Gestemd
Wat een rare verkiezingen dit jaar voor mij. Ik heb dit jaar eigenlijk heel lang getwijfeld. Vannacht heb ik zelfs liggen denken. Vanochtend werd ik wakker, ik wist het,ik heb mijn vertrouwde partij gestemd en ik ben helemaal blij en opgelucht. Gewoon met mijn hart gestemd. Nu hard duimen voor de uitslagen vanavond. Dat moest ik even kwijt.
Verhuizen
Dat mijn voormalige buurtgenoten en klasgenoten van vroeger nu niet meer verhuizen snap ik ergens wel. Sowieso komen ze nu toch niet meer aan het werk waar dan ook. Maar dat is nu. Vroeger had dat natuurlijk best gekund.
Er was toen al een hoge werkeloosheid in de buurt. Maar dat wilde men toen niet want anders/eng/niet leuk/niet fijn/ weg van familie.
En dat snap ik allemaal heel prima maar het hoeft ook niet altijd leuk te zijn. Soms doe je gewoon wat je moet doen, ongeacht wat je persoonlijke gevoelens daarover zijn.
Dan verhuis je voor het werk, en dan verhuis je een jaar later weer en dan weer net zolang totdat je ergens meer vastigheid kan vinden. Dan werk je een poos 2 banen tegelijk. Dan reis je uren per week voor een of andere baan. Dan breng je de kinderen fulltime naar de opvang. Dan neem je moeilijke beslissingen en accepteer je (hopelijk tijdelijk) ongemak. Niet omdat je dat graag wilt maar omdat je geen keuze hebt.
En dat besef zie ik dus niet. Dat het geen keuze is. Dat je gaat omdat je moet. Het zijn geen twee gelijke waarden waar je uit kan kiezen: bijstand of werken. De enige keuze zou moeten zijn werken, en niet werken is alleen een noodoplossing voor tijdelijk (tenzij je uiteraard chronisch ziek/gehandicapt bent)
Dus nee het is niet leuk om opofferingen te moeten maken maar niemand heetf ooit gezegd dat het leuk moet zijn. En de opofferingen die je maakt betalen zich uiteindelijk meestal wel terug.
En uiteraard is het voor mijn generatiegenoten nu min of meer te laat. ze hebben nog wel een aantal jaren te gaan voor de AOW (en uiteraard hevig gemopper dat het nu later is dan vroeger) maar de afstand tot de arbeidsmarkt is nu te groot en het is te lang geleden. Maar ik kende deze mensen vroeger ook al en toen waren ze even passief als nu. Toen er nog wel tijd was hebben ze daar ook geen gebruik van gemaakt.
zon
in het zweet des aanschijns . . .
"Verhuizen voor een baan zou je niet moeten eisen, maar zouden mensen moeten willen als ze een mooie kans krijgen aangeboden. Echter, ik hoor mensen zoveel eisen aan een baan stellen qua uren, reistijd, salaris, etc. Veel mensen vinden 45 min reizen al te veel. Tja, dan houdt het natuurlijk vrij snel op. Je moet niet het onmogelijke vragen, maar een reistijd van max 1 uur moet te verplichten zijn."
ik denk dat het helemaal niet interessant is wat jij als persoon vindt dat een ander wel of niet normaal zou moeten vinden, of wat wel of niet onmogelijk is. Wel vind ik dat de regels díe er zijn, dat we die met z'n allen democratisch hebben vastgesteld. Dus als je niet verplicht bent te verhuizen of te reizen, dan hoeft dat dus ook niet. En dan vind ik dat jij die mensen niet erop aan moet kijken. Je kunt in de politiek gaan om sneller te bewerkstelligen wat jij wilt, namelijk dat het wel verplicht wordt. Maar om meteen mensen af te serveren dat ze 'niet willen wat jij denkt dat goed is voor de wereld' is ook maar een mening. Misschien verklaren ze jou wel voor gek dat je alles opoffert in het zweet des aanschijns? Wie zegt dat het zo goed is voor mens en maatschappij dat iedereen maar mee gaat in die rat race (om het even te chargeren)?
gr Angela
Antilapzwans
Waarom heb je zo'n lange nick? 
