Waarom regelen vrouwen alles?

Regelen en de gewone dingen

Hier regel ik de aparte dingen (ongeveer het rijtje dat jij opnoemt). Man regelt de boodschappen, de nieuwe vuilniszak, het betalen van de hulp, de container buiten zetten, de overblijflunch van de kinderen, oftewel alle dingen die met regelmaat moeten. Daar ben ik niet goed in.
De combinatie werkt heel goed......
Dus als jij nou de makkelijke dingen aan je man geeft, dan klopt het plaatje weer.
Oh, dan moet je dus wel koken wat een ander inkoopt. Dat vraagt wat aanpassing....

Staat een beetje rot

Ik bedoelde overigens niet dat ik mijn moeder niet graag uitnodig. Integendeel. Ik bedoelde dat mijn moeder bepaalde dingen en vooral mensen verwacht op een verjaardag en dat ik niet goed zelf kan bepalen wie er komt en niet komt in mijn familie. Tenzij ik haar en andere familieleden wil kwetsen, wat ik natuurlijk niet wil

Tsja hier...

Hier regelt man: ...................
Nee, dat is wel heel flauw, maar veel is het niet. Hij zorgt voor de vuilnis en poetst de bovenverdieping. Op de dagen dat ik werk stofzuigt hij beneden (mits ik dat vraag) en zorgt dat afwas opgeruimd is. Verder houdt hij de tuin bij en.....dat was het dan wel. De rest (en dat is best veel) doe ik. Omdat ik het graag wil, omdat het zo gegroeid is, omdat ik het nu eenmaal 'beter' kan dan hij.....auw. Dat laatste had ik misschien niet mogen zeggen, alleen maar mogen denken. Ik geef echter niet graag dingen uit handen, waarvan ik weet dat als ik het doe het snel, goed en efficient verloopt. Man is echt niet te beroerd om iets te doen, maar ik doe de dingen gewoon liever zelf. Toch een beetje controll freakje in de dop....

Omdat we het beter kunnen...

althans dat denk ik (meestal). En man denkt dan uiteraard: Halloooooo, doe het dan lekker zelf!
Ik had wel een eye-opener toen ik een tijd geleden plots in het ziekenhuis belandde. Warempel, mijn gezin was niet aan scheurbuik overleden bij mijn terugkeer en het was nog redelijk schoon in huis ook. Sindsdien delegeer ik makkelijker en (heel belangrijk!!!) neem dan niet over als het niet volgens mijn zin/of gewoon mis gaat.

