Hoe regelen jullie de financien?

Hier

Wij hebben 2 rekeningen, op de een komt meer salaris binnen dan op de ander. Waar het meeste op komt is de rekening voor de vaste lasten en hoge uitgaven, van de rekening waar minder opkomt betalen we boodschappen en kleine uitgaven. Beide rekeningen staan wel op beider naam. Het gaat al 30 jaar zo en heeft nooit problemen gegeven.

Alles bij elkaar

Toen wij gingen samenwonen hebben we een gezamenlijke rekening genomen waarop de salarissen binnen komen en waar alle lasten van worden betaald. We hebben geen 'eigen' geld maar hoeven ook geen verantwoording af te leggen over uitgaven (overleggen bij grote bedragen is wel handig natuurlijk).
Zijn jullie van plan lang in het huis van je vriend te blijven wonen of is dit de 'oefen-fase' (heel verstandig trouwens)? Je wordt geen mede-eigenaar van het huis, maar deel je mee in de overwaarde die vanaf nu wordt opgebouwd? Of houd je een spaarrekening op eigen naam? Wat gebeurt er als jullie uit elkaar gaan, sta je dan per direct op straat?

Wij doen het zo ...

Hoi gescheiden moeder!

Wij doen het ook weer anders. We hebben twee gezamenlijke rekeningen, een betaal- en spaarrekening. Daarnaast hebben we gewoon allebei onze eigen betaal- en spaarrekening.

Manlief en ik hebben een spreadsheet. Daarop staan alle gezamenlijke uitgaven (hypotheek, boodschappen, sportclubs kids, post kleding kinderen, hun zakgeld, energie, water, gem. belastingen, abonnement krant, noem maar op).
Daar rolt een totaal bedrag uit van alle uitgaven per maand, bv. 2000,-. Dat totale bedrag is wat er maandelijks op de en/of rekening moet staan, en wordt verdeeld over man en mijzelf.

Salarissen van man en mijzelf staan ook op spreadsheet, en worden verrekend naar rato.
De meest verdienende betaalt dus ook meer. Is er een wijziging in een van ons beider salarissen dan is even gedrag aanpassen genoeg. Gaat bv de hypotheek omhoog, of moet er iets aangepast ivm verhoging van eoa dan rekent spreadsheet dat automatisch door, en veranderen dus ook de betalingen die we per de 1e overmaken naar de en/of rekening.

Voorbeeld; totale maandelijkse lasten zijn (bv.) 2000,-. Man verdient 3000 (netto), ik verdien 2000 (netto) - ook hier; voorbeelden hoor om het makkelijk te maken!
Verhouding is dus 60:40. Zestig % van 2000,- is 1200,-, 40% is 800,-.
Maandelijks van zijn prive-rekening dus 1200 naar en/of, van mijn rekening 800 naar en/of.
Idem mbt de gezamenlijke spaarrekening (voor nwe wasmachine, onderhoud huis oid).

Zo betalen we allebei heel eerlijk naar verhouding van ons inkomen - en houden we ook zicht op maandelijkse lasten trouwens!
Daarnaast hebben we allebei onze eigen rekening.
Om 't voorbeeld aan te houden; ik krijg maandelijks 2000 netto salaris, maak 800 over naar en/of en de resterende 1200 is van mij. Voor mijn auto, kleding, uitjes, whatever. Al wil ik het weggooien; mijn geld, ik bepaal hoe ik het besteed.
En dus eigenlijk nooit gezeur over geld....

groet
Mare

Wij hebben ieder een aparte rekening

en ieder een aparte spaarrekening. Mijn man betaalt hypotheek, gas water licht, zijn eigen verzekeringen en kosten voor zijn eigen auto behalve de garagerekeningen, aansprakelijkheids en huisverzekering

Ik betaal de rest. Boodschappen, kleren, vakanties, mijn eigen auto en de garagerekeningen van zijn auto, al onze telefoonrekeningen, de hulp, de oppas, alle nieuwe apparaten.