Je zei dat men de kans moet krijgen om te bekijken of het verkopen van zelf gemaakte spulletjes wat kan worden. Dat kan ik je zo al vertellen, dat wordt hem niet. Daar ga je geen minimumloon mee verdienen dus doe dat gewoon niet. Houd het als hobby.===
Ik heb in deze topic nog niet zelfgemaakte spulletjes genoemd. Jij koppelt informatie uit een ander draadje aan deze. Ik heb het over handel/handeltjes. Met bijvoorbeeld tweedehands kleding en een auto zou ik een rendabel handeltje op kunnen zetten. Maar voor ik zover ben dat ik er echt winst op kan maken, moet ik er zelf in geïnvesteerd hebben. Als je bij het UWV opgeeft dat je als ondernemer aan de gang wilt, wordt je ogenblikkelijk gekort in je WW en als je in de bijstand zit wordt het ook verrekend. Zo kom je zonder startkapitaal nooit verder. Aangezien ik geen auto heb en nooit zal krijgen, is dit niet aan de orde. Het is dus gewoon een voorbeeld.
"Hoezo zwart?
Als ik wat spulletjes van mezelf verkoop op marktplaats hoef ik dat toch ook niet op te geven?"
Jij niet nee, iemand die overgeleverd is aan het UWV wel. Jij dacht dat je in die situatie niet zo snel in de problemen zou komen als je contant afrekent. In dit geval is contant 'zwart'.
Extra inkomen is extra inkomen. Dus als je 500 euro verdient door je zolder leeg te verkopen, zul je dat inderdaad buiten de boeken moeten houden.
Zon
"Gelukkig werken de meeste gescheiden moeders wel. Die vinden toch manieren om opvang en werk te combineren. Helaas lukt dat een andere groep niet, en dat is echt niet altijd omdat het onmogelijk is maar omdat de wil er simpelweg niet is. Bijstandsmoeders worden vaak als zielig weggezet, terwijl zij dat lang niet altijd zijn. In hun geval is het vaak ook gewoon een keuze."
Noem het maar een keuze als het je even boven het hoofd groeit.
Nee, niets blijven doen is ook geen optie. En ze zijn zeker niet zielig. Maar ik denk dat zo'n iemand op dat moment misschien wel een extra steun in de rug nodig heeft om uit het dal te komen.
Dat is niet zielig. Dat is iets menselijks. De één zal dat misschien eerder nodig hebben dan de ander. Is dat erg, als iemand dat steuntje nodig heeft om verder te komen?
reistijd
"Verhuizen voor een baan zou je niet moeten eisen, maar zouden mensen moeten willen als ze een mooie kans krijgen aangeboden. Echter, ik hoor mensen zoveel eisen aan een baan stellen qua uren, reistijd, salaris, etc. Veel mensen vinden 45 min reizen al te veel. Tja, dan houdt het natuurlijk vrij snel op. Je moet niet het onmogelijke vragen, maar een reistijd van max 1 uur moet te verplichten zijn."
Max een uur vind ik te doen.
Maar er is hier en daar al sprake van drie uur enkele reis en anders maar verhuizen. Ik vind dat je wel wat voor je werk mag overhebben, maar er zijn grenzen.
de term bijstand
"De term 'bijstand' is eigenlijk ook verkeerd. Het impliceert dat je niks meer hoeft. Alsof je als je uit de WW bent niet meer verplicht bent om werk te zoeken."
Wat een belachelijke onzin! Dat zit toch echt in je hoofd. "Bijstand" is niets meer of minder dan "hulp". En het is absoluut niet de bedoeling dat het een eindstation is, daar wordt niet van uit gegaan.
Nee, dat idee zit toch echt tussen jouw oren. Of ben je in de war met Onze Lieve Vrouwe van de Eeuwigdurende Bijstand? 
Jaina
Dat je opofferingen moet doen om aan het werk te komen en te blijven vind ik geen probleem. Maar dat je ook als een nomade door het land moet gaan zwerven tot je meer vastigheid hebt vind ik eerlijk gezegd te ingrijpend, dit kun je niet van iedereeb eisen.
Er zijn mensen die er niet mee zitten. Prima, laat ze het maar doen! Maar verhuizen staat hoog in de stress-top tien voor de meeste mensen en zeker als er al kinderen zijn of als er sprake is van mantelzorg binnen de regio vind ik dat er wel érg makkelijk over verhuizen wordt gesproken.
Daarbij: de kans dat iemand in een andere regio totaal niet kan aarden moet je ook niet onderschatten. Het hoeft niet mis te gaan (ik woon zelf in een regio waar ik totaal niet vandaan kom en dat was ook niet bepaald vrijwillig, maar ik heb nooit spijt gehad ) maar je kunt zoiets ingrijpends echt niet aan iedereen verplichten.
verhuizen voor de baan
Ik was aan een vrij lange posting bezig waarom dat verplicht verhuizen voor een baan in het gros van de gevallen complete kul is. Maar de belangrijkste reden lijkt me deze: waar werk te over is, zijn onvoldoende huizen, en waar huizen over zijn, is onvoldoende werk.
