Oude ouders helpen met opruimen - tips gezocht

misschien

Zou je je vader kunnen vragen om uit zijn hoofd de boeken te noemen/ op te schrijven die hij wil behouden? Die vis je eruit, de rest doe je weg. Als je vader zelf door die dozen gaat, komt het nooit af, want dan gaat uit elke doos 1 boek weg en hou je uiteindelijk 28 dozen over ipv 2.

Een andere optie, hoewel een relatief dure, is de dozen in een externe opslag te stallen. Als je vader daarvoor wil betalen heb je het probleem op die manier afgeschoven. Dan kan hij ze in alle rust uitzoeken. Dat gaat dan vervolgens nooit meer gebeuren, maar het idee dat de boeken niet definitief weg zijn en hij er altijd nog bij kan neemt misschien stress weg. Misschien dat hij dan over een jaar alsnog kan besluiten de boel weg te doen. Laat hem in dit scenario wel eerst zijn absolute favorieten er uit halen (of doe dat zelf).

Optie 3, als je denkt ermee weg te komen: zet de dozen op je eigen zolder en breng er af en toe een naar de kringloop zonder het je vader te vertellen. Kan alleen als je vrij zeker weet dat hij er toch niet meer om komt. En als je een zolder hebt.

Groeten,

Temet

Die boeken

Hoeveel dozen zijn dat?

Kunnen die niet ergens op een zolder voor de time being? Vind het wel sneu van je vader dat hij zo'n moeilijke keuze moet maken in de laatste jaren van zijn leven.

Ik zou het overigens andersom benaderen. Begin met een lege boekenkast en plaats dan boek voor boek. Alles wat niet meer past wordt gesorteerd in weg en opslag.

herkenbaar

Ik krijg een enorme flashback van jouw vraag, Mijntje. Mijn vader vroeg ons ook eens om zijn huis op te ruimen, maar toen we er eenmaal stonden met vuilniszakken en zwabbers in de aanslag, bleek dat we nog geen leeg jampotje weg mochten doen. Hij was er dus toch nog niet aan toe.
Hebben je ouders om jouw hulp gevraagd, of heb jij dat aangeboden? Misschien hebben ze het gevoel dat ze zouden 'moeten' opruimen, maar willen ze het eigenlijk niet. Als het meer van jou uitgaat, zou ik mezelf een hoop frustratie besparen en afwachten tot ze er wel aan toe zijn.
En als ze het wel echt willen, zou ik je vader wijzen op site als 'Gratis af te halen' en hem er zo van proberen te overtuigen dat hij met zijn spullen anderen echt blij kan maken. Misschien is hij daar gevoelig voor?

Doorpakken

Toen ik net de tekst van Mijntje las, dacht ik: dit zou over 10 jaar een vraag van onze kinderen kunnen zijn. Ik heb man dan ook meteen weer aangespoord zijn boekenvoorraad te reduceren. Waarschijnlijk weet de vader van Mijntje net als mijn man, best dat het te gortig is of kan worden. Daar had hij al rustig aan kunnen beginnen. Dus nu doorpakken en niet weer alternatieven voor opslag zoeken.

ik lees mee

mijn ouders hebben tussen de 3000 a 4000 boeken.
Die staan in boekenkasten langs de wanden, heel geordend, dat wel.
Mijn moeder had altijd al veel in huis, maar blijkt ineens ook erg gehecht aan spullen en ik help ze in de huishouding maar kom er niet doorheen op die manier.
Dus heel rustig gestimuleerd om eens te beginnen met een paar jaartallen tijdschriften. Nu krijgt ze de smaak te pakken en gaat uit zichzelf dingen weggooien.
Had ze dat niet gewild, dan had ik het niet gedaan, dan maar tegen 28 dozen aankijken zoals in jouw voorbeeld; zolang het geen hoardertaferelen zijn maakt mij het niets uit: hun leven, hun spullen en je neemt al zoveel afscheid als je ouder bent.
Het voorstel van externe opslag is een goede en dan bv elke 3 mnd kijken of je hem zover krijgt wat weg te doen of te verkopen.
Hij moet ook waarschijnlijk nog wennen aan zijn nieuwe huis en omgeving en dan kan alles wel eens teveel worden. Dan zou ik me proberen te richten op het apatische deel.

