paar jaar thuis-heerlijk of stom?

onzelfstandigheid en sekse

Ik had afgelopen week een gesprek met oude kennissen over onzelfstandigheid nadat je op wat voor manier een partner verliest. En daaruit kwam vanzelfsprekend de financiële kwetsbaarheid van de vrouw, maar ook iets anders: de zelfstandige kwetsbaarheid van de man! Let wel; dit geldt niet voor iedere man, maar het is ook niet zo dat iedere vrouw financieel kwetsbaar is.

Met zelfstandige kwetsbaarheid bedoelden we: het onvermogen van een aantal mannen om, als er geen partner meer is, te kunnen multitasken tussen werk, zorg/opvoeding en huishouden. Nota bene: er zaten bij die kennissen ook mannen, juist zíj merkten op, dat bijvoorbeeld bij mannelijke collegae, vrienden of familie de boel dreigde te verpauperen als er geen partner meer was!

Dit was wel een eye opener, want ik heb dit (vrij heftig) ook bij mijn ex zien gebeuren.

Zoals veel (hoeveel?) vrouwen tegen hun financiële kwetsbaarheid aanbotsen als er een partner wegvalt, zo botsen blijkbaar veel mannen tegen hun zelfstandige kwetsbaarheid (ik weet even geen andere term) aan?

En zo heeft elke sekse blijkbaar zijn achilleshiel?

Sally

Meestal staat er dan een leger aan vrouwen klaar met eten, poetsdoeken, organisatietalent en liefdevolle blikken, want een man alleen is per definitie zielig en moet verzorgd.

Pardoes

Ik weet niet of dat per definitie is, net zo min als een vrouw alleen per definitie arm en financieel kwetsbaar is. Maar ik heb zelf niet eerder bij "die andere kant" stilgestaan en daar heb ik de afgelopen dagen over nagedacht. En inderdaad. Ik herken wel een paar gevallen.

Maar ik wil heel erg benadrukken dat ik "een man alleen" die niet alle plintjes netjes gestoft en het aanrecht leeg heeft, ook niet meteen zielig vind.

Het ligt allemaal niet zo zwartwit maar n.a.v. die gedachtenwisseling herkende ik toch wel e.e.a.

Zoutvaatje

Doordat we het over de man krijgen, moet ik aan mijn vader denken, toen we nog met elkaar onder een dak woonden. Daar woonden we inmiddels alweer jaren en toen hoorde ik mijn vader naar mijn moeder roepen "mam, waar staat het zoutvaatje?". Tíen jaar stond dat zoutvaatje al op dezelfde plek.

Ik denk dat je als stel makkelijk over en weer een bepaalde mate van afhankelijkheid ontwikkelt en dat vind ik zelf niet erg. Ik kan makkelijk met mijn blote handen appelmoespotten open krijgen, man niet. Onze knijpkracht is een keer voor de lol gemeten bij een open dag in een verzorgingstehuis en ik héb nu eenmaal de sterkste handen van het gezin, wat die potten betreft. Verder valt het vies tegen. Het kan wel goed zijn om je af en toe te realiseren, waarin je afhankelijk bent. Het kan handig zijn om elkaar dan bij te praten over hoe bepaalde zaken gedaan moeten worden, als je dat niet weet. Ik heb téveel vrouwen, maar ook mannen aan de telefoon gehad, die ontredderd achtergebleven waren na het overlijden van hun man of vrouw. Zover moet je het niet laten komen.

Eens, Kaaskopje

Je moet een beetje allround zijn.

Niet eens met dat eerdere verhaal over de bloemen trouwens.

haha

Wij zijn gewoon ondankbare draken, voor wie het nooit goed genoeg is. Arme mannen...

Bloemen

Herkenning!

