mensen in je irritatiezone

Ik heb met niemand zo’n relatie dat we ongevraagd en ongestoord in elkaars huis rondneuzen, maar ik vind dat best wel jammer. Ik vind meer open en vrij zoveel leuker.
Ik kan me zelfs irriteren aan heel ‘eigen’ bezoek (familie bijv) dat zich erg als bezoek gedraagt. Ik zou het zoveel leuker vinden als mensen zelf spontaan een kopje koffie zouden nemen. 
Maar blijkbaar heb ik vooral vrienden in de andere categorie mensen, die daar niet van houden!
Ik vind het vaak ook wel verademend om bij familie of vrienden te klussen/ helpen verhuizen oid. Wordt het wat meer ‘thuis’ en wat minder nogal formeel op bezoek.
(Ik houd niet van formeel bezoek. Heb liever dat mensen gewoon een beetje mee komen draaien in gezin hier 

Ik heb een chronische aandoening die niet zo heel bekend is. Soms komt het ter sprake en dan leg ik het uit omdat mensen het niet kennen. En dan ineens..is iedereen deskundige en komen met ongevraagde adviezen die echt nergens op slaan. Irritant als mensen ineens denken er verstand van te hebben.

Gingergirl schreef op 10-11-2022 om 08:24:

Ik heb een chronische aandoening die niet zo heel bekend is. Soms komt het ter sprake en dan leg ik het uit omdat mensen het niet kennen. En dan ineens..is iedereen deskundige en komen met ongevraagde adviezen die echt nergens op slaan. Irritant als mensen ineens denken er verstand van te hebben.

oh ja! Iedereen heeft wel een advies van waar je naar toe moet gaan of hoe je het moet aanpakken. Zeer irritant

madee schreef op 09-11-2022 om 17:32:

@MamaE, ik weet niet wat voor diagnose je hebt, maar deze irritaties hebben mensen zonder een diagnose ook 😉

Nou, zeker weten. Ik las de posting van MamaE met stijgende verbazing. Ik wist niet dat er mensen bestonden die zo onbeschoft waren om tegen hun volwassen dochter te zeggen dat er nu, meteen, ramen gelapt moeten worden en dan tegen hun nog volwassener vrouw te zeggen dat die vrouw dat dan nu, meteen zou moeten gaan doen. 

Ik heb toch niet het idee dat ik uit een extreem fijngevoelige omgeving kom, maar serieus, van niemand in mijn familie en vriendenkring kan ik mij dergelijk gedrag voorstellen. 

Zowel mijn ouders als mijn schoonouders gedragen zich in dit opzicht overigens voorbeeldig en hebben nooit aanmerkingen op de staat van ons huishouden (van Jan Steen), noch de neiging om zelf te gaan schoonmaken. En nooit gehad ook, terwijl de lat qua huishouden bij mijn moeder toch een heel stuk hoger ligt dan bij mij. Maar zij respecteert ieders territorium

In de rubriek 'mensen aan wie je je ergert' -  waar ik me altijd nogal aan erger zijn mensen die standaard van de kwade trouw van anderen uitgaan: alles wat er misgaat is a) iemands schuld en b) bedoeld om hen een loer te draaien. Een levenshouding die niet alleen vermoeiend is voor deze klagers zelf, maar ook voor de omgeving. Mijn uitgangshouding is dat er heus wel ellendelingen en horken zijn, maar dat de meeste mensen er niet op uit zijn om jou of een ander te grazen te nemen. Dat scheelt veel stress, en ik heb nog niet gemerkt dat ik ongelijk heb.

Nog twee soorten mensen aan wie ik me erger, trouwens: mensen die met open mond eten of met volle mond praten (maar ik kan daar gewoon heel slecht tegen, ik bijt ongeveer op mijn tong om daar niets van te zeggen) en mensen die niet de moeite nemen om thuis te ontbijten en dan vervolgens tijdens een gesprek/overleg/vergadering met collega's bakken yoghurt gaan zitten leeglepelen oid. Kom op, zoveel tijd kost het niet, dat kan je toch ook gewoon thuis doen? 

Ik werk op een plek waar sommige mensen soms echt geen tijd hebben om normaal te lunchen dus dat die dan tijdens het zoveelste overleg een broodje opeten kan je ze niet echt kwalijk nemen (als ze hun mond er dan alsjeblieft maar bij dichthouden, zie boven), maar om half tien 's ochtends? 

