Geldvraag,

Nou ja

Ik vind het belachelijk! Wij hebben altijd ons geld in 1 pot gestort. Je leeft samen, hebt samen een huishouding en kinderen. Het kan niet zo zijn dat de een meer te besteden heeft als de ander.
Anders stuur je hem maar een rekening voor zoveel uur per week voor je huishoudelijke werk en en het begeleiden van de kinderen. Dat is ongetwijfeld meer als 800 euro.
En van 800 euro per maand waar je alles van moet doen zou ik niet rondkomen met 2 kinderen.
Wat houdt je man eigenlijk over, weet je dat wel?

Jaymza

800 +?

Je hebt dus als boodschappengeld en geld voor jezelf 800 euro + wat je zelf verdient? 800 euro voor al die dingen die je noemt vind ik weinig, dus het hangt er vanaf hoeveel je zelf nog inbrengt. Wij zijn wel getrouwd en hebben ieder een eigen rekening. Op mijn rekening komt de kinderopvangtoeslag en een gedeelte van de belastingteruggaaf (ca. 1000 euro). Dat geld gebruik ik voor boodschappen, voor 4 personen, kleding voor mij en de kinderen, en mijn eigen persoonlijke uitgaven. De rest gaat van de rekening van mijn man (eigenlijk onze gezamenlijke rekening, mijn salaris komt daar ook op). Ik heb daar wel een pas van, maar die gebruik ik zelden.

Klinkt raar, maar

Eerlijk gezegd weet ik niet eens precies hoeveel hij verdiend.Hij houdt alles op zijn laptop bij, en daar kan ik niet in. Hij geeft zelf bijna niets uit, behalve eens in de zoveel jaar een nieuwe computer. Hij werkt in de ITC, vandaar dat hij thuis ook regelmatig weer een andere pc moet. Verder geeft hij nauwelijks iets uit aan kleding voor zichzelf. Wel de grote dure klussen aan huis, of als er een nieuwe wasmachine of zo moet komen en autoreparaties mag hij ook betalen.
Ja, het is een beetje zo gegroeid. ieder een apart salaris, eigen geld, maar dingen zijn natuurlijk veranderd in de loop der jaren en er zijn kinderen gekomen. Maar ik vraag me ook af of het niet een beetje weinig is. Voel me inderdaad een soort betaalde huishoudster.

Andersom doen

Hoi,

Ik zou het andersom doen. Ieder houdt bij wijze van spreke maandelijks 400 euro voor zichzelf, de rest gaat op een andere rekening waar alles van betaald wordt. Lijkt me wel zo eerlijk, je bent van heel veel gedoe af, je bent namelijk hoe je het ook wend of keert beiden de hele week bezig met dingen voor jullie gezin, je man in een betaalde baan, jij grotendeels in een onbetaalde baan, (huishouden/kinderen) Het geld wat jullie voor jezelf overhouden is dan ook echt voor jezelf (kan ook 200 euro zijn of 500, wat het beste uitkomt) dus de computer die voor algemeen gebruik in huis wordt gekocht kan dan ook van het gezamelijke geld. Basis kleding voor iedereen kan ook van het gezamelijke geld, het is dan meer voor als je een iets exclusiefs wilt doen ofzo, of flink gaan stappen met vriendinnen (of hij met vrienden)
Wij hebben ook alles op een grote hoop, maar ook ongeveer hetzelfde uitgave patroon. Dat scheelt, we hebben in ieder geval nooit ruzie over geld ofzo, en echt grote uitgaven (boven de 500 euro) dat overleggen we eigenlijk altijd.

Maxime

Wij

Wij bepalen twee keer per jaar hoeveel we aan gezin, huishouden en hypotheek e.d. kwijt zijn. Van ons eigen salarig (op onze eigen rekeningen) wordt dan automatisch elke maand een evenredig bedrag overgemaakt naar onze gezamenlijke rekening. Hiervan betalen we alles voor huis en kinderen. We hebben geen pasje van onze gezamelijke rekening, dat gaat allemaal automatisch of door overschrijven.

We houden elk zelf wat over van ons inkomen op onze eigen rekeningen. Als één van ons een keer veel geld heeft uitgegeven voor iets gezamenlijks, trekken we dat onderling weer recht.

Na een vakantie zetten we alles op een rij en betalen aan elkaar het verschil. Werkt prima zo, alles is inzichtelijk en eerlijk verdeeld.

