Ruziende buren

Dit is zo'n situatie

waarin het de kunst is om je er niet mee te bemoeien en gewoon aardig te blijven tegen je buren. Het is niet leuk voor het kindje dat de ouders veel ruzie maken, maar zolang het daar bij blijft niet bedreigend. Ook een temperamentvolle relatie kan zijn gelukkige en harmonieuze momenten hebben, waar jij niet getuige van bent. Je weet maar nooit.
Pas als je letterlijk het gevoel krijgt dat er sprake is van geweld zou je stappen kunnen nemen, maar niet zomaar vanwege luidruchtige ruzie.

Nou, daar denk ik anders over

Ik zou het bijhouden, hoe vaak enzo. Een kind wat opgroeit in zo'n omgeving loopt schade op, óók als er niet wordt gemept. En is het nou eens per jaar raak, soit. Maar regelmatig? Dat is écht niet goed voor een kind, moet er niet aan denken, bah toch.

Tirza

Buurvrouw uitnodigen?

Ik heb zelf een tweejarige en wanneer wij zo oliedom zijn om ruzie te maken waar zij bij is, raakt ze compleet overstuur. Het is echt dramatisch voor zo'n klein hummeltje. Ik zou kijken of ik de buurvrouw op de koffie kon krijgen. Dan heb je een ingang.
En anders eens met je huisarts bespreken, die zou toch moeten weten wat een verstandige gang van zaken is in dit soort gevallen.
Groetjes
Massi

Hier

Ook wij hadden zulke buren. Bijna elke avond was het raak, en liep er een peutermannetje te brullen van ellende.
Na vele avonden dit te hebben aangehoord ben ik gewoon naar hun voordeur gelopen, heb aangebeld, en heb gezegd dat ik me grote zorgen maak om het kind, maar ook om henzelf. Ik mocht binnenkomen, en we hebben anderhalf uur zitten praten, nadat eerst het kind was gekalmeerd en op bed was gelegd.
Ze bleken nauwelijks mensen te kennen in deze stad, waren erg ongelukkig samen en wisten niet hoe het tij te keren. Ik heb ze wat tips gegeven waar ze ook iets mee gedaan hebben, helaas voor het kind liep het toch op een scheiding uit.

Ik vond het heeeeeel moeilijk om aan te bellen, maar kon het echt niet langer aanhoren. Het had ook heel anders kunnen lopen, maar in dit geval heeft het goed uitgepakt.

Koffie met de buuf

Ik zou het via de buuf proberen. Op de koffie en dan heel voorzichtig aangeven. Dat je het heel vervelend vind maar dat je regelmatig getuige bent van hun ruzie. En of je iets voor ze kunt doen omdat je je zorgen maakt om hun en hun kindje.

Misschien zou het beter zijn om je er helemaal niet mee te bemoeien aangezien de borden op de grond kapot vallen en niet bij elkaar op het hoofd. Maar helaas, die gave is mij niet gegund, ik zou het echt niet kunnen!

Kan je niks aan doen

Ik denk niet dat je er wat aan kan doen. Ik woon nu in een heel rustig dorp en zoiets zou hier zeker op vallen maar tot een paar jaar terug woonde ik in stadse wijken waar dat schering en inslag was. In onze laatste buurt bijvoorbeeld was de ene buurman alcoholist en sloeg regelmatig zijn vriendin in elkaar die dan weer naar ons wegvluchtte en dan de politie belde om toch twee dagen later weer terug te gaan naar hem omdat hij zoveel spijt had. De buren links waren wel ok want die hadden alleen ruzie in het weekend als ze te veel gezopen hadden maar doordeweeks waren ze lekker rustig. Tegenover ons woonde een alleenstaande moeder die steeds weer andere foute vriendjes naar binnen haalde wat natuurlijk ook regelmatig mis ging. De andere overburen waren wel relaxed. Dat was een homo stel waarvan man 1 overdag weg was en man 2 dan thuis andere mannen ontving maar daar hadden we weer geen last van. Daarnaast woonde een tokkie achtig gezin die geen andere communicatie vorm kenden dan schreeuwen. Die woonden met zo'n 10 mensen in een huisje met drie hele kleine slaapkamers. Nou ja, je snapt het plaatje wel. heel veel menselijk leed maar je kan er absoluut niks aan doen. Mensen willen of kunnen vaak zelf niet anders. Het is vaak de enige manier waarop ze met elkaar om weten te gaan.
Behalve een vriendelijk woord, altijd blijven groeten en eens een keer praktische hulp bieden kan je denk ik weinig.

