Dank je wel Rutte :-(

half a twin

Tegenwoordig wordt een groot deel van de inkomen ingenomen (bij een laag inkomen alles) en krijgen ze een soort van zakgeld.

Dees

Die mensen waar ik het over heb hebben er helemaal niet op los geleefd. Altijd zuinig, kleding dragen tot het echt versleten was, een auto helemaal oprijden, nooit uit eten. De meeste tantes en mijn schoonmoeder waren inderdaad thuisblijfmoeder ja, dat was toen zo. Als je ging trouwen werd je ontslagen. Dan had je een man die voor je "kon zorgen". Sommigen hadden een paar werkhuisjes erbij, zwart dus geen pensioenopbouw.
Arm geboren, nauwelijks opleiding en dus nooit echt goed vooruit kunnen komen in de maatschappij.

ik wel

= Dees
Heb jij het nu over het arbeidsethos van de generatie die na de oorlog ons land weer heeft opgebouwd?

Aagje =

Daar heb ik het wel over. Mensen geboren in de jaren 30, net na WO II van de lagere school en aan het werk. In de bouw, in de bollen, meewerken aan de wederopbouw. Lange dagen maken, weinig vrije tijd, niet op vakantie, nooit een (nieuwe) auto. Dat erop los leven dat Dees schetst herken ik ook niet bij deze mensen.

Soort van zakgeld

Ik heb net een rekenhulp ingevuld. Inkomen 15000, geen spaargeld, geen belasting. Eigen bijdrage wordt dan 748 euro per maand. Deze fictieve arme oudere moet het dus doen met een schamel zakgeld van 502 euro per maand. Voor de koekjes en de kleding, want wonen, eten en drinken, wassen, shampoo, wc-papier, etc zijn allemaal inbegrepen in de zorg.
Ik kon zo snel niet vinden hoe het zit met de ziektenkostenpremie, misschien moet die er ook nog af.

Half a twin

Net als die ouderen laatst in Nieuwsuur, tot dik na hun 70e verjaardag nog blij als ze ergens tegen betaling een klus kunnen doen. In de topdrukte nog even helpen bij de zoon van een bekende die bollenkweker is bijvoorbeeld. Dan is er voor even wat meer financiële armslag.
Worden door de kinderen mee de stad in genomen om nieuwe kleren te kopen, waarvan de kinderen dan ook een gedeelte betalen, omdat moeder anders maar 2 nieuwe broeken koopt in plaats van de 4 of 5 die ze nodig heeft.===

Ik heb dit niet goed meegekregen, maar was er ook niet iets aan de hand met dat ze een poosje in het buitenland gewoond hadden? Het kan ook zijn dat ik dat weer in Eenvandaag gehoord heb hoor, maar ik hoorde zoiets voorbijkomen. Als je, na je 25ste meen ik, een periode als emigrant in een ander land gewoond hebt, wordt (of in ieder geval werd) dat gekort op je aow. Dan is het wel zo verstandig om dat gat te dichten door te sparen. Mijn ouders hebben een gat van 9 jaar. Eenmaal in de aow, mag je afhankelijk van het land waar je heengaat, met behoud van de aow opnieuw emigreren. Mijn ouders ontvangen daarom nog aow naast hun pensioen.

Ik heb op mijn werk een collega van in de 70 gehad, die inderdaad ook nog móest werken. Ze had er plezier in, maar het was dus niet zomaar omdat ze geen zin had om achter de geraniums te kruipen. De oorzaak lag bij schulden, ik meen veroorzaakt door haar man. Ze hield te weinig over met alleen aow. Het 'aardige' van de werkgever was overigens dat ze op een gegeven moment (in overleg, maar ja hoe vrijwillig gaat zoiets?) ontslagen werd, want 65 jaar geweest en toen weer aangenomen werd met nieuw contract en een minimum aantal uren. Want ja, als er te weinig werk was, kon ze dan met de uitzendkrachten naar huis gestuurd worden met dat minimale aantal uren.

Als de pensioenleeftijd omhoog blijft gaan verwacht ik overigens dat er meer mensen komen die zich niet kunnen redden met hun inkomen, als ze niet meer mee kunnen komen op de arbeidsmarkt. Soms ben je in de aow beter af dan met de financiële situatie ervoor.

Geen buitenland

De ouderen waar ik het over heb hebben niet in het buitenland gewoond. Krijgen volledig AOW maar hebben nauwelijks pensioen opgebouwd en ook geen royale spaarpot.
Ik heb geen idee van de exacte financiële situatie, dat doen de eigen kinderen met hun ouders. Hoor mijn man en schoonzus er wel eens over praten in algemene termen. Dat het geen vetpot is, dat wij geld bijleggen om de tv te vervangen.

