Hond met artrose
Bij mijn hondje Mormel (7) is onlangs artrose geconstateerd. Dit zou het gevolg zijn van een verwaarloosde patella luxatie. Ik heb daar eerder (helaas) nooit wat van gemerkt. Een enkele keer hinkte ze wel eens kortdurend maar dat duurde nooit lang. Toen het onlangs na aanvankelijk herstel weer verergerde ben ik naar de dierenarts gegaan. Op de röntgenfoto is ernstige artrose te zien. Een oplossing is er niet voor. Een operatie heeft geen zin meer. Nu heeft de dierenarts voedingssupplementen meegegeven en pijnstillers. Nog steeds merk ik relatief weinig aan Mormel. Ze loopt wel nog veel vaker mank dan voorheen maar als we wandelen loopt ze ook vrij snel weer gewoon. Ze heeft ook moeite met springen en traplopen en ik probeer ook zoveel mogelijk te voorkomen dat ze dat doet. Ik durf haar op het moment niet los te laten, bijvoorbeeld samen met andere honden, omdat ze dan altijd enorm enthousiast raakt, gaat crossen en schijnbewegingen gaat maken (ze is net een konijn soms). Maar ze geniet enorm van dat spel en ik vind het rot om haar dat te ontnemen.
Heeft iemand ook een hond met artrose en wellicht tips voor mij? Welke supplementen en pijnstilling geef je? Wat werkt en wat niet? Heb je de beweging aangepast? Korter wandelen, vaker wandelen? Wel los laten lopen of niet meer? Spelen met andere honden? Afijn, alle tips en ervaringen zijn welkom! Liefst positief natuurlijk. Ik ben er echt wat verdrietig van en ik hoop dat we een weg vinden om het leven voor Mormel nog heel lang de moeite waard te laten blijven, en natuurlijk ook zo pijnloos mogelijk!
Ik heb een 12 jarige hond met (lichte) artrose.
Bij de eerste verschijnselen, een wat moeizamere start bij opstaan, ben ik gelijk gelatinaat (van Primeval) gaan geven.
Ik heb zelf het idee dat dit wel helpt, mijn hond was 8 jaar toen ik er mee begon en in de afgelopen 4 jaar niet veel verslechterd.
Qua beweging maak ik vaker een paar kortere wandelingen in plaats van een lange wandeling.
Ik probeer zoveel mogelijk rechtlijnig met haar te lopen, zwemmen is ook heel goed helaas heeft mijn hond een hekel aan zwemmen.
Ik heb het "geluk" dat deze hond met de jaren wel wat rustiger is geworden daarom kan ze nog wel los lopen, spelen met andere honden doet ze sowieso zelden.
Als ze een dag teveel heeft gelopen of wat rare sprongen heeft gedaan zie ik dat wel gelijk aan haar, ze is dan een paar dagen wat strammer.
Meestal is dit na een paar dagen rust weer over.
Dan heb ik nog een 11 jarige hond die het laatste jaar wat strammer is geworden, er is geen diagnose gesteld maar de dierenarts sluit artrose niet uit.
Ook zij krijgt nu gelatinaat en blijft redelijk stabiel.
Deze hond is wel een grotere uitdaging om rustig te houden.
Omdat ze heel goed luistert kan ze wel los, als ze sprintjes gaat trekken of met andere honden mee wil rennen kan ik haar terug roepen.
Als de temperatuur goed is mag ze ook zwemmen, als het aan haar ligt duikt ze in iedere plas die we tegenkomen maar als het water te koud is is dat ook niet goed.
Ook bij deze hond zie je gelijk of ze teveel gedaan heeft, ze loopt dan een stuk moeilijker.
Ik heb heel veel sport/training met haar gedaan wat ik nu dus niet meer doe.
Heel af en toe neem ik haar nog wel eens mee naar de training omdat ze het zo leuk vindt.
Ik probeer haar dan wel af te remmen maar eigenlijk is ze de volgende dag altijd stram.
Dat maakt mij dus ook echt verdrietig, iets wat ze zo graag doet maar eigenlijk niet meer mag 
De echte boodschap is hard.
Pijnstillers zijn niet goed voor honden (en katten). De nieren kunnen ze niet verwerken. Op termijn (kan al na een jaar, 5 jaar duurt het niet) levert structureel gebruik van pijnstilling, nierfalen op.
Voedingssupplementen helpen niet tegen artrose. Het werkt niet bij mensen en niet bij honden.
Wat mij betreft zou je jezelf een andere vraag moeten stellen. Niet “wat kan ik doen?” Maar “Is er voor de hond mee te leven?”
Een dierenarts is een ander soort arts dan een mensenarts. Voor de dierenarts is de baas van de patient de primaire klant en de remedie vooral gericht op het geruststellen van die baas.
Dat is geen schande.
Daar hoort wel bij dat er nog wel eens oplossingen aangedragen worden waar dierenarts en baas zeer tevreden mee kunnen zijn, maar waar de kat of de hond niet zoveel mee opschieten.
