Snel gefrustreerd/niet begrepen worden
De laatste weken voel ik mij snel gefrustreerd en niet begrepen. Voorbeeld: ik heb hier thuis de regel dat men zijn eigen spullen opruimt en is er iets leeg (bijv. Pak drinken) dan gooit degene die het heeft leeggemaakt weg. Vaak is het zo dat een pak alsnog op het aanrecht staat of bij de achterdeur (als het in de kliko gaat). Ik krijg het gevoel dat ze net zolang wachten totdat ik het maar opruim (vooral stiefzoon heeft daar een handje van). Ik laat het gewoon staan en verzoek ze alsnog om het zelf op te ruimen. Ander voorbeeld: aan dingen herinneren: als ik ze ergens aan herinner om te doen dan krijg ik dingen te horen als: zit er niet zo bovenop, geef het een kans etc. Terwijl ik het al lang een aantal kansen heb gegeven. Ik probeer dit los te laten en zoiets te hebben van 'niet mijn probleem' maar ik voel dat het heel moeilijk is.
Voorbeeld 3:
Ik moet altijd vragen of manlief mij wilt helpen, er gebeurt weinig uit hemzelf. Ik heb geleerd dat als iemand ergens mee bezig is, je hulp aanbied. Als ik steeds moet vragen van: zou je alsjeblieft dit of dat willen doen, dan voelt dat als commanderen voor mij.
Ook heb ik het gevoel dat ik niet mijn gedachten kan uiten. Vaak wordt er al een conclusie getrokken, zonder dat er wordt gevraagd wat ik echt bedoel.
De laatste tijd ben ik dan ook veel aan het vloeken en gooi ik bijv. Spullen op de grond die opgeruimd hadden moeten worden(nee niets wat breekbaar is, zonde van het geld). Dat vloeken valt manlief op (de spullen leg ik weer terug waar ze eerst lagen dus van dat gooien merkt hij niets), maar ik ben bang dat als ik hem vertel wat ik voel dat ik mij weer aanstel.
Ik heb al wat eigen regels ingesteld zoals: geen bed opgedekt en kamer niet opgeruimd? Dan wordt er ook niet gestofzuigd. Stiefzoon vindt bed opdekken namelijk onzin, want niemand ziet het en het is zonde want je ligt er later toch weer in. Ik heb dus de gedachte: stofzuigen is ook zonde want er komt toch weer stof in je slaapkamer. Zelfde geld met kleding netjes in kast stoppen: ik ben hier mee gestopt. Stiefzoon haalt alles overhoop. Zelfs sokballen haalt hij uit elkaar, om ze vervolgens weer los in de lade te stoppen.
Nou ja genoeg voorbeelden.
Hoe kan ik het beste met deze frustratie etc omgaan? Ik krijg het gevoel dat het niet lang duurt voordat ik écht een keer flink uit mijn slof schiet met nare gevolgen van dien.
Alvast bedankt voor jullie antwoorden
Alvast één tip:
De slaapkamer van je stiefzoon loslaten. Waarom mag hij niet zelf weten of hij zijn bed opmaakt. Ik doe dat zelf al heel lang niet meer. Ik sla mijn bed juist open zou te luchten. En ik zie geen enkele reden om het daarna nog op te maken.
Ik vermoed dat stiefzoon een puber is. Dan hoef je alleen de deur dicht te trekken. Hij kan zelf de was opruimen, of niet..... Net wat hij wil.
Voor zijn kamer heb je maar twee regels nodig:
1. Er wordt alleen gezogen als de vloer leeg is
2. Er wordt alleen gewassen als de was in de wasmand ligt. Gewassen was zet je in een mand op zijn kamer. En daarna doe je de deur lekker weer dicht.
