Ben ik een zeikerd? ( mobiel in de slaapkamer)
Ik ben oprecht nieuwsgierig.....gaat echt bij iedereen tegenwoordig de mobiel mee maar de slaapkamer? En wat doen jullie er dan mee? Wordt er s avonds in bed nog lustig op los geappt/nieuws gecheckt/ mail gelezen / spelletjes gedaan? Is het je wekker? Check je s morgens in bed het nieuws / weerbericht/ je mail voor je uit bed stapt?
Ik merk dat het bij mij thuis, bij mij irritatie opwekt. Ik ben echt, oprecht, zelf ook best gehecht aan mijn i pad en telefoon, maar merk dat ik het wel erg fijn vind als er een paar plekken en momenten op de dag zijn zonder beeldschermen. Tijdens het eten bv of in de slaapkamer. Maar ik merk dat ik de strijd met man en puber / jongvolwassen kinderen aan het verliezen ben. Aan tafel gaat nog redelijk, hoewel alles wat met een achtergrond muziekje te maken heeft tegenwoordig een beeldscherm nodig heeft ( grrr). In de slaapkamer heb ik het bij de kinderen al opgegeven ( behalve bij de middelbare scholier tijdens schoolweken, dan blijft de mobiel beneden) maar ook mijn man neemt vaak z’n telefoon mee naar boven. Als wekker. Tja. Maar als ie naast je ligt is een mailtje snel gecheckt, of nog even dat ene sportfilmpje bekijken. Ik merk dat ik daar echt enorm slecht tegen kan. Het irriteert me mateloos. Vind het echt extreem ongezellig. En een soort v glijdende schaal waar ik niet heen wil. Dat die telefoon ECHT altijd overal bij is.
Ik heb dat man al meermaals uitgelegd, maar hij snapt het niet. Of wil het niet snappen. Het is echt niet zo dat hij standaard in bed naar zijn mobiel staart i.p.v. naar mij, maar de mobiel ligt er wel altijd.
Vinden jullie me een zeur? Hebben jullie hier discussies over? Of wordt in de meeste relaties tegenwoordig vredig ge appt en ge internet in bed tot het tijd is om te gaan slapen? En ben ik ouderwets?
hier
neem ik mijn mobiel soms mee naar de slaapkamer, als ik een e-boek wil lezen. Meestal ligt ie 's nachts beneden. Tijdens het eten liggen de mobiels op de hoek van de eettafel (bij het deel dat niet gebruikt wordt) of bij de bank. Geluid van de mobieltjes is uit (geen bliepjes en zo), dat hebben veel scholieren standaard omdat de mobieltjes anders op school worden ingenomen.
Vind ik je een zeur - nee, ik vind de aanwezigheid van mobieltjes overal en nergens vervelend. Zelfs mee naar het toilet...bizar.
Discussies hierover - nee, hier niet. Ik heb t bij mijn kinderen losgelaten, man gebruikt mobiel als telefoon en om candy crush te spelen = gelukkig beperkt.
Appen en internetten tot het tijd is om te gaan slapen - nee, hier niet, ik stop al veel eerder daarmee, na 21 uur doe ik weinig meer op mijn mobiel (behalve evt dus lezen).
Ouderwets - ten opzichte van de gemiddelde NL: ja
Zelf vind ik het geluid bij filmpjes erg irritant, maar gelukkig is dat m.b.v. oortjes makkelijk op te lossen (als in: degene die het filmpje kijkt, doet oortjes in - niet dat ik de hele dag met oordopjes ga lopen natuurlijk).
blij
Ben ik blij met mijn mobielloze man. De mobiel van mijn 14 jarige puberzoon blijft als hij naar bed gaat beneden. Als hij huiswerk maakt ook. Mijn mobiel gaat 's avonds uit en in mijn tas op onze slaapkamer.
Het is trouwens beter voor de nachtrust, dus dit kan je best als gezin instellen als regel, een uur voor het slapen gaan uit. Dan moet je zelf als ouder wel het goede voorbeeld geven 
Ik vind dat je dit prima met je eega kan bespreken. Als hij liever op zijn mobiel kijkt naar dan jou heb je wel een probleem.