maar

als er in dat huis nu 28 dozen kunnen staan dan kan er toch ook nog wel een boekenkastje bij?

apatische

da's een mooie, het apatische deel

Maar tops heeft in mijn optiek gelijk: het meebewegen met hun emoties en daarop in proberen te spelen lijkt mij het handigste, als het dan namelijk een situatie ontstaan waarbij er echt een knoop doorgehakt moet worden, dan is er al mentaal (of praktisch) voorwerk gedaan.
Het is een state of mind, en de een bereikt die wel en de ander niet.
Mijn schoonouders hebben dat nooit gedaan, ze hadden ooit wel bedacht dat ze zouden verhuizen voordat ze dat niet meer 'konden' maar eigenlijk wilden ze dat niet echt. Dus ze hebben niets gedaan eraan, in eigen huis gebleven tot het niet meer kon (met spoed opgenomen allebei helaas), maar dus nooit hoeven weggooien.
Mijn moeder is anders, die is nog volledig 'bij' en ruimt alles op omdat ze ons niet wil belasten ermee . . .Gelukkig snapt ze nu wel dat wij als dochters graag dingen willen houden/overnemen tzt en ze heeft veel meer ruimte dan wij zelf. Dus daar staan dingen waar wij ook van weten en die mogen blijven gelukkig.

Dit soort acties stemmen mij overigens wel tot nadenken waarom ik zelf soms dingen bewaar en helpt me te zien of ik iets bewaar omdat het positieve energie geeft of dat het eigenlijk beetje ballast is.

gr Angela

Fijn

Fijn deze tips!
Ik heb het idd zelf aangeboden, maar nu hapte hij met graagte toe. Hij weet ook wel dat die boeken er anders eeuwig blijven staan en hij wil het nu ook doen voor mijn zieke moeder denk ik, dat die niet meer tegen die dozen hoeft aan te kijken. Mij kan die muur van dozen niet zo veel schelen, maar mijn moeder zeurt erover (weet ik) en het frustrerende voor haar is dat ze nu niks kan. Hij krijgt van haar en haar familie alleen maar verwijten dat hij dit al veel eerder had kunnen doen, waardoor hij (al erg passief karakter) helemaal apatisch wordt. Dat is wel sneu vind ik dus ik bood mijn hulp aan en ga het proberen er een 'gezellige' bezigheid van te maken. Het gaat nog wel heel lastig worden want de boeken die hij wil houden staan al in de kast, daar kan nog wel wat van weg, maar niet veel.

De opslagruimte in de kelder staat helaas al vol, na de boeken komt het volgende project, de hobby van mijn moeder die moet worden uitgedund Ik ga kijken of er toch niet wat bij kan staan. Bij ons staat het ook vol, dat kan ik helaas niet aanbieden.
De kamer is echt klein, maar de dozen staan nu niet meer zo in de weg, dus het is niet erg als het in een rustig tempo gaat. Ik kijk wel hoe het gaat, ik kan idd een tijdelijke opslag voorstellen. Ik moet eerst maar even aanzien hoe gevoelig hij er nu intussen onder is, het kan zijn dat het nu wel wat gemakkelijker gaat. Voorstellen om alles wat weg gaat op te schrijven is misschien ook geen gek idee (hij werkte in de boekenbranche)

sorry

ik las apatisch en dacht dat het een verhapseling was van empathisch. Dus dat je het beter 'empatisch' kon aanvliegen ipv heel praktisch doorpakken 'en hup nu de dozen de deur uit, beetje doorpakken pa!"
ik lees nu dat ik me vergiste!
gr Angela

Nou

Dan zou ik gaan voor de opslag en kijken of een gedeelte in de kelder past als de hobby van je moeder wat uitgedund is. Het klinkt niet helemaal eerlijk zo.