Eventueel pas je regel 1 aan in : Stiefzoon stofzuigt zelf (wanneer hij dat wil)
Hoe oud zijn de kinderen? Boven de twaalf: familie overleg waarbij taken verdeeld worden en verantwoordelijkheden duidelijk worden. Het is van groot belang dat je man je hierbij steunt en gelijkwaardig is. Ook de sancties als de taken en verantwoordelijkheden (waar ze in het overleg wel inspraak over mogen hebben) niet nagekomen worden. Na twee weken evalueren en in de tussentijd alleen maar jouw taken doen. Verder nergens mee bemoeien. van wat niet gedaan wordt maak je een foto met de tijd erbij (bijv tas op de grond 11.00 uur en nog steeds tas op de grond 16.00 uur). Dat bespreek je dan weer in het overleg.
zoiets?
Steeds sneller boos worden wijst vaak op overbelasting. Gesprek aangaan met je man op een rustig moment. Zeggen dat je een steeds korter lontje krijgt, dat je je overbelast voelt en aangeven waardoor dat komt. Vraag hem om mee te denken. Maak desnoods een lijst met taken die jullie beiden belangrijk vinden.
Ik weet dat je een poosje geleden een draadje bent gestart over je stiefzoon die definitief bij jullie wilde komen wonen. Is dat ook gebeurd?
Kan het zijn dat je voelt dat er over je heen wordt gelopen? en er geen ruimte meer is voor jou?
Echt bespreek het met je man, schrijf evt een brief naar hem ( als dat werkt)
En verder: tieners zijn vreselijk slordig, die van mij tenminste wel. Ik word er ook wel eens moedeloos van. Af en toe houden we een grote opruimsessie in hun kamers, gelijk goed schoonmaken en stofzuigen en dan maar hopen dat ze de boel een keer bijhouden.
Was moet in de wasmand want anders was ik niets. Ik help ze dat wel te herinneren. Sokken uit elkaar halen... laat lekker doen. Is zijn probleem als hij straks niets kan vinden. Deur van zijn kamer dicht doen en niet meer kijken.
Lege pakken gooi ik ook vaak zelf weg.. ik maak me daar niet druk om. Na het eten helpen afruimen en opruimen van de tafel.
Ook hier wel eens ruzie om spullen, of beter gezegd alleen ruzie omdat ik het een troep vindt en man en kinderen niet, om andere dingen hier nauwelijks ruzie. Ik heb geleerd om me er niet al te druk om te maken. Met man nu de afspraak dat we samen opruimen maar ook iets leuks doen. Bijvoorbeeld 1 zaterdag iets ontspannends, de andere zaterdaag of vrije dag opruimen. Dat werkt ook. Maar dan de andere dagen niet zeuren dat het een rommel is. Het komt er op neer dat ik toch nog het meeste opruim maar verder doet man aardig wat in huis, boodschappen, grote klussen, koken, keuken schoonhouden ( oven schoonmaken, heb ik een takkehekel aan dus dat doet hij) Is het hier altijd schoon en opgeruimd: nee bij lange na niet. Maar het is maar even zo...
Zorg in ieder geval dat je er niet alleen voor staat, al doet je man maar een beetje zijn best dat is al wat.
Sas geeft goede tips.
Mijn tip voor de woonkamer, die je wel even moet aankondigen: 1 doosje per persoon en daar alles in mikken wat een persoon laat slingeren na 1x vragen om het op te ruimen: sokken, appelklokhuis, sappak, laptop, bananenschil, trui: alles bij elkaar. Hun probleem, niet het jouwe. Zijn ze iets kwijt? Kijk maar in de doos. Appelvlek op hun trui? Tja, was niet gebeurd als je je klokhuis gewoon in de prullenbak had gegooid. Werkte hier als een trein!
Sas-OO schreef op 30-05-2022 om 10:44:
Alvast één tip:
De slaapkamer van je stiefzoon loslaten. Waarom mag hij niet zelf weten of hij zijn bed opmaakt. Ik doe dat zelf al heel lang niet meer. Ik sla mijn bed juist open zou te luchten. En ik zie geen enkele reden om het daarna nog op te maken.
Ik vermoed dat stiefzoon een puber is. Dan hoef je alleen de deur dicht te trekken. Hij kan zelf de was opruimen, of niet..... Net wat hij wil.
