Mijn zus is een autonoom/soeverein
Mijn zus heeft zich autonoom (of soeverein) verklaard. Ze heeft een bordje Ambassade op haar huis gehangen, weigert belasting te betalen en erkent de overheid niet langer. Ze denkt dat er een trustfonds van 1,5 miljoen op haar naam staat bij de belastingdienst.
In principe heb ik er natuurlijk niks mee te maken wat zij doet. Ze krijgt vanzelf deurwaarders op de stoep (die ze ook niet erkent) en dat is niet mijn probleem. Toch heb ik er nu al ellende van.
Ten eerste hebben wij hoogbejaarde ouders, waarmee het niet goed gaat. Binnen enkele jaren zullen zij overlijden. Wij hebben geen andere broers of zussen. Mijn zus geeft nu al aan dat zij geen erfbelasting over de erfenis wil afdragen. Ik weet niet wat dat voor gevolgen gaat hebben voor mij, daarover wil ik nog even in gesprek met een notaris of fiscalist. Tegelijk vind ik dat eigenlijk heel naar, beide ouders leven nog en het lijkt net of ik op hun geld uit ben.
Ten tweede is vrijwel alles wat ik doe in de ogen van mijn zus verkeerd. Ik zorg grotendeels voor mijn ouders want mijn zus maakt ruzie met dokters, apothekers en de Wmo, ze is tegen vaccineren, noem maar op. Ik ben in haar ogen een mak schaap dat de regels volgt, slaaf is van de elite, achter de overheid aanloopt die er alleen maar op uit is mijn geld af te pakken/me in te spuiten met experimentele drugs/enz. Prima als ze dat vindt, maar ze moet het ook steeds met een superieur lachje inwrijven. En op alles wat ik voor mijn ouders doe heeft ze commentaar, terwijl ze zelf helemaal niks doet (behalve dus commentaar leveren).
Mijn ouders weten de helft nog niet, die zouden zich alleen maar zorgen maken. Zij willen gewoon graag iedereen gezellig bij elkaar en dat gun ik ze ook voor de jaren die ze nog hebben. Maar ik sta inmiddels op ontploffen. Een discussie met mijn zus loopt steevast uit op een meewarig lachje van haar kant omdat ik het allemaal niet snap. Nee, zij ZIET wat er gebeurt en ben een makke slaaf van het systeem en zolang ik niet 'wakker word' heeft het ook geen zin om met mij te praten. Ze heeft een man die precies zo denkt. Mijn man staat gelukkig achter mij (hij doet nog meer voor mijn ouders dan mijn zus).
Herkent iemand dit soort gedoe en hoe ga/ging je er dan mee om? We hadden in coronatijd ook al discussies over vaccineren en toen hebben we gewoon besloten het er niet over te hebben. Maar dit autonoom/soeverein gedoe gaat nog een stapje verder. Het is eigenlijk niet meer te omzeilen...
Temet schreef op 09-09-2023 om 09:08:
Kan zijn Tsjor, maar een aantal van deze mensen denkt waarschijnlijk wel degelijk dat ze recht hebben op die anderhalf miljoen. Maar hoe denken zij dat dat geld ooit hun kant op zal komen? Wie zou dat moeten betalen dan? Welke hogere macht gaat die anderhalf miljoen ophalen en aan die 'autonoom' uitkeren? Niet de rijksoverheid, want die is fout. Wie of wat dan wel?
Ik geloof niet dat logica een van de kwaliteiten is van mensen die zo denken. Tsjor
Kan je die mensen niet eerder zien als leden van een sekte? Puur handelen uit doemdenken?
Flanagan schreef op 09-09-2023 om 23:07:
Kan je die mensen niet eerder zien als leden van een sekte? Puur handelen uit doemdenken?
Het heeft iets sektarisch. Omdat we als maatschappij nogal opkijken tegen mensen met geld en mensen met kennis is er een grote groep die zich niet gezien voelt en ook wel eens de bovenliggende hand wil hebben. Waarom de zus van TO hierbij hoort, terwijl ze toch beter zou kunnen weten gezien haar opleidingsniveau, geen idee. De behoefte om boven anderen uit te stijgen is blijkbaar overal aanwezig. Het zijn de eeuwig verongelijkten, makkelijk te manipuleren omdat ze het niet eens perse zelf beter hoeven krijgen als ze maar het idee hebben dat anderen ergens last van hebben (jaloezie bijvoorbeeld) of iets kwijtraken.
