Wat is de kans dat een kat herstelt van een hartaanval
Mijn kat is een echte stresskip met een heel gevoelig hart. Hij is bang van zijn eigen schaduw. We hebben al meermalen met hem bij de dierenarts gezeten omdat hij zichzelf zo opfokt dat hij hartritmestoornissen krijgt.
Nou is hij gisteren aangevallen door de hond van mijn vriendin en heeft door de stress een hartaanval gehad. Hij is nu bij de dierenarts en het is maar de vraag of hij het gaat halen.
Dikke kans dat ik straks een beslissing moet nemen of ik hem laat inslapen of niet. Dat impliceerde de dierenarts gisteren al. (en de dierenarts hiervoor overigens ook al)
Het ging de dierenarts hiervoor er dan meer om of hij door die stress en bangheid die hij heeft nog wel kwaliteit van leven heeft en was het niet humaner hem in te laten slapen.
Maar goed het is een jonge kater van 6 jaar, hij heeft nog een zusje die hem altijd beschermd en verzorgd. Buiten zijn hart is hij gezond, hij eet altijd goed, hij drinkt altijd goed.
Het kostenplaatje is geen argument, als ik hem kan redden zal ik hem redden.
Het gaat mij puur om het kwaliteit van leven die mijn kat nog heeft.
Heeft iemand wel eens een kat gehad die hersteld is van een hartaanval? Of denken jullie dat hij met zijn gestres zijn eigen herstel in de weg zit.
Ik kan echt moeilijk een beslissing te nemen, nog afgezien van het emotionele aspect ben ik zo hormonaal als het maar zijn kan en natuurlijk erg gehecht aan mijn lieve kater.
Hier ook zo'n schrikbeest
die bang voor haar eigen schaduw is. Ik heb geen ervaring met katten die een hartaanval hebben gehad, dus dat gedeelte van de vraag kan ik niet beantwoorden.
Maar een van onze twee katten is ook erg schrikachtig en verder wel superlief. Het is eigenlijk begonnen nadat ze een oog is kwijtgeraakt (lang verhaal). Ik vind dat haar kwaliteit van leven nog goed genoeg is, maar ik hou er wel altijd rekening mee. Ze heeft het niet op kleine kinderen, dus die hou ik weg bij haar (ook mijn zoontje van 9 maanden en mijn dochter van 7). En als er visite is zorg ik er altijd voor dat ze naar boven kan vluchten. En daar kruipt ze dan ergens diep weg om meteen weer naar beneden te komen als de rust wedergekeerd is. En dan is het flink knuffelen en op schoot liggen.
Ik denk dat je idd naar de algehele kwaliteit van leven moet kijken en niet naar dit incident. De meeste katten hebben het niet zo op honden en reageren daar fel op. Krijgt hij nu straks ook medicijnen voor zijn zwakke hart?
Als ik het goed begrijp
zou de kat nu in moeten slapen omdat hij zich ooit letterlijk dood kan schrikken van een hond. Vat ik het zo goed samen? Ik moet eerlijk zeggen dat ik betere redenen heb gehoord om een dier te laten inslapen. Als de kat door de hartaanval te zwak is geworden voor een normaal leven vind ik het iets anders, maar als het zuiver gaat om het risico op herhaling, vind ik het wat ver gaan. In dat geval zou je ervoor kunnen kiezen om de kat binnen te houden (daar ben je toch al voorstander van toch?) en geen honden meer in huis toe te laten.
Als het om het welzijn van de kat gaat zou je ook kunnen beslissen dat er een andere eigenaar gezocht moet worden waar de kans op stress lager is dan bij jullie. Een ouder echtpaar bijvoorbeeld.
Ja, ik vind het ook zo stom van mezelf
Altijd houd ik die beesten gescheiden en hoewel de kater het niet leuk vond als de hond er was voelde hij zich veilig genoeg in zijn mandje met zijn dekentje, met zijn zus waar de hond niet bij kan.
Het is niet de schuld van de hond. Maar mijn man had ook al zoiets van 'Nooit meer honden in huis'
In huis was altijd een veilige haven voor hem. Naar buiten ging hij niet, alleen heeeeeeel soms een paar stapjes in de tuin. Voor mensen is hij niet bang gelukkig, maar het moeten er niet te veel worden.
Van mijn zoontje moet hij niets hebben, die houden we strict gescheiden en ook de baby blijft apart
De dierenarts heeft gebeld en hij krabbelt weer wat op. Maar de dierenarts zei ook dat het niet heel goed met hem ging.
Ik ga hem dalijk wel ophalen, want hij raakt helemaal van de kook in een andere omgeving en dat komt zijn herstel ook niet ten goede.
In overleg besloten dat ik vannacht nog even aankijk. Ik voel mij natuurlijk megaschuldig
Kaaskopje, het is niet zo dat hij zo ooit kan doodschrikken
het is zo dat mijn kat zich ooit gaat doodschrikken.
Dat is een feit. Daar zijn we jaren geleden al door de dierenarts op gewezen.
Al jarenlang zitten we op twee a drie stressdierenartsbezoeken per jaar, de afgelopen anderhalf jaar al op acht. De episodes worden heftiger en de tijd die ertussen zit korter. Tussen de episodes door is hij een lief knuffelbeest. Maar hij is gewoon zo verschrikkelijk bang voor alles en dan heeft hij nu dus een hartaanval gekregen.