Voor zijn kamer heb je maar twee regels nodig:
1. Er wordt alleen gezogen als de vloer leeg is
2. Er wordt alleen gewassen als de was in de wasmand ligt. Gewassen was zet je in een mand op zijn kamer. En daarna doe je de deur lekker weer dicht.
Eventueel pas je regel 1 aan in : Stiefzoon stofzuigt zelf (wanneer hij dat wil)
Vuile was in de wasmand doet hij dan wel. Hier is dan ook de regel: was niet in de wasmand, wordt het ook niet gewassen....
Zelf stofzuigen doet hij niet, want dat ziet hij als mijn taak. Wel zal ik hem de waarheid vertellen als hij er naar vraagt waarom er zoveel stof op zijn kamer ligt, zelfde geldt ook voor zijn kledingkast. Zelf zijn was opruimen doet hij niet, dat is teveel moeite voor hem en wederom mijn taak. Laat ik wel even stellen dat ik het echt niet vind om het huishouden te doen, maar ik wel probeer duidelijke grenzen aan te geven. Ik ben geen slaaf die iedereen zijn rotzooi opruimt....
En ja hij is een puber....
Over bed opmaken: ik vind het gewoon dan meer opgeruimder. Denk ook om dat ik zo ben opgevoed. Mijn nichtjes (die jonger zijn dan hem) doen het iedere dag netjes evenals zelfs hun eigen kamer bij houden.
Sas geeft goede tips.
Mijn tip voor de woonkamer (die je wel even moet aankondigen): 1 doosje per persoon en daar alles in mikken wat een persoon laat slingeren na 1x vragen om het op te ruimen: sokken, appelklokhuis, sappak, laptop, bananenschil, trui: alles bij elkaar. Hun probleem, niet het jouwe. Zijn ze iets kwijt? Kijk maar in de doos. Appelvlek op hun trui? Tja, was niet gebeurd als je je klokhuis gewoon in de prullenbak had gegooid. Werkte hier als een trein!
MRI schreef op 30-05-2022 om 10:48:
Hoe oud zijn de kinderen? Boven de twaalf: familie overleg waarbij taken verdeeld worden en verantwoordelijkheden duidelijk worden. Het is van groot belang dat je man je hierbij steunt en gelijkwaardig is. Ook de sancties als de taken en verantwoordelijkheden (waar ze in het overleg wel inspraak over mogen hebben) niet nagekomen worden. Na twee weken evalueren en in de tussentijd alleen maar jouw taken doen. Verder nergens mee bemoeien. van wat niet gedaan wordt maak je een foto met de tijd erbij (bijv tas op de grond 11.00 uur en nog steeds tas op de grond 16.00 uur). Dat bespreek je dan weer in het overleg.
zoiets?
Hij heeft een paar taken. Dat van de foto's is een goed idee, maar dat zal door de anderen gezien worden als flauw en overdreven. Ik doe ook inderdaad mijn taken, maar het niet opruimen door de anderen van bijv. Lege pakken frustreerd mij (waarom kan het niet meteen weggegooid worden?) Waardoor ik uiteindelijk toch vraag om het weg te gooien, met frustratie omdat ik dus gepikeerd ben dat ik het weer moet vragen.
"stofzuigen doet hij niet want dat ziet hij als mijn taak"
Tja, hoog tijd voor een goed gesprek over wie wat doet in huis. En eigen kamer = eigen verantwoordelijkheid, zeker bij pubers. O
ver de rest van de taken kun je het samen hebben. Zaak is wel om het daarover eerst eens te worden met je partner.
Ik denk dat jij veel duidelijker jouw grenzen aan moet gaan geven.
Leene schreef op 30-05-2022 om 10:50:
Steeds sneller boos worden wijst vaak op overbelasting. Gesprek aangaan met je man op een rustig moment. Zeggen dat je een steeds korter lontje krijgt, dat je je overbelast voelt en aangeven waardoor dat komt. Vraag hem om mee te denken. Maak desnoods een lijst met taken die jullie beiden belangrijk vinden.
