Hond wordt gepest
Onze hond, een Border Collie reu, wordt als ik hem uitlaat vaak lastig gevallen door andere reuen die even willen laten zien hoe dominant ze zijn. Als hij daar voorzichtig onderuit probeert te komen dan wordt hij soms zelfs aangevallen. Ik moet ook af en toe ingrijpen. Dat maakt het voor mij erg stressend om hem uit te laten waar andere honden zijn, terwijl het geen hond is om mee door het drukke verkeer te lopen of steeds aan de lijn te houden - hij wil ook wel eens lekker rennen en snuffelen naar zin.
Inmiddels laat ik hem zo min mogelijk uit (dat doet mijn man dus vooral) omdat ik er helemaal buikpijn van krijg wat er allemaal mis kan gaan. En ook regelmatig misgaat, helaas.
Ik weet, veel mensen hebben het standpunt "joh dat vechten ze onderling wel uit" maar dat zijn niet de mensen die vervolgens met een gewonde hond naar de dierenarts moeten. Ik heb daar niet zo'n zin in en ik vind het bovendien een idiote houding, ik laat mijn grote kind toch ook geen kleuters in elkaar meppen onder het motto "joh, dat zoeken ze zelf wel uit" of "dat hoort erbij". (Maar ok, zulke ouders heb je ook.)
Nou zit ik er wel mee hoe ik na een aantal vervelende incidenten weer wat meer vertrouwen kan krijgen. Of zou het sowieso beter worden als hij ouder wordt (hij is nu bijna zes) omdat andere reuen dan niet meerr zo stoer willen doen?
Ik zou een keer een hondengedragsdeskundige inschakelen. Denk dat je met een gesprek al veel inzicht kunt krijgen. Ik loop inmiddels met een waarschuwingsband aan de lijn in gebieden waar weinig honden komen, op tijden dat andere honden vaak geweest zijn. Ikkan je in pb evt de naam van iemand geven die je via social media kunt benaderen, zij kan je iemand in je buurt aanbevelen.
Maar is het dan ook echt zo dat je man al verschillende keren met de hond naar de dierenarts is gemoeten? Hoe gaat het dan als hij erbij is?
Hebben jullie cursussen gedaan met de hond? Hoe ging het daar in de groep?
Spreek je die baasjes er wel eens op aan?
Mijn Border denkt dat iedereen zijn vriend is. Hij vind alles en iedereen leuk. Honden, katten en mensen.
Los rondrennen vind hij heerlijk, maar ik heb voor mezelf de regel. Komt een hond aangelijnd aan, dan gaat die van mij ook vast. Ik vind dat je er van uit moet kunnen gaan dat een loslopende hond geen direct gevaar zal zijn voor je eigen hond.
Is die van jou aangelijnd en wordt hij aangevallen door een loslopende hond, dan zijn die eigenaren verantwoordelijk voor de gevolgen en zelfs vervolgbaar in ernstige gevallen.
Je zou een lange lijn kunnen proberen. Dan kan hij lekker vooruit, maar heb je hem zo bij je als er wat is.
Mijn hond kan prima in een groep, heeft ook veel trainingen gehad en de laatste trainer (waar hij vijf jaar geweest is om schapen te leren drijven) vond hem een prima hond, sociaal goed ontwikkeld etc.
Maar het zijn dus andere reuen die hem opdringerig benaderen, hem bij mij vandaan dwingen, in zijn nek gaan hangen etc. Ik snap het idee dat het allemaal aan mijn hond ligt, en die mensen die zo hard roepen "oh, dat doet hij anders nooit" vinden dat natuurlijk ook, maar als ik met mijn hond loop en een hond honderden meters verderop breekt los om mijn hond aan te vallen dan snap ik niet zo goed wat hij verkeerd doet.