Gelukkig kan een hond goed met een beetje pijn leven. Als het te erg wordt is het aan de baas om zo flink te zijn dat leven te laten eindigen.
Hard maar waar.
Volgens mij combineer ik juist deze twee vragen: “wat kan ik doen?” en “Is er voor de hond mee te leven?” naar ‘Wat kan ik doen zodat er voor de hond mee te leven is’. Als ik niks meer kan doen en de kwaliteit van leven voor de hond slecht is/wordt, snap ik heel erg goed wat me te doen staat. Hoe erg ik dat voor mezelf ook vind.
Ik moet nu wat leren: hoe kan ik herkennen dat de kwaliteit van leven voor mijn hond (on)voldoende is (gegeven het feit dat dieren ‘geen piepers’ zijn, zoals de dierenarts het uitdrukte). En hoe kan ik die kwaliteit zoveel mogelijk bevorderen, ook door ‘leefregels’, beweging wat wel en wat niet, enzovoort. Ik ben er inderdaad niet op uit het beest eindeloos in leven te houden terwijl er voor haar niks meer aan is en ze pijn heeft. Dat heb ik de dierenarts ook gezegd.
Mijn vorige hondje. Jackie had artrose. in de knieen en onderrug. Een tijd lang ging het goed met pijnstilling. Twee soorten tegelijk. Maar uiteindelijk werd bewegen een straf voor het diertje. Extra medicatie veroorzaakte een darmontsteking. Ondanks dat de dierenarts ons nog een weekendje afscheid gunde heb ik besloten haar direct in te laten slapen. dat weekend gunde ik haar niet. Totaal heeft ze ongeveer 18 maanden medicatie gehad. Volgens de dierenarts was dat lang.
Dus naar mijn idee kun je pijnstilling geven. Maar hou het diertje in de gaten. Zodra het te moeilijk voor hem/haar wordt, zul je hem/haar moeten laten gaan.
Een vriendin van me heeft een oude herder die veel baat heeft bij warmte en visolie.
Mija schreef op 15-09-2021 om 10:43:
Volgens mij combineer ik juist deze twee vragen: “wat kan ik doen?” en “Is er voor de hond mee te leven?” naar ‘Wat kan ik doen zodat er voor de hond mee te leven is’. Als ik niks meer kan doen en de kwaliteit van leven voor de hond slecht is/wordt, snap ik heel erg goed wat me te doen staat. Hoe erg ik dat voor mezelf ook vind.
Ik moet nu wat leren: hoe kan ik herkennen dat de kwaliteit van leven voor mijn hond (on)voldoende is (gegeven het feit dat dieren ‘geen piepers’ zijn, zoals de dierenarts het uitdrukte). En hoe kan ik die kwaliteit zoveel mogelijk bevorderen, ook door ‘leefregels’, beweging wat wel en wat niet, enzovoort. Ik ben er inderdaad niet op uit het beest eindeloos in leven te houden terwijl er voor haar niks meer aan is en ze pijn heeft. Dat heb ik de dierenarts ook gezegd.
Die vraag is voor jouw hond van een afstand niet te beantwoorden. Jij kent je hond het beste. Jij kunt zien hoe vaak en wanneer de hond van pijn vertrekt. Ooit gaf een dierenarts mij een tip om die grens te bepalen: als je ‘m meestal zielig vindt is het moment daar.
Ik hen daar veel aan gehad.
M Lavell schreef op 15-09-2021 om 13:05:
[..]
Die vraag is voor jouw hond van een afstand niet te beantwoorden. Jij kent je hond het beste. Jij kunt zien hoe vaak en wanneer de hond van pijn vertrekt. Ooit gaf een dierenarts mij een tip om die grens te bepalen: als je ‘m meestal zielig vindt is het moment daar.
Ik hen daar veel aan gehad.
Dat vind ik een goede vraag! Dat is heel direct, gevoelsmatig. Ik vind Mormel nu nog overwegend opgewekt en vrolijk. Ik moet eigenlijk op een andere manier naar haar leren kijken want zoals ik zei heb ik er voordat ze mank ging lopen niks van gemerkt. Ze is nog steeds actief en enthousiast. Het voornaamste wat ik zie is dat ze geregeld met het pootje trekt. Ik observeer haar met de nieuwe informatie in mijn achterhoofd inderdaad meer dan eerst en weet dan soms niet 'wat ik zie'. Het doet me soms aan de babytijd van mijn kinderen denken: zo vervelend dat ik haar niks kan vragen! Ik moet er maar op vertrouwen dat ik het goede voor Mormel doe en dat de dierenarts mij daarbij kan adviseren als ik duidelijk uitspreek wat voor mij het belangrijkst is: dat haar leven voor haar nog 'de moeite waard' is.
Geen tips over medicatie/pijnstilling. Als je hond minder beweging mag maar wel veel energie heeft, kun je misschien hersenwerkjes gaan doen. Ben je samen leuk bezig en ze wordt er best moe van.
