Hond in laten slapen
Wij hebben gisteren ons hondje moeten laten inslapen. Ik had niet verwacht dat dit zo’n impact had en zo’n verdriet.
We waren een dag terug van onze vakantie, en haalde onze hond op bij mijn moeder, daar was hij tijdens onze vakantie geweest.
Ze vertelde ons dat die zelfde ochtend tijdens het wandelen hij een aanval had gehad en ze hem bijna niet meer bij kreeg. Nadat hij had overgeven. Hij hoestte wel iets voor we weggingen en hadden ons voorgenomen om na de vakantie na de DA te gaan.
We hebben meteen een afspraak gemaakt die ochtend.
Bleek dat zijn hartje niet goed was. Hij had altijd wel iets een ruisje maar dat was niet erg werd destijds gezegd.
Er zijn foto’s gemaakt en bleek dat zijn hartje dat ongeveer 5 cm hoort te zijn al 10 cm was. We hadden een klein boomer hondje.
Ook de hartkleppen werkte niet meer goed.
Hem meegenomen na huis met medicatie. Toen heeft hij nog een aanval gekregen. Zo akelig. Meteen weer erna toe de volgende dag. Het was allemaal zo onverwachts. Een hartfilmpje gemaakt en toen bleek er dus van alles mis met zijn hartje. Hij zou ook niet meer beter, alleen maar slechter worden. We hebben hem nog twee weken bij ons kunnen houden. Hij had in het begin nog goede dagen. Die werden steeds minder.
Wilden niet wachten tot hij echt heel slecht was. Dus gisteren hebben we hem laten gaan.
Maar het doet echt heel pijn en is heel verdrietig.
Heel dubbel allemaal. Onze zoon die net twee dagen in Japan zit voor zijn reis van drie maanden en dan ons hondje dat ik enorm mis.
Dus deze mama is even heel verdrietig.
Ik moest dit even van mij afschrijven. Heel vroeg wakker en alleen in een stille woonkamer bah!!!
och wat erg, heel veel sterkte! Je hondje afgeven is zo verdrietig.
Och wat verdrietig, heel veel sterkte.
ah sterkte, je hondje afgeven is altijd zo naar. Zeker als er geen andere honden zijn is het gemis dan heel groot.
Oh zo herkenbaar! Hij was altijd wel 'ergens' in huis en dan ineens nergens meer. Wij hadden het met onze kat, 19 jaar geworden. Nog steeds als ik het geluid thuis hoor wat lijkt op het kattenluikje (kan niet want die heb ik dichtgezet) maar dan toch...dan denk ik even een paar tellen dat ze eraan komt 😔 (ook al zijn we inmiddels 2 jaar verder) geen verdriet meer hoor, maar gewoon de gewoonte, de herkenning.
Toen onze hond overleed (toen woonde ik nog thuis) was het hele gezin van slag. Mijn moeder riep meteen 'ik wil nooit meer een hondje' want ze kon dat verdriet niet nog een keer aan, maar mijn vader, die net zo verdrietig was, kon daar niet naar luisteren en 2 weken later kregen we toch een nieuw hondje, dat werkte heel troostend en dit hondje hebben ze gelukkig ook nog iets van 13 jaar gehad, daarna geen hondjes meer (omdat mijn ouders ook al wat ouder werden)
Waarom ik dit vertel... ja ook even mijn verhaal kwijt kunnen denk ik, en dat ik het herken, het verdriet, dat mag er toch zijn, het wordt uiteindelijk wel minder natuurlijk. En je kunt ook overwegen of jullie niet een nieuw hondje willen?
Maar aan de andere kant, een beste vriend van mij is soms nu al verdrietig over de dag die ooit komen gaat als zijn hond overlijden gaat (hond is 12 jaar, maar het is een behoorlijk grote hond, dus die is al ‘bejaard’ eigenlijk) Soms is het vooruitzicht van het afscheid al zwaar om te dragen.
Oh, pfff, ik kan zo met je mee huilen. We hebben nu onze 4e hond, maar de vorige 3 mis ik nog wel eens. Allemaal zo hun eigen karakter, hun eigen tics. Ze hebben allemaal een plekje in mijn hart.
Maar bij jouw, ook nog je zoon aan de andere kant van de wereld... pff. Dan snap ik dat je wat traantjes laat hoor. Dikke knuffel 
Ach altijd zo vreselijk verdrietig, een dier in laten slapen. Een huisdier kan geweldig zijn maar dit is de prijs die je ervoor moet betalen. Sterkte.
Veel sterkte, het gemis van een geliefd (huis)dier is pijnlijk.
Ook van mij sterkte, afscheid nemen is verdrietig.
Sterkte!
Wij hebben onze hond begin januari in moeten laten slapen. Ik had ook niet verwacht dat het zo'n impact en verdriet zou geven, maar jemig, echt enorm
Roodborstje schreef op 19-06-2024 om 19:38:
Sterkte!
Wij hebben onze hond begin januari in moeten laten slapen. Ik had ook niet verwacht dat het zo'n impact en verdriet zou geven, maar jemig, echt enorm
Ja echt of niet. Je hoort het van een ander en denkt wat erg maar hebt niet door wat voor een verdriet er dan achter zit. Ons kleine viervoeter is er niet meer. Zal nog wel even duren😌
