Cesar Millan: waarom zijn zoveel mensen tegen hem?

Communicatie

Weet je wat ik zo aardig vind aan die Ceasar?
Hij communiceert met de honden. Hij theoretiseert niet. Hij maakt contact. Hij doet maar wat allemaal in het belang van dat contact.

Ik ben niet onder de indruk van getheoretiseer zeker niet als dat doet alsof er formules bestaan.

Artikel uitleg waarom de methode van Cesar Milan niet goed is.

http://www.hondenwijzer.com/hondennieuws88.html

Ik vind het overigens wel dubbel dat Cesar voor zijn pups andere methodes toepast. Als het hakje voor een probleemhond goed is, dan ook voor een pup. Nu maak ik van een hakje niet zoveel. Als een hakje niet meer is dan een duwtje om de hond even uit balans te brengen, dan is dat prima. Als ik woorden zie als in de nek porren klinkt het alweer pinniger en is het maar de vraag of een hond dat snapt.

Wij hebben ook een hond die hulp nodig heeft. Dat verhelpen we niet met een snelle stevige aanpak. Dit gaat maanden duren. Problemen die tijdens de socialisatieperiode zijn ontstaan, train je er niet in een een korte aanpak met iemand als Cesar uit. Die vorm van trainen zou hetzelfde effect hebben als kalmerende middelen. Van buiten lijkt het te werken, maar van binnen totaal nog niet.

Het zwembadvoorbeeld werd afgekeurd door Miriam. Dan spinnen. Iemand is bang voor spinnen. Je kunt iemand in therapie laten gaan met een opbouw naar "nu durf ik een vogelspin aan". Je kunt ook van mening zijn dat kort en even doorbijten de beste methode is. Dan gooi je een emmer spinnen over iemand heen in de hoop dat die vogelspin daarna een koud kunstje is.
De tegenstanders van Cesar zijn voor de langzamere minder drastische therapie.

Kaaskopje

De problemen van de honden waar Caesar mee werkt zijn over het algemeen geen problemen die al bij de socialisatie zijn ontstaan maar daarna. Het zijn bijna altijd problemen veroorzaakt door het niet goed begrijpen van honden door de baas. Niet consequent, behandelen als mensenbaby en weet ik veel wat nog meer voor onzin. Die kun je vrij snel aanpakken door te laten zien wie de leider is.

Verder: natuurlijk pak je een pup anders aan dan een volwassen hond met problemen. De eerste hond ben je nog aan het opvoeden, die is nog niet verpest. De volwassen hond is wel al verpest door baasjes zonder enig kennis van zaken.

Overigens is het hakje er om ze psychisch uit balans te brengen (even voor de duidelijkheid) en ik heb er nog nooit een hond van zien omvallen of pijn aan zien hebben, hoe klein die rothondjes ook kunnen zijn.

link van kaaskopje

Ben ik de enige bij wie die link niet werkt?

Bij mij ook niet

Nee hoor, bij mij ook niet.

ook bij Cesar

'Wij hebben ook een hond die hulp nodig heeft. Dat verhelpen we niet met een snelle stevige aanpak. Dit gaat maanden duren.'

Maar dat is bij Cesar ook. Hij doet het beginnetje, maar daarna is het aan de baasjes om de opvoeding verder af te maken. Hij komt niet voor niets vaak na 3 of 6 maanden nog eens terug om te zien hoe het gaat.
En honden die niet eenvoudig te helpen zijn, gaan bij hem in de roedel. Dat kan weken, soms zelfs maanden duren. Maar hij gaat net zo lang door tot de hond weer hond is. Desnoods zelfs door voor te stellen de hond zelf te houden, als de baasjes niet in staat zijn om hun gedrag zodanig aan te passen dat het geschikt is voor die specifieke hond (want de ene hond is de andere niet, en wat voor een dominante hond werkt, werkt niet voor een angstige hond).

nogmaals link

http://www.hondenwijzer.com/hondennieuws88.htm

Barvaux

Dat het hakje voor een psychisch uit balans brengen is snap ik ook.

Ik hoop dat de tekst in de link duidelijker uitleg kan bieden voor de bezwaren tegen Cesar.

