50 jaar getrouwd en geen idee!

tja

samen uit samen thuis... zij wil iets maar weet niets en woont zo ver en nu mag jij het oplossen en je wil het duidelijk niet. Is dat niet zo'n aap die je op je schouder krijgt? Geef die aap maar terug.

Gewoon zeggen. Jij wil best iets regelen als dat van hier uit alleen maar kan maar zij moet de rest doen, we hebben internet tegenwoordig, zij kan net zo makkelijk iets zoeken als jij!

voor wie is het feest?

Ik denk dat je zus duidelijk gemaakt moet worden dat het niet haar feest, maar dat van jullie ouders is.
Als zij zo nodig een stukje o.i.d. wil, dan regelt ze dat toch lekker zelf? Tegenwoordig is met het internet afstand geen probleem meer om iets te regelen.
Ik heb het gevoel dat jij iedereen tevreden wil houden (heb ik ook last van) en moet leren "nee" te zeggen. En als je zus na afloop ontevreden is? Jammer dan, moet je je overheen zetten (ook al zo moeilijk).

Op afstand regelen

Behalve dat je zus "niet creatief" is, zie ik geen enkele belemmering voor het feit om zelf iets te organiseren.
Zij vindt het belangrijk, zij heeft bepaalde ideeën hoe het moet. Nou, op afstand is een hoop te regelen hoor. Lijkt me absoluut geen bezwaar. Een liedje kan je toch ook in het buitenland verzinnen??
Ik zou vooral kijken wat je denkt dat je ouders leuk vinden. Als ze niet van "gedoe" houden, dan is een mooi fotoboek misschien een leuk idee? Wij hebben voor onze ouders een boek gemaakt over hun 50 jaar samen. Het begin, hoe ze elkaar hebben leren kennen, het huwelijk, de kinderen en kleinkinderen, familie en hobby's... alles kwam in foto's aan bod. Vonden ze hartstikke leuk.

oja

Kan ze niet via skype wat doen?

Ja jullie hebben gelijk

Vanavond hebben we een bel-afspraak. En ik ga gewoon zeggen wat mijn idee erover is. Ze kan me wat.

Ook zo handig (voor mijn zus) ze is niet handig met computers. Als ik haar bijvoorbeeld iets stuur met Wetransfer (bijv. een filmpje van musical dochter) dan raakt ze al in paniek.
Skype zal ze ook wel te moeilijk vinden...

Ik ben wel gewoon bang voor een herhaling van 25 jaar geleden. Men wat deed ze toen moeilijk! En ik MOEST leren voor mijn examen, want stond er slecht voor. Vond ze een smoes... We hebben echt slaande ruzie gemaakt, niet normaal meer. Tja toen waren we pubers...

En dan te bedenken dat pas begin mei het feest is! En ze begon er al een maand terug over. Relax! denk ik dan.
Nee hoor, want voor je het weet is het zover... Zucht.

Een foto boek hebben we met 40 jaar al gedaan. Heb ik ook helemaal mogen regelen. Zus had wel foto's gestuurd op een cd-rom. Dat vond ze al heel wat. En toen hadden we ook een lied en haar kinderen deden een dansje (van mij waren nog te klein toen).
Vond ze ook al te weinig. En dat boek was toch niet zo mooi en origineel als ze gehoopt had. Mijn ouders vonden het trouwens prachtig, maar als ik iets regel zijn de kwaliteitseisen van mijn zus altijd erg hoog (dingetje uit onze jeugd geloof ik).

Ik hoop dat ik de moed opbreng om eens nee te zeggen... Ik vrees knetterende ruzie.

da's het voordeel van de afstand

je zegt wat je wilt zeggen en dan houd je je mond. En je blijft je mond houden (of herhaalt wat je hebt gezegd). Geen discussie, goed oefenen en niet tot discussie laten verleiden. ook geen oude koeien of nieuwe apen uit de sloot halen. Gewoon Niet Discussieren maar Luisteren en hummen
gr Angela

Ow ik zie er zo tegenop!

Nou de kogel is door de kerk; er komt in ieder geval een feest in een zaaltje. Dus ook gelegenheid voor stukjes .