Ik heb geen idee waar zijn geld voor de rest allemaal heen gaat en andersom. Niet omdat het geheim is hoor, maar het is er nooit van gekomen. Ik wil ook gewoon mijn eigen geld houden en hebben.

Nog eerlijker dan bij mare

Als je zoals bij Mare thuis, naar rato van salaris meebetaalt aan de gezamenlijke lasten, is wat je voor jezelf overhoudt ook naar rato. De meestverdienende heeft dan meer 'zakgeld'. Daar kun je natuurlijk voor kiezen als je vindt dat diegene het ook verdient. Maar wij gaan ervan uit dat we alletwee even hard werken om geld/huishouden/etc te regelen. Dus allebei evenveel zakgeld.
We verdelen de gezamenlijke uitgaven dus zo, dat het hierop neerkomt. Dit doen we dmv. een bedrag overmaken van onze eigen rekeningen naar de gezamenlijke rekening waarbij we allebei hetzelfde overhouden van ons salaris. Van de gezamenlijke rekening worden dan de grote dingen betaald zoals huur, kinderopvang, etc etc. Het bedrag is gebaseerd op een inschatting van wat de gezamenlijke uitgaven ongeveer zijn. Kleine bedragen schrijven we in een kasboek, tekorten op de huishoudrekening vullen we tussentijds aan, en aan het eind van het jaar verrekenen we de hele boel nog eens.
Bij jullie is het natuurlijk een stuk ingewikkelder omdat jullie een hoop gescheiden posten hebben, zoals kinderen die alleen van jou zijn en niet van je vriend. Dan moet je dus echt goed overleggen in hoeverre hij aan kinderdingen meebetaalt, lijkt me. Ook verschillen jullie salarissen nogal terwijl dat (neem ik aan) niet door jullie gezamenlijke keuzes komt. Dat maakt het anders dan bij ons, wij kennen elkaar nog uit onze studententijd en zijn ons hele werkleven al samen geweest.
Maar wat je wel (net zoals wij) zou moeten doen, is een bepaalde hoeveelheid zakgeld afspreken, dat je geheel naar eigen inzicht mag uitgeven. Zodat je daar tenminste een broek van kunt kopen zonder gezeur!!

We doen maar wat

Ook hier aparte rekeningen, zowel voor sparen als betalen, en ook een gezamenlijke rekening. Daarop stort man elke maand een bedrag (afhankelijk van de inkomsten van de maand ervoor, zzp'er, variërend van ongeveer precies genoeg tot zeer ruim teveel. Van dat geld doen we boodschappen, auto, kinderopvang, kadootjes, kapper, uitjes,tandarts etc. Van mijn betaalrekening doe ik huis (ook gas, licht, telefoon, verzekeringen), ziektekosten en vakanties. Wat er teveel staat op de gezamenlijke rekening stort ik eens in de paar maanden op de gezamenlijke spaarrekening (voor 'later', voor slechtere tijden ofzo). Van man's betaalrekening gaan allerlei andere kosten: advocaatkosten (vele duizenden euro's per jaar, zijn ex heeft wel eens wilde plannen), kinderalimentatie, bedrijfskosten.
We rekenen niet uit of het eerlijk is, maar we zijn er zelf tevreden mee. In de verdeling zie je nog goed dat het huis van mij is en man er later bij is komen wonen.

Het is nog nooit (we zijn al heel wat jaren samen) voorgekomen dat we elkaar ter verantwoording roepen over een uitgave. Het zou echt niet in ons opkomen, daar zijn we echt te oud voor

Alleen ik heb bankrekeningen

Op de eerste komt ons salaris binnen en al wat nog meer gestort wordt. De tweede gebruiken we eigenlijk alleen maar voor geld wat mijn man uitgeeft. We maken geld over naar die rekening en het pasje wat daarbij hoort gebruikt hij. Ik ben al blij als we zomaar geld overhouden voor extraatjes, laat staan dat ik helemaal ga uitrekenen of het allemaal in verhouding is. Nee hoor, we hebben allebei zo onze kleine uitgaves en als het iets groter wordt hebben we het er gewoon even over.