Volgens mij werkt het anders

hier hadden we dat op een gegeven moment ook....dat het mij soms gewoon té veel werd al dat 'gedoe' en als er dan veel tegelijk op me af kwam liep het mis: irritatie, verwijten en soms ruzie.
maar soms gaan dingen 'vanzelf' zo.....zo regel ik meer dingen omdat ik overdag meer thuis ben. (denk aan de slotenmaker bellen, naar de verzekering, boodschappen doen, oppas regelen..etc.) gewoon omdat dat soort dingen sneller en makkelijker verlopen onder 'normale' werktijden.
op een gegeven moment na de zoveelste discussie zei man dat ik ook nooit met hem overleg áls er dingen geregeld moeten worden...en dat is ook wel een beetje zo, als we het er al over hebben is het meer als een soort 'mededeling' , zo van: "ben jij morgen om 17.00 uur thuis want ik heb dan de slotenmaker besteld..."
toen heb ik me maar eens voorgenomen vaker met 'm te overleggen...en zowaar hij kwam soms met erg goede oplossingen voor praktische problemen of met erg handige aanvullingen (kunnen we buurman niet eens vragen? die schijnt erg handig te zijn met sloten...)etc. en als je meedenkt voel je je ook verantwoordelijker en zo kwam het dat áls er écht geen oppas beschikbaar was meestal zelfs man thuis bleef (heeft meer vrije uren omdat hij wel eens overwerkt).
achteraf beweerde hij zelfs dat hij mijn hupperdehup geregel en 'alles even doen' zelfs behoorlijk irritant vond. hij kreeg niet eens de kans om een brood te kopen en dan ik achteraf wel zeuren dat ie nooit brood kocht....(ahum).
nu zijn we het al járen gewend...en regel ik eigenlijk buiten de boodschappen 'niks' meer. eerst overleggen we. en als 'we' dan besloten hebben dat er een slotenmaker gebeld moet worden dan doe ik dat(praktischer overdag)....maar hij zal zéker vragen wat de slotenmaker zei en wat ik afgesproken heb en bij gerezen problemen meedenken aan een oplossing...(o,dan zorg ik wel dat ik dan iets eerder thuis ben...)
en tsja dingen als kado's....oke voor moederdag en mijn verjaardag koopt hij het (met kinderen eventueel), maar verder....hoogstens dat we overleggen, maar zeker voor kinderen/dames zal ik het uiteindelijk toch moeten gaan kopen. hij is daar gewoon ook niet erg goed in. (en dan schaam ik me weer dood als wij met zoiets lulligs aankomen..)
standaard regelt hij: de vuilnis, de rekeningen, de tuin (véél werk, grote tuin), het oud papier, de kapotte fietsen, onderhoud huis, vegen+blad harken en alle huishouden dat gedaan moet worden als ik er niet ben (als ik werk en hij thuis is, dit hoef ik trouwens niet te zeggen, hij ziet het zelf. dus koken, afwas, was, zuigen, bedden, kinderen taxién etc. alles dus.)
dus misschien kiki geef ook jij 'm de kans niet? en van de weeromstuit omdat hij dat irritant vind werkt ie helemaal niet meer mee?
groeten albana

Hier aardig verdeeld

ik regel alles wat betrekking heeft op de kinderen, dus artsenafspraken, kleding, schoenen, kappers, school opvang, zwemlessen, danslessen etc etc.
Ik doe de tuin want daar heeft hij een vreselijke hekel aan. Ik kook meestal en doe het meeste in het huishouden. Ik ga naar de groentenboer en zorg voor het verse fruit en de verse groenten. Ik doe de cadeaus en verjaardagen regelen.

Hij doet echter de dagelijkse boodschappen. hij regelt alles mbt de auto's, de verzekeringen, de financien, hij doet meestal de klusjes regelen. Echter wie er tijdens ene klusje thuis is is afhankelijk van de vrije dagen. fietsenonderhoud doet hij ook of hij schakelt zijn vader in die weer heel handig is.

we hebben het eigenlijk best aardig geregeld

Hier ook aardig verdeeld (maar wel heel traditioneel)

Hier ook een gegroeide onderverdeling. Ik regel alles maar ik plan hem ook wel eens in voor een ziekenhuisbezoek met de kinderen als we allebei moeten werken (als de afspraak op mijn vrije dag kan, dan doe ik dat dus). Alle medische dingen wil ik eigenlijk ook niet uit handen geven.

We hebben een hulp, samen zorgen we dat de boel bij blijft (ik iets meer dan hem). Degene die het eerste thuis is kookt. Ik doe de boodschappen en strijk (ik werk 3 dagen en hij 5). We stoppen allebei een was in de wasmachine en droger of hangen het op. Oppas regelt hij (ik moet het hem wel zeggen). Ik betaal de rekeningen. Onze administratie zit in een schoenendoos. Belastingpapieren invullen laten we doen; hebben we allebei geen zin in. Ik rijd naar voetbal, zwemles, vriendjes, etc.

Vakanties regel ik (leuk toch?) en alles wat geshopt moet worden doe ik ook (kaartjes, kadootjes, ondergoed, zwemtas, kleding, nieuwe mokken, postzegels, vaatdoekjes => lijstje van deze week).

Hij regelt de buitenboel en technische binnenboel. En als ik dat allemaal opschrijf is dat best wel veel. Lamp vervangen, vuilniszakken buiten, auto-apk, ruitenwisservloeistof van mijn auto, smeren van een deur, computertoestanden, tuin, auto wassen, muur schilderen, achterlamp repareren etc. Daar bemoei ik me niet mee; ik heb mijn eigen auto al twee jaar niet meer gewassen en ben nog nooit naar zoiets als een wasstraat geweest.

