Dillema aanvaarden huurwoning
Zoals de titel het al zegt. Ik heb een dillema. Ik ben zeer recent gescheiden. Nu had ik heel onverwachts een appartement in de buurt waar ik al woonde. Deze huur ik nu al bijna 2.5 maand. Ik woon er nu denk ik 2 maanden.
In de buurt voel ik me thuis en veilig. Ook het appartement voelt goed. Echter ik huur het particulier. Huur is maximaal tot huursubsidie. Dus het is goed op te brengen.
Het appartement telt 2 slaapkamers. Voor nu heb ik een deel van de woonkamer opgeofferd en een slaaphoek voor mezelf gecreëerd. Ziet er superleuk uit en ik slaap er heerlijk. Woonkamer is hierdoor iets kleiner geworden maar leefbaar. Het belangrijkste vind ik dat de kinderen een eigen slaapkamer hebben. Gezien hun leeftijd.
Nu heb ik een aanbod gekregen van de huurvereniging. Het betreft een appartement met 4 slaapkamers. Groot dakterras 5 meter bij 3.5 en het is 200 euro goedkoper.
Alleen...de buurt is iets minder voor mijn gevoel. Ik ben geen held in het donker en waar het appartement staat heeft allemaal gangetjes. Maar de ruimte...
En het feit dat mijn zoon over een half een studie gaat doen waardoor ik minder huursubsidie krijg. Begrijpelijk hoor maar 200 euro in de maand is best een hoop geld. Nu red ik het allemaal prima en hou zelfs nog wat over om leuke dingen te doen.
Mensen om me heen zeggen...niet doen. Maar het is mijn laatste kans om zoiets ruims te krijgen in verband met leeftijd kinderen en dat ik zo hoog sta met punten voor zoveel ruimte.
Dus mijn vraag. Zijn er mensen die ervaring hebben met een keuze als deze.
Meer ruimte in een mindere buurt. ( en goedkoper) Of zoals nu minder ruimte maar de buurt is veilig en vertrouwd.
RoodVruchtje schreef op 13-03-2025 om 17:29:
[..]
Ik lees dit meerdere keren, maar vergeet iedereen gemakshalve de vreselijk krappe woningmarkt ofzo? Deze is nl niet te vergelijken met toen wij 23 waren en je al een woning toegewezen kreeg.
Jongeren blijven misschien langer thuiswonen. Maar volledig onmogelijk is het echt niet. Genoeg jongvolwassenen die op kamers gaan, een appartement delen of bijvoorbeeld gaat samenwonen. Langer thuiswonen is wat anders dan tot je 30e niets kunnen vinden.
Izza schreef op 13-03-2025 om 19:45:
Uiteindelijk bepaal jij waar jij gaat wonen. Niet je kinderen. Die mogen straks hun eigen woonplek uitzoeken. Je kunt hun mening meenemen maar neemt zelf de eindbeslissing. Dat heb je nu gedaan op basis van je eigen gevoel. Een onveilige, mistroostige omgeving is erg onprettig. En zoon mag je op deze leeftijd echt aanspreken. Hij heeft geen zeggenschap over jou. En mag straks (net als dochter) gewoon een bijdrage leveren.
Ja..heb je helemaal gelijk in. Vandaar dat ik zoon niet ingelicht had en mijn eigen gevoel gevolgd heb hierin. Want uiteindelijk blijf ik alleen over als ze uitgevlogen zijn
Izza schreef op 13-03-2025 om 19:47:
[..]
Jongeren blijven misschien langer thuiswonen. Maar volledig onmogelijk is het echt niet. Genoeg jongvolwassenen die op kamers gaan, een appartement delen of bijvoorbeeld gaat samenwonen. Langer thuiswonen is wat anders dan tot je 30e niets kunnen vinden.
Alle vriendinnen van dochter wonen ook nog thuis. Zelfs de werkende. Ook van collega's wonen de kinderen nog thuis. Ongeveer dezelfde leeftijd als dochter. Het is echt niet meer zo vanzelf sprekend dat ze uit huis gaan rond die leeftijd. Denk dat de ouderen hier allemaal rond die leeftijd al uit huis waren of gingen. Heel andere tijd is het nu.