Hier zijn we ook nog aan het zoeken

mijn man en ik zijn nu drie jaar bij elkaar. We zijn hiervoor allebei getrouwd geweest en ik heb twee kinderen die nu bij ons wonen.
we hebben samen een huis gekocht, waar we allebei geld inhebben gestopt. Bij de notaris staat hoeveel we hebben ingebracht. Als we ook uit elkaar gaan (gaan we allebei niet van uit, maar het is een geruststellende gedachte dat we niet afhankelijk zijn van elkaars financien) wordt alles naar rato verdeeld. (het kan zijn dat het huis meer waard is geworden, of juist minder).
Wat na ons huwelijk is ingebracht is 50/50, dus van ons allebei.
Mijn man heeft een vast salaris en ik krijg kinderalimentatie en een bedrag aan rente van de lening die mijn ex bij mij heeft uitstaan. Het salaris wordt op een en/of rekening gestort waar alle vaste lasten van worden betaald. Mijn 'inkomsten' worden op een andere rekening gestort en daar leven we van.
Maar toch gaf dat een vervelend gevoel. Ik durfde eigenlijk nooit iets voor mezelf te kopen en mijn man juist wel. Maar hij had soms wel het gevoel dat hij dat dan van mijn geld kocht...
Dus sinds kort hebben we 'potjes'. Ieder krijgt 200 euro om vrij te bestenden aan hobbies, uit eten met een vriend(in) of een dagje naar de sauna. Daarnaast hebben we ieder een potje met kleedgeld van 100 euro per maand.
Mijn man koopt namelijk 1 keer per jaar al zijn kleding, maar als hij daar geen geld voor apart zet, gaat dat dus in 1 maand zomaar van de 'boodschappen-rekening' (wat dus niet kan) en ik wil zomaar eens wat kunnen kopen.
Voor de kinderen sparen we elke maand 50 euro voor later en gaat er ook 200 euro in een potje voor kleding.

Als ik het zo opschrijf, zijn het best hele grote bedragen, ik ben heel benieuwd hoe dat bij de anderen is verdeeld, dus ik lees graag dit draadje verder mee!

Ik moet zeggen dat er sinds de 'zakgeldregeling' wel rust in de tent is, er was toch wel eens onderhuids gekibbel over bijvoorbeeld dure computerspelletjes....

Daan

2 systemen geprobeerd

Wij begonnen 10 jaar geleden met drie rekeningen; elk een eigen en één gezamenlijk. We verdienden precies evenveel en storten beiden een gelijk bedrag per maand op de gezamenlijke rekening. Na een aantal jaar ging ik iets minder werken en verdiende (tijdelijk) iets minder. Toen hebben we een tijdje 40/60 op de gezamelijke rekening gestort. Maar ik bleef het ingewikkeld vinden. Mijn man interesseerde het allemaal niets, of ik nu veel uitgaf of weinig, hij gaf zelf sowieso niks uit. Of betaalde gezamenlijke dingen met eigen cash, wat ik dan weer boekhoudikundig driftig recht probeerde te breien. Want ik vond dat alles éérlijk moest, alles moest kloppen. Na 8 jaar en drie schoenendozen vol met bonnetjes en boekhouding verder, was ik het zat. Het werd bijna fobisch, dat geboekhoud. Ik heb met een haast ritueel de dozen bonnetjes bij het oud papier gegooid en we hebben het over een andere boeg gegooid. Alle salarissen storten we nu op 1 rekening. Daarvan betalen we zoveel mogelijk alles. Per maand gaat er naar onze beide privérekeningen 250 euro. Daarvan betalen we onze "eigen" dingen; mobiele telefoon, kleding, cosmetica, uitgaan, boeken, tijdschriften, abonnementen, cadeautjes etc.
En ik moet zeggen:bij ons werkt dat tot grote tevredenheid, ook nu ik inmiddels veel meer verdien dan mijn man. Hij heeft geen idee hoe het met onze financiën zit, en ik stort met liefde mijn extra salaris in onze gezamenlijke huishouding. Het heeft mij enorm veel rust gegeven om het niet meer allemaal precies te willen weten wat er verrekend moet worden.
Groet, Dominica