En ja mijn zus vindt dat we het niet kunnen maken om dan niks te doen qua stukje. Ik heb gezegd dat ik niks ga doen als stukje. Ik wil dus best iets maken, en ga dat ook doen, maar wat mij betreft wordt dat gewoon gegeven en niet in de vorm van iets met zang/dans/toneel. Ik ben daar niet goed in en vind het ook vreselijk om het te doen.

Oftewel mijn zus en ik hebben nu dus ruzie, want die vindt dat niet zo.
Overigens ga ik wel het kaartje maken, en dat is dus wat ik kan, maar dan voelt mijn zus zich weer achtergesteld, want zij kan dat niet en dan krijg ik alle complimentjes en zij niet.
Zucht; ze zanikt dus overal over en maakt zichzelf meteen slachtoffer (oké ik loop nu ook te mekkeren maar goed)

Gisteren belde mijn moeder nog erover; van haar hoeven die stukjes niet! Liever niet, maar ze snapt dat ze niemand iets kan verbieden.... Ze heeft ook nog wat broers, zussen en zwagers enz die erg van de stukjes zijn.

Mijn ouders willen gewoon een leuk en gezellig feest waar iedereen welkom is en ook staan ze open dat iedereen zijn ding doet (als het maar niet de hele avond duurt). En ik vind dan ook dat ik niet met tegenzin iets moet opvoeren.
Ik heb overigens niet aan mijn moeder verteld dat mijn zus en ik hierover ruzie hebben gemaakt, was ik ook niet van plan; ik wil hun feestje niet bij voorbaat al bederven.

maak een leuke powerpoint

met foto's van de historie en een leuk passend muziekje eronder. Als je daar zelf geen brood in ziet, besteed het dan uit aan je kinderen, die vinden dat vast een mooie uitdaging.

En laat die ruzie van 25 jaar geleden rusten zeg, kom op, straks komt die limo van het Familiediner vcorrijden

Succes!!

oh ja en zo'n powerpoint...

...kun je na de 'premiere' de rest van de dag laten draaien. Als ook de rest van de familie erin voorkomt, heb je de hele tijd plezier en herkenning.

Wat wij gedaan hebben

vorig jaar waren mijn ouders 50 jaar getrouwd. Ze vierden het groots (80 man gasten incl alle familie) in een mooie gelegenheid. En uiteraard 'moesten' wij ook wat doen. Gelukkig zijn we allemaal niet zo heel erg creatief, wonen we allemaal ca. een uur rijden van elkaar en wilden de kinderen graag iets met muziek doen. Mijn broer heeft een foto-kwartet gemaakt (en gelijk in 4-voud laten drukken), zus heeft een speech gehouden waarin allerlei anecdotes uit onze jeugd verteld werden (ook herkenbaar voor veel oude vrienden van mijn ouders) en we hebben bij ons thuis een lied in elkaar gedraaid waarbij mijn puberzoons en ik live muziek speelden en de anderen (broer/zus met partner en 5 jonge kinderen) zongen (op de wijs van 'mn opa'). Het kostte wel wat moeite, en het lied kwam niet helemaal goed over (slecht verstaanbaar helaas) maar iedereen vond het erg leuk.
Jammer dat zoiets bij jullie kennelijk moeilijk te organiseren is.

Powerpoint

Ik denk eigenlijk dat je meer een slideshow in je hoofd heb met leuke foto's?

Bedankt voor de tip. Ga ik in de groep gooien. Zoiets stoort het feest ook niet al te erg.

Overigens begint mijn zus steeds over 25 jaar geleden; je gaat toch niet weer de hele tijd tegenwerken he? En destijds deed je ook al zo moeilijk!
Van mij mogen die ouwe koeien in de sloot blijven hoor; niks liever!

Ligt het nu eigenlijk aan mij? Ik vind het meestal behoorlijk vervelend op een bruiloft al die stukjes. Zeker als je wat verder van het paar afstaat, dan krijg je echt inside humor di je dan niet snapt en voel ik me een soort indringer.
Maar ook op de bruiloft van bijvoorbeeld mijn schoonzus. Haar schoonouders hadden een alfabet en dat duurde lang! En dat was saaai! Je merkte ook echt dat mensen de aandacht er niet meer bij hadden.
Daar ben ik dus bang voor, want iets echt boeiends verzinnen is gewoon erg lastig.

ach

Ik leef met je mee, ik vind het ook afschuwelijk dat soort dingen.
En die stukjes... yegggh

Volgens mij ga je er met je zus niet uitkomen. Zij heeft allerlei problemen en legt die op jouw bord.
Als je iets doet wat je kan, wordt ze jarloers. Doe je iets wat je niet kan en ook nog niet leuk vindt, dan wordt ze boos, want dan is het niet goed genoeg.
Het klinkt nogal kansloos.