Amare

Ik ben geen felle tegenstander van Cesar, maar ik begin langzaam maar zeker wel te snappen waarom men er tegen is. Door te lezen over wat wetenschappers inmiddels weten van hondengedrag, begrijp ik dat "we" de opvoeding niet meer moeten doen op basis van de oude inzichten. Dat een hond op de rug gaat liggen, blijkt bijvoorbeeld niet te zijn omdat de hond onderdanig is, juist niet. Vroeger was een advies om de hond op de rug te rollen, om duidelijk te maken wie de baas is. Dat sloeg dus nergens op. "We" weten inmiddels ook dat de oude kennis over roedelgedrag niet gebaseerd was op gedrag binnen een natuurlijke, door bloedband verbonden, wolvenfamilie, maar op bij elkaar gezette wolven. Een echte wolvenfamilie laat ander gedrag zien. Minder stellig wat dominantie betreft. Het is interessant om te lezen over wat inmiddels een achterhaalde dominantietheorie wordt genoemd.

Ik probeer zoveel mogelijk de kennis te volgen die er nu is en ben ik er ook van overtuigd dat de positieve benadering juist is, maar als eentje iets doet wat niet mag moet er toch iets gebeuren. En dan zit ik dus niet zo met een enkel zacht duwtje, toch maar meetrekken aan de lijn, of een stevig nee.

Niks wetenschappelijks aan

Kaaskopje:" Door te lezen over wat wetenschappers inmiddels weten van hondengedrag"

Ik heb die site van jou even bekeken en wat daar beweerd wordt over wetenschappelijk onderzoek is lariekoek (er wordt verslag gedaan van een inieminie onderzoekje onder 30 honden). De conclusies die de site trekt worden in dat onderzoek niet eens genoemd.

"Ik probeer zoveel mogelijk de kennis te volgen die er nu is"
Dat zou best wel eens een verklaring kunnen zijn voor de problemen die je hebt met je hond.
Je probeert krampachtig iets te doen wat niet in je zit. Je faalt voortdurend met je timing (te laat of te vroeg).

"maar als eentje iets doet wat niet mag moet er toch iets gebeuren. En dan zit ik dus niet zo met een enkel zacht duwtje, toch maar meetrekken aan de lijn, of een stevig nee."
Hier zit het lek van de clickermethode.

Het werkt fantastisch bij het aanleren van kunstjes en dan vooral bij dieren die je niet aan de riem of lijn hebt. Dolfijnen bijvoorbeeld.
Overigens moet je die werkzaamheid met een korrel zout nemen. Alle trainers die het niet voor elkaar krijgen worden en zijn ontslagen. "Zie je wel dat het werkt, kijk maar naar dolfijnen" is maar een halve waarheid.
Maar ook vooral: een dolfijnenbad heeft geen toegang tot de keuken, de koekjestrommel of de bank. Er komt geen verkeer van links of rechts, er komt geen onverwacht bezoek en er komen geen peuters met potloden op je vacht tekenen.

De clickermethode leert vaardigheden als losse kunstjes aan. Voor honden kun je hun noodzakelijke sociale bestaan in losse delen opknippen. In theorie kun je ze zo alles een voor een leren en dat kan sneller gaan dan je denkt, want als je goed bent met die clicker kun je meer kunstjes per week aanleren.

Maar het leven is te ongeduldig. De hond zit meteen in het gezin, mag meteen niet in de keuken en mag meteen niet alles van tafel eten/vegen.

Last but not least: de methode is helemaal niet makkelijk. Je moet het kunnen. Je moet over een feilloze intuïtie en gebruik van al je zintuigen beschikken. Je timing moet perfect zijn.
Dat is niet iedereen gegeven.

Bij Millan draait het ook om timing.

"Vroeger was een advies om de hond op de rug te rollen, om duidelijk te maken wie de baas is. Dat sloeg dus nergens op. "
Ik denk dat je niet één boek over dierengedrag/hondentraining kunt vinden waar dat in staat.
Het is een kroegpraatje van stoere mannen.

Naar wolven kijken om het gedrag van de huishond te verklaren is wel achterhaald.

Kaaskopje

Je bedoelt meer deze: http://www.hondenwijzer.com/rachel_garner_cesar_millan.htm

Je weet toch hopelijk ook dat bijv in de voedselbranch het ene na het andere onderzoek komt over wat gezond of ongezond zou zijn en jij bent van mening dat twee 'wetenschappelijke' onderzoeken voldoende zijn om die hele Cesar Millan onderuit te halen?

Ik vind het maar vreemd, omdat een hond niet wil dat die in de nek gebeten wordt gaat tie op zijn rug liggen zodat alle vitale organen voor het grijpen liggen?