Kaaskopje

Als je een lijstje vol hebt, heb je een ijkpunt. In jouw reactie stel je dat het voor een kind niet léuk is als zijn of haar ouders veel ruzie hebben, maar dat het verder niet geeft.
Ik denk dat het wél erg is, maar dat je op moet passen voor "ze hebben altijd ruzie" zonder dat je dat echt geinventariseerd hebt.

Tirza

Maar dan nog

ook al heb je een ijkpunt dan nog vind ik dat je als buur je niet zomaar kunt bemoeien met de ruzies in het huis naast je. Het is vervelend, je mag er een mening over hebben, maar dat is het dan ook.

Volledig eens met kaaskopje

(ja dat is ook nog een mogelijkheid

Bovendien, als je thuis al niet ruzie mag maken waar dan wel ?

Ik ben het ook eens met kaaskopje

Hoewel supersneu voor het peutertje natuurlijk.

Ik vind dat je niet moet ruzien waar je kinderen bij zijn, maar me bemoeien met de ruzies van mijn buren zou mij een beetje ver gaan.

Bovendien wat is vaak? Die grens ligt voor jou misschien anders dan voor iemand anders.

Raar

Ik vind dit echt raar van jullie. Als er geweld vermoedt wordt, wordt er draaaaaaaden lang overtuigend gemaild dat mensen melding moeten doen bij de AMK, maar bij dit niet? Wonderlijk. Opgroeien in een huis waar "altijd" (vandaar dat turven) ruzie is, is geestelijke en emotionele mishandeling. En misschien nog wel erger dan een tik.

Tirza

Tirza

Tirza, als kinderen meekrijgen dat er naast de ruzies gewoon een gezellig en normaal gezinsleven is, zullen ze die ruzies misschien wel herinneren als 'niet leuk' maar zullen er niet automatisch een trauma aan over houden. Bij de buren van Anoniem lees ik niet dat er áltijd ruzie is, maar veel en veel is een subjectief begrip. Wanneer is veel veel?
Er zijn wel situaties waarin ik me voor kan stellen dat een buur zich er mee gaat bemoeien. Als je de meubelstukken door het huis hoort vliegen, of als je echt tekenen van lichamelijk geweld hoort of ziet is dat toch weer een stuk ernstiger dan alleen luidruchtige ruzie.

Je kan niets doen

aan ruzie met veel geschreeuw kan je als buren niets doen,natuurlijk kan je melding maken bij amk,maar die zullen er echt niets mee doen,pas bij zichtbare mishandeling kan er ingegrepen worden.
je kan als buren wel klagen dat je er last van hebt,maar dat is ook het enige.

Toch

denk ik dat je er wel iets aan kunt doen. Enkelen van jullie stellen dat dit normaal is, maar als er zo heftig, langdurig en vaak geschreeuwd wordt, zo dat je het in het buurhuis kunt horen, is het volgens mij heel normaal om of zelf te gaan vragen of het wat rustiger kan, of om de politie te bellen. En volgens mij komen ze daar ook gewoon voor.
Je geeft op die manier ook een signaal af dat dit zo niet kan wat voor hen misschien toch reden is om na te gaan denken.