Klein voorbeeld: we ballen samen op het strand. Ik gooi de bal, mijn hond gaat ernaar liggen staren (het is tenslotte een boder collie) en heeft nergens anders oog voor. Op een gegeven moment springt hij naar zijn bal, en wordt dan onverwacht aangevallen door een andere hond (hij gilde, en hij hinkte daarna). Die andere hond kwam aan met zijn baas, dacht dat zijn baas al had gegooid en vond dat het zíjn bal was en dat hij dus hard moest aanvallen en bijten. Die baas vond dat heel begrijpelijk, maar ik niet.
Als ik nietsvermoedend mijn fiets van het slot doe wil ik ook geen klap in mijn nek van iemand die ineens denkt dat ik zijn fiets pak. Bovendien, mijn hond geeft zijn bal graag af aan anderen want hij wil samen spelen. Dus hij verdedigt zijn bal niet eens. Het was compleet onnodig.
Nou, van die dingen.
Het zijn niet eens altijd grote honden trouwens (meestal wel, ik ken de rassen nu wel die ik meot ontwijken), van die kleine hondjes kunnen ook zo lelijk doen. Maar die zitten meestal vast en de baas zegt er dan wat van.
Andersom is hij trouwens ook de favoriet van een aantal teefjes in de buurt, die perse met hem willen spelen terwijl hij daar eigenlijk geen zin in heeft. Ook daar weer "goh, dat doet ze alleen bij hem".
Ik ga voortaan maar op pad met een honkbalknuppel denk ik.
Overigens is het niet de hond die zich druk maakt, ik zit er mee. Hem maakt het allemaal niks uit, hij wil altijd graag lekker wandelen.
Maar hij is niet altijd even fit, en hij doet graag zijn eigen ding, dat is denk ik zichtbaar voor andere honden.
Met andere border collies gaat het altijd perfect, met australian shepherds, heidewachtels en viszlas ook. Ik kan inmiddels de rassen wel spotten waarmee het mis gaat, maar ik kan ze niet altijd vermijden en niet elke baas loopt erg op te letten (begrijpelijk, wat kan jou het schelen of jouw Rottweiler/Duitse herder/Weimaraner een andere hond de stuipen op het lijf jaagt, niet waar?). Soms zie ik het echt niet aan komen trouwens.
Edit. Nou is de tip om naar een trainer te gaan op zich niet gek, want ik kan natuurlijk niks aan die andere honden veranderen en wel aan mijn eigen houding en hond. En het gaat vooral om mijn eigen gemoedsrust eigenlijk.
Net als Mija, denk ik dat je veel kan opsteken van de wijze waarop je man ermee om gaat. Dat lijkt mij de snelste methode; ga vandaag al samen de hond uitlaten en laat je man je uitleggen hoe en waarom hij bepaalde routes neemt of hoe hij een situatie voorkomt, of aanpakt waarin je hond het onderspit dreigt te delven.
Tja dit ligt toch echt aan de hond en aan jou dus zoek eens een goede deskundige die met jou meeloopt. Dat gaat wat geld kosten maar het kan echt. Ik vind het bizar dat het ras uit zou maken hoe ze op jouw hond reageren. Wat is het verschil tussen een weimaraner en een vizla?
Tijd voor jou om stevig op te treden tegen andere honden die willen aanvallen. Je hond voelt jou nerveusiteit en afwachtende houding en is niet helemaal fit. Mankeert hij iets dat hij anders reageert, dat uitstraalt naar andere honden?
In de natuur worden zwakkere dieren, zieke dieren, uitgeschakeld. Ik moest mijn hond beschermen toen hij hoogbejaard werd. Werd ook uit het niets aangevallen, ook door honden waarmee hij in het verleden speelde.
Dus jij zal meer zelfvertrouwen moeten hebben en zorgen dat een aanvallende hond wordt afgeweerd. (Indien mogelijk natuurlijk) Die uitstraling voelt je hond en geeft hem ook zelfvertrouwen.