Hier
Ligt mijn foon op mijn nachtkastje omdat het ook mijn wekker is en ik het fijn vindt om in noodgevallen snel te kunnen bellen of gebeld kunnen worden( geen vaste telefoon meer). Ook al ligt het op mijn nachtkastje, ik ben er 's avonds niet echt mee bezig, dan lees ik lekker een boek in bed.
Onze telefoons
gaan nooit mee naar de slaapkamer. Als iemand ons dringend wil hebben, kan hij/zij de vaste telefoon bellen. En als ik die niet zou hebben, dat zou ik mijn mobiel op de overloop leggen of zo. Geen sprake van mobiel in bed. Nooit. We hebben een wekkerradio en dat is genoeg.
Hm.
( startbericht was van mij trouwens, is iets misgegaan toen ik het onderwerp intypte.)
Bemoedigende berichten van jullie, dat ik geen zeur ben. Heb wel het idee dat er straks nog andere reacties gaan komen, want ik heb ( net als Tine) wel het idee dat ik wat ouderwets ben.
Wat ik zelf wel en niet doe en wanneer qua mobiel, dat bepaal ik natuurlijk helemaal zelf, maar die irritatie over wat er om mij heen gebeurt daar moet ik wel iets mee vind ik. Ik wil voorkomen dat ik het steeds negatief benader. Liever een positieve insteek om de zaak een beetje in een richting te sturen waar ik blijer van word.
Ik heb alleen het gevoel dat het soms vechten tegen de bierkaai is....
Één van jullie zei bv (even over iets anders dan de mobiel naast t bed) dat je het bij je pubers hebt losgelaten. Ik grotendeels ook ( jongste is 17, andere 2 op kamers, en alleen de weekenden vaak thuis) maar ik merk dat ik me desondanks erger als we (ja, gezellig! Ik realiseer me echt wel dat het super is dat we dat af en toe nog doen) met zijn allen naar een film of serie zitten te kijken op netflix of zo en het sommige gezinsleden dan niet eens lukt om hen telefoon tijdens de aflevering met rust laten. Het voelt als een soort desinteresse in wat we samen aan t doen zijn, maar ik vind het ook oprecht zorgwekkend (en sneu) dat het klaarblijkelijk zo moeilijk / onmogelijk is om je even een uurtje los te koppelen van, ja, van wat eigenlijk....
Soms zitten we met een paar gezinsleden op de bank naar het journaal te kijken (
denk ik) en maak ik een opmerking over wat er daar langskomt, en blijkt op dat moment dat ik eigenlijk de enige ben die kijkt, omdat iedereen eigenlijk op een mobiel of i pad te zat kijken, met het journaal als achtergrond geluid.....echt een enorme domper vind ik dat.....( ook hiervoor geldt dat het echt niet altijd zo gaat, maar ik heb het gevoel dat het een glijdende schaal is. Als ik vergelijk met een paar jaar terug dan worden de schermen steeds dominanter, en vind ik de invloed daarvan op het gezinsleven steeds vervelender worden eigenlijk)
Maar goed. Ik zoek een positieve insteek, om het oprukkende beeldscherm af te remmen voor het echt altijd overal is, om eea zelfs wat bij te sturen, en misschien ook wel deels los te laten of te negeren......
Ingrid
Geen zeur
Hier bij het eten geen telefoon en ook niet als we naar bed gaan. Ook de kinderen gaan mobielloos naar bed en wij ook. We hebben geen vaste telefoon dus als er een kind nog thuis moet komen dan nemen we hem wel mee maar dan ligt ie te liggen.
Wat ik zelf irritant vind is dat als we samen een film kijken ook steeds de mobiels tussendoor gecheckt worden. .
als je er last van hebt
Dan vind ik het wel een ding om rekening mee te houden. Ik heb zelf mobiel wel bij me in slaapkamer. Ik kijk er eigenlijk alleen op als ik om 4.00 uur klaarwakker ben en weet uit ervaring dat inslapen lastig zal zijn. Dan lees ik bij voorkeur krantenartikelen die al online staan.
Ik merk wel dat ik af en toe mobiel check tijdens een film kijken. Zo keken we laatst the last czars op Netflix en ik had idee dat chronologie niet helemaal klopte. Dan wil ik dat gelijk nakijken. Ik zeg dan trouwens wel tegen partner dat ik dat even ga opzoeken. Dat hij niet idee krijgt dat ik met totaal andere dingen bezig ben.