apatisch

Het is niet oneerlijk hoor, de hobby van mijn moeder wordt straks veel meer uitgedund dan de boeken, dat wordt nog meer werk omdat het een goede bestemming moet krijgen, vandaar dat ze eerst de boeken willen aanpakken. Eerst de dozen uit de kelder uitzoeken is verschuiving van het probleem en uiteindelijk meer werk Er zijn ook minder dozen in de kelder dan dozen in de woonkamer.
Ik bedoelde: apatisch, dat mijn vader geen doos kan aanraken. Eerder hebben wij (familie) alles al gedaan. Hij weet niet waar te beginnen en doet dan maar niets. "Vroeger" deed mijn moeder alles en viel het niet op dat hij niets deed, je kan hem beter koffie laten zetten omdat hij je van het werk houdt met zijn gebabbel Maar ik zie het niet als onwil en nu hij oud is verandert dit natuurlijk ook niet meer. Ik denk dat 'Hup hup schiet op' niet werkt bij hem, ik moet dat anders aanpakken..

maar

als de spullen van je moeder weg zijn is er ook meer ruimte om boeken over te houden van je vader toch?

empatisch het apatische aanpakken

dat bedoelde ik. Je richten op de manier die het beste bij hem past en zodat hij zelf meewerkt. Op die manier is het zijn beslissing en krijgt hij hopelijk minder een gevoel van afscheid en bewaar en bewaak je zijn eigenwaarde, vermogen tot beslissen enz.
Het is fijn zelf controle te hebben. Daar kun je zachtjes en bijna onzichtbaar in sturen als je het goed doet.

nog even

Ik zou niet beginnen aan 'gratis af te halen', tenzij je iemand bereid vindt om je in 1 x van de hele partij af te helpen. Maar dat wil je vader nu toch niet. Als hij boek voor boek op die manier wil wegwerken wordt het een vijfjarenplan.

Ik heb even snel gekeken omdat ik me afvroeg wat zoiets nou kostte, maar externe opslag kost waarschijnlijk een paar tientjes per maand. Dat kan betekenen dat hij het probleem voor een paar honderd euro kan laten verdwijnen, in elk geval voor pak m beet het komende half jaar tot een jaar. Dan is die molensteen van zijn nek, kan hij even lekker achteroverleunen in zijn nieuwe huis, en dan over een maand of wat kijken wat de volgende stap wordt.
Moet hij het geld er wel voor (over) hebben, maar ik vermoed dat er verder weinig is waar je ouders hun geld nu nog aan uit kunnen geven, dus als hij voor een paar honderd euro gemoedsrust kan kopen zou ik het wel weten.

De goedkoopste externe opslag is vziw trouwens niet veel meer dan een flinke doos, wat betekent dat je er niet even lekker relaxed in en uit kan lopen om wat rond te snuffelen. Dat soort opslagruimtes bestaan ook (wij hebben er een voor ons kantoorarchief, zodoende ken ik dat soort ruimtes), maar daar zijn zeer forse bedragen mee gemoeid. Dus als je een goedkope opslag huurt moet je dat niet doen met het idee dat je eens per week of zelfs per maand even een boek gaat ophalen, dan word je gek

groeten,

Temet

eentje

Mmm, het probleem is dat hij het gewoon echt niet gaat doen in zijn eentje. Wij familie moeten het doen. Ook als we de boeken naar een opslag zouden moeten brengen en 1 voor 1 ophalen om uit te zoeken. Dat moeten wij dan doen. Dat is ook lastig omdat ik geen auto rijd.
Ook de hobby van mijn moeder uitzoeken kunnen zij niet, elke doos moeten wij pakken uit de kelder (een eind lopen), alles fotograferen, mijn moeder moet alleen zeggen of het weg moet of niet, wij moeten dan alles afvoeren, waar ze het willen hebben. Het uitzoeken van de hobby van mijn moeder kost meer werk, moet ook in z'n geheel worden afgevoerd, dat is toch echt handiger pas later te doen en zo willen zij het ook.
De dozen kunnen dus net zo goed zo blijven staan en moet ik elke doos uitpakken en mijn vader laten kiezen. Empatisch het apatische aanpakken, dat is het idd Als ik iets zou zeggen over 'spark joy'a la Marie Kondo denk ik niet dat het werkt

categorieen

Als hij zelf in de boeken heeft gewerkt, helpt het misschien om de boeken te categoriseren? Dus op onderwerp leggen of zo, of op schrijven, of fictie non-fictie?

