Spullen waar je jaren mee doet

Parasol en nog meer...

In 1971 (kan ook 1970 zijn geweest) gingen we héél ver op vakantie: naar Italië! Vanwege de zon kochten mijn ouders een degelijke parasol.
Echt oerdegelijk, want nu, 40 jaar later, is de stof nog steeds behoorlijk dik en het motiefje (veldbloemen) absoluut niet verschoten, zelfs het felrood, dat heel wat Zuideuropese zon heeft moeten verdragen, is er nog. Ik heb de parasol nu in de berging en hoop dat ik er straks in de tuin van mijn nieuwe huis nog minstens 40 jaar plezier van mag hebben
Ook van mijn ouders, weggedaan wegens kleiner wonen: een formica tafel met 2 stoeltjes met chroom poten en rood plastic bekleding. Volgens mij komt die uit dezelfde periode. Er staat een dergelijk exemplaar in het Museum van de Twintigste Eeuw in Hoorn, de laatste keer dat ik daar was (2005?). Het tafeltje staat ook te wachten op het nieuwe huis en zal mijn werkplekje worden.
Mijn oom en tante scoorden pakweg 10 jaar later bij het pas geopende Ikea diverse grenen meubelen. Van het soort grenen dat in de jaren tachtig zo populair was en waar ik helemaal wég van was. Toen ik 6 jaar geleden ging scheiden, wilden ze ze net wegdoen. "Hier, kind, neem maar, dan heb je tenminste iets tot je hebt gespaard voor nieuwe meubeltjes!" Nou... Nee, die grenen meubels passen zo ontzettend bij me, die gaan óók mee naar het nieuwe huis en doe ik nóóit meer weg!
Nog vóór De Parasol en Het Formica Tafeltje kreeg ik van mijn moeder een slaapzak. Ik was toen 5, dus het moet eind jaren zestig zijn geweest. Die slaapzak is aan alle kanten versleten. Mijn moeder heeft de binnenvoering al eens vervangen door een oud flanellen laken (ik heb mijn consuminderen niet van een vreemde) en zelfs de reserverits is allang overleden, maar als het heel koud is tijdens een kampeervakantie is het wel érg lekker om over je slaapzak heen te doen.
En nog iets uit de boedel van mijn ouders: De Dekens. Mijn broer kreeg een veelkleurige en ik een bruin-oranje. Dit was ergens rond 1973. Prachtige dekens, nog als nieuw! Samen met de zeer versleten slaapzak hebben die ons gezin gered van een wisse bevriezing tijdens de eerste dagen van de meivakantie
Tot grote hilariteit van de hele familie (en frustratie van mij) is de koffiepot die bij het koffiezetapparaat uit 1975 hoorde (bruin met beige) kapot gevallen en niet meer te vervangen. Als troost heb ik vorig jaar een Senseo gekregen.
Oh, en vergeet het Mepal kampeerservies niet...! Ik heb beige servies met oranje/bruine ovaaltjes erop. Laatst ontmoette ik iemand die het ook had. We hadden gelijk een band
Maar het oudst zijn waarschijnlijk de twee melkpannetjes van mijn oma en opa. Die stonden altijd op het gas daar (met zo'n vel erop, huiverrrrrr!). Oma en opa waren uit eind negentiende eeuw, oma overleed 40 jaar geleden en opa 25 jaar geleden. Die pannetjes schijnen oorlogen te hebben overleefd... Samen met de pannetjes erfte ik enkele kookboeken, van het soort dat elke huisvrouw moest hebben. Het oudste boek is 100 jaar oud en ik vind het soms heel handig om even iets in op te zoeken. Van mijn andere oma (geboren 1914) erfte ik haar huishoudschoolschrift met recepten en aantekeningen.
Ik heb in de berging nog zakken vol gordijnen van mijn ouders. Daar zit een zwaar velours gordijn bij, goudbruin. Die kochten ze toen ze in 1969 in hun huidige woonplaats kwamen wonen. Ik heb straks in mijn nieuwe huis vast wel een raam om dat stukje jeugdsentiment aan op te hangen. En ik ben ervan overtuigd dat hij geweldig kleurt bij mijn oude grenen meubels!

Heb je even?

Al vanaf ons trouwen: Keukenmachine, tosti-ijzer, koelbox! eettafels, droogrekje, kapstok, boekenkasten, tupperware, glasservies, klok, schoenpoetsdoos, aardappelbak, en zo zal er veel meer zijn, maar ik kan het zo snel niet bedenken.

