Man die dood wil in Nieuwsuur
Net als andere kijkers was ik diep geraakt door de man (Martin heet hij) die in Nieuwsuur aan Pechthold kwam uitleggen waarom hij niet verder wil leven.
En toch ben ik niet helemaal overtuigd. Wat denken jullie?
Ik bedoel: ik heb zijn verhaal opgezocht, op Youtube zijn er twee filmpjes te vinden waarin hij zijn verhaal doet. Eentje gaat over zelfdoding met "illegale" middelen.
Ergens vraag ik me af, wil je echt 100% dood, als je niet in staat bent om het hef in eigen handen te nemen? Dat hij niet voor de trein wil springen vind ik fijn, voor hemzelf en ook de betrokkenen die de stukjes moeten oprapen. Maar er zijn andere methodes om zelfmoord te plegen, waarvan sommigen alleen met medicijnen die op Internet vrij makkelijk verkrijgbaar zijn.
Dat iemand hulp wil bij doodgaan bij kanker of andere ziektes zonder enige hoop op herstel kan ik me absoluut voorstellenz dat iemand al jaren depressief en in dusdanige mate dat er geen herstel mogelijk is ook. Maar hulp bij zelfmoord bij pauchosch lijden vind ik oh zo moeilijk.
Hebben sommige van jullie het stukje gezien en wat was jullie mening?
Sini
Geheim
Ik snap dat jij je ellendig voelt. Vermoedelijk zal ik jouw gevoelens nooit écht begrijpen.
Ik schreef 'leuk' niet voor niets tussen haakjes. Bovendien had ik het niet over zelfmoord in wat ik daaronder schreef. Ik had het over een gedwongen opname. Mijn kennis was boos om die gedwongen opname. Voor die gedwongen opname was ze aan de zwerf gegaan in Amsterdam en viel daar mensen lastig met haar gedrag. Ze viel onder de categorie 'verwarde mensen'. En dáárover zei ik dat niet alles 'leuk' is. Soms moet men wat.
Het kan ook jou overkomen
En denk niet van niet want je hebt het mis.
Tot vorig jaar was de wens van een zelfgekozen dood voor mij ondenkbaar. Het stond zo ver van me af, het leek me onmogelijk dat ik dat ooit zou willen. Zeker met mijn achtergrond. Kind van een zelfmoordenaar. Nee, ik nooit. Ik heb drie prachtige kinderen, een lieve man en een mooi huis. Ik had welliswaar een hartziekte maar daar was mee te leven.
In het leven gebeuren soms dingen die je niet voor mogelijk houdt. De erfelijke hartziekte die door een operatie nog ernstiger is gemaakt. Ik heb de hele dag door herrie in mijn hoofd. Alsof er iemand met een slijptol in mijn hoofd aan de gang is. En mij wachten nog vele operaties met medicatie en de grote kans dat de herrie in mijn hoofd nog erger wordt. Mijn baan ben ik kwijt.
Ik slaap niet, ondanks de medicatie. Ik overleef alleen nog. Ik heb alle stadia van wanhoop al doorleeft. Er is voor mij geen verbetering meer mogelijk. Het kan alleen maar slechter worden. Ik ben in een nachtmerrie terechtgekomen.
Ik wou dat ik een gewone ziekte had. Waarbij je steun ontvangt en warmte en dan dood mag, met respect. Maar een psychische aandoening is eng. En zeker wanneer iemand niet meer verder wil. Mensen weten niet wat ze moeten met je kreten om hulp en keren zich af omdat ze het niet verdragen kunnen.
Zeg nooit dat het je niet overkomen zal. Dat dacht ik ook.
Geheim
Ik wil je ellende absoluut niet bagatelliseren. Ik heb eerder al aangegeven dat ik er nog niet voor de 100 procent over uit ben hoe ik tegen hulp bij zelfdoding aankijk, maar ik denk dat dit ook zo blijft. Aan een kant begrijp ik de hulpvraag, maar ik vind het toch onnatuurlijk aanvoelen om hulp bij zelfmoord bij wet mogelijk te maken. Ik hoop nooit zo wanhopig te raken, dat ik deze wens voor mezelf zou willen uitspreken. Ik kan mij dat ook eigenlijk totaal niet voorstellen. Ik ben mijn hele leven al nieuwsgierig naar wat nog komen gaat, dus blijft er voor mij reden om naar de toekomst te willen, ook al is het heden voor mij ook niet altijd een feest geweest.
Geheim
Ik neem geen deel aan deze discussie, vind dat te lastig.
Wil alleen even laten weten dat ik met je meeleef, en voor zover dat mogelijk is, je enigszins begrijp.
Ik heb migraine en clusterhoofdpijn. Daarbij hyperacusis, laatste jaren ontwikkeld. Overgevoeligheid voor geluiden, die op de migrainedagen sterk verergert. Op mijn ergste dagen denk ik: stel dat mijn hele leven er zo uit zou zien, zou ik dat dan volhouden? Ik weet het werkelijk niet. Het ís godzijdank ook niet zo, het is maar enkele dagen per maand en ik weet dat het overgaat. Dat maakt het draaglijk, het is gewoon een rotkwaal en ik heb pech. Maar als je al-tijd, al-tijd pijn hebt en/of keiharde geluiden hoort, non-stop, dan is dat gekmakend. Dan is er geen ruimte om "nieuwsgierig te zijn naar wat komen gaat". Dan is er alleen maar die helse pijn en die afgrijselijke geluiden.
Er is een verhaal bekend, van een vrouw die door haar zeer ernstige tinnitus niet meer verder kon. Ook een vrouw die vol in het leven stond, met kinderen. Na twee jaar is haar euthanasie goedgekeurd.
Geheim, ik hoop dat je ooit geholpen kunt worden met je "wens". Meer meer nog hoop ik natuurlijk op een wonder. Dat je op een dag wakker wordt en de herrie weg is. Of, realistischer: dat er toch een behandeling komt.
Misschien ken je het verhaal van die vrouw. Hier is een link:
Heel veel sterkte.
abortus
Ergens in het midden van deze draad staat in een reactie dat iemand voor abortus is. In mijn ogen is niemand voor abortus. Vrouwen moeten vrij zijn om voor een abortus te kunnen kiezen, maar het blijft een akelige ingreep. Ik heb zelf zo'n ingreep ondergaan, al jaren geleden en het is echt geen kwestie van even een paar niet levensvatbare cellen laten weghalen.
Verder verbaasd het me hoe agressief er tekeer wordt gegaan tegen mensen met een streng gelovige achtergrond. Kennelijk is het moeilijk te accepteren dat er andersdenkenden zijn. In Nederland zijn zaken als abortus en euthanasie goed geregeld. Geen Sgp'er belet je om gebruik te maken van deze mogelijkheden.
Het voltooid leven wetsvoorstel gaat behoorlijk ver. Het zijn niet alleen christelijke partijen die hier tegen zijn. Het is makkelijk om te denken , ja ik ben voor zelfbeschikking en de regie over mijn eigen leven, dus ik ben voor ! Ik ben er nog niet uit in ieder geval. Maar ik heb dit keer niet op D66 gestemd.