Ook ik heb een hekel aan het krijgen van een boeket. Vaas zoeken, aansnijden, restjes stengel en blad opruimen (ja, dat stuk kun je overslaan ik weet het).
Dan vind ik het in de vaas wel even leuk staan. Maar dan... dan gaat het verwelken, wordt het water groenig (ja, eigenlijk tussendoor verversen, ik weet het), dan weet je dat het boeket over z'n hoogtepunt heen is en dat je het weg moet gooien. Komt er niet van, doe ik het dus te laat, dan vallen de blaadjes er af als ik met de vaas naar de container loop... Moeten de de bodem van de vaas en de wanden grondig schoongemaakt worden want groenige kalk...
Liever een doos chocolade alsjeblieft

ben zooooooooooooo blij met jullie

" Zit je er te dineren, vraagt de man opeens aan zijn vrouw vanuit welk potje de maaltijd is betaald: de algemene of toch zeker wel de portemonnee van de vrouw in kwestie. "Want het is toch jouw bezoek dat hier aan tafel zit?"

Ik zou me als ik jou was wel afvragen wat ik bij zulke onaardige vrienden/kennissen doe. Verder ga ik ervan uit, jouw bijdrages hier kennende, dat je de mijnheer in kwestie uitvoerig de les hebt gelezen.

en nu even terug naar het belang van de kinderen...

Toevallig vandaag en stuk in het AD. Denk er over wat je wil. Maar daar walsen we wel vrolijk over heen in deze discussie.

http://www.ad.nl/lifestyle/afwezige-ouders-lastige-kinderen~ab89c4ea/

bieb63

Een mevrouw die brief van Mark Rutte als iets positiefs aanhaalt, kan ik echt niet serieus nemen.

tja

Dan zou ik toch wel eerst wat onderzoek willen zien waaruit blijkt dat kinderen van werkende ouders ´hufteriger´ zijn dan die van thuisblijvende ouders.
Neemt niet weg dat we allemaal moeite moeten doen om persoonlijke aandacht aan onze kinderen te geven. En te zorgen dat ook anderen die met jou kinderen bezig zijn daar kwalitatief goed contact mee hebben.
En dan zitten we in Nederland, met al dat parttime werken al beter dan in de rest van Europa.

OT bloemen

Pirata, je mag mij ook noteren .

Ik vind het alleen leuk om bloemen te krijgen van mijn man als hij ze zelf in een vaas zet. Anders vind ik de bedoeling wel aardig maar baal ik verder van al het werk, na zelf een drukke werkdag, thuis was en koken, kinderen aandacht geven c.q. helpen met huiswerk of ander geregel - ja 4 dg pw werken is inderdaad druk, dus fijn als man daar met cadeautjes rekening mee houdt .

Alkes

Eens over die brief van Rutre, tenenkrommend! Maar los daarvan vind ik haar artikel wel horen bij deze discussie.

Die mevrouw werkt 32 jaar bij Jeugdzorg

En ze denkt dat een groot deel van de maatschappelijke problemen op te lossen is door kinderen de eerste vier jaar van hun leven niet opgevangen te laten worden door anderen dan hun ouders.
Los van jeugdzorg als fenomeen.....maar misschien komt AnneJ me daar nog in bijstaan....
Sorry ik vind het gewoon zo'n raar stuk dat ik niet eens weet waar ik moet beginnen met fileren. Túúrlijk zijn er situaties denkbaar waarin de ouders met hun aandacht en zorg het verschil hadden kunnen maken maar for heavens sake

Bieb, uit dat artikel

en steeds minder in hun kinderen investeren===

Ik wil niet zeggen dat ik alles wat deze dame zegt onzin is, maar hoeveel tijd investeerde de huisvrouw van vroeger in haar kinderen? Bij mijn weten was ze druk met poetsen en soppen en was vader een groot deel van de dag van huis. Tijd voor een middagje kleien en knutselen was er amper. Dat soort aandacht is pas gegroeid toen moeder minder tijd kwijt was aan het huishouden. En ging het met al die kinderen verkeerd? Nee. Hoe komt dat?

Als ik aan mijn eigen kindertijd denk, dan had ik naar mijn gevoel véél meer vrijheid dan heel veel kinderen tegenwoordig. Kinderen gaan tegenwoordig met een gps-systeem de wijde wereld in, want stel je voor dat moeder niet weet waar ze zijn.

Bloemen in de vaas zetten

Ook al is het even een klusje, zou ik niet eens willen dat mijn man ze in een vaas zet. Het is ongetwijfeld geen goed karaktertrekje, maar ik doe dat soort dingen liever zelf, dan hoef ik me niet te ergeren aan de manier waarop de bloemen in de vaas staan.