Pannen van mijn moeder

Ik kook dus nog steeds met de pannen van mijn moeder, ze is nu 85, en ze kreeg ze toen ze op kamers ging....
Tja die kwaliteit van vroeger he.....
Piebn

Formica stoelen en tent

Belle, bedoel je zulke stoelen: http://tinyurl.com/4257yxx
Die ga ik hier zo van zolder halen omdat ik morgen veel visite krijg en meer dan 4 eettafelstoelen nodig heb. Ze zijn van m'n oma geweest, de bijbehorende tafel is na haar overlijden verdwenen (of misschien al eerder, tijdens een verhuizing).
Onze tent is 30 jaar oud. Nog geen 100 jaar, maar voor een tent is 30 ook al best veel.
Verder hebben we nog oude klapstoeltjes. M'n schoonmoeder zei laatst dat zij vroeger ook zulke had. Ja, dat klopt, daar zat ze op. En haar oude deken is een geweldig picknickkleed.
Het tosti-ijzer en broodrooster van m'n oma hebben we laatst met weemoed uitgezwaaid, maar de electra leek nu toch echt te gevaarlijk te worden. Die moeten uit de jaren 50 geweest zijn.
En vandaag kwam de kinder-gereedschapskist van m'n schoonvader tevoorschijn, die zal van rond de oorlog geweest zijn. M'n zoon heeft er fijn mee gespeeld.

Tijgeroog

Jaaaa, zoiets, maar dan met houten zitting die met rood plastic (à la nep-lederen bekleding) is bekleed!

De tafel is wittig formica met chromen poten.

Je noemt ook gereedschap... Ik kreeg tijdens de verhuizing-wegens-scheiding opa's oude gereedschap in de vorm van een handboortje, twee hamers (ik hoor opa nog zeggen: "Van de ambachtsschool"), een zaagje en enkele schroevendraaiers. En bij de recente verhuizing van mijn ouders kreeg ik nog meer gereedschap, o.a. de boormachine van mijn vader, die toch ook minstens 35 jaar oud is (maar hij kan tegenwoordig een klopboor lenen).

Ik heb 20 jaar geleden een patchwork deken gemaakt (wat heb ik toch met dekens...?) van restjes stof. Mijn moeder naaide alles zelf. Er zit o.a. een badkamergordijn in (badstof) uit 2e helft jaren 70, een jurkje van toen ik 10 werd (in 1973), een rok uit de brugklas (1976), de jurk die ze droeg tijdens mijn trouwen (1985) en zelfs de positiejurk van toen ze zwanger was van mijn broertje (eind jaren 60)...!

Mijn "hang" naar retro, vintage en oldskool is altijd goed voor de nodige hilariteit in de familie. Zelfs mijn kinderen hebben dat tegenwoordig door

Oeps

Ik ben eind dit jaar 30 jaar getrouwd

Ooooooooo alles

Wij hebben hier alles oud Ik heb heel veel uit mijn ouderlijk huis, mijn ouders zijn allebei al lang overleden. Van man's kant komt het nodige antiek en de nodige gebruiksvoorwerpen. Een kast uit 1700-zoveel, waar wij onze DVD's in bewaren en alle foto-apparatuur enzo. Het nodige gaat weer met dochter mee op kamers, waaronder een vierkant rood Brabantia-tafeltje met losse poten en twee bijpassende Brabantia stoelen, metalen frame, houten zitting+leuning uit de jaren 50. Oerdegelijk. Ik ga op zoek naar plaatjes

Tirza

Radiowekker

Ik heb nog steeds dezelfde radiowekker als toen ik op kamers ging ( en dat is 28 kaar geleden !).
M.

Plaatjes

Het tafeltje, maar dan in het groen:
http://antiek-kunst.marktplaats.nl/antiek-meubels-tafels/464733601-brabantia-tafel-uit-jaren-50.html

De stoel, maar dan in geel:
http://www.ztijl.nl/webshop/showproduct/brabantia-stoel-chair-60s/952

De DVD-kast:
http://www.winkelkraam.nl/antiek/meubelen_-_kasten/mechelse-kast_2617267.html
Zoiets ongeveer dan, de bewerking is heel anders.

