Een stom ongeluk; parkiet knel tussen de deur
Gister is hier iets heel naars gebeurd, mijn tamme parkiet die nogal nieuwsgierig van aard is heeft haar kopje tussen de deur gekregen en ze was zo zwaar gewond dat we haar hebben laten inslapen.
Ik heb er bijna niet van geslapen, het was zo zielig, haar hele snavel lag doormidden. We zijn nog wel halsoverkop naar een dierenkliniek gegaan (een die veel kennis over vogels heeft) maar de prognose was zo beroerd dat we daar vanaf hebben gezien en voor euthanasie hebben gekozen.
Mijn oudste dochter was erbij toen het gebeurde (die stond buiten, maar heeft de verwonding goed gezien) en is helemaal van slag, de jongste uit het wat minder, maar kwam vannacht toch 3x uit bed. We zijn wel met het hele gezin naar de kliniek gegaan.
En ik heb het gedaan, ik deed de deur dicht, ik vind het zo erg! We waren helemaal dol op dat vogeltje, ze was erg tam en zo lief. Toen ik vanochtend in een leeg huis binnenkwam moest ik echt heel erg huilen, dat was altijd het moment dat ze lekker los mocht vliegen terwijl ik aan het werk ging.
Ik weet dat er veel erger leed bestaat hoor maar op dit moment ben ik heel verdrietig.
Ach, wat zielig
Aaaaaaach, wat verschrikkelijk voor je. Als je dat dan zélf hebt gedaan, voel je je zo ellendig, nietwaar. Ongelukjes gebeuren, maar je vergeeft het jezelf natuurlijk nooit. Ja, ik begrijp dat je daar heel erg verdrietig over voelt.
Ooit gaf ik mijn dochtertje een konijntje voor haar verjaardag. Hij mocht in de keuken loslopen als ik erbij was. Nog geen week later wou ik betalen met de girofoon, vergat weer dat er tegenwoordig een code bijmoet, haalde -met de telefoon aan het oor- de code uit de bijkeuken en vergat de deur...Later zocht ik waar het konijntje was en vond haar in de tuin, met een piepklein rood tandafdrukje van onze poes in de nek. Was zich een hartaanval geschrokken.
Toe ik mijn dochtertje van school haalde en het evrtelde huilde ze tranen met tuiten: "Knábbeltjeeeeeeeee!"
Mens ik voelde me een monster. Mea culpa.
En jullie hebben dat vogeltje dan ook al zo lang, zijn er aan gehecht, en dat je kinderen hebben gezien hoe het er aan toe was...ik kan me voorstellen hoe rot jij je voelt. Sterkte ermee. Sorry, maar meer weetik niet te zeggen.
Achossie
Hé, wat een naar ongeluk zeg! Heel veel sterkte.
Wij hadden vroeger thuis ook een tam parkietje. Superleuk beestje.
Ik heb ook wel eens gehoord van een los in huis vliegende parkiet die in een vleesfondue pannetje was gevallen! Dat vogeltje was al zijn veertjes kwijt maar had het wonder boven wonder nog overleefd ook.
Wat rot
En helemaal niet te bagatelliseren met leed van anderen. Dit is heel rot, nu, voor jullie. Zo erg dat het fataal afgelopen is, want het is zo'n lullig ongelukje dat in een klein hoekje zit.
Wij hebben drie katten. Ooit had ik in de hal allemaal bloedsproeiers op de witte muur. Huh? Er liepen geen zichtbaar gewonde poezen rond. Maar telkens als ik de vlekken wegpoetsten, kwamen ze terug. Later die middag, ik was op het werk, werd ik gebeld door vriend. Hij had het topje van de staart van één van de poezen op het balkon gevonden (wij woonden toen op een flat). Ik had ongemerkt haar staart tussen de deur geklemd, echt ze had geen piep gegeven! Ik voelde me zooooo schuldig. Terwijl aan de kat in kwestie niets te merken was, het had pijn gedaan, waardoor ze met haar staart had geschud en die sproeiers op de muur had gemaakt, maar tegenover mij was ze gewoon haar poezelige zelf geweest. Ooooooh....