Ik vind het wel opvallend dat dit zo vaak voor komt. Ik wandel veel met mijn honden en heb eigenlijk nooit slechte ervaringen met andere honden. Natuurlijk wordt er wel eens geblaft onderling maar verder eigenlijk nooit. Ik ken wel iemand met een vrij agressieve hond en die loopt ook altijd aan de lijn, niet in losloop gebieden etc.
Over het algemeen valt het me juist op dat de meeste honden of vrij positief naar elkaar toe zijn of elkaar negeren.
Een incident kan natuurlijk een keer gebeuren maar dat het zo vaak gebeurd vind ik wel opvallend. Misschien inderdaad eens een gedragsdeskundige inschakelen die let op jullie beide lichaamshouding.
Niet dat het aan jou of je hond hoeft te liggen maar omdat het jullie zo vaak overkomt vraag ik me wel af of het toeval is of er toch iets anders aan de hand is.
WendelmoedM schreef op 16-10-2022 om 11:05:
Overigens is het niet de hond die zich druk maakt, ik zit er mee. (…)
Edit. Nou is de tip om naar een trainer te gaan op zich niet gek, want ik kan natuurlijk niks aan die andere honden veranderen en wel aan mijn eigen houding en hond. En het gaat vooral om mijn eigen gemoedsrust eigenlijk.
Ik heb een kleine hond en die wordt vooral op een bepaalde plek, waar vaak veel honden bij elkaar zijn, ook wel eens ‘al te enthousiast’ benaderd. En dat gaat soms met een hoop misbaar gepaard en soms denk ik ook wel eens ‘oei!’ als ze bijvoorbeeld omver wordt gesprongen door een hond die tien keer zo zwaar is. Maar het duurt nooit echt lang en het lost zich ook altijd op. Ik zie eigenlijk altijd spelgedrag, zij het soms enorm lomp en niet afgestemd. Ik heb gelukkig nog nooit echt iets vervelends meegemaakt. Mijn methode is dat ik het eerst even laat gebeuren, als mijn hond zich in ieder geval zelf niet aan de situatie onttrekt. Het is nogal een dapper ding dus die probeert het vaak nog wel even. Maar als ik zie dat de energie ongelijkwaardig blijft (als de andere hond geen tandje terugschakelt) roep ik mijn hond uit de situatie en lopen we weg. Meestal gaat dat dan probleemloos en komt die andere hond dan ook niet meer achter ons aan. Ik ben juist erg onder de indruk geraakt van de manier waarop honden dingen samen regelen en communiceren, ook hele grote met hele kleine honden bijvoorbeeld. En inderdaad: sommige honden respecteren de grenzen niet zo gemakkelijk als andere. Maar ik heb (gelukkig!) nog nooit meegemaakt dat kalm optreden door een van beide bazen dan alsnog niet hielp. De voorwaarde: beide honden moeten los zijn. Als een hond los en een hond vast is, staat er teveel spanning op de situatie.
Mijn hond is natuurlijk niet jouw hond en jij zult andere situaties meemaken. Maar het kan wel helpen om zelfs het hele lompe gedoe als spelgedrag te bekijken. Goed idee van Flanagan om met je man mee te gaan en hem jou te laten vertellen wat hij ziet en waarom hij doet wat hij doet. Als je man er tenminste wel vertrouwen in heeft. Hij kan je dan ook laten zien waarom hij er vertrouwen in heeft, welke signalen hij oppikt en waar hij invloed heeft.
ik heb je een naam doorgestuurd via pb. Daarmee zeg ik niet dat het aan jou ligt, maar dat je inzichten kunt krijgen, signalen leert oppikken en weten wat je kunt doen.