En verder zijn de punten die Sally aankaart gewoon terecht. Verplicht verhuizen voor werk zou denk ik alleen in redelijkheid gevraagd kunnen worden als a) die huisvesting wordt meegeleverd, b) het werk minimaal een half jaar duurt en c) het gaat om jonge mensen zonder gezin. Als je iedere keer die kinderen uit hun omgeving gaat losrukken terwijl die toch in veel gevallen al in stressvolle situaties opgroeien (geen geld) dan krijg je wat je bespaart op bijstand later als kosten van jeugdhulpverlening weer terug.
Groeten,
Temet
Dus bieb
Het mag gewoon niet dat je verplicht wordt om fulltime te werken tegen minimumloon. Je kunt het dus wel als argument gebruiken dat ik fout zit maar dat kan niet als er iets gedaan wordt wat niet mag.
Blijft staan dat je mensen geen minimumloon moet gaan betalen als ze niet fulltime werken. Dat moet men dus ook niet eisen.
Sally
Ik vind wel dat je dat zou kunnen verplichten. Bijstand is een vangnet voor noodsituaties. Als er dus wel werk te krijgen is maar ergens anders dan waar je nu bent dan ga je daar heen. Behalve als er heel zwaarwegende redenen zijn dat dit niet kan (mantelzorg, handicaps)
Maar bovenal is dat denk ik toch vooral ook een mentaliteitskwestie. Bij mijn klasgenoten leeft het idee dat het een gelijkwaardige keuze is: uitkering hier of werk elders. Terwijl dat niet de keuze zou moeten zijn. De keuze is: waar kan ik werk krijgen en een bestaan opbouwen daar ga ik heen en alleen als dat echt niet mogelijk is dan vraag ik dat vangnet aan.
Je kan niet alles in regels en verplichtingen vangen. Waarom zijn deze mensen toen ze nog jonge twintigers waren niet naar elders getrokken, waarom hebben ze geen opleidingen gevolgd die beter bestending waren tegen veranderingen in de economie, waar zijn ze niet bij blijven leren en hebben ze geen keuzes gemaakt om hun leven economisch te beteren? Daar kan je 1000 regels tegen aangooien maar dat gaat niet werken. dat is een kwestie van mentaliteit.
overigens
Overigens bedenk ik nu een vuig plan dat zou kunnen worden ingevoerd als verhuizen voor een baan makkelijk kan worden verplicht. Stel, er is een gemeente met veel bijstandsklanten, die van die last af wil. Laten we de gemeente Amsterdam als voorbeeld noemen. Die gemeente begint dan - met een stroman ertussen ofzo- een onderneming in een hoek van het land waar genoeg huizen zijn (laten we zeggen een krimpregio als Zeeuws Vlaanderen). Die onderneming biedt de bijstandsklant een contract aan voor een zekere duur, bijvoorbeeld 1 jaar. Amsterdam verplicht nu de bijstandstrekkers naar Zeeuws Vlaanderen te verkassen om daar het aangeboden werd te aanvaarden. Na dat jaar wordt de arbeidsovereenkomst niet verlengd. De net ontslagen werknemer belandt korte tijd in de WW, en als die afloopt, weer in de bijstand. In de gemeente waar hij/zij dan woont. Terugverhuizen gaat niet, want de Amsterdamse woning is opgezegd en de huizenmarkt daar is volledig verstopt. Werk is er niet meer, want op de opengevallen plek is inmiddels een andere Amsterdamse bijstandsgerechtigde neergezet. En zovoort en zo verder tot elke krimpregio vol zit met bijstandsgerechtigden die door gemeentes in andere delen van het land zijn gedumpt.
Fantasie, natuurlijk, maar niet onmogelijk.
Groeten,
Temet
antilapzwans
"Het mag gewoon niet dat je verplicht wordt om fulltime te werken tegen minimumloon. Je kunt het dus wel als argument gebruiken dat ik fout zit maar dat kan niet als er iets gedaan wordt wat niet mag."
Iemand verplichten te werken tegen het minimumloon mag nu juist wel. Wat niet mag, is iemand verplichten om voltijds te werken terwijl die persoon geen loon krijgt, maar een bijstandsuitkering. Met alle sores die daarbij hoort.