Dochter heeft nog 1 jaar te gaan en wil daarna reizen dus die vliegt dan ook uit. Voor nu vind ik het nog wel belangrijk dat ze ook een plek bij mij heeft. Ik heb dat met haar besproken. Ook verteld datt ze zich niet verplicht moet voelen om bij mij te komen. Maar de keuze vanuit haar eigen behoefte moet maken. Want het had ook makkelijk zo kunnen zijn dat ze idd al uit huis was gezien haar leeftijd.
Blijf lekker in je fijne huisje wonen, TO. Helemaal als dochter uitvliegt over een jaar. Als jouw ex een koopwoning heeft, zouden jullie kunnen overwegen om zoon bij hem in te schrijven.
Maar bij twijfel niet oversteken 
Dweedledee schreef op 13-03-2025 om 20:39:
Blijf lekker in je fijne huisje wonen, TO. Helemaal als dochter uitvliegt over een jaar. Als jouw ex een koopwoning heeft, zouden jullie kunnen overwegen om zoon bij hem in te schrijven.
Maar bij twijfel niet oversteken
Ja..ben er nu echt uit..blijf lekker hier. Zoveel twijfel kan nooit goed zijn☺️
Ook goed voor het accepteren dat het iets kleiner is. Locatie is toch heel erg belangrijk.
Ook wat dingen gelezen / ervaringen van mensen die een keuze maakten voor bijv een groter huis maar dan in een mindere buurt. Best slechte ervaringen die je dan leest en je kan dan ook niet zomaar weer weg in deze tijd. Dus dat risico durf ik niet te nemen
fijn dat je eruit bent. Dan hoef je er niet wakker van te liggen!
RoodVruchtje schreef op 13-03-2025 om 17:29:
[..]
Ik lees dit meerdere keren, maar vergeet iedereen gemakshalve de vreselijk krappe woningmarkt ofzo? Deze is nl niet te vergelijken met toen wij 23 waren en je al een woning toegewezen kreeg op je 19e.
[..]
Ik ben 62, maar ik heb dit nooit meegemaakt. Ik weet niet anders dat het lastig is om een woning te vinden. Wel kreeg ik een betaalbare driekamerwoning op mijn 22ste, met een urgentiebewijs van vier jaar oud. 300 gulden.
Een vergelijkbare woning in die straat staat nu te huur voor 1410 euro!
Annaniem2023 schreef op 13-03-2025 om 23:57:
[..]
Ik ben 62, maar ik heb dit nooit meegemaakt. Ik weet niet anders dat het lastig is om een woning te vinden. Wel kreeg ik een betaalbare driekamerwoning op mijn 22ste, met een urgentiebewijs van vier jaar oud. 300 gulden.
Een vergelijkbare woning in die straat staat nu te huur voor 1410 euro!
Denk dat dit ook afhankelijk was van waar je woonde. Ik kreeg mijn 1e huurwoning nl destijds wel op mijn 19e toegewezen en ben nu 58.
Misschien voor nu niet meer relevant omdat je al een keuze hebt gemaakt, maar heb je ook mee berekend dat wanneer je een lagere huur hebt, je (meestal) ook minder huursubsidie krijgt? Een woning die in huur € 200,00 goedkoper is, levert je netto dus niet ook die € 200,00 op.
Ik heb nog nooit zomaar een woning gekregen. Woningnood is van alle tijden. Maar ook in deze tijd is er aanbod. En zijn er jongvolwassenen die op kamers gaan. Een appartement huren of delen met anderen. En ook mensen die kunnen kopen (denk aan iemand die mbo heeft gedaan en al jaren aan het werk is bijvoorbeeld). Die kunnen behoorlijk sparen en soms kunnen ouders ook helpen. Daarnaast is het ook gewoon afhankelijk van waar je woont en wat je wensen zijn. Ik ken genoeg jongeren die niet uit huis willen ivm wat ze gewend zijn en waar ze mee moeten beginnen (klein, verder weg, buurt, duur etc).