Ik heb zo'n kleine hond die in jouw ogen (misschien) lelijk doet met blaffen alsof hij de ander wil fileren. Verdraagt geen gesnuffel van andere honden en kan niet tegen honden die hoog in de emotie zitten. In jouw ogen doet hij lelijk uit het niets. Ik, als eigenaar, maar ook de lichaamstaal kennende, zie dat mijn hond aan de andere hond al met 8 signalen heeft laten weten dat hij het niet fijn vindt en ik heb de baas al ingeseind dat mijn hond het niet wil. De andere hond dendert door, mijne gromt en blaft en die doet dan in de ogen van de ander "lelijk". En dan zeggen ze zelf uit laten zoeken. Maar de situatie is op alle fronten uit balans, dus dat is erg vragen om hersteloperaties a 4000 euro.
Waarom? Hij schijt in zn broek, hij raakt overweldigd, hij is klein en dan komt er ineens zo'n energiebom op een af en hij kan m niet ontwijken, niet vluchten, niks; das angstig.
Ik heb zo'n gele banner met :"afstand houden", draai om bij het zien van een andere hond, ik speel 3e hond ( opsplitser) bij andere honden en zeg tegen baasjes de hond bij zich te houden. Ik heb veel gehad aan de coaching van een gedragsdeskundige die volgens de nieuwere inzichten werkt van de Noorse hondentrainster Turid Rugaas. Je leert de hond lezen en dat pas je op elke hond toe.
Snuffelen mag bij mij nooit behalve bij honden die goed bekend zijn en niet langer dan 3 seconden.
Hondenveldjes zijn een arena voor gevechten, daar kom ik niet.
In het weekend kom ik niet in bossen of parken en ik loop buiten de standaard uitlaattijden.
Flanagan schreef op 16-10-2022 om 11:21:
Net als Mija, denk ik dat je veel kan opsteken van de wijze waarop je man ermee om gaat. Dat lijkt mij de snelste methode; ga vandaag al samen de hond uitlaten en laat je man je uitleggen hoe en waarom hij bepaalde routes neemt of hoe hij een situatie voorkomt, of aanpakt waarin je hond het onderspit dreigt te delven.
Op zich goede tips, alleen mijn man ziet helemaal niks aan honden en het zal dus vooral zijn "niks aan de hand" houding zijn die positief uitwerkt (overigens hebben we ook al eens een echte aanval meegemaakt waar hij wel bij was, hij werd toen zelf ook bijna gebeten door die betreffende hond. Een nare dreigende situatie die gelukkig uiteindelijk goed afliep). Het gaat bij hem ook niet altijd goed, maar mijn man wordt daar niet angstig van en ik wel.
Ik denk niet dat mijn man mij veel kan leren, maar ik kan wel proberen zelf meer vertrouwen uit te stralen.
Max88 schreef op 16-10-2022 om 13:07:
ik heb je een naam doorgestuurd via pb. Daarmee zeg ik niet dat het aan jou ligt, maar dat je inzichten kunt krijgen, signalen leert oppikken en weten wat je kunt doen.
Ik heb zo'n kleine hond die in jouw ogen (misschien) lelijk doet met blaffen alsof hij de ander wil fileren. Verdraagt geen gesnuffel van andere honden en kan niet tegen honden die hoog in de emotie zitten. In jouw ogen doet hij lelijk uit het niets. Ik, als eigenaar, maar ook de lichaamstaal kennende, zie dat mijn hond aan de andere hond al met 8 signalen heeft laten weten dat hij het niet fijn vindt en ik heb de baas al ingeseind dat mijn hond het niet wil. De andere hond dendert door, mijne gromt en blaft en die doet dan in de ogen van de ander "lelijk". En dan zeggen ze zelf uit laten zoeken. Maar de situatie is op alle fronten uit balans, dus dat is erg vragen om hersteloperaties a 4000 euro.
Waarom? Hij schijt in zn broek, hij raakt overweldigd, hij is klein en dan komt er ineens zo'n energiebom op een af en hij kan m niet ontwijken, niet vluchten, niks; das angstig.