Loon is geen uitkering. En omgekeerd.
Groeten,
Temet
sorry
Ik bedoelde natuurlijk inderdaad dat je niet verplicht kunt worden om fulltime te werken als tegenprestatie voor je uitkering. In dit draadje werd gezegd dat dat wel gebeurt. Dat kan maar dat betekent inderdaad nog niet dat dat ook wettelijk zo mag. Mijn argumenten kwamen vanuit de wet en ik vind het prima dat iemand een tegenprestatie doet voor de uitkering. Ik vind niet noodzakelijkerwijs dat je daarmee een baan bezet houdt want die uitkeringsgerechtigde doet dat maar tijdelijk en hoogstwaarschijnlijk was die baan opvullen al lastig genoeg.
Van mij mogen ze dus ook gewoon asperges steken of iets dergelijks, dan maar minder Oost-Europeanen nodig.
werken met behoud van uitkering
Oké, stel, ik heb bijstand. Ik kan parttime werk doen met behoud van uitkering, keurig volgens de regels. Ik doe hetzelfde als collega's met hetzelfde werk in loondienst en doe het net zo goed.
Mijn collega's mogen elders overnachten zonder daar toestemming voor te vragen. Ze mogen vrijwilligerswerk doen wanneer ze willen, hun hele boedel op Marktplaats zetten, hokken desnoods met drie partners tegelijk zonder het risico te lopen als samengesteld huishouden te worden gezien, ze mogen op de bazaar zelfgehaakte pannenlappen verkopen zonder die met hun baas te moeten verrekenen.
Ik niet, als ik in de bijstand zit. En ik doe hetzelfde werk, met dezelfde inzet, onder dezelfde omstandigheden.
Waarom mag ik geen gewoon werkcontract waardoor ik dan opeens wél op Marktplaats mag adverteren, wél drie dagen per week bij mijn vriendje slapen, wél zelfgehaakte pannenlappen verkopen op de bazaar, wél zonder toestemming vooraf elders overnachten (zolang mijn werk er niet onder lijdt natuurlijk)?
Wáár zit het verschil? Waarom wordt iemand in de bijstand met werk met behoud van uitkering kleiner gehouden dan een gelijkwaardige collega in loondienst?
Ja, dat heet werkverdringing, wordt er gezegd. Maar het gebeurt wel. Straatvegen, vuilnisbakken legen, plantsoenendienst, aardbeien plukken, achter de kassa of het buffet van de kringloop of een ander soort welzijnswinkel, het is werk dat in geld kan worden uitgedrukt.
Ik vind dat er best iets tegenover een uitkering mag staan, laat dat duidelijk zijn! Maar het zit zo scheef als maar kan.
baan opvullen
"en hoogstwaarschijnlijk was die baan opvullen al lastig genoeg"
Als de baan lastig is op te vullen maar wel feitelijk kan worden opgevuld door een bijstandsgerechtigde, dan is het lastig opvullen van de baan waarschijnlijk te wijten aan slechte arbeidsvoorwaarden. En dat is dan wel reden om eens heel goed naar dat werk en die werkgever te kijken. Bot gezegd: als je er zelfs geen Polen voor kan krijgen, dan zal er wel iets goed scheef zitten.
Je hebt daarnaast vacatures die lastig te vervullen zijn omdat er specialistische kennis voor nodig is. Maar dan zit de juiste kandidaat zeer waarschijnlijk niet in de bijstand. Zit-ie dat wel, dan kan hij trouwens verplicht worden om serieus zijn best te doen om die bewuste baan te krijgen, dan wel kan de sociale dienst hem naar die baan trachten te bemiddelen.
Er is een hele goede reden om de eis in de wet te hebben dat er geen verdringing mag plaatsvinden. Anders worden straks de mensen die nog wel een baan hebben ook gedumpt in de hoop dat diezelfde mensen via de gemeente weer voor minder kunnen worden ingehuurd. Om nog maar te zwijgen van het feit dat dat natuurlijk ook een uitstekend pressiemiddel is voor werkgevers: ga maar akkoord met deze loonsverlaging, anders mag je straks in de bijstand hetzelfde werk doen voor minder. Waarom zouden gemeenten overheid zich op die manier voor het karretje van het grootkapitaal moeten laten spannen?
