Naar uitvaart of alleen condoleren?

Wel gaan

Ik geloof dat ik, jouw verhaal lezende, wel zou gaan. Inderdaad zoals je zegt: je kunt er dan nog later even over praten e.d. Zeker omdat jullie er al over gepraat hebben en je in die zin nauw betrokken bent geweest bij het proces.

Volgens mij is het nooit "overdone" om naar een uitvaart te gaan. Ik denk dat jouw collega inderdaad bang was dat hij je zou overvragen en het voldoende vond dat je bij het condoleren zou zijn. Als hij echt niet had gewild dat je kwam, zou de uitvaart in besloten kring zijn geweest.

Niet

Ik zou dus alleen gaan condoleren. Ik proef uit de reactie van je collega ook dat dit de bedoeling is.

Je hebt moeder niet gekend, je kent alleen collega. Volgens mij is condoleren juist hiervoor ‘uitgevonden’

Niet

"Heb hem gezegd dat ik (als eea niet in besloten familiekring zou plaatsvinden) graag naar de uitvaart zou komen. Hij appte me terug dat hij het heel fijn te vinden als ik zou komen condoleren, maar dat het echt niet nodig was om de plechtigheid zelf bij te wonen."

Duidelijk toch?
Het was anders geweest als je had gevraagd 'zal ik naar de uitvaart komen' ipv zoals nu aangeven dat je graag naar de uitvaart komt. Maar goed, dat is de manier zoals ik het lees.

Volg je eigen eerste ingeving

Ik kom uit een sociale omgeving waar het heel normaal is dat je naar de begrafenis gaat. Koffietafel is voor genodigden maar, bij wijze van spreke, ook de hondenoppas van de hond die al tien jaar dood is, komt naar de uitvaart. Alleen condoleren zou hier heel vaak ook heel onhandig zijn, al was het maar omdat je dan door het crematorium moet om de hand te schudden.

Met die opvoeding ben ik dus ook altijd naar uitvaarten van (ouders/echtgenoten) van collega’s gegaan. Om daar te merken dat ze het heel erg op prijs stelde, maar niet gewend waren. Of dat het nooit in hun opgekomen was dat het fijn kon zijn als er mensen van je werk bij zijn.

Voor mij is dan ook de maatstaf; besloten bijeenkomst, of lastige familierelaties of gedoe; dan blijf je weg. Hebben ze een rouwbrief of advertentie met datum en tijd en is de collega ‘close’, dan ga ik. Ook omdat je dan over een tijdje er makkelijker op terug kunt komen ‘goh, ik hoorde dat je moeder daar en daar heeft gewerkt’ of ‘wat kan je kind mooi voorlezen’.

Zeker als je denkt dat je collega je uit een soort van bescheidenheid alleen voor de condoleance heeft gevraagd. Volg gerust je gevoel in deze.

Ja, die twijfel

Wat Biebel zegt. Men denkt er vaak niet aan. Terwijl het een goed idee is.
Toen mijn moeder was overleden heb ik er ook niet aan gedacht. Achteraf melden diverse vriendinnen dat ze er best graag bij geweest hadden willen zijn. Voor mij.
Dus toen mijn vader overleed waren er ook vriendinnen van mij bij de begrafenis en dat was ook echt fijn.
Misschien kun je het nog een keer expliciet vragen.

Hier op het werk is het zeker gebruikelijk

dat er in ieder geval een vertegenwoordiging van de collega's gaat. Er wordt erg meegeleefd met iedereen, dus wij zijn er gewoon. Tenzij inderdaad besloten bijeenkomst. In dit geval zou ik het af laten hangen van of het condoleren een aparte bijeenkomst is of niet. Want die variant is er ook nog, het 'afscheid nemen' apart van de uitvaartdienst. Hoewel ik dan eigenlijk alleen de variant ken van dat afscheid nemen in besloten kring en uitvaart de rest van de goegemeente, zeg maar.
Is het condoleren na afloop van de uitvaartdienst, dan zou ik daar ook al naar toe gaan en ergens achteraan gaan zitten.

bij ons

is condoleren op een avond, waar je evt ook afscheid kan nemen van de overledene. Niemand die alleen na de crematie komt condoleren eigenlijk. Die ruimte is al weer in gebruik dan voor de volgende uitvaart of je moet tegen de stroom in achterom t crematorium in om bij de koffieruimte te komen.
Bij ouderen is hier vaak een koffietafel( jawel de brabantse ) en daar wordt je voor uitgenodigd.

Wel gaan

Ik lees uit zijn reactie dat hij je niet wil verplichten. Het is niet uitdrukkelijk in besloten kring. Uit ervaring kan ik zeggen dat het heel fijn is als mensen speciaal voor jou naar een uitvaart komen, ook al hebben ze de overledene niet gekend.

Knoop doorgehakt

Er gaat nog een collega mee. We gaan samen. Fijn. Voelt goed zo.

Ingrid

goed besluit!

Het was voor mijn gevoel anders geweest als het condoleren op een aparte avond was en niet aansluitend aan de plechtigheid. Nu zou 'alleen condoleren' een beetje incompleet kunnen aanvoelen.Goed dat je samen met een collega gaat. Het blijft toch een moment wat je nooit meer over kunt doen.
Als collega's hebben jullie vaak gesproken over de moeder toen ze nog leefde. over de zorgen die er waren. Nu je bij het afscheid kunt zijn. is het verhaal 'af' en kun je het er nog eens over hebben. Zoals Biebel schrijft.