Verkassen is geen optie, want dat trekt hij dus niet. Wij hebben hem ooit twee weken uit logeren willen doen, omdat wij midden in een verhuizing zaten en dat niet goed voor hem was. Maar het middel was erger dan de kwaal.
En hij kan niet zonder zijn zusje, die verzorgt hem altijd. Een ouder echtpaar is leuk bedacht, maar Kaaskopje zou jij mijn katten een ander aandoen? Je hebt in een ander draadje gelezen wat mijn andere kat voor kat is.
Ik zou overigens mijn katten sowieso nooit weg kunnen doen.
Wel sneu
Wel sneu hoor dat het zo'n stresskip is. Ik begrijp ook best wat voor dilemma het voor je is. Wij hebben ook een zenuwpeesje ertussen, maar die trekt zich terug als het te druk wordt. In ons geval is dat buiten. In huis zou hij zich dan ongelukkig voelen.
Als jij het gevoel hebt dat je hem echt uit zijn lijden helpt door hem in te laten slapen zou ik de knoop doorhakken. Kwaliteit van leven is inderdaad wel een belangrijk ding bij de beslissing en als niets de omstandigheden kan verbeteren is het misschien nu toch verstandig om niet langer te twijfelen.
Valeriaan?
Bestaat er niet een soort valeriaan voor katten? Want dit is inderdaad wel heel erg zielig. Maar om 'm gelijk in te laten slapen.... Mijn kat is eigenlijk ook altijd wel een angsthaasje geweest, maar nu ze een stuk ouder is (16) is ze toch wel een stuk relaxter geworden.
Gr. Poezie.
Ja of valium
mijn kat is geen stresskip, maar eentje met epileptische insulten.
Ze krijgt sinds jaar en dag daarvoor Valium tabletjes en heeft geen aanvallen meer. Me dunkt dat voor overmatige stressgevoeligheid ook best een tabletje valium gegeven kan worden (als hij deze hartaanval overleeft, wie weet zijn er nog andere redenen waarom hij een infarct kreeg?)
Ik zou niet eindeloos dokteren met een kat die te ziek is tgv hartfalen of infarct, een van onze katten had een hartkwaal (welke weet ik niet) maar ze kwam steeds vakeer hartstikke kortademig en sjokkend thuis, terwijl het normaal gesproken een actieve kat was.
We hebben nog voor kapitalen aan medicijnen geprobeerd, wat op zich al een ramp was, want die pillen waren hartstikke groot en ze moest er een stuk of wat en uiteindelijk hielp het geen spat.
Die actieve kat zo zwakjes en benauwd te zien was zo zielig, we hebben haar dan ook in laten slapen.
Dus ik zo afwachten hoeveel ´schade´ dit infarct veroorzaakte.
Sterkte!
Rescue spray
de dierenarts bij ons spuit het dier wel eens rescue spray in de bek bij een onderzoek. Schijnt ook rustgevend te werken. Gewone rescue spray (zag een tijdje geleden een vrouw met vliegangst met dezelfde spray). Faith
Moet je m eerst weer vangen
voor je die spray kunt spuiten en dan ook nog eens z'n bek openwurmen. Wéér de hartkloppingen.
Kiki, je weet het antwoord al. Dit is geen katwaardig leven. Een kat hoort majestueus door zijn territorium te schrijden. En niet als een overspannen kip binnen achter zijn zus te zitten.
Tirza
Mooi gezegd tirza
Ik sluit me er helemaal bij aan.
Pff, weten jullie dat het veel makkelijker is oppas voor je kind
dan oppas voor je kat?
Hij kon natuurlijk niet alleen blijven en ik moest cursus geven. Mijn man keek me ongelovig aan toen ik voorstelde dat hij vrij nam voor de kat, dus dat gaf ik gauw op.
Uiteindelijk morele chantage uitgevoerd op de eigenares van de hond. Nee hoor grapje, ze voelde zich ook erg vervelend, terwijl het mijn schuld was en niet die van haar. Haar hond liet ze natuurlijk thuis.
Inslapen is ineens niet meer aan de orde, zei de dierenarts gisteren nog dat ik me daarop moest instellen. Toen ik vandaag de opties van mijn kat wilde bespreken kwam inslapen niet meer ter sprake.
Nou vond ik het gisteravond ook weer vrij redelijk gaan.
Volgens de dierenarts kan hij weer helemaal herstellen en daar hoop ik dan maar op. Ze gaan hem nu inderdaad op de valium zetten en kijken of dat helpt. Ik denk dan Verdorie, we zitten al jaren met een sukkelende kat en nu gaan ze hem ineens wat geven. Had dat wat eerder gedaan.
Ik heb de hele nacht na zitten denken over mijn lafbekje en ik heb besloten niet te laten inslapen.
Majestueus over zijn domein rondschrijden, ik vind het een mooi beeld, ik wilde dat hij het in zich had Tirza.
Maar de dierenarts was erg verbaasd over hoe snel hij herstelde. Hij is in wezen natuurlijk nog een jonge kater.
Bedankt voor al jullie reacties. Kaaskopje, ik had mijn reactie naar jou toe gisteren nog een keer doorgelezen en ik vind dat ik wat kribbig op je reageer. Ik was nogal overstuur, was niet mijn bedoeling.
Kiki
Ik merk dat ik toch wat opgelucht ben dat de dierenarts het nu over een andere boeg gooit. Misschien is het uitstel van executie (sorry voor de uitdrukking), maar je kunt het nu in ieder geval gesteund door de dierenarts een kans geven. Succes ermee enne... ik vond je reactie niet erg hoor, dus niks aan de hand
