Mijn man altijd thuis, ik trek het niet meer..

Toch afspraken maken

Ik heb dit precies zo bij mijn moeder gezien toen mijn vaders bedrijf failliet ging. Vader zat (half-depressief) op de bank, keek veel tv en bemoeide zich overal mee. Er kwam heel weinig uit zijn handen. Moeder werd er gillend gek van. Ze heeft hem toen voor het blok gezet. Hij moest *iets* buitenshuis gaan doen, wat maakte totaal niet uit. Hij is toen op zoek gegaan naar vrijwilligerswerk, en omdat hij heel erg handig was/is, vond hij binnen de kortste keren heel veel klusjes. Het bleek een gouden greep. Moeder had het rijk weer even alleen, vader bloeide helemaal op omdat hij zich nuttig kon maken.
Ik wens je veel sterkte toe, het is echt een rotsituatie, voor jou en voor je man.
Groetjes
Massi

Eh, zoek een baan?

Waarom zoek je zelf niet iets buitenhuis om te doen. Dan zit je niet meer op elkaars lip. Het is toch ook zijn huis?

Tijdelijk

Hij is wel bezig met werk zoeken, maar helaas is zijn sector een beetje ingestort door de crisis. Hij hoopt toch wel binnen enkele weken weer te werken, maar zeker weten doe je dat niet.Dus we teren nu op het spaarpotje.
Omdat hij elke dag verwacht weer te beginnen is hij niet bezig met vrijwilligerswerk. Hij wil volgens mij alleen werk waar hij mee verdient. Nu verdient hij even helemaal niets, ook geen uitkering.
Vervelend genoeg voelt hij zich weggejaagd als ik buitenshuis aktiviteiten bespreek. Ikzelf doe genoeg buitenshuis maar heb dringend wat rust thuis nodig. Dat gillend willen weglopen is wel iets wat op mij slaat trouwens. Natuurlijk is het ook zijn huis maar als je ten koste van dat elkaar mateloos irriteerd, dan is het wel zo verstandig om iets te gaan doen. Daarvoor klaagde hij altijd dat hij nooit tijd had voor klusjes aan zijn auto, of voor uitjes etc. Nu tijd zat maar hij doet niets!
Elke maandag hoop ik dat ie toch eens de deur uitgaat, als de kinderen ook weer naar school gaan, maar hij wordt nu boos als ik voorstel of vraag of hij nog plannen heeft... Echt, ik wordt hier gek!

Als je veel tijd hebt...

... kom je nergens meer toe. Als je met je tijd moet woekeren, gaat alles veel effectiever. Dus die klusjes - die moeten simpelweg geprogrammeerd worden.

Ga samen aan tafel zitten als de kinderen naar bed zijn, inventariseer alles er gebeuren moet en stel vast dat nu van een nood een deugd gemaakt kan worden. Noteren op de kalender en aan de slag, ook al verdient het geen cent.

Van hangen en luieren wordt geen mens beter. Ik snap best dat- ie chagrijnig wordt als je hem vraagt of hij 'nog plannen heeft', hij voelt zich ook unhappy en overbodig, maar het is zaak daar doorheen te breken en wat te gaan dóen.

En als de klusjes thuis klaar zijn, misschien op school? Of bij een vereniging van je kinderen?

tonny

Klusjesman

Waarom biedt hij zich via MP niet aan als klusjesman? Beetje zwart werken in iemands tuin, kamertje verven, etc...Dat zijn dingen die je ook kunt doen als je volgende week weer werk hebt: korte klusjes. Desnoods maak je je laatste klusje in het weekend af, als je ineens weer een baan hebt.

Of een beetje gaan sporten. Lekker hardlopen (en daarna douchen, ha, ha, ha!') Beetje wat aan zijn conditie en slechte gewoonten doen.

Succes met de hangworm,

M@

Werkeloos

Mijn man zat ooit maanden thuis en deed niets meer, kwam z'n bed nauwlijks uit. Ik schreef zijn sollicitatie-brieven. Gek werd ik van zijn gehang. Toen ben ik briefjes gaan schrijven: dit moet je doen - het douche-gordijn repareren, deurtje keukenkast rechthangen, garage opruimen etc. Hij werkte de briefjes netjes af. Inmiddels heeft hij allang weer een vaste baan maar mijn man doet nog steeds niets zonder briefjes. Heel idioot eigenlijk maar zelf ziet ie al die 1001 klusjes niet. En van hele dagen spelletjes of TV-kijken wordt niemand happy.