Racist

Citaat van die site "Cesar Millan’s achtergrond Cesar Millan geeft openlijk toe dat hij geen wetenschappelijke achtergrond heeft. Een immigrant uit Mexico die nooit naar de middelbare school is geweest, hij heeft geen enkele formele opleiding in de biologische of psychologische wetenschap. "

Dat kun je toch niet serieus nemen Kaaskopje?

Antwoord

Barvaux, je hebt denk ik wel het antwoord op je vraag gevonden.

Die site lijkt in alles op de propaganda die homeopaten en anti prikkers voeren. Heel veel zwartmakerij van 'die andere kant' en vervolgens de eigen opvatting verkopen. Een opvatting waar dan niet zoveel over te zeggen valt, behalve opvattingen over wat het niet moet zijn.

Die andere kant heet in dit geval Cesar Millan die met naam en toenaam de grond in geboord wordt. De agressie waarmee dat gebeurt is lachwekkend eigenlijk. Je kan toch bijna niet geloven dat deze mensen wel vriendelijk tegen hun hond kunnen zijn. Dat het hiërarchie ontkenners zijn.

inderdaad miriam

Helemaal met je eens.

Het is ook iets van 'hoge bomen vangen veel wind', denk ik zo. Net zoals bij Supernanny.

een beet

aan de zijkant van de nek zal een hond wel overleven.
Als hij op de rug ligt met 4 dunne pootjes in de lucht en hij moet zijn hele buikgedeelte plus het meest kwetsbare gedeelte van zijn nek beschermen lijkt mij dat geen tactische zet om daarna weer in de aanval te gaan. Dat kost namelijk ook nog eens veel tijd en kwetsbare momenten tijdens het terugrollen.

Dat lijkt een beetje op de slechtere actiefilms waarbij de onnodige koprollen over de grond om ergens te komen je om de oren vliegen.

timing en intuitie

Miriam: "Last but not least: de methode is helemaal niet makkelijk. Je moet het kunnen. Je moet over een feilloze intuïtie en gebruik van al je zintuigen beschikken. Je timing moet perfect zijn.
Dat is niet iedereen gegeven.

Bij Millan draait het ook om timing."

Dat klopt denk ik helemaal, maar is wel iets wat je 'in' je moet hebben óf iets wat je zorgvuldig bestudeert bij iemand die dat wél aanvoelt.

Zo zag ik laatst een hond die problemen gaf omdat hij anderen honden aanviel. Daar was timing in het corrigerende gedrag absoluut van belang. Maar dat moet je wél weten of leren te zien en begrijpen.
De hond corrigeren op het moment dat hij toehapt heeft vaak een negatief resultaat. Hij wordt belemmerd in iets wat hij al aan het doen is en wordt mogelijk nóg agressiever.
De bedoeling was dus juist op het moment dat je zíet dat die hond zich gaat fixeren op een andere hond (dus vóórdat hij tot daadwerkelijke actie overgaat), de hond af te leiden door e.o.a. correctie. Dat is lastig, moet je intuitie voor hebben en leren begrijpen en zien.

Nou nou Miriam

Er wordt gevraagd naar waarom er zoveel tegenstand is tegen Cesar Milan en ik lever tekst wat daarop ingaat. Ik geef aan geen fel tegenstander te zijn en laat merken dat ik het soms best ingewikkeld vind wat je moet volgen en doen. Daar is niks mis mee vind ik. De hond waar we nu wat mee tobben is de eerste van onze 6 honden, waarvoor we nu hulp gevraagd hebben. Met onze andere hond, nummer 6, hebben we geen probleem. Adoptiehonden hebben als je pech hebt soms een rugzakje. Die heeft onze hond. Ze is verder een hele fijne hond.

Ik vind het best gezond om te blijven nadenken of je het goed doet en of je je kunt vinden in bepaalde adviezen.

Wat het wetenschappelijke onderzoek betreft... het is onderzoek van wetenschappers. Daar kun je neerbuigend over doen, maar ik zie voorlopig geen reden om jouw kennis boven die van de wetenschappers te plaatsen. Ook jij doet wat jij het beste vind, net als ik.

Ik heb geen mening over de achtergrond van Cesar Milan. Dus met een opmerking daarover alsof ik hem veroordeel om wie hij is, ben je misplaatst bezig. Ik heb het artikel "aangeboden" om te lezen, nogmaals om daarmee te laten zien wat de tegenstanders ervan zeggen. Feit is dat hij een selfmade hondentrainer is, die zelf methodes heeft ontwikkeld. En daarmee heeft hij veel succes. Het is hem gegund, wat mij betreft. Maar dat staat los van of ik zijn opvattingen juist vindt of niet. Inzichten veranderen als daar aanleiding voor is en als men aangeeft dat de methodes van Cesar niet altijd lijken te kloppen, dan is dat geen heiligschennis, maar gewoon botsende meningen. En als simpele hondenbezitter probeer ik er maar het beste van te maken. Niet meer en niet minder.