Ik heb vier zussen en het is ingewikkeld, vooral met dit soort feesten. De laatste keer heb ik echt een vreselijke dag gehad door hun gezeik. Het enige voordeel vam zo'n grote familie is, dat toch niemand het merkt als ik me rot voel.

Nou ja, wel herkenning, maar geen gouden tips voor je.

vreselijk

Stukjes, liedjes, alfabetten enz. Ik vind het echt vreselijk. En als mensen elkaar er dan ook nog toe willen verplichten is het voor mij al helemaal klaar.
Ik zou tegen je zus zeggen dat zij met haar gezin kan doen wat zij wil en dat jij met jouw gezin doet wat jij wil, en dat jullie dat t.z.t. op het feest wel zien van elkaar wat het geworden is. En verder alle gezeur erover rigoureus afkappen.
Je kunt daar eventueel nog bij vermelden dat het 25 jaar geleden inderdaad ook al niet ging samen en dat je dit heel vervelend vond en het daarom deze keer zo doet.

goed strak timen

geef op het feestje duidelijk aan hoeveel tijd er wel of niet is voor stukjes en dwing dat ook af door er omheen andere dingen 'te programmeren'. dus bijv pas in het laatste uur die stukjes doen, dan wordt het begrensd door de eindtijd van het feestje (als het ergens op locatie is, is er vast een eindtijd). En voel je gesterkt doordat je ouders het ook niet willen! zoek samen met hen een subtiele manier om het zo klein mogelijk te laten zijn.
gr Angela

ow haha

Lichtelijk herkenbaar. Al is hier het cadeau het probleem. Wij wonen naast mijn ouders en krijgen dus veel meer mee van wat ze leuk vinden of nog graag willen hebben. Zus had een lounge set bedacht, maar daar komen ze dus niet meer uit. Dus had zus bedacht om ze naar soldaat van oranje te laten gaan (wat mijn vader dus echt niet wil). De dingen die ik noem vindt ze niet leuk, ookal zijn het dingen die ze nog willen hebben.....

Kun je niet aan je moeder vragen of ze niet terloops aan je zus kan melden dat ze liever geen stukjes wil, omdat je vader dat niet meer kan horen. Misschien dat het helpt

Wij gaan geen stukje doen, pubers zijn er niet zo dol op om in de spotlight te staan, hebben wij direct een goed excuus.

pfff - off topic

ik hoop dat mijn kinderen later niet zo moeilijk doen als het mij leuk lijkt ons huwelijksjubileum te vieren

Spreek tegen je zus duidelijk uit dat je het jammer vindt dat het 25 jaar geleden (wow!) zo moeizaam liep, en dat je nu graag zonder gedoe en zonder oude koeien aan de slag wilt.

Succes ermee.

haha bromvlieg

Een van de redenen dat ik nooit ben getrouwd is dat ik zo'n feest niet zag zitten. En toen de kinderen er eenmaal waren zag ik het nut ook niet meer (want alles al geregeld).

Erg he...

Wat ik trouwens ook nooit zo goed snap

Waarom moet het altijd origineel zijn? Nee geen gewoon lied, want dat doet iedereen al!
Dit kwam ik ook tegen vorig jaar bij het school afscheid (groep8). We moesten een origineel cadeau (en die vorige jaren werden op de valreep even afgekraakt want niet origineel!). En er moet een origineel optreden.

En het was dus beide tenenkrommend. Het cadeau lelijk (en duur) en het optreden niet te volgen.

Ik heb wel wat ideetjes in de groep gegooid, maar die waren dus niet origineel.
Wat is er mis met een standaard cadeau? Mij lijkt die foto-collage nog steeds prima, maar dat vindt mijn zus niet origineel. Dus daar kunnen we echt niet mee aankomen!
Ook een gewoon lied is niks. Maar we kunnen beide erg slecht zingen (dus blij toe). En helaas zijn die genen ook naar onze kinderen gegaan

LOL!