Dat er tegenprestaties worden geëist die neerkomen op gewoon werk is dus inderdaad in strijd met de wet. Er is helaas - ik heb even gezocht - kennelijk erg weinig rechtspraak over dit onderwerp. Maar wat Rotterdam doet, mag zo te zien inderdaad niet. Nu maar hopen dat iemand de kat de bel eens aanbindt.
Groeten,
Temet
Nu maar hopen dat iemand de kat de bel eens aanbindt.
En wie zal dat doen? De bijstandsgerechtigde durft niet, vermoed ik zomaar.
maar sally
Een ander deel van de eis is dat het een tijdelijke functie is. Het is dus de bedoeling dat je na een lange periode van thuiszitten drie maanden werkt en vandaar uit de kans vergroot dat je werk vindt. Het is dus niet de bedoeling dat je dat werk de rest van je leven doet. Elke paar maanden krijgt een ander de kans.
Hoe zou jij het oplossen? Moeten we echt met z'n allen nog meer betalen om de uitkeringsgerechtigden te laten tegenpresteren? Daar ben ik het gewoon niet mee eens. Laten we nu eerst eens het kaf van het koren scheiden zodat de lapzwansen aan het werk komen. Dan is er geld óver om de echte uitkeringsgerechtigden met lichamelijke op psychische problemen te helpen met een uitkering. Dan hoeven we ook niet meer zo streng te zijn. Nu werken te weinig mensen om het grote aantal te bekostigen en moeten dus inderdaad volgens de SP de mensen met een hoog inkomen maar weer meer belasting betalen zodat we de lapzwansen kunnen blijven pamperen.
antilapzwans
Ik vind het rondpompen van goedkope arbeidskrachten zonder de rechten die bij een normaal arbeidscontact horen. Mijn vriendin hobbelde jarenlang van tijdelijk baantje naar tijdelijk baantje met behoud van uitkering (had zelfs te maken met een verbod om te solliciteren tijdens dat werk! Waar ze overigens schijt aan had, ze solliciteerde stug door en kreeg zo uiteindelijk na jaren stug doorzetten een echte baan). Op papier klinkt het heel schappelijk: iemand terug krijgen in het arbeidsritme (alsof iedere bijstandsgerechtigde tot 12 uur in zijn nest ligt te ruften - mijn vriendin had een heel strak dagritme). Pas na jaren (als ik me goed herinner 7 of 8 jaar lapwerk onder het mom van "arbeidsritme opdoen") kreeg ze eindelijk een arbeidscontract te pakken.
Sorry hoor, het klinkt heel edel wat je schrijft. Ik vind het misbruik maken van mensen met een uitkering.
Makkelijk praten ook
Ik vind het ook erg makkelijk praten over mensen waar je eigenlijk niets van weet, zoals Antilapzwans doet. Natuurlijk zijn er mensen die het wel best vinden, beroepssteuntrekkers, die vinden dat ze met hun bijdrage aan de maatschappij genoeg doen om die bijstand te verdienen. Maar er zijn ook mensen die werkelijk het gevoel hebben dat het leven wat ze leiden al gecompliceerd genoeg is om er ook nog eens naast te werken. Die moeten geholpen worden in plaats van onder druk te zetten. Er zijn ook mensen die vol plannen zitten, maar tegen een muur aanlopen bij het UWV en er zijn mensen die ondanks héél veel moeite maar niet uit de bijstand komen. Ik vind dat iedere groep zijn eigen aanpak verdient en niet domweg iedereen een prikstok in de hand duwen, omdat dat nuttig zou zijn. Ja, het enige nut is een schone straat, vroeger had je daar stratenvegers voor.
Ik mis wel eens wat, maar ik stuitte net op dit bericht: https://www.sp.nl/nieuws/2017/02/succes-sp-beeindiging-verdringing-en-werken-zonder-loon:
Een stuk daaruit:
"De wet van de SP regelt dat gemeenten moeten toetsen of bij werkzaamheden van bijstandsgerechtigden betaalde banen verloren gaan. Gemeenten krijgen hiermee een instrument in handen waarmee ze precies kunnen nagaan of er sprake is van verdringing bij de re-integratie van werkzoekenden. Karabulut: ‘Met deze wet wordt voorkomen dat mensen met een uitkering ‘werkervaring’ op moeten doen of in ruil voor hun uitkering een tegenprestatie moeten leveren, wat normaal gesproken door mensen met een baan gedaan wordt. Geen papier prikken, bloemen vouwen of voedsel inpakken meer, zonder dat daarvoor een fatsoenlijk loon wordt betaald! Het is fantastisch dat er nu brede steun is voor deze wet in de Tweede Kamer. Ik kijk uit naar de behandeling in de Eerste Kamer, zodat we in de toekomst werken zonder loon echt kunnen stoppen.’"