In deze situatie

zou ik doen wat jij nu doet.

Maar dat vind ik pas echt nadat ik gelezen heb dat de condoleance is na afloop van de kerkdienst. Voordat me dat duidelijk werd dacht ik aan bv condoleance op de avond ervoor. Dan zou ik ws niet twee keer gegaan zijn maar iig naar de condoleance omdat hij dat expliciet vroeg.
Nu er aan die condoleance een kerkdienst op loopafstand vooraf gaat en je toch twijfelde, zou ik idd beide doen. Kerk is een openbaar gebouw dus daar zal niet iets in dusdanige beslotenheid zijn dat je er als niet speciaal uitgenodigde niet kunt zijn.

En zelf zou ik het ook fijn vinden als goede collega’s bij dat deel van een uitvaart van een dierbare aanwezig zijn.

Dat klinkt anders ja

En bij dit soort overwegingen kun je achteraf eigenlijk alleen spijt hebben als je _niet_ bent gegaan.
Zolang je niet het idee hebt dat je ongewenst bent (dus dat het uitsluitend voor familekring of intimi is) kan dit besluit niet verkeerd zijn.

Condoleance

Bij ons is de condoleance altijd voor de uitvaart, en dan wordt meestal ook de kist gesloten. Het lijkt me een beetje vreemd om daar als niet-familie bij te zijn. Na de uitvaart koffie met broodjes o.i.d., maar dat is echt in het crematorium dus ook een beetje vreemd om dan alleen voor de broodjes te komen.
Vorige week had ik een uitvaart met kerk (1,5 uur!), daarna met zijn allen naar de begraafplaats (10 min rijden), en daarna lopen naar een horecagelegenheid. Kostte ons bij elkaar een hele dag, maar we hadden ook alleen naar de koffie gekund.

Ja, er zijn klaarblijkelijk vele manieren..

Phryne: Ik zou zeker niet 2 keer gegaan zijn als condoleance en plechtigheid echt 2 separate dingen waren geweest op 2 verschillende dagen. Dat voelt absoluut als too much. En ik zou al zeker niet overwogen hebben om bij het sluiten van een kist aanwezig te zijn. Ik ga voor mijn collega. Niet voor zijn moeder, die ik alleen uit de verhalen ken.

Zou het regionaal zijn dit soort dingen? We praten hier over noord NL. En de uitvaarten die ik heb meegemaakt zijn eigenlijk qua opzet allemaal ongeveer gelijk. In de dag of dagen voor de eigenlijke uitvaart kun je als je dat wilt nog afscheid nemen vd overledene ( dwz thuis of in een crematorium een blik in de kist werpen). Dan op de dag vd uitvaart een dienst of plechtigheid (in kerk of crematorium) met aansluitend ( op dezelfde locatie of elders) een meer of minder formeel ontmoetingsmoment waar ook gecondoleerd kan worden.
.

Ingrid

Biebel

Het is niet altijd een kwestie van niet gewend zijn dat mensen niet naar uitvaart van ouders van collega's gaan. Ik heb er eerlijk gezegd ook over na moeten denken toen mijn vader overleed. Ik best wel van slag en wist niet of ik het fijn vond om mijn collega's bij de uitvaart te hebben. Het zijn in mijn geval niet mijn vrienden, maar ik ken ze wel. Ik had een persoonlijk verhaal over mijn vader tijdens de uitvaart en was me best wel bewust van hun aanwezigheid. Achteraf vond ik het wel fijn, zeker omdat ze heel lief reageerden. Mijn broer wilde per se geen collega's bij de begrafenis van mijn vader.
Ik vind dus eerlijk gezegd dat het niet zo zeer met gebruik of zo te maken heeft, maar met de wens van de collega.

ter verduidelijking

Ik heb toen destijds wel een kaart naar mijn werk gestuurd, daarmee aangevend dat collega's welkom waren en mijn broer heeft dat niet gedaan.

Goed besluit

Ik lees dat je samen gaat met een collega, een mooi besluit. Ik zou zelf ook die keuze gemaakt hebben. Mijn schoonmoeder is een paar jaar geleden overleden. Op de begrafenis kwamen ook verschillende collega's van mijn man. Hij heeft dat als een grote steun ervaren. Ik hoop dat dat ook zo mag zijn voor jullie collega.

Idd wel

Ook ik lees eruit dat hij je niet wil verplichten, maar het wel zou waarderen.

Fijn voor hem dat jullie gaan.

Wel

Ik zou wel gaan, bij ons op het werk is het de gewoonte naar de begrafenissen van ouders van naaste collega's te gaan. We gaan dan condoleren en naar de dienst in de kerk of het crematorium, maar niet mee naar het kerkhof of de koffie achteraf, dat is toch meer voor de naasten en familie.

Rixt

Maakt het dan niet uit of er een kaart is ontvangen? Bij ons op werk wordt altijd gevraagd of de betreffende collega er behoefte aan heeft. Dat is toch wel doorslaggevend.