Tirza

Ook radiowekker

Ik heb nog steeds mijn allereerste radiowekker. Weet niet meer precies wanneer ik 'm gekregen heb, maar ik heb een redelijk duidelijke herinnering aan een verjaardagsochtend 'in het oude huis'. Dat moet dus inderdaad ook al minimaal zo'n 25 jaar geleden zijn.

En ook wij gebruiken nog steeds de aluminium pannetje & Mepal bordjes van mijn ouders als we op vakantie zijn (wij hebben bruine). Maar da's maar zo'n drie a vier weken per jaar, dus dat slijt niet zo heel erg.

Ons dagelijkse servies, bestek en pannen heb ik gekregen toen ik op kamers ging (inmiddels zo'n 17 jaar geleden), en ook de waterkoker komt uit die tijd. Die heb ik nog 'zomaar' van mijn oma gekregen, omdat ze het zo zielig vond dat ik thee moest zetten van het water uit de kraan. (Eénmalig, lucifers waren op).

Kraanvogel.
Gaat toch ook al zo'n 30+ jaar mee

Veel

Een deel van onze meubels is nog van mijn oma en oudtante geweest en hebben wij al sinds ons trouwen (stoeltje, salontafel, bedden, boekenkast, tv kast, eettafel en stoelen, bureau, krukjes...) we hebben een paar meubels die nog ouder zijn (kast van mijn overgrootouders). Het meeste is mooi spul maar die bedden bijvoorbeeld zijn echt van die jaren 70 bedden. Helemaal niet heel mooi maar ze zijn nog heel goed en liggen goed. Bovendien zijn ze nauwelijks te zien als ze opgemaakt zijn omdat het eigenlijk alleen een bodem met vier pootjes er onder is.

We hebben ook veel losse spullen die al van voor ons trouwen stammen of nog van mijn grootouders zijn geweest (kommen, vijzel, houten borden)

Ik heb een vestje dat ik nog steeds draag en zeker al 25 jaar oud is.

Wekkerradio wordt hierboven genoemd. Die van mij dateert ook van zo'n 20 jaar terug. Ghettoblaster is zeker 15 jaar oud.

Ladenkastje op onze kamer stond al in de flat die ik 30 jaar geleden huurde. Bij de verhuizing uit die flat is het per ongeluk meegekomen (verhuizer dacht dat alle meubels mee moesten) en ik heb het altijd gehouden.

We hebben ook diverse schilderijen hangen die nog van mijn oma waren. Daarnaast een schilderij wat ik als kind heel mooi vond (en nu heel lelijk) en uit nostalgische redenen heb bewaard.

Een paar van onze pannen zijn al zeker 20 jaar oud. Goede kwaliteit blijkbaar.

Bankje op de kamer van mijn jongste dochter stond op ooit op mijn studentenkamer. Er is nooit heel intensief mee omgegaan dus het is nog steeds redelijk mooi. Ik heb alleen de kussens zo'n 10 jaar terug opnieuw laten bekleden.

Ik heb boeken in huis die nog van mijn overgrootouders waren.

De TV is inmiddels 12 jaar oud dus dat is nog een jonkie. Onze vorige TV is 18 jaar meegegaan en wij waren zwaar teleurgesteld toen hij het begaf.

Ik gooi zelden iets weg en vervang dingen alleen als ze stuk zijn eigenlijk.

Keukenmachine

De keukenmachine dateert uit 1989 evenals het tosti ijzer. Iemand schrijft hierover een tosti ijzer uit de jaren 50 dus ik heb goede hoop voor de toekomst van mijn tosti ijzer. Die kan nog wel even mee dus.

Veel heel veel

Maar ik denk dat de nagelvijl van mijn man de kroon spant. ZO'n metalen met diamant. Van zijn overgrootmoeder. Wordt wekelijks gebruikt.

Daarnaast heel oud servies, stoel van begin 1900 denk ik.

Mijn donzen slaapzak heb ik in 1982 als eindexamencadeau gekregen. Ik gebruik 'm momenteel als dekbed, kan opeens niet meer tegen synthetische dekbedden.

Made in deventer

30 jaar getrouwd halen wij niet...Maar de keukenmachine en het servies vanaf ons huwelijk 13 jaar geleden worden beide dagelijks gebruikt. Verder het kinderstoeltje van de Hubo dat ik in 1987 kocht toen ik op kamers ging (zo'n mini eetkamerstoel met rieten zitting). Het steelpannetje dat ik van oma kreeg in 1987 (WMF). Erfstukken tellen misschien niet, buffet uit 1935 van dezelfde oma plus dressoir. Gewoon gevuld met spullen van nu. Spelletjes e.d. Oh ja, pannekoekenmes van dezelfde oma uit vijftiger jaren. Doet het nog perfect. Briochevormpjes van overgrootvader die patissier was in de Elzas.