Tover-Feetje schreef op 14-09-2021 om 18:48:
MIjn hond is ook geen zwemmer. Jammer! Ik ben ook maar begonnen met vaker minder ver te wandelen. Ik heb binnenkort ook nog een keer overleg met de dierenarts dus daar zal ik ook mijn vragen nog wel aan stellen. Ik wilde ook eens ervaringen horen van bazen. Ik realiseer me dat ik het gewoon te doen heb met hoe het zich ontwikkelt. Ik hoop gewoon dat ik haar nog lang bij me kan houden. Ze is pas zeven en ik had daarvoor het optimistische perspectief dat ze misschien nog wel tien jaar kon leven. (Oké, misschien wel een beetje te optimistisch 😂) Dat perspectief heb ik nu van het ene op het andere moment niet meer. Hoe lang dan wel? Ik probeer er voorlopig maar niet al te veel aan te denken. Ik moet er ook maar een beetje naartoe groeien met haar. Dat hebben we hier thuis op zich wel flink geoefend met andere huisdieren (ratten: die worden gemiddeld twee dus dan maak je dat om de haverklap mee). Maar het voelt met de hond toch heel anders, moet ik zeggen. Omdat je een langer perspectief hebt, reken je er gewoon nog niet op. En je hebt ze langer bij je waardoor je er veel dieper aan gehecht raakt. Ik heb er wel buikpijn van.
Liesbethw schreef op 15-09-2021 om 11:02:
Mijn vorige hondje. Jackie had artrose. in de knieen en onderrug. Een tijd lang ging het goed met pijnstilling. Twee soorten tegelijk. Maar uiteindelijk werd bewegen een straf voor het diertje. Extra medicatie veroorzaakte een darmontsteking. Ondanks dat de dierenarts ons nog een weekendje afscheid gunde heb ik besloten haar direct in te laten slapen. dat weekend gunde ik haar niet. Totaal heeft ze ongeveer 18 maanden medicatie gehad. Volgens de dierenarts was dat lang.
Dus naar mijn idee kun je pijnstilling geven. Maar hou het diertje in de gaten. Zodra het te moeilijk voor hem/haar wordt, zul je hem/haar moeten laten gaan.
Ach wat verdrietig Liesbeth. Hoe oud is Jackie geworden? Wat zul je verdrietig zijn geweest. Het is goed te beseffen dankzij jou en M Lavell dat pijnstilling zo'n belasting is voor het systeem. Dat wist ik helemaal niet. Ik zal dat ook zeker nog met de dierenarts bespreken. Ik weet niet zo goed of pijnstilling nu al per se nodig is. Ik heb net een proef gedaan met een week pijnstilling en nu een week zonder en ik zie (gelukkig!) niet zo heel veel verschil in haar levenslust en gedrag. Misschien kan ze nog wel een tijdje zonder. Ik besef nu ook beter dat het van belang is om daar een heel zorgvuldige afweging in te maken en het zo lang ze nog haar eigen blije zelf is uit te stellen. Eerder zou ik misschien nog gedacht hebben: voor de zekerheid/preventie maar doen. Maar dankzij jullie ben ik nu wijzer!
Bloem04 schreef op 15-09-2021 om 14:30:
Geen tips over medicatie/pijnstilling. Als je hond minder beweging mag maar wel veel energie heeft, kun je misschien hersenwerkjes gaan doen. Ben je samen leuk bezig en ze wordt er best moe van.
Dat is ook een leuk idee!
Imi schreef op 15-09-2021 om 11:19:
Een vriendin van me heeft een oude herder die veel baat heeft bij warmte en visolie.
Hoe gaat dat dan met die warmte? Electrische deken, pittenkussen? Ik heb wat moeite om dat voor me te zien 
.
Mija schreef op 15-09-2021 om 14:45:
[..]
Hoe gaat dat dan met die warmte? Electrische deken, pittenkussen? Ik heb wat moeite om dat voor me te zien
Ja, een verwarmde mat inderdaad.
M Lavell schreef op 15-09-2021 om 13:05:
[..]
Die vraag is voor jouw hond van een afstand niet te beantwoorden. Jij kent je hond het beste. Jij kunt zien hoe vaak en wanneer de hond van pijn vertrekt. Ooit gaf een dierenarts mij een tip om die grens te bepalen: als je ‘m meestal zielig vindt is het moment daar.
Ik hen daar veel aan gehad.
Oh daar heb ik ook heel veel aan Miriam! Als je hem meestal zielig vindt is het moment daar. Wat een goede uitspraak.
Hier een hond die helaas zijn knieband heeft gescheurd. Door omstandigheden (o.a. leeftijd) gaan we hem niet meer laten opereren en leeft hij sinds kort dus ook op/met pijnstillers. Ook wij houden in ons achterhoofd dat dit het begin van het einde is. Maar wanneer is dat einde dan?
Dan helpt bovenstaande uitspraak wel.
Helaas geen tips om de hond rustig te laten bewegen. Die van ons mag lichte beweging maar dat valt niet mee. Hij doet niet aan lichte beweging....
