustreerd/niet begrepen worden

Stampertjebloempje schreef op 30-05-2022 om 10:58:

[..]

Vuile was in de wasmand doet hij dan wel. Hier is dan ook de regel: was niet in de wasmand, wordt het ook niet gewassen....
Zelf stofzuigen doet hij niet, want dat ziet hij als mijn taak. Wel zal ik hem de waarheid vertellen als hij er naar vraagt waarom er zoveel stof op zijn kamer ligt, zelfde geldt ook voor zijn kledingkast. Zelf zijn was opruimen doet hij niet, dat is teveel moeite voor hem en wederom mijn taak. Laat ik wel even stellen dat ik het echt niet vind om het huishouden te doen, maar ik wel probeer duidelijke grenzen aan te geven. Ik ben geen slaaf die iedereen zijn rotzooi opruimt....
En ja hij is een puber....
Over bed opmaken: ik vind het gewoon dan meer opgeruimder. Denk ook om dat ik zo ben opgevoed. Mijn nichtjes (die jonger zijn dan hem) doen het iedere dag netjes evenals zelfs hun eigen kamer bij houden.

Ik vind het dan wel weer grappig dat jij denkt dat hij zich gaat verbazen of druk gaat maken over stof op zijn kamer of was die niet in de kast ligt.

Mijn gok is dat het hem gewoon niet interesseert. (Maar misschien heb jij een heel ander soort kind in huis; als het hem wel interesseert, dan mag hij het zelf doen).

Het gaat om respect over en weer, want jij gaat weer niet over zijn kamer en al zeker niet over futiliteiten als bed opmaken. (Veel gezonder trouwens dat niet te doen)

Verder blijft het lastig, vind ik. Met een sloddervos als partner (heb ik ook) en zelf een nogal neurotische inslag. (Heb ik ook) 
Dus het blijft wat laveren en pappen en nat houden en toch echt steeds weer dat respect niet uit het oog verliezen, voor mij ook moeilijk. Want ik ‘eis’ ook vaak dat het netjes is maar bepaal daarmee wel voor de rest, die gezelligheid nu eenmaal belangrijker vindt dan alles spik en span. 
Probeer ook echt wat humor erin te houden en gewoon wat creatieve oplossingen te verzinnen. Zodat het ook allemaal niet zo zwaar en beladen en sfeerbepalend is. 

Junio schreef op 31-05-2022 om 01:51:

De reacties gaan vooral over opruimen en puberkinderen in huis. Maar hoe zit dat nou met je stiefzoon die bij je in huis komt wonen? Iets wat jij niet zag zitten, waar je man ook nauwelijks oog had wat dat voor jou betekende, in dat topic ook irritaties over stiefzoon en zijn gedrag.
Hebben je vorige topic en dit topic overlap? Versterken de irritaties elkaar? Is er een keer naar je geluisterd door je partner? Hebben jullie een goed gesprek gehad?
Of is dit echt een op zichzelf staande vraag over rommelige pubers (het lus partner) in huis?

Ik zag dat Leene het ook aanstipte, de overbelasting die je voelt kan ook komen doordat je het gevoel hebt in niets gehoord te worden.

Ja, maar ook wat betreft ‘gehoord’ worden gaat het toch over en weer? Stiefzoon voelt zich misschien ook niet gehoord (bijv over zijn gedachten betreffende zijn eigen bed) en partner misschien ook niet (want wil graag dat het goed gaat met zoon en leuk is en ts blijft maar vallen over alles) 

Ik vind het zelf ook echt pittig met mijn eigen kinderen en sloddervos van partner maar als ik zou vallen over lege verpakkingen die niet opgeruimd worden dan zou ik allang gek geworden zijn. Volgens mij doen alle kinderen dat en ook veel volwassenen. Het is de ergernis toch totaal niet waard??

Verzin gewoon een actie die je zelf weinig energie kost, bijv je koopt geen nieuwe want er ‘staat’ nog.
Of ga meer de deur uit, meer werken, leuke of nuttige dingen doen. Win win voor iedereen. 

Mijn jongste was als puber kampioen in drinkpak, pindakaaspot, wc-rol, etc. net niet opmaken. Dat werd gewoon terug gezet. Dan hoef je het niet op te ruimen, nieuwe op de boodschappenlijst te zetten, etc. 

Lieverd, je post hier nu al ruim 2 jaar over de problemen tussen jou en je vriend en tussen jou en je stiefzoon. Ik zie zo weinig groei bij jou hierin. Het is al vaker tegen je gezegd hier: je kunt anderen niet veranderen, alleen jezelf en hoe jij reageert op gedrag van anderen. Je houdt de sleutel zelf in je hand, maar je moet hem wel gebruiken. Neem eens een middagje om al je oude draadjes te lezen. Ik heb ervaren dat sommige boodschappen pas landen als je er zelf echt klaar voor bent, dus misschien dat de muntjes nu wel vallen? Dat hoop ik. Je klinkt best als een lief mens, dus ik gun je een fijne relatie, met je vriend en met je stiefzoon. En die zoon gun ik een fijn leven met een stiefmoeder die hem begrijpt.