Mijn kinderen hebben mobiel ook in slaapkamer. (ik ben sowieso niet erg van het verbieden). Mijn dochter gebruikt hem ook veel (zowel sociale media maar ook voor muziek).
Alleen tijden het eten moet telefoon weg.
aanvullende apparatuur
Gisteren was er tennis. Urenlang. Als ik de tv aangezette, was het nog steeds bezig. Ik pak dan mijn tablet en kijk hoe lang de langste finalewedstrijd duurde. Hoe oud de spelers zijn. Of ze kinderen hebben. En nog wat triviale gegevens. Volgens mij doet bijna iedereen dat tegenwoordig tijdens het tv-kijken - behalve als het echt heel erg spannend is 
Tijdens tv-kijken een aanvullend scherm gebruiken vind ik geen probleem, merk ik. Maar wél aan tafel of tijdens een sociaal bedoeld samenzijn.
Ik denk dat we minder 'eigen keus' tonen dan we zouden willen. Die apparaten zijn gewoon enorm slim gemaakt en constant aantrekkelijk. De enige manier is wegleggen. En geluidjes uit. Of iets doen waarbij je constant je handen nodig hebt. Jaja, het valt niet mee.
Is hier gewoon
Man en ik vinden het niet storend van elkaar dat de telefoon in de slaapkamer gebruikt wordt. Ik zou ook niet weten waarom wél. Vroeger las ik een boek in bed, nu lees ik op mijn mobieltje. Voordeel is ook nog dat het licht van het mobieltje minder 'overal' is dan licht van een lamp.
Er zijn wel momenten waarop ik het storend vind als er op een scherm gestaard wordt en dat is onder het eten, als je met elkaar aan het praten bent wat losstaat van iets wat je op het mobieltje leest of wilt laten zien en buiten tijdens een wandeling. Over dit soort momenten heb ik af en toe irritatie. Als we bijvoorbeeld 'gemakkelijk' doen en op de bank eten, voelt man dat kennelijk niet als gezamenlijke bezigheid. Voor mij is het dan gewoon etenstijd en dan doe je je telefoon weg. Onder het wandelen vind ik het ook echt niet netjes. Het wordt niet zo bedoeld, maar wel zo gevoeld door mij dat mijn gezelschap kennelijk niet voldoende op prijs gesteld wordt. Als ik weet dat man even iets op wil zoeken of de tijd wil bekijken, vind ik dat uiteraard niet erg.
Commentaar
Ik krijg wel vaak commentaar van mijn partner als ik op de bank of in bed een spelletje doe op mijn telefoon. Zelf kijkt hij er ook 10 keer per uur op, maar dat heet dan werk. We gebruiken hem ook als wekker dus de telefoons liggen op de nachtkastjes.
Overal
Mijn mobiel is eigenlijk altijd bij mij in de buurt. ook 's nachts inderdaad. Ik kijk er soms s avonds nog even op (nieuws lezen, emails, berichtjes) voordat ik ga slapen. Soms ook niet. Daar zijn geen vaste regels voor. Ik gebruik mijn mobiel ook als wekker. Hij gaat nog net niet mee naar de wc (althans bijna nooit). Tijdens het eten of als ik met iemand in gesprek ben dan blijft de mobiel wel in mijn zak. En tijdens de kerkdienst of theater voorstellingen/bioscoop uiteraard ook. Tijdens thuis iets kijken (film of zo) dan kijk ik wel eens op mijn mobiel. Mijn stelregel is min of meer dat als ik echt met iemand anders samen ben (eten, koffie drinken, gesprek) dat diegene dan ook mijn volle aandacht krijgt (dus geen mobiel). verder vind ik het niet zo'n punt om tussendoor te kijken. De kinderen zitten ook altijd met hun mobiel. Mijn man is meer zoals jij want die vindt het ook veel vaker ergerlijk en zegt regelmatig dat ze hun mobiel weg moeten doen etc. Hij zit ook veel minder op zijn telefoon dan ik bijvoorbeeld.