Reacties

fijn dat ik zoveel reacties krijg en ze doen me zeker nadenken over hoe of wat...

over hoe vaak er ruzie is: meerdere keren per week en eigenlijk elk weekend. ze hebben wisselende werktijden en hiermee bedoel ik dat zij werkt van 8-4 en hij van 3-12 dus dit betekent dus dat ze nooit een 'normaal' avond ritueel hebben; hiermee bedoel ik eigenlijk dat je als gezin samen aan tafel eet en dat ook de vader het kindje naar bed brengt...zij doet dus denk ik heel veel alleen en ik kan me dan voorstellen dat als je man dan in het weekend thuis en hij dan vermoedelijk ook niet veel doet je hier enorm van baalt en dit waarschijnlijk een reden van een ruzie kan zijn...

daarnaast zijn ze op zaterdag altijd weg (zijn buitenlandse mensen met grote familie dus ik denk heel vaak verjaardagen) en als ze dan thuis zijn zijn ze altijd binnen, alles potdicht, van de tuin wordt geen gebruik gemaakt.

ik maak me dus wel zorgen over het kindje want als het overdag altijd binnen zit met veel ruziende ouders en daarnaast zelden tot nooit met een van de ouders naar buiten gaat, stukje fietsen, even naar het speeltuintje etc dan vind ik persoonlijk dat het kind wel aandacht te kort komt....

mede omdat ze nooit buiten zijn is het moeilijk om contact te krijgen en een gesprekje aan te gaan.

misschien moet ik eens aan de buurvrouw aan de andere kant vragen wat zij ervan vindt...we hebben het er een paar maanden al eens eerder over gehad, toen hoorde zij het ook...

ik had ook altijd zoiets van als ik zie dat zij bv een blauw oog heeft dit voor mij de limiet zou zijn en ik aan de bel zou trekken bij een instantie maar ja...dan ga je er ook van uit dat hij de boosdoener is en wie weet is zij wel de gene die het korte lontje heeft...

En dan? reactie koentje

Dan bel je de politie dus en die komen. De boel kalmeert en de politie gaat weer. 20 minuten later laait de boel weer op. Je staat in dubio. Weer de politie bellen? oh nee nu is het weer rustig. Twee uur later schrik je wakker, weer lawaai en ruzie. Nou maar weer de politie bellen. Politie komt en kalmeert de boel. Politie gaat weer weg. Jij ligt nog een uur wakker te wachten op weer ruzie maar nu blijft het stil. Morgen is er weer een dag....

Het helpt gewoon niet meestal. Waar ik hiervoor woonde stond de politie wekelijks wel een paar keer in de straat wegens geluidsoverlast en andere zaken. Meestal konden ze niks doen en nadat de boel gekalmeerd was gingen ze weer naar huis. Als de zaak uit de hand liep dan arresteerden ze betreffende persoon maar ja de volgende dag of de volgende week was ie natuurlijk weer vrij. Overbuurvrouw met de foute vriendjes die constant in elkaar werd gebeukt hebben we ook wel eens de politie op afgestuurd. Dan werd vriendje gearresteerd onder scheldend gejuich van overbuurvrouw die " die smerige kl*tz*k" er nooit meer in zou laten. Drie dagen later was de aanklacht ingetrokken en zat mijnheer weer prinsheerlijk op de stoep te paffen.

Ik zeg niet dat je de politie niet moet bellen of een kop thee moet aanbieden alleen dat het vaak geen zin heeft. Ik heb wel gezien in al die jaren dat er enorm veel menselijk leed is wat door onvermogen in stand wordt gehouden. Onvermogen en onwil van de persoon zelf om de situatie te veranderen.

Minet

Minet: ik moet even kwijt dat ik jouw actie n.a.v. de situatie bij je buren geweldig vind. Gewoon aanbellen en praten. Ik denk dat veel mensen baat kunnen hebben bij dit soort betrokkenheid.

Oneens

ik vind het geen geweldige actie. Het kan heel anders lopen.

Anoniem

je zegt:daarnaast zelden tot nooit met een van de ouders naar buiten gaat, stukje fietsen, even naar het speeltuintje etc dan vind ik persoonlijk dat het kind wel aandacht te kort komt....

dat weét je dus niet,misschien zit vader of moeder wel uuuuuuuren met het kind te kleuren of spelletjes te doen.
jij verzint nu dingen die je niet kan aantonen,je moet oppassen dat je op deze manier de situatie niet gaat dramatiseren.dat de ouders zo veel ruzie maken is al vervelend genoeg voor het kind.