Los daarvan: pubers zijn echt met stip de lastigste huisgenoten. Ga zo min mogelijk de confrontatie aan. En als je iets wil bespreken, doe dat dan op een gezellig moment, anders komt je boodschap toch niet aan. Verder werken afspraken vele malen beter dan opdrachten en regels. Ga met vader en zoon om de tafel en bespreek wat zij ervan vinden en wat zij willen en kunnen doen.
Maar vooral: werk aan je eigen vuiltolerantiegrens! Van wie moet het huis spic en span zijn? Wie zegt dat er niet gezien mag worden dat er in jullie huis geleefd wordt? Zonde van je tijd en energie om het perfect te willen hebben! Jij bent de enige die zo gefrustreerd raakt, stop daarmee! Misschien werkt het als jullie 1 dag in de week reserveren om samen het huis helemaal op te ruimen en schoon te maken? De kamer van stiefzoon is zijn eigen verantwoordelijkheid, de rest is voor jullie 3-en samen. Kijk naar wat voor jullie werkt, niet naar hoe anderen het doen. En wat bij ons goed heeft gewerkt is zelf regelmatig weg zijn zodat man en kinderen het zelf moesten doen. Dan zien ze pas hoeveel er moet gebeuren in een huis. Maar dan moet je het zelf dus wel echt helemaal los laten.

Ik lees vooral dat alles volgens jouw normen en op jouw tijd gedaan moet worden. Natuurlijk woon je samen en moet je er samen voor zorgen dat het huis leefbaar is, maar leefbaar betekent voor iedereen wat anders. 
Dus wat hier al gezegd is: eerst eens even overleggen en duidelijk maken dat jij niet de huissloof bent. Stofzuigen kan een puber ook. 
Daarnaast moet je van het idee af dat mannen uit zichzelf iets in het huishouden doen en als ze wel wat doen dat dat dan precies iets is wat jij wilde dat gedaan werd. Die mannen zijn er bijna niet Als je die verwachting niet meer hebt en hij doet de dingen die je hem vraagt, dan is er toch niet zoveel aan de hand?
Verder ben ik al jaren geleden gestopt met me druk maken over een leeg pak dat nog op de aanrecht staat. Je hebt dan twee keuzes. 1: je pakt het op en gooit het weg, 2 seconden werk, geen verhoogde hartslag. 2: je wordt boos, loopt naar je puber, gaat in discussie, puber ook boos, escalatie. Kost erg veel energie. 

Stampertjebloempje schreef op 31-05-2022 om 17:12:

Bedankt voor alle goede en/of lieve reacties.
Ik voel me inderdaad niet altijd gehoord, er wordt wel gezegd dat ze rekening houden met mijn verzoeken, maar na een paar dagen zijn ze dat al lang weer vergeten. Moet zelf ook vaak maar uit mijn eigen vertellen hoe mijn dag was, want het wordt niet gevraagd, terwijl ik dat andersom wel doe. Ik ben er inmiddels wel achter ook dat manlief inderdaad niet uit zich zelf iets zou doen qua huishouden. Als ik hem niet vraag om er voor te zorgen dat de keuken schoon is zodra ik thuis kom van mijn hobby laat op de avond, dan gebeurt het niet (maar als ik het wel vraag dan vindt hij het weer overbodig, want het is toch logisch)?

Ik probeer mij inderdaad weinig aan te trekken van lege pakken etc en ook hier heb ik een regel van oh er staat toch nog? Dus ik dacht dat we nog hadden. Maar omdat het bij mij zo'n principekwestie is, kan ik het niet los laten.. Waarom is het zo veel moeite om het meteen weg te gooien? Ja dat doe ik straks..... nou vaak is straks nooit,tenzij ik het vraag, maar dan ben ik de zeurpiet.

Met principes maak je het jezelf erg moeilijk. Wist je dat? Is dat je bedoeling om het jezelf moeilijk te maken?

Je kunt er ook voor kiezen (ja, echt ook jij kunt dat hoe moeilijk dat nu ook lijkt) om allerlei situaties niet principieel maar praktisch te bekijken: hoeveel ergernis, frustratie, tijd en energie kost het me als ik de strijd aanga, en hoeveel als ik het even snel doe (bijv. leeg pak weggooien).

Ik zeg uitdrukkelijk niet dat je alles maar moet pikken, maar kijk per situatie hoeveel ellende/energie je ervoor over hebt.

