Huis, Tuin en Keuken
prulleke
30-12-2010 om 22:55
Hond kwijt
Hallo iedereen die op dit late uur nog aan het lezen is.
Tijdens de uitlaat ronde om 19.00 uur in Eindhoven, tongelre bij het Karregat is onze hond waarschijnlijk geschrokken van het vuurwerk en spoorloos verdwenen.
Het is een zwart-witte border collie en luistert naar de naam Bow.
Ik heb het bericht inmiddels op twitter geplaatst en probeer nu op allerlei manieren zo veel mogelijk mensen op de hoogte te brengen.
Woon je toevallig in de buurt of twitter je veel, wil je dan dit bericht doorsturen.
We missen hem ontzettend.
Alvast bedankt
Moppeke
30-12-2010 om 23:23
Amivedi bellen
Bel ook even stichting amivedi!
Kunnen zij meezoeken en eventuele meldingen matchen met jouw hond.
Ik hoop dat ie snel weer terecht is!
Lynna
31-12-2010 om 08:03
Ik hoop dat je hem gauw vindt!
Wat zielig Prulleke, dat ie zo bang was en weggelopen is. Ik hoop dat ie misschien vannacht weer teruggekomen is?
prulleke
31-12-2010 om 08:47
Bedankt voor jullie reacties
We hadden inmiddels alles en iedereen ingeschakeld en gisteravond om 23.30 uur kwam het verschrikkelijke telefoontje van de dierenambulance dat hij was aangereden en overleden.
We kunnen het nieuwejaar niet slechter beginnen, het gemis is enorm.
bedankt
M Lavell
31-12-2010 om 09:45
Wat vreselijk
Jemig, wat een schok.
Veel sterkte voor jou en je gezin.
Groet,
Miriam Lavell
Nasha 1st
31-12-2010 om 10:55
He gatver....
wat rot voor jullie, sterkte...
Hier zit ik al de hele ochtend te kijken waar rooie kater blijft. Vermoedelijk ook buiten, maar normaal zit ie 's morgens altijd voor de deur. nu nog niet gezien en er is al behoorlijk wat vuurwerk....
Mamvantwee
01-01-2011 om 11:08
Ach
Wat erg, sterkte hoor. Een hond is een beetje een kind dat bij het gezin hoort.
Groet, Mamvantwee
Niny
01-01-2011 om 18:11
Ach wat zielig
Ach Prulleke,
Wat ellendig! Heel veel sterkte.
Groetjes Niny
prulleke
03-01-2011 om 09:23
Bedankt allen voor jullie reacties
Je weet dat een huisdier niet het eeuwige leven heeft, maar dit voelt zo oneerlijk. Hij werd bijna 3 en het was meer dan een huisdier. Het was eigenlijk gewoon een echt gezinslid.
Het was echt het maatje van mijn man. Mijn man zat de afgelopen 3 jaar echt in een dip en de hond hielp hem daar langzaam uit. Ook de kinderen gingen bij elk kinderverdrietje even knuffelen bij de hond.
Zelf heb ik natuurlijk ook verdriet om de hond, maar het meeste verdriet heb ik omdat mijn gezin zo'n verdriet heeft.
Het zal langzaam wel slijten.
rosalie3
05-01-2011 om 22:40
Zelfde meegemaakt
Lieve Prulleke,
Ik voel zo met jullie mee.
Wij hebben hier hetzelfde meegemaakt toen onze lieveling van een heel bewerkelijke en maffe hond zelfs nog net geen 2 jaar jong was.
Hij was 1 vd weinige lichtpuntjes nog in ons gezin; een dag voordat hij (voor mijn ogen) verongelukte hebben wij onze kinderen moeten vertellen dat we gingen scheiden. Deze ellende bij elkaar verzin je toch ook niet, echt afschuwelijk.
Het is en blijft afschuwelijk maar de scherpe randjes slijten met de tijd. Hier is het nu bijna 2 jaar geleden.
Veel sterkte gewenst.