Het gaat nog wel even verdrietig zijn. Maar dit is gewoon gebeurd en zonder opzet. Don't beat yourself up en knuffel de kinderen eens lekker.
Wat akelig...
He bah, wat zul jij je rot voelen.
Een paar jaar geleden waren we een lang weekend weg (van vrijdagochtend tot maandagavond laat) en toen had ik per ongeluk een van onze katten opgesloten in de slaapkamer. Het arme dier had dus ruim 4 dagen niet gegeten, gedronken en had zijn behoefte gedaan op een handdoek.
Gelukkig heeft-ie het allemaal overleefd en het is natuurlijk niet te vergelijken met jouw situatie, maar ik weet nog goed hoe rot en schuldig ik me voelde toen ik erachter kwam. Dat gevoel moet echt slijten en dat kan wel even duren.
Sterkte!
dat is vreselijk ! Ooit heb ik een dwerghamster 2 meter naar beneden laten vallen met een hele onhandige actie en toen lag dat beestje dus voor dood op de grond. Na een minuut deed hij het weer maar wel met een gekke boggel in het ruggetje, hij is wel stokoud geworden. Dit is al meer dan 20 jaar geleden en nog steeds voel ik mij er zo'n sukkelige lomperik bij, ja ik voel mij nog steeds schuldig, arm beestje.
je doet het niet express, het gebeurt opeens, echt vreselijk.
Ah, nee!
wat rot! Klein leed kan ook aanvoelen als groot leed en dit is gewoon rot!
Rot maar menselijk
Wel vervelend dat je hem nu moet missen, zeker als het een leuk vogeltje was.
Ik reed in het voorjaar door de flevopolder, reed ik twee eenden omver, kon niet meer met 80 km per uur op de rem. Vond ik heel vervelend.
Mijn oma heeft wel eens een cavia laten vallen precies met het ene oog op het hekje, heeft gelukkig nog jaren geleefd.
Vorige poes had zich bijna laten stikken in een leuk elastiek met balletje. Elastiek zat om de nek. Ik ontdekte het net op tijd. Maar goed soms loopt het wel verkeerd af.
Ik hoorde ook iets met fatale afloop van een kat die bij de hamsterkooi had kunnen komen. De volgende ochtend was het leed geschiet. De moeder was vergeten de deur van de kamer te sluiten. Die moest het gaan uitleggen aan haar dochter.
Ach wat akelig
Hoe erg het ook is, maar dit soort ongelukken kunnen gebeuren. Ik heb wel eens bijna een kat tussen de voordeur geplet. Ik deed de deur al dicht en voelde opeens weerstand. Ik had de deur open gedaan om kat 1 binnen te laten, maar had niet door dat kat 2 er snel achteraan wilde glippen. 't Beest wist niet hoe rap hij bij me vandaan moest rennen nadat ik het door had. Hij vond me even niet zo aardig. De moeder van een vriendinnetje van een dochter is over haar eigen kat heengereden. Afschuwelijk gewoon. Dat soort dingen gebeuren niet expres, het is een ongeluk.
Sterkte hoor
Onze poes
van 19 was vorig jaar met haar dove demente koppie achter de auto gaan liggen op de oprit.................toen we gezellig met hele gezin naar BBQ gingen reden we achteruit over haar kopje heen.........was ook afschuwelijk. Gelukkig was ze binnen paar minuten zelf dood maar was echt heel rot zeker voor/met kinderen. Ik bleef zelf idioot kalm en was me glashelder bewust dat ik moest zorgen het voor kinderen zo rustig mogelijk te houden. Gooide gelijk mn (fleece) trui uit en over haar heen en ging bij haar zitten zodat kinderen niks hebben kunnen zien.....
Maar snap je verdrietige gevoel is heel afschuwelijk onherstelbaar.......
