Wat geef je aan een demente oma

Niks

Waarom iets geven? Voor oma hoeft het duidelijk niet. Je aanwezigheid is waarschijnlijk al cadeau genoeg

Wij geven oma ook niks. Ze weet niet waar ze het moet laten en spullen heeft ze niet nodig in het verzorgingshuis. Mensen die langskomen, dat doet haar veel plezier!

Chocola koekjes?

Zoiets?

hoe zit het met haar oren? Is er een cd speler in haar kamer? Dan zou je ook een cd met mooie muziek kunnen kopen (die de verpleging ws moet aanzetten). Ik zou geen mp3speler kopen voor haar Een tekening, een foto van je kinderen, een plantje of bloemetje, iets lekkers, allemaal goed.

Plantje

Ik neem meestal gewoon een plantje mee voor oma, en koekjes voor bij de koffie. Die koekjes doe ik dan in de trommel. Vijf minuten later kijkt oma in de trommel en roept dan uit dat ze blijkbaar toch boodschappen gedaan heeft Er ligt ook een schriftje op haar kamer waarin we schrijven wie wanneer geweest is, en wat we eventueel meegenomen hebben (altijd handig i.v.m. de houdbaarheid van de koekjes).

Foto's

Wij nemen altijd foto's mee voor mijn demente oma, met erop geschreven wie wie is en achterop de familieverhouding van die mensen tot oma. Eten smaakt haar niet meer en bloemen geeft ze inderdaad altijd mee aan de eerste de beste. Maar die foto's vervullen haar met trots, zoveel mensen die van haar houden.

Heel erg

Maar ik zo'n geval gaf ik ooit een leuk theeblik wat ik zelf graag wilde hebben, maar waar zij ook blij mee was...een paar maanden later kreeg ik het weer terug, uit de erfenis...

Alles wat het leven aangenaam kan maken

Op de afdeling waar ik werk krijgen we (de verpleging) regelmatig deze vraag van familie. Onze tips: een zachte plait of omslagdoek, een huispak (moet ze wel een type voor zijn) lekkere sloffen, zo'n speelgoed poes gaat spinnen als je hem aait, lekkere douche/bad spul of bodycreme, lekker luchtje, muziek, luisterboek, pot chocolademouse.
Nou ja, bedenk zelf dat je 90 bent, een beetje schemerig in je hoofd en wat je dan leuk of lekker zou vinden.
Laatst had een familie belangrijke foto's afgedrukt op a4 formaat, geplastificeerd en opgehangen. Was ook wel een succes.

Ja iets zachts

Bij aanvang van het draadje dacht ik meteen aan een zachte sjaal. Iets waar ze op het gevoel van kan genieten zeg maar.

Iets om te aaien

een lekker zacht knuffelbeest. Een liggend hondje of zo.

tonny

Zoals ef zegt

Ik werk ook met ouderen en wij adviseren gelijksoortige dingen als ef zegt. Ook succesvol bij onze ouderen, zachte pluche kussens en als ze nog oude heeft die meteen weg gooiem...Alles wat je kan voelen en ruiken en lekker is, is geschikt. En het liefst iets wat 'op'kan, dan gebruikt ze het zeker (of de verzorging gebruikt het op haar als ze haar wassen/aankleden zoals de luchtjes).
Een tijdje terug was er een familielid dat voor licht dementerde oma een boek maakte met grote foto's erin en erbij wie het was. Gewoon zo'n digitaal fotoboek dat je online kan bestellen. En dan niet zo 'druk' als meestal maar heel rustig met 1 foto per bladzijde en dan de naam er GROOT bij zodat oma dat kon lezen. Ook bekende plekjes (haar geboortehuis, haar laatste woonhuis, de grafsteen van opa etc. etc.) stonden erin.Dat was een groot succes...deze dame sleepte het boek de hele dag met zich mee en liet aan iedereen zien wie, wie was en welk huis ze bedoelde...Anderen wilden toen ook zo'n boek en wisten dat niet duidelijk uit te leggen aan familie. Die dan weer bij ons kwam...Er was later ook nog 1 meneer die had geen boek...maar een vergelijkbaar iets, maar dan aan zijn kast en gerangschikt als een soort stamboom/levensverhaal.
Eigenlijk zouden we alle familie moeten verplichten om zo'n boek samen te stellen als hun ouders dementerend worden. Het bied die mensen zoveel houvast..als ze het even niet meer weten dan zoeken ze het op wie het is/was.En van wie was dat dan ook al weer de dochter? Hop even in het boek kijken.
Echt dat is onbetaalbaar voor oudere mensen die het allemaal niet meer zo goed weten.
groeten albana

Goed idee zeg, zo'n boek!