Wat vooral opvalt aan dat soort gebruiksgoederen is dat ze allemaal zijn gemaakt in de buurt van waar ze gekocht zijn. Dat mes bijvoorbeeld komt van een fabriek in de plaats waar oma woonde. Buffet ook uiteraard. Wat is de economie toch veranderd in dat opzicht! Wie heeft er nou een mes met made in Deventer, om maar een plaats te noemen ...

O ja

Alle brabantia spullen, zoals blikken voor beschuit, koffie e.d. lepelrek, broodtrommel, koektrommel, handdoekenrekje, pedaalemmer, koffiefilterding, pannen, allemaal met het motiefje "batique". Tijdloos dus. Enne Shonagh, mijn aardappelbak is hetzelfde als die van jou, van een vriendin van mijn moeder gekregen bij mijn verloving

Kinderspullen

het door mijn vader voor mij gemaakte poppenhuis wordt nu volop gebruikt door mijn dochter. Ze zit aan de lage tafel op de stoeltjes die van mij zijn geweest. Ze schaatst op oude schaatsen van mij.

Erg veel oude spullen zijn er niet bij onze familie, ze zijn allemaal nogal weggoooierig van aard.

Van oma

Nog van mijn oma geweest zijn mijn mixer en strijkijzer, echt zo'n degelijke zonder stoom. Verder krijgen mijn dochters binnenkort, als ik het heb geverfd en ingericht, het poppenhuis dat mijn opa vroeger voor mijn moeder heeft gemaakt en waar eerst mijn moeder en later ikzelf mee hebben gespeeld. En de puddingvorm, een vissenvorm, die mijn schoonouders bij hun huwelijk hebben gekregen.

Bij ons

Is men ook erg weggooierig. Wat ik nog het ergste vind, is dat mijn moeder het tafelzilver van haar verloving (begin jaren '60) heeft verpatst zonder te vragen of ik het wilde hebben. (Wel mijn zus gevraagd, vreemd genoeg).

Ik heb wel een prachtig (vind ik) ledikant waar twee nieuwe eenpersoons lattenbodems in liggen gekregen uit de familie van mijn zwager (vooroorlogs). Hier en daar laat het fineer los, dat wil ik nog 'ns laten repareren, maar waar? Verder een opklapbaar theewagentje uit begin '70 van donkerbruin formica (van 's mans oma), de (toen heel dure) jaren '70 platenspeler met transparant bruine deksel van mijn schoonvader, een Lundia-kinderbureautje van mijzelf, Lundia-kledingkasten van mijzelf, nu in gebruik op Spruitje's kamer. Verder de HEMA-pannen met dubbele bodem die ik kocht toen ik uit huis ging 20 jaar gelegen. Ik heb jarenlang op gas gekookt en heb nu keramisch, en ze zijn nog helemaal recht, dus werken prima. Uit 's mans familie nog een deel van een jare '70 designbank (bruin ribcord) en een salontafel van kunststof, en wat incompleet servies en prachtige kristallen whiskeyglazen.

Naast het weinige wat uit de familie komt (zo jammer!), hebben we wel veel vintage spullen: een Martin Visser designbank die nog van de opa van een vriendin is geweest, uit de jaren '70 denk ik (donkerbruin gemeleerd was 't). Hebben we een paar jaar geleden helemaal opnieuw laten bekleding (zowel vulling als stof). Verder nog een Gispenstoel (recht kantoormodel) en een andere jaren '70 stoel met zo'n booglamp erboven, prachtig. Jaren '60 bijzettafeltjes en een kastje, beide met taps toelopende pootjes, kledingkast en dressoir, stalen bureautje (dat laatste vooroorlogs), alles van de kringloopwinkel. Een gekregen enorm bureau voor de opnameapparatuur van mijn man met bewerkte stalen poten, vintage eetkamerstoelen (staal met hout, geen bekend design), witgeschilderde IKEA-stellingkasten van minstens 20 jaar oud (uit Duitsland), een jaren '20 uitschuifbaar eettafeltje en ('30?) naaitafeltje van hout, een jaren '60 salontafel. Ik vind het prachtig, vintage, net als Belle. Ik heb wel een IKEA-boekenkast en LP-kast en eetkamerlampen, locker en allerlei accesoires (servies) van IKEA, en ook een nieuw stapelbed en commode voor zoon. Toch wel praktisch. En ik wil ook graag de hoeveelheid accesoires (lectuurbakken, kleine lampjes en rommeltjes) beperken omdat wij in een modern huis wonen. Die jaren '70 spullen passen eigenlijk heel goed in die strakke inrichting van ons.