Tjonge.. wat een geërger  en een geïrriteer
Eerlijk gezegd erger ik me niet zo heel vaak in het dagelijks leven, ik verbaas mij soms alleen meer over bepaald gedrag.
Ik erger me soms meer aan mij zelf dan aan anderen.. dat ik te lui ben, dat ik wat meer georganiseerd moet zijn etc.
Maar ergeren dat iemand een beker yoghurt leeg lepelt omdat hij of zij net geen tijd heeft gehad om te eten.. nee hoor maakt me niets uit. Ik zal het zelf niet zo snel doen maar maakt me niets uit als een ander het wel doet.
Mijn schoonouders vinden ook wel eens dat het bij ons te rommelig is. In het verleden hebben ze wel eens wat schoongemaakt als ze een dag op de kinderen pasten. Dan zei ik netjes dank je wel. Ideaal hoefden wij het niet meer te doen. Waarom ergeren als iemand veel vrije tijd heeft en een struik komt snoeien?
Daar kan ik me niets bij voorstellen. 
Maar ik ben geen heilige hoor
Ik heb naar aanleiding van dit draadje eens heel goed nagedacht wat mij nu echt heel erg dwars kan zitten:
En dat is zoals eerder iemand al schreef:  "van die testosteron mannetjes" met name in het verkeer. Sowieso haalt deelnemen aan het verkeer soms het slechtste in mij naar boven, zeker als ik haast heb en het is druk
En ook al eerder geschreven: Mensen die kritisch zijn op anderen. Altijd maar anderen afkatten, als je neus al verkeerd staat dan is er al iets niet goed. Dat vind ik echt heel heel erg hinderlijk. En dan niet alleen mensen die kritisch zijn op mij ( die hebben namelijk soms best een goed punt, niet altijd maar ik ben best bereid om na te denken als een ander iets negatiefs zegt over mij) maar mensen die kritiek hebben op alles en iedereen en ook onzinnige kritiek als "tjonge jonge  wat een saaie doos is dat eigenlijk he" Ik heb wel eens tegen zo iemand gezegd "ja hallo, als ik naast jou zat zou ik ook een saaie doos worden want je durft je mond niet open te doen, er komt van jou kant alleen maar kritiek" Vond ze niet zo leuk geloof ik ( en dat durf ik nu te zeggen maar 20 jaar geleden echt niet, dat is dan weer het voordeel van ouder worden)

En als laatste: meeschrijven in sommige draadjes haalt het slechtste in mij naar boven ( ahum) Met name als mensen hele grote woorden gebruiken om anderen weg te zetten    (in het draadje geen 100 euro over voor kraamzorg bijvoorbeeld ) woest kan ik er van worden en dan ben ik ook niet altijd aardig. En het is ook dom van mij want ik ga ze toch niet veranderen met mee schrijven op een forum. Dus ik neem me dan voor om niet meer met dat soort discussies mee te schrijven( maar ja dat lukt nog niet zo)

Nou troelahoep die vraag van jou leidt dan weer tot zelfonderzoek

Wat ik ook erg irritant vind is dat sommige collega's het fijn vinden om eerst uitgebreid te bespreken wat ze de vorige dag gedaan hebben in hun vrije tijd en meer van dit soort dingen. Het kost me daardoor tijd om weer op stoom te komen met mijn werk, tegenwoordig begin ik een half uur eerder en kan dan al flink wat werk verzetten voordat de rest komt. Het ligt vast aan mij, misschien heeft een ander daar minder moeite mee. 

Ik weet niet of het al genoemd is, maar het aller-irritantst vind ik mensen die alleen maar praten in niet luisteren. Waar je eigenlijk niet eens tussenkomt. En als dat dan wel een keertje lukt, wordt er niet op gereageerd of wordt het weer gelijk op henzelf betrokken. 

Ik heb 2 zulke schoonzussen (vrouw van mijn broer en vrouw van mijn zwager). De ene kan je niets vertellen zonder tentoonspreiding van haar eigen situatie of die van een bekende. En altijd is het erger of beter. De vrouw van mijn broer is niet-praktiserende kinderpsychologe. Ze hebben zelf geen kinderen, maar zij wist altijd te vertellen wat voor problemen mijn kinderen hadden. 

Soms heb ik geen zin in hun monologen, maar meestal luister ik gewoon tot ze uitgepraat zijn of zoveel wijntjes op hebben dat ze zelf de draad kwijt raken. 

