Na de wittebrood-weken is mijn moeder diep ongelukkig in haar verzorgingstehuis
Dag allemaal
Ach wat is het moeilijk om ver weg te zijn als ouders oud worden. Mijn moeder, na een eerste periode waarin ze leek goed te wennen in haar verzorgingstehuis, is nu diep ongelukkig. Ik denk dat het grootste probleem is dat ze niet meer zelf haar kalmeringsmiddelen mag beheren maar ze van de verpleegster krijgt op vaste tijden. Er zijn een paar incidenten geweest (ze had er eentje laten vallen dat door een andere bewoonster gevonden werd bij voorbeeld) waardoor de zeggenschap over de medicatie is overgegaan. Maar dat heeft als resultaat dat ze in de ochtend te veel krijgt, en in de middag niets meer. Mij is verzekerd dat ze alleen hoeft te bellen om een pilletje te krijgen, in de praktijk zijn er blijkbaar te weinig verplegers waardoor het uitdelen van de medicatie alleen op de momenten van de maaltijden gebeurt. Het is zeer moeilijk om op mijn moeder te vertrouwen omdat ze qua geheugen enorm achteruit gaat, maar ik heb geen goede indruk van de verpleeghoofd: type chefje en onaardig. Ik weet niet zo goed wat ik ermee moet. Ik ga vrijdag alweer langs en ga proberen in gesprek te komen met de leiding maar in de tussentijd heb ik een moeder die me 4 a 5 keer per dag belt en ook al neem ik zeker niet elke keer op, breek het me af.
Sini
IMI-x2 schreef op 17-02-2023 om 10:47:
[..]
Verdorie zeg, als ze jou kunnen bellen, kunnen ze ook je moeder en het tehuis bellen. Ze kunnen dus precies evenveel doen als jij. Dus geef ze dat terug: ze mogen er zelf ook wat aan proberen te doen.
Sterkte Sini 🫂
Als de moeder Sini al 4-5x per dag belt, zal de moeder haar broer en zus ook wel weten te bereiken. Waardoor die broer en zus weer Sini benaderen of ze het even kan oplossen omdat ze zelf ook op leeftijd zijn.
Sini zal hierin hen toch duidelijk moeten maken dat ze ermee bezig is, maar net als hen ook niet naast de deur woont en ze daarnaast ook nog een baan heeft. Oftewel, beetje rekenschap naar haar toe zou hen niet misstaan.
Dus geen oude koeien uit de sloot maar puur reactie op feiten van nu.
oom en tante zelfde truc als bij je moeder: eigen ringtone, voicemail/antwoordapparaat en maar 1*per week luisteren /reageren.
Max88 schreef op 17-02-2023 om 13:08:
[..]
Enkel dit ( ben het niet oneens met je, maar even voor mw opkomen tov de regels): op die leeftijd is verslaving echt geen probleem meer of zou het dat niet moeten zijn. Of ze geven een extra placebo, of haar standaard dosering seresta. En mocht ze dan hopelijk eens wennen en/of daar langer zijn, dan zou het een optie kunnen zijn om lichte aanpassingen te doen. Ik vind het persoonlijk ( en wat medici in mijn omgeving met mij) heel onverantwoord, onnodig en een fout moment om in deze, voor haar zeer stressvolle tijd, zoveel extra onrust te creëren door wat regels of protocollen. Die zijn er om vanaf te wijken.
eens, je moet de regels durven te overtreden en oprekken. Maar ging het in dit geval ook niet om het feit dat ze ze niet meer in eigen beheer kan houden? en die snap ik wel, tenminste als ze er overal mee loopt of ze laat vallen. Want het is niet de bedoeling dat anderen er van 'mee gaan snoepen'
Max88 schreef op 17-02-2023 om 13:08:
[..]
Enkel dit ( ben het niet oneens met je, maar even voor mw opkomen tov de regels): op die leeftijd is verslaving echt geen probleem meer of zou het dat niet moeten zijn. Of ze geven een extra placebo, of haar standaard dosering seresta. En mocht ze dan hopelijk eens wennen en/of daar langer zijn, dan zou het een optie kunnen zijn om lichte aanpassingen te doen. Ik vind het persoonlijk ( en wat medici in mijn omgeving met mij) heel onverantwoord, onnodig en een fout moment om in deze, voor haar zeer stressvolle tijd, zoveel extra onrust te creëren door wat regels of protocollen. Die zijn er om vanaf te wijken.
Inderdaad, wat maakt het uit dat ze verslaafd is of wat extra pillen neemt? Als dat haar nu gelukkig maakt. Dat lijkt me het meest belangrijke. Op die leeftijd spelen de regels waarom je geen verslaving wil geen grote rol meer.
Asha schreef op 17-02-2023 om 16:53:
[..]
Inderdaad, wat maakt het uit dat ze verslaafd is of wat extra pillen neemt? Als dat haar nu gelukkig maakt. Dat lijkt me het meest belangrijke. Op die leeftijd spelen de regels waarom je geen verslaving wil geen grote rol meer.
Maar wel als je door jouw ruimere regime andere bewoners in gevaar brengt.