Zo, wat hebben wij een hoop oude zooi eigenlijk, haha!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Sorry

voor de typefouten.. Best lastig op zo'n iPhone!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Lundia

De lundia boekenkasten die ik als kind al had gebruik ik nog steeds. Toen lag er een bedbodem tussen en had ik dus een hoogslaper, nu gebruik ik ze gewoon als (opslag) kasten.

Snuggle's

Heel veel

Zowel mijn familie als de familie van mijn man goien niets weg geloof ik. Ik ben nog de meest weggooierige van het stel. Zo verhuizen wij steeds een doos met t shirts van man mee die hij echt niet kwijt wil. Een stuk of 50 shirts waarvan sommige al 30 jaar oud zijn. Ze vormen als het ware een beeld van zijn jeugd. Ik wilde ze ooit weggooien,maar besef me dat zo'n doos op zolder toch wel erg waardevol wordt als herinnering. Niet weggooien dus.

Ik heb nog 1 paar sokken die ik kocht in 1986, gebruik handdoeken uit hetzelfde jaar, maar die zijn nu wel wat dun aan het worden. Iedere ochtend drink ik thee uit een mok die ik in dat jaar kreeg, die is me wel dierbaar. De kinderen spelen met speelgoed van papa, mijn schoonouders hebben alles bewaard, echt alles. Zo heeft zoon pas een kasteel in elkaar gezet uit een doos uit de 40er jaren. Dat ding was vast een hoop waard voor een verzamelaar, maar hij had hem op zolder gevonden en voor we het wisten was hij ermee aan de slag gegaan.
Ik heb theedoeken en tafellakens van mijn oma. Bij mijn ouders slaap ik onder mijn dekbedden van begin 80er jaren. Dochter slaapt het liefst onder mijn meisjes Snoopy dekbed.

Het huis van mijn schoon-grootouders ( inmiddels overleden) hebben we nu als familie nog. Dat staat helemaal vol met allerlei juweeltjes aan meubelen en huishoudelijke spullen uit de 50er en 60er jaren, maar ook begin vorige eeuw. Dat is allemaal zulke mooie kwaliteit en zij waren er ontzettend zuinig op. Die banken worden gewoon al 60 jaar gebruikt, tot voor 2 jaar dagelijks.

Hibiscus

Stretcher

van mijn schoonouders. Stond nog in plastic verpakt. Het is een jaren 70 model met bloemetjes. Ik schat in dat deze toch 35 jaar in de verpakking bij hun op zolder heeft staan wachten totdat wij eindelijk 7 jaar geleden dat huis met tuin kregen.
Verder heb ik ook wel een vintage tic. Paar jaren dertig kasten uit de familie en bij een oude meubelproject gekocht. Een oude Gispen bureaustoel die heerlijk zit (en die precies op typhoogte zit) We hebben een redelijk nieuwe Pastoekast maar jaren 50 ontwerp.

Grappig de droogbloemenparasol hadden mijn ouders ook maar dan in het blauw. Jeugdherinneringen.
Binnenkort krijgen we nog een designklassieker van mijn ouders http://www.swiveluk.com/#/PoulKjaerholmPK22Chair/UK/. Die waren jaren 60 heel hip en hebben tijdloze spullen aangeschaft.

Aardappelbakken en brabantia daar doe ik niet aan, vind ik heel erg lelijk het ouderwetse spul.

Rekenmachine

Als ik even iets moet uitrekenen wat ik niet zo snel uit het hoofd kan, pak ik altijd nog mijn oude rekenmachine. Oudste zus kreeg die toen ze naar 4- HAVO ging (geloof ik. Ze heeft ook nog met een rekenlineaal gewerkt). Zus is 48. In mijn beleving is er nog nooit een nieuwe batterij in gekomen, maar dat KAN gewoon niet. Er zit wel een plakbandje om het klepje van de batterij heen.