Maar ik kan er ook wel om lachen. De ene schoonzus beweert altijd dat ze meteen kan zeggen wat voor sterrenbeeld iemand heeft. Toen ik met mijn vriend thuiskwam, vroeg ze of hij waterman was. Het antwoord was nee. En toen ging ze verder: vissen of dan zeker schorpioen, Ook niet. "Wat dan?" vroeg ze. Hij zei dat hij leeuw was. Haar reactie;" Ja dat dacht ik wel!". We lagen onder de tafel😂

Zoals bij MamaE leidt het bij mij ook tot zelfonderzoek. 
Ik was voor ik de kinderen had nog veel behulpzamer bij anderen. Tegenwoordig is mezelf redden al lastig. Waardoor ik alles bij mezelf afga of ik er echt iets aan kan doen (zelf). 
Maar veel dingen zijn wellicht voor anderen gesneden koek. En de wereld is zo veranderd. Ik was blij een oude bekende tegen het lijf te lopen van de week. Oh die was haar bankpas kwijt, ik zou helemaal gestresst zijn…. zij waar ze hem waarschijnlijk had laten liggen. Bij de supermarkt. Daar moest ik ook nog even heen, dus samen door de winkel. Bij de kassa: zij gaat dus ook niet zelf scannenZ ik ook niet. Bij hoge uitzondering scan ik, kost ik net zoveel tijd want ze moeten me toch helpen. Ik wil gewoon een kassa en contant kunnen betalen. 
Ik heb grote problemen zodra de telefoon vol zit. Ben dagen bezig iets eraan te doen. De computer doet het ook niet goed. Dan loopt het weer vast en uiteindelijk ben ik dingen aan het ‘oplossen’ terwijl ik geen idee heb hoe het moet.

En ja ik ben zo iemand die niet iedereen vertrouwt. Niet bij alles en direct. Maar ik zet dus niet zo maar iemand achter mijn telefoon en mijn pc. Ik ben altijd bang dat er toch iets van mij wordt ingezien, gekopieerd of weet ik het. 
Te veel narigheid gehad. Ik denk tig keer na over iets wel of niet online doen. 
Ik wil geen ov chipkaart op naam want dan kan iedereen checken waar ik ben geweest etc. Het gaat ver. En het is ook niet geheim. Overal die registraties zijn mij gewoon teveel. Ik ben meer mens in een systeem dan wie ik daadwerkelijk ben. En het systeem is er vaak om mij te controleren. Niet dat ik er nou zo veel beter van wordt. 
De wereld digitaliseert mij veel te veel. Als de whatts app eruit ligt kun je mij niet gelukkiger maken. Stiekum hoop ik dat alle gegevens eens verloren gaan of zwaar gehackt. Zodat we weer terug moeten naar kassa’s met caissières en balies met iemand die je helpt en lekker contant betalen. Zoals bij een pinstoring. 
Dan kan ik tenminste wel ergens betalen en het gros in de winkel niet. En ja dat heb ik wel eens meegemaakt. Ik kan niet ontkennen hoe blij ik met mezelf was.

Bijtje82 schreef op 09-11-2022 om 21:45:

Het ligt hier een beetje aan de situatie.
Bij een één of tweekoppig regulier bezoek, dan regel ik zelf de bediening of zoon.
Maar bij een feestje met 10+ bezoek dan zorgt het bezoek voor elkaar wat de drankjes betreft, anders sta ik de hele dag te bedienen. Vaak is op dat soort momenten de koelkast ook voornamelijk voor het bezoek gevuld.
Heb nog nooit gehad dat men ongevraagd in kamers, lades of kasten ging snuffelen.
Maar goed, op zulke momenten is het een afspraak die je met elkaar maakt. Op andere momenten zullen ze ook niet zomaar de koelkast open trekken.

Als je zegt 'daar staat de koelkast, het is vandaag zelfbediening' dan is dat prima.
Maar dat was niet het geval, ook al is het een feestje met een stuk of 12 gasten.
Bij feestjes leen ik een extra koelkastje van mijn ouders en dat staat dan in de trapkast. Dus niet alles staat op dezelfde plek en ik vind het vervelend als mensen dan alles af moeten gaan zoeken.

Mijn moeder wil ook altijd van alles wat ik heb in huis weten hoe ik er aan kom.

Verder heb ik nog als irritatie op een forum mensen die in een of andere bevlieging een topic starten waar anderen dan de moeite nemen om te reageren en soms ook persoonlijke ervaringen te delen en dat die topicstarter dan nooit meer terugkomt.
En mensen die topics uit de oertijd opgraven om te reageren op problemen die waarschijnlijk al lang opgelost zijn en waarvan de toenmalige topicstarter niet meer meeschrijft op het forum.