Ik weet dat je een poosje geleden een draadje bent gestart over je stiefzoon die definitief bij jullie wilde komen wonen. Is dat ook gebeurd?
Kan het zijn dat je voelt dat er over je heen wordt gelopen? en er geen ruimte meer is voor jou?
Echt bespreek het met je man, schrijf evt een brief naar hem ( als dat werkt)
En verder: tieners zijn vreselijk slordig, die van mij tenminste wel. Ik word er ook wel eens moedeloos van. Af en toe houden we een grote opruimsessie in hun kamers, gelijk goed schoonmaken en stofzuigen en dan maar hopen dat ze de boel een keer bijhouden.
Was moet in de wasmand want anders was ik niets. Ik help ze dat wel te herinneren. Sokken uit elkaar halen... laat lekker doen. Is zijn probleem als hij straks niets kan vinden. Deur van zijn kamer dicht doen en niet meer kijken.
Lege pakken gooi ik ook vaak zelf weg.. ik maak me daar niet druk om. Na het eten helpen afruimen en opruimen van de tafel.
Ook hier wel eens ruzie om spullen, of beter gezegd alleen ruzie omdat ik het een troep vindt en man en kinderen niet, om andere dingen hier nauwelijks ruzie. Ik heb geleerd om me er niet al te druk om te maken. Met man nu de afspraak dat we samen opruimen maar ook iets leuks doen. Bijvoorbeeld 1 zaterdag iets ontspannends, de andere zaterdaag of vrije dag opruimen. Dat werkt ook. Maar dan de andere dagen niet zeuren dat het een rommel is. Het komt er op neer dat ik toch nog het meeste opruim maar verder doet man aardig wat in huis, boodschappen, grote klussen, koken, keuken schoonhouden ( oven schoonmaken, heb ik een takkehekel aan dus dat doet hij) Is het hier altijd schoon en opgeruimd: nee bij lange na niet. Maar het is maar even zo...
Zorg in ieder geval dat je er niet alleen voor staat, al doet je man maar een beetje zijn best dat is al wat.
Ik denk dat ik op een bepaalde manier overbelast ben. Het zijn gewoon kleine dingen die ik vraag en die vaak niet uit henzelf gebeuren. Ik weet alleen niet hoe het gesprek te starten zonder dat het verkeerd overkomt. Stiefzoon woont hier nog niet volledig.
Precies, jij moet je grenzen duidelijker aangeven. Jij bepaalt wat jouw taak is op zijn kamer, niet hij. Een grens is ook: Ik zuig morgen boven. Ik neem jouw kamer alleen mee als de vloer leeg is.
Maar daar hoort ook bij: loslaten wat hij zelf mag beslissen. Jij bent gewend aan een opgemaakt bed, maar het kan echt geen kwaad als hij zelf mag beslissen wat hij prettig of nodig vindt. Dat hoef je niet voor hem te bepalen. Net zoals de sokken en het wel/niet opruimen van de was
Stampertjebloempje schreef op 30-05-2022 om 11:01:
[..]
Hij heeft een paar taken. Dat van de foto's is een goed idee, maar dat zal door de anderen gezien worden als flauw en overdreven. Ik doe ook inderdaad mijn taken, maar het niet opruimen door de anderen van bijv. Lege pakken frustreerd mij (waarom kan het niet meteen weggegooid worden?) Waardoor ik uiteindelijk toch vraag om het weg te gooien, met frustratie omdat ik dus gepikeerd ben dat ik het weer moet vragen.
Ja ik begrijp hun ook wel: het is jouw frustratie, het maakt hun niet uit dat er nog een melkpak staat of een tas ligt. Dus naast dat je de tips van de mensen hierboven meeneemt is het wellicht ook wat om aan je eigen frustratie drempel te werken.
Ik vind zo'n doos waar alles ingaat een goed idee. Of -wat ik hier wel deed-- de troep die ze in huis dumpen in hun kamer gooien en dan snel de deur dicht doen.