Reactie sus-anne

klopt daar heb je wel gelijk in...maar het is ook puur een gevoel hoor....ik ben er idd niet bij, kan door de dichte gordijnen niet zien wat voor quality time moeder en kind hebben maar toch...al is het maar voor de vitamine D...
kindje gaat wel naar de creche elke dag...

Hmmm

Tja, als ik echt iets zou vermoeden dat een kind ergens onder zou kunnen lijden, zou ik eerst eens 1 van de ouders aanschieten.

Maar je laatste verhaal klinkt een beetje dat dit alles gebaseerd is op jouw aannames.

Quote :ze hebben wisselende werktijden en hiermee bedoel ik dat zij werkt van 8-4 en hij van 3-12 dus dit betekent dus dat ze NOOIT een 'normaal' avond ritueel hebben;

Dus doordeweeks van 8.00 uur tot 00.00 uur is er in ieder geval geen ruzie? En is kind alleen thuis op de overtreffende werkuren van ouders? Of gaat het kind naar een opvang?

Quote: daarnaast zijn ze op zaterdag altijd weg (zijn buitenlandse mensen met grote familie dus ik denk heel vaak verjaardagen) en als ze dan thuis zijn zijn ze altijd binnen, alles potdicht, van de tuin wordt geen gebruik gemaakt.
ik maak me dus wel zorgen over het kindje want als het overdag altijd binnen zit met veel ruziende ouders en daarnaast zelden tot nooit met een van de ouders naar buiten gaat, stukje fietsen, even naar het speeltuintje etc dan vind ik persoonlijk dat het kind wel aandacht te kort komt....

Misschien zijn ze op zaterdag wel hele leuke dingen aan het doen. Lekker naar een parkje ofzo!
Hoe kan een kind de hele dag met ruziende ouders zitten als de ouders elkaar van 8.00 s'ochtends tot 12 uur s'nachts niet zien? Misschien zijn het wel echte binnenmensen. En doen ze leuke dingen in huis? En hoe weet je zo zeker dat ze nooit naar buiten gaan? Ik neem aan dat je niet 24 uur per dag voor het raam zit?!
Weet je echt zeker dat ze ruzie hebben? Uit eigen ervaring weet ik dat sommige buitenlandse families disccuseren of zeer ruzieachtige wijzen. Heel normaal voor hun en ook niks aan de hand.
Ik bedoel hier mee te zeggen, hoe zeker weet je dit allemaal?

Zorra en manda

Dankje Zorra!

Inderdaad Manda, het kan heel anders lopen. Dat was ook mijn angst, ik bibberde inwendig als een rietje maar kon het niet langer aanhoren/zien.
Het had ook heel anders kunnen aflopen met vrouw en peuter, ik heb nl. verscheidene keren bij hen naar binnen staan loeren en met mijn eigen ogen gezien hoe vreselijk de situatie daar uit de hand liep, en dat niet 1 keer, maar bijna elke avond. Het echte uit de hand lopen is nu voorkomen.

Anoniem

De vrouw in je verhaal zou mijn dochter kunnen zijn. Bijna wekelijks vertelt ze me hoe het weer uit de hand gelopen is tussen haar en haar man. Ook zij hebben een klein kindje. Het begon met ruzies, op een dag duwden ze elkaar, en nu komt het altijd tot gooien smijten en veel erger. Wederzijds gaan ze elkaar te lijf. Ook ik ben meermaals getuige er van geweest. Mijn dochter werkt in de zorg en is als de dood dat ze haar baan zou kunnen verliezen als duidelijk wordt wat er zich thuis afspeelt. Desondanks heeft ze aan de dokter haar verhaal gedaan. En aan een relatietherapeut. Ze verfoeit zichzelf om wat ze samen hun kindje aandoen en wil dolgraag haar agressie leren beheersen. En hij ook, dat weet ik zeker. Maar ze worden gewoon weggestuurd. Er gebeurt niets. Hun buurvrouw is pedagoog en ze hopen bijna dat deze buurvrouw eens aanklopt. Ze zijn doodeenzaam in hun onmacht en ellende. Maar niemand klopt aan. En wat kan ik doen? Wat een wanhoop, wat een verdriet.