Overigens kunnen wij allebei met internetbankieren altijd alles zien van elkaar.

Huh

Huh, ik zou eens inzage gaan vragen in zijn financieën. Ik vind het nogal een vreemde situatie. Wie weet heeft je partner 50.000 euro gespaard, en jij vermoedelijk helemaal niets. Dat sparen heeft hij dan wel deels over jouw rug gedaan. Of 800 euro veel of weinig is weet ik niet, het hangt natuurlijk van jullie gezamenlijke inkomen af. Ik neem trouwens aan dat hij wel de hypotheek/huur betaalt?
Het lijkt me ook hoog tijd om eens naar de notaris te stappen en een samenlevingscontract te laten opstellen, waarin de financieën ook aan bod komen.

Poeh...

hier wordt ook alles op 1 hoop gedaan en gaat alles uit die ene pot.

Dit zou ik zo niet doen

Wij hebben ook de financiën gescheiden, maar onze inkomens zijn redelijk vergelijkbaar. Dat is dus een heel ander verhaal. Zoals het nu bij jullie gaat lijkt het inderdaad wel erg oneerlijk: jij brengt onbetaalde arbeid in (en niet zo weinig ook), en hij kan vermoedelijk over het grootste deel van zijn salaris vrij beschikken. Jij bouwt ondertussen niets op. Dat hij niet echt open lijkt te zijn over zijn financiën (of heb je hem er nooit naar gevraagd) geeft ook niet veel vertrouwen.

Ik zou inderdaad zeggen: alles in éen pot en dan beide partners een eigen zakgeld, of beiden naar evenredigheid bijdragen. Maar dan moet je niet alleen de inkomsten uit werk meetellen, maar ook het onbetaalde werk meetellen. En een samenlevingscontract met wat financiële afspraken (partneralimentatie igv scheiding) lijkt me ook geen gek plan.

Sterkte ermee

Temet

Wij hebben ook alleen maar aparte rekeningen

en geen gezamelijke rekeningen.
Maar van jullie ´regeling´ gruwel ik. Er is geen gelijkwaardigheid of iets.
Sorry dat ik het zo hard stel.

Hoe kan je nou niet eens in zijn computer kunnen komen.

Mijn man en ik hebben zoals ik al eerder zei ook geen gezamelijke rekening.
Wij hebben gewoon ieder onze aparte rekeningen en ieder een spaarrekening.
Ik verdien een stuk meer als mijn man, dus ik betaal het grootste deel van onze vaste lasten.
Onderhoud op onze auto´s, onze telefoons, de hulp, alle grote aankopen, de boodschappen, gas, water en licht, alle kleren schoenen, de cadeautjes.
Hij betaalt de hypotheek, de verzekeringen, zijn eigen benzine ed
Soms stort ik wat over naar zijn rekening als hij tekort komt. Zijn computer is door mij betaald
Ik heb verder geen idee waar mijn man verder zijn salaris aan uitgeeft en het interesseert me nauwelijks.
Maar als ik het zou willen weten zou ik er zo bij kunnen komen.
Ik betaal rustig als het zo uitkomt zijn cursus als de rekening binnenkomt en hij betaalt de boodschappen als hij toevallig langs de supermarkt komt en we hebben iets nodig.

Dat is een vanzelfsprekendheid in ons huwelijk. Ook al hebben we geen gezamelijke rekening en verdient de een meer dan de ander, alles wat binnenkomt is gezamelijk geld. Bij jou zie ik een soort krampachtig apart houden van zijn geld en jouw geld en dat vind ik echt niet gezond in een relatie

Percentage

Al allereerste dien je inzicht te hebben in zijn financien. Hij weet blijkbaar precies wat jij binnenbrengt en zou moeten betalen, maar andersom niet?Raar.
Ik vind (bij ongelijkheid in inkomen) werken met een percentage het eerlijkst. Je opent een huishoudrekening en stort daar vanaf je eigen salarisrekening allebei hetzelfde percentage op, zeg 75%. Verdien je 1000 euro, dan is dat 750 (en heb je 250 over voor jezelf), verdien je 100 euro, dan is dat 75 (en heb je 25 over voor jezelf).
Van de huishoudrekening betaal je alles wat met het runnen van een huishouden/gezin te maken heeft, dus óók clubjes en verbouwingen. Zéker de kosten voor de kinderen horen daar vanaf te gaan in mijn beleving. Koppel er een spaarrekening aan om te sparen voor verbouwingen enzo. Van het geld wat je overhoudt op je eigen rekening koop je dingen die je zelf belangrijk vindt. Een CD ofzo, of walgelijk dure parfum.