Waar ik alleen wel eens een hekel aan heb is dat ik altijd moet beslissen wat we gaan eten. Mijn man zou een maand lang op nasi/bami/pasta kunnen leven maar ik wil wat meer variatie. Maar dat vind ik dus een hele klus.

Mimoza (herkenning)

Hier net zo, half november lag ik opeens met een hersenbloeding in het ziekenhuis. En opeens kunnen mannen het dus wel regelen als het moet. Eten koken, boodschappen doen, kinderen naar sport brengen etc, etc. Maar er blijft ook nog genoeg liggen omdat ze dat nooit hoefden te regelen. Na mijn ziekenhuis opname zag ik op bepaalde fronten toch echt wel dat het mijn eigen "schuld" was dat het zo werkte hier in huis. Ik kan dingen moeilijk uit handen geven en doe de dingen dan liever even zelf (gaat sneller, geeft minder rommel etc.). Ondertussen zijn we bijna weer terug bij af en gaat alles weer zijn gangetje. Hoewel ik nu wel makkelijker dingen uit handen geef en het dan ook echt los laat.

Hoi,

Ik bekijk het als buitenstaander, omdat ik geen man heb, en zie ook dat veel vrouwen het echt leuk vinden om alles beter te kunnen. Ik betwijfel dat beter kunnen overigens vaak, denk ook dat vrouwen al die dingen belangrijker vinden dan mannen.

Mijn zus bijvoorbeeld, doet net of haar man niet in staat is boodschappen te doen en te koken, terwijl hij vroeger regelmatig kookte! En omdat alles precies op haar manier moet, wordt hij onzeker en belt haar uit de supermarkt met vragen als "de gepelde tomaten zijn op, kan ik ook gezeefde nemen".

Liora

Beter kunnen

"En omdat alles precies op haar manier moet, wordt hij onzeker en belt haar uit de supermarkt met vragen als "de gepelde tomaten zijn op, kan ik ook gezeefde nemen". "

Precies, toont hij een keer eigen initiatief, dan levert dat steevast commentaar op omdat zij (per definitie?) een andere keuze zou hebben gemaakt.
Als dat patroon duidelijk is moet je een keus maken: commentaar over je heen laten gaan of een 'doe het dan lekker zelf als je het toch beter kunt'-houding.

Gemakzucht

Omdat veel vrowuen alles regelen en dat kunnen de meeste vrouwen gewoon goed, vinden veel mannen het wel lekker makkelijk zo. Dus moeten vrouwen minder regelen. Maar vaak is er al een vastgeroest patroon en dan is het moeilijk om terug te draaien. Inderdaad, als het moet (vrouw wordt ziek of is een week weg) dan kunnen mannen het ineens wel! Ik denk ook dat mannen het gewoon niet belangrijk genoeg vinden. je kunt er niet mee scoren. Je kunt niet tegn je vrienden zeggen: ik moet nog even de stad in om een verjaarskado te kopen of..ik moet nu de weekendboodschappen doen of ik moet nu nieuwe schoenen voor mijn zoon kopen. Tja...

Voornamelijk ik

Het huishouden hebben we redelijk verdeeld en daarin doet man ongeveer evenveel als ik. Echter alle regeldingen daar buiten (papieren, contacten met instanties, reparaties) doe ik. Dat heeft deels wel een oorzaak (man spreekt niet goed Nederlands en weet de weg hier binnen instanties minder goed) en deels is het ook wel omdat hij het makkelijk vind dat ik het regel. Nu vind ik regeldingen niet eens zo erg om te doen. Ik doe dat liever dan strijken dus als hij nou strijkt regel ik wel alles. Maar het is absoluut deels gemakszuchtig. Geen Nederlands spreken is geen belemmering voor het kopen van een cadeautje natuurlijk.