Psychogie van de kouwe grond

Je man is het houvast van zijn werk kwijt en heeft nu alleen nog zijn andere houvast: zijn gezin. Ik vind het niet zo gek hoor dat hij op dit moment wat klitterig is.
Ik neem toch wel aan dat hij nog een uitkering krijgt over de tijd waarin hij thuis zit? Ik heb afgelopen week iemand aan de telefoon gehad die in december ontslag heeft gekregen en over een week eindelijk voor het eerst ww krijgt. Vreselijk. Zo te horen zijn jullie er iets beter op ingesteld, maar het is niet makkelijk. Ik ken de situatie heel goed.
In je beginverhaal valt op dat je je al aan je man irriteerde toen hij nog werk had. Dat hij thuis zit vergroot het dus eigenlijk uit. Hij had het lef om na zijn werk thuis te blijven en nu hij werkloos is is het er niet beter op geworden. Mijn idee: laat hem nog even. Alles op zijn tijd. Ik zou wel proberen met hem af te spreken dat als hij over drie maanden nog geen werk heeft hij iets moet gaan ondernemen. Mijn man heeft een paar baantjes gehad, waar hij normaal nooit voor gekozen zou hebben, maar het was tenminste iets. En als jouw man weer het werk krijgt waar hij ervaring in heeft kan hij zo met dat uitzendwerk stoppen. Door hem nu niet het vuur nader aan de schenen te leggen, maar toch aan te geven dat er wel grenzen aan je geduld zijn, voelt hij zich misschien minder opgejaagd.
Wat ik wel zorgelijk vind is dat hij blijkbaar veel drinkt. Dat is geen goede ontwikkeling en daar zou ik afspraken over proberen te maken. Hij maakt er ook geld mee op wat voor betere doeleinden gebruikt moet worden.
Jou bezigheden buitenshuis... is dat werk? Zo nee, kun je niet wat zoeken via een uitzendbureau?
Ik vind het wel jammer dat deze situatie voor jullie eerder voor afstand zorgt dan een hechtere band. Ik kan niet anders zeggen dan dat de tijd waarin mijn man thuis zat voor ons gek genoeg juist goed is geweest. We zaten samen in die rotsituatie en we sloegen ons er ook samen doorheen. Bij ons was er in het begin ook wel sprake van irritatie. Mijn man bemoeide zich met dingen waar hij zich daarvoor amper mee bemoeide en dat voelt een beetje als inbraak op de privacy die je alleen of met de kinderen had. Jij doet het zo, je kinderen zijn daar aan gewend... blijf af!
Als je nu alleen maar boos bent kom je in een negatieve spiraal terecht. Dat komt dan niet door de plakkerige houding van je man, maar voor een groot deel doordat jij boos wílt zijn. Je kunt er voor kiezen om minder boos te zijn. Hij is geen lastig kind, maar een man die met zijn ziel onder zijn arm loopt zo zonder werk.
Ik mag hopen dat hij wel in huis helpt? Mijn man heeft zich toen op het koken gestort en ontdekte dat hij dat leuk vond. Hij ging meer variëren, vond het gaandeweg ook steeds leuker om meer te experimenteren, waardoor ik op eetgebied een man kreeg die voor meer te porren was dan voor zijn werkloosheid. Ook bleek dat hij eigenlijk een betere huishouder is dan ik.
Hoezeer ik ook begrip heb voor jouw gevoelens vraag ik me echt af of je niet te streng bent voor je man. Probeer je boosheid de baas te worden en met een andere insteek iets te maken van deze periode. Ooit heb je beloofd er voor elkaar te zijn. Soms kan het geen kwaad die belofte weer even op te poetsen.

Hier zieke man

mijn man is een 6 maand thuis gebleven omdat ie dat moest i.v.m. zijn gezondheid. hij was nu ook niet zó ziek dat ie niks kon....dus hij liep mij ook in de weg in 't begin. gelukkig waren wij ons daar altijd al bewust van...wij zeiden altijd al dat áls wij samen thuis zouden komen te zitten we beiden gek zouden worden. we konden er dus ook gemakkelijk over praten én ik werkte nog wel (halve dagen). we hebben wat taken die ik altijd doe overgeheveld. zo deed man de dagelijkse huishoudelijke klussen. (afstoffen, zuigen, bedden) en dekte hij de tafel om 12.00 uur (dan is hij normaal op 't werk) dat vondt ik wel prettig....de dagelijkse dingen waren dan tenminste 'klaar' als ik thuis kwam. hij nam op een geven moment ook zelf initatief als ik de was aanzette deed hij het in de droger b.v.
's middags moest hij slapen/rusten. dat had hij ook hard nodig dus hij sliep écht. dat deed ie tot een uur of 3. 's middags nam hij het vervoer van de kinderen zo nodig op zich (clubjes e.d.).
en tussendoor deden we de boodschappen samen of hij alleen. ik hield zeeën van tijd over opeens. dus ik kookte uitgebreid (vondt hij ook wel prettig) en bakte weer eens vaker een taart ofzo. het hele huis hebben we gesopt zoals we in tijden niet gesopt hadden.
achteraf zei mijn man dat hij blij was dat hij weer wat 'houvast' had gehad qua dagindeling en dat ie in het begin totaal niet wist hoe hij de dag moest doorkomen. maar doordat ik die klussen aan hem had gegeven had ie een reden en een tijd waarvoor het klaar moest zijn (voor ik+kinderen thuis waren).
ik denk dat vaste klussen voor een man die nooit thuis is toch de nodige houvast bied en regelmaat. niet te ingewikkeld simpel en klaar voor zo en zo laat.het liefst dagelijks hetzelfde.(het kan b.v. ook koken zijn 's avonds)
groeten albana

Even ano

Drie dingen die ik me afvraag:
1) hij is/wordt toch niet depressief? Want in dat geval is een bezoekje aan huisarts (en mogelijke doorverwijzing) misschien geen gek idee. Dat vele roken en drinken klinkt wel zorgelijk, eigenlijk. Of deed hij dat ook al toen hij nog wel werkte?
Het kost trouwens ook nogal wat, en dat kunnen jullie je nu minder goed veroorloven.
2) hoezo spaarpotje? Was hij freelancer? Anders zou hij toch recht op WW moeten hebben?
3) wat iemand anders ook al zei: kan jij niet gaan werken?

Heel veel sterkte ermee

Temet