Ja Maan

Die 32 jaar jeugdzorg was me ook al opgevallen. Blijkbaar is er toch concurrentie met deskundiger hulp, en zijn kinderen hufters of hebben ze hulp nodig, die categorien willen nog weleens door elkaar lopen, en wil deze mevrouw er een opvoedingsdingetje van maken.

Oud artikel alweer, gaat ook over 10 procent kinderen die hulp nodig hebben.
http://www.discura.nl/auteurs/malou-van-hintum/het-ongelijk-van-jan-derksen

´Tien procent is de realiteit
Met één op de tien kinderen is wat mis. Dat weten we sinds er epidemiologisch onderzoek naar wordt gedaan, in Nederland voor de eerste keer in 1982. Kinder- en jeugdpsychiater Fop Verheij, die dit jaar met pensioen ging en niet alleen een behandelaar was maar ook een wetenschapper die een vracht boeken schreef over kinder- en jeugdpsychiatrie, zei in zijn afscheidsinterview tegen mij: ‘Als je die tien procent als realiteit accepteert, heb je een behoorlijk zorg- en hulpcircuit nodig. Als je probeert dat circuit in te krimpen, dan duiken die problemen ergens anders weer op. Heel veel kinderproblematiek is samengesteld en erg ingewikkeld. Maar mensen houden niet zo van ingewikkeld denken. Die denken liever eendimensionaal en lineair-causaal.’

Flutartikel

Maar het bekt lekker hoor. En ik heb het verwijt, pardon de "aansporing", nog niet eerder gehoord: "waarom neem je eigenlijk kinderen als je ze niet zelf wil opvoeden?". Bieb, denk je echt dat "de toegenomen" hufterigheid te verklaren is door kinderen die twee werkenden ouders hebben? En hoe verklaar je dan de toegenomen hufterigheid onder volwassenen, die toch echt zelf op social media grote aanstichters zijn? Ik durf de volgende voorspelling wel te doen: als de politie voortaan gaat turven of jongeren die de schreef over gaan 0, 1 of 2 werkende ouders hebben, dan is de uitkomst een wat andere...

er zit anders wel wat in

natuurlijk moet je de 'hufterigheid' in de samenleving niet geheel wijten aan voltijds werkende ouders die geen tijd meer besteden aan hun kinderen. Er zijn ouders met een drukke baan die toch tijd maken voor de kinderen (of investeren in één vaste oppas) en ook thuisblijvende ouders die geen aandacht besteden aan de kinderen. Objectief gezien is het wel zo dat ouders die beide een (bijna) voltijdsbaan hebben, minder tijd kunnen besteden aan de kinderen. Kijk maar eens naar het andere draadje elders hier over tot hoe laat op de avond je nog aandacht hebt voor de kinderen.

En tja, ik kan het wel eens zijn met de opmerking "waarom neem je eigenlijk kinderen als je er geen tijd voor vrij wil maken". Wij verbazen ons altijd nogal over kennissen die met heel veel moeite (alle denkbare scenario's van de medische molen om kinderen te krijgen) na een jaar of 10 eindelijk een kind hebben. Toch blijven ze beide 36 uur werken en gaan ze regelmatig zonder kind op vakantie en weekendjes weg. En toeval of niet, de kinderen hier met drukke ouders, zijn niet bepaald de leukste...

Donna

Dat kan net zo goed komen door hoe de ouders sowieso met de kinderen omgaan. Ik vind het té makkelijk om dat op hun karige aandacht te gooien. Wie weet waren de kinderen in een traditionele rolverdeling net zulke 'niet leuke' kinderen geworden.