RoodVruchtje schreef op 14-03-2025 om 07:36:
[..]
Denk dat dit ook afhankelijk was van waar je woonde. Ik kreeg mijn 1e huurwoning nl destijds wel op mijn 19e toegewezen en ben nu 58.
Ik ook (20j) en ik ben nu halverwege de vijftig. Het was een appartement. Ik was er superblij mee, maar heb me wel meteen weer ingeschreven bij de woningbouwvereniging met het oog op de toekomst. Na tien jaar was ik wel klaar met het appartement en meldde ik me opnieuw. Toen kreeg ik een eengezinswoning met een tuin toegewezen (ik kon kiezen tussen drie woningen). Echt andere tijden.
Lizzyliz schreef op 14-03-2025 om 15:16:
[..]
Ik ook (20j) en ik ben nu halverwege de vijftig. Het was een appartement. Ik was er superblij mee, maar heb me wel meteen weer ingeschreven bij de woningbouwvereniging met het oog op de toekomst. Na tien jaar was ik wel klaar met het appartement en meldde ik me opnieuw. Toen kreeg ik een eengezinswoning met een tuin toegewezen (ik kon kiezen tussen drie woningen). Echt andere tijden.
Zeker hele andere tijden haha. Mijn relatie ging een paar jaar later uit en heb ik 2 maanden terug bij mijn ouders gewoond. Kreeg daarna alweer een nieuwe woning toegewezen. Haast onvoorstelbaar in deze huizencrisis…..
Ja, zo ging het destijds. Zoals het nu gaat, ging het ook in de jaren 60. Mijn ouders zijn 7 jaar verloofd geweest voordat ze konden trouwen, want er was geen woning. Uiteindelijk werden er enkele eengezinswoningen opgesplitst als duplex en kregen ze een bovenwoning toegewezen. Toen konden ze trouwen.
Echt ook heel erg sneu voor alle (jonge) starters en ook anderen, die nu een huis moeten zien te krijgen. We zijn weer terug bij de jaren 60, alleen hadden we toen tot 1982 een Ministerie van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening. Dat werd wegbezuinigd helaas, waardoor de boel op zijn gat kwam te liggen. Mona Keijzer moet het nu gaan vlot trekken. Tja…
Lizzyliz schreef op 14-03-2025 om 17:38:
Ja, zo ging het destijds. Zoals het nu gaat, ging het ook in de jaren 60. Mijn ouders zijn 7 jaar verloofd geweest voordat ze konden trouwen, want er was geen woning. Uiteindelijk werden er enkele eengezinswoningen opgesplitst als duplex en kregen ze een bovenwoning toegewezen. Toen konden ze trouwen.
Echt ook heel erg sneu voor alle (jonge) starters en ook anderen, die nu een huis moeten zien te krijgen. We zijn weer terug bij de jaren 60, alleen hadden we toen tot 1982 een Ministerie van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening. Dat werd wegbezuinigd helaas, waardoor de boel op zijn gat kwam te liggen. Mona Keijzer moet het nu gaan vlot trekken. Tja…
Idd. Mijn ouders woonden op een zolderetage zonder eigen keuken bij een bejaarde dame en haar iets minder bejaarde dochter. Tot mijn moeder in verwachting raakte van mij. Toen kregen ze voorrang op een huurflatje. Dat was 1970.
Man en ik hebben 7 jaar moeten wachten op onze sociale huur flat. Dat was begin jaren ‘90.
Voor mijn kinderen zie ik op korte termijn geen mogelijkheden om betaalbaar op zichzelf te gaan wonen, anders dan delen met iemand, een kamer of anti-kraak.
Er is niet heel veel verbeterd in de loop van de laatste halve eeuw…
Mijn enige zorg bij je dilemma is de vraag hoe lang je deze woning kan blijven huren, je geeeft aan dat het particuliere huur is en kan die verhuurder dan niet ineens de boel verkopen en dat je dan op straat staat?