Wat is het probleem nou precies?

In hetgeen wij op tv zien (en dat is uiteraard maar een selectie en gemonteerd) zien we blije honden, blije baasjes en een prettige man. Wat willen we daar meer van maken? Bij sommige onderwerpen wordt ook gezegd "don't try this at home' zonder begeleiding of een deskundige. Duidelijk toch? Het gaat om een algemeen beeld, dingen waar je tips uit kunt halen enz. Meer niet.

Het artikel gelezen

en in mijn ogen klopt er helemaal niets van.

Ik doe mijn honden geen pijn (soms per ongeluk als ik op een poot ga staan).
Het koppelen van een geluid aan een pijnprikkel is ook onzin. Als ik dan ook een vergelijking maak naar peuters: een peuter pakt wat van tafel van hij/zij niet mag. Er wordt gezegd: "nee" of "uh". Bij Cesar deed zijn oma: "tsst". Hij is daarmee opgevoed, zoals ik mijn kind opvoedde met "nee".
Maar goed een peuter pakt is wat ongevaarlijk is, maar waarvan je niet wilt dat het kind het pakt, dan is "nee" voldoende. Op het moment dat het kind een kop hete thee wil pakken, dan reageer je als ouder wat adequater, vaak wel met een fysieke ondersteuning, zoals het weghalen van het handje of het tegenhouden van het handje. Zorgt dat ervoor dat het kind bang is voor de ouders?

In het artikel worden de verkeerde voorbeelden gebruikt. Het gaat bij Cesar namelijk helemaal niet om het kleuren binnen de lijntjes, dat is een kunstje, dat doe je met beloning. Het gaat om het pakken van een kopje thee. Ik hoop toch dat de schrijver van het artikel dat met een kind niet probeert met alleen maar belonen, want dan zouden er heel veel kinderen in het ziekenhuis belanden met brandwonden.

Het klopt dat hij self-made is. Hij heeft zijn kennis opgedaan door heel veel honden te observeren. Te kijken naar hoe honden met elkaar omgaan. Bij zijn familie op de boerderij was er nooit ruzie tussen de honden, bij de andere boerderijen waren er vaak gevechten tussen honden. Hij is zich gaan afvragen waarom dat was. Kortom self-made ja, dat klopt. Maar heel veel geleerd door observatie.

Ik heb van Cesar juist geleerd: geen frustratie, maar rust. De eerste keer in de autobench krijgen van onze jongste hond, toen 9 maanden, zijn wij 20 minuten bezig geweest. Lokken met wat lekkers en heel belangrijk: het de hond zelf laten doen. Van wie heb ik dat geleerd: juist van kijken naar Cesar. Ik ben daarom erg benieuwd naar welke uitzendingen er van Cesar bekeken zijn door de wetenschappers.

Wat ik weet is dat er bij mij in huis nu rust is. Als een van de honden niet meteen reageert zoals wij willen, dan leggen we niet de schuld bij de hond, maar bij ons zelf. Dus even diep ademhalen en opnieuw proberen. Kalm en assertief! Niet agressief, zoals het artikel mensen probeert te laten geloven.

Dat je moet blijven nadenken ben ik helemaal met Kaaskopje eens. Elke hond is ook anders. Ik ga vaak op mijn gevoel af, maar door Cesar ben ik beter gaan begrijpen wat een hond nodig heeft. Ik hoef niet te vechten met mijn honden om aan te geven dat ik de leider ben. Er zijn volop subtiele signalen die ik geef om mijn hond te laten beseffen, zoals dat ook een roedel gebeurt.

Na het lezen van de artikelen ben ik zeer benieuwd wat de schrijvers doen met een hond die niet reageert op beloning omdat hij/zij een andere hond ziet. Hoe kun je dat dan met een beloning veranderen??? Wij hebben aan de lijn lopen getraind met beloningen, op de hondenschool. Onze jonge hond deed van alles behalve wat ze moest doen. Ze liep voor onze voeten, probeerde van alles uit om een beloning te krijgen, maar was er een andere hond en probeerde we haar af te leiden, had ze geen oog voor de beloning. De oplossing: beloning (eten) weghalen, gevolg een hond die gewoon naast je loopt en met een simpele 'nee' begrijpt dat het nu geen tijd is om te spelen als ze een andere hond ziet.
Dan zou ik ook wel willen weten hoe de schrijver zouden reageren op een hond die iemand bijt. Gaan ze dan de hond proberen af te leiden met een koekje omdat ze anders de hond een psychisch probleem bezorgen?