Maylise

Controle freaks

Omdat vrouwen volgens mij gigantische controle freaks zijn, en bovendien graag willen dat alles op HUN manier gebeurt.

Manlief mag (moet) wel koken, maar dan wel op de manier zoals zij het in gedachten hebben. Was opvouwen...graag, maar dan wel op mijn manier. Maar ook, man zet de vuilnisbak buiten, maar vrouw blijft kijken of het gebeurt, en roept 3x vergeet je niet om het te doen.

Volgens mij haken veel mannen dan af onder het motto als je het beter kan doe je het toch lekker zelf.

Ik heb (door schade en schande wijsgeworden) moeten leren dat als manlief kookt ik bv uit de keuken blijf omdat ik anders (liefbedoelde) 'adviezen' ga geven, idem met was opvouwen, etc.

Overigens weiger ik de boormachine te pakken als manlief aanwezig is, omdat hij mij anders dezelfde goedbedoelde adviezen gaat geven. ' Laat met het zelf proberen, en m'n eigen fouten maken, dan leer ik het tenminste' is hier een veel gehoorde uitroep.

Bij nieuwe taken probeer ik me wat op de achtergrond te houden, zo komen er vanzelf meer en meer taken op zijn bord.

Verschil tussen hoe ze het doen

ik regel bijvoorbeeld sneller dan hij. Ik ga ergens direct achteraan, regel het dan ook zo goed mogelijk. Hij laat het eerst een week liggen en gaat dan zuchtend de papieren bij elkaar sprokkelen en belt dan maar 1 adresje terwijl ik allang diezelfde dag 5 bedrijven had gebeld bijvoorbeeld.

Verder heb ik altijd postzegels in huis, regel de kadootjes, kaartjes, taart en het kinderfeestje, regel alle verbouwingen (kan ik ook beter want dat is mijn werk), regel de nieuwe huisarts, koop alle kinderkleding, verkoop alle overbodige spullen.

Maar hij kookt vaker dan ik, maakt regelmatig ontbijt voor mij, brengt dochtertje naar school zodat ik nog even kan uitslapen, maakt elke dag de keuken schoon, doet de grote boodschappen op zaterdag, meldt zich uit zichzelf aan als hulpvader en gaat dan ook als een cowboy op het indianenfeest achter die kinderen aanrennen, werkt ontzettend hard en is toch 1 dag per week helemaal 100% toegewijd aan dochtertje zodra die thuis is dus ik mag absoluut niet klagen. Ik heb een hele lieve vriend

Geen consessies

Volgens mij werkt het zo:
- afspraken maken wie wat doet
- je vervolgens aan die afspraken houden.

Dus niet:
- het zelf maar even doen omdat hij het nog steeds niet gedaan heeft (dan doet-ie dat voortaan altijd)
- hem telkens aansporen dat-ie nog wat moet doen (want dan ben je een zeurpiet, is niet goed voor je relatie. Laat het liever in de soep lopen, dan is het tenminste een goed leermoment)
- als je toch een keer iets voor hem wilt doen, pimp dat dan wel flink op, namelijk dat je hem een gunst gaat verlenen.
- wees zelf ook ontiegelijk dankbaar als hij eens voor JOU dat doet. Accepteer dat net zo min klakkeloos.

Bij ons werkt het op die manier al jaren heel goed. We doen evenveel. Afgelopen weekend was zo'n testcase voor ons. Ik had repetitieweekend en ik was dus weg, dat was al maanden geleden gecommuniceerd. Meneer wilde ineens zondag naar het Rotterdams Filmfestival ("dat doe ik toch elk jaar?"), en dus hadden we een agenda-conflict. Op dat moment ben ik keihard: Jij hebt mijn ding in jouw agenda staan, maar ik heb jouw ding niet in mijn agenda staan. Ik was dus eerst, en het is nu jouw probleem.