Joh, als je ouders niet van stukjes houden, mogen ze gewoon op de kaart zetten: liever geen stukjes. Ik heb het zelfs nog veel explicieter op uitnodigingen zien staan hoor. "Beslist géén stukjes!" prijkte er op een verder zeer vriendelijk gestelde invitatie. Prima toch? Ik hou er wel van, zeker van stukjes die goed in elkaar zitten. Ik heb ook heel wat dingen opgevoerd. Maar als de feestelingen zelf er niet van houden, wat zou je jezelf en hun dan vermoeien? Hún feestje. Dus zeg maar dat tante Lucerna gezegd heeft, dat ze dat gewoon op de kaart kunnen zetten

het hoeft niet origineel, want het is sowieso uniek

omdat het om specifieke personen gaat. Namelijk jullie ouders. En het feit dat zij 50 jaar zijn getrouwd.

Natuurlijk kies je een lied dat lekker zingt en wat iedereen kent. Niks vervelender dan een 'origineel' lied met een onbekende melodie. 'Dit is een meezingen - om mee mee te zingen - dit is een meezinger - zing allemaal mee' - Brigitte Kaandorp.

Leg dat eens voor aan je zus

voor jezelf opkomen

Je moet voor jezelf opkomen. Jij zit er nu tussen in en je hebt de aap op je schouder laten zetten. Je vraagt je nu steeds 'waarom moet het origineel?'. Maar er moet helemaal niets. Jouw zus WIL iets. En ze maakt jou hier medeverantwoordelijk voor. En je voelt je er vervolgens ook nog verantwoordelijk voor.

Volgens mij moet jij veel meer voor jezelf opkomen en je grenzen aangeven.

Je zus wil dat 'we wat verrassends gaan doen'. Jij hebt daar geen zin in (het ligt je niet én je denkt dat je ouders er niets mee hebben(). Dus 'we' gaan helemaal niets doen. Als er iets verrassends moet komen, dan moet je zus dat zelf maar regelen.

Punt. Klaar.

Ik weet het, vanaf de zijlijn is het veel eenvoudiger dan wanneer je er midden in zit. Maar toch. Het IS feitelijk ook eenvoudig. Je belt je zus, geeft aan dat je er mee in je maag zit. Dat je geen zin hebt in iets bijzonders, dat het jou niet ligt, en dat je denkt dat je ouders er ook niet blij van worden. En dat je dus niet met haar verrassings-gebeuren mee gaat doen. Dat je gewoon naar het feestje komt als dochter, dat je je ouders zal helpen een top-feest van te maken, en dat je dat op jouw manier doet. En dat zij het vooral op haar manier moet doen. Dat je niet krampachtig iets gezamenlijk gaat doen, omdat jullie ideeën gewoon te ver uit elkaar liggen om daar iets leuks van te maken.

Dank allemaal

Ik dacht toch een beetje dat het allemaal aan mij lag. En dat ik dus altijd de dwarse zus ben die nooit eens leuk mee wil doen. Mijn zus zei vroeger altijd al dat ik alles verpestte omdat ik nooit eens leuk meewerkte met haar plannetjes.
Het is wel een beetje het verhaal van onze jeugd, grote zus bepaalt, kleine zus knapt dan de rotklusjes op. Dat heeft veel ruzies opgeleverd. Maar ook ben ik als klein zusje altijd een beetje "bang" gebleven voor mijn grote zus. Dat is er blijkbaar ingesleten. Hmmm.

Dat moet maar eens over zijn! Ik ga het in ieder geval doen zoals ik denk dat leuk is en ook denk dat mijn ouders leuk vinden.
Zij hebben erg veel zin in hun feest, en ik gun het ze zo. En ik wil het zeker niet laten overschaduwen door ruzie.
Daar hebben ze in het verleden dus wel last van gehad.

Maar kom op zeg! We zijn volwassen!

Dus ik maak ook gewoon dat kaartje voor ze. Dat vroegen ze immers? Mijn zus moet eens stoppen met zaniken.