Nee
'gaat echt bij iedereen tegenwoordig de mobiel mee maar de slaapkamer?'
Ik snap in deze contekst het woordje 'echt' niet. Maar nee, onze smartphones gaan (echt) niet mee naar de slaapkamer.
Hiet
Telefoon beneden als we naar bed gaan. De werktelefoon van man gaat wel mee, als er een grote storing op de zaak is kunnen ze bellen (da's gelukkig niet vaak) en alleen de beltoon staat aan.
Tijdens het eten liggen de telefoons wel op tafel, maar kijken we niet. Soms wil iemand nog iets grappigs laten zien, dat doen we dan na het eten.
Als we tv kijken gebeurt het geregeld dat er even op de telefoon wordt gekeken, geen probleem.
Hmmm
Hier ook overal de telefoon mee maar bespreekbaar
wanneer je er op kijkt. Tijdens eten niet, tijdens een gesprek niet maar het komt ook geregeld voor dat er juist een gesprek ontstaat nav wat op mobiel wordt gezien of gelezen. Dan laat niet iedereen in de buurt gelijk zn telefoon los. Ik spreek soms man erop aan, die is niet zo van het aankijken tijdens een gesprek, daarin is de mobiel wel extra lastig. Maar dat gaat me niet zozeer om de mobiel als om de aandacht. Dat is voor mij ook de bottom line: hebben we nog echt aandacht voor elkaar of -als we samen iets op tv kijken (zelden) voor datgene wat we samen besloten te kijken. In dat laatste geval hangt het eigenlijk beetje van mijn bui af of ik me erger, en de mate waarin.
De vergelijking met lezen vind ik leuk, ik las vroeger ook heel veel (boeken) dus idd: wat is anders aan mobiel? Waarschijnlijk omdat er via de mobiel (ook) andere mensen bereikt worden, dus dan komt het wellicht over dat je real life gezelschap minder boeiend is dan je online gezelschap ....
Bij anderen
Ik heb me de afgelopen maand verbaasd over hoe er gedacht wordt over het kijken op je telefoon. Bij ons is het dus totaal geen issue, behalve op de door mij genoemde momenten: in gesprek, onder het eten en ik voeg er een toe... inderdaad ook als man gezegd heeft dat hij een programma wil zien en vervolgens toch op zijn scherm geplakt lijkt te zijn, dan irriteer ik me flink. Verder hebben we hier dus geen eisen of verwachtingen naar elkaar toe.
Er was een akkefietje rond mijn moeder afgelopen weken, waardoor we als zussen even wat meer contact moesten hebben. Ik snap best dat je niet stante pede antwoord krijgt op een whatsappje, maar als je wéét dat je toch even extra op moet letten vind ik een wachttijd van uren bijna onbeschoft. Reactie van mijn zus: "man vindt het niet leuk als ik meteen op mijn telefoon kijk als ik thuis kom uit mijn werk." Nou, het kostte me toen wel moeite om vriendelijk te blijven. Het ging niet om prietpraat!
Een ander geval... de andere zus. Ze heeft sinds twee jaar een 'nieuwe' relatie. De relatie is iets ouder dan zij. Zussen zijn inmiddels in de 60, dus iets ouder dan zit je bij de 70. En ik vraag me af of dat dan toch ook het verschil maakt, een generatiedingetje dus, net als bij mijn andere zus misschien. Relatie vond het fout dat zus onder het tv kijken op haar telefoon kijkt. In eerste instantie zei ze daar niets van, maar inmiddels is duidelijk gemaakt dat hij daar niets over te zeggen heeft. Ze is sociaal als ze sociaal moet zijn, ze heeft de stelregels die ik ook heb. En ze zijn zo vaak bij elkaar, bijna samenwonend, dat je ook niet kunt zeggen dat ze al haar tijd aan hem zou moeten besteden, dus het is gewoon onzin om te eisen dat ze niet op haar telefoon zou mogen kijken onder het tv kijken. Hij heeft het inmiddels geaccepteerd.
