Wil je wonen naast een kerkhof?

Jarenlang

gewoond. De begraafplaatsen liggen hier wat hoger, ivm waterpeil en onderlangs loopt een straat. Daar heb ik als puber jarenlang naar volle tevredenheid gewoond. Het was in de provinciestadje, regelmatig begrafenissen, maar ach, dat went. Het is in elk geval altijd overdags en vrijwel altijd op doordeweekse dagen. Dat is wel vol te houden. Lekker rustige buren.

Tirza

Waarom niet?

Ja hoor, liever naast een kerkhof dan bijvoorbeeld naast een benzinestation. En als het huis daar dan ook nog goedkoper van wordt, wist ik het helemaal wel

Zou er ook geen problemen mee hebben

Wij hebben ook kennissen die in een klein dorp pal naast de begraafplaats wonen, het valt je al snel helemaal niet meer op. Ze wonen gewoon erg rustig. En inderdaad, je kunt - veel - mindere buren treffen! Dit is toch beter dan aso's, een snelweg, spoor of wat dan ook vlakbij je huis? Enige nadeel lijkt mij dat je die mindere waarde ook weer hebt als je zelf wilt verkopen, dat je dan tegen datzelfde probleem aanloopt dat er niemand wil wonen. Dat zou geloof ik mijn enige 'maar' zijn.

Ik wist het wel

en het zou voor mij ook al totaal geen probleem vormen, wonen naast een begraafplaats. Eerlijk gezegd vind ik het juist wel wat hebben, niet alleen vanwege de voordelen die hierboven al worden opgenoemd, maar ook omdat ik het altijd wel iets bijzonders en magisch vind, een begraafplaats, zeker een wat oudere. De sfeer spreekt mij eigenlijk altijd erg aan. Kortom, als je dat huis wat vind, zou ik iig de begraafplaats niet als negatief punt tégen koop zien.
Voor mij zou ook die haag niet persé dicht hoeven te zijn trouwens.

Hoe druk

is het dat zou ik wel gaan uitzoeken, ook hoe druk die kerk bezicht wordt.

Ouders

Mijn ouders woonde lang geleden naast een kerkhof. En hun tuin grensde aan het deel met de kindergraven. Op een keer stond mijn moeder met een hele dikke zwangerbuik de was op te hangen. En toen kwam een stoet naar buiten van iemand die ze kende van de zwangerschapsgym. Hun pasgeboren kindje werd daar begraven.
Vanaf dat moment wilde mijn moeder nog maar één ding: verhuizen.

Buren

Het lijkt me dat je tijdens begrafenissen zelf ook wel een beetje rekening moet houden met je buren. Dus dat je geen joelende kinderen in de tuin hebt rennen als er net een begrafenis bezig is.
Verder lijkt het me geen enkel probleem om naast een kerkhof te wonen. Zeker als er maar weinig begrafenissen zijn.
Schiet me ineens te binnen dat je ook parkeeroverlast zou kunnen krijgen tijdens begrafenissen, maar goed dat zou dan ook niet al te vaak zijn.

An-ka

Ik begrijp dat dat een heel confronterende en pijnlijke situatie geweest voor je moeder,maar wat ik me afvraag:is ze ook daadwerkelijk verhuist?
iedereen maakt in zijn woonomgeving wel eens nare dingen mee,maar voor mij zou dat geen reden zijn om te gaan verhuizen.

Verdriet zien

Het lijkt me vooral moeilijk als je geconfronteerd wordt met het verdriet van anderen. Een rouwstoet zien, graven zien en lezen, dat zou ik wel kunnen hebben, maar als ik in mijn tuin zou zitten en ik zou het verdriet van nabestaanden echt kunnen horen, dat zou ik toch flink moeilijker vinden.
Voor mij zou daarom belangrijk zijn aan welk deel van de begraafplaats je tuin grenst. De haag zou ik inderdaad dicht maken, ook omdat het voor mensen misschien heel vervelend is om daar zo'n happy family te zien als ze net hun dierbare begraven. Maar ik zou even de begraafplaats op lopen om te kijken waar de nieuwste graven zijn. Zijn die aan de kant van je tuin, of daar een stukje vandaan. Dat maakt best veel verschil. Ook goed om - als je er echt wilt gaan wonen - te informeren naar plannen om oude graven te ruimen. Anders kun je zomaar ineens naast een stuk wonen waar de komende tijd iedereen begraven wordt.
En veel maakt uit van de hoeveelheid begrafenissen. Zou ik ook een inschatting van proberen te maken. Twee keer per week of een keer per maand maakt heel veel verschil.
Los van de begrafenissen zou ik er trouwens geen problemen mee hebben. Lekker rustig inderdaad.