Anoniem

en het kindje gaat ook nog 5 dagen per week naar de creche?
daar wordt ook buiten gespeeld ,dus vitamine D gebrek zou ik me geen zorgen om maken.

als ik het even samenvat:ouders werken wisselende tijden,vader is pas om 2400 uur s,avonds thuis.ouders zien elkaar overdag dus niet tussen 800 uur smorgens en 2400 uur s,avonds.dan kan er ook geen ruzie zijn.

als er na 2400 uur dus ruzie is (elke dag?)dan slaapt het kind ,neem ik aan?
zaterdags gaan ze altijd weg,dus dan hoor je ook geen ruzie,
dus alleen op zondag hoor je geschreeuw en s,avonds laat?
ik denk ,dat je je best wat minder zorgen kan maken om het kindje,misschien moet je wat minder op je buren letten.
als je zelf last hebt van het geschreeuw ,dan zou ik er op af stappen en er over praten.Maar wat ik uit jouw verhaal begrijp valt het voor het kindje reuze mee.

Pelle

Je hebt gelijk, ik was vergeten dat er met dingen gegooid wordt, maar dan nog moet je voorzichtig zijn.
Tegen het eind van het huwelijk van mijn zus liep de frustratie blijkbaar zo hoog op dat ex-zwager inderdaad met meubels begon te gooien. Toen de salontafel eraan moest geloven is de buurman, waar ze een goed contact mee hadden, toch maar eens langs gegaan voor een 'Kerel, waar ben jij mee bezig?' Mijn zwager was eigenlijk een nette man en ik denk dat dit voor hem een eye-opener was. Als de buren gaan vragen of alles wel okee is, was hij misschien toch wat te ver gegaan. Ik kan me niet herinneren dat er daarna nog ergens mee gegooid is. Praten kan dus helpen, maar zoiets moet heel erg tactvol en zeker niet meteen met de politie of jeugdzorg achter de deur.
Persoonlijk zou ik me trouwens aangevallen voelen als de buurvrouw voorstelt om mijn peutertje op te vangen. Waar bemoeit ze zich mee?! Misschien dat ik er later begrip voor zou kunnen opbrengen maar echt niet gelijk.

Anoniem

Ik reageer blanco zonder weer verder gelezen te hebben wat de reacties op jouw bericht waren.
Ik kan er niets aan doen, maar ik krijg een ongelooflijke jeuk van je houding. Jij meet met jou maten. Wat gaat het jou aan dat ze altijd binnen zitten? Weet jij veel wat ze doen als ze er niet zijn? Weet je dat ik wérkelijk niet wanneer en hoe vaak de buurkinderen buiten zijn met hun ouders? Ik hoor ze wel eens in de tuin, okee zij doen dat wel, maar verder?? En verder ook, mijn hemel, je bedenkt al wat de reden van de ruzies kunnen zijn, je houdt in de gaten wanneer ze samen thuis zijn, je denkt te weten dat hij niet veel doet in het weekend. Je kende ze toch amper? En dan ga je ook nog overleggen met de buurvrouw. Misschien heb je hartstikke gelijk, maar als ik door zou hebben dat ik zo over de tong ging zou ik me ten eerste vreselijk schamen, maar ook eerder de neiging hebben om een front te vormen met mijn gezin dan dankbaar te zijn voor al die belangstelling.

Duidelijk

ok, de laatste reacties zijn duidelijk dat ik me erg druk maak om waarschijnlijk een situatie die volgens vele van jullie wel mee schiint te vallen...

Vervolg...

mijn bericht was te snel verzonden dus hier vervolg...

misschien valt het idd wel mee hoevaak er ruzie is...maar omdat het dan zo heftig klinkt lijkt het misschien voor mijn gevoel wel vaker dan het is..ik moet jullie wel zeggen dat ik dan echt met een kloppend hart door de woonkamer of tuin loop hoor!

het is absoluut niet zo dat ik alles volg wat de buren wel of niet doen hoor!! maar het is voor mijn gevoel wel logisch dat je na een jaar toch een beetje gaan beredeneren hoe dingen daar zouden kunnen gaan...

maar goed ik probeer me er dan maar iets minder druk om te maken...

bedankt voor de reacties!