Ik verbaas me vanuit onze eigen opvattingen hierover ontzettend over hoe partners hun wil opleggen aan elkaar of eenzijdig over telefoongebruik. Man vindt mij waarschijnlijk wel te streng als het gaat om schermstaren als we op de bank eten of wandelen, maar ik heb niet het gevoel dat mijn verwachtingen daarbij onredelijk zijn.
uren wachten
Ik weet niet of je zussen werken, maar tijdens mijn werk heb ik geen tijd voor mijn privé telefoon. Als je dan gelijk een antwoord wilt hebben moet je echt bellen, en zelfs dan ben ik niet altijd bereikbaar.
Dus ook dan zul je zelfs als er wat meer communicatie nodig is moeten wachten. Tussen 12 en 1 heb je kans dat je een antwoord krijgt, anders wordt het echt na 7-en.
Flavia
Ik kan me voorstellen dat het niet duidelijk was. Ik snap dat ze onder haar werk niet op haar telefoon kijkt. Als ik iets te doen heb kijk ik ook niet op mijn telefoon en het ergert mij ook weleens dat dat wel van je verwacht lijkt te worden. Maar als ik weet dat er iets speelt, kijk ik wel zodra het mogelijk is. Ze kwam om 12 uur 's middags thuis en dat is dan kennelijk een heilig moment voor zwager. Inmiddels is het werk verleden tijd, zou ze voortaan volle aandacht moeten hebben na het boodschappen doen? 
Het was niet voor het eerst dat zoiets gebeurt aan haar kant, dus het is een bekend patroon aan het worden. Haar wereldje bestaat vooral uit die van haar en haar man, daarna (uiteraard) de kinderen en dan een groot gat naar de rest. Je gaat je er erg onbelangrijk door voelen.
als het dringend is: bellen
'appen' is iets van de laatste jaren, bellen heeft een veel langere geschiedenis en heeft andere mogelijkheden.
@Kaaskopje, elk huishouden heeft een eigen dynamiek, het is wijs daarmee rekening te houden en je eigen gewoonten en verwachtingen niet op een ander te projecteren - niet iedereen is even dol op de hedendaagse uitbreiding van communicatiemogelijkheden. Dus als je contact wilt met die zus: wind je niet op dat ze niet appt, maar bel gewoon even, lekker ouderwets .
Wilgenkatje
Bellen wordt dan toch ook als inbreuk gevoeld? Appen is juist vrijblijvender, je kunt je eigen moment kiezen. Maar als dat moment pas uren later komt, met als excuus dat je man het niet leuk vindt als je bij thuiskomst eerst op de telefoon kijkt en terwijl je weet dat er op je gewacht wordt, vind ik dat niet fraai. Het gaat ook om een groepsapp, waarin we alledrie meelezen, dus met bellen staat de derde er weer buiten en moet je die apart inlichten. Dit gaat wat mij betreft meer om omgangsvormen en dat hapert weleens aan haar kant.
Zus is best modern, dat moest ze ook wel zijn vanwege haar werk. Ze heeft een hbo-opleiding gedaan op latere leeftijd op het gebied van it binnen haar bedrijf (ziekenhuis).
hmmm
Ik heb zelf niks met social media en telefoons (heb ook een hekel aan ouderwets bellen). Ik heb dan weer wel mijn mobiel op mijn nachtkastje liggen, vorig jaar ingegeven door zoon die een poos in een heel andere tijdzone leefde en de neiging heeft om nogal eens in een ziekenhuis te belanden. (en tegenwoordig ook een risicovolle baan heeft). Bovendien ben ik burgerhulpverlener en vind het prettig om daarvoor bereikbaar te zijn. In ons gezin speelt ergernis rondom mobiel nauwelijks. Man en ik zijn geen grootgebruikers dus, kinderen die deels thuis wonen met mate. Jongste (19) loopt het vaakst met mobiel in de hand (tenzij je hem nodig hebt en appt/belt, dan is hij niet bereikbaar). Tijdens eten wil ik geen mobiel zien. Kinderen nemen mobiel wel mee naar boven (man niet), dat heb ik inderdaad los gelaten. Dus nee, ik herken het niet IngridT, maar snap je ergernis wel.
@Kaaskopje, o.t.
Het zou ook kunnen dat die zus even geen zin had in 'gedoe met moeder' en daarom de telefoon een paar uurtjes negeerde. Bellen is dan vervelend, inderdaad inbreuk op wat je aan het doen bent, maar je hebt dan wel antwoord - al kan het in een chagrijnige sfeer zijn.