Paddongton

Goed verwoord. En eens met je visie en vragen

vraagje

Nu alle hondenkenners hier bij deze interessante discussie zijn verzameld, kan ik gelijk mijn vraag aan jullie voorleggen

Onze buren hebben een hond die elke keer aanslaat als iemand in de straat langsloopt of een auto stopt en er iemand uitstapt. Ook als wij onze deur uitlopen, in de tuin zijn (die van onszelf wel te verstaan) of naar onze auto lopen of bezoek ontvangen: telkens dat geblaf van de buurhond. We balen er inmiddels behoorlijk van. Als hij de gelegenheid heeft komt hij ook nog blaffend naar je toe, zelfs in je eigen tuin! Hoe zou ik het beste hierop kunnen reageren?

Ik zou

blijven staan. Gewoon wachten.. Hij/Zij probeert je weg te jagen en elke keer als je wegloopt heeft hij/zij succes. Dus gewoon blijven staan. Het dier heeft het idee dat de straat zijn terrein is, dus iedereen die daar doorheen loopt, moet worden gewaarschuwt dat het zijn terrein is.

Als de hond jullie tuin in komt en je durft het, dan is naar hem toe lopen het beste. Maak je groot en probeer uit te stralen: "Ga weg van mijn terrein". Mocht je het eng vinden, dan kun je een tennisracket of zoiets bij je houden, om tussen jou en de hond te zetten. Dus niet om te slaan, maar om te blokkeren. Als je daar een geluid aankoppeld, dan zal het dier ook gaan begrijpen dat hij/zij moet stoppen met blaffen bij dat geluid. Wij hebben het met de buurteckel. Het beestje blaft tegen iedereen als het in de tuin zit, maar niet meer tegen ons. Een blaf van hem, een duidelijke "Nee" van een van ons als hij niet direct ruikt dat wij het zijn en het dier stopt met blaffen tegen ons.

Het zal in het begin wel wat tijd kosten, maar als je het consequent vol houdt, zal de hond gaan begrijpen dat jij je niet weggaat omdat hij/zij dat wil.

Natuurlijk ligt het er wel aan met welke energie de hond op je af komt. Als een hond hard blaffend op je afrent is het vaak zo dat het dier probeert om jou bang te maken. Als jij dan laat zien dat jij je niet laat wegjagen, druipt het dier vaak af.

Daarnaast zou ik ook met de buren gaan praten erover. Het is en blijft hun verantwoording.

tja

Dat gaat je niet lukken alleen, die hond blijft op iedereen die hij ziet en als jij de tijd hebt om lang te blijven staan: de hond heeft meer tijd dus als jij het opgeeft zal hij de volgende keer nog harder en langer blaffen.

Ik denk dus niet dat jij alleen iets kan doen om het die hond af te leren, daar heb je de baas bij nodig en dan nog is blaffen tegen andere mensen op straat heel lastig af te leren als de baas niet thuis is. Dan kom je op dingen als blafhalsbanden of de radio hard aanzetten met een afstandbediening als de hond gaat blaffen.

oja

Ik zie nu dat je waarschijnlijk alleen wil weten hoe je moet reageren als die hond blaffend op je af komt. In dat geval zit natuurlijk de baas helemaal fout en dat zou ik wel goed duidelijk maken want zelfs al bijt de hond niet hij kan ook kinderen en ouderen omver lopen.

Mocht de hond op je afkomen dan inderdaad niet in de ogen kijken, streng toespreken: NEE! en jezelf breed maken, kwartslag draaien en niet omdraaien en weglopen.

Niet zoveel

GS er is niets dat jij kunt doen om te voorkomen dat de hond naar je blaft.

Er is geen wetenschappelijk sluitende verklaring voor het gedrag in specifieke gevallen. Er is geen sluitende remedie om dit gedrag te stoppen.

Het is mogelijk dat iemand als Ceasar Milan, maar ook iemand met een tegenovergestelde mening, het voor elkaar krijgt om de hond te laten stoppen met blaffen.
Maar succes is niet verzekerd.