Zitten ze straks met de brokken dan zullen ze nog steeds anderen daar de schuld van geven. Met zo’n instelling kom je ook gewoon niet zo ver in het leven, want je bent dan sowieso nooit tevreden en zonder zelfreflectie leer je ook niet wat een betere aanpak zou zijn van veel dingen. Het ligt altijd aan een ander.
Als het niet zo ergerlijk was, zeker bij mensen die beter kunnen weten, dan zou het zielig zijn.
Overigens gaat er ook veel mis in onze maatschappij. Niet omdat de maatschappij zelf zo slecht is, maar omdat je overal onderhoud op moet doen (wetgeving, uitvoering, inrichting maatschappij etc) en dat is dringend nodig nu. Ik ben heel benieuwd hoe het gaat na de verkiezingen.
tsjor schreef op 09-09-2023 om 23:00:
[..]
Ik geloof niet dat logica een van de kwaliteiten is van mensen die zo denken. Tsjor
Ik denk dat je gelijk hebt
Mijn zus is altijd wel een beetje verongelijkt geweest. Zij kan beter leren dan ik en was eigenlijk ook de iets knappere qua uiterlijk van ons twee, maar ik was altijd degene met de vriendinnen, de vriendjes en de feestjes. Ik denk dat zij vond dat zij daar meer recht op had gezien haar 'kwaliteiten'. Ze keek ook altijd een beetje neer op mijn vriendengroep, al toen we jong waren, ze vond ons maar een stelletje oppervlakkige losbollen. (Inmiddels hebben de vriendinnen die ik al vanaf mijn 12e heb overigens ruimschoots bewezen dat zij er in slechte tijden altijd voor me zijn, maar daar gaat het nu niet om). Toch kon ik het één op één altijd best goed met mijn zus vinden. Maar misschien ook omdat ik gewoon hard begon te lachen om haar zure opmerkingen, ik heb me eigenlijk nooit iets van haar aangetrokken.
Zus heeft door haar wat ontevreden gedrag niet veel vrienden. Misschien dat ze daarom nu voor eens en voor altijd wil laten zien hoe slim ze is en hoe dom wij allemaal zijn. Maar inderdaad, zij zit straks met de brokken en dan is het nog steeds niet haar schuld.
Pennetje schreef op 11-09-2023 om 11:43:
Mijn zus is altijd wel een beetje verongelijkt geweest. Zij kan beter leren dan ik en was eigenlijk ook de iets knappere qua uiterlijk van ons twee, maar ik was altijd degene met de vriendinnen, de vriendjes en de feestjes. Ik denk dat zij vond dat zij daar meer recht op had gezien haar 'kwaliteiten'. Ze keek ook altijd een beetje neer op mijn vriendengroep, al toen we jong waren, ze vond ons maar een stelletje oppervlakkige losbollen. (Inmiddels hebben de vriendinnen die ik al vanaf mijn 12e heb overigens ruimschoots bewezen dat zij er in slechte tijden altijd voor me zijn, maar daar gaat het nu niet om). Toch kon ik het één op één altijd best goed met mijn zus vinden. Maar misschien ook omdat ik gewoon hard begon te lachen om haar zure opmerkingen, ik heb me eigenlijk nooit iets van haar aangetrokken.
Zus heeft door haar wat ontevreden gedrag niet veel vrienden. Misschien dat ze daarom nu voor eens en voor altijd wil laten zien hoe slim ze is en hoe dom wij allemaal zijn. Maar inderdaad, zij zit straks met de brokken en dan is het nog steeds niet haar schuld.
Als zij dat dan zo ziet, oké. Maar het is dan ook nog steeds niet het probleem van al die anderen dat zij diep in de problemen zit, alles kwijt is etc.
Ik vind het wel verdrietig. Ik zou het heel erg vinden als mijn zus ooit zo zou worden.