En goed uitvoerbaar vergeleken bij een jaar of tien geleden. Foto's kunnen niet losgaan of eruit vallen, de tekst is duidelijk. Prachtig plan!

Wij gaven

Toen mijn schoonmoeder dement was maakten we een levensboek (digitaal fotoboek). Foto's van haarzelf van vroeger, van haar verder leven (ingescand uit oude foto-albums) foto's van haar zoon (mijn man dus), ons gezin. We hebben foto's gemaakt van belangrijke plekken uit haar leven (woonhuizen, werkplekken etc). Het boek is vaak doorgebladerd, de mensen die haar begeleiden gebruikten het ook regelmatig om een gesprek met haar aan te knopen.
Ik lees nu, net voor het verzenden dat Albana iets dergelijks beschrijft

Mmmmm

Goed idee....de relatie met moeder is nooit echt optimaal geweest, maar ze is nu inderdaad dement....ik denk dat ik maar een fotoboek ofzo ga samenstellen, deels nog voor moederdag, deels gewoon om te geven....goed plan!

Levensboek

Hoi,
Een levensboek zoals Albana beschrijft is in het verpleeghuis waar ik werk, één van de eerste dingen waar naar gevraagd wordt als er een nieuwe cliënt op een afdeling komt. Belevingsgerichte zorg, is dat.
En Manda, waarom een jaar wachten? Een zachte knuffel of een doek, een levensboek... het kan iedere dag gegeven worden!
nen

Levensboek

Wij hebben ook belevingsgerichte zorg en ook levensboeken, maar daar zit toch wel verschil in met wat ik bedoel. Een levensboek gaat over het van diegene en dat overlapt wel een beetje het fotoboek, maar ook weer niet. Want in het levensboek staan b.v. wel de kinderen maar daarvan géén foto's (heeft met privacy van de kinderen te maken) hoogstens een complete familiefoto ofzo. Er staat wel een stamboom in,maar zelden of nooit wordt die met foto's en al ingevuld.Wel foto's en beschrijvingen van het leven van de oudere zelf. B.v. werkte in de jaren 40 bij C&A, maar geen foto van de C&A en wat zegt het woord C&A nu een écht dementerende? Wel de zorg eromheen en dan kan je 's beginnen te praten over die C&A en misschien gaat er dan een belletje rinkelen...Maar in dit fotoboek zat b.v. een oude foto van die C&A (van internet geplukt vermoed ik) en als die mevrouw de foto zag wist ze: "Daar heb ik gewerkt!" Dat het een C&A is staat eronder dus wie weet leest ze dat ook nog...Denk ook aan 'vriendinnen' en het 'kaartclubje', ik heb nog nooit in een levensboek daarvan foto's gezien, hoogstens vermeldingen dat die en die haar beste vriendin was of 'mevrouw had als hobby kaarten' zoiets.Maar foto's ervan? Welnee...zoiets kan je alleen maken als je intiem iemand kent en z'n hele leven al en ook nog 's de anderen eromheen ook (hoe kom je anders aan die foto's?)En plekken..ja een werkplek is zo gevonden, maar verder? Dan moet je iemand écht wel heel goed kennen en gekend hebben.
Het is dus véél uitgebreider en veel meer op 'beeld' gericht dan een levensboek, wat ik bedoel en intiemer dat ook.
groeten albana

Albana

Het is maar net wat je een levensboek noemt Wij maakten dus wel een fotoboek met allemaal foto's die met het leven van mijn schoonmoeder te maken hadden en die bij haar herinneringen opriepen. Het was haar leven, vandaar dat wij het een levensboek noemden. Zo'n levensboek als jij beschrijft ken ik niet, hadden ze volgens mij niet in het huis waar zij woonde.

Ben meteen aan de slag gegaan

Heb oude foto's bij zus opgevraagd en ga er mee aan de slag! Vind het echt een superidee!