Je mag echt voor jezelf de makkelijkste weg van de minste weerstand kiezen en meer tijd en energie overhouden om van het leven te genieten.

En voor de echt belangrijke dingen ga je wel de strijd aan.

Probeer het eens. Succes ermee.

Maar als je zo'n leeg pak gewoon in die krat gooit, ben je het ook kwijt en maak je toch je punt naar puber toe, zonder strijd. 

ik denk dat die lege pakken en de rondslingerende sokken niet het probleem zijn, maar jouw terechte gevoel dat ze geen rekening met je houden, dat ze je niet zien staan en je gevoelens en wensen niet serieus nemen. Klopt dat? 

Stampertjebloempje schreef op 02-06-2022 om 15:58:

[..]

Ja dat klopt wel voor een groot deel. Mijn vriend en ik zijn gek op elkaar, maar op gebied van huishouden zijn we in bepaalde dingen verschillend, zoals bovenstaande voorbeelden. Van stiefzoon hoop ik dat het na ziin pubertijd anders is, maar ik betwijfel het. Spullen die niet opgeruimd/weggegooid zijn laat ik gewoon liggen. Tenzij het in de weg ligt dan gooi ik het op de trap. Zo had ik een tijd geleden geleden gevraagd aan stiefzoon om zijn kapotte broek weg te gooien en hem zelfs al beneden neer gelegd zodat hij het niet zou vergeten. Ja doe ik straks was het antwoord. Uiteindelijk toen ik thuis kwam,nog steeds niet weggegooid (had ook niet anders verwacht). Broek weer boven op zijn kamer gelegd op een plek dat hij het wel moést zien, maar nee. Nu zag ik zelfs van de week dat hij hem naar school aan had gehad. Jammer voor hem, loopt hij maar voor gek(er zit een gat bij het kruis). Ben daar heel hard in. Ik kan erg schappelijk zijn, maar laat mij niet gebruiken. Want als het aan hem lag, gooide ik het weg.

Prima gedaan. Al loopt hij in zijn blote kont op school, daar heb jij geen last van. Concentreer je op de dingen waar je last van hebt, vieze aanrecht, rondslingerende was, lege verpakkingen, maar laat zijn kamer zijn kamer, zijn kleding zijn kleding. Laat hem iets meer met rust, dan heb je ook minder conflict

Ik zie wel twee dingen door elkaar lopen, eerlijk gezegd. Enerzijds snap ik je ergernis dat je huis niet helemaal jouw huis is, maar dat er nog twee mensen in wonen die doen alsof het van hen is; en anderzijds ergert het je dat je stiefzoon van jou zorg en hulp verwacht zonder er fatsoenlijk om te vragen of dank je wel voor te zeggen.
Dat eerste is lastig op te lossen tenzij je op jezelf gaat wonen (ik vermoed dat wel meer mensen dromen van een eigen flatje...) en het tweede is vooral een kwestie van grenzen trekken en je daar verder niet meer druk over maken. Kies bij dat laatste vooral de weg van de minste energie, want ze leren er toch niks van en jij bent aan het eind van de dag doodmoe van het ergeren en stekelige opmerkingen maken. Het is bovendien niet jouw zoon, en hij is 18, dus je zou hem ook bij alles naar zijn vader kunnen verwijzen?

Klein beetje ander geluid. Ik denk dat je principes je in de weg zitten om met zowel man als met stiefkind een prettige samenlevingsvorm te hebben. ik zeg niet dat je alles overboord moet zetten maar zoals het op mij overkomt zit je er aardig rigide in. Dat van het bed opmaken bijvoorbeeld, laat gaan. Je argument is dat jij het zo hebt geleerd maar dat kun je toch los laten ter faveure van wat meer ontspannen gezelligheid? 
ik zou als ik jou was om tafel gaan met de heren en proberen tot een soort deal te komen, welke dingen laat je los en op welke dingen komen ze tegemoet? 
Ik denk dat ik een beetje weet hoe het voor hen is. Mijn man heeft - als hij gestresst is- nog weleens de neiging om rigide te zijn in hoe dingen moeten gebeuren. Dan kan hij al commentaar hebben op iemand die sok-schoen-sok-schoen aankleed ipv sok-sok-schoen-schoen en daar dan opduiken. Gelukkig is hij zich er inmiddels van bewust en kan ik hem makkelijk helpen herinneren om het meer los te laten. Toen ik de gebruiksaanwijzing nog niet zo doorhad kon hij weleens doorschieten en had dan niet door hoe lastig hij in de omgang was dan. Wat een soort actie-reactie gaf bij de kinderen die door zijn manier van doen (vaak vooral de manier waarop) in de weerstand gingen. Het was vooral de wisselwerking dan. 
wellicht is er bij jou ook sprake van een wisselwerking waar jullie alledrie onbewust in zitten?