Je kunt er wel wat van zeggen tegen de baas van de hond. Ik zou dat NIET doen op het moment dat de hond naar je blaft (hou die hond bij je). Probeer de hond te negeren.
Dat gedoe met die tennisracket zou ik niet doen (niet met Paddington eens). Het is volgens mij zinloos om pro-actief te zijn als je eigenlijk niet zoveel van honden moet hebben.

Ik beken: Ik heb (in Frankrijk) twee honden die zich suf blaffen bij langskomende voetgangers/fietsers/auto's. De een kwam zo binnen (asiel) de ander heeft het overgenomen en nu steken ze elkaar aan.
Ik heb een hek om de tuin gezet. De haag is inmiddels 2 meter hoog. Dat helpt.

Aan de boskant is het open. Er kan (en mag) volop geblaft worden als de vossen zich met de kippen bemoeien. Het is wel eens handig.

waakhond

Bedankt voor de reacties. Jammer genoeg vinden zijn baasjes dat blafferige wel oké geloof ik. Ze zijn erg bang voor inbrekers namelijk én héél nieuwsgierig. Het voelt daarom voor mij ook zo onvrij als die hond elke keer aanslaat als we ons neus buiten de deur steken.

Ik kijk ook wel eens naar de programma's van Ceasar en was me er van bewust dat het dier zich een 'te groot territorium' heeft toegeëigend. De grens zou eigenlijk zijn eigen tuin moeten zijn en niet die van de buren er bij
Ik probeer inderdaad al te doen wat de meesten hier adviseren: groot maken. Wist alleen niet dat 'blijven staan' tot hij ophoudt met blaffen ook belangrijk is. Eens kijken of ik dat ook nog toe kan passen. Maar ja, meestal loop je juist weg: want je gaat juist naar buiten omdat je op weg naar je auto (om weg te gaan) of stapt uit je auto (om naar binnen te gaan).

andere Cesar Milan

Ik kijk vaak naar afleveringen van The Dog Whisperer, en naar andere shows van Milan, en zoals hij en zijn methoden en theorieën worden beschreven door die mevrouw Rachel Garner, daar herken ik hem helemáál niet in. Er staan allerlei dingen in die hij volgens haar zou doen, die ik hem nog nooit heb zien doen. En dingen die hij gezegd zou hebben die ik nog nooit van hem heb gehoord. Dus kan ik dat artikel ook totaal niet serieus nemen.
Ik ben niet iemand die blindelings 1 persoon of 1 methode volgt wat betreft hondenopvoeding (of andere zaken), maar ik vind Cesar Milan een positief persoon die rust uitstraalt, en dat honden 'doodsbang' zouden zijn als hij met ze bezig is, maar dat wij dat als leken niet zouden zien....geloof ik niks van. Ik ben dan wel een leek en geen wetenschapper op hondenpsychologisch gebied, maar ik heb nog wel zoiets als gezond verstand en intuïtie.
Het kalme assertieve dat hij propageert werkt in ieder geval gewoon heel goed bij honden. En kinderen

andere link

Deze link daarentegen: http://4pawsu.com/cesarfans.htm lijkt wel een stuk serieuzer en vooral bij het stukje over food agression moet ik toegeven dat de methode van de 'cesar-tegenstander' me beter lijkt dan de methode die Cesar gebruikt.

Dus moraal van het verhaal: altijd zelf blijven nadenken, eigen intuïtie gebruiken en niet (blindelings) iemand of een methode volgen

Dat je moet blijven

nadenken is logisch...

Het artikel spreekt over een blijvend resultaat bij honden. Helaas heb ik andere ervaringen bij dit soort trainingen. Zo heb ik ooit bijna een hond overgenomen van iemand. De hond was een aantal weken intern bij de hondenschool van Martin Gaus geweest, dus echt behandeld door mensen die volgens dit artikel er verstand van hebben. Helaas had dat traject weinig effect gehad. De agressie naar andere honden was er nog steeds. Ik heb toen ook besloten om de hond niet mee te nemen. Met nog een andere hond is huis, kon ik dat er gewoon niet bij hebben op dat moment.

Voor mij bewijst dat hoe goed een hond ook wordt opgeleid door proffesionals, er toch een groot stuk bij de baas zit.

Ik raak mijn honden elke dag aan, maar echt niet elke dag om ze af te leiden tijdens een fixatie. Ik denk dat 99% van mijn aanrakingen genegenheid is. Net als bij de honden onderling.