En het zo allemaal wat voorbereiden in hapklare brokken?

En dan met het makkelijkste beginnen. Wat denkt hij sowieso wel weg te willen doen?

Ik weet het ook niet hoor. Hier ouders met veel troep, maar ook een groot huis.

Maar bij mijn kinderen werkt categoriseren en met het makkelijkste beginnen, altijd het beste. Want als het makkelijkste weg te doen, weg is, is er weer wat anders het makkelijkste om weg te doen. (hihi)

Beetje ot

want tips heb ik niet,maar ik ben nu zo benieuwd wat de hobby van je moeder is

Christel

Ze spaarde een bepaald onderdeel van een servies. Heel saai. Maar wegens herkenbaarheid noem ik het maar niet exact. Ze houdt er nog een heleboel trouwens, daar zitten we later dan weer mee..

verhuisdozen die er na twee maanden nog staan

zonder dat iemand er iets mee heft gedaan, dat komt toch na veel verhuizingen voor? Je bent blij dat de grote klus erop zit en die dozen, ach nou ja, die zijn niet dringend.
Wat dat betreft is de situatie niet uitzonderlijk.
Ook het gegeven dat iemand zo'n grote hoeveelheid niet overziet is bepaald niet vreemd.

Het is heel attent dat je doos voor doos met je vader gaat doornemen, dat zal voor zijn gevoel de enige manier zijn. Het kost veel geduld en het is fijn als hij zo rustig kan bekijken welke boeken er kunnen blijven.

Elk boek eerst helemaal lezen - en dat dertig dozen lang... Heeft je vader nog het inzicht hoeveel rijd dat gaat kosten?
Sterkte ermee. En met de hobby van je moeder. Ze boffen met jou!!

Teveel boeken

Sinds ik hier de boeken van mijn ouders ook nog heb heb ik een overschot waar ik ook moeilijk afstand van kan doen.
sinds een tijdje doe ik boeken in de kattenbak. Dan zoek ik het meest nietszeggende boek en scheur dat los. Ondertussen kom ik andere boeken tegen die ik dan wegleg voor een vriendin of voor de kinderboerderij waar ze ook boeken verkopen.
Maar er staan nog steeds dozen al is het geen 30 meer.
Ik wil overigens wel dat er een selectie boeken overblijft zodat mijn kinderen kunnen zien waar mijn interesses lagen.

Mijntje

Dank voor de info, dat neemt inderdaad een hoop ruimte in. En wat moet je er "later" mee hè? Het zal vast niet iets zijn wat je de kinderen meegeeft als ze op kamers gaan.

Ik verzamel bolletje wol, katoen en allerlei aanverwante artikelen (labeltjes met handmade en zo). Nu haak ik me ook helemaal suf, maar ik moet minstens 375 jaar worden wil ik alles op kunnen maken. Ik neem ne na het lezen van deze draad plechtig voor nooit meer iets te kopen. Nu nog volhouden..

Eerst een lijst maken?

Als je een lijst maakt van alle boeken die in dozen zitten, dan kan je vader op basis van die lijst aanstrepen welke hij echt wil houden. (dus niet welke weg mogen)
Voordeel is dat die boeken dan niet allemaal door zijn handen gaan.

Of elk boek een nummer geven:
1 = mag weg
2 = weet ik nog niet
3 = wil ik houden

ook een heel gedoe, zo'n lijst

dus dan ga je met je laptop naast een doos zitten , hopen dat ze met de ruggen naar boven erin staan, dan schiet het een beetje op.