Pennetje schreef op 11-09-2023 om 11:43:
Mijn zus is altijd wel een beetje verongelijkt geweest. Zij kan beter leren dan ik en was eigenlijk ook de iets knappere qua uiterlijk van ons twee, maar ik was altijd degene met de vriendinnen, de vriendjes en de feestjes. Ik denk dat zij vond dat zij daar meer recht op had gezien haar 'kwaliteiten'. Ze keek ook altijd een beetje neer op mijn vriendengroep, al toen we jong waren, ze vond ons maar een stelletje oppervlakkige losbollen. (Inmiddels hebben de vriendinnen die ik al vanaf mijn 12e heb overigens ruimschoots bewezen dat zij er in slechte tijden altijd voor me zijn, maar daar gaat het nu niet om). Toch kon ik het één op één altijd best goed met mijn zus vinden. Maar misschien ook omdat ik gewoon hard begon te lachen om haar zure opmerkingen, ik heb me eigenlijk nooit iets van haar aangetrokken.
Zus heeft door haar wat ontevreden gedrag niet veel vrienden. Misschien dat ze daarom nu voor eens en voor altijd wil laten zien hoe slim ze is en hoe dom wij allemaal zijn. Maar inderdaad, zij zit straks met de brokken en dan is het nog steeds niet haar schuld.
Je zus heeft dus niet zo’n fijn leven. Ze heeft een gecompliceerd, moeilijk karakter en het is haar niet goed gelukt daar een constructieve draai aan te geven. Dat betekent absoluut niet dat je haar ruimte moet geven voor destructiviteit! Of dat je begrip voor haar zou moeten hebben of haar zou moeten ‘helpen’. Echt! Niet! Ik zou zeggen: pas heel goed op je grenzen. Maar ik word toch ook wel een beetje treurig als ik dit lees. Misschien lukt het om naast het trekken van duidelijke grenzen voor jouw eigen welzijn ook een beetje compassie te voelen voor zoveel onvermogen? Ik zou niet met haar willen ruilen. Jij vast ook niet.
O, ik heb zeker compassie met haar! Ze heeft in het verleden echt heel nare dingen gezegd, die ik van iemand anders echt niet had gepikt. Haar vergeef ik keer op keer. Ze heeft ook lieve kanten. Ze is heel creatief en heeft eindeloos geknutseld met met name mijn dochter toen die klein was. En vervolgens kan ze ook weer snoeihard zeggen als diezelfde dochter in kritieke toestand in het ziekenhuis ligt en alles me boven het hoofd groeit: Ja, JIJ wilde zo nodig kinderen, ik niet. (Maar gelukkig heb ik dan mijn 'losbollige' vriendinnen.)
Ik zou echt niet met haar willen ruilen. En ik denk dat onder dat ontevreden en betweterige gedrag een vrouw zit die eigenlijk liever zou willen zijn zoals haar wat luchthartigere zusje, maar niet weet hoe.
Eigenlijk, denk ik, maar wie ben ik, dat je heel weinig kan doen hieraan (zoals je zelf vast al weet). Compassie helpt natuurlijk om iemand niet af te schrijven (en je ergernis maar weer eens in te slikken) maar uiteindelijk moeten mensen toch zichzelf helpen, je kunt een ander niet veranderen. Hooguit kun je klaarstaan om de ergste butsen op te vangen om daarna weer even ondankbaar aan de kant gezet te worden… de schade zoveel mogelijk beperken is in ieder geval verstandig maar sommige mensen zijn wat beter in hun leven inrichten dan anderen. En zo te horen zal ze misschien ook niet open staan voor suggesties in de richting van coaching of therapie om wat tevredener met zichzelf te zijn.
Mooi hoor dat je ook zoveel oog hebt voor haar goede kanten!
Zeker mooi dat je nog steeds oog hebt en houdt voor haar goede kanten. Inderdaad schade beperken en eigen welzijn goed in het oog houden, meer zit er vermoedelijk niet op.
Je zus lijkt me zo iemand die haar eigen grootste vijand is, maar die door gebrek aan zelfinzicht (ik wilde eigenlijk 'ziekte-inzicht' schrijven) kennelijk niet geneigd is daar wat aan te doen. Treurig, maar onoplosbaar inderdaad.