Het klinkt alsof jij de huishouddirectrice moet spelen en wellicht komt dat ook door je eigen norm en de anderen vinden het wel makkelijk als jij het toch doet uiteindelijk. Dat moet je ook doorbreken
IMI-x2 schreef op 30-05-2022 om 10:56:
Sas geeft goede tips.
Mijn tip voor de woonkamer, die je wel even moet aankondigen: 1 doosje per persoon en daar alles in mikken wat een persoon laat slingeren na 1x vragen om het op te ruimen: sokken, appelklokhuis, sappak, laptop, bananenschil, trui: alles bij elkaar. Hun probleem, niet het jouwe. Zijn ze iets kwijt? Kijk maar in de doos. Appelvlek op hun trui? Tja, was niet gebeurd als je je klokhuis gewoon in de prullenbak had gegooid. Werkte hier als een trein!
Die hadden we hier ook, zo'n doos (bij ons een plastic krat), werkte geweldig. Schoenen, schoolboeken, jassen, broodtrommels, tijdschriften, halve boterhammen... alles wat rondslingerde ging met een boog de krat in, zonder op te letten waar het bovenop viel. Begon dochter met "waar is..." dan was het antwoord altijd: "waarschijnlijk in de krat". Ik heb heel wat keren "gatver mam, nou zit er boter/jam/aarde/vuil aan mijn jas/balletpak/schoolboek/schrift." Jammer dan kind, moet je je zooi maar opruimen. Het fijne is dat je je dus ook niet meer kwaad hoeft te maken. Oja, een aanvullende regel hier was dat als dochter alsnog iets uit de krat haalde (zoals een halve boterham) en ik dat voorwerp dan weer elders in huis terugvond, ik de krat leegkieperde in de vuilnisbak, samen met het voorwerp. Als ik alsnog je zooi moet opruimen, dan doe ik het ook in 1x goed. De financiële schade was dan voor haar. Hoef je maar één keer te doen. Hier was het een schoolboek dat ze zelf moest vervangen. Later heeft ze nog 1x jammerend haar balletpak uit de vuilnisbak gevist en zelf uitgewassen. Daarna nooit meer problemen gehad. Ik heb een te volle krat ook wel eens in het bed van dochter leeggestort, dan lag de zooi op haar kamer en kon ik in de woonkamer opnieuw beginnen met een lege krat.
Ik snap overigens het gevoel van Stampertjebloempje wel. Het is het gevoel dat niemand rekening houdt met wat JIJ wilt, maar jij slooft je wel uit voor de anderen. Je wilt het thuis een beetje gezellig hebben, zonder als een sloofje andermans rotzooi op te hoeven ruimen. Laat de kamer van je stiefzoon los, dat is een strijd die je niet gaat winnen. Deur dicht, niet naar kijken. De woonkamer, keuken en andere ruimten waarin jij je prettig wilt voelen, daar kun je je punt maken door zo'n krat. Laat je niet verleiden tot een discussie over de krat, zeg vriendelijk dat die krat er juist is om discussies te vermijden. Punt.
Inderdaad, stop met je druk maken over zijn kamer. Waarom vindt hij dat het joúw taak is om zijn kamer te zuigen? Doet hij ook jouw kamer? Hier doen ze alles zelf, bed afhalen, dekbed uithanfen, opmaken, kleding in de kast doen, zuigen en stoffen. Waarom kijk jij naar losse sokken? Stop daar mee!
Zijn kamer, dus zelf laten regelen en er gewoon niet komen. Scheelt een hoop frustratie.
Met partner een goede taakverdeling maken zodat je niet telkens in gesprek hoeft wie doet wat.
Ik zou zijn kamer zijn verantwoordelijkheid maken. Ik vind het ook nogal respectloos om te zeggen dat dat jouw taak is. Dat bepaalt hij niet.
Ik zou hier wel binnen het gezin een gesprek over voeren. Dat je niet alles alleen wil doen omdat jullie er samen leven en dat je afspreekt wie waar verantwoordelijk voor is en dat je elkaar er ook op aan mag spreken als het niet gedaan is.
Die doos met rotzooi zou ook nog best eens kunnen werken.