Verder ben ik niet erg bewaarderig. Hoewel ik het wel weer erg grappig vond om eergisteren een grijsgewolkt melkkannetje achterin een keukenkastje van onze caravan te vinden. De caravan hebben we 8 jaar geleden met inboedel gekocht. Nooit echt goed schoon gemaakt...dus...ahum.

Kladpapier (?!)

Dit is wel heel erg treurig, eigenlijk, maar ik heb (onderop) mijn stapel kladpapier nog blaadjes liggen van net nadat ik op kamers ging (iets minder dan zo'n 17 jaar geleden dus). Ik gebruik ze natuurlijk nooit, want dat is inmiddels bijna antiek.

Het kladpapier van rond mijn afstuderen is duidelijk minder lang meegegaan, want dat is nu toch wel zo ongeveer verdwenen. Da's toch duidelijk die kwaliteit van vroeger he...

Kraanvogel.

Oh ja rekenmachine!

Uit de brugklas heb ik nog mijn oude vertrouwde Casio. Ook ik kan me niet herinneren dat ik ooit de batterij heb vervangen, en het ding is toch al zo'n 26, 27 jaar oud...

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Net gevonden!

Een klein walkman-radiootje met een LCD-spelletje erin.

In 1986 gewonnen bij Het Weeshuis Van De Hits.

Ik zal binnenkort eens batterijen kopen, ben benieuwd of die nog werkt!

Mijn cassettebandjes (de oudste uit 1976) liggen nog bij ex. Ik vraag me af of die na al die tijd het aanhoren nog waard zijn... Binnenkort toch maar eens ophalen!

Donkey kong

Ik heb er nog 1 die heeft nog niemand genoemd. Nog regelmatig in gebruik!
Mijn donkey kong-hand-computer-spelletje.
over een paar weken is ie 31 jaar oud en nog steeds leuk. (gekregen voor mijn 15de verjaardag namelijk
Er waren er toen 2. Een rode met donkey-kong en een blauwe met pack-man. Grijs schermpje erop, vergelijkbaar met de DS van nu qua grootte. Van casio (jaha die van de rekenmachines's maar rekenen kon je er niet op,hahaha)
Kostte een vermogen en het overtrof m'n stoutste verwachtingen toen........maar ik (de spelletjesfanaat in de familie) kreég 'm. Er kan alleen dat ene spelletje op...hoewel je wel eeuwig door kan gaan in levels.
Apie in boom, moet kokosnoten ontwijken en bananen te pakken zien te krijgen....Komt soms andere apen tegen en moet parcours afleggen via lianen en bomen en andere jungle obstakels. Als ie de grond raakt is ie 'af', 3 levens heeft ie in de aanbieding.
Hij gaat zéér langzaam....als ik 'm nu zie. Aapje gaat nogal in houterige bewegingen heen en weer omdat de 'pixcels' in het scherm nog écht erg groot zijn en zijn reactievermogen is ook nogal vertraagt...je moet eigenlijk zijn richting al bepalen vóordat er iets op z'n pad komt, anders ben je te laat...hahaha.
Járen mee gespeeld...tot m'n studententijd aan toe. De knoppen waren enigzins vastgelopen en toen heb ik 'm uitelkaar geprutst en het plastic schoongemaakt (zeer veel vuil) ooit. En daarna deed ie het weer als een tierelier. Met de verhuizing (nu 8 jaar geleden) kwam ik 'm tegen. Deed het niet meer. Ik bedoel,zoiets duurs...dat doe je toch niet weg? Dus ik deed er een nieuwe batterij in.En toen deed hij het weer. Tot hilariteit van de kinderen, die het bere-interessant vonden. Dus belandde hij in de speelgoedbak en zo nu en dan pakte iemand 'm.
Nu ligt ie daar nog in....de speelgoedmand is uitgedund en wordt alleen nog gebruikt voor kleine kinderen die op bezoek komen....Maar het eerste wat ze eruit trekken is donkey-kong dus.
Kom daar nu maar eens om met die digitale spelletjes...over een paar jaar 'past' alles er al niet meer op (aansluitingen, kaartjes, downloads etc.etc.) en kan je er niks meer mee!
groeten albana

Albana!

Wat een jeugdsentiment, Donkey Kong! Leuk dat je die nog hebt.
Wij hebben laatst via de Wii store een donkey Kong spel besteld, maar dat kon niet tippen aan dat spel. De oude Mario was wel erg leuk trouwens.

Snuggle's