Ik heb zo'n gele banner met :"afstand houden", draai om bij het zien van een andere hond, ik speel 3e hond ( opsplitser) bij andere honden en zeg tegen baasjes de hond bij zich te houden. Ik heb veel gehad aan de coaching van een gedragsdeskundige die volgens de nieuwere inzichten werkt van de Noorse hondentrainster Turid Rugaas. Je leert de hond lezen en dat pas je op elke hond toe.
Snuffelen mag bij mij nooit behalve bij honden die goed bekend zijn en niet langer dan 3 seconden.
Hondenveldjes zijn een arena voor gevechten, daar kom ik niet.
In het weekend kom ik niet in bossen of parken en ik loop buiten de standaard uitlaattijden.
Dank voor deze uitleg. Dat vermijden van drukke plekken doe ik al wel maar ga ik gewoon nog wat meer doen. Spelen kan prima bij de opvang, daar is toezicht en weet men welke honden goed bij elkaar passen, of met bekende honden.
Ik zie wel dat bepaalde honden gauw geirriteerd worden door een border collie, omdat ze de gefixeerde blik (eye) bedreigend of brutaal vinden, of omdat het ze stoort dat hij gefocust is op zijn eigen dingen en hen totaal negeert. Maar ja, je hebt niet per se recht op aandacht lijkt me dan. Het is net als in een kroeg, sommigen gaan wat minder subtiel te werk dan anderen.
2 dingen, heb je al eens gelezen over de signalen van honden? Boeken van Turid Rugaas (ooit als tip van een andere forummer gehad, top tip). Je leert op die manier je hond "lezen" en kun je hem makkelijker voor bepaalde situaties beschermen. Vond ik prettig.
En het andere, is je hond geholpen? Ik merk aan mijn (ongecastreerde) reu dat als we een reu tegen komen die wel geholpen is dat hij anders reageert. Aan mij om hem dan te corrigeren.
Ik krijg nu wel veel tips over het "lezen" van honden maar als een andere hond de moeite neemt om honderden meters van zijn baas weg te lopen en grommend op mijn hond af te komen, dan kan ik wel lezen dat hij weinig goeds in de zin heeft. Waarom dat allemaal aan mijn hond moet liggen en hoe ik dat bij hem op kan lossen is me nog niet zo duidelijk. Hij blijft altijd gewoon bij mij en probeert vervelende honden te ontwijken, meestal lukt dat maar soms niet. Er zijn bazen die hun hond dan corrigeren en dat werkt prima als ze gezag hebben. Ik heb meer de indruk (ook na nog eens praten met mijn man over zijn ervaringen) dat er gewoon rare bazen zijn die hun hond niet corrigeren, soms zeggen die letterlijk "ja laat het ze maar uitvechten". Daar kan ik echt niks mee.
Dat onze hond zich niet overgeeft maar de ander gewoon negeert zal niet altijd helpen maar ik kan hem moeilijk opdragen zich onderdanig te gedragen tegen bullies.
Het "het laten uitvechten" vind ik te zot voor woorden. De trainer die ik jaren had, vond dat ook niet bepaald de juiste methode. Een baas hoort orde in de roedel te houden, niet de boel maar op zijn beloop te laten. Trouwens, wie betaalt dan de dierenarts?
Ik ga wel kijken wat ik kan doen om mijn eigen spanning te verminderen, zodat ik weer durf te gaan wandelen. Mijn man durft dat tenslotte ook nog steeds, en die maakt hetzelfde mee. Misschien ga ik maar een maatje zoeken. Of ik neem pepperspray mee.
Mijn hond is ongecastreerd, ik snap dat men dat als oorzaak ziet maar ik heb in de wijk wel gecastreerde honden meegemaakt die dan continu door andere honden bereden werden. Kwam de onderlinge verhoudingen niet bepaald ten goede. Dus dat lijkt me niks, en met een gecastreerde collie schapen drijven schijnt ook geen goed idee te zijn. Hij moet immers voldoende overwicht hebben.
Overigens dank voor de tips over boeken, ik ga me er wel in verdiepen natuurlijk.