Waar ik me ook flink aan erger, maar daarin ben ik vast niet de enige, zijn mensen die de boel proberen oplichten. Ik hoorde iemand vertellen dat ze op vakantie iets van belang waren vergeten meenemen, zeg maar even een fotocamera. Om de vakantie toch te doen slagen hadden ze ter plekke een andere gekocht maar dat was wel gelijk een flinke hap uit hun vakantiebudget en daar baalden ze enorm van. Ze hebben serieus overwogen het voorwerp als gestolen op te geven bij de verzekering. Maar ze hadden gelezen dat je hiervoor eerst aangifte van diefstal moest doen bij de politie en dat er wel sancties waren als een aangifte vals bleek te zijn. Daardoor hebben ze het alsnog achterwege gelaten. 

dan schreef op 11-11-2022 om 11:25:

Waar ik me ook flink aan erger, maar daarin ben ik vast niet de enige, zijn mensen die de boel proberen oplichten. Ik hoorde iemand vertellen dat ze op vakantie iets van belang waren vergeten meenemen, zeg maar even een fotocamera. Om de vakantie toch te doen slagen hadden ze ter plekke een andere gekocht maar dat was wel gelijk een flinke hap uit hun vakantiebudget en daar baalden ze enorm van. Ze hebben serieus overwogen het voorwerp als gestolen op te geven bij de verzekering. Maar ze hadden gelezen dat je hiervoor eerst aangifte van diefstal moest doen bij de politie en dat er wel sancties waren als een aangifte vals bleek te zijn. Daardoor hebben ze het alsnog achterwege gelaten.

Dit gebeurt best regelmatig. Mijn zus heeft dat ook wel eens gedaan. Ik heb wel eens gezegd dat ze bij de reisverzekering op de loonlijst staat. Zo had ze eens een telefoon waarvan de accu na net iets meer dan een jaar (dus geen fabrieksgarantie meer) heel snel zo slecht werd dat ze haar telefoon elke twee uur moest opladen. Die heeft ze toen op vakantie ergens achtergelaten zodat ze van de verzekering geld kreeg voor een nieuwe. Daar zijn reisverzekeringen niet voor en ik heb ook gezegd dat ik dat onethisch en immoreel vond. Ze was helaas niet onder de indruk.

Was ook ooit een item over in het nieuws. Mensen hadden opgegeven dat hun kano gestolen was uit de schuur. Dus verzekering vroeg welk type kano het was. Vervolgens kwamen ze langs voor controle en bleek dat type kano helemaal niet in die schuur te passen. En dat soort zaken kwam regelmatig voorbij bij verzekeringen.

Ik ben zelf iemand die vindt dat het leven risico's met zich mee brengt. Dus ja, soms gaan er dingen stuk of raken kwijt. Is niet fijn, maar kan gebeuren. Andere mensen hoeven niet op te draaien voor mijn dommigheid of lompigheid. 

MamaE schreef op 11-11-2022 om 12:14:

[..]

Dit gebeurt best regelmatig. Mijn zus heeft dat ook wel eens gedaan. Ik heb wel eens gezegd dat ze bij de reisverzekering op de loonlijst staat. Zo had ze eens een telefoon waarvan de accu na net iets meer dan een jaar (dus geen fabrieksgarantie meer) heel snel zo slecht werd dat ze haar telefoon elke twee uur moest opladen. Die heeft ze toen op vakantie ergens achtergelaten zodat ze van de verzekering geld kreeg voor een nieuwe. Daar zijn reisverzekeringen niet voor en ik heb ook gezegd dat ik dat onethisch en immoreel vond. Ze was helaas niet onder de indruk.

Was ook ooit een item over in het nieuws. Mensen hadden opgegeven dat hun kano gestolen was uit de schuur. Dus verzekering vroeg welk type kano het was. Vervolgens kwamen ze langs voor controle en bleek dat type kano helemaal niet in die schuur te passen. En dat soort zaken kwam regelmatig voorbij bij verzekeringen.

Ik ben zelf iemand die vindt dat het leven risico's met zich mee brengt. Dus ja, soms gaan er dingen stuk of raken kwijt. Is niet fijn, maar kan gebeuren. Andere mensen hoeven niet op te draaien voor mijn dommigheid of lompigheid.

Maar anderzijds doen ze er ook alles aan om niet uit te keren.

Wij hadden ooit een mega veel te groot onwijs lelijk gedrocht van een tv in de woonkamer. Net nieuw 65 inch. Niet te missen..

Mijn moeder was bij mij thuis even op de kinderen aan het letten en had de stofzuiger gepakt. Gewoon vrijwillig uit eigen beweging. 

Ze verloor haar evenwicht en de tv was op dat moment het enige obstakel tussen haar en de muur om zichzelf staande te houden. 

Dikke barst in de nieuwe tv. Moeder over de rooie, maar gerustgesteld. Regelen we wel met de verzekering. 

Antwoord van de verzekering: Uw moeder verleende op dat moment een vriendendienst en was niet ingehuurd om schoon te maken in dienst van een firma. Dus dit valt niet binnen de verzekering. 

Dag tv..