Een hond nemen

Een kat is ook superschattig, knuffelbaar en heeft veel minder verzorging nodig.

Ik vind dat er toch vrij gemakkelijk overheen gestapt wordt dat het een zwerfhondje is. Hondjes uit het buitenland hebben echt vaak gedragsproblemen en als je dan helemaal geen hondenervaring hebt...

Een beginnershond bestaat niet! Elke hond kost tijd, energie en geld. Of de hond bij jou past, ligt oa aan zijn/haar karakter en die van jou. Er is geen 'beginnershond' of 'hond voor gevorderden' 

Index224 schreef op 04-02-2024 om 00:11:

[..]

Maar waarom is die hond er dan nog? Waarom heb je hem niet allang herplaatst bij iemand die hem wel wil? Een hond voelt het als ie niet gewenst is. Ik zorg alleen voor de hond en heb er nooit moeite mee. Laat hem met liefde uit en volg elke week een cursus met hem, zoals speurcursus of jachttraining. In elk geval iets wat hij leuk vindt. Als alleen met tegenzin het hoognodige wordt gedaan, dus 4x per dag wordt uitgelaten en verder niets, dan heeft zo'n hond er ook weinig aan.

Waarom zou hij weg moeten? Hij heeft niks misdaan en hij wordt prima verzorgd. Niemand hier wil hem kwijt. Ik ook niet. En hij is superslim met ons. Maar het is wel pittig en niet iets dat je even erbij doet. Ik vind het wel een veel groter verantwoordelijkheid dan ik vooraf had ingeschat. Het is een hele lieve, maar geen makkelijke hond (zeker niet voor zichzelf) en hij is blessuregevoelig. Elk dier heeft een eigen karakter en met training krijg je niet alles precies naar wens. Zeker niet bij de eerste, en ook niet als je niet alles in je leven op de hond wil richten.

Het lijkt mij alleen maar eerlijk om hier niet alleen hosanna verhalen te vertellen. Om mij dan gelijk aan te raden mijn hond te herplaatsen is nogal wat. Kinderen zijn ook niet altijd makkelijk, een baby is geen speelgoed. Mag dat ook niet meer gezegd?

Die twijfels heb je niet voor niets. Tenzij je altijd overal twijfels over hebt.

Mijn advies zou zeker zijn om je dochter vanaf het begin overal haar verantwoordelijkheid voor te geven en je daar ook aan te houden. Naar cursus en inderdaad minstens de helft van de tijd de wandelingen laten doen.
Verder kun je ook al op zoek gaan naar een goede oppas in de buurt. Wij hebben onze hond pas genomen toen we een hele fijne oppas om de hoek hadden gevonden. Wij werken allebei 4 dagen, dus er is 3 dagen opvang nodig. En in de vakanties liefst ook. Die ideale oppas hebben we om de hoek gevonden. Pas toen kwam er een hond, en ook nog in overleg met haar het ras bepaald. Want wij vonden dat zij, als ze er 3 dagen per week voor ging zorgen, ook inspraak had. Gelukkig kon ze leven met onze eerste keuze (Ierse Setter).
Ik vind je wel heel naïef als je zegt dat je eerst gaat kijken. Zo werkt het namelijk niet als je dochter graag een hond wil en ze komt een leuk, vrolijk beestje tegen. Dan is ze direct verkocht. Daarna kun je echt geen nee meer tegen haar zeggen, zelfs niet als je belooft rustig verder te gaan kijken. Dat is gewoon niet realistisch. Als je al eerst een keer wil kijken moet je zonder je dochter gaan.
En ik ben het wel eens met de mensen die zeggen dat je eerst kennis zou moeten vergaren over het opvoeden van en omgaan met een hond. Dat moet je niet pas gaan doen als de hond er al is.
Dus: eerst je kennis op orde, dan gaan zoeken naar een oppas en je verdiepen in welk ras het beste pas en of het een pup of een volwassen dier moet zijn. En pas als alle basics op orde zijn kun je er eentje aanschaffen.

Kan de hond niet eerst een paar weken bij jullie logeren? Dan kunnen jij en je dochter ervaren wat de zorg voor een hond echt inhoudt. Wel je dochter dus echt de helft van de zorg dan toebedelen. 

Dat mensen hier de nadruk leggen op het laten meehelpen van de dochter dat vind ik niet realistisch. De dochter is een puber met huiswerk, tentamens, bijbaantje, sporten, vriendinnen, clubjes etc. daar kun je helemaal niet op rekenen. Misschien volgend jaar een mbo opleiding op 1,5 uur reizen.
Je moet er van uit gaan dat als je een huisdier neemt dat jij als ouder, en in meeste gevallen betreft het dan de moeder, er alleen voor zal moeten gaan zorgen.

Zussie schreef op 04-02-2024 om 12:18:

Kan de hond niet eerst een paar weken bij jullie logeren? Dan kunnen jij en je dochter ervaren wat de zorg voor een hond echt inhoudt. Wel je dochter dus echt de helft van de zorg dan toebedelen.

Dat is zielig voor de hond en meestal duurt het enkele maanden voor een hond z'n ware karakter toont. 

Als je het zelf niet enorm graag wilt: niet aan beginnen! 
Je man ziet het makkelijk in, en verderop lees ik dat hij vrij veel van huis is. 
Je dochter kan plezier hebben aan een maatje, maar wees realistisch, over een aantal jaren is zij de deur uit en ben jij jarenlang over met de hond - mits deze gezond blijft natuurlijk. 

Als je een gezelschapsdier wilt, zoek dan een dier dat minder actieve zorg nodig heeft. Viermaal per dag uitlaten is niet niks, elke dag opnieuw. En ontspannen wandelen zoals je nu in je eentje doet, zit er met een  hond niet in: je moet steeds letten wat voor andere honden/bazen er op je pad komen. 
En heb je zin in die drollen oprapen, dag in dag uit?

Het klinkt niet alsof je echt volledig achterstaat. Een hond kost elke dag toewijding, 10 tot 15 jaar lang. Doe het niet als je het niet ziet zitten. 

En inderdaad wat iemand anders hier ook zegt: maak eerst kennis zonder je dochter erbij! Wees er eerst 1000% zeker van de keuze van een hond (en dat ben je nu nog niet) voor je je dochter erbij betrekt.