Kaaskopje
Ik hoop ook dat dit door de Eerste Kamer komt, het is veel eerlijker dan de huidige vorm van werkverschaffing met behoud van uitkering.
Ik herinner me van verschillende werkgevers dat ze ook wel eens meemaken dat iemand een slechte sollicitatie doet omdat hij nou eenmaal moet solliciteren. Die vallen al snel door de mand.
Wordt daar niet op gecontroleerd? Wat doet de sociale dienst met al die bewijzen van "ik heb daar gesolliciteerd"? Worden die al dan niet steekproefsgewijs gecontroleerd?
Déze mensen zouden juist stevig aangepakt moeten worden! (tenzij er echt geen sprake is van onwil maar van onmacht, een stoornis of zo).
En dan de mensen die vrijwilligerswerk doen en alles aanpakken wat op hun pad komt en binnen hun vermogen is (dus echt per situatie bekijken) meer privileges geven. Dat ze ongestraft iets kleins mogen verkopen en (tot een bepaalde hoogte natuurlijk) eenmalige inkomsten (een keertje ergens helpen, die pannenlappen op de bazaar verkopen) mogen houden. Even een beetje meer lucht en vertrouwen voor de mensen die echt hun best doen.
verdringing
Natuurlijk moet je verdringing voorkomen. Dat kan door er een max aantal uren aan te koppelen, bijv. 8 of 16 uur. Dan wordt het nooit een volwaardige kracht, tenzij de bijstandsgerechtigde zo goed bevalt dat hij/zij een baan aangeboden krijgt. Daar is het uiteindelijk om te doen. Bijkomend voordeel is dat je mensen actief betrokken houdt en hun afstand tot het werkende leven niet vergroot.
Overigens heb ik nooit geroepen dat mensen moeten verhuizen, dat is veel te ingrijpend. Ik noemde een reistijd van bijv max 1 uur. Mijn schoonvader kon gewoon een baan in Gouda (woont in Den Haag) weigeren omdat hij dat te ver vond. Dat is buiten de spits nog geen half uur rijden (hij moest vroeg beginnen). Dit werd gewoon geaccepteerd. Hij is 60+, hij had in z'n handjes moeten knijpen.. maar ja, bijstand en klussen is goed genoeg voor hem. Het verschil tussen werken en fulltime verplichtingen hebben, en bijstand en zelf zijn tijd kunnen indelen is gewoon niet groot genoeg.
Zie ook de opmerking van Temet:
"Als de baan lastig is op te vullen maar wel feitelijk kan worden opgevuld door een bijstandsgerechtigde, dan is het lastig opvullen van de baan waarschijnlijk te wijten aan slechte arbeidsvoorwaarden."
Of aan de te hoge uitkering? Daarover verschillen de meningen...
Sally
"Wordt daar niet op gecontroleerd? Wat doet de sociale dienst met al die bewijzen van "ik heb daar gesolliciteerd"? Worden die al dan niet steekproefsgewijs gecontroleerd?"
Wij ontvingen op het werk ook een brief met de tekst "hierbij solliciteer ik naar xxx functie. Ik doe dit omdat de overheid mij hiertoe verplicht...'. Ik denk dat hij het UWV een andere brief liet zien, maar wij hebben hem geen bevestiging/afwijzing gestuurd waar hij natuurlijk op zat te wachten.
Zon
Ten eerste: je schoonvader is niet representatief voor álle uitkeringsgerechtigden
Ten tweede: daar mag dus, al dan niet via steekproeven, best wel beter op gecontroleerd worden door UWV/sociale dienst. Niet bij de cliënt, maar bij de bedrijven die door hem zijn doorgegeven. Is misschien extra werk voor dat bedrijf (daar kunnen ze vast wel een uitkeringsgerechtigde voor in loondienst nemen die dat soort dingen uit wil zoeken ) maar zo haal je écht de rotte appels eruit.
En de door en door verrotte appels die zich een slag in de rondte frauderen en bij wie straf en boete eraf glijdt als water van een eend krijg je toch nooit te pakken. Moet de grote groep mensen die wél aan hun verplichtingen proberen te voldoen daar zo onder lijden en telkens weer die frauderende schoonpapa, buurman of achternicht in hun gezicht geduwd krijgen?