Communicatie, het kan zo ingewikkeld zijn! ,Helaas...
Ik ben best redelijk volgens mij....
Heb net als wilgenkatje tijdens die megalange Wimbledon finale ook zitten googelen hoe het nou zat met die tie break, en vind het ook geen punt als iemand tijdens een film die ene acteur even googelt om te kijken waar we hem ook alweer van kennen. Leuk zelfs. En als er kinderen s nachts de hort op zijn en nog thuis moeten komen gaat mijn telefoon ook mee naar boven. Afspraak is dat ze altijd mogen ( moeten!) bellen als er dingen misgaan met transport naar huis etc. We springen liever uit bed dan achteraf te horen dat puberdochter alleen door de landerijen moest fietsen of dat er wegens een misverstand geen bob was om naar huis te rijden..
Maar ik zie over de laatste jaren heen steeds meer dingen normaal worden die het eerst niet waren. En die dingen vind ik niet leuk. En wat iemand hierboven ook al zei, een beeldscherm is iets anders dan bv een boek. Ik lees ook regelmatig terwijl er andere mensen in mijn buurt zijn. Vind het ook helemaal niet erg als iemand anders dat in mijn buurt doet. Of dat nou op de bank of in bed is....dat voelt voor mij heel anders aan. Wekt nooit ergernis op. Een crypto mag ook trouwens. Gezellig zelfs.
Ingrid
Wilgenkatje
Je vult het nu toch een beetje niet juist in . Er gaan weken voorbij waarin we geen contact hebben, maar als er iets aan de hand is met mijn moeder, is het prettig als dat toch even prioriteit krijgt. Dat is niet 'zomaar' gedoe, dat vind ik normaal als je moeder ver weg woont en nu alles alleen moet doen. Dat is juist onderdeel van het "probleem", mijn moeder wil geen gedoe veroorzaken, of opeens teveel alleen doen en dat kan riskant zijn, ze is veel te bescheiden. Als overleg dan uren gaat duren, zit ik op den duur op hete kolen. Als je mijn zus op zo'n moment gaat aansporen tot meer haast, begrijpt ze dat niet.
kaaskopje
jij zit op hete kolen, jij wil dat het meer prioriteit krijgt, je zus staat er duidelijk heel anders in. Dat ligt niet aan haar, dat ligt niet aan jou, alleen het matcht niet met elkaar. Jullie hebben gewoon andere verwachtingen en aanpak.
Prioriteit
Er is een tijd geweest waarin jullie die zorgen niet hadden, of misschien op de achtergrond; misschien zit het niet zo in haar systeem?
Of misschien hebben jullie totaal andere verwachtingen van "wat hoort"?
IngridT en anderen
Wat nu als je dan je telefoon in een boek legt zodat het lijkt alsof je een boek aan het lezen bent, is dan de ergernis al minder?
Of als iemand op een e-reader een boek aan het lezen is is het dan al weer anders als met een boek of telefoon?
Aardige vraag Flavia
Zo lees ik zowel kranten (heb twee digitale abonnementen) als de Groene op mijn telefoon. De krant heb ik alleen maar digitaal en de Groene heb ik ook in papieren versie, maar online verschijnen er gedurende de week door al artikelen.
Ik herken wel de irritatie soms in mijn omgeving en geef dan omstandig aan dat ik niet zomaar zit te chatten of youtubes filmpjes kijk, maar het FD lees. Dat maakt dan gelukkig nog indruk
Flavia en Plop, het wordt wel te o.t.
Ik heb het gevoel dat ik weer een onderwerp in een onderwerp heb gecreëerd .
