Het verdwijnen van tijdschriften

Nee, mij maakt het niet uit en dat terwijl ik twintig jaar bij een grote uitgeverij van tijdschriften als eindredacteur heb gewerkt. De tijd die mensen nu besteden op internet, YouTube en Netflix, moet toch ergens vanaf gaan. Veel van de dingen die in die bladen staan, staan ook op internet. En de artikelen in de damesbladen zijn cyclisch. Libelle en Margriet hebben een jaarschema met precies ingevuld wanneer het paasnummer, kerstnummer, afvalnummer et cetera verschijnt. Elk jaar hetzelfde. Vaste rubrieken, het is veel van hetzelfde. Ik denk dat we dat ook niet meer willen, we zijn gewend aan zoveel meer prikkels dat we het saai vinden en de bladen dus niet meer kopen. 

Ik deel tijdschriften en krijg ook tijdschriften. Dat is wat lastiger als ze online zijn.

Ik vind het ook prettig om op het balkon een tijdschrift te lezen of in het OV en geen digitaal platform.

Maar ik snap het ook als het steeds minder op papier gaat, dat zijn ook alleen maar bomen. Dan zal ik toch een ereader of zoiets moeten aanschaffen.

Ik lees zelden nog een tijdschrift. Het is toch een soort wegwerpartikel, en dat vind ik zonde. Ik lees veel boeken (bibliotheek, kringloop), en de rest van de leesontspanning vind ik op het internet. 

Eens in de zoveel tijd neem ik een (bijna) gratis zaterdagabonnement op een krant. Om vervolgens te constateren dat die grotendeels ongelezen in de papierbak verdwijnt. Terwijl ik vroeger, lang, lang geleden toch zeer gehecht was aan mijn krantje bij de ochtend koffie.
Mijn leesgewoontes zijn dus echt veranderd de laatste jaren. Alleen boeken, die verslind ik nog steeds. Op papier, niet op een Ereader.

Het enige blad dat ik op papier lees is De Nieuwe Koers ( anno). Verder de weekendbijlage van twee kranten. Alleen op zaterdag lezen we die op papier, de rest van de week digitaal. Enkele keer koop ik een blad voor de gezelligheid, in de vakantie of zo. Of een Knip of een hobbyblad, maar meestal valt dat tegen vergeleken bij alles wat online te vinden is.

Boeken lees ik op papier, meestal uit de bieb. Een enkele keer koop ik een boek. E-reader heb ik niet. 
Ik vraag me af of digitaal lezen echt milieuvriendelijker is dan papier. Al die servers gebruiken volop energie, en dan nog de koelwaterkwestie. 

ereader is lokaal digitaal, en scheelt natuurlijk al die energie die nodig is voor het printen van al die boeken.

gr Angela

Ik merk dat ik gewoon het geduld niet meer heb voor een tijdschrift. Vroeger verslond ik ze. Op campings kom ik nog wel eens recente bladen tegen maar ik kan mij er niet meer toe zetten.

Ik lees graag een paar tijdschriften als ik op vakantie ben. Maar verder eigenlijk nooit.

Ik lees nooit tijdschriften. Hier kun je trouwens bij de bibliotheek ook tijdschriften lenen of daar lezen dus als ik dat zou willen hoef ik er geen abonnement op te nemen, tenzij het echt iets heel specifieks is.
Mijn man leest wel vakbladen/artikelen maar veelal online. Kun je van alles wat lezen, je hebt geen bergen oud papier in de schuur staan (dat wordt hier maar eens per twee maanden opgehaald) en je hoeft niet op alles een abonnement te nemen.

Vroeger las ik heel veel tijdschriften. Tegenwoordig niet zo veel meer. 

Ik lees nog steeds veel boeken en dat is eigenlijk niet veranderd. Ook de krant lees ik nog op papier. Ik heb wel een digitaal abonnement op een bepaalde krant maar daarnaast hebben we ook nog gewoon een papieren krant. Dat vind ik ook prettig.

Qua leesgewoonten is dus eigenlijk alleen tijdschriften veranderd. Ik denk dat het internet inderdaad daar de plaats van heeft ingenomen. Online lees ik ook veel artikelen en dergelijke.

We zijn overigens niet helemaal tijdschriftloos. Ik koop af en toe voor mezelf een tijdschrift zoals Historia.

Onze kinderen lezen wel tijdschriften. We hebben een abonnement op Donald Duck en BimBam voor de kinderen. De (oudste) kinderen hebben ook andere abonnementen gehad (penny, hart voor dieren, zo zit dat...) Zelfs de oudste kinderen vinden DD nog leuk en ik zelf ook wel. BimBam is meer voor de jongste kinderen. Die vinden sowieso 'boekjes' (zoals ze het noemen) heel leuk. In de supermarkt mogen ze er af en toe een uitzoeken. 

Maar 20 jaar geleden kocht ik elke week meerdere tijdschriften voor mezelf en dat is nu helemaal niet meer zo.

Voor Viva vind ik het wel sneu dat ze de halve eeuw net niet kunnen volmaken.  Toen ik nog tot de doelgroep hoorde gooide ik het nog wel eens in mijn winkelkarretje als de onderwerpen me aanspraken. De inhoud was toen nog niet zo eenzijdig als nu. De redactie heeft het blad letterlijk vern** kt. Tegenwoordig koop ik nooit meer een tijdschrift . Zes  a 7 euro vind ik ook net wat te veel voor een uurtje luchtig leesplezier. Tot voor kort kreeg ik de oude Libelles van mijn stiefmoeder.  Daar vloog je de laatste jaren in 5 minuten  doorheen: wezenloze psychologie van de koude grondartikelen en verkapte reisreclames en de rommelgerechten van  onvermijdelijke Yvette van Boven. Mijn man hangt nog aan de papieren krant, maar zelfs die lees ik liever op mijn Chromebook