Straffen wie het verdient (en dan bedoel ik niet een uitkering korten omdat je wegens de kerstdagen niet op tijd je verantwoordingspapier ontving en dus ook niet op tijd kon inleveren). Maar ook stimuleren en belonen (mag met geld, mag ook met gunsten zoals voor een bepaald max. bedrag per maand gehaakte pannenlappen mogen verkopen op de bazaar zonder verrekening en niet meer hoeven melden dat je een paar dagen elders bent, tenzij het meer dan zeg maar 3 of 4 weken per jaar is).
De gemeenten beginnen het langzaam maar zeker door te krijgen, merk ik. Dat positief benaderen en belonen beter uitwerkt op de meeste uitkeringsgerechtigden dan die strop nog maar eens verder aantrekken, zoals men in Den Haag graag ziet.
Sally
Weet ik.
Maar ik ben niet de enige die dit soort ervaringen hier deelt he, lees maar terug.
Maar vergis je niet dat er ook een groep bijstandsgerechtigden is met weinig besef van wat werken inhoudt. Dit zijn vaak mensen met een laag IQ. Door dit soort 'ervaringsplaatsen' leren zij basale dingen als op tijd komen. Geloof het of niet, maar veel mensen hebben hier moeite mee. Hier zitten ook veel jonge mensen tussen.
Dan beloon je extra inzet met een bonus bovenop de uitkering o.i.d. Nogmaals, werken moet wel lonen.
Ik zeg nergens dat het allemaal schorriemorrie is, maar het is jammer dat een bepaalde groep het voor de goeden verpest.
Sally en bijstandmoeders
Ik vind eisen van lange reistijden of verplicht verhuizen voor bijstandsgerechtigden ook onzin. Ik geloof ook zondermeer dat gemeentes hen onredelijke eisen opleggen en dat ze niet meer de moed meer hebben om daar tegen in beroep te gaan.
Maar wat mij wel wat ergert is deze passage:
"Zo'n bijstandsmoeder heeft waarschijnlijk van alles aan haar hoofd. Kinderen van slag door de scheiding, afhandeling van die scheiding, een ex, leven weer proberen op te bouwen en dan ook nog de sociale dienst die in haar nek hijgt.
Zo'n vrouw zou tijdelijk geholpen moeten worden haar leven weer op de rit te krijgen. En dat zou ze aangeboden moeten krijgen. Iemand die met haar mee denkt (in mogelijkheden, ja) om haar leven weer op de rit te krijgen. Het invullen van stapels formulieren, steunen als de kinderen weer muiten of als ex moeilijk doet, dat soort dingen."
Hoe denk je dat dat gaat bij een (fulltime)werkende ouder? Dat de kinderen daar een scheiding ok vinden? Dat daar een werkgever begripvol knikt en zegt "joh neem je tijd, mij maakt het niks uit"? Dat het dan geen klus is na een scheiding je leven weer op de rit te krijgen? Geen lastige ex? En nogmaals de meeste werkgevers hebben twee weken meelij met je, maar daarna mag je weer aan de bak.
uhhh antilapzwans
Ik weet niet wat de wettelijke regels zijn wbt bijstand en dan ft te werkgesteld worden.... Maar de Gemeente Den Haag doet dat. En ik neem aan dat de Gemeente Den Haag heel goed weet wat wel en niet mag.
Feit blijft dat mijn broer en een buurman ft papierprikkers werk moesten doen (in Den Haag dus). Dat ook gewoon gedaan hebben en daarvoor niets anders betaald kregen dan hun bijstandsuitkering.
Daarbij was het zelfs zo (gekker moet het niet worden....) dat 1 van de (bijstands)papierprikkers na verloop van tijd een aanstelling kreeg bij de Gemeente als papierprikker. Tegen (minimum) loon en uiteraard de andere componenten van een (ambtenaren)salaris. Dit was een aanstelling voor een jaar (op projectbasis). Hij wilde dolgraag na dit jaar gewoon de aanstelling behouden (immers 'echt' werk tegen 'echt' salaris). Maar nee, het project werd beeindigd. Gevolg: deze persoon kwam dus weer in de bijstand en moest weer ft papierprikken tegen bijstanduitkering.
Overigens merkte iemand n.a.v. mijn post op (Zon?) dat zij het onzin vond dat 50+ niet meer hoefden te solliciteren. Hoezo? Dat heb ik toch niet gezegd. Broer en buurman solliciteerden zich rot, gingen naar sollicitatiecursussen enz. Maar ja, die crisis hé? En de leeftijd werkte niet mee....