Toen ik op zaterdagochtend wegging had hij het nog niet geregeld. Toch ga ik op zo'n moment volkomen zorgeloos weg. Ik ga me echt niet zenuwachtig maken of dat wel goed komt. Als ik dat zou doen kan ik het voortaan altijd oplossen.

Uiteindelijk heeft manlief een geweldige constructie verzonnen: alternatief filmfestival voor de kinderen, met buurtkinderen erbij, eerst een verkiezing, en de winnende films zouden vertoond worden. Hij had op zaterdag een grote pan erwtensoep gekookt, hij had een oppas ingeschakeld om af en toe te komen checken en het eten te regelen. Het ging allemaal vlekkeloos goed.

Dus ik heb er van tevoren geen woord aan vuil gemaakt (niet aan zijn kop gezeurd). Wel heb ik achteraf mijn bewondering niet onder stoelen of banken gestoken ("Wat heb je dat ontzettend goed aangepakt, wat ben je creatief in je oplossingen"). Man blij, ik blij.

Kortom, dit model kan ik aanbevelen. Het is wellicht niet idiot-proof (ik kan niet inschatten wat er zou gebeuren als man óók op zondagochtend de deur achter zich dicht zou trekken met "bekijk het maar"), maar ervan uitgaande dat je partner geen 'idiot' is is dit een aanbevelenswaardige methode

Margje

Hmmm

Bij ons werkt het eigenlijk wel om gewoon iets voor elkaar te doen. En dat ik meer doe lijkt alleen maar zo, omdat het om binnenshuiszaken gaat. Daar ben ik ook domweg het meest. Echtgenoot heeft z'n zaakjes op het werk dan weer voor elkaar. Overigens neemt hij met plezier die dingen op zich die ik rotklusjes vind (financiën en klaagtelefoontjes) en doe ik de dingen die hij verafschuwd (strijken, de tuin). Zo'n strikt hij-doet-dit-ik-doe-dat-lijstje zou hier in no-time de openhaard in gaan.

Nou...

Bij ons is het ook niet zo dat van alle klussen vast staat wie ze doet (hoewel, we komen wel een heel eind geloof ik...), maar ik bedoelde puur de agendakwestie: Wie is er wanneer thuis of niet thuis.

Daarbij moet je de verantwoordelijkheid in z'n geheel of niét nemen, ben ik van mening.

Vervolgens kun je natuurlijk problemen hebben met het feit dat degene die thuis is te veel of te weinig doet. Maar dat gaat bij ons heel goed. Overigens spreekt veel dan vanzelf: Als hij thuis is zorgt hij dus dat de jongens op tijd naar het juiste clubje gaan, dat er eten is, etcetera.

Mijn voorbeeld spitste zich toe op "wat gebeurt er als er een dubbele agenda-afspraak is": dan lost degene het op die 'laatst' was, zonder concessies van de ander.

Margje

Haha albana, zou mijn man ook zoiets hebben?

Voor hij het ziet is het al geregeld. mmm, toch maar even navragen aan hem.

En inderdaad, heb ik ook wel eens gehad dat ik hem dingen verweet waar hij geen kans voor had.

Normaal ben ik het wel gewend. Alleen zo deze maand als de oppas plots stopt en het slot kapot gaat en ik het op mijn werk ook al zo druk heb vliegt het me aan. Ik zit dan met lijstjes in mijn hoofd en te piekeren en irriteer me dan aan het feit dat mijn man dat niet heeft.

Heel fout, medelijden met jezelf hebben als je het aan jezelf te danken heb. Ik kan mezelf dan best zielig vinden en tegelijkertijd weten dat het aan mij ligt. Beetje dubbel

Lorwyn, maar als jij het in de gaten houdt

regel jij toch nog steeds alles. Ik bedoel, de vuilnis, de belasting en de computerdingen doet mijn man, maar ik moet het wel iedere keer helpen herinneren. Het zit dus in mijn hoofd en in mijn ritme. Daar eens mee ophouden, goede start!