Tirza

Héél apart!

Je beschouwt je partner blijkbaar wel als je man, ondanks het gebrek aan officieel contract of boterbriefje. (Is dat eigenlijk wel zo of hebben jullie wel iets op laten stellen?) Misschien zit daar ook een deel van het probleem: jullie zijn op deze manier niets van elkaar uitgezonderd dat jullie de ouders zijn van jullie kinderen. Je hebt nu nergens recht op en bent afhankelijk van iemand die officieel niets meer is dan 'een' vriend.
Het huis bijvoorbeeld, is dat van jullie samen, of staat dat op naam van je 'man'?
Het zou bij ons ondenkbaar zijn om in een situatie als die van jullie te komen. Ten eerste ga ik over de bankrekening, we hebben er twee en die staan allebei op mijn naam, maar ook als dat niet zo geweest zou zijn zou ik toegang tot de rekening hebben. Ik zou het niet accepteren als dat niet kon. Ten tweede is het gescheiden houden van inkomsten en uitgaven mij ook vreemd. Ik heb dat ook bij mijn zussen gezien en ik kan er met mijn pet niet bij. Dan krijgt mijn zus bijvoorbeeld iets, ik vraag 'waar doet hij dat dan van?' en zij 'ik zou het niet weten.' Onbegrijpelijk. Of mijn andere zus met haar toenmalige man. Hij schaftte iets aan waar zij het nut niet van zag, een pannenset bijvoorbeeld terwijl er nog een prima set in de kast stond, maar wat ze afdeed met 'maar ja, het is zijn geld.' Nee, nee, nee! Het is dan wel zijn geld, maar je leeft toch verdorie als één geheel met elkaar samen? Je leeft toch niet voor jezelf als je een 'verbond' met elkaar bent aangegaan? Dan heb je samen de zorg voor de vaste uitgaven en weet je van elkaar wat er over blijft en waar je eventueel zelf de beschikking over kunt hebben.
Ik vind dat je best een eigen bankrekening mag hebben, maar dat er totale openheid moet zijn en dat de uitgaven in de juiste verhouding moeten staan tot wat er op de bankrekening binnenkomt óf dat er een evenredig deel naar een gezamelijke rekening moet worden overgemaakt.
Je zegt dat je 800 euro per maand van je man krijgt. Je slaat bij die mededeling over wat er van jouw inkomsten de huishoudpot ingaat. Als jij ook geld overhoudt voor het huishouden is de pot natuurlijk hoger dan die 800 euro en met wat er van jullie samen in komt is het de vraag of het genoeg is. Als dat niet zo is moet je 'man' meer bijdragen. Het is natuurlijk belachelijk als jij over elke euro na moet denken terwijl jouw man de Dagobert Duck uithangt. Bovendien gaat het er ook meer om of de verdeling eerlijk aanvoelt. Als dat niet zo is moet je dat toch echt bespreken.

Juist geen percentage hoor (tirza)

Hoi,

Ik zou juist geen percentage doen in verdeling. Meestal werkt de man meer uren, waardoor hij meer inkomen heeft. De vrouw werkt minder uren betaald, (maar doet voldoende thuis + meestal ook de kinderopvang) dus zij doet qua arbeid evenveel (zij het niet meer meestal) dus dan zou ze alleen een percentage van haar eigen inkomen mogen houden? Nee hoor, het meest eerlijke is, dat beiden hetzelfde bedrag per maand houden voor zichzelf en de rest voor het gezin storten op een gezamenlijke rekening.

Maxime

Tirza

Zo'n percentagerekening vind ik juist niet zo eerlijk. Al helemaal niet als de een veel onbetaalde arbeid verricht. Diegene werkt dan wel hard maar heeft dan veel minder voor zichzelf te besteden, kan bij wijze van spreken nog niet eens nieuwe kleren aan. (neem bijvoorbeeld maar die getallen die je zelf geeft!). Als je geen kinderen hebt en allebei evenveel tijd en de inkomensverschillen zijn vrijwel alleen aan verdienste (zoals harder werken) toe te schrijven dan kun je zoiets nog wel overwegen maar in het geval van draadstartster lijkt het me heel unfair. Wat dan namelijk ook nog eens gaat spelen is dat de totale huishoudkosten op het grote inkomen gebaseerd zijn, dus degene met het lage inkomen financiert het grote huis e.d. met het dragen van zijn/haar oude kloffie.
Hier dus ook de al veel genoemde 'allebei evenveel zakgeld' regeling.