Alkes
Ik werkte toen ik ging scheiden. En ja, dan heb je ook heel wat aan je hoofd. Ik was trouwens freelancer, dan moet je wel door al loop je op je tandvlees en is er geen begrijpende baas die zegt "doe maar even rustig aan". Maar ik moet er niet aan denken dat ik ook nog eens de hele rompslomp van bijstand regelen en solliciteren erbij had!
En ja, dan kunnen we een discussie opstarten over "thuisblijfmoeders"... Maar ze zijn er nou eenmaal.
Ik heb trouwens een tijd deze vrouwen begeleid als vrijwilligster. Lastige telefoontjes plegen, hulp zoeken voor formulieren invullen (ik kon het zelf ook niet altijd, maar wist wel de wegen), vacatures helpen zoeken, dat soort dingen. Was erg dankbaar werk en het heeft me veel geleerd over het hele bijstandswereldje.
Sally/Bieb
De vergelijking met thuisblijfmoeders gaat natuurlijk niet op. Die worden niet onderhouden door de staat. Van mij mag iedereen thuisblijven als dat een keuze is, maar dan wel op eigen kosten.
Ik snap dat bijstandsmoeders even ondersteuning nodig hebben, maar dat hoeft toch geen tientallen jaren te duren? Get a life!
Bieb: is jouw ervaring met de gemeente DH van jaren geleden? Ik spreek nl ook over deze gemeente en mijn schoonvader mag ven hen momenteel lekker lapzwansen. Heeft nooit iets verplicht moeten doen. Misschien dat ze voor jouw broer en buurman nog perspectief zagen.
Zon
"Maar vergis je niet dat er ook een groep bijstandsgerechtigden is met weinig besef van wat werken inhoudt. Dit zijn vaak mensen met een laag IQ. Door dit soort 'ervaringsplaatsen' leren zij basale dingen als op tijd komen. Geloof het of niet, maar veel mensen hebben hier moeite mee. Hier zitten ook veel jonge mensen tussen.
Dan beloon je extra inzet met een bonus bovenop de uitkering o.i.d. Nogmaals, werken moet wel lonen.
Ik zeg nergens dat het allemaal schorriemorrie is, maar het is jammer dat een bepaalde groep het voor de goeden verpest."
Die mensen met dat lage IQ (maar ook bepaalde psychische stoornissen) hebben extra begeleiding nodig met de regie houden in het dagelijks leven. Dit is er een onderdeel van: begeleiden naar een vorm van dagbesteding, liefst werk. Maar denk ook aan andere verantwoordelijkheden die voor ons vanzelfsprekend zijn maar voor hem niet. Rekeningen betalen, persoonlijke verzorging, dat soort dingen. Een dagritme hebben en werken (of alternatieve dagbesteding).
Daarvoor is nodig dat die iemand begeleidbaar is. Daarna moet je een indicatie (pfff, kan een enorme lijdensweg zijn, maar gelukkig kan het ook goed verlopen) en een begeleider die kennis van zaken heeft, eventueel via een begeleid woontraject. Zij helpen ook met hobbels in de communicatie en dingen die mis gaan. Ik zie daar mooie dingen gebeuren. Maar ik zie ook hoe deze mensen hun best doen voor, bijvoorbeeld, het bedrijf waar ik ook werk, soms zelfs fulltime omdat ze het zo fijn vinden (regulier werk zit er voor hen niet in) en toch niet boven die 900-zoveel euro per maand uit kunnen komen.
Deze mensen, die door IQ of stoornis problemen hebben met het gewone leven (dagritme, verantwoordelijkheden, verzorging en dus ook werk) vallen m.i. niet onder de groep mensen die het voor de goeden verpest. Maar ik denk ook niet dat je dat bedoelt. Dat het gaat om mensen die overal schijt aan hebben. Die paar rotte appels die het voor iedereen verpesten.
Zon
Ik spreek over 2 á 3 jaar geleden dat dit startte (voor hun). Tot een klein jaar geleden toen beiden (gelukkig) een baan vonden.
Ik heb geen idee hoe oud jouw schoonvader is en zijn werkverleden. Broer en buurman waren nét 50. Of de Gemeente perspectief zag? Geen idee. Maar hun roots lagen niet bij het papierprikken...... en dat hielp hen ook echt niet naar een baan. Dat doet verder ook niet terzake, maar wel het ft werken voor bijstand. Plus het verhaal van hun collega bijstandpapierprikker.