Ik hink ook nog met een been in het ouderwetse patroon, waardoor ik mij ook wel eens over sommige dingen verbaas, maar ik vind niet dat we werkende ouders zonder gedegen onderzoek, voor zover dat mogelijk is, een schuldgevoel in de schoenen moeten schuiven, omdat ze ervoor kiezen om meer uren te werken dan degene die dat niet doen. In andere landen is het veel normaler dat ouders voltijds werken. Nederland is een buitenbeetje wat betreft parttime werken. Zouden álle ouders in het buitenland die voltijds werken een stel etters als kinderen hebben? Wat ik wel wijs zou vinden, is dat als ouders merken dat als een kind er echt last van heeft, ze hun werk niet voor laten gaan op de belangen van hun kind, voor zover dat mogelijk is. Dan maar geen flitsende carrière, groot huis en exotische vakanties, kinderen zijn meer waard. Mensen met het minimumloon, kunnen minder makkelijk van 5 naar 3 dagen, dan mensen met dubbel modaal, dus dan is het makkelijker gezegd dan gedaan. Maar ja, durf überhaupt nog maar eens tegen ouders te zeggen dat het fout gaat met hun kinderen... Dus net zo goed over kinderen van huisvrouwen en werkende mannen als over kinderen van veel-werkende ouders. Sommige ouders geven tegenwoordig ook niet echt de indruk dat ze zulke goede manieren hebben en geleerd hebben zich sociaal te gedragen.

Sorry Lieverdje en niet Donna

...

Alkes (beetje OT)

"Een mevrouw die brief van Mark Rutte als iets positiefs aanhaalt, kan ik echt niet serieus nemen."

Oh, dat van die immigranten die maar moeten oprutten als het ze hier niet bevalt? Ben ik het anders helemaal mee eens hoor. Wat valt daar nou op aan te merken? Eerst hierheen immigreren en vervolgens in moskeeen lopen kankeren op westerse vrijheden en waarden? Wegwezen dan maar. Jammer dat Rutte, i.t.t. Trump, daar nooit consequenties aan zal verbinden.

Die discussie in de Balie vond ik ook heel nuttig laatst. Of we nou 1% of 6% moslims in Nederland willen, het lijkt me nuttig om in ieder geval eens over een plafond te gaan praten als we niet sluipenderwijs in een moslimland willen veranderen. Ik geloof niet dat ik mijn kinderen daarmee een plezier zou doen.

Of raken we nu of topic...?

jaaa, daar is hij dan!

Ad heeft zijn stokpaardje weer van stal gehaald!

Ja, we raken daar door off topic.

Kaaskopje

Oh, ik dacht dat dat de bedoeling was...

kaaskopje

natuurlijk, dat zeg ik ook: er zijn ook ouders met 'tijd zat' die dat niet besteden aan de kinderen en andersom. Ik ken ook wel iemand die (denk ik) enorm teleurgesteld is in de kinderen. Had liever dochters dan zonen gehad ofzo, of het opvoeden valt niet mee, en die doet helemaal niks met haar jongens. Niet zulke leuke kinderen ook, misschien ook wel een kip-ei probleem. Maar dat die kinderen zelf maar moeten zien en de ouders zich niet met ze bezighouden helpt vast niet.

Het voorbeeld van het stel dat eindelijk een kind heeft, is er wel een stel yuppen (ouderwetse term, haha). Beide hoogopgeleid met bijpassende baan, veel exotische vakanties, actieve levens en ergens is daar nog dat kind. Ze hebben een sabattical genomen om een wereldreis te maken met hun peuter voor het naar school gaat, wat ook 'heel waardevol' is voor het kind. Jaja, die weet daar nog echt wat van, later.

Maar goed, we moeten nog zien of de opvoeding van mijn kinderen goed uitpakt

Overigens ...

Menig moslim zal de stelling onderschrijven dat als je je niet kan vinden in de grondbeginselen van onze samenleving je maar beter kan verhuizen naar een ander land.

"Menig moslim zal de stelling onderschrijven dat als je je niet kan vinden in de grondbeginselen van onze samenleving je maar beter kan verhuizen naar een ander land."

Vast, maar ja, het is hier toch wel comfortabel he. Met al die welvaart en scholen en uitkeringen. Dus dat (terug)verhuizen stellen ze maar liever nog even uit.

Het staat zelfs in de Koran (tenminste het wordt erin gelezen):

https://islamqa.info/en/13363

"The basic principle is that it is not permissible for the Muslim to settle among the mushrikeen. This is indicated by evidence from the Qur’aan and Sunnah, and on the basis of common sense."

O ja, the mushrikeen, dat zijn wij blijkbaar. Maar ja, dat geld he...?