Wat maakt dat nou uit kaaskopje

??? of ze wel of niet getrouwd zijn etc. Doet er helemaal niet toe namelijk, de vraag hoe en wat is pas 'interessant' als ze uit elkaar zouden gaan.

Dus

stel dat Irmaman 2500 euro verdient en Irma zelf 1000, dan hebben beide recht op 500 euro ´zakgeld´ en gaat de rest in de pot. Ja, dat lijkt me inderdaad nog wel zo eerlijk. Of als Irmaman 2500 en Irma 500, dan zou Irma 200 euro zelf kunnen houden en Irmaman ook. Afhankelijk van de vaste lasten natuurlijk. Als Irmaman de vakantie niet betaalt e.d. dan moet hij toch een gigantische spaarrekening hebben ondertussen.
Maar ik lees het verhaal van Irma nog een keer. Hij geeft 800 euro en élke zaterdag moet hij van zijn eigen geld de boodschappen doen. Ben ik nou mal dat het dan eigenlijk wel meevalt met wat Irma moet doen van die 800 euro? Als wij weekboodschappen, meestal in 2 keer, doen zijn we toch al gauw 125 euro kwijt. Stel dat Irma zelf nog 400 euro moet bijleggen voor boodschappen, dat lijkt mij al rijkelijk veel, dan blijft er 400 euro over voor kleding, contributie en leuke dingen en dan heb ik nog buiten beschouwing gelaten dat Irma zelf ook geld bijdraagt. Ik vind dat best veel. Je koopt toch niet elke maand voor zoveel geld kleren, je hoeft toch niet elke maand contributie te betalen? Dus ondanks dat ik de regeling bij Irma apart vind en niet mijn stijl heb ik ook het gevoel dat het misschien handig zou zijn om eens te kijken waaróm het geld zo hard uit de portemonnee vliegt. Als er geen geld is voor een avondje met vrienden dan ga je dat avondje niet weg.
Dat Irma de helft van de vakanties moet betalen vind ik belachelijk. Ten eerste, als Irmaman in loondienst is, krijgt hij vakantiegeld en hij pot volgens mij zoveel geld op dat hij de rest makkelijk voor zijn rekening kan nemen. Als zijn inkomen een beetje lijkt op dat van een vader van een vriendin van mijn dochter verdient hij écht goed en dan zou hij zich moeten schamen over zijn krepserige houding.

Precies

daar denk ik deels ook aan, maar het kan ook een dreigement van haar partner worden. Hij kan haar in zo'n geval zo in de steek laten zonder haar verder nog te hoeven helpen met partneralimentatie of iets dergelijks.

Rare constructie

Of 800 euro redelijk is daar kan ik geen uitspraak over doen. Dat is van heel veel zaken afhankelijk, onderanderen van je inkomen. Je kan het er best van doen natuurlijk maar als je een goed inkomen hebt kom je daar denk ik snel over heen.
Ik vind in elk geval dat jullie een behoorlijk rare constructie hebben. Mijn man en ik hebben sinds kort alles bij elkaar omdat we toen we nog wel aparte rekeningen hadden alles toch door elkaar ging. Toen we het nog wel apart hadden, hadden we 4 rekeningen. Elk een aparte rekening waar we ieder per maand 300 euro op hielden (eenzelfde bedrag dus, ondanks dat ik minder verdiende aangezien het onze gezamenlijke beslissing is geweest dat ik meer tijd voor de kinderen zou zorgen). Een lopende rekening waar ons overige inkomen heen ging voor alle kosten en een spaarrekening waar we maandelijks 200 euro op overmaakten.
Zoals jullie het doen lijkt me echt niet eerlijk. Omdat jij minder werkt hoef je natuurlijk niet minder geld te hebben. Daarnaast vind ik het logisch dat alle gezinsuitgaven van een gezamenlijke rekening gaan. Het is toch absurt dat jij zulke dingen moet betalen terwijl je man veel meer geld verdiend. Dat jij geen inzicht in in- en uitgave van je man hebt vind ik ook zorgelijk. Misschien is 800 euro wel echt het max. dat hij kan bijdrage maar je man kan ook maandelijks een hele hoop geld voor zichzelf apart zetten terwijl jij zuinig aan moet doen en als het mis gaat (waar je natuurlijk niet vanuit gaat) dan heeft je man een heleboel geld en heb jij niks.