Ik herken je situatie enigszins. Nog steeds slaat automatisch de stress toe als dezelfde ringtone hoor die ik had uit die tijd.
Het zou helpen als je jou niet zomaar meer kan bellen. Kennelijk kan ze dat nog zelf. Of daarover iets afspreken met de verpleging. En aan broer en zus duidelijk maken, dat zij jou ook niet meer gaan bellen. Wat kan jij met het machteloze gevoel dat zij kennelijk ook voelen. Ik vond het een hele zware tijd, het legt veel bloot.
Ysenda schreef op 17-02-2023 om 17:08:
[..]
Maar wel als je door jouw ruimere regime andere bewoners in gevaar brengt.
Ik reageerde op mamaE die zei dat een verslaving een ding was. Dat is het niet op die leeftijd. Je pillen niet goed beheren is het ene, haar pillen onthouden het andere. Ze kunnen haar placebo in eigen beheer geven en op vaste tijden haar gewone dosis seresta. Het is puur wat creatiever met ze meedenken
gisteren even op bezoek gegaan. Ze was angstig maar blij mij en man te zien. Toen ze klaagde over angst en geen pil, zei ik dat ze beter chocolade kon nemen. Het werkte denk ik net zo goed. Hoofd verpleging kwam even langs. Er is een afspraak gepland met de arts volgende donderdag. Het probleem lijkt te liggen in de feit dat ze rond 15:00 geen pil meer kan nemen (want niet meer in eigen beheer) en ondanks de “toezegging” van de hoofdverpleging dat ze eventueel op aanvraag een extra pilletje rond die tijd zou kunnen, er nooit een verpleger in de buurt is die het geven kan. Of dat zegt ze. De vraag is of (met 2 seresta bij de lunch) echt die extra pil 3 uur later nodig heeft, of dat ze zo van de leg is dat ze zichzelf die angst inpraat. En gezien hoe vergeetachtig ze wordt, weet ik niet zo goed wat ik denken moet.
Net belde ze in paniek dat ze nu echt een pil moest hebben. Ik heb haar “lief afgewimpeld” en haar nummer weer geblokkeerd tot de volgende keer dat ik zelf ga bellen. Het is dubbel voor mij. Aan de ene kant heb ik enorm veel medelijden met haar en zou ik haar willen helpen, aan de andere kant maakt het zo veel nare herinneringen wakker uit mijn jeugd (haar die ##**# pillen per 2 of drie naar binnen zien werpen) dat ik afstand moet creëren.
sini
Het is geen optie om een apothekerspotje op haar kamer te zetten met Smarties erin?
Soms wordt er ook wel een placebo gegeven. Een smartie kan natuurlijk net zo goed zijn, maar de vraag is of dat voor haar werkt.
Ik zou pleiten voor de placebo. Haar hele leven staat op z’n kop (op een leeftijd waarop je dat het minst goed kunt handelen) en dan is vaste, bekende structuur (pilletjes) veiligheid en houvast. En een stukje regie natuurlijk. Heel belangrijk voor haar want dat houdt de angst in toom.
Dat er geen personeel is om haar om 15 u een pilletje te geven lijkt me onzin, je gooit vast hun structuur omver. Maar goed, dat ga je toch niet winnen.
Voor een placebo is vast weer een ingewikkelde procedure nodig, dus ik zou daar snel voor pleiten als je dat zou willen. Misschien is het ook wel met haar bespreekbaar, dat ze iets krijgt dat mogelijk geen werkbare stof heeft maar haar wel rust kan geven? (De werking van placebo is aangetoond)
Dubbel, kan weg
Temet schreef op 18-02-2023 om 16:18:
Het is geen optie om een apothekerspotje op haar kamer te zetten met Smarties erin?
Of kleine witte pepermuntjes.
Flanagan schreef op 18-02-2023 om 17:05:
[..]
Of kleine witte pepermuntjes.
Tictacs in dezelfde kleur als haar Seresta?
Smarties in een apothekers’ potje: ze is niet dement genoeg om “erin te trappen” denk ik. En pepermuntjes vindt ze vies. Ik laat het los voor dit weekend. We hebben net een rit naar de Auvergne achter de rug om haar meubels naar ons huis daar te brengen en zijn alweer onderweg terug naar Nederland. Maandag weer werken. De krokus vakantie zal geen seconde te vroeg komen dit jaar.
Sini
Ik zeg niet dat verslaving aan medicatie bij bejaarden nog echt een probleem is of hoeft te zijn. Maar ik begrijp wel dat ze in een verpleeghuis niet zomaar bewoners toegang tot hun eigen medicatie kunnen geven. Als de moeder van sinilind dat mag, dan willen anderen dat ook. Als de pillen rond gaan slingeren kan dat gevaarlijk zijn. Als ze een overdosis neemt, is de instelling dan aansprakelijk? Dat zijn zaken en overwegingen die mee kunnen spelen.
Deze vrouw is blijkbaar al decennia verslaafd aan medicatie. Iets van een placebo die lijkt op de normale pillen lijkt me dan de beste optie. Een smartie of tictac klinkt leuk, maar smaakt doorgaans toch echt anders.