We delen de zorgen om mijn moeder alle drie wel. Maar ik denk wel dat je gelijk hebt met dat onze opvattingen over hoe iets zou moeten gaan niet matchen, wat mij wel verbaast is dat zwager in haar 'front' zit en we vragen ons af of ze zich achter hem verschuilt. Andere zus en ik hebben het daar ook met elkaar over en komen ook min of meer tot de conclusie dat zus zich gedraagt alsof zij en haar geliefden op een eiland zitten en het ingewikkeld is om een boot te vinden voor contact met de rest. Ik kom nu spontaan op die beeldspraak, maar daar komt het wel op neer. Het voert in dit draadje nu te ver om dat verder te ontleden, maar omdat het een gevoelig onderwerp is, durven we, vooral ik, ook niet (nog eens) op een gesprek hierover aan te sturen. Dat zou zomaar kunnen eindigen in dat de omgang onmogelijk wordt. En dat hebben we al te lang mogen meemaken met onze ouders. Kennelijk gedijen we, oudste zus aan de ene kant en ik en andere zus aan de andere, het beste op zuinig contact met elkaar. Andere zus en ik krijgen het ook weleens aan de stok met elkaar, maar daar komen we meestal weer uit, ook omdat we beseffen hoe waardevol het is om elkaar te hebben. En nu ik dit heb opgeschreven heb ik ook weer spontaan het gevoel dat dat misschien wel het probleem ís met oudste zus. Zij lijkt het niet waardevol genoeg te vinden om haar best voor te doen, haar eiland is genoeg voor haar. Er speelt nog iets mee, maar dat voert hier nu te ver.
Leuke vraag idd flavia
Volgens mij gaat het mij vooral om het gemak waarmee de aandacht door ‘de telefoon’ richting iets anders verdwijnt. Of dat nou is omdat ie piept , trilt of oplicht tijdens een gesprek, of omdat degene met wie je zit te praten zodra het gesprek even 5 seconden stilvalt alweer ‘op zijn telefoon’ zit. Omdat er in het dagelijks leven allerlei ‘dode momenten’ lijken te verdwijnen waardoor sociale interactie veel minder vaak terloops ontstaat. Of dat nou thuis op de bank is of om mijn part bij de bushalte. Vind ik soms jammer.
En je hebt idd geen idee wat iemand op zijn scherm aan het doen is. En dus ook geen idee hoe (on)belangrijk of dringend dat is. En of diegene op dat moment met iemand ‘aan de praat’ is of in zijn uppie iets aan het doen of lezen is. Dat maakt nogal wat uit als je iemand wilt onderbreken om een goed gesprek te beginnen / even losjes te babbelen / te vragen om de tafel te dekken/ etc. Als iemand de krant zit te lezen kun je dat zien.... en bedenken dat je best kunt vragen of die zo even de katten brokjes wil geven, maar dat je dat verhaal over wat er vandaag op je werk allemaal ontspoorde toen het brandalarm per ongeluk afging maar even bewaart voor later.
Ik vind het echt zelf ook best vaak heel handig om al append iets af te spreken, even bij te kletsen etc. Maar heb tegelijkertijd vaak het idee dat ik anderen ‘stoor’ in hun gesprek als ik ‘zomaar’ tegen ze begin te praten als ze naar hun telefoon kijken. En merk dat ik t ook niet leuk vind om eerst te vragen ‘ of ik stoor’ voor ik ueberhaupt zeg of vraag wat ik wil zeggen of vragen. En dan zeg ik soms maar niks.
Ja, voor mijn gevoel is de telefoon toch best regelmatig een geduchte, veelzijdige, altijd aanwezige concurrent waar je mee om moet (leren) gaan in de interactie met anderen. En waar de etiquette of afspraken over wat prettig of aardig of handig is misschien nogal persoons of leeftijdsafhankelijk zijn.. en misschien ook wel wat voor of achter de feiten aanhollen omdat de ontwikkelingen qua wat je op je beeldscherm doet en kunt en wilt nou eenmaal razendsnel gaan.
Dus... antwoord op je vraag....e reader...prima. Dat is een boek. Dat is helder.
Telefoon in boek verstoppen.....niet leuk. Want Daar gaat het me dus niet perse om. Het is niet de aanblik van iets digitaals dat me ergert, het is volgens mij wat ik hierboven omschreef. En dat verandert niet als je de telefoon in een boek verstopt....😀
Boek
'Of als iemand op een e-reader een boek aan het lezen is is het dan al weer anders als met een boek of telefoon?'
Als ik voor mezelf spreek, van een boek kijk ik veel makkelijker op dan van een smartphone. Ik pak het boek er ook niet rlke vrije seconde bij, mijn beeldscherm (als ik niet oppas) wel.