Ja, ik vind het ook wel raar

Als ik jullie berichten lees, overigens bedankt voor de reacties, dan vind ik het ook wel raar.
Iemand vraagt of hij hypotheek of huur betaalt, maar dat hebben we niet, eigen huis, de hypotheek is allang afgelost. Het huis, echter is wel van hem. Hij zat toen beter bij kas. Ik vind het wel beangstigend, want stel...jeweet het niet...dat we uit elkaar zouden gaan, dan heb ik dus niets. Misschien toch maar het een en ander vastleggen. Ik kan niet in zijn computer, hij heeft een wachtwoord.
Voor de kinderen had hij een spaarrekening geopend toen ze geboren waren en nu blijkt dat hij die spaarrekening heeft opgeheven, want het is gunstiger voor de belasting om ze als ze 18 zijn in één keer een schenking te doen als ze 18 zijn. Dat zou hij dan doen. Het is zijn geld, dus hij heeft het weer op zijn eigen rekening.
Hij gaat echt niet elke zaterdag boodschappen doen, maar ik probeer dat wel vaak te vragen, scheelt weer.
Kinderbijslag krijg ik dan op mijn rekening, nou ja, zoveel is dat ook weer niet.
Hij zegt dat hij maandelijks niets overhoudt.

Maar wat verdien jij nou?

Hier hebben we op een rijtje staan wat we maandelijks kwijt zijn.
We weten ook wat we maandelijks binnen krijgen (kinderbijslag rekenen we niet mee) en wat ieders percentage daar van is.
Ik lever 25% en hij 75% en van wat we maandelijks nodig hebben stort hij 75% en ik 25%. Zo houden we ongeveer hetzelfde privé over.
Daar staat wel tegenover dat we het huishouden ook op die manier verdeelt hebben. Ik doe 75% van het huishouden en hij 25%.
Zo staat het overigens ook in ons (standaard) samenlevingscontract en we zijn er beiden tevreden over.
Overigens ben ik nog wel benieuwd wat Irma nou zelf aan die € 800 toevoegt, of ik moet er over heen gelezen hebben.
Jakiro

Irma

Ik zou me héél onplezierig voelen in jouw situatie, klinkt zo ongelijkwaardig. Ooit sprak ik met een kennis die een beetje hetzelfde zat, ik heb haar aangeraden thuis voor te stellen de rollen om te draaien, hij meer thuis, zij fulltime aan het werk. Vond hij geen goed idee.... maar zo'n gesprek is wel een opening naar duidelijk maken dat als hij meer verdient dan jij en jij de boel thuis draaiend houdt het inkomen wat binnenkomt een gezinsinkomen is. Dat je evt allebei een bedrag hebt wat je zelf kunt besteden zonder dat je daar elkaar informeert is prima, maar nu zijn de verhoudingen helemaal scheef. Heb je een goed samenlevingscontract? Zo nee, ga daar dan heel snel over om tafel! Over die € 800 heb ik gen mening, dat ligt ook aan je inkomenen, dat bepaalt immers voor een groot deel je uitgavenpatroon.

Hopelijk kun je het veranderen

Ik vind ook dat jij een buitengewoon slechte positie hebt. Jij neemt de meeste zorgtaken op je, waardoor je niet echt een carriere kunt opbouwen, maar meneer verdient niet alleen al het geld, maar heeft ook het huis op zijn naam staan, waardoor jij ook geen passief inkomen opbouwt in de vorm van waardestijging van je huis. Hij bouwt zeker ook nog een pensioen op via je werk. Is een gedeelte daarvoor ook voor jou? Waarschijnlijk niet.

Ik vind ook niet dat je met percentages van inkomen kunt werken. Jaren heb jij niet aan je carriere gewerkt waardoor hij financieel een forse voorsprong nu heeft. Ook zijn er veel dingen die jij doet die jullie geld besparen maar waar je geen geld voor ontvangt, bijv. klussen en kinderopvang.

Bah, wat een nare man zeg! Wie weet wat voor kapitalen hij ergens op de bank heeft staan.