Wij hebben overigens ook een hulp die twee keer in de week komt. Dus echt huishouden hoeven we niet te doen, behalve de dagelijkse dingen. Maar die hulp moet ik wel regelen.
mmm, ook een goede om mee te beginnen. Hetzelfde geldt overigens voor mijn nieuwe oppas.

Haha liora, dat herken ik wel

Dat doet mijn man ook en weetje, ik snap dus werkelijk niet waar dat vandaan komt. Want mij maakt het dus werkelijk niet uit als hij gezeefde tomaten meeneemt. Of andere dingen meeneemt dan op het lijstje staan. Maar mijn man voelt dan de behoefte uit te leggen waarom hij andere dingen meeneemt.

Op zijn ouderschapsverlof als hij met mijn zoontje is, belt hij op dat zoon niet wil slapen en of hij dan wakker kan blijven. Uhm, ik ben er niet bij, ik weet het niet, maak lekker zelf die beslissing. En als hij dus de hele dag wakker zou blijven of maar een keer kan slapen, hoef je je bij mij niet te verontschuldigen.

Ik zal dus wel iets doen, waarom mijn man het idee krijgt dingen uit te moeten leggen.

Hanne, ik heb dat met autorijden

Ik ga echt niet met man als passagier rijden. Commentaar is niet uit de lucht. Ik heb hem wel eens de auto uitgezet en om mijn huwelijk te redden (geintje) hebben we besloten dat hij rijdt

En weet je, het kan me werkelijk niet schelen hoe hij het vuil buiten zet of hoe hij kookt (heel lekker)

Goede tips margje

het aansporen om dingen te doen doe ik wel. Anders blijft die was daaagen in de machine zitten en heeft hij het idee dat de afwasmachine zichzelf wel uitruimt. Ik ben wel afgestapt van de gewoonte om het dan maar zelf te doen. Dat deed ik vroeger ook, want dan deed je inderdaad alles.

Weet je trouwens wat hij laatst voorstelde, om nog een afwasmachine erbij te kopen. Als het dan schoon is, hoefden we niet uit te ruimen en kon alles in de andere machine. Het was dan gelijk een soort van kast. En als de andere machine weer vol was kon die aan en kon de vuile vaat weer in de ander.
pff, als dat zijn oplossingen zijn

Hier ook redelijk verdeeld

Man doet behoorlijk wat administratie en regeldingen. Hij is ook wat georganiseerder, zorgt bijvoorbeeld voor driedubbele backups van alles, scannen van alle documenten etc. Heerlijk dat dat soort dingen verzorgd worden. De echte huishouddingen zijn een beetje 50/50 verdeeld. Ik ben gelukkig vrij laks dus kritiek op hoe hij kookt of schoonmaakt zou niet gauw in me opkomen. Andersom kan eerder voorkomen...
Tegelijkertijd herken ik wel dat alle sociale regeldingen op mij neerkomen. Maar ja, man komt uit het buitenland en heeft niet veel vrienden. Dus het gaat meestal ook om 'mijn' kant. Ik heb het lang volgehouden om aan zijn kant helemaal niks te doen maar de laatste jaren werd het me toch te gek, dat zijn lieve tantes die hem elk jaar een verjaarskaart sturen, gewoon nooit gebeld worden. Dus dat doe ik dan heel af en toe of ik regel dat we er heen gaan als we in de buurt zijn.
Ook de regeltelefoontjes doe ik meestal, met hetzelfde argument als Maylise, dat man minder goed nederlands spreekt. En de kinderdingen regel ik ook, morgen gaan we bijvoorbeeld op vakantie en dan pak ik hun spullen in. Dat moet trouwens allemaal nog. Man heeft daarentegen alweer dagenlang alle algemene spullen klaarliggen zoals camera's, autospullen, etc. Ik maak me ook geen seconde zorgen dat hij zoiets minder goed zou doen dan ikzelf.
Wat ik wel herken is dat patronen er in kunnen sluipen en dat je soms flink moet praten om dat weer te veranderen. Dat lijkt me voor jou nu wel aan de orde Kiki, gezien je stress-situatie!