Vindt niemand het luguber?

Ondanks dat ik nogal nuchter ben op gebied van 'alles wat we niet zien', zou ik me geloof ik toch ongemakkelijk voelen als mijn huis direct naast graven zou staan. Met de praktische kant van een begraafplaats zou ik geen moeite hebben. Ik word niet verdrietig van een begrafenis van vreemden, tenzij ik toevallig meer over die vreemden te weten was gekomen. Dan ga je ongemerkt toch meeleven.

Ik niet

Ik zou er de kriebels van krijgen. Ik ben niet zo'n heldin, ik kijk ook niet naar enge films. En ik ga echt nooit van mijn leven naast een begraafplaats wonen.

grt Dendy

Welnee

Hoezo zou een begraafplaats luguber zijn? Een begraafplaats is heel wat anders dan een enge film, ik zie de overeenkomst niet.

Ik ook niet

Los van het verdriet, er liggen daar wel mensen te vergaan... Ik zou er echt niet aan moeten denken daar pal naast te wonen. Terwijl ik op vakantie graag oude begraafplaatsen bezoek. Tja...
Onyx

Bromvlieg

Ik ben van het soort dat vlak voor ik echt in slaap val wel eens enge wezens ziet en sowieso niet graag in het donker loopt, dus ook niet in mijn eigen tuin. 's Avonds naast een donkere begraafplaats de tuin in moeten is de overtreffende trap van 'donker'. Verder ben ik vrij normaal hoor

Jarenlang begraafplaats als achterbuur gehad

Uit ervaring kan ik zeggen dat ik er geen enkele last van zou hebben omdat we in mijn jeugd jarenlang een oude begraafplaats als achterbuur gehad hebben. Ik liep er zelfs rondjes met de hond omheen, ook als het donker was.
Ik was in die tijd juist bijzonder onder de indruk van griezelfilms en kon ze nauwelijks uitkijken, omdat vervolgens mijn fantasie met me op de loop ging en het nog een graadje erger maakte. Maar het kwam gewoon niet in mijn hoofd op om die mooie begraafplaats die rust uitstraalde in verband te brengen met een griezel-achtig iets.
Primavera

Luguber?

Nee, juist niet. Om eerlijk te zijn, begrijp ik juist niet goed waarom begraafplaatsen met luguber geassocieerd worden. Meestal is het er juist heel rustig en vredig, vogeltjes, bloemetjes. Ik associeer het bos en de zee ook niet met "verbrande mensen" omdat er veel mensen na hun crematie hun as in het bos of op zee laten uitstrooien.
Juist in de afgelopen maanden heb ik weer een aantal begrafenissen gehad en het viel me, ondanks mijn verdriet, weer op hoe vredig zo'n begraafplaats is. Absoluut niet lububer, geen zombie-ideeën en ik krijg ook geen beelden van mensen die liggen te vergaan. Eigenlijk meer een gevoel van: hier hebben ze een mooi plekje voor de eeuwige rust.

Even delen (beetje o.t.)

Ik heb een jaar in Amerika gewoond. En ik had in mijn kamer uitzicht op het kerkhof. Heel rustig trouwens. Geen problemen mee gehad. Maar veel college genoten vertelde dat zij de graveyard shift werkte. En ik heb echt maanden gedacht dat zij op de begraafplaats aan het werk waren. Ik vond het wel vreemd want ik zag er nooit iemand dus wat ze daar nou moesten doen? Ook reageerde ze soms vreemd als ik vroeg of ze dat werk niet moeilijk vonden. Tja, nogal logisch als zij ermee bedoelde dat ze 's nachts werkten en ik in de veronderstelling was dat ze echt op de begraafplaats rondliepen .

Vlinder

Echt grappig!

Genista

Het zal wel een afwijking van me zijn, maar ik ben er uit dat ik gecremeerd wil worden omdat ik juist niet los kan laten wat het proces onder de grond is. Een gedenkplaatje vind ik later mooi zat. Ik hoef niet onder de grond.
Het bos en de zee zou ik ook nooit met as van overleden mensen in verband brengen. Mocht dat daar uitgestrooid worden dan verwaaid dat en ik zie daar ook geen beelden bij.
Los van mijn misschien wat aparte kijk op begraafplaatsen, vind ik begraafplaatsen wel interessant. Overdag vind ik het 'leuk' om er rond te kijken. Je kunt soms heel wat informatie krijgen door wat er op de stenen staat, dat is boeiend.

Luguber

ik vind het meer luguber om luidruchtig feestende buren te hebben, dag in dag uit..