De bijna ex-man van een vriendin van mij is piloot, ze leefden ook altijd ontzettend zuinig. Geen enkele onderhoudsklus mocht ook uitbesteed worden, waardoor ze nu met allemaal verrot houtwerk zitten. Bij de relatietherapeut was een van de top drie dingen die mijn vriendin volgens haar man moest veranderen om hun relatie te redden "geen eten meer verspillen", hij doelde daarmee op die paar blikjes in de garage die over de houdbaarheidsdatum zijn. Nu ze aan het scheiden zijn, klaagt hij ook steen en been over zijn armoedige positie. Hij verdient ongeveer 5.500 euro netto! Sommige mannen zijn gewoon erg zuinig en willen alles oppotten.

Als ik jou was zou ik flink gaan werken aan de eigen carriere met zo'n man. Laat hem dan maar meer gaan betalen aan opvang en ook meer zorgtaken op zich nemen.

Tja

en heb je wel wat vastgelegd dat hij of jij komt te overlijden ?

Zo niet dan kan je meteen het hele pakket aan ellende gaan bespreken, dus ook 'wat gebeurt er nu als wij uit elkaar gaan ?'.

Ik kan ook niet in het rekeningoverzicht van vriend's eigen rekening, hij ook niet op die van mij trouwens. En trouwen zegt ook weinig, tenzij je in gemeenschap van goederen trouwt.

Prima bedrag

Ik ben het er niet mee eens om de zwarte piet hier volledig naar de man te schuiven. Irma beschrijft in haar beginpost de keuzes die _zij_ gemaakt heeft.
"Ik had een bijna volledige baan voor we kidneren kregen en ben minder gaan werken daarna. Ik heb nu een heel klein eigen inkomen, ik heb een eigen bedrijf en dat is goed te kombineren met de kinderen. Ze hoeven dus ook niet naar een BSO."
Dat klinkt allemaal een beetje bizar in combinatie met de beginzin "Mijn man en ik zijn al heel lang samen, zijn niet getrouwd en we hebben altijd onze inkomsten apart gehouden."
Had Irma dan niet moeten bekijken of ze die stap terug in haar eigen gescheiden inkomen wel kon hebben?
Hoewel ik me verbaas over de ongelijkwaardigheid van de relatie die van de regels afspat, vraag ik me toch af of hier niet vooral een riant verschil in verwachtingen aan ten grondslag ligt.
Laten we wel wezen: van 800 euro in de maand is goed rond te komen met een gezin, zeker als er geen huur is en overige vaste lasten als energie en verzekeringen kennelijk ook zijn afgedekt.
Ik neem aan, Irma, dat jij zelf minstens 800 euro in de maand aan je eigen werk overhoudt. Tjonge!
Irma:"Voel me inderdaad een soort betaalde huishoudster."
Maar het was toch je eigen keuze om minder te gaan werken? Hij brengt bovendien voor eigen rekening en risico een huis in. Wat moet hij zich voelen, een niet betaalde huisbaas?
Ik krijg het idee dat je wel bent meegegaan in de constructie gescheiden inkomens, maar dat je eigenlijk verwacht had dat vriend van lieverlee wel degelijk het hele hebben en houden + alle gezinsgenoegens voor zijn rekening zou nemen.
Ik krijg bovendien het idee dat de kinderen als jouw 'hobby' in de boeken staan en het huis als zijn ondeelbare ding. Daar kun je allerlei morele oordelen over vellen, maar je kunt ook menen dat man nu eenmaal financieel gezien een slimmere hobby heeft gekozen dan vrouw.
800 euro is een prima bedrag voor de boodschappen en kleding voor de kinderen. Daar kan niet ook nog eens eindeloos ponyclub of vakantie van af. Ligt het probleem vooral daar? Straalt het huis, de auto(s) en de functie die je man heeft (zijn collega's) een hogere levensstandaard uit dan jij in je portemonnee terug vindt?
Ik zou zsm wat doen aan je eigen financiele positie. Meer werken, sparen en inderdaad toch e.e.a. vastleggen voor het geval van scheiding of overlijden van man. Maar ik zie geen morele plicht bij man om op dezelfde manier naar een bij het inkomen of straatbeeld (huis, auto) passend uitgavepatroon te streven. Zelfs niet als blijk van liefde.
Groet,
Miriam Lavell

Verander vooral jezelf. Maak een goede schema van inkomsten en uitgaven, leg de bedragen die binnenkomen en er uitgaan naast elkaar, zorg voor openheid en inzichtelijkheid, voor goede afspraken en een eerlijke verdeling. Wil je man daar niet in meegaan, zorg dan dat je het zélf goed op orde hebt. Zorg voor een beter inkomen voor jezelf (wat is er mis met bso??), leg dingen vast.