Ik heb alle boeken die nog overbleven na het overlijden van mijn moeder in het oud papier gedaan - nadat allerlei familieleden hadden bekeken wat ze graag wilden hebben. Een paar dingetjes heb ik op marktplaats of weggeefhoek gezet. Stukje bij beetje verdampen alle spulletjes waar zij op gesteld was en die anderen nu niet meer willen hebben... tragisch, en toch is het niet anders.
Je Eigen 'oude rommel' zit vol herinneringen en verhalen, de oude spullen van een ander - dat is toch anders.

in 3-en

Ik denk idd dat het handig is drie stapels te maken, Waar hij te lang over peinst gaat op stapel: twijfel. En die stapel kan hij later nog doornemen.

Het is idd niet raar om nog in de dozen te zitten, maar mijn vader kennende zit hij dit volgend jaar nog. De woonkamer is klein, dus het is best fijn die paar m2 terug te winnen. Maar het is niet erg om er lang over te doen.

wat ik me ook nog afvroeg

Er zijn niet toevallig kleinkinderen die al zo groot zijn dat ze een extra centje kunnen verdienen met het via internet verkopen van een en ander? Misschien dat je ouders nog wel bereid zijn om hun oogappeltjes een meevallertje te gunnen zodat ze dan om die reden sneller afstand doen van een en ander.

Terwijl ik zit te tikken rust mijn rechterbeen overigens tegen een verhuisdoos die onder mijn bureau is gedumpt. Na de verhuizing, nu bijna 7 jaar geleden. Dus apathie - ik kan het invoelen

Groeten,

Temet

High tech oplossing

Alle boeken op een e-reader zetten en die cadeau geven?

skik

Een tip

Neem niet te veel dozen of spullen mee naar huis want dan verplaats je het probleem. Ik spreek uit ervaring, hier ook nog dozen vol, uit het huis van mijn ouders, met boeken, servies en andere spullen. Zonde om weg te gooien maar wat moet je ermee? Succes!

Temet

Temet: er is maar 1 kleinkind van 11 met al een overvolle boekenkast en 1 van 9 maar die kan niet lezen
Ik heb bedacht idd het probleem niet te verplaatsen, zo in de kamer moedigt het nog aan om wat zelf te doen. Een tante van mij (zus van mijn moeder) heeft ook haar hulp aangeboden. Maar ik denk dat mijn vader juist van mij het beter kan hebben omdat ik ook van boeken houd.
Ik denk wel dat ik ga proberen wat weg kan snel 'af te voeren.'

E-reader is wel een leuk idee, maar dat wordt wel monnikenwerk!! Als hij het moeilijk vindt wil ik best voorstellen om de titels opschrijven die weg moeten. Of er een betere bestemming voor te vinden.

Ik denk dat we aan tafel gaan zitten en dat ik elke keer een stuk of vijf boeken neerleg waar hij naar kan kijken om aan te wijzen wat er mee moet gebeuren en dan zo stapeltjes maken (Weg, Houden, Twijfel). Zoiets?

Mijntje

Wat betreft 'betere bestemming' - informeer anders eens bij het plaatselijke verzorgingshuis, misschien dat ze daar nog blij zijn met een deel van de verzameling. Het is altijd makkelijker afstand doen als er een ander baasje gevonden kan worden.

En als je vader maar enigszins op mij lijkt zou een e-reader hoe dan ook geen oplosssing zijn, het gaat niet alleen om de tekst in de boeken, het gaat in hoge mate ook om de boeken zelf.

Om wat voor soort boeken gaat het trouwens?

Wat dat kleinkind betreft: mijn idee is dus niet dat dat kind die boeken zelf moet houden, maar dat hij/zij ze zelf via MP, vrijmarkt etc moet zien te verkopen en het geld in de zak kan steken. Maar daarvoor is een kind van 11 nog wat jong denk ik. Ik dacht zelf meer aan een jaar of 15. Je moet een kind hebben dat nog enthousiast wordt van het idee van zo'n handeltje en nog niet zo groot is dat hij beseft dat de inspanning in geen enkele verhouding staat tot de schamele opbrengst . Want de harde waarheid is denk ik dat tenzij je een verzorgingshuis vindt waar je de boel kwijt kan, het gros van de verzameling uiteindelijk bij het oud papier zal belanden. Jammer maar helaas.

Groeten,

Temet