Doe mij dan maar een begraafplaats (die maken tenminste geen herrie )

Het enige nadeel wat ik kan bedenken is dat er bij bepaalde wind, regen en daarna warmte wat onaangename geur vrij kan komen (hadden wij in ons vorige dorp, een kerk op een terp, terp was begraafplaats, met eerder genoemde weersomstandigheden konden er wel wat geurtjes vrijkomen..

maar verder..geen probleem hoor!

Jaren gesloten begraafplaats

Als kind woonde ik in een huis met aan de overkant een begraafplaats, die overigens al jaren 'gesloten' was. Dat wil zeggen niet meer in gebruik voor begraven. De graven die er lagen bleven er liggen (ook uit historisch oogpunt, er zijn veel 'siergraven' en tombes en ondertussen is het gerenoveerd). Geen mens die er nog kwam want de kinderen en kleinkinderen van de mensen die er lagen waren ondertussen ook al begraven (op de nieuwe begraafplaats dan dan wel...) zulke oude graven.
En ik kan je vertellen, het is heerlijk om als kind erbij te wonen. Lekker spannend...want natuurlijk mochten we er niet komen. Maar redelijk onbespied want na de eerste 2 rijen graven stond een uit de hand gegroeide bomenrij die ons verborg voor blikken van omwonenden. En de heggen eromheen waren ook al in jaren niet geknipt.
Geen betere plek om verstoppertje te spelen. En om te fantaseren wie waar lag en wat die gedaan had en de teksten te ontcijferen (in oud nerderlands) en erbij van alles te bedenken.
En vadertje en moedertje en iedereen een tombe als 'huis'. En wel een beetje zachtjes doen want anders betrapten ze ons....
Nee ik heb er geweldige herinneringen aan...en dat er geesten zouden spoken maakte het alleen maar spannender.
groeten albana

Grappig om te lezen

dat wonen naast een begraafplaats voor veel mensen juist een positieve ervaring is. Misschien is het voor mij ook wel een plaats waar ik zoveel respect heb voor het verlies en verdriet dat ik er niets ´gezelligs´ in kan zien. Spelen bij de graven zou voor mij, als kind, heel fout gevoeld hebben. Ik zeg dus niet dat ik het fout vind, maar ik zou het gevoel hebben gehad dat ik iets deed wat niet hoorde. Als je er naast woont is het misschien natuurlijker en minder beladen dan wanneer je er héél af en toe komt.
Fantaseren over familieverbanden, waardoor iemand is overleden, hoe oud, etc. doe ik ook altijd.

Spelen op de begraafplaats

Ik weet dat mijn vader vroeger met broers en vrienden ook altijd speelden op de begraafplaats bij ons in het dorp. Die lag vlak naast de kerk en de kleuterschool en genoeg afgelegen om zich fijn te kunnen verstoppen.

Mijn vader ligt er nu zelf begraven en altijd als ik het pad oploop moet ik er aan denken dat hij er zelf vroeger zo heerlijk gespeeld heeft en moet ik glimlachen.

Hoewel ik het zelf niet prettig zou vinden als ik er nu spelende kinderen tegen zou komen.....