Arbeidsethos van na de oorlog

Ondanks dat ik zelf ook ouders heb die voor de oorlog geboren zijn en dus na de oorlog aan hun werkzame leven zijn begonnen, krijg ik kromme tenen van 'het was wel die generatie die het land weer heeft opgebouwd'. Ik kom dat té vaak tegen. Dat was geen zelfgekozen weldoenerij. Dat was simpelweg werken, om in het levensonderhoud van je gezin te kunnen voorzien. En de mannen van die generatie vonden het hun plicht om aan te tonen dat zij de broek voor het hele gezin op konden houden. Een vrouw die moest werken om wat gaten te dichten, dat was toch niet iets om trots op te zijn. Het is niet voor niets dat die situatie zo lang heeft kunnen voortduren. In de jaren '50, relatief kort na de oorlog dus, brak ook de tijd aan dat mensen geld over begonnen te houden. Wat gaan we daar eens mee doen?? Laten we een caravan of een tent kopen! Of laten we naar Frankrijk gaan. De generatie die nu, inmiddels zeer op leeftijd, nog van hun aow'tje en pensioen genieten, hebben door 'gewoon' hun werk te doen, een positieve bijdrage geleverd aan de maatschappij, maar de gasbel onder Groningen heeft ons land écht welvaart gebracht. En kijk daar nu eens...;-(

'je kunt niet in andersmans portemonnee kijken'

en van horen zeggen liegt men het meest. Dat waren wijsheden van thuis.

Over geld en de besteding ervan, wat daarin eerlijk en oneerlijk is, je kunt er uuuren over volpraten (en dat doen we hier van harte ). En inderdaad, gemiddelde mensen -van welke leeftijd dan ook- bestaan niet.

en niet ;-(

...

Kaaskopje

Natuurlijk was dat geen altruïstische weldoenerij maar noodzaak. Alleen, dat doet toch niets af aan het harde werk dat die generatie heeft geleverd? Maakt het toch niet minder waard?

Aagje

opgebouwd -- afgebroken

Nou half a twin, dat noem ik erop los leven.

Mijn vader werkte en mijn moeder niet. Mijn vader had een simpel baantje in de supermarkt. Dat werk leverde voldoende op om een eengezinswoning te kopen (4 slaapkamers en een grote zolder/werkruimte), auto te rijden, 3 weken per jaar op vakantie te gaan in het hoogseizoen, en regelmatig een keer uit eten te gaan.

Als je nu een simpel baantje in de supermarkt hebt moet je echt alle zeilen bijzetten om rond te komen.

Je kunt roepen dat ze het land hebben opgebouwd, maar dat was voor de mannen gewoon betaald werk, ze kregen er gewoon voor betaald. Ze hebben de gebouwen neergezet en de wegen aangelegd maar daar staat naast dat de sociale voorzieningen zijn uitgemolken en de staatsschuld torenhoog is en de AOW regeling een gedrocht is.

Dees

Wat heb jij een afschuwelijk negatief wereld- en mensbeeld. En wat praat je badinerend over mensen die anders naar werk en sociale voorzieningen kijken dan jij.

Aagje

volgens mij is jouw mening ook nog eens gekleurd door te kijken naar kleine aantallen in een beperkte kring.

Aagje

Belastingstelsel

Toen ik begon met werken (1990) had je nog een belastingstelsel waarbij kostwinners veel meer netto overhielden dan mensen met een werkende partner. Dat scheelde echt honderden euro's. Dat is nu omgevormd tot de algemene heffingskorting die voor niet-werkenden is/wordt afgebouwd. Ook de ANW-regeling is afgebouwd naar 'iedereen moet zelf werken voor zijn inkomen'. Ik vind dat niet vreemd, maar de cultuuromslag gaat langzamer dan de concrete maatregelen. We vinden het nog steeds erg zielig als een 55-jarige weduwe 'ineens' moet gaan werken.
Ik vind dat zelf ook lastig en betrap mezelf er nog wel eens op dat ik anders denk over mijn vrouwelijke collega die op haar 66e met pensioen gaat, dan over een man. Terwijl 'mijn' generatie vrouwelijke collega's gewoon tot haar 69e moet blijven werken.
Ik denk dat Rutte bedoelt te zeggen, werken is normaal, tenzij...

geen zelfgekozen weldoenerij

Maar door de omstandigheden gedwongen.
Geboren in een arm groot katholiek gezin was er geen geld voor HBS of huishoudschool. Hoe sneller er kinderen gingen werken en thuis hun geld afdroegen hoe beter. Een kind moest naar het seminarie of in het klooster zoals in die tijd heel gewoon was.
Ze hebben "gewoon" hun werk gedaan maar wie weet of mijn schoonvader er niet stiekem van droomde om door te leren en dokter of notaris te worden? Door de situatie waarin hij is geboren en opgegroeid, (er was nooit genoeg geld om iedereen te kleden, te voeden en een niet lekkend dak boven het hoofd te bieden,) is hij na de lagere school op 13 jarige leeftijd in de bollen gaan werken voor alle voorkomende werkzaamheden. Heeft hij op zijn 18e een rijbewijs gehaald en is chauffeur geworden van een directeur. Reed half Europa door meer dan 30 jaar.