Aanvulling

Ik vind het dus echt wel vrij veel wat allemaal op jou neerkomt Kiki. Ik denk dat die kinderdingen en sociale dingen inderdaad vrij standaard bij de vrouw belanden. Maar dat jij ook al die slotenmakers, vakantie etc moet regelen - ik ben van hier thuis en ook van mijn omgeving gewend dat dat soort dingen echt in overleg gaan.

En hier

regel ik ook de verjaardagen, hoewel Tangoman wel zijn kant van de familie uitnodigt, kadootjes, taarten, versiering etc. Verder doe ik de boodschappen, zaken rondom school en naschoolse opvang, afspraken met huisarts, oppasproblemen, huishouden (wat er over blijft, want gelukkig hebben we ook een hulp) en de was.
Tangoman doet de vuilniszak (maar dan ook echt pas als er niets meer in past), de rekeningen (vaak te laat of op de uiterste datum), de verwarmingsketel (wanneer weet ik nog niet) en andere klussen in huis (meestal met grote tegenzin). Maar verder is het een lieve man hoor.

Leuk

ah joh, de meeste vrouwen vinden dat gewoon leuk. Ze willen graag de regie voeren, ze hebben voelsprieten naar alle kanten en ze bemoeien zich graag tegen van alles aan. Ze vinden ook dat ze allerlei praktische dingen beter/handiger/sneller doen dan de andere volwassene die in huis woont.

Pas als ze dat níet vinden, gaan ze taken anders verdelen. Of als ze ziek/overbelast zijn geraakt. Eerder niet.

Volgens mij is dit net zoiets als de vraag waarom mannen meestal rijden, als een stel samen in de auto zit. Kijk maar om je heen

tonny

Minder goed nederlands spreken= non-argument

sorry hoor asa en maylisse, ik heb ook een man die ook(ooit) erg slecht nederlands sprak, maar dat vindt ik géén argument om dingen niet te regelen....of te doen. en zowiezo......zó leert ie dus nóóit goed nederlands, toch?
toen we ooit onze eerste hypotheek afsloten was het nog zo erg dat de makelaar ons in baby-taal de verschillende tussen verschillende hypotheekvormen probeerde uit te leggen en dat terwijl hij economie heeft gestudeerd en ook nog stage heeft gelopen bij een nederlandse bank afdeling hypotheken (geen klantcontacten hoor). de makelaar kon zelf niet zo goed engels of duits namelijk (sprak/speekt man vloeiend).
houd altijd voor ogen en vertel 'm dat desnoods ook dat áls jij en niet meer bent of afwezig bent of wat dan ook dat ie zich dan ook moet kunnen redden.
dat dat niet in een week te leren is, á la. maar na een jaartje of 2 vindt ik dat zo'n argument niet meer op gaat. en hoe de ambtelijke molens draaien en zaken soms geregeld worden is (ik geef het toe) soms ingewikkeld, maar als je het nooit doet leer je het ook nooit.
mijn man kan zich ook prima alleen redden als het zou moeten, en eerlijk gezegd zou ik ook gek worden als ik zou weten dat hier de boel instort als ik uitgeschakeld/afwezig zou zijn....
groeten albana

Ja albana

Ben het enorm met je eens. Partner redt zich hier ook prima in het nederlands en doet zijn eigen zaken ook gewoon over de telefoon. t Is alleen een reden waarom ik me uberhaupt ooit in die rol heb laten schuiven en ja, dat blijft dan een beetje zo (ik vind het ook niet heel erg). Overigens vind ik het zelf wel veel makkelijker om een gezicht-tot-gezicht gesprek in een vreemde taal te voeren dan een telefoongesprek.
Wat betreft instorten, ik ben al wel eens een week of langer weggeweest en dat ging prima, iets waar ik overigens ook nooit aan zou twijfelen. Het meest dramatische is hier wel geweest dat zoon eens twee weken niet gewassen is toen ik dat een tijdje op man af heb geschoven (ivm zwanger en zwak en misselijk). Heeft ie niks van gekregen .