Fout spelen

Natuurlijk mochten wij van onze ouders niet op de brgaafplaats spelen...dat was niet respectvol en volgens mij vonden onze ouders het ook ' eng' dat we daar speelden. Er werden ons ook allerlei straffen in het vooruitzicht gesteld mochten ze ons snappen. En buiten dat het was 'verboden toegang',dat stond met heel veel bordjes overal op het hek. Dus hadden we ook enigzins angst voor de dorpsagent...dat die opeens zou opduiken. Maar het was moeilijk tegen te houden. De begraafplaats grenste aan een oud park en waren beiden erg overwoekerd. In dat oude-park (die we ook zo noemden) mochten we wel spelen omdat het enige stukje groen was in onze omgeving waar je 'vrij'kon spelen. Er was ook nog een 'nieuw-park' ook vlakbij,maar daar kon je niet spelen omdat het verboden was het gras te betreden(overal bordjes).Dat was meer een keurig aangelegd stuk grasveld met wat bomen en een verhard pad erdoor.
Het grote voordeel van onze begraafplaats was natuurlijk dat er geen nabestaanden meer bestonden en er dus geen bezoekers meer kwamen. Het was gewoon 'dicht' wachtend op geld om het te renoveren (wat járen heeft geduurd en pas ong. 5 jaar geleden is gebeurd). En wij wipten gewoon vanuit het oude park naar de begraafplaats en speelden dan weer daar en dan weer 's daar. Wel altijd met in ons achterhoofd dat we niet betrapt moesten worden...maar ach...de kans daarop was klein want het was redelijk onherbergzaam gebied en je hoorde iedereen dus al van verre aankomen...(ouders die niet zo makkelijk door de brandnetels en struiken komen als wij...) en áls er al iemand kwam dan gingen we gewoon een eindje verderop door allerlei 'gangen'die we aanlegden tussen de brandnetels terug naar het oude-park en zetten ons onschuldigste gezicht op als ze ons dan vonden....
Misschien sta je wel anders tegenover begraafplaatsen als je er als kind zo fijn gespeeld hebt. Als ik nu een begrafenis heb let ik ook altijd op de natuur eromheen en op de manier waarop het is aangelegd en of iemand dan op een 'mooie' plek ligt. Ik vindt het ook geen onprettige plekken...Ik ga regelmatig alleen naar de begraafplaats waar mijn moeder ligt en vindt dat juist erg prettig...aangenaam zelfs. Net of ik haar weer kan voelen bij me. Of ik 'getroost' wordt ofzoiets.Voor mijn moeder heb ik ook de plek uitgezocht door eerst te gaan kijken waar graven beschikbaar waren...En een plek uitgezocht aan het uiteinde naast een mooie boom.Dat hoor ik niet vaak dat anderen dat doen..die wachten gewoon af welk graf hun dierbare krijgt. Ik zou dat niet kunnen en het eerst willen zien en goedkeuren. Nou ja, nu hebben we al een plek dat scheelt.Want het is een familiegraf en er is nog plek voor 4 anderen.En op de plek erachter hebben we een 'optie' mocht die ooit verkocht/verhuurd worden dan kunnen we 'm ala minuur kopen en gaan wij voor.En dat zijn we wel van plan (broer). Dan hebben we 2 familiegraven...nou daar kunnen we wel even mee vooruit lijkt me zo.
groeten albana

Monument

En dan vergeet ik nog te vertellen dat dat oude park en de oude begraafplaats ondertussen monumenten zijn. Het oude park is 'beschermd dorpsgezicht' en is hersteld in wat het ooit was voordat het zo overwoekerd was.En de oude begraafplaats is nu open en veelbewandeld. De graven zijn allemaal gerenoveerd en het 'baarhuisje' is rijksmonument omdat het het oudste baarhuisje van nederland is.
Regelmatig worden er dingen geörganiseerd midden in het oude park omdat het midden in het centrum is (aktiviteiten ofzo) en dan zie ik de oude kromme bomen waarin wij klommen en slingers maakten van oude fietsbanden....
groeten albana

Picknicken op de begraafplaats

Naar aanleiding van het spelen op de begraafplaats...
Mijn opa is overleden toen ik 4 was en werd begraven op de begraafplaats in het dorp waar mijn oma bleef wonen. Toen ik een jaar of 10 was had ik ondertussen een hele rits neefjes en nichtjes. Op zondagen ging de hele familie naar oma (zij had 10 kinderen) en daar was het altijd een gezellige boel. Maar als oma en/of de ooms en tantes de drukte zat waren kregen de neefjes en nichtjes een paar zakken chips, wat flessen limonade (later cola) en een tientje voor een ijsje voor iedereen. Dan gingen we (kinderen van 4 tot twaalf ongeveer) naar het 'graf van opa' om te picknicken. En daar werd ook verstoppertje, tikkertje en dergelijke gespeeld. De begraafplaats was dus niets engs maar een feestje!
Overigens kregen we ook een bos bloemen mee die oma eerder op de dag van één van de tantes gekregen had...voor op het graf van opa

even een andere nick in verband met de herkenbaarheid

Nee hoor

Als kind woonde ik tegenover een begraafplaats,ik ging er weleens wandelen met mijn moeder.Ik heb totaal geen moeite met begraafplaatsen,maak alhier ook regelmatig een rondje,langs mijn dochter,een schoonzusje,een goede vriendin,haar ouders,etc.
Ik vind het niet luguber,hoort gewoon bij het leven.
Bastet

Tegenover

Ik heb een jaar tegenover een kerkhof gewoond en ik vond het prima. Nu is het zo dat ik van kerkhoven hou ( ik wandel er graag)
Het was dat het huis te klein was anders had ik er wel eeuwig willen wonen.Het had iets bijzonders :het was er heel groen, veel vogels en heel rustig. De kans dat de dag nabij is dat de doden uit hun graven opstaan is onwaarschijnlijk klein dus geluidsoverlast van dien aard hoef je niet te vrezen.Ik ben dat hele jaar ook geen spoken tegengekomen.
Ik woon liever naast een kerkhof dan naast winkels of een kroeg.
En als het dan ook nog de prijs drukt ( wat ik niet wist)zou ik zeggen: sla je slag !

Damajo ( die ook maar eens op zoek gaat naar een huis naast een kerkhof)