Niets doen hierin is ook een beslissing nemen, dat heb je nu al heel lang gedaan, en ontneemt je het recht om erover te klagen. Dus doe wat!

Gelijkwaardige relatie

Over het bedrag van 800 euro kunnen wij denk ik niet zo veel zeggen. De een vind het weinig een ander mocht willen dat ie het had. Als ik lees dat jouw partner geen kosten kwijt is aan het huis, wel andere vaste lasten, ogenschijnlijk weinig geld uitgeeft aan zichzelf en er blijft niets over, dan is of 800 euro een flink bedrag of er zit ergens een lek waar jij niets van weet.

Wel is jullie relatie erg scheef, zoals Myriam al schreef hebben jullie deze keuzes ooit gemaakt en is het nu tijd voor verandering.
Naar mijn idee is het raar dat je al jaren een relatie hebt en geen idee hebt wat je partner aan salaris ontvangt. Zie jij nooit salarisstrookjes, belastingaangiften, bankafschriften? Of zit dit ook in een kast met een slot erop. Als dit zo is dan lijkt mij dat er in jullie relatie wel het een en ander scheef zit.
Zorg voor een betere positie voor jezelf, baan, inkomen, pensioen, testament, samenlevingscontract.
En denk ook aan je kinderen. Hij kan wel zeggen dat ze op hun 18 iets krijgen maar waar komt dat dan vandaan en waar is dat geld van hun rekeningen gebleven?
Kortom mij lijkt het tijd voor actie, misschien komt er weleens een nieuwe huishoudster/kinderverzorgster en sta jij zonder ontslagvergoeding op straat.

Schimmig

Wat mij opvalt: je partner geeft jou 800 per maand en regent heel af en toe nog eens wat boodschappen af.

Ook vertelt hij jou 'dat hij niets overhoudt'.

Wat betaalt hij verder dan nog? Het huis is al afbetaald zeg je. Dus nog wat verzekeringen en zo?

Dan moet hij wel een erg slecht baantje hebben. Heb jij je dat nooit afgevraagd?

Ik vind het wel wat schimmig moet ik zeggen.

Margje

Overleg

Yta:"Niets doen hierin is ook een beslissing nemen, dat heb je nu al heel lang gedaan, en ontneemt je het recht om erover te klagen. Dus doe wat!"
Dat vind ik dus eigenlijk ook.
Bovendien heb ik sterk de indruk dat Irma ook niet zoveel inzicht heeft in haar eigen bestedingspatroon en inkomsten en uitgaven. 800 euro in de maand voor boodschappen en kleding voor de kinderen, dat hebben wij nooit uitgegeven. Niet omdat meer niet kon, maar omdat meer niet nodig was. Daar waren wij het beiden over eens.
Is er tussen Irma en vriend überhaupt wel overleg? Bijvoorbeeld ook over de vraag of en hoe de kinderen in het nieuw gestoken moeten worden?
Groet,
Miriam Lavell

Wat moet je precies doen van het geld?

Op zich klinkt het ruim voldoende als je het gebruikt voor boodschappen en de kinderen + kleding voor jezelf.

Je zou echter eraan moeten denken dat je ook een pensioen moet opbouwen en het is ook handig wat spaargeld op te bouwen zodat je niet totaal financieel afhankelijk bent van je man. Dan is 800 euro weer weinig. Je zou eens een budget moeten opstellen en je financieen bij moeten houden.

Trouwens

ik bedenk mij nu opeens dat ALS wij niets van elkaars inkomsten zouden weten we ook de verbouwingen, huizen kopen/verkopen, kinderopvang etc etc niet zouden kunnen bespreken. Ik bedoel, bij al die verbouwingen/huizen dingen heeft hij telkens zijn jaarinkomen etc moeten overleggen, en die heb ik natuurlijk ook voorbij zien komen want ik ben mede eigenaar en heb beide huizen gekocht en verbouwd (met zijn medeweten

is dat bij jullie dan ook een totaal gescheiden iets, heb jij nooit de hypotheekactie gezien ?

En wat nu als hij dood gaat, erf jij dan iets, de kinderen ?