Er is dus door die generatie heel hard gewerkt aan de wederopbouw en ook in de jaren 50 en 60 waren er nog mensen van die generatie die geen geld of weinig geld overhielden om leuke dingen te gaan doen.

Weinig kansen gehad om dromen achterna te jagen maar wel heel waardevol werk voor de wederopbouw. Daar moeten we dankbaar voor zijn en niet steeds roepen dat zij genieten van hun AOW en pensioen, want echt genieten is er voor sommigen niet bij.

Aagje

Mijn wereldbeeld is echt niet afschuwelijk. Ik ben wel realistisch, ik zie het in mijn eigen omgeving, maar heb regelmatig statistieken erop nageslagen.

Tja Dees

Jij vindt jezelf realistisch. Op basis van wat jij hier schrijft en hoe je het verwoordt, vind ik je vaak vooral erg ongenuanceerd en hard. En als ik om me heenkijk in de wereld zie ik toch echt andere dingen dan jij. Dat kan ook hè....
Ik mag op basis van jouw reacties ook vinden dat jij een afschuwelijk negatief wereld- en mensbeeld hebt. En daar hoef jij het dan weer niet mee eens te zijn.

Aagje

Realistisch

Dat er dingen niet goed gaan, dat er met het groeiend aantal ouderen deAOW regeling niet vol te houden was dat zie ik ook wel. Wij kunnen ons voorbereiden op een stijging van de AOW leeftijd, daar werken we al een paar jaar aan.
De arme ouderen hadden weinig pensioen opgebouwd, en waren niet in staat veel te sparen. Die zitten nu met de gebakken peren. Dat vind ik erg ja, mag ik?

Welke gebakken peren?

Hun inkomen stijgt niet zoveel als dat van andere groepen, maar er daalt ook niets. Huur- en zorgtoeslag wordt verhoogd. Ze kunnen geen gekke dingen doen, maar dat konden ze tijdens hun werkende leven ook niet.
Het enige is dat de zorgkosten erg stijgen, maar die lasten worden ook nog steeds vooral gedragen door de sterkste schouders. Het eigen risico stijgt niet, maar in ruil daarvoor krijgen miljoenen gezonde mensen een premieverhoging.

Phryne Fisher

Precies!

Aagje (alleen over werken tijdens de wederopbouw)

Het maakt het net zoveel waard als de inzet van de generaties die hun werk gedaan hebben toen het land inmiddels weer in betere tijden verkeerde. Er wordt over gedaan alsof deze oorlogsgeneraties méér hebben bijgedragen aan het land, dan mensen die nu met hun boterhammetjes in de auto of trein stappen richting werk. Dat ze de oorlog mee hebben moeten maken is vreselijk, maar dat maakt het feit dat ze daarna doorgingen met hun werk of gingen werken niet onbaatzuchtiger of zwaarder dan anders het geval was geweest.

Dees

"... maar daar staat naast dat de sociale voorzieningen zijn uitgemolken en de staatsschuld torenhoog is en de AOW regeling een gedrocht is."

Dat kun je niet in een opmerking zetten met "Ze hebben de gebouwen neergezet en de wegen aangelegd ...". Had jij de aow geweigerd toen dat ingevoerd werd? Had jij de sociale voorzieningen geweigerd of vrijwillig voor een deel teruggestort, omdat je voorzag dat het ergens in de toekomst een probleem zou gaan worden?

Wat de staatsschuld betreft, kun je constateren dat die flink de pan is uitgerezen in de loop van de vorige eeuw, maar in 1900 was er al een schuld van 642 miljoen gulden.

Maar goed, je weet kennelijk goed waarom het misgegaan is. Hoe had het anders gemoeten? Hoe hoor je met werklozen, arbeidsongeschikten en ouderen om te gaan?

Kaaskopje en anderen.

Wat ik probeer duidelijk te maken is dat de generatie geboren in de jaren 30 vaak geen keuze had. Zeker in de armere gezinnen was na de lagere school gaan werken op het land of voor meisjes in de huishouding heel gewoon. Verder leren daar werd niet over nagedacht. Alleen het ene kind uit het gezin dat in het klooster ging of naar het seminarie leerde door.
Na de lagere school ging je werken (en dus meehelpen aan de wederopbouw).
Niet door mogen/kunnen leren is een gemis voor deze mensen waardoor ze, voor een dubbeltje geboren, nooit een kwartje hebben kunnen worden.
De mensen die geboren zijn net nog in WO II of daarna hadden door de stijgende welvaart meer keuze. Als de bovenmeester zei dat het zonde was om zo'n slim kind niet te laten doorleren dan was het soms mogelijk om door te leren op Mulo of HBS, met hulp van de kerk, als je ouders het niet breed hadden.
Mijn generatie heeft door de invoering van de Mammoetwet allemaal doorgeleerd na de lagere school en de meesten hebben ook nog een beroepsopleiding gedaan.
Mijn ouders (geboren net nog in de oorlog) en ikzelf hebben meer kansen en keuzes gehad om te zorgen dat er ook na pensionering nog geld achter de hand is om het leven leuk te houden.

Die keuzes en kansen hebben we wel te danken aan de generatie die heeft meegeholpen aan de wederopbouw. Als zij naast de puinhopen waren blijven zitten, wachten tot het beter werd dan hadden dubbeltjes nog steeds geen kwartjes geworden. Daarom vind ik het erg dat er (in mijn omgeving) best veel ouderen zijn die sappelen om rond te komen en dus niet volop "genieten" van AOW en pensioen

Half a twin

Waarom huren jullie niet gewoon een schoonmaakster op eigen kosten? Dat zou ik namelijk doen voor mijn ouders als zij er volgens de regels geen recht op hebben. En dat betaal ik dan, eventueel ism met broer en zus voor ouders als die het niet kunnen betalen.

Volgens mij (maar we gaan ook off topic)

was de wederopbouw na de oorlog anders dan na een vervelende, nare ervaring doorgaan waarmee je daarvoor bezig was. Grote delen van het land hadden veel schade, veel mensen hadden honger geleden en gemiddeld genomen was er geen welvaart meer. Een aantal jonge mensen had door de oorlog geen opleiding kunnen afmaken of er niet aan kunnen beginnen. Enzovoorts.

Volgens mij is er wel degelijk heel erg hard gewerkt door de mensen van toen om het land weer op de rit te krijgen en de welvaart te laten toenemen. En ja, daar werden ze gewoon voor betaald. Dat is namelijk de manier waarop we dat in onze maatschappij doen: arbeid levert inkomen op (tenzij we het hebben over vrijwilligerswerk), de meesten van ons zouden niet gratis ons beroep uitoefenen, toch? Maar volgens mij waren de salarissen echt niet zo hoog in die tijd. De echte welvaart kwam pas later.

Aagje

Marsy

Zou kunnen als schoonmoeder niet zo'n moeilijk karakter had. Ze gaat ook al niet echt van harte akkoord met de hulp die er nu is. God zij dank ziet ze nu eindelijk wel dat dat aankleden en wassen voor schoonvader te zwaar is. Maar waar mogelijk belt ze hulp weer af als ze de kans krijgt. Allemaal vreemden in je huis, dat wil ze niet.
Maar dit is geen schoonmoeder topic. We praten over Rutte III.

Aagje

Ik geloof dat wij aardig op een lijn zitten.

Ouderen

In mijn omgeving eigenlijk vooral klagende ouderen die zelf weigeren te zien dat ze het eigenlijk onwijs goed hebben. Ik heb het dan over (schoon)ouders en ooms en tantes, Allemaal net of ruim na de oorlog geboren. Veel nog aan het werk, waaronder ook 60+.
Als ik kijk naar hen; allemaal huis afbetaald, geen kinderen meer in huis en bijna allemaal gaan meerdere keren per jaar lekker of vakantie of hebben een dure hobby (paarden, boten dat werk). Een stel woont in een vrijstaande woonboerderij waar de grond onwijs duur is. En maar klagen dat ze het zo slecht hebben.
Maar; ze klagen allemaal dat zij het zo slecht hebben en erger; de jeugd van tegenwoordig voert in hun ogen geen flikker uit.

Ze zien kantoorwerk namelijk niet als werk. Want dan zit je de hele dag op een stoel.
Veel hebben een baan in de bouw, hebben weliswaar een paar magere jaren achter de rug, maar die hebben ze allemaal overleefd. En nu komen ze om in het werk en dik geld.
Ik moet wel zeggen dat deze mensen het beeld over ouderen voor mij nogal vertekent. Dus ik wil best geloven dat er ouderen zijn die het slecht hebben.
Ik ken wel gezinnen/ alleenstaande ouders die het erg zwaar hebben.

Ergens ben ik om dit soort mensen wel blij dat ik geen contact meer heb met mijn ouders. Dan hoef ik deze mensen ook minder te zien.

het is nogal de moeite

ik las onlangs dat we er 6 euro per maand op vooruit gaan, dat scheelt een slok op een borrel. Maar dat bedrag vliegt vast weer even snel onze